Morgenvroeg reeds verlaat ik Minsk en vlieg terug naar Charleroi. Daarom kriskras door mekaar enkele beelden van verschillende aspecten van Minsk: gebouwen, parken, standbeelden, de metro, ...
Wie mij kent weet dat elke reis allerminst één en liefst meerdere Bokrijken omvat. Naar dit Staatsmuseum van Volksarchitectuur en -huisvesting rijdt bus 170E, en dus ...
Vanavond weer een toneelvoorstelling met "Wolven en schapen" van Alexander Ostrovski in de Kinoacteurs-schouwburg (Minsk telt een vijftiental schouwburgen). Niet slecht gespeeld, maar foto's mochten niet tijdens de voorstelling genomen worden ...
Vandaag de (uiteraard elektrische) bus genomen naar het Overwinningspark en naar het grootste en beste museum van Belarus: het Museum van de Geschiedenis van de Grote Vaderlandse Oorlog. De beelden spreken voor zichzelf. De nazi's hebben in Belarus zo'n tweeënhalf miljoen mensen vermoord, zowel burgers als krijgsgevangenen, en hun wreedaardige heerschappij is verdreven en vernietigd door het Rode Leger, de partizanen in de bossen en het veelzijdig verzet in de steden. De moorddadige aanval vanuit het Westen oefent tot op de dag van vandaag een zeer diepe invloed uit op de ingesteldheid van het volk.
Vandaag greep de voorziene uitstap plaats, met chauffeur SERGEJ MISIOEKEVITSJ die ik iedereen aanbevelen kan, naar het paleis van Nesvizj en de burcht MIR. Beide bouwsels zijn Unesco-werelderfgoed en werden gebouwd door één van de belangrijkste Pools-Litouwse adellijke geslachten, de Radziwill's. Ja, Belarus maakte eeuwenlang deel uit van het Pools-Litouwse koninkrijk tot de Russische tsaren het land in 1793 overnamen. Daarom vind je in dit land zowel Rooms-katholieke kerken (waar zelfs vaak nog Pools gesproken wordt) als orthodoxe kerken (waar meestal Russisch gesproken wordt). Het barokke stadhuis van Nesvizj is het oudste stadhuis van Belarus en is kenmerkend voor die vroegere Pools-Litouwse tijden. Dat verklaart ook waarom het Poolse nationaal epos "Heer Tadeusz", dat elk Pools schoolkind kennen moet, begint met de woorden "Litouwen, mijn vaderland!" ... terwijl de schrijver Adam Mickiewicz hiermee het huidige Belarus bedoelt, vanwaar hij uit verdreven was.
