Vandaag om 8u45 vertrokken uit het zonnige, maar frisse Sarria. Toch kregen we het onmiddellijk warm: 7km klimmen 7à9%. Het einde wenkt: de drukte op de Camino neemt sterk toe . Veel bedevaarders doen enkel de laatste 200km (dat zijn wel geen echte, en van aflaten zal er ook wel geen sprake zijn). De omgeving is idyllisch: holle, steile wegen, pittoreske kerkjes in half verlaten dorpjes, en mooie uitzichten. Het parcours gaat sterk op en neer, stenen afgewisseld met modderstroken ,wij en onze fietsen worden op de proef gesteld. De zon was eindelijk gans de dag onze gezel. Plots zagen we een samenscholing rond een van de vele caminomijlpalen. Een Amerikaanse verzocht ons om een foto. Het was ter hoogte van de paal op 99,9 km van Santiago... Lunchpauze in Hospital de Cruz en wat verder een pint in Palas de Rei, en nu overal ook de stempel op onze Credencial del Peregrino. Om de nodige stempels te verzamelen, moeten wij nu meer stoppen, en noodgedwongen meer alberques aandoen: pelgrim zijn is niet zo evident! Het laatste traject naar Melide is eens te meer in tegenstelling tot de gegevens op onze gidsen weer sterk stijgend en dalend. Om 15u30 arriveerden we in ons hotel, waar de sympathieke baas onmiddellijk een terrasje voor ons improviseerde in de tuin.
Van onder naar boven: - door dit landschap in Galicië liep onze route vandaag - monument van pelgrim op tochtige Alto San Roque - idyllisch plaatje langs camino - Samos: plaatselijke Zimmertoren . Ook onze fietsen genieten van een verdiende rustpauze - niet alleen pelgrims op de Camino
Vertrokken uit het pittoreske , maar kille (temperatuur tegen vriespunt) en mistige O Cebreiro om 9u30 . Onmiddellijk een pittige klim over 3 km voor de boeg. Boven stelt Karel vast dat hij de borstriem van zijn hartslagmeter vergeten is. Hij neemt telefonisch contact op met het hotel. De dame doet alsof ze hem begrijpt, en zegt dat er niets te vinden is in zijn kamer. Misschien zit die dan toch in de valies denkt Karel. Fernand heeft nog een reserveset die hem uit de nood helpt. Na een lange afdaling tot Triacastela slaan Frans en Fernand af naar de alternatieve, lastiger Camino, met nogal wat slijkerige en steile stukken : waarom gemakkelijk als het moeilijk ook gaat. Ze worden echter beloond met mooie zichten, en waarschijnlijk nog meer aflaten. Reeds meerdere dagen kruisen we het pad van een sympathiek Duits koppel op de fiets. Vanaf nu scheiden onze wegen, daar zij pas zaterdag in Santiago aankomen. ' s Middags houden we halt in Samos. Hier staat een van de oudste kloosters (8e eeuw) van Spanje. Een stempel krijgen we er wel, maar bezichtiging pas mogelijk na 15 u 30 . Ook de Benediktijnenregels wijken niet af van de siesta... Dan volgt de laatste rit tot Sarria, een inspiratieloze stad, maar gelukkig is de zon voor het eerst sinds veel dagen van de partij, en is het tijd voor 4 cervezas por favor op het terras. In het hotel aangekomen stelt Karel vast dat zijn borstriem aan de bagage bevestigd is, zoals hij gevraagd had.
Van onder naar boven: - in de kerk in O Cebreiro ; het zijn niet allemaal onze kaarsen ( 2x) - onderweg Bierzo - kapel tussen wijnvelden - kerk O Cebreiro - bis repitita placent -
