De Franse zwier. 20 mei
Een Nederlandstalige gids leidde ons rond in de Franse wijk. De concessiewijk waar de Fransen hun zin deden. Grande chique voor het chique volk. Art deco theaterzalen. De eerste art deco hotels van Sjanghai. De franse mannenclub in een extraluxe gebouw met zwembad, tennisbaan , petanquebanen....Nu nog, overdondert de rijkelijkheid en exclusiviteit jou. Chique chick. Luxueus, grote sierlijke trap waarvan je kunt naar beneden schreiden, plafonds met mooie sierlijsten, een balzaal met drie balconntjes. De swingende jaren 20. Was dit decadentie ten top?
Mao doopte het om tot paleis van Cultuur en volk. Of het volk er kon wandelen?? ?? Van Mao weten wij het zeker.
Wij wandelen door de Franse wijken. De klasseverschillen zijn duidelijk. De Franse werkers in eenvoudige huizen; de bedienden al in een betere woonwijk, de bazen in een soortement villawijk. Het is duidelijk dat de Fransen een afspiegeling maakten van hun thuisfront.
Het Fuxingpark is bloemrijk en doet een beetje denken aan Parc de Luxembourg in Parijs.
De Fransen werden gediend door Vietnamezen. De Engelsen door
Sihks. De Engelse concessie grensde aan de rivier, de Franse was wat meer van de rivier afgelegen.
Los van de groep( zij gaan naar het hotel om hun valiezen te pakken) kiezen wij om daarna de oude stad en de Yutuin te bezoeken.
The old Town is een wijk met lage huisjes geprangd tussen al dat torengeweld. Scheef en schots, al dan niet vervallen, met eetkraampjes her en der. Een volkswijk. Wij eten lekkere krokante "pannenkoek" gevuld met pijpajuin en een soortement vlees uit het vuistje. De wirwar van straatjes bekoort ons, hoewel wij niet blind zijn voor het armmoedig bestaan. Zal het nog lang duren voor de torens ook deze terreinen stormerderhand in bezit nemen?
Een beetje verder op komen wij in een mensenmassa terecht. Een opeenvolging van Chinese tempeltjes waar de kooplieden hun waar aan de man brengen. De prullaria vieren hoogtij.
Wij zoeken daar doorheen onze weg naar de Yutuin. In de zestiende eeuw aangelegd. Beekjes als stromen, rotsen als bergen, overdekte gaanderijen, tempeltjes, draken ,die als symbolisch opperdier, de verschillende delen van de tuin bewaken. De tuin straalt èèn en al natuur en natuurlijkheid uit. Geen grote overzichtellijke stukken met perspectief. Wel klein intieme afgesloten perken. Leuke raam- en deuropeningen laten een glimp zien van de volgende schoonheid. In de tempels edele jadestenen en kalligrafische kunstwerken.
En de benamingen van de verschillende paviljoenen: Het salon van de Tederheid, Het paviljoen ter verering van de dartele vissen, Het paviljoen van de drie korenaren, Het paviljoen van de tienduizend bloemen, Het paviljoen van de pracht van de jade.
De heksenketel van 100m geleden is hier snel vergeten. Rust, adem, een stille blik om alle ornamenten (dieren, mensen, krijgers) op de tempels
in ons op te nemen.
Als wij uit de tuin komen is onze blik gericht op de hoge torens een paar honderd meter verderop. Yin en Yang.
Dit is een mooi afscheid aan Sjangai. Schizofreen blijft het.
Wij haastten ons naar het hotel want daar wacht ons ( na de douche) een bijzonder lekker en culinair hoogstaand afscheidsdiner.
Tijd om de afscheidskoffers te pakken.
Gegroet.
Tot in Belgenland.
Joos en Frieda
P.S. Chine, c'est fini et c'est à dire que c'est le Fin de notre x-ieme amour.
