De "dagen" zijn voorbij. Zoals altijd "vieren" we die sober. Onze familie werd helaas klein. De verre familie... Die vieren met leeftijdsgenoten. De ene met de Okra de andere met de Scouts. Wij schommelen zowat tussenin. Niet meer bij de jongsten maar ook nog niet rijp voor Okra.

Maar op zich zijn we best gewend om in onze kleine kring alles te beleven. Die dagen willen we vooral rust. 

Sinds manlief zo heel erg op de sukkel is, is die rust heel erg welkom. We mijmeren vaak over de goede "oude" tijd. De tijd voor hij zo ziek werd. Zijn ijzersterk karakter begint stilaan te plooien. Hij begint te spartelen met sterk blijven of gewoon de zetel in en aanvaarden.

Aanvaarden zit er niet in, maar het lichaam doet het voorlopig niet. Hij verbleef vaak in de zetel.

Ik moet toegeven dat na jaren van sukkelen ik me blijf verbazen hoe sterk hij was. Maar tegenwoordig zie ik enkel nog ellende. Volgens de ene dokter omwille van de 12 medicijnen per dag. Volgens de andere omwille van onderliggende andere problemen die nu aan het licht komen. En dan moet de immuuntherapie eigenlijk nog beginnen...

Mensen veronderstellen dat hij niet meer werkt. Maar hij werkt nog voltijds al vraag ik me af nog voor hoelang. De aftakeling van ziek zijn blijft hard om aanzien.

Ondanks alles blijf ik hopen op een lang Gezond, Liefdevol, Gelukkig en Veilig bestaan. 

J.

02-01-2025 om 13:21 geschreven door Joke