het lijkt wel alsof ik enkele dagen ondergedoken ben, niets is minder waar, maar in muang ngoi was enkel van 18 tot 21 u elektriciteit, laat staan dat er internet zou zijn op 3/1 van luang prabang naar nong khiaw, een 4 uur durende niet zo gemakkelijke rit (wegen in slechte staat) in minivan met 13, iets na enen gearriveerd net niet gebuild en geblutst...ik had m'n medepassagiers (uit austr-oostenr-eng.) overtuigd het 1 uur durende tochtje per boot naar muang ngoi te ondernemen... een plaatsje enkel te bereiken langs het water, geen verkeer, geen auto's !! bootje zit overvol, twintigtal schat ik nu, plus al die bagage....gevolg overload bij te weinig diepgang .... dus worden we aangemaand aan wal te gaan en een half uur te stappen over zand en vervaarlijke rotsen (ik dommerik had m'n schoenen op de boot gelaten!) .... op 'n bepaald punt mochten we weer de boot in, en wat bleek...de lao hadden hun plaats op de boot mogen behouden, waarmee nog 's wordt bewezen dat ze hun afgunst tav westerlingen die het beter hebben niet kunnen wegmoffelen.... ze scheppen er een grijnzend genoegen in het ons tergend lastig te maken.....en de landing....op enkele meter vande steiger...dus met je poten tot 40 cm het water in...en wat kun je doen....alles ondergaan, er zit niets anders op betrek kamer in een bungalow bestaande uit vier kamers, 'muren' in bamboevlechtwerk (slechts 50.000kip, maar het is dan ook erg basic, wel met badkamertje
foto...het 'haventje' van muang ngoi...enige mogelijkheid om muang ngoi te bereiken