In 2008 won ik deze jogging.  Een overwinning die toen in schril contrast stond met de onwaarschijnlijke dood van demarsin collega Frans V.  Enkele honderden meters voor de meet liet hij het leven.  Dit beeld zal voor altijd in mijn geheugen gegrift staan, heel tragisch....  

Winnen zit er tegenwoordig niet meer in tuurlijk maar ik had er wel ongelofelijk veel zin in.  Ik wist dat ik snel moest starten want na 4km sta je voor een treinspoor.  En met een beetje pech moet je daar even wachten.  En geluk had ik want enkele honderden meters na mijn passage hoorde ik de bel, oef..  Die snelle start deed me wel even naar adem happen.  En Wolfsdonk is misschien niet even zwaar dan pakweg Gelrode maar het blijft een pittig parcours, zeker wel.  Heb dan ook serieus moeten lopen om een egaal tempo te kunnen blijven aanhouden.  Ik was dan ook blij dat de bordjes met de kilometers erop stilaan het einde aankondigden..  Binnen in 46'55"....tevreden, zeker wel!  In het jaar dat ik won kwam ik solo aan in 44'14" en toen had ik zelfs in de namiddag nog een lange duurloop gedaan en was ik halvelings geblesseerd..waar is de tijd naartoe..  Ik was mss wel bang dat dit de wedstrijd teveel ging zijn.  Vorige week vrijdag voluit op de 5, zondag dan de marathon.  Ondertussen té weinig gerust en dan nog zo een pittig parcours..Maar het is me gelukt en daar ben ik blij om.  Nu wel even geen wedstrijden meer en vooral deftig en langer trainen. Want de 100km in Bornem komt alsmaar dichter en dichter bij..  

Hans Geyskens en ik gisteren naar Zwalm voor wat zij beweren de mooiste marathon van Vlaanderen.  Achteraf misschien wat overdreven maar van al diegenen die ik al gelopen heb was dit zeker de knapste.  En aangezien het 2 verschillende lussen van 21km waren had je ook afwisseling onderweg.  Normaliter had ik niet aan de start gestaan, ik wist in het begin van de week zelfs niet meer dat er daar iets te doen was.  Alles had te maken met mijn zoon Vince die in deze periode die wereld moest zien.  Aangezien dit op een paar weken tijd niet te voorspellen is had ik voor de maand april eigenlijk niks gepland.  Totdat Hans me er deze week op attent maakte.  Why not hé, ik ging dan ook gewoon meelopen als duurloop. Dat was alleszins het plan..  Nochtans de eerste kilometers ging ik vrij rustig.  Ik verschoot een beetje want na 5km kwam ik door in exact 25' waar ik echt qua gevoel trager liep.  Toen maar beslist om dit comfortabel tempo te blijven aanhalen.  Die eerste lus was vrij pittig.  Lange stroken in het veld, bergop en met hier en daar de wind volop in het nadeel.  Ik heb toen ook gepolst aan een paar plaatselijke atleten hoe lang dit nog zou duren. Ze stelden me gerust dat de 2de lus helemaal anders zou zijn, oef..  Halfweg kwam ik door in pakweg 1u42' en het ging echt lekker moet ik zeggen, geen teken van vermoeidheid.  De 2de halve marathon heb ik meer dan 8min sneller afgelegd en heb ik nog veel atleten ingehaald.  Het was inderdaad vlakker en ook een stuk aangenamer vond ik persoonlijk.  Onder een stralend zonnetje aan de sporthal toegekomen in 3u16', een tijd waar ik nooit had van durven dromen gisteren.  Wreed content tuurlijk en again een extra boost voor mijn zelfvertrouwen.  Prima organisatie ook en terugkomen doen we zeker nog wel eens.  Chapeau ook voor mijne kameraad Hans die zijn eerste marathon tot een goed einde heeft gebracht. Verstandig gelopen en uiterlijk nog fris kwam hij over de finish.  What a great day!