03/08/2014 - Giro Di Schouwen Duiveland (Nederland) - 100 km


De Ronde van Schouwen-Duiveland zit al vijf jaar in een fuchsia kleurtje. Dan mag je volgens de overlevering wel spreken van een Giro. Dat de organisatie op dit mooie eiland doorgaat is een extra aantrekking om eens een dagje te genieten van het heerlijke zomerweer. 145 km enkele rit naar de start in het noordelijk gelegen Renesse hebben we er voor over. In de badplaats Renesse ligt de autoparking op ons te wachten voor de tocht die vanop het strand vertrekt. Inschrijven is er niet goedkoop zelfs als je er een Snelle Jelle en een banaan bovenop bekomt. De 100 km tocht kleurt uiteraard fuchsia al zal de bepijling af en toe furtsia zijn..., wellicht door van die knullen die ook op onze trofee De Muur vonden dat ze fietsers moeten de duivel aandoen.


Gezien Schouwen-Duiveland wingebied is van Nederland op de zee ligt het grootste deel van het eiland onder zeeniveau en rij je enkel op de dijken iets hoger. De meeste deelnemers vertrekken er nog volop als we na tien uur de start nemen. Op vallend veel gelijkgekleurde shirts die de kleur van Schouwen-Duiveland en die van de Giro extra laten flashen... We vertrekken tegen  wijzerszin voor een tocht van 30 km richting Bruinisse. De wind zit in het voordeel maar heeft toch wel heel vrij vrij spel in dit vlakke polderland. Met honderden verzamelen natuurspotters zich achter de dijken om de pracht van dit eiland en zijn stranden te ontdekken. Wij zien weinig de stranden omdat we meestal achter de dijk fietsen.


In het eerste deel passeren we een paar jachthaventjes die Holland 100 % zijn. Bij momenten is het opletten geblazen om de juiste richting te volgen. Vrij snel rijden we naar Bru 17 in de haven van Bruinisse met goed 30 km in de benen. Op het gezellige terras van de visboer en restauranthouder keuvelen tientallen fietsers bij een fris glaasje. Sommige bestellen er zelfs een kratje oesters bij.... We vertrekken vlug voor we ook verleidt worden door die heerlijke kwalletjes.... Het uitrijden van Bruinisse is een ramp want de bepijling is hier compleet om zeep geholpen. Gelukkig hebben we een goed plannetje en een wegbeschijving om snel langs de kustlijn verder te fietsen.

De rit naar Oosterland en Ouwekerke is andere koek. Telkens we zuid-west waarts fietsen blaast de wind streng op kop en is het bij momenten een heuse karwei om te beuken in de zon. Even laten we ons drijven in de slipstream van een groepje ervaren Hollandse fietsers. Nu het middag wordt slibt Schouwen-Duiveland steeds meer toe van dagjestoeristen en de vele zonnekloppers die vanuit hun 'Roompot" en 'Landal' huisjes  komen genieten van deze heerlijke zomerdag. Bij het binnenrijden van Zierikzee is het polderstadje verzadigt en laten we de stop in 'De Biet' aan de rand van het kanaaltje voor wat het is om even verder onze Snelle Jelle en onze banaan soldaat te maken.

We nemen na een stukje windbreken van een vijftal kilometer de afslag naar Renesse, een tocht van 20 km dwars door het eiland en zijn uitgestrekte landbouwvelden vol graan. Zondag is er volop werkdag om de oogst binnen te halen. Onderweg worden we even noordoost gestuurd en hebben we een whaaww gevoel als de wind van achteren blaast tussen Kerkwerve en Noordgouwe. Maar dan beginnen  we aan een stevig stuk wind op kop tot bijna helemaal in het zuid-westelijke puntje in Burgsluis. Hier vormen de groepjes waaiers op het smalle fietspad en wie dit niet kan moet er onverbiddelijk lossen.  

De passage in Westenschouwense Inlaag is het einde van de wind op kop. Tijd om te genieten van de mooie zichten op de windmolens, de prachtige Hollandse huisjes, de vele kreken, de moerasgebieden waar watervogels heerlijk toeven, en de benen wat te laten ontzuren van de geleverde inspanning. Vooral het water in de bidon komt goed van pas want veel kans op een tussenstop heb je niet. Die laatste hebben we net als velen gedaan in Burgsluis in het open veld. Bij het binnen rijden van Haamstede ligt de laatste stopplaats maar hier nog meer dan in Zierikzee is het dorp overspoelt van de vele toeristen aan deze toplocatie voor een Hollandse vakantie.  

Het wordt genieten van de mooie vlaktes in de Oosterschelde, voor we de bosrijke gebieden op weg naar Renesse inrijden. Met nog 10 km voor de boeg en de wind in het voordeel wordt onze toertocht waar we al lang naar uitkeken afgerond. Holland fietsland maar op Schouwen-Duiveland is het aantal fietspaden voor een rondrit op het eiland vrij beperkt. Aan de rand van de Schelde zit je meestal achter hoge dijken zodat je de pracht van de zee niet merkt. Zo bleven we een beetje op onze honger zitten op dat vlak, en dat geldt ook voor de omkadering van de tocht, geen bevoorrading onderweg op deze zomerse dag voor een prijs van een klassieker. Dat verklaart allicht ook waarom op deze unieke zomerse dag meer dan 100 fietsers minder kwamen opdagen dan het jaar voordien. Voor wat hoort wat, zelfs al is de opbrengst voor het goede doel.

Met een extra bidon van de watermaatschappij als aandenken laten we ons niet verzuren en maken we gebruik van de fris ogende kaart van 'our Seaside' om net als tientallen anderen nog wat na te keuvelen over de rit, een paar drankjes te laten aanrukken en een meer dan stevig bord met lekkers uit de zee te verorberen. Intussen is de 'plage' helemaal vol gelopen al toont her en der zich een donkere wolk. De vele Duitsers en Hollanders die graag een mondje Franse woorden prefereren maken van deze strandlocatie een gezellige trefplaats.

Pionier Unitas Steenhuize overleden

Marcel Van De Maele, één van de pioniers van fietsclub Unitas Steenhuize overleed zondag 27/07/2014 na een korte ziekte. Vele jaren was Marcel met gans zijn gezin een steunpilaar van onze fietsclub. Veel sterkte voor de ganse  familie.Uitvaart in de kerk van  Steenhuize op zaterdag 2/08/2014 om 11.15 u.

Op 21 juli staan we me gemengde gevoelens aan de start van de Omloop der lage Landen in Bilzen. Het klimaat  is na een zeer warme periode omgeslagen in frisser fietsweer. Regenvoorspellingen doen  ons besluiten om zeker het kaweetje mee te nemen. In de rustige dorpskern van Schoonbeek bij Bilzen merk je dat heel wat minder volk dan verwacht is opgekomen voor deze aantrekkelijke toertochten.

De grijze wolken boven ons hoofd verhinderen ons niet om op pad te gaan voor bijna 100 km.  Via Beverst  rijden we naar Munsterbilzen. De eerste prachtige boszone komt er aan op weg naar het Albertkanaal.  Dan begint na 10 km de beklimming van de Scherpenberg. De heerlijke bosgebieden inde buurt van Gellik laten ons genieten van de vele fietspaden die Limburg rijk is.

De afdaling van de Molenberg is de aanloop  van  30 km in dalende lijn waarbij we Rekem doorfietsen, de vaart oversteken en het prachtige kasteel  aan de vaart aanschouwen om door te dalen tot Kotem aan de Maas. Dwars door Leut en Meeswijk  fietsen we naar Stokkem. De Maas en zijn bijhorende plassen en kanalen zijn nooit ver af. Na de afslag naar Opoeteren over het kanaal begint een flinke klim gevolgd door een stevige afdaling naar het centrum voor de tweede  bevoorrading.  Hier ligt een minder aangenaam deel van rit langs grotere wegen. We klimmen na de ravito het dorp weer uit naar Niel bij As. Via een mooie boszone trekken we door naar Zutendaal. De finale komt er aan al komt af en toe een spatje regen over ons heen.  Via  de industriezone van Genk sluiten we de rondrit af om weer in het landelijke Schoonbeek aan te komen.

Mooie rit, verzorgde bevooradingen, degelijke bepijling, hoog percentage fietswegen. Helaas voor wie laat vertrokken is allicht een fikse regenvlaag.

meer foto's op
https://plus.google.com/photos/113414800741941324863/albums/6037371945830020513/6037377706695530306?pid=6037377706695530306&oid=113414800741941324863

05/07/2014 - Knesselare - Kluisbergen - Knesselare

Verslag 105 km cyclotocht



Op deze historische 5 juli zit de voetbalstress er van 's ochtends stevig in. De Duivels moet de Argentijnen uit de wereldbeker zien te kegelen. Ideaal om wat afleiding te zoeken in een aantrekkelijke tocht. De keuze komt uit bij Knesselare-Kluisberg-Knesselare. De organisatie berust bij WC Sportief Onze Roem, waar ik banden heb met ex-voorzitter en sportschepen Erné De Blaere. De ex-profrenner en huidig burgemeester staat bij de start klaar om ons te begroeten. Samen met boegbeeld Johan Lanckriet kijken zij wat somber naar de wolken, die reeds van deze morgen genadeloos water laten neerkomen over Vlaanderen. Wij raadpleegden de buienrader en die beloofde ons vanaf 10.00 uur beterschap. Wij opteren voor de 105 km gezien de 148 km ons veel te hoog gegrepen lijkt. Een heuse rit uit het programma van het Oost-Vlaamse klimbrevet - http://www.klimbrevet.be/ - met de Kluisberg als blikvanger. De parkoersfiche van de 105 km beperkt zich tot 3 hellingen.



Bij de start komen de eerste deelnemers al terug aan. Onze Aspelaarse maat in zijn Altebra-truitje is verzopen na de stevige regenvlagen die hij onderweg. Wij rijden in gezelschap van twee Depa koppeltjes uit Eeklo de dorpskern van Knesselare uit. Zij starten iets te stevig en we laten hen wegrijden. We rijden een vlakke aanloop naar de Vlaamse Ardennen, maar de stevige wind die vaak op kop staat, maakt de tocht zeker niet makkelijk. De tocht slingert vanuit Aalter naar Lotenhulle en Kanegem door de Leiestreek en die geeft op deze grauwe dag toch een stukje van haar pracht prijs. Ons eerste regenjasje is al uit wanneer we langs de prachtige windmolen, de weinige overgebleven vlasschaards en de mooie Leie fietsen. De terreinkennis van eerdere tochten vanuit Zomergem en Knesselare leert ons dat het landschap bij het dwarsen  van de E17 in de buurt van Deinze compleet verandert.



De Karreweg, middendoor gesneden door de autostrade, ontvouwt de groene glooiingen voor onze ogen. Het Spinnewiel is de eerste helling, even verderop gevolgd door de nijdige Vandevoordeweg vooraleer bij we de derde helling Nokere binnenrijden via de Holstraat. We dokkeren de kasseien van Nokere Berg af. Klinkend betaald met de beklimmen van de Wortgemse straat. Een te lange strook op de rijksweg doet ons Wortegem passeren richting Gijzelbrechtegem. Sans pardon klimmen op de Bosstraat, van waar we de electriciteitscentrale van Ruien zien opduiken. Wij draaien net voor de top links weg van de 148 km tocht met 46 km op de teller. Met de klim op Fontainstraat waren we rijp voor een hapje in fietscafé Bourvelo in Anzegem, maar het is er 'ferme' gesloten. De eerste stop ligt immers pas op 62 km! 
 


Na de afdaling duikt plots een wijkcafeetje voor ons op. Onze motivatie om vroeger eens te stoppen halfweg de tocht is te sterk. De Sneppe aan de Zonnestraat in Petegem is een authentieke herberg : café-coiffeur, het bestaat nog! Een jong koppeltje is sinds een week open en het is uniek - lees meer op http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-wortegem-petegem/pint-terwijl-je-wacht-op-kapbeurt-a1910362/ - . Lisa serveert ons twee heerlijke deca's terwijl Bjorn een man een perfecte coupe zet. De kleine spruit rijdt met een trapauto van tafeltje naar tafeltje om wat aandacht te zoeken. Oh wat kan Vlaanderen heerlijk zijn om in te fietsen. Net als we buitenkomen gaat het hemelsluis weer open. Regenjasje beurt twee! Maar hoe stevig de vlaag ook is, ze is even snel weg als ze gekomen is. Bovenop de 2° parkoershelling - de Bergstraat in Petegem - is het al weer uit. We rijden het idyllische Moregem door. Zoals te verwachten doemt na het dwarsen van de hoofdweg  een nieuwe kuitenbijter op, de Volkaart. Via Ooike en een regenbui verder dokkeren we over de kasseien van Lede een dorpje bij Wannegem.



Onze bondgenoten in deze ritfase zijn Lambroekers die de late ravito op de heupen werkt. Die komt er enkele kilometer verder na de klim op de Ast in Mullem. Maar in de Vaderlander is geen ravito te bespeuren, reeds vertrokken zegt de waardin, nooit voorzien zegt een van de organisatoren achteraf. ??? Wij rijden door want ziet zwart boven ons hoofd en we worden niet bedrogen. Regenvlaag vier is even kort als de voorgaande. We trekken naar de E17 en van dan af hopen we op minder wind in het nadeel. We kunnen na 78 km eindelijk terecht in een ravito post. Walter De Bal is er gastheer en bezorgt ons royaal eten en drinken in de kantine van de Grammense voetbalclub. En het smaakt!



Hier komen ook de rijders van de kortere afstand binnen. Opvallend  hoe weinig we ingehaald worden door deelnemers die uit Kluisbergen komen. Voor de organisatie kijkt dit weer een echte ramp. Ook Walter heeft een rustige dag gehad, het steekt zeker niet op een stukje fruit. De finale kan beginnen. We laveren door Grammene Dorp,  Vinkt en Bellem. We flirten met de expressweg en de Vaart in de buurt van Aalter langs fietspaden. Soms stuwt de warme wind ons echt vooruit. Het is een waar goed gevoel als we na Aalter-brug de kerk van Knesselare zien opduiken aan de einder. Na 106 km bollen we de startgemeente binnen. De nieuwe versie van deze organisatie smaakt naar meer als de ravito ook wat vroeger kan.



Later starten had zijn voordeel. Want echt last van de regen hebben we amper gehad. In de sporthal maken we tijd voor een hapje bij een gratis Ename van 't vat. De gastvrije organisatoren zijn tevreden over hun aangepaste omloop en willen bij beter weer een volgende editie hun topper in het Meetjesland in ere houden. Tijd voor in te pakken richting Steenhuize, of moeten we Brasilie zeggen? De wegen lopen stilaan leeg, een natie staat pal achter zijn Duivels, eerst nog de fietsen afspuiten en oppoesten. Het land heeft zijn supporters nodig. Onderweg merken we her en der nog mensen die truitjes ophangen, een vlag bijplaatsen. Sport leeft, ook al zullen we heel snel gevangen worden door de Argentijnse spitsen.

Met Karel & Frans op tocht

LA BREVIANDOISE  - Zondag 13/07/2014
I&S: SALLE DES FETES - BREVIANDES - 07h30 - 14h30
35 km -150 htm / 60 km - 650 htm / 95 km - 1.000 htm

31/05/2014 - Tour de la Campina - Merksplas - 75 km

In onze zoektocht naar een vlakke toertocht sprak de Tour de la Campina in de Noorderkempen ons aan. De verre tocht naar dit unieke stukje België is zeker de moeite waard geweest. Nog voor de noen kunnen we er van start gaan. In de rustige Tenierswijk is de jonge club De Tenierkens aan zijn tweede editie toe. En ze doen dat met een goede spiritt al is het niet evident in deze Vlaamse uithoek de massa aan de start te krijgen.


Na de inschrijving en de zegen van de fotograaf van dienst rijden we de wijk uit. Op de eerste grote weg worden we door twee vriendelijke seingevers overgelaten. De streek leeft duidelijk van de Campina want het is al boer wat we zien in de aanvangsfase. Vlug komen we ook de eerste grenspaal tegen en toeren we in Oranje. De wijk Zondereigen is Baarle Nassau maar voor het centrum worden we afgesplitst van de korte afstand en fietsen we door de velden en bossen naar Ulicoten.


Vanop ruime afstand zien we de abdijkerk van dit dorpje opduiken. Zijn twee spitse toren vooraan en zijn stompe achtertoren geven het beeld van een trappistenklooster maar dit is een rustige landelijke dorpskern. We rijden voortdurend op de landsgrens en bollen Meerle in ons land weer binnen. Op de eerste grote weg worden we door twee vriendelijke seingevers overgelaten. Via Chaam komen we evenwel weer bij onze Noorderburen. 

Dit keer komen we op de Baarleseweg en die kunne we kilometers ver volgen op een afgescheiden fietspad tot in het centrum van het stadje dat tot twee landen behoort: Baarle Hertog/Nassau. Voor ons rijst de hoge Merida boog op aan de bevoorrading. De Bikexpert zet voor een dagje zijn deuren open voor deze fietshappening. Met de glimlach worden we uitgebreid bevoorraad. Nu pas merken we hoe alles hier in het teken van de landsgrens staat, want de Tenierkes hebben subtiel rood geel zwart in hun clubuitrusting verwerkt.

We zijn klaar voor deel twee. Bij het eerste gevaarlijk punt doen de seingevers ons terug uitgeleide. Op naar Poppel, in België uiteraard. Het valt ons op dat we in het tweede deel meer landelijke wee krijgen. We blijven via Weelde en Ravels netjes onder de landsgrens en merken regelmatig voor ons de historische grenspalen op. Met steeds meer zon komen we gezwind door de finale. Op het terras van De Teniershoeve is het heerlijk keuvelen en staat de koffie met een verassing voor de dames klaar. Schitterende uitpijling op deze heerlijke zaterdag! 

19/05/2014 - Adrie Vanderpoel Classic




De deelname aan deze Adri Van der Poel Classic stemde ons verwachtingsvol. Met heel mooi weer op deze zondag kon deze toertocht niet mislukken. De 100 km lange tocht met de wagen naar het noorden van Antwerpen hebben we ons niet beklaagd. Rond 10 uur is de druk rond de inschrijvingstafel reeds verdwenen en maakt plaat voor een flink aantal dames die zich klaarmaken voor hun Ladies Fun Tour.  Eens op de fiets rijden we het land uit en gaan in Putte over de grens door de bossen van Ossendrecht. Eens voorbij de A12 gaan we echt de open polders in richting Bath. Even twijfel bij de splitsing doet ons bijna terug Belgie binnenrijden. Langs de rustige verbindingsvaart rijden we naar één van de mooiste stukjes uit het traject: de Oesterdam. 
Deze dijk behoort tot de beschermingswerken voor het binnenland tegen wateroverlast. De naam is niet gestolen, want op de dijkrand ligt het vol met het blinkende zilver. Niet alleen de zuinige Noorderburen zoeken de oesters op de dijkstenen, maar vooral de meeuwen zijn dolbelust op het heerlijke oestervlees dat ze stelen. In de stralende zon is het heerlijk om over deze dijk te rijden. Eens de dijk achter ons ligt fietsen we op Oud- en daarna op Nieuw Vossemeer.
In het sportcentrum van Vossemeer wachten de Heidestoempers ons op m een deugddoende bevoorrading Etixx-sportdrank en frangipannetjes gaan er vlot naar binnen, vooral door de  km rijders die net als ons daar binnenrijden. In het zog van een gemengde fietsergroep gaan we over autoluwe wegen naar Bergen op Zoom. Via Waterkant en Ouden Molen rijden we in een groene lus om de stad. De bosrijke wegen worden ontzettend door de vele wandelaars, recreatiefietsers al dan niet met een aandrijving, en nerveuze autorijders die perse dringend op hun favoriete bosplekje willen luieren op dit middaguur.
In de drukte wordt een van onze groep door een jonge Schumacher in een aftands rood pandaatje van de weg gereden. Gierend van de pret geeft hij plankgas en neemt de vlucht terwijl onze gezel op de grond de schade aan ledematen en fiets opmeet. Gelukkig kan de weg vervolgd  worden. De prachtige fietsregio wordt via Zoomvliet en de Wouwse Plantage afgesloten.
De finale gaat vanuit Essenhoek door de prachtige Kalmthoutse Heide, autovrij en ontzettend heerlijk op deze mooie middag. In de Basic Fit zit het terras goed vol vooral met de hel gele Van Trier boys van de club die maar niet genoeg krijgen van de heerlijke Tongerlo bruintjes die eten en drinken zijn. Na een heerlijke douche is het tijd om terug naar onze Poort van de Vlaamse Ardennen af te zakken.
Merci, Heidestoempers voor deze prachtige zondag!
foto's organisatie