Dinsdag 28 juli tot zaterdag 1 augustus 2009: Pingyao is een mini wonder, klein en perfect. Het oude stadsgedeelte is volledig omwald. Verscholen achter zijn beroemde muren schuilt er een bruisende stad, schilderachtig en pittoresk. De kinderen rennen door de smalle straten, de ouderen doden de tijd met gezelschapspelletjes, allerhande eetstalletjes en rommelkraampjes vullen de steegjes. De 6 km lange walmuren, bestaande uit 3000 kantelen (heb ze niet geteld) en 72 uitkijktorens, verwijzen naar de 3000 discipelen en 72 wijzen van Confucius. De charmante guesthouses zijn rijkelijk versierd en hebben allen een gezellige binnentuin waar men kan likkebaarden van de verrukkelijke specialiteiten. De patio is een oase van rust. Slapen doet men in een kang, een eeuwenoud bed dat zo typisch is voor de streek. Wij dus ook.
De zwartgrijze bakstenen, het lakwerk en de schoenmakers zijn er bijzonder befaamd. Pingyao heeft haar ziel niet geofferd op het altaar van het kannibaals toerisme, nog niet … In deze streek werd in 1991 de film “Vrouwen en concubines” gedraaid en werd de stad in 1997 als UNESCO werelderfgoed erkend.

We huren een (te kleine) rode tandem en begeven ons naar het vredige platteland. Onderweg worden we aangestaard door de lokale bevolking wat soms voor hilarische toestanden zorgt. Stel je voor: twee Chinezen op een bloedrode tandem onderweg van Retie naar Stuivekeskerke … Shuanglin Si, rustig en afgelegen, hier zijn geen toeristen te bespeuren. Het Klooster van de Twee Wouden, eveneens erkend door UNESCO, doet je duizelen. De 1500 beelden met verbleekte kleuren zijn 3,5 m hoog en hun uitdrukkingskracht is soms wat duivels. De beeldhouwkunst is er verbluffend!



Reizen met de trein in China is een efficiënte manier om grote afstanden te overbruggen, doch een ganse beproeving. Probeer maar eens een uurrooster met Chinese tekens te ontleden. Chinese ‘kettingsnurkers’ en Chinese stinkvoeten zijn moeilijk te omzeilen als je in een gemeenschappelijke open slaapwagon ligt. De nachten in een ‘hardsleeper’ zijn niet altijd even aangenaam, maar wel budgetvriendelijk en avontuurlijk. De trein rijdt STIPT, we begeven ons in de mensenmassa en laten ons gewillig meedrijven. Doch China is ook gekend voor zijn treinrampen. Ik mag er niet aan denken … We beslissen om Shanghai links te laten liggen, op de kaart rechts, om meer tijd te kunnen doorbrengen in de zuidwestelijke provincie Yunnan, bekend voor zijn etnische minderheden en natuurschoon.

We nemen opnieuw de nachttrein richting Xi’an. Deze in 1997 door UNESCO erkende werelderfgoedstad is het begin van de klassieke zijderoute, heeft prachtige omwallingen waarop je kan fietsen, en de omgeving ligt bezaaid met imposante grafheuvels waarin verschillende Koninklijke grafsteden verborgen zitten. Een bezoek aan het Terracotta-leger is een must en wordt aanzien als het achtste wereldwonder. Het is een van de grootste toeristische sites ter wereld, maar wij staan ’s morgens vroeg als eerste (!) aan de deur en genieten in alle rust van deze archeologische vindplaats vóór de grote invasie van alle Chinese bezoekers. De ontmoeting met de mysterieuze beelden in gebakken aarde is heel indrukwekkend, ondanks het harde bunkereffect. Verwondering en opwinding alom! Infanterie, cavalerie, boogschutters, vierspannen … Heel wat interessante details maken dit antieke verleden levendig. De geur van aarde en verborgen geheimen palmt ons in.



Jammer genoeg mogen we geen verstoppertje spelen tussen de soldaten in de loopgraven. De hallen zijn opgetrokken in structuren van marmer en beton en dikwijls worden de vondsten beschermd door glazen wanden. Pas in 1974 ontdekt, 6000 à 7000 stuks, en nog steeds zijn de opgravingen aan de gang. Onwaarschijnlijk en onbegrijpelijk hoe de Chinezen dit 22 eeuwen geleden voor elkaar hebben gekregen! We slenteren door de Huiwijk, de immer fascinerende moslimwijk die veel van zijn originele karakter heeft behouden: tafels en stoelen palmen de stoep in, gelach en geroezemoes, geroep van bezorgers, autotoeters, gewriemel van fietsers en karretjes van rondeventers, vol vruchten, suikergoed en andere hebbedingetjes. De Grote Moskee, de belangrijkste in China omwille van zijn spirituele uitstraling en de op een na oudste van het land, is een voorbeeld van culturele verdraagzaamheid en verscheidenheid (wat niet kan gezegd worden van de Chinese overheid in Tibet en Urümqi).
Als afsluiter wilden we nog het project Morning Tears (www.morningtears.org) van Limburger Koen Sevenants bezoeken, maar hij was op zomervakantie. Koen is de bezieler van deze organisatie die weeskinderen opvangt wiens ouders geëxecuteerd werden omwille van familiaal geweld of andere criminele feiten. Er staat ons een vermoeiende treinreis van 26 uur te wachten, zittend … Geen hard of soft sleepers meer beschikbaar. Slecht voor de slaap, goed voor de geldbeugel. Tot in Guilin.

Volg de wereldreis van Gella op: www.gellagoesglobal.be.