Een paar jaar geleden werd ik heel erg getroffen door het verhaal van Kim, één van de mensen die gevolgd werden voor het programma 'doodgraag leven'.Ik was getroffen door alle 5 de verhalen maar Kim toch net ietsje meer...; waarom? ik weet het niet.. omdat hij de jongste was, zijn kijk op het leven, de manier waarop hij met z'n ziekte omging.... in alle geval, na afloop van het programma bleef ik hem wat volgen.. de blogs op de vrt-site bleven open en ik bleef meelezen met allemaal. En zo ging eerst Martine, toen Patrick, afgelopen zomer Natascha en dus nu Kim. Rustig en sereen, zoals hij ook altijd op z'n blog blijven schrijven is... gelaten maar toch nog vechtend voor wat het waard was. Rust zacht, lieve Kim, het ga je goed ....
Mijn werk.... was vroeger mijn leven. Nu zijn mijn kindjes mijn leven dat spreekt.. maar allé ik zit nog altijd wreed in met mijn werk ook natuurlijk. Ik doe bijlange de overuren niet meer (we spreken hier over nachten en weekends people naast mijn gewone werkdag) die ik 6-7 jaar geleden deed maar ik vind mezelf toch nog altijd een betrokken werknemer. Zo van het soort dat haar werk al eens mee torst naar huis, niet zo dikwijls in daden - op het lezen van mijn werkmail thuis na dan - maar toch zeker wel in gedachten. Kunnen we dat niet beter zo en zouden we niet beter dit en oei dit of dat... ik lees kranten en bekijk actualiteits- en nieuwsprogramma's ook altijd vanuit het oogpunt van mijn werk. Kunnen we daar iets mee... ooit... soit, om u te schetsen dat het me moeilijk loslaat.. Naast onze gewone dingen worden mijn collega's en ik af en toe eens ingezet voor een projectje... en gezond competitief als ik ben vond ik dat wel leuk om in de succesrate van zo'n project nogal hoog te scoren.. er zit ergens een competitiebeest in mij dat alléén maar naar boven komt als ik kwis of ... aan projectjes werk dus. En nu... scoor ik slecht. Als in: zeer slecht. En ik ben daar nie goe van.. echt nie. Ik denk nie dat het aan mijne inzet ligt, ik hoop het niet alleszins en de redelijkheid in mij steekt het op een combinatie van factoren maar het is wel mijn slecht cijfer. En ik ga daar vannacht eens zeer slecht over slapen vrees ik.
ik zal sommige lezers hier meteen geruststellen (niewaar broertje ) Neeje, er komt géén nummerke drie meer. Helaas!
Waarom helaas. Awel:
Ten eerstes heb ik mezelf altijd gezien als moeder van een groot gezin, zo 3-4 kinders die aan mijn rokken hingen.. ge-wel-dig. Maar dat was ook in het tijdperk dat we nog van prinsen en witte paarden droomden. Dus graag veel kinders gehad. .Ik heb een paar vriendinnen met veel kinderen en hoe druk dat daar ook meestal is, het is er ook altijd gezellig. Samen rond de tafel, ruziemaken, spelen, lachen, discussieren... leuk!
Ten tweedes vind ik zwanger zijn en bevallen zo een unieke ervaring, ik zou het graag nog een keertje allemaal meemaken... mogen testen... da streepke zien... de eerste echo... bekkeninstabiliteit... (ah ja juust, er was een reden waarom ik ook nie graag zwanger was ), bevallen (dan wel liefst zonder weeënstorm), zo'n kersvers boeleke op mijn buik.. borstvoeding geven (want nu dus niet gelukt)... Ja, ik zou ervoor getekend hebben... voor de perfecte zwangerschap en een bevalling-uit-de-boekskes. Zo eentje om nog eens te genieten na de eerste wemoetenallesnogleren ervaring en de tweede dondervanuwrozewolk ervaring.
Ten derdes had ik het toch leuk gevonden voor de kindjes.... voor Tiemen omdat hij dan ook een 'gewone' broer of zus zou hebben én iemand om later zijn zorgen en de zorgen mee te delen, voor Maren omdat wat extra stimulans in huis voor haar zeker niet slecht zou zijn.
Maar niet dus en wel omdat:
- mijn familie mij zou laten colloqueren vrees ik ... - mijn financiele toestand als alleenstaande mama niet echt toereikend is om veel kinders groot te brengen - mijn energiepeil nog een slechte slaper waarschijnlijk niet zou aankunnen - mijn huis nie groot genoeg is en verhuizen zie ik ab-so-luut niet zitten - mijn auto niet groot genoeg is (aha eentje om te weerleggen want aankoop grote auto staat op de planning voor volgend jaar ) - ik jammer genoeg niet nog minder kan werken en praktisch is het onhaalbaar vrees ik om met nog meer kinders dit vol te houden - mijn babysitters nu al fel uitgedund zijn...en met nog een kindje erbij waarschijnlijk helemaal zouden verdwijnen - ik een nieuwe zwangerschap nu totaal niet zou zien zitten en er graag wat jaartjes tussenwil dan maar mijne leeftijd daar dus tegenspeelt... - ik toch nog een klein beetje een eigen leven wil leiden ook... hoe graag ik ook met de duplo's speel en naar dobus kijk.... af en toe eens een goed boek of eens afspreken met vriendinnen is ook wel leuk - ik niet nog meer was & strijk wil en kan doen. want van 0 naar 1 kind was een schock, van 1 naar twee... dat heb ik nog altijd niet onder controle.. - .....
Dus kijken we hier maar mee uit naar komende zwangerschappen, bevallingen & baby's (die we dan wel mega komen knuffelen dat spreekt) bij mijn al even kindergekke vriendinnen.
En beginnen we toch misschien maar eens te denken aan het wegdoen van wat babyspullen... dénken hé... ze effectief wegdoen daar zal nog een tijdje overgaan vrees ik
Voor u verderleest: ik heb maar een uurke of zo geslapen vannacht dus als wàt ik schrijf niet altijd zo duidelijk, verhelderend, onderhoudend of gewoonweg irritant vervelend is: blame it on the kids!
Maren heeft (op aanraden van de kiné) een bumbozitje gekregen ... en vindt dat geweldig. Je zet haar erin en hoppa.. een smile van hier tot ginder.., fier als een gieter! Misschien nog een ideetje voor 's nachts. Zij zitten, ik slapen... hm.
Tiemen slaapt dus al zo'n 2 weken bij mij en roept gedurende de nacht 3 à 4 keer 'mama' en verwacht gewoon antwoord. Als ik 'ja tiemen' zeg is hij weer vertrokken voor een paar uur. Hij is ook volledig droog nu 's nachts.. eigelijk valt dat samen... terug bij mama slapen en droog zijn.. hm.. als ik hem nu terug ne pamper zou aandoen en in zijn eigen bed leggen... maar ik ben te moe voor een dergelijk experiment.
Had ik al verteld dat ik maar een uurtje geslapen heb vannacht.. (herlees eigen schrijfsel.. ja dus)
ik zag bij Lien zo hele lekkere njammienjammie cupcakes staan voor janne's verjaardag... ik zal ook eens stoefen, weliswaar zonder foto's..; ik heb frambozencakejes gebakken voor de klas! De eerste keer en helemaal gelukt! Yeah! Voor herhaling vatbaar. Verder zag ik her en der veggierecepten opduiken... er zijn er een paar die ik toch eens ga uitproberen.. Thuis onze eigen donderdag veggiedag uitproberen? (of krijg ik nu wild protest?) Vandaag gaat dat al niet lukken want er staat gyros op het menu... deze ochtend om 7.15 uur stond ik groentjes te stoven daarvoor.. en na een nachtje niet-slapen ruikt alles vies, zelfs paprikaatjes en champignonnekes, ik verzeker het u!
gisteren ga ik Tiemen van school halen en die vraagt 'wat gaan we eten' (na 10 keer gezegd te hebben dat hij niet- ik herhaal NIET - mee naar huis wou). Ik zeg: Macaroni! Tiemen zegt: 'moe nie hebben nie piesmironi (jaja zuidafrikaans en al) .. IK WIL PIZZA. Ok genoteerd.
Toen ik trouwens Tiemen ging ophalen gisteren stond er een ambulance voor de schoolpoort. Ge kunt nie geloven hoe vies dat doet. Want ge ziet het al voor u: uw vlees en bloed in een plas bloed op de speelplaats... 't was een ander kindje... en geen bloed.. gewoon gevallen tijdens de turnles en eventjes buiten bewustzijn en dan is de policy bel den 100 blijkbaar...
Ik ben al bezig met mijn vakanties voor volgend jaar te bekijken.. dit jaar zijn we 4 keer een (mid) week wegggeweest wegens véééél vakantie (zwangerschapsvakantie en al). volgend jaar dus hééél wa minder. maar allé... er ligt al een bammekesweekend vast in de krokusvakantie.. en dan denk ik misschien ook nog eens aan de paasvakantie... en aan de zomervakantie.. voor ik het weet zijn we weer een paar keer ribbedebie..als er trouwens iemand geweldige (goedkope) adresjes heeft voor een leuke kindervakantie in het binnenland (allé of zo net over de grens ergens...) shoot!
Maren is verkouden, verkouden, verkouden... en ik vrees een beetje dat als ik ermee naar de dokter ga crossen we weer aan den aerosol gaan zitten tot in't oneindige.. en ik ben daar dus nie voor.. ik vind dat tijdrovend, nie gezond (want ik krijg zelf meer van die dampen binnen dan maren) en slecht voor hare weerstand (al die medicamenten). En eens ge er mee begint is het voor gans de winter. Dus ook wie daar tips voor heeft.. shoot! Ze heeft slijmpjes maar geen koorts of zo hé en ze eet ook nog heel goed (anders was ik er natuurlijk wél al mee naar de doc geweest). Neusje spoelen doen we al 4 x per dag.
En ik heb dus bijna niet geslapen vannacht.. dankzij een overgevende dochter (accident de parcours mag ik hopen), slijmpkes die in de weg zaten, ne zoon met mamaïtis tot in't zevende kwadraat en gewoon de dochter die dat gelijk wel plezant vindt, zo wakker als iedereen slaapt. Ik niet dus!
Nogal dikwijls werd mij de vraag gesteld.... en welke blogs leesde gij dan zoal? Tot op vandaag verkoos ik een beetje in de anonimiteit rond te waren in blogland en af en toe via een reactie te laten weten van "hey, ik lees u!'
Maar ik heb nu toch maar een lijstje opgesteld en u vindt dat hier rechts ergens... het zijn de blogs die ik het regelmatigst volg. Er zijn er nog zenne... aardbeiwormpje, kruimels, lichtindeduisternis, en ik vergeet er waarschijnlijk nog een paar, maar om de één of andere duistere reden kan ik er max. 10 in mijn lijstje zetten.
En hoe ben ik er eigenlijk in gerold, in dat bloglezen? Awel toen ik pas bevallen was van Tiemen viel mijn oog op een krantenartikel over een zéér moedige mama, die met een ook kersverse baby haar maatschappelijke taken al terug ging aanvatten en daar (ongevraagd) nogal wat mediabelangstelling over kreeg. En ikke benieuwd wie die moedige mama was en googlen hé... en zo kwam ik terecht bij Lien! En bleef ik hangen.... want vermits onze kindjes (zowel de oudste als de jongste) maar een kleine week schelen vallen daar dikwijls nogal eens wat ervaringen te lezen die zeer herkenbaar zijn! En de rest volgde door eens door te klikken op haar blogroll en dan op die haar/zijn blogroll etc etc... De blogs die herkenbaar zijn, of onvoorstelbaar geestig, amusant of interessant die blijf ik volgen...
En zo heb ik al heel wat fijne mensen leren kennen... de meeste gewoon via blog/mail/FB, een enkele ook live... en leef ik een beetje mee in de wereld van andere gezinnen.. allé wat ze erover vertellen op het www natuurlijk.
En u merkt het (hopelijk ) terwijl ik bezig was heb ik ook het uitzicht van de blog een beetje veranderd... grote kuis niewaar!
Drie dus. De kleine man. De grote man. Beetje afhankelijk van het tijdstip van de dag, het aanwezige publiek, de uurtjes slaap en het humeur.
De uitgeslapen spring in't veld die vol enthousiasme uit ZIJN bed springt, op zoek gaat naar boterhammen en boekentassen, al tv kijkend (pipi langkous) zijn chocomelkske uitslurpt en zijn boterhammeke opeet, al kwebbelend en kwetterend kleertjes aantrekt en aan de auto staat te wachten 'mama ik ben hier!', die mama meesleurt aan zijn handje de schoolpoort in, zijn boterhamdoos, koekjesdoosjes en drinkfles achteloos in het vakje gooit, jas en boekentas over de haak gooit en de klas binnenstormt... DAT is de grote man!
De slaperige pruts die door mama moet wakker gemaakt worden, meestal in het reisbedje op mama's kamer, die naar beneden gedragen wil worden, lusteloos met zijn drankje en boterhammeke onder een dekentje in de zetel naar het scherm zit te staren, niet naar de wc wil, geen kleertjes wil aandoen, niet in de auto wil, de school wil ingedragen worden, nog 10 x 'pakke mama' zegt nadat ik hem al tien bereknuffels gegeven heb in de klas.. dat is de kleine man...
Maren is 7 maand sinds vorige week! Nog altijd een bundeltje vrolijkheid hier in huis. lachen, lachen, lachen! Behalve 's nachts.. dan is het eerder van wenen, wenen,wenen.... heb zo al ongeveer alle scenario's uitgeprobeerd maar ze blijft onrustig slapen, woelen, wenen, wakker worden om de haverklap. Geen oorontsteking, geen kou, geen honger (want o jawel, de nachtfles is hier terug ingevoerd oh joy!)... mama pakke en dan is het ok.. voor efkens.. en dat dus allemaal ten koste van mama's nachtrust. De wallen onder mijn ogen zijn definitief nu denk ik...
Maar Maren dus.. 64 cm (klein) en 7,2 kg.. (michelinmaat ) en een heel klein hoofd blijkbaar. Dat merk ik trouwens aan de mutskes, het maatje 0-6 maand is nog altijd bruikbaar. Op het voedselvlak wordt hier nu héél flink zowel groentjes als fruit gegeten en dan nog 3 flesjes dus, één 's morgens, één 's avonds en één als IEDEREEN slaapt (behalve wij dan). En verkouden dat is ze constant... tja in de crèche vliegen veel beestjes rond hé.. haar weerstand wordt er hopelijk een beetje sterker van.
Motorisch is er de laatste maand niet veel veranderd, ze rolt nog steeds vrolijk, ze zit aan tafel in haar steoltje als wij eten, ze zit met steun op de grond om te spelen en op de één of andere manier slaagt ze erin om vooruit te geraken op de speelmat. Kruipen noemen we dat zeker (nog) niet. Volgende week terug bezoek van de kiné en ik verwacht daar véél tips van voor het zitten en kruipen te bevorderen! En o ja, op haar voeten staan, dat doet ze ook geweldig graag!
Vandaag groot onderhoud bij de KA van de downpoli die vond dat Maren er redelijk fantastisch uitzag en heel erg verrast was door haar alertheid, haar energie, haar sociale vaardigheden.. enfin, al haar punten "applaus". En dat ze denkt dat Maren heel vlug zal beginnen kruipen en de wijde wereld verkennen want dat het er een ondernemend dametje uitziet. "gniffel, gniffel" Zoals reeds eerder gezegd: ik peins dat ze familie is . En bij de NKO was er ook goed nieuws te rapen en de gigantische bloedafname (8 buiskes.. 8, ik wist geeneens dat er zoveel bloed in een babieke zat!) verliep ook vrij vlot dankzij een zeer geroutineerde kinderverpleegster. 4 kindjes voor ons, geen enkel dat weende! ( de reuze mand kadootjes voor 'flinke' kindjes hielp ook peins ik). Nog even de resultaten afwachten maar niks spectaculairs te verwachten.
- het allereerste onderzoek van mijn dochter door een oogarts. goedgekeurd en welbevonden. Zowel de dochter door de oogarts als de oogarts door de mama. En ik ben daar streng in, in de selectie van hulpverleners die mijn dochter mogen begeleiden, o ja! Maar we onthouden dus: geen oogproblemen, jochei, jochei!
- de allerlaatste dag in de crèche voor de zoon. Met een grote, zelf versierde pot snoepen voor de verzorgsters en een mooi bedankingskaartje trok hij maandagochtend de crèche binnen. Met een map vol kunstwerken van het afgelopen jaar, een heel lief kaartje van verzorgster Sandra en een grote glimlach liep hij 's avonds buiten... definitief Bengeltje-af! Allé de komende jaren zal hij daar af en toe zijn snoet wel eens laten zien als hij zus eens mee komt afhalen natuurlijk, dus hélemaal verlost zijn ze nog niet van hem .
- de allereerste fruitpap voor kleine zus... en meteen al vollédig naar binnengewerkt. Tja, wat kan ik zeggen... gezonde dochter hé zo graag fruit eten! Dus weer een flesje minder hier. Ik moet eigenlijk dringend eens mijn licht opsteken bij de KA of 2 flesjes en 2 vaste voedingen op een hele dag eigenlijk wel voldoende zijn... Iemand een idee? Ze vraagt niet om méér dus ik vermoed dat het wel ok is.
- de aller-allereerste schooldag voor Tiemen! Morgen dus. Waw. Mijn allereerste blogbericht was zijn eerste dag in de crèche... en nu gaat hij dus naar school. En laat eigenlijk, want binnen een goeie week is hij jarig en worden er al drie kaarsjes uitgeblazen! Drie! Ik ben fier op de kleine man en toch ook een beetje zenuwachtig. Hoe gaat hij al die veranderingen verwerken? Andere kindjes, andere omgeving, andere structuur, vééééééééél vroeger opstaan . Hij zegt er niet veel over maar hij komt 's nachts meer en meer mama's bed opzoeken dus ik vermoed dat hij er wel mee bezig is op de één of andere manier! We zullen het zien, de komende weken! Ben trouwens ook benieuwd hoe de mama (ikke dus ) het gaat doen, zo ineens op een vast uur ergens moeten zijn, niet mijn sterke punt... ab-so-luut niet! En zo vroeg! 8.10 uur! Man! Geeuw!
OKAY! Ik heb officieel het ergste weekend achter de rug in the history of mum-of-a-two-year-old-and-a-baby! Zaterdagochtend om 5.05u... door de babyfoon: 'màmàààààà, ik wil nog slapen!'. Okay zoon bedankt voor deze mededeling en kunnen we dan nu gewoon terug slapen.... 5.10u... màmàààà, màmàààààà ik ben wakke! Okay toch eens tot ginder gaan en uitleggen dat er een verschil is tussen dag en nacht. Resultaat: de zoon gaat 'bij mama nog beet slape'. okay! 10 minuten later zitten moeder en zoon naast mekaar in de zetel naar plopppperdeploppperdeplop te turen... Dat is dus om 5.20u 's morgens hé... AM dus! Op ne zaterdag! En om het jolijt compleet te maken beslist ook de dochter om 5.30 uur dat het met het ganse slapenconcept welletjes geweest is en er veel interessantere dingen blijkbaar gebeuren beneden in de living. Ik vat de zaterdagochtend samen in één woord: AAAAAARRRRGGGGHHHHHH! (oververmoeide, bleitende, gefrustreerde en niet-meewerkende kinders liggen aan de oorsprong van dat woord!) Dus er worden middagdutjes gedaan.. in shiften bien sur, we gaan de mama géén middagdutje gunnen of wat dacht u. Maar kom, er is zelfs sprake van een zonnestraaltje in de namiddag. ' savonds gaan de kindjes in bad. naar goeie gewoonte zet ik eerst tiemen in bad, daarna zus, zus er eerst uit en dan tiemen. Ik vraag aan tiemen of hij nog moet plassen... 'neeeuuuuh'. Tiemen in bad.... het eerste wat hij doet is ... plassen! MAN, ik denk dat er stoom uit mijn oren kwam op dat moment maar dat is nog niet het einde van het badverhaal... Na een rondje in de hoek staan voor tiemen 'màmàààààà ik sta hier in mijn bloooootje!', vers badwater, tiemen in bad, zus in bad en zus uit bad vervolgen wij onze saga.... Ik zeg: tiemen mooi in bad blijven zitten, mama gaat je haartjes nog wassen. Terwijl ik Maren afdroog, inwrijf en aankleed blijft tiemen dus in bad. Ineens staat hij recht met een grijns van hier tot in Timboektoe... met de stop van het bad in zijn hand: 'Wate weg hè! Er is dus een jongetje zaterdagavond zonder filmpje, zonder verhaaltje en zonder yoghurtje gaan slapen...
Zondag, a brand new day! Het is kermis bij oma en opa en we zijn uitgeslapen want hey het was toch een volle 7 uur toen wij wakker waren deze ochtend! (dat mama al van 5.30 u wakker was omwille van electriciteitsproblemen in huis daar kunnen de kindjes niet aan doen bien sur maar het hèlpt nie om een horrorweekend te overleven). In de voormiddag komt er nog babybezoek en tiemen gedraagt zich flink, speelt mooi met de kleine jongen die meekomt op bezoek. Ze zijn nog nie buiten of het hek is al van de dam. 'Ik wil en ik wil nie' en precies op de momenten natuurlijk dat ge als moeder het omgekeerde wilt horen. Maar we overleven het middageten. Maren doet een dutje, tiemen 'speelt' een dutje en we vertrekken naar oma en opa. Tiemen wordt gek als hij ziet dat de straat van opa en opa één grote kermis is! Woooooow mama! 10 ritjes op de molens later, 2 viskraambezoeken later, 1 ballon en pluchen krokodil rijker (neen, 725 knuffels waren echt nog niet genoeg en ok een krokodil ontbrak nog in de collectie, het is waar) gaan we nog een sandwich eten bij omaopa voor we huiswaarts keren. Een vréselijk uur volgt met tiemen die alle remmen losgooit en naar niemand nog luistert, een uur staat te zagen en neuten dat hij nog op de molens wil, planten kapottrekt bij opa, boze mama, boze opa, sussende oma en daartussen een tierende Maren die heel gevoelig is voor haar omgeving en dus zeer slecht reageert op 'bad vibes'. Er is dus een jongetje zonder verhaaltje en zonder yoghurtje en huilend gaan slapen.
Ik doe da niet graag, mijne kleine al huilend achterlaten in zijn bed voor hij gaat slapen maar nu was het echt de enige optie. Hij mag echt eens voelen dat er grenzen zijn. En dan hoor ik van een vriendin dat die terrible 2 fase zich doortrekt tot ver na de derde verjaardag. Pffffff!
En dan is er nog de dochter. Een bundeltje vrolijkheid en energie zonder grenzen. Want madammeke is van het doorduwerstype... na het rollen wil ze nu ook zitten en kruipen... en da lukt dus niet sebiet, een beetje geduld en oefening en da komt in orde. maar de misses is dus supergefrustreerd dat alles niet zo vlug gaat als zij het wil (tiens tiens ze zal toch familie zijn denk ik ) en brult dus ganse dagen het huis bij mekaar. Neen, ik wil nie liggen in mijn park! Ik wil zitten in de speelhoek en spelen... maar mama heeft nie altijd de tijd of de goesting om mee te spelen (want ik moet dus mee zitten op de speelmat en haar vasthouden) dus trekt Maren àlle registers open.... met grote dikke tranen tot gevolg.
- de kinderkamer en de speelhoek heringericht, Ikea leeggeshopt en kilo's kasten en ander gerief alleen van de markthal naar de auto gesleept, in de auto gestoken, in huis gesleept, in mekaar gezet en op z'n plaats gezet (gelukkig wat hulp gehad bij het in elkaar zetten), speelgoed verstoken, opgeruimd, weggegooid, containerpark...en dat allemaal tot een kot in de nacht want als ik aan iets begin dan moet het ook gedaan zijn. Ik lees bij mijn facebook en blogvriendjes dat ik niet de enige was met een herinrichtingsdrang van jewelste vorige week.. en neen, hier ook NIET ZWANGER nochtans ( er bestaat blijkbaar een oorzakelijk verband tussen zwanger zijn en de zgn 'nestdrang')
- slapeloosheidslast alom, veroorzaakt door, tja door wat... familiekwaaltje zal er wel wat mee te maken hebben, dinges om over na te denken, het naderend afscheid in de crèche en de schoolstart van de zoon, het slechte weer (dakramen en hevige regen zijn géén combinatie), ne zoon die plots bij het krieken van de dag 'na beneden wil, botehammetje eten mama' en dan langs de andere kant dus 's avonds niet in mijn bed geraken, toch nog naar Marcel kijken, toch nog naar een dvdke kijken, toch nog maar een paar blz lezen of gewoon blijven rommelen tot het plots middernacht is... u kent dat...
- een heel leuk maar heel vermoeiend (voor de 2 partijen heb ik de indruk ) moeder-zoon daguitstapje naar Antwerpen. De zoo en al. Beestjes kijken, pizza eten, viskes kijken, pannekoek eten... hoe vermoeiend kan dat zijn. Tja, de conditie is er nog niet, nog lang niet!
- opnieuw beginnen fitnessen na 4 jaar stilstand en 2 zwangerschappen... 'maar mevrouw, u hebt écht geen basisconditie meer'. Tja, ne mens zou nochtans zeggen: 'zwanger zijn is topsport' maar niet dus. Geen conditie. Als in: zelfs niet met de fiets naar onze bakker geraken zonder buiten adem te zijn. En nu: ne zoon die fiets. Rap fietst. Dus twas snel beslecht: mama gaat fitnessen zodat ze de zoon kan bijhouden op zijn fietske want hij neemt het niet al te nauw met de verkeersregels... 'Ander verkeer? Welk verkeer? Hm!' Vol goeie moed gaan wij nu 2 keer per week fitnessen tijdens de middagpauze ipv een kalorierijk broodje te eten... En hey...na de derde sessie had ik al 10 km gefietst, weliswaar op de laagste weerstand (ik peins dat dat dan bergaf gaat want dat gaat gelijk wreed goed) en 2 km gestept op 45 minuten. En we zijn zeer dankbaar voor de sauna die inbegrepen is in het abonnement, ik kan de stretching dus compleet overslaan en gewoon 10 min. in de sauna gaan zitten . Maar al dat bewegen, ge wordt daar moe van!
Dus: vanavond ga ik eens lekker vroeg slapen , kheb een paar roddelboekskes gekocht (kwestie van sneller in slaap te vallen, en ik ga mij lekker installeren in mijn bed zo net nadat de dochter ingeslapen is. met de kippen op stok dus. Denk ik.
Deze ochtend werd ik wakker: 'mama! mama! mama!. Ik denk, dat komt precies niet uit de babyfoon dat 'gemama'. Ik sleep me uit bed want het is eigenlijk nog een vol kwartier te vroeg om op te staan (en ja 's morgens en al zéker op een maandagochtend telt elke minuut dat ik langer kan blijven liggen ik ben dan ook een onvervalste luiwammes ). Ik loop de gang in en hoor beneden in de keuken vrolijk gekwetter. Ik strompel de trap af en vind meneer mijne zoon, zittend aan de keukentafel in zijn blootje (het eerste toiletbezoek was ook al achter de rug blijkbaar), zichzelf een boterhammeke aan het smeren.... 'mama! ik vind kleren nie!
Sorry zoon, de mama is da gelijk nog nie gewoon dat jij zelf opstaat, boterhammen smeert en blijkbaar ook al kleren wou aandoen. Ik zal mijn leven beteren... enne in het vervolg als het voor jou hetzelfde is mag je ook al de krant uit de bus gaan halen hoor!
weeg 6.5 kg en ben 62 cm groot... rol, rol, rol, rol... trek de beesten van mijn mobile dans graag op mijn voetjes op de schoot van mama.. ben ' s nachts een goede slaper maar overdag een bezige bij ... kan al eens 5 min. in mijn spliksplinternieuwe eetstoel zitten aan tafel bij de grote mensen... zou dus ook al flink groentjes kunnen eten... maar vind dat niet zo lekker (who needs vegetables anyway...) ben al drie keer op vakantie geweest, dus gemiddeld om de 2 maand: goe bezig! heb mijn eerste pretparkbezoek al achter de rug.. heb elke avond een huiluurtje want heb het moeilijk om de dag af te sluiten en de nacht aan te vatten.. slaap nog altijd in mijn wiegje bij mama op de kamer.. draag kleertjes maatje 62 en soms al eens 68 krijg nu veel lichtbruine haartjes bij speel het liefst met mijn knisperboekje of met mijn broer natuurlijk begin interesse te krijgen in de beweging op tv.. kan al heel goed 'babbelen' en heb bij momenten véél te vertellen!
ps: mama plaatste een paar kersverse foto's op de fotosite!
5 weekjes gewerkt en het is al tijd voor een paar weken vakantie! Met dank aan de crèche die een paar weken zijn deuren sluit en mama aldus verplicht (!) om ook vakantie te nemen. En érg dat we dat vinden
3 weken op een iets rustiger tempo leven en de eerste dagen is dat al vrij goed gelukt want mijn kinders zijn van het meewerkende soort. Zo slapen zij toch tot dik half negen 's ochtends en zeggen ze geen nee tegen een middagdutje van dik 2 uur. Fantastisch. Voor de rest wel wat last van de warmte en dus een beetje zagerig-zeurderig-nagnagnag... vooral de kleinste die zich begint te vervelen alleen en wil geentertaind worden en dat ferm laat horen als we eens bewust 10 min. de andere kant op durven kijken . En den oudsten heeft nogal het zagen in en de beruchte woorden 'ik wil' aan élke zin schijnt toe te voegen.. meestal gevolgd door één of andere zoetigheid: een appelsapke, een koekje, een sloep, een lokolaatje... tja wat ge niet deftig kunt uitspreken dat krijgt ge niet, dat is mijn devies. HA!
3 weken vakantie dus en hoe gaan wij die invullen? Awel, we gaan een weekje thuis proberen doorbrengen, en de dagelijkse sleur proberen doorbreken met bezoekjes aan 'de grote winkel' (zijnde één of ander grootwarenhuis, liefst zonder 'sloep' aan de kassa of mechanische toestanden aan den uitgang waar zoonlief graag eens op wil ; 'ik wil' niewaar (dus delhais: eat your heart out maar ons ziet ge niet met al uw kinderverleidingen..), een tripje naar het containerpark, een dagje bij oma en opa, eens naar de speeltuin en voor de rest: thuis in onzen tuin met zwembadje, glijbaan en zandbak. En a ja, we oefenen verder met het fietsen want dat gaat hier alsmaar beter. Misschien (hééél misschien) zal mama ook eens op haar stalen ros kruipen om eens een toerke te doen in de wijk met de zoon.
de tweede week gaan wij samen met Tiemen zijn vriendinneke en Maren haar meter naar de 'boejdejij', in onze eigenste Westhoek, bachten -de-kuper kunt ge niet gaan denk ik. (fantastisch woord voor het groot dictee trouwens bachten-de kuper, ik wil die hollanders dat wel eens zien schrijven, HA!) Maar wij gaan dit jaar dus op vakantie in ons eigen Vlaanderen vakantieland en wel dus in West-Vlaanderen of all places. En niet aan't zeetse maar in het binnenland, op een boerderij. De kindjes gaan dat geweldig tof vinden en als het een beetje mooie weer is, de mama's ook. Want die boerderij belooft ons zowat het hof van Eden voor kleine kindjes en dat betekent hopelijk dat de mama's dan zo af en toe eens ook met de benen omhoog een boekske kunnen lezen of mijmeren over binnen 15 jaar of trouwfeesten organiseren. Tiemen en Janne zullen zich ondertussen wel amuseren in het hooi (iets wat ze binnen 15 jaar ab-so-luut NIET meer mogen doen .) Enfin de kans is klein dat we dan nog op vakantie zullen gaan naar de 'boejdejij' dus geen gevaar. En de boerderijweek wordt eens onderbroken met een bezoekje aan hét kinderwalhalla der walhalla's... (ik ben hier mijn eigen groot dictee aan het schrijven precies ) : Plopsaland. Ooooh yeah! Ik denk dat die 2 daar de perfecte leeftijd voor hebben. Ze gaan niet weten waar eerst kijken. En de mama's gaan de portemonnee best goed vasthouden.
En de laatste week gaan we een beetje vrienden en familiebezoekjes doen denk ik, zo mensen die we al een tijdje niet meer gezien hebben. Zal een beetje afhankelijk zijn van het weer want de mama wil ook nog een dagje buro-herinrichten en een dagje naar Sluis gaan shoppen (en voor u rare gedachten krijgt over mij: ik koop daar pampers, babyvoeding en aanverwante toestanden). En we moeten ook nog eens naar de KA m de misses eens te laten wegen en meten. Dat wordt dus nog een drukke week.
Maar eerst genieten en u merkt het: ik ga geen tijd hebben om hier iets neer te pennen dus ik verlaat u voor een paar weken... denk ik!
en ze werd ze al 5 maand! Onze kleine prinses. Alhoewel, prinseslike is ze niet echt. Toch geen sneeuwwitje-assepoester-ariel- type. Zo meer het prinses Fiona-speel-niet-met-mijn-voeten-of-ik-stamp-u-type
Vorige week kregen we nog eens het bezoek van de kiné verbonden aan de thuisbegeleiding. Die mijn dochter nog eens kwam entertainen een uurtje. En ge gelooft het misschien niet, maar ik zag mijn kind zo veranderen tijdens dat uur.. wat die ineens allemaal kon wat ik nie wist! Geweldig! Ze vindt het dus fantastisch leuk om een beetje uitgedaagd te worden blijkbaar... zo van 'kijk hier is uw speelgoedje' (uw favoriete speelgoedje, da tot op den draad versleten knisperboekje dat ooit een Dikkie Dik was) 'En nu ga ik dat eens net buiten uw bereik leggen zie'. HA! 10 seconden later had ze het al beet. En ook met het andere handje.. en met 2 handjes samen. En doorgeven van het ene handje naar het andere.. en nog eens.. en nog eens..
En nu eens op uwen buik. Het kind denkt: Yek, ik lig nie graag op mijnen buik. Oooow wacht eens daar ligt weer dienen dikkie dik... mijnen arm zit verkeerd... pas op.. met mijnen anderen arm dan... woooooh, ik rol! Hm. Nog eens zeker, ik had het gedacht... nu helpt die madam mij met mijnen arm, nu kan ik er zo aan... oei, nu legt ze da weer een stukske verder... waarom zo moeilijk doen. Wacht zie, ik pak het terug... pfffff.. da's wel lastig zenne. wacht eens even mijn 'sad little puppy face' opzetten. Ziet wel, ik mag stoppen..
maar toen was ze dus al een klein uurtje aan het oefenen. Ze heeft daarna wel de ganse dag geslapen, da wel! Vermoeiend hé, baby zijn!
Maar nu de mama ontdekt heeft dat dat zo goed vooruitgaat moet de kleine meid elke dag presteren.. zo oefenen wij op buiklig voor de spiegel (en de broer doet mee voor de gezelligheid) en heeft ze dus ontdekt dat er nog een kleine baby bij ons thuis woont. En grappig dat ze dat vindt die andere baby die net hetzelfde doet als zij.. en 2 mama's! En 2 broers! En dan heeft mama al die oefeningen getoond in de crèche en moet dochterlief daar ook presteren tegen wil en dank. Maar het loont, het loont!
Want dit weekend dames en heren: de eerste zelfstandige rol! Yeah! Van buik naar rug weliswaar 'the easy-way' maar allé het is een begin niewaar.. en om het jolijt helemaal compleet te maken steunt ze nu ook voluit op haar armpjes als ze op haar buik ligt waardoor de wereld plots toch een volle 5 cm hoger ligt en er veel meer te zien en te grijpen valt (wat onze kater Emilio Romano al mocht ondervinden want de staart hangt op goede grijphoogte )
De uitdaging voor de komende weken wordt: groentjes leren eten! Njammie!
UPDATE: ondertussen rolt de kleine meid vrolijk rond in haar park en bed alsof ze nooit anders gedaan heeft, van links naar rechts en van boven naar onder, van rug op buik en weer terug... . Ge legt die 's avonds mooi op haar rugje met haar hoofd aan het hoofdeind van haar bedje en ge vindt die 's morgens op haar buik met haar hoofd aan het voeteind.. en dat mét slaapzak aan... ik ga daar nog wa mee tegenkomen denk ik...
Er loopt hier plots een echte kleuter rond. Enorme veranderingen de laatste weken bij mijne flinke zoon. Zelf alléén naar de wc willen gaan bv. 'En deur dicht hé mama', zegt hij. In een groot bed slapen.... al maanden probeer ik het hem te verkopen met sjieke dekbedovertrekken en grote jongens verhalen en al. Nope. ikke slaap in mij kleine bed! Tot vorige week. Ineens. 'Tieme in grote bed slapen hé'! En zo geschiedde. Zelf kleertjes aan-en uitdoen. Vooral uitdoen (een kleine nudist in huis plots ) maar allé mits wat begeleiding 'dat is de voorkant van je t-shirt' en 'neen, je broek doe je niet aan via een pijp maar via de bovenkant' begint het aankleden toch aardig te lukken. Plots een zoon vinden aan zijn kleine tafeltje in de tuin die een yoghurtje aan het verorberen is 'tiemen zef eneemt hé... en lepetje ook!' (wees gerust de snoepkast staat op een hoogte waarvoor hij minstens 12 moet zijn )
Maar waar ik het meest lol aan beleef is zijn taalvaardigheid waarin hij plots een sprong van jewelste gemaakt heeft. Redeneren en al. Al veel onder tafel gelegen van het lachen met zijn kleuterlogica. Zalig. Deze wil ik u niet onthouden: In het kader van de grotejongensactie wou Tiemen afgelopen weekend voor de allereerste keer onder de douche. Vermits hij een absolute hekel heeft aan natte haren verwonderde mij dit ten zeerste maar hij wou dus absoluut kennismaken met het myserie douche waar mama soms onder duikt. Dus ik samen met de zoon onder de douche. Ik draai de kraan open en zeg tegen Tiemen: 'ga er maar onder staan!' en Tiemen steekt zijn hoofd in de douchecel, kijkt naar boven en zegt diep verontwaardigd: 'seg, da regent hier wel hé! En als het regent mogen we nie buitenspelen' .
Het douche avontuur heeft welgeteld 40 sec. geduurd en Tiemen heeft sinds zaterdagavond toch al een keertje of 100 gezegd dat douchen niet leuk is omdat het regent. Ik vrees dat douchen voor echte grote jongens is
En zo is de eerste volledige werkweek ook al weer gepasseerd. Zucht. Toch een beetje lastiger dan ik dacht. Ik ben moe! 't is toch weer eventjes wennen aan een compleet ander ritme dan de afgelopen 5 maand. Niet meer blijven liggen tot de zoon zijn ogen opentrekt (ik heb een langslaper.. wat zeg ik.. ik heb 2 langslapers!) maar om 7 uur mijn bed uit! Da's al 2 uur slaap minder dan een gemiddelde dag sinds januari... en 's avonds nog wat prutsen hier en daar en hopla een uurke later het bed in dan vorige week en zo zit een mens dus al vlug aan 3 uur slaap minder per dag x 6 werkdagen ondertussen dus ik sta al 18 uur slaap achter. Hm.
Het werk zelf terug opnemen valt wel mee, moet er toch terug een beetje inkomen, 5 maand weg bijna! Het was in elk geval leuk terugkomen de eerste dag met een boeketje bloemen van mijn collega's. Ze hebben me precies toch een beetje gemist. . De tweede avond was al een 'werk'avond, veel mensen teruggezien. Ben vlug weggeslopen ook, de dochter gaan ophalen bij de peterenmeter babysitvandienst.
Maren doe het super in de crèche. Braaf fleskes leegdrinken, slaapkes doen (alhoewel ze daar vééééééél minder slaapt dan thuis, gemiddeld 1.5-2 uur per dag terwijl ze thuis overdag gemakkelijk 6 uur sliep!) en voor de rest: rondkijken naar al dat klein geweld dat zich rond haar op alle mogelijke (en onmogelijke) manieren rondbeweegt . Kruipen, poepschuiven, duikelen, voorzichtige eerste stappekes, 't is allemaal te zien in haar groepke. Wat zou een mens slapen niewaar...
En Tiemen is de hele fiere grote broer. Hij draagt Maren haar spulletjes naar binnen,geeft haar schriftje af aan de verzorgster, zet de spulletjes netjes in haar kastje, legt haar jasje weg, aait nog eens over haar bolleke en stormt dan weg naar zijn groepje waar hij heer en meester is want de grootste van de ganse crèche nu! En overdag gaat hij eens piepen naar zus, een kusje geven en checken of ze wel goed verzorgd wordt daar... de verzorgsters kijken zich vergaapd op zo'n lieve broer.
Maar we moeten dus allemaal een beetje wennen aan het nieuwe ritme. Ons huis komt in aanmerking voor een aflevering van Clean House, de zoon heeft wat aandachtsproblemen (te veel in de crèche en te weinig thuis) en de dochter een slaapprobleem (te weinig in de crèche en te veel thuis) maar dat is hopelijk allemaal van voorbijgaande aard. Maandag een nieuwe aflevering in de poetsvrouwsaga... poetshulp nr 6 denk ik sinds we hier wonen dus hopelijk is het Sienenmaria probleem maandagavond verleden tijd!
10 regels om te onthouden als je op vakantie gaat naar zee (met kids)
Ten eerste, ten tweede en ten derde: goed weer is toch wel leuk: vooraf bestellen bij de frank of sabien.
Ten vierde: zorg dat je altijd en overal een flesje water bijhebt: om dorstige kinders drinken te geven, gevallen tutjes af te spoelen, wondjes een beetje zuiver te maken etc.. (want in de duinen is er helaas geen kraantje met stromend water te vinden)
ten vijfde: neem nooit - ik herhaal: NOOIT - de kusttram mèt buggy en al zékers niet met een tweelingbuggy! Want die zijn daar niet op voorzien! En die sluiten dus hun deuren als je de buggy half binnengehesen hebt. En mensen die meerijden met de kusttram zijn niet van de meest hulpvaardige: 'wa komt die hier doen op ONZE tram met haar lawaaiierige kroost en al haar tassen', vooral niet helpen dus. Ze waren zéér kontent toen we er drie haltes verder al terug afwilden... toen waren ze hulpvaardig genoeg om op de alarmknop te duwen toen Tiemen nog moederziel alleen op de tram zat, mama al met buggy op het perron stond en de deuren zich sloten... baaaaaaaai Tiemen . Dus ik zeg het u nog eens: neem NOOIT de kusttram!
Ten zesde: voorzie u altijd op in het water vallende kinders. Anders zit ge daar gelijk ik, op het strand met een half verdronken en dus kletsnatte zoon die nu niet weet of hij moet wenen omdat hij gevallen is in het water (want wat doet ge anders als 2.5 jarige... in het water vallen als dat eigenlijk hélemaal niet in mama haar scenario stond), of omdat zijn kleren nat zijn, of omdat zijn emmertje met water gelijk toch niet zo vol is als hij gedacht had of omdat hij een uurtje in zijn poedelnakie op het strand moet zitten omdat mama geen reservekleren meehad. Shame on me - dubbel en driedubbel!
Ten zevende: als de vakantiebestemming niet té ver is, ga eens op voorhand kijken... want als er in de folder staat: gelegen op 200 meter van een bewaakt strand dan wil dat eigenlijk zeggen: gelegen op een dikke km wandelen van een strand en dan bedoel ik strand aan duinen en niet strand aan dijk met terrasjes, wc's, microgolfs etc bij de hand.
Ten achtste: voorzie u op een kamion om alles te transporteren nààr de vakantiewoning en ook terug. En op een paar helpende handen om te laden en te lossen. Want ge wilt nie weten hoe ik gevloekt heb tijdens de drie kwartier uitladen met de hemelsluizen wijdopen, een dreinzende kleuter 'ik wil naa et straaaaaand' en een huilende baby 'ik wil eten' aan mijn zij. ik zeg het u da komt nooit meer goed met sinte pieter.
Ten negende: voorzie u op genoeg cash geld want het is blijkbaar zelfs in ons eigen belgenland mogelijk da ge zonder geld valt, als ge 5 km van het centrum van een kleine badplaats zit bijvoorbeeld en er maar 1 bancontact is die dan nog eens nie werkt ook op de dag dat ge beslist om met uw 2 kinders het kustverkeer te trotseren, een parkeerplaats vindt, buggy uitlaadt, kinders erinzet en voor den bancontact staat. En dan denkt ge: geld afhalen in den Delhaize aan de overkant van de straat: YEP goed plan moeder: alleen moet ge dan wél aan de juiste kassa gaan staan en dus niet aan die éne kassa waar ge alleen met cash geld kunt betalen. waarna ik dus ook mijn laatste centen kwijt was. MAN! En naar de volgende kustplaats mogen rijden ben alwaar het autoparkeer en buggy-uitlaadt scenario zich kon herhalen...
En ten tiende: AMUSEER U wat er ook gebeurt! En zie overal het grappige van in. Wij hebben dat ook gedaan! (soms een dagje nà één van voornoemde voorvallen maar allé lachen hebben we gedaan)
4 maand is ze al! Dat klein brokske leven in huis! 5.5 kg en 60 cm! Groeit en bloeit! En lacht! Lacht! Van 's morgensvroeg tot als ze 's avonds haar oogjes sluit voor een marathonslaapke van 12 uurkes. En nu lacht ze ook hardop... als je op haar buikje kriebelt... als je zelf lacht...als haar grote broer gekke bekken komt trekken 10 cm boven haar gezicht . En ze speelt! Met alles wat in haar omgeving de aandacht trekt.. speelgoedjes met geluid, beren die broer laat slingeren, de staart van de poes, de mobile die boven haar hoofd draait. Ze is geweldig....
Ik kan daar gelijk niks negatiefs van zeggen van dat kleine meisje dat me elke dag weer laat zien hoe mooi de wereld is!
Onlangs werd Maren verwacht in het UZ voor een controle van haar hartje en voor een kennismaking en checkup in de Downpoli. Ooit al eens in het UZ geweest? 's morgensvroeg zijt ge daar dus niet alleen, neeneen, je staat al aan te schuiven vanaan bakkerij aernoudts ongeveer om binnen te rijden (toch een kleine halve km), dan parking zoeken, dat ging redelijk vlot, dan moest ik nog een ponskaartje laten aanmaken voor haar én de 2 consultaties gaan betalen aan de kassa. Dus ge moet al rap een half uurke rekenen voor het afspraakuur om dat alles gedaan te krijgen.
De kindercardioloog was een zeer vriendelijke man, vlug een ECG genomen, dan een echo van haar hartje en dan kregen we het verdict, Maren heeft een klein gaatje tussen de boezems van haar hart en de ductus is ook nog open... maar niks om u zorgen over te maken mevrouw, kom ne keer terug als ze 2.5 jr is en dan zal dat normaalgezien zichzelf opgelost hebben. De mens is er gerust in dus ik ook zeker?
Dan 1.5 uur wachten op de volgende afspraak (a ja want dat is moeilijk om dat sebiet na mekaar te regelen blijkbaar). Gelukkig was onze thuisbegeleidster meegegaan dus konden we wat babbelen (nog eens dank u Tine!). Dan in de Downpoli. Het eerste wat ik op m'n bord kreeg was dat er al een volgende datum vastlag voor de opvolging: 31 augustus nb, Tiemens laatste crèchedag. En ge krijgt niet veel tijd en ruimte om eens na te denken of ge dat wel geregeld krijgt en àls ge durft opperen dat om 8 uur bij de eerste dokter wel héél vroeg is (want dat betekent concreet Tiemen al om 6.45 uur afzetten in de crèche en dat is nu gelijk wel vreed vroeg) dan krijgt ge wat gesnuif en gebrom en probeer het toch maar te regelen. Wat we dan ook gedaan hebben, Tiemens laatste crèchedag zal dus een dagje vroeger vallen en hij gaat logeren bij opa en oma. Maar dus niet zoals ik het me voorgesteld had. Dan volgende een algemeen onderzoek van Maren, alles ok (a ja da kind wordt zo ongeveer om de veertien dagen eens binnestebuitengekeerd dus tzou wel erg zijn dat er nu plots iets zou zijn hé) offe toch niet? De arts vond dat de bilplooien niet mooi symmetrisch waren en dat kan wijzen op heupproblemen. Ik donderde bijna van mijne stoel... waarom had niemand dat dan eerder opgemerkt.. maar weerom niet te veel inbrengen aub mevrouw en zeker zelf niet te veel nadenken, wij zullen dat wel doen. nog voor ik het goed en wel besefte waren er afspraken gemaakt voor foto, echo en bij een orthopedist in het UZ .... en stonden we weer buiten. A ja, ik zou het nog vergeten, de dokter heeft tussen 2 telefoontjes door toch ook eens gevraagd hoe het ging. 'snuif'.
Na een weekendje te lopen herkauwen heb ik dan maar de telefoon gepakt en naar onze eigen KA gebeld waar we onmiddellijk terecht konden. Nikske heupprobleem (er volgt nog een echo nu in st lucas om te bevestigen dat er niks aan de hand is kwestie dat de UZ dokter ons niet beschuldigd van kinderverwaarlozing niewaar) en idd mijn dochter zal nooit den eerste prijs winnen voor de meest symmetrische bilspleet. De afspraken in het UZ zijn netjes afgebeld en ik hoop voor die dokter uit de downpoli dat ze mij niet te rap opbelt want o wee mama is op het oorlogspad! Geef mij niet het gevoel alsof ge mij de controle over mijn kind afpakt mensen... er schuilt een ware mama leeuw in mij en die kunnen wel eens gevaarlijk worden als ze uitgedaagd worden.... en zeggen dat ik voor de rest van maren haar kindertijd afhankelijk ben van da mens.. ik kijk er echt naar uit!
mama van Piet Piraatje (2007) en zonnemeisje (2010) BAM Administratieve duizendpoot Boekengek Chocoholic Netwerkbeest Kwisser Blogger en nog veel meer....
) Neeje, er komt géén nummerke drie meer. Helaas!
), bevallen (dan wel liefst zonder weeënstorm), zo'n kersvers boeleke op mijn buik.. borstvoeding geven (want nu dus niet gelukt)... Ja, ik zou ervoor getekend hebben... voor de perfecte zwangerschap en een bevalling-uit-de-boekskes. Zo eentje om nog eens te genieten na de eerste wemoetenallesnogleren ervaring en de tweede dondervanuwrozewolk ervaring.
)
. En bij de NKO was er ook goed nieuws te rapen en de gigantische bloedafname (8 buiskes.. 8, ik wist geeneens dat er zoveel bloed in een babieke zat!) verliep ook vrij vlot dankzij een zeer geroutineerde kinderverpleegster. 4 kindjes voor ons, geen enkel dat weende! ( de reuze mand kadootjes voor 'flinke' kindjes hielp ook peins ik). Nog even de resultaten afwachten maar niks spectaculairs te verwachten.
MAN, ik denk dat er stoom uit mijn oren kwam op dat moment maar dat is nog niet het einde van het badverhaal... Na een rondje in de hoek staan voor tiemen 'màmàààààà ik sta hier in mijn bloooootje!', vers badwater, tiemen in bad, zus in bad en zus uit bad vervolgen wij onze saga.... Ik zeg: tiemen mooi in bad blijven zitten, mama gaat je haartjes nog wassen. Terwijl ik Maren afdroog, inwrijf en aankleed blijft tiemen dus in bad. Ineens staat hij recht met een grijns van hier tot in Timboektoe... met de stop van het bad in zijn hand: 'Wate weg hè! 
). 
