 |
| We zijn de 19de week van 2024
|
|
|
|
| Rustig genieten van gedichten, liedjesteksten, muziek, vertellingen, prenten en foto's. |
| Welkom in mijn thuishaven. Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens. |
|
| 08-11-2016 |
 De schone stad 2. Frans De Wilde |
|
Mij streelt de stilte als het handje van een kind,
de zon weeft goudkant om de beukenhal
hier op de top. Hoor, zoet gezang
gaat plots daar droppelen uit het rein azuur
vult heel de hemel met zijn zilveren klang,
stijgt en verluidt, hoog in het zonnevuur.
Ik ben weer alleen,
mijn oog dwaalt dromend naar de stad beneen,
het ziet straten, pleinen en het ziet ze niet,
want huizen, hoven, vormen lijn en kleur.
Want woud en water, het al te samen vliet
in het gretig oor der ziele tot een keur
van rijke tonen eener symfonie.
Waar harpakkoorden, het juichlied der violen,
der hoornen klaagtoon, cello-melodie
versmelten gaan, en onder voolen
gedempt opruisen tot wie daar in droom
zich wiegen laat op het zingend kleuren-deinen.
08-11-2016, 00:00
Geschreven door André 
|
|
|
| 07-11-2016 |
| De schone stad 1. Frans De Wilde |
|
Door het wolkige waas der nevelen, melken linten
het schemer-krullen van de schouwenrook
vlotten de tonen weg in tere tinten
wordt het een droomland uit een toversprook.
Hoe harmoniëren schoon in de vallei
de leien daken en het heuvelgroen
het zilver der rivier die vrij
zich wendt en windt en na een zoen
aan weide en woud, weer vlucht.
Gelijk een vrouw die om het gelaat
een gouden glimlach, blank en blond ons toetreedt
maar wier schone lijf zich nimmer nemen laat.
Het is hier zo goed. Hoe dauwig koel en breed
om het hete voorhoofd strijkt de morgenwind,
alle geluid klinkt dof op uit het dal.
07-11-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 06-11-2016 |
| Avondstemming 2. Frans De Wilde |
|
Muziek hangt op de lucht
het is of daar alles beidt
het ontbloeien van een lied
een bloem van melodie.
Wat is de wereld schoon en goed in deze stond
daar leeft het op, het lang-verwachte wonder
in het hullend loof, de nachtegaal
eenzame koorknaap in de dom bij avond.
Zijn offerzang ten zuivere hemel heft
het zwijgt alles, alles luistert
mee-deinend op dit klaar koraal
o hart, o hart, zo rustig sloegt gij nooit.
XXXXXXXX
06-11-2016, 08:44
Geschreven door André
|
|
|
| 05-11-2016 |
| Avondstemming 1. Frans De Wilde |
|
Het avondkarmozijn dat van de kimmen leekte
als het levensbloed van een gewonde god:
van dag, de blijde blonde.
Vervloeide stil in zilverige wasem
die aan de verre zoom der bronzen bossen doomt.
De hele hemel spant zich spiegel-klaar
en al-geluid gaat op een zachtere voet.
De avond droomt, de nacht zal weldra openen
zijn blauwe poort van peinzens-schone rust.
En zie, ginds uit zijn handen
de gouden maneschaal glipte geel en groot,
en uit de holle ronding rolden
de zilveren sterren-appels over de hemelvloer.
Een groenige glimmer webt
over het loom-hangend loof
der somber-hoge bomen
op de avondhemel scherp-klaar geëtst.
05-11-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 04-11-2016 |
| Symbool. Frans De Wilde |
|
Mijn ziel is een vlakte hoog in de venen
waar de winden joelen, de wolken wenen
hun groot grijs leed in regens zwaar,
veel schuimende beken storten daar
dof-loeiend naar het dal, diep groen en goud.
In mystiek zwijgen welft er een woud
in wijd-zwarte krans om een duister moeras,
een eenzame vogel wiekt loom langs de plas
en stoort soms de stilte met weemoedige roep
als in de nacht-zee de zang op een visserssloep.
Wat malve bloemen, lis en kruid
om een glas-klaar ven, geen levend geluid,
de stilte droomt wijd, bron-koel en sereen
over woud en hoogland, mos en steen.
Tot de bleek-gulden lijn van het verste verschiet
waar de dag door de sneeuwige nevelen giet
zijn zonnige, zijdige, blauw-blanke lach
die soms hel in het ven hij herboren zag.
04-11-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 03-11-2016 |
| Ecce Puer. Frans De Wilde |
|
Zie daar het kind
het blonde
gezonde
rozig
blauw-oogig
lach-graag gezind.
Wie die niet mint
deze donzen wangen
verlangen
wekkend te plukken
veel zoete zoenen
al zachtjes rukken
de rijpe vruchten
der rijke takken
van nooit-arme boom.
Geen gouden droom
maar waar, het kind, dit levend kind
met spartel-handjes
knib-knabbel tandjes
met lichte lachjes
en blijde dagjes.
Op roze voetjes
trippelend vlugjes en zoetjes
met lieve lonkjes
woorden als vonkjes
knetterend-klaar
ondeugend of strelend
schaterend of kwelend
immer waar.
Heel deze bloeiende heerlijkheid
heb ik gegeven
u, eeuwig leven.
Kan ooit een mens
schoner iets geven?
03-11-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 02-11-2016 |
| Waar anders. Frans De Wilde |
|
Waar anders zult gij vrede vinden
als in uw eigen hart?
Verhard
tegen het woeden der winden
van het leven
dat nimmer geven
zal
al
wat wij hopen of vragen.
Niet klagen.
Maar zien en wetend bedenken
zal u schenken
de rust, die eeuwige, hoog-stille rust
die u kust
en vrij en licht maakt
als een durende, goddelijke lust.
02-11-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 01-11-2016 |
| Klimmend en dalend 2. Frans De Wilde |
|
Niet meer, nooit meer wil ik groot-vragend staan
voor het diepe leven, breed daar uitgebreid,
maar kalm-bewust, vast-wetend verder gaan
mijn eigen weg, in stille heerlijkheid.
Want ik overwon fel-willend alle waan
in stom-doorstreden, dag en nachtenstrijd,
nu ben ik veilig, rustig ligt de laan
van het komend leven, loverend koel en wijd.
Ik heb gezocht, was het zoeken soms een pijn,
het doel zelf misschien, uit waarheid's zonnen
koos ik mij deze die mijn rots zal zijn.
O zalig wie het verlangen heeft overwonnen,
uit de eigen kracht zal de eigen blijheid bronnen
het hoger licht leeft in ons diepste zijn.
01-11-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 31-10-2016 |
| Klimmend en dalend 1. Frans De Wilde |
|
Nu laat mij gaan bij het schone dag-verscheiden,
in het eenzaam huis der vree-bezonken ziel,
waar ik vinden zal, al wat in weemoed wijdde
of vreugde, het leven waar ik als kind voor kniel.
Er zijn de paarlen van mijn rijk verblijden,
een donker vuur uit smart-robijnen viel,
de glinster-gaven door mijn handen glijden
laat ik droom-peinzend, ogend naar het wiel
van het wentelend lot, dat klaterende kleinoden
mij lokkend verschuift, die ik niet begeer...
mijn diepste zelf wil weten van de goden
of God alleen, beschikte met dit teer
en wild en wonder leven, wat ons boden
wil het licht dat leeft en uitgloort telkens weer.
Uit de bundel: De weg door het woud.
1921
31-10-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 30-10-2016 |
| Nakende herfst. Frans De Wilde |
|
De laan ligt leeg en nat, de hoge huizen zwijgen,
de regen rinzelt staag van het bonzend loof der twijgen,
zwaar-zoevend windgerucht breekt in een bomenkruin.
Een edele rode roos gloeit in een kale tuin
gelijk de laatste lach van één die sterven gaat,
een verre, vale wei vol zilveren nevel slaat.
Een vreemde, grijze rust rilt uit de lome luchten
op huizen, bomen, mens en ding en het zwoegend ziele-zuchten.
30-10-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 29-10-2016 |
| Serenade. Frans De Wilde |
|
Blond herderinneken
hoor naar mijn bee
wordt mijn zoet minneken
kom met me mee.
Naar mijn grijs huizeken
ter geurige hei
in het schemerig kluizeken
wees het zonneken gij.
Open uw vensterken
bloemige boog
gun mij een gensterken
uit uw blauwe oog.
Blauwer dan het blinkende
vergeet-mij-niet
lachende en winkende
vrolijk als een lied.
Donzig uw velleken
als lammervacht
blij als een belleken
uw stemme lacht.
Vlug vliegt uw voeteken
als het hert in het woud
uw lokken zoeteken
zijn koren-goud.
Room-blanke tandekens
bes-rode mond
wol-warme handekens
borstjes rond.
Van u mijn schoon slaapsterken
droom ik iedere nacht
om u mijn hart-kaapsterken
smeek ik en smacht.
Jent herderinneken
ik min u wees mijn
mijn koninginneken
zult ge eeuwig zijn.
29-10-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 28-10-2016 |
| Aan de slaap 7. Frans De Wilde |
|
Arm van ziel en arm van leden
wetend van verleden noch heden
als een korrel graan verloren
in een zee van zwaar rijp koren.
Als een goudstof in de lucht
Als in het storm-gesteun een zucht
Als een vlok in het sneeuw-gewemel
Als een stille ster ten hemel.
Als een grasje in de zomerwei
Als een kruidje op de hei
Als een blad in het herfstig woud
Als een vogel tussen het hout.
Uit de omarming van vergeten
weer bewust van wil en weten
zal ik te morgen opgestaan
rust-verzoend naar het leven gaan.
XXXXXXXXX
28-10-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 27-10-2016 |
| Aan de slaap 6. Frans De Wilde |
|
Kom o schone schemerslaap
kus mij, eens gehate slaap,
mensenminnaar wieg mijn wee
als de sluimer-snik der zee.
Ik drink de windtocht uwer wingen
dromen-feeën mij omkringen
ruisend vult uw stem mijn oren
met eentonig-klare koren.
Als wen zilver-reine wateren
in albasten bekkens klateren,
magnetische glanzige ogen
lokken mij onder schaduwbogen.
Als in zwijgend-zielserbarmen
lichten lievend mij uw armen
zoen mij zachtjes, zoen mij zoet,
in uw vree is alles goed.
27-10-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 26-10-2016 |
| Aan de slaap 5. Frans De Wilde |
|
Aromatisch wolken geuren
gloeien exotische kleuren
palmen in de winden wuiven
spannend schaduw-groen hun huiven.
Duizend vreemde vogels kelen
nooit-genoten wijzen kwelen.
Het lome lijf in het lethe-water
het mat-gedacht bij het klaar geklater
voelt weer jeugdkracht juichend stijgen
's levens rouw-refreinen zwijgen.
26-10-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 25-10-2016 |
| Aan de slaap 4. Frans De Wilde |
|
Geest die der bedrukte droefenis
vreugd maakt in uw gulle groetenis
in Ariadne-minzaamheid
de arme uit armoe's doolhof leidt.
Mild hem plengt uit gouden vazen
het ambrozijn der droom-extazen
wezen leent in wonder-nachten
aan ons hoogste zielsbetrachten.
Schone logen, zoete zatheid
Al vergevend goede Godheid
blijde broer van droeve dood
schut mij in uw zachte schoot.
Als in zomerdagse stroom
laat mij drijven op een droom
geest en leden koel bedolven
in de zon-gezoende golven
blauw het gelucht dat warm doortrilt
het goud van het schaaierend zonneschild.
25-10-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 24-10-2016 |
| Aan de slaap 3. Frans De Wilde |
|
Wen de ziel drukt zwaar en zeer
het leven als een plantje teer
een bazaltblok, het hart vol weemoed pijnt
naar het blonde licht dat in het verleden schijnt.
Dan op het doek van nacht's oneindigheid
slaap die oplost tijd en eeuwigheid
roept uw hand in bonte beelden
het zonnig heir van vroeger weelden.
Als het wonder-woord van Jezus
het zielloos kindje van Jaïrus
wekt uw stille handendruk
droom-verheerlijkt het dood geluk.
24-10-2016, 08:58
Geschreven door André
|
|
|
| 23-10-2016 |
| Aan de slaap 2. Frans De Wilde |
Lokkend blauwt een eiland-kust
voor onze wondere ogen rijzen
duizend-en-één-nacht paleizen.
Donker doemt een heuvelend woud
wijd prieel van groen en goud
dalwaarts langs de diepe paden
joelen saters en dryaden.
Kleurige klokken-bloemen klingen
hoor de zeisen zinder-zingen
schuil in het groen de herders tuiten
turelend op hun rieten fluiten.
Het leutig lied hunner schalmeien
noodt tot dans en spelereien
zink het anker, even wijlen
leed-ontlicht, reef alle zeilen.
Dra blaast weer de briezige morgen
het schuimend schip ter zee van zorgen.
23-10-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 22-10-2016 |
| Aan de slaap 1. Frans De Wilde |
|
Sylphen-licht gevoete knaap
droom-gewingde, trouwe slaap
wiens fluwelige ogenpracht
met hypnotisch-milde macht
ons na het druisend dag-geluid
het mystiek dat der rust ontsluit.
Die ons kust gelijk uw kinderen
braven en bozen, meerderen en minderen
helende Samaritaan
voor wie vielen wond-gegaan.
Open huis waar gastvrij wachten
wijn en brood van verse krachten
groene oase waar wij drinken
aan de droomwel en verzinken
in der ziel bewogen rust.
22-10-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 21-10-2016 |
| Nachtliedje. Frans De Wilde |
|
Het is buiten en het is binnen nacht,
de stilte uit de hemelen lacht,
vreemd en verre, zere en zacht,
alleen de sterren houden de wacht.
Twee zustersterren in de nacht,
vol droeve, droom-deemster-pracht,
beseffen zij hun milde macht,
begrijpen zij deze kalme klacht?
Vaarwel, vaarwel, het is al voorbij,
weer roept het leven, u en mij.
21-10-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 20-10-2016 |
| Verwachting. Frans De Wilde |
|
Verwachting
Gelijk de zwerver die verdwaald is op de avondvlakte,
tegen de harde grond neerstrekt het moede lijf,
en hoopvol wensend wacht op de morgen-hergeboorte,
waarin hij vinden zal de vaste levensweg.
Een rust van dieper zien in het wezen dezer wereld,
zo beidt mijn matte ziel het wonderbaarlijk komen
der lang-gezochte hogere harmonie.
XXXXXXXXXXXX
Afwezig
Soms over het gras waar schuin de schaduw ligt,
glijdt plots in speelse golfjes het zonnelicht,
mijn ogen vult een teerheid zalig-zoet,
het is me of uw glimlach groet.
En soms in de schemeravondschijn,
is het of de bomen lispelen: "Liefste mijn",
mijn lippen zeggen het woord verrukt weerom,
mij roept uw stem:"Kom".
20-10-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
|
|
|
