geschiedenis van stationswijk van Waregem Met de Statievrienden willen we de geschiedenis van de Statiewijk in Waregem in kaart brengen. We doen hierbij een oproep om ons hierbij te helpen. Uw informatie, foto's en anekdoten zijn welkom...
09-09-2023
De aandoenlijke, gedempte melancholie van Jozef Locquet
De Statievrienden brengen momenteel de tweede editie van Kunst@deStoassie in de Parochiezaal op het Gaverke. De kunsttentoonstelling loopt van vrijdag 8 tot zondag 10 september telkens van 14 tot 18 u. 23 kunstenaars verbonden met de Statiewijk stellen er tentoon. Vorig jaar was Jozef Locquet nog een van de exposanten. Dit jaar is er op de tentoonstelling ook een retrospectieve stand met werk van deze dit jaar overleden kunstenaar van de Statiewijk. Jan Decock bracht in zijn openingswoord hulde aan Jozef Locquet. We publiceren hier zijn huldewoord.
Enkele maanden geleden overleed gewezen vakleraar houtbewerking en kunstenaar-houtsculpteur Jozef Locquet in Waregem op 92-jarige leeftijd. Zijn hele professionele loopbaan lang was hij in de weer met hout en gaf de geheimen van die materie door aan generaties leerlingen die misschien op hun beurt tegelijk met hun beroep een artistieke carrière hebben uitgebouwd. Die van Jozef begon in 1967 toen hij op aangeven van zijn collegas van de Rijksmiddenschool (Erasmus Atheneum) in Deinze met beitel of guts en hamer uit blokken massief hout, beelden sculpteerde die thuishoren in de schatkamer van de ambachtelijke Vlaamse Volkskunst, een kunst die focust op het alledaagse leven van de Vlaming, die niet behoort tot een of andere moderne kunststroming en die authentiek is, echt.
In de jaren die volgden op zijn debuut tot aan zijn overlijden toonde Jozef zijn werk op vele tentoonstellingen, zowel individueel als in groep. Daarmee nam zijn naam bekendheid toe. Ook bij vakjurys die hem regelmatig bekroonden met een prijs was hij een graaggeziene gast. Want hoe je het ook draait of keert, elke kunstenaar in welk genre ook houdt van onderscheidingen, lovende recensies, publieke appreciatie.
Zelf maakte ik voor de eerste keer kennis met zijn werk op een groepstentoonstelling. Waar dat precies was, dat weet ik niet meer. Maar toen al trof mij vooral dat de sculpturen die ik zag niet alleen klein waren maar ook uitnodigden om ze van naderbij te bekijken. Dat wil zeggen: letterlijk met de neus op het hout. Daardoor zag je beter de contouren, ook de details die een aandoenlijke aaibaarheid gaven aan het werk.
Mocht je nu alle beelden en beeldjes op een enkel plaatje kunnen weergeven, dan heb je een prachtig diorama van het Vlaanderen van toen en dan vooral het Vlaanderen van de verschillende ambachtelijke beroepen, de feestjes, de gezellige inkijkjes in het leven van de gewone mens die misschien alleen in de dromen en de fantasiewereld van Jozef bestonden. Als gedreven sculpteur met guts of beitel drijf je ballast weg uit het hout wist hij hoe hij moest helpen om de scherp omlijnde figuren en personages die hij bedacht uit hun houten behuizing te lokken, hoe hij die figuurtjes met vaardige handen hielp ontsnappen aan hun lot voor eeuwig en altijd verankerd te blijven in de stam, in de dikke takken, in het blok. Eigenlijk speelden zij verstoppertje en was Jozef de enige die na aftellen tot honderd ze mocht en kon vinden.
De meeste van zijn sculpturen zijn zoals gezegd niet bijzonder groot, integendeel zelfs. Zij hebben de juiste hoogte om op een dressoir te staan, op een rond eikenhouten praaltafeltje in het salon, in een uitsparing bij het raam. Wanneer je ze ziet in al hun eenvoud, dan ben je in de verleiding om ze aan te raken, om je vingers langs de sporen van beitel of guts te laten glijden. Op hun manier brengen ze vrolijkheid in de kamer waar ze staan. Van de eigenaar vragen zij niet veel zorgen. Af en toe een stofdoekje over hun nerven, misschien wat glanzende verzorgingsolie, om het even wat dat ze doet gloeien van plezier.
Soms buigen ze naar de grond als een arenzoeker of als een kolenhandelaar die met een volle zak op de rug de kortste weg naar het kolenhok weet te vinden, of naar de stortgoot van de kelder. In dat opzicht doen zij denken aan de figuren van Eugène Laermans, Brusselse schilder uit de eerste helft vorige eeuw die vooral focuste op het miserabel bestaan van de gewone man in de grootstad of op het platteland. Maar pure miserie tonen de beelden van Jozef allerminst, wel hebben zij dezelfde houding: die van de nederige mens die content is met het leven dat hij leidt.
Jozef ontmoette ik voor het laatste bij hem thuis in de Roger Vansteenbruggestraat. Het was oktober 2021 en ik had een afspraak gemaakt voor een krantenartikel met foto naar aanleiding van Buren bij Kunstenaars. Hij gaf mij een aangename rondleiding langs zijn vele beelden. Op dat moment viel het mij te binnen dat zijn personages eigenlijk thuishoorden in de romans van Felix Timmermans of Ernest Claes. Heel soms doen ze denken aan de ruwe mannelijke figuren op de schilderijen van Constant Permeke. En ook aan Brueghel de Oude, de schilder van het wereldbekende doek Nederlandse Spreekwoorden waaruit de figuurtjes van Jozef zo zijn weggelopen.
In de laatste jaren ging het niet meer zo soepel met zijn handen, was het ook vaak lastig voor zijn rug om urenlang gebogen te staan over het blok hout. Het lichaam wou niet meer mee zoals in zijn jonge jaren. Hij schakelde daarom over naar klei als materie waaruit hij gelijkaardige terracottabeeldjes boetseerde. Zijn vaardigheid bleef overeind, net als zijn gedrevenheid.
Als ik dan toch zijn werk moet situeren, dan graag onder de noemen van de zogenaamde Naïeve Kunst of zelfs Art Brut waarbij autodidactisch hij was autodidact en spontaniteit de sleutelwoorden zijn.
Maar vooral waren al zijn werkjes die van Jozef zelf. Hij gaf er zijn eigen signatuur aan: het kwaliteitslabel van een soms humoristisch soms emotioneel gedreven kunstenaar die aan het gesculpteerde blokje - afkomstig als laatste restant van een boom - een bijzondere, eeuwigdurende eindbestemming gaf met een patina van aandoenlijke, gedempte melacholie.
Om al die redenen brengt Erfgoedvereniging de Statievrienden een passende hulde aan een volkskunstenaar die met zijn visueel album van een bij elkaar gedroomd Vlaanderen-van-de- gewone-man, een memorabele geschiedenis sculpteerde. Aan jullie om zelf de bladzijden van zijn groot boek open te slaan en te genieten van zijn kleine, soms humoristische vertellingen in hout. (Met dank aan Jan Decock)
Vorig jaar had n.a.v. ons evenement Stoassie Kirmesse een eerste editie plaats van Kunst @ de Stoassie in de parochiezaal op het Gaverke. Het werd een groot succes. Gezien het grote succes en het enthousiasme van de deelnemers wordt dit jaar een nieuwe editie van de tentoonstelling georganiseerd. De tentoonstelling gaat door tijdens het weekend van 8-9-10 september 2023 telkens van 14-18 u. in de Parochiezaal t Gaverke. Gratis toegang.
Bij deze editie nemen 23 kunstenaars deel, voornamelijk uit of met roots in de Statiewijk en dit met verschillende disciplines: schilderijen, tekeningen, beeldhouwwerk, kunstobjecten en fotos.
Deelnemende kunstenaars zijn: Nisrina Akhayar, Yvan Behaeghe, Greet Callens, Raoul Cambier, Inge Decavele, Chris Devos, Els Ghyselinck, Johan Hallez, Lisiane Moerman, Geert Nachtergaele, Frank Nys, Geert Opsomer, Katrien Roobroeck, Jozefa Seynaeve, Mieke Van Calbergh, Nele Vandenheede, Bérenice Vandermeulen, Jean-Pierre Van Gucht, André Van Luchene, Mya Verleye, Marc Vermeersch, Luc Verschuere en Rita Waelkens.
Het levert opnieuw een bonte mix op van kunstenaars, jong tot oud, met werk in vele stijlen, sommigen met veel ervaring en anderen die voor het eerst hun werk tentoon stellen. Een kans om nieuw of sluimerend talent te ontdekken en ook de microbe van eigen talent aan te wakkeren
Er wordt in samenwerking met de familie tevens een hulde gebracht aan beeldhouwer Jozef Locquet, die recent overleden is en vorig jaar een van de exposanten was.
Kunst @ de Stoassie is een initiatief van de werkgroep kunst van de erfgoedvereniging De Statievrienden Waregem. Die bestaat uit Luc Verschuere, Guy Opsomer, Mia Verleye, Marc Feys en Bernard Delange. Kunst @ Stoassie 2022
Een krantenknipsel (Gentenaar 3 juli 1938) vestigde ons de aandacht op het aantrekkelijk aanbod van onze spoorwegen, die vroeger de uitstappen organiseerde met radiotreinen. Zo werd op 7 juli 1938 voor bewoners langs de spoorlijn 66a Ingelmunster-Waregem (opstapplaatsen stations Oostrozebeke, Wielsbeke, Sint-Eloois-Vijve en Waregem) een uitstap met radiotrein georganiseerd naar Mariemont, Marches les Dames en Hoei.
De spoorwegen hebben een belangrijke rol gespeeld in de verspreiding van het fenomeen toerisme en dat eigenlijk op dubbel vlak. Vooreerst door het vervoer van de toerist en hun bagage, maar daarnaast behoorden die spoorwegmaatschappijen zowel in ons land als in Gr van uit te geven. Denken we maar aan de reisgids Atlas pittoresque des chemins de fer de la Belgique van omstreeks 1840.
Was de trein aanvankelijk voorbehouden aan de rijken, later wordt dat het vervoermiddel bij uitstek voor de minder gefortuneerde toeristen. Met de pleziertreinen en met de radiotreinen konden ook de minder kapitaalkrachtigen zich een reis naar zee veroorloven.
Plezier op de radiotrein
'In de jaren '30 reden er heel wat pleziertreinen. De radiotreinen zijn daar een mooi voorbeeld van. Radiotreinen bestonden uit een studiowagen en comfortabele rijtuigen, uitgerust met een luidspreker. Vanuit de studiowagen leverde een presentator commentaar bij de reis of draaide hij plaatjes op een grammofoon. Dikwijls werd er ook reclame gemaakt. De radiotrein was deel van een gewone trein, maar je moest er wel een speciaal ticket voor kopen. Echte liefhebbers konden ook een abonnement aanschaffen voor meerdere dagen. Dikwijls werden de uitstappen georganiseerd door plaatselijke reisbureaus als Wirtz van de De Keyserlei. Na de oorlog werden die treinen niet meer gebruikt.'
Op de site van de NMBS vond ik de volgende tekst: "In België ontstonden de eerste bescheiden vormen van massatoerisme in de jaren 1930. Met de invoering van het betaald verlof kon een steeds groter deel van de bevolking zich een daguitstap of reisje permitteren. Vaak was dit een kort verblijf aan de kust of in de Ardennen.
Deze nieuwe markt werd al snel ontdekt door de NMBS die vanaf het begin van de jaren dertig excursietreinen en bussen ging inleggen vanuit de grote centra naar allerlei toeristische trekpleisters in België en over de grens. Een aantal rijtuigen werden voorzien van een geluidsinstallatie en in enkele pakwagens werd een heuse geluidsstudio geïnstalleerd. Zo ontstonden de radiotreinen.
Na de Tweede Wereldoorlog werd vanaf 1948 opnieuw aangeknoopt met deze traditie. Ondanks het succes van de formule besliste de NMBS in 1964 om de radiotreinen in binnenverkeer af te schaffen. De kosten voor personeel en onderhoud van de geluidsinstallaties liepen immers te hoog op."
Donderdag 1 juni stellen Marc Crabeels, Dirk Decuypere en Johan Durnez hun boek De strepen van Gernay voor in de raadszaal van het Waregemse stadhuis. De publicatie handelt over 110 jaar textiel- en familiegeschiedenis in Waregem. Uiteraard is er uitgebreid aandacht voor het drama van 12 juli 1943, waarbij een bombardement van de geallieerden op de fabriek in de Olmstraat zeven dodelijke slachtoffers vielen.
Marc Crabeels deed jarenlang onderzoek naar de geschiedenis van het textielbedrijf Gernay-Delbecque in de Olmstraat en naar het bombardement op deze fabriek op 12 juli 1943, de zwaarste luchtaanval op Waregem tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 2018 resulteerde dit in het oprichten van een memoriaal voor de slachtoffers. Het heeft een blijvende plaats in het collectief Waregems geheugen. Historicus Johan Durnez (VTI) werd bij het project betrokken en meteen werd het een realisatie van drie Waregemse onderwijsinstellingen. Het memoriaal werd gemaakt door leraars en leerlingen van het VTI met een ontwerp van Chris Eekhout. Marc Crabeels werkte met leerlingen van het H. Hartinstituut een digitaal project uit, waarvoor de teksten werden ingelezen door leraars en leerlingen van de Stedelijke Kunstacademie. Het monument omvat een QR-code, waarmee uitgebreide informatie over drama van 12 juli 1943 kan worden bekomen.
Op de boekvoorstelling zelf kunt u het boek afhalen of eventueel nog aanschaffen voor 30 (geen elektronische betaling mogelijk), zolang de beperkte voorraad strekt. Wenst u dat het boek opgestuurd wordt naar uw adres (in België) dan schrijft u 42,00 over voor verzending via de post. Kunt u het boek niet afhalen op de boekvoorstelling, neem dan contact op met crabeels.hillaert@skynet.be of johilwar@skynet.be. Achteraf is het boek ook verkrijgbaar bij de auteurs of in de stadswinkel, Gemeenteplein 2, 8790 Waregem.
De strepen van Gernay
Rond 1870 stichtte de uit Kortrijk afkomstige Alphonse Gernay in de Stationsstraat (op de plaats waar zich anno 2018 het vredegerecht bevindt) een mekanieke stoomweverij. Hij specialiseerde zich in het weven van zware weefsels voor tenten, dekzeilen, zakken, in vlas. In 1893 investeerde hij in zware stoommachines en produceerde zo naast textiel ook elektriciteit die hij verkocht aan de gemeente. Hierdoor kreeg Waregem een pioniersrol op vlak van openbare elektrische verlichting. Twintig jaar later brak, door de slechte arbeidsomstandigheden, een staking uit die zeventien weken zou duren maar uiteindelijk weinig opleverde voor de textielarbeiders.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de fabriek door de Duitse bezetter geplunderd en tijdelijk als slachthuis ingericht. Bij de bevrijding van Waregem in oktober 1918 leden de fabrieksgebouwen grote schade.
Na de oorlog moest men helemaal opnieuw beginnen maar in amper tien jaar tijd slaagde Alphonse Alphonse Un Gernay samen met zijn twee zonen: Alphonse deux en Georges erin om het bedrijf uit te bouwen tot een wereldleider op vlak van zware weefsels in vlas en katoen. De zonneweringen met hun typische strepenpatroon in verschillende combinaties (en daardoor ook de strepen van Gernay genoemd) waren gegeerd omdat ze voor die tijd erg kleurvast waren. Een andere specialiteit waren weefsels van grote formaten voor projectieschermen en decors in musea en opnamestudios over de hele wereld. Op een zelf ontworpen weefgetouw weefde men stukken tot 10,5 meter breed. Volgens sommigen stonden de breedste weefgetouwen van de wereld in die jaren in Waregem. Tijdens het interbellum werd de uitbreiding richting de Olmstraat gerealiseerd en net over de Franse grens in Pont-de-Nieppe nabij Armentières werd een nieuwe weverij opgericht.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog (vanaf mei 1940), kwam de fabriek weer in handen van de bezetter en werd de productie, buiten de wil van de familie Gernay om, op Duitse leest geschoeid.
Op maandag 12 juli 1943, omstreeks 11 uur 40 in de voormiddag werd het bedrijf getroffen door een luchtaanval uitgevoerd door de Britse Royal Air Force.
Het doelwit van deze luchtaanval was eigenlijk de elektriciteitscentrale in Zwevegem maar vermoedelijk door Duits luchtafweergeschut bij Wevelgem werd het doel ofwel niet of te laat herkend. In elk geval zag de bommenrichter van de Britse Boston III bommenwerper BZ316 (N°88 Squadron RAF) de textielfabrieken in het centrum van Waregem plots opdagen als een aanvaardbaar second target en hij loste er zijn dodelijke vracht.
Eén bom viel als blindganger (een niet ontplofte bom) in de Olmstraat, ter hoogte van de ingang van de burelen. Twee bommen troffen de magazijnen en het gedeelte van de fabriek waar enkele stikmachines stonden en waar nog met de hand werd geweven. Een vierde bom viel naast de bedrijfsgebouwen in de tuin van een huis in de Stationsstraat. Er vielen zeven doden en minstens achttien gewonden waarvan sommigen verminkt bleven voor het leven. Het drama had nog veel erger kunnen zijn indien de bommen effectief op de gebouwen van de weverij waren gevallen waar toen meer dan 100 mensen aan het werk waren of op een van de drie nabijgelegen scholen (anno 2018 campus Heilig-Hartcollege en stedelijke Kunstacademie).
In Waregem wist men niet dat dit bombardement het resultaat was van een gefaalde opdracht boven Zwevegem en daardoor ontstonden tijdens en na de oorlog enkele hardnekkige urban legends.
Ook na de Tweede Wereldoorlog bouwde de volgende generatie Gernay de fabriek opnieuw op. Er was een laatste bloeiperiode met de Koreaanse oorlog in het begin van de jaren 1950; er werkten toen om en bij de 135 mensen in twee ploegen. In Nigel in Zuid-Afrika werd toen zelfs ook een filiaal opgericht. Hoewel de toenmalige directie nog overschakelde op synthetische vezels sloeg de mondialisering van de textielsector hard toe. De concurrentie met lage loonlanden was moordend voor de textielindustrie aan de Gaverbeek. In 1970 werd het 100-jarig bestaan van de firma gevierd maar tien jaar later in 1980, werden de boeken definitief neergelegd.
In 2018 werd naar aanleiding van de 75ste verjaardag van de luchtaanval de werkgroep Gernay1943 opgericht.
Door de werkgroep werd een academische zitting georganiseerd en werd in de Olmstraat het memoriaal voor de slachtoffers van de luchtaanval onthuld. Dit memoriaal werd gerealiseerd met de financiële en praktische steun van stad Waregem en de erfgoedcel Zuidwest, de verantwoordelijken en medewerkers van het stadsarchief, de geschied- en heemkundige kring De Gaverstreke en de families van de slachtoffers. Het memoriaal is een ontwerp van Christ Eeckhout, leerkracht VTI Waregem. Voor de praktische uitvoering zorgden de leerlingen en leerkrachten van het 3e en 4e jaar Beroep Basismechanica, het 5e jaar Beroep Lassen-constructie, het 7e jaar Beroep Industrieel Onderhoud en het 3e, 4e en 6e jaar Bouw- en Houtkunde van het Waregemse VTI. Voor de ICT-ondersteuning bij deze QR-code zorgden de leerlingen en de ICT-leerkracht van het 6e jaar Informaticabeheer van het Heilig-Harthandelsinstituut. De tekst die u hoort werd ingelezen door , leerling(en) Woord aan de Stedelijke Kunstacademie van Waregem.
Naar aanleiding van de publicatie van het boek in 2023 werd een tweede erfgoedproject opgestart bij Zuidwest en in de drie Waregemse campussen van de Sint-Paulusschool (VTI, Hemelvaart en College) werd de geschiedenis van het bedrijf en het drama van 1943 gebracht in verteltheaters en in een erfgoedwandeling. Daarna gingen de leerlingen aan de slag met die informatie met opdrachten die naargelang de campus verschilden.
We vernemen het overlijden van Joseph Locquet. Hij blijft in herinnering als een goed mens, kunstenaar en levensgenieter. Hij was een gedreven kunstenaar en echte vakman. We zullen onze gemoedelijke gesprekjes missen bij onze ontmoetingen tijdens zijn wandelingen of bij zijn tentoonstellingen. Vorig jaar in september vorig jaar was hij nog een opgemerkte exposant op onze Kunst@deStoassie en hij had ook al ingeschreven voor de komende editie in september dit jaar. Het mocht niet zijn. We zullen onze beeldhouwer uit de Vansteenbruggestraat missen. Sterkte aan zijn familie, vrienden en sympathisanten.
Jozeph Locquet (ºWaregem 04.07.1930 - 20.05.2023) was een zeer innemende, wijze man. We leerden hem beter kennen in oktober 2021, toen hij n.a.v. Buren bij Kunstenaars zijn werk, zijn atelier, veranda en tuin in de Roger Vansteenbruggestraat nog eens liet bewonderen. Speciaal voor deze gelegenheid boetseerde en vormde hij een grappige sculptuur waarbij een man op een ladder letterlijk over de haag bij de buren kijkt. Het werd uitnodigend geplaatst aan de ingang van zijn woning en moest de passanten tonen dat ze nog even in zijn werk en leefwereld mochten komen binnenkijken.
Beroepshalve was Joseph Locquet technisch leraar houtbewerking, tot aan zijn pensioen in 1988 verbonden aan de Rijksmiddenschool in Deinze. Zijn technische vakmanschap en kennis van het hout, een grondstof die voor hem geen enkel geheim kende, lagen aan de basis van zijn kunst. Sinds 1967 beoefent Jozef de beeldhouwkunst als autodidact en in zijn intussen lange creatieve loopbaan ontwikkelde hij een geheel eigen stijl. Aanvankelijk vond hij inspiratie in de Afrikaanse kunst, maar al snel evolueerde hij in een imaginair figuratieve richting. Zijn beelden passen in een klassieke traditie, maar spreken door de aangebrachte accenten de verbeelding van de kijker aan. (St Lucas, Ontmoeting met 72 kunstenaars, 1981)
De onderwerpen en themas die telkens terugkeren in het werk van Joseph Locquet zijn volkse mensen en dieren, vooral paarden. Meestal zijn ze bezig met hun dagelijkse arbeid, sommigen gaan er zelfs letterlijk onder gebukt. Zijn figuren lijken zo weggelopen uit de romans van Ernest Claes en Felix Timmermans. Vele houtsculpturen doen denken aan het harde boerenleven zoals Constant Permeke dat op zijn doeken vastlegde. Ik hou van expressie, van beelden die perfect weten uit te drukken wat ik wil zeggen.
Hij nam deel aan groepstentoonstellingen en hield individuele exposities in binnen- en buitenland. Hij zag zijn kunst talloze keren bekroond met zowel vakjury- als publieksprijzen. Op het salon des Artistes Belges te Charleroi werd hij in 1981 bekroond met «Le Grand Prix lnternational de l'Académie Européenne des Arts. Ter gelegenheid van zijn 80ste verjaardag had hij een belangrijke tentoonstelling in de oude Kerk van Vichte.
Met een relativerend vermogen, een knipoog, soms met humor, soms met weemoed vertolkt de beeldhouwer de menselijke gevoelens nuancerijk en diep treffend. Daardoor overvallen gevoelens van hoop en verdriet, angst en wanhoop, vreugde en geluk, melancholie en speelsheid, herkenning én verbazing de toeschouwer. In zijn latere werken gaf Joseph uitdrukking aan zijn voorliefde voor de minderbedeelden, zijn vertedering voor diegenen die minder aansluiting vinden bij de maatschappij. Naast beeldhouwwerken in hout maakte hij ook terracottabeelden en hij realiseerde ook unieke bronzen beelden.
De vele mooie herkenbare beeldhouwwerken, door Jozef met veel passie gemaakt, zijn een blijvende herinnering aan een bijzonder man uit onze buurt.
Waregem voert actie voor basistoegankelijk station
Dinsdag 2 mei om 18 u. voerde de Waregemse gemeenteraad een protestactie aan het station. Samen met alle partijen uit de gemeenteraad kaartte het stadsbestuur het toegankelijkheidsprobleem publiekelijk aan. Daarmee vraagt de stad uitdrukkelijk aan Federaal Minister Gilbert Gilkinet en gedelegeerd bestuurder van de NMBS Sophie Dutordoir om de investeringsplannen te herzien, zodat alle reizigers in Waregem eindelijk krijgen waar ze recht op hebben: een station waar ze zorgeloos de trein kunnen nemen. In het licht van de totaal geplande investeringen binnen de NMBS, kan dit zeker niet te hoog gegrepen zijn.
Onmiddellijk na de ludieke protestactie aan het stationsgebouw en op het perron werd op de gemeenteraad een motie goedgekeurd. We vragen aan de verantwoordelijken van NMBS, minister van mobiliteit Gilkinet en Minister van Gelijke Kansen Bart Somers (Open VLD) om dringend werk te maken van het aanpassen van het Waregemse station. We zullen deze week ook aan de omliggende lokale besturen vragen om deze motie te ondersteunen, aldus burgemeester Vanryckeghem in naam van de voltallige gemeenteraad.
Er is ook een petitie gestart om de actie voor een toegankelijk station in Waregem te steunen. Intussen tekenden al heel wat mensen de petitie. Je kan dat nog steeds doen via www.waregem.be/petitie-station .
Het stadsbestuur was erg verbouwereerd dat het Waregemse treinstation geen plaats kreeg in het jongste investeringsplan van de NMBS voor de komende 10 jaar. Of moeten we zeggen opnieuw geen plaats kreeg? Want ondanks al jarenlange beloftes van verhoogde perrons, betere algemene toegankelijkheid en een ruime personenlift zet de spoormaatschappij onze meer dan 2500 dagelijkse pendelaars/reizigers alweer voor het blok. Een toegankelijk station in Waregem is duidelijk te hoog gegrepen voor de NMBS.
Nog minstens 10 jaar wachten ?
In een roadshow stelde de NMBS hun investeringen voor de komende 10 jaar voor. Daarin is er nog maar eens geen plaats voor Waregem. Niettegenstaande de in de roadshow uitgesproken ambities over autonome toegankelijkheid en de jarenlange beloftes in die zin naar onze stad blijft de NMBS Waregem stiefmoederlijk behandelen. Sinds het Waregemse station in december 2009 het statuut van IC-station kreeg, zijn vooral het aantal treinen en reizigers verhoogd, maar niet het comfort van de reizigers.
Een en ander betekent dat er in het Waregemse station voor 2032 nog steeds géén verhoogde perrons komen, géén algemeen verhoogde toegankelijkheid van het station en géén lift die geschikt is voor personen met een handicap of reizigers met een fiets of veel bagage. Dat de vele reizigers in Waregem en in het bijzonder mensen met een handicap daardoor opnieuw genegeerd worden, vindt het stadsbestuur erg verbazend. Ondanks een gemiddelde van 2576 reizigers per weekdag (cijfers uit 2022) blijken stations met lagere reizigerscijfers zoals Heist en Blankenberge meer prioritair voor de NMBS.
Veel beloftes in het verleden
Dat autonome toegankelijkheid voor het Waregemse station opnieuw op de lange baan (of in dit geval spoor) wordt geschoven, is onbegrijpelijk. Hieronder vindt u een niet-eindige lijst van loze beloftes uit de laatste 5 jaar. Maar de vraag naar een betere toegankelijkheid van ons station gaat eigenlijk al heel wat langer mee.
08/03/2018: de Federaal Minister van Mobiliteit bevestigt dat er 1 859 406 euro is voorzien voor de vernieuwing van de roltrappen én perrons van het Waregemse station in de meerjareninvesteringsplannen 2018-2020 van NMBS en Infrabel.
08/06/2020: Directeur Communicatie Jihane Annane laat per brief weten dat de verhoging van de perrons en het installeren van liften inderdaad ingepland zijn en dat die starten in Q2 2022 en lopen tot midden 2023.
08/06/2021: de NMBS laat weten dat de grote opfrissingswerken van het station ingepland staan voor 2022. Het gaat om nieuwe liften die voldoende groot zijn om een fiets mee te nemen, een volledige vernieuwing van de perronuitrusting en aanpassingen aan het stationsgebouw voor autonome toegankelijkheid.
05/05/2022: Minister van Mobiliteit Gilkinet antwoordt op vraag van federaal volksvertegenwoordiger Jef Van den Bergh dat de perronverhoging met nieuwe trappen en liften helaas is uitgesteld, maar dat de NMBS en Infrabel er alles aan doen om de werken zo snel mogelijk te hervatten.
04/04/2023: Directeur Communicatie Jihane Annane bevestigt per brief aan burgemeester en Vlaams Volksvertegenwoordiger Kurt Vanryckeghem opnieuw de ambities van toegankelijkheid en voedt hiermee de hoop op de broodnodige aanpassingen aan het Waregemse station.
20/04/2023: De NMBS voorziet tot minstens 2032 geen toegankelijk station in Waregem.
NMBS weigert Europese toegankelijkheidsnorm voor station Waregem
NMBS en Infrabel maakten gisteren op een traditionele roadshow hun plannen bekend voor de periode 2023-2026. Bij vorige roadshows stond telkens de aanpak op de agenda van de toegankelijkheid in het station te Waregem (zie vorige bijdragen hierover). Alle aankondigingen leverden tot nu toe niets op. Dit keer wordt Waregem volledig genegeerd in zijn noden. De spoorwegmaatschappij maakte bekend dat Waregem zelfs de volgende tien jaren niet moet rekenen op liften in zijn station en ook de perrons worden niet meteen verhoogd.
In Waregem en bij de dagelijks ruim 2000 treinreizigers hier zijn uiteraard verontwaardigd en boos. Burgemeester Vanryckeghem : "We hebben vanuit de stad een hele boze en verontwaardigde brief geschreven. Zowel naar de CEO van de NMBS, als naar de minister van Mobiliteit, om aan te klagen dat we in Waregem nu al decennia vragende partij zijn voor een toegankelijk station. En dat nog altijd niet verkregen hebben. Nu hebben ze gisteren in een roadshow aangekondigd dat het - en hou je vast - niet voor 2032 zal zijn dat Waregem een toegankelijk station heeft. Dat is anno 2023 niet meer te verantwoorden voor onze mensen met een beperking, voor onze oudere mensen, voor onze minder mobiele, voor mensen met een buggy, mensen die met hun valies naar Zaventem gaan, enzoverder. Dat is een schande dat het niet kan hier, in een stad, in een station waar er meer dan 2000 op- en afstappers zijn per dag. U bent boos hé? Ik ben heel boos, ja."
Waregems gemeenteraadslid Anneke Vanheusden, die zelf in een rolstoel zit, klaagt deze situatie al jarenlang aan. NMBS belooft telkens vanalles om de discussie te sussen, en keert dan zijn kar.. Ik zal, samen met het stadsbestuur, op die nagel blijven kloppen
En verhoogde perrons zijn dringend nodig. Vorige zondag heeft ondergetekende dit ook aan de lijve kunnen ondervinden. Men kan mij geen minder-valide noemen, maar nu wel. Ik ben bij het afstappen gestruikeld en gevallen. Mijn ribben zijn ernstig gekneusd en mag voor weken pijn verwachten bij elke beweging. Ook gekwetst aan de knie. Ge moet eens proberen te slapen zo. Moest vorige woensdag ook (trein)reis met Wielsbeekse heemkring naar Antwerpen afzeggen en ook een treinuitstap met Okra naar Diest moet ik aan mij laten voorbij gaan.
Iedereen in regio Waregem kent stilaan wel iemand uit familie- of kennissenkring met slechte ervaringen bij op- en afstappen in Waregem. Waregem verliest daardoor zeker treinreizigers! Is het misschien de bedoeling om station Waregem op termijn verder gedegradeerd? Waregem wordt al 20 jaar stiefmoederlijk behandeld bij NMBS. De beloften gaan al terug tot toen Schouppe nog baas was
Waregem gaat andere middelen, acties moeten ondernemen! Petitie ? Protestacties?
Jacques Vierstraete: stille dienstbaarheid en hechte vriendschap
Stillekes, zonder omhaal, fietste Jacques langzaam van ons weg. Recent maakte hij nog de evaluatievergadering van De Statievrienden mee in t Gaverke. Na de vergadering volgde nog een laatste pint met enkele achterblijvers. Het werd de allerlaatste, die we samen dronken met peter Jacques.
Als we één woord passend vinden bij Jacques, dan is het wel dienstbaarheid. Onze peter van De Statievrienden was een man van weinig woorden, maar des te meer van stille voortdoen. Hij maakte omstreeks 1974, met echtgenote Sonja Kint, nog de echte sfeer mee van de laatste edities van stoassie kirmesse. En het deed hem oprecht deugd dat De Statievrienden in september 2022 nog een echte revival op het getouw zetten. Buurtschap, kameraadschap en sport waren de drijfveren van Jacques, die zoveel jaren een bekende zaak leidde rechtover het Waregemse station. De Waregemnaars kenden hem als een echte vakman, die de opkomst van de TV in Waregem mee heeft beleefd, van A tot Z. Er waren heel weinig zieke kijkkasten, die hij niet opnieuw aan de praat kreeg.
Veel sportieve Waregemnaren leerden Jacques nog beter kennen als sportman. Vooreerst was hij een begenadigd coureur, die in het fietsteam van Groenhove zelden de spreekwoordelijke man met de hamer tegenkwam. Hij kon meer dan behoorlijk afzien op dat stalen ros. En ook in de opstart van het mini-voetbal, in het Jeugdcentrum, was hij in het Groenhoveteam een heel betrouwbaar sluitstuk. De supporters van Essevee bezorgde hij dan weer tientallen uren TV-plezier door zijn reportages na de thuismatchen, in de zaal van Groenhove.
Wij leerden Jacques nog beter kennen als kameraad toen we met de erfgoedgroep van De Statievrienden van start gingen. Diverse keren kwam hij als reddende engel met een TV-toestel aandraven naar de Bilkhage of het stedelijk OC Gaverke. Ook tijdens de jongste revival van Stoassie Kirmesse, in september ll. stond hij opnieuw paraat. Ja, we gaan Jacques aan het station hard missen om zijn kameraadschap en stille dienstbaarheid. Een vriend is iemand die bij je komt, ook als hij niks van je nodig heeft stelde Cees Buddingh ooit. (HGW)
Karel Sabbe overwint ook loodzware Barkley Marathons
Waregemnaar Karel Sabbe haalde vannacht de finish van de zwaarste ultraloop ter wereld, de Barkley Marathons in het Amerikaanse Tennessee. In de 35 jaar waarin de wedstrijd bestaat, hadden er maar 15 man eerder de finish gehaald - waarvan de laatste keer in 2017 was. Vrienden, familie en fans van Sabbe volgden de slotfase vannacht in de WGTC-tennisclub. Stemmen gaan op dat nu al de sportman van 2023 is gekend. We kunnen Karel Sabbe, die zijn thuis heeft in de Craslaan bij ons, gerust de ambassadeur van de Statiewijk benoemen.
Om u een idee te geven hoe onmenselijk zwaar deze Amerikaanse loopwedstrijd is: vijf rondjes die samen 160 kilometer tellen, goed voor 18.000 hoogtemeters (meer dan twee keer de Mount Everest). En dat allemaal door de wilde, ongerepte natuur zonder enige vorm van technologie als hulpmiddel, in een tijdsspanne van 60 uur aflopen. Het is niet onlogisch dat er sinds 2017 niemand meer in geslaagd was om de eindmeet te halen. Karel Sabbe wordt de 17de atleet die de eindmeet haalt van de Barkley Marathons in de 35-jarige geschiedenis van de ultraloop, ook de eerste Belg ooit. Het is een nieuwe mijlpaal op het al indrukwekkend parcours van Karel Sabbe als ultraloper.
Karel Sabbe ging dinsdag samen met zijn Belgische collega-tandarts Thomas Van Woensel van start, maar die moest uit de wedstrijd stappen. Sabbe was bij zijn twee vorige deelnames zelf telkens blijven steken in de vierde van vijf rondes, weliswaar telkens nog als de laatste man in wedstrijd. Dat de 34-jarige ultraloper met thuis in de Craslaan in Waregem de laatste lus haalde, was voor hem al een nieuwe mijlpaal. Uiteindelijk lukte het hem om na 59 uren, 53 minuten en 33 seconden de meet te bereiken, zes en een halve minuut voor de toegelaten tijd.
De prestatie werd met spanning gevolgd, niet alleen bij familie en vrienden verzameld in de Waregemse tennisclub, maar ook in onze media. Toen Karel Sabbe na een kleine adempauze gisteren aan zijn vierde ronde begon, riep de organisatie: Geen politiewagens, verwijzend naar vorig jaar toen een hallucinerende Sabbe door de politie uit de wedstrijd werd gehaald. Deze keer leek niemand te moeten ingrijpen. De conditie liet Sabbe niet in de steek en de crew van Sabbe liet verstaan dat hij zich super voelde. Ook in de bepalende vijfde lus was dat niet veranderd: Hij heeft vuur in zijn ogen, klonk het.
Gisterenavond rond 22.30 uur Belgische tijd, toen in totaal nog slechts drie lopers in de race zaten, bereikte Sabbe de watertoren, het enige echte ijkpunt buiten de finishzone. Sabbe moest vanaf dat punt nog ongeveer één derde van zijn slotronde afwerken en had tot deze ochtend 2.54 uur Belgische tijd om dat te doen. De doortocht langs dit laatste checkpoint liet al het beste verhopen en gaf al aanleiding tot een groot feest in de Gaver Tennis Club. Maar het werd nog nipt en de ongerustheid steeg met de minuut dat Karel niet kwam opdagen aan de eindmeet.
Uit zijn verklaringen na de aankomst zou hij opnieuw hebben moeten afrekenen met hallucinaties in het woud. Sorry voor al het drama. Ik was vergeten waarom ik een horloge droeg, grapte hij. Eind goed, al goed en die trofee van Barckley Marathons blijft voor altijd een parel op zijn al indrukwekkend palmares.
De Waregemse gemeenteraad heeft in zijn zitting van 7 februari 2023 het ontwerp en de plaatsingsprocedure goedgekeurd voor de inrichtingswerken van het Park Ter Elst. Het parkgebied situeert zich tussen de Vandewoestijnelaan, Koningin Fabiolaan en Ter Elststraat. De modaliteiten voor het park zijn opgenomen in het gemeentelijk ruimtelijk uitvoeringsplan Stationsomgeving.
Voor de omgevingswerken site Ter Elst werd er een opdracht uitgeschreven die volgende werken omvat:
de heraanleg van het bestaande voetpad op deze site (opbreken bestaand pad en plaatsen nieuwe funderingen + pad)
het plaatsen van meubilair
het voorzien van afsluitingen en poorten
het rooien en aanplanten van bomen
Het schepencollege heeft in zijn zitting van 21 december 2022 de deelopdracht Omgevingswerken site Ter Elst toegewezen aan studiebureau Haegebaert, Gistelsteenweg 595, 8490 Jabbeke binnen de Raamovereenkomst en studiediensten ontwerp wegenis en omgevingswerken 2022-2023-2024.
De kostprijs wordt geraamd op 153 209,43 euro incl. btw. De voetpaden worden in cirkelvorm aangelegd, wat verwijst naar historische elementen. Raadslid Michiel Vandewalle drong aan op goede toegankelijkheid van het park zonder hindernissen voor rolstoelgebruikers. Het ontwerp werd eenparig goedgekeurd. Kasteelpark
Het kasteelpark met onbebouwde ruimte van ca 1,5 ha wordt aanzien als biologisch waardevol. Het park bij de kasteelvilla bestaat uit twee gedeelten: een voortuin aan de villa en een parkgedeelte in Engelse landschapsstijl met een centraal gazon en een beboste rand waardoor een afgesloten indruk ontstaat. Er werd in het bosgedeelte een parking voor een 20-tal wagens aangelegd in functie van het textielinterieurzaak NV Wind.
Het kasteelpark wordt zone voor park waar het bestaande groen en erfgoedwaarde behouden blijft. De bedoeling is dat het park een publiek toegankelijk park wordt voor de buurt. De aangelegde parking zal hierbij verdwijnen en terug in het park geïntegreerd worden. Hiermee wordt de behoefte aan buurt- en wijkgroen ingevuld voor de omwonenden. Aan de straatzijde krijgt de omgeving van de kasteelvilla de bestemming een zone voor wonen in het park, dat privaat blijft met een 20-tal woningen in 2 nieuwe gebouwen.
Het park vormt een geheel met de aanpalende parktuin Ter Elst wat verwijst naar een oude Heerlijkheid op deze plaats in Waregem. Op gebied van archeologie zijn binnen het plangebied en omgeving geen sites die in de centraal archeologische inventaris (CAI) zijn opgenomen. In de nabijheid van het centrum van Waregem zijn weinig archeologische vindplaatsen bekend, sporadisch zijn sporen teruggevonden van middeleeuwse structuren of zelfs uit de Romeinse tijd. Door de ligging op een zandige rug nabij Gaverbeek en Leie zijn er wellicht nog bewoningssporen te ontdekken. Op de Bilkhage werden bij recente opgravingen bewonersresten gevonden uit de vroege middeleeuwen.
RUP Stationsomgeving
Uit het RUP Stationsomgeving, dat werd opgemaakt door Leiedal, vernemen we : In het Gemeentelijk Ruimtelijk Structuurplan Waregem werd een visie opgenomen om de stationsomgeving uit te bouwen tot een volwaardige stationsbuurt met een goede band naar het stadscentrum. Over het parkgebied aan de Vandewoestijnelaan, Koningin Fabiolaan en Ter Elststraat worden in het GRS geen concrete uitspraken opgenomen. Op de kaart van de gewenste ruimtelijke structuur staat dit parkgebied wel symbolisch aangeduid als een stedelijk groenelement.
De stad Waregem wenst een herbestemming van de voormalige bedrijfssite van NV Wind in het parkgebied mogelijk te maken aan de hand van dit RUP. Hiervoor werd ontwerpend onderzoek uitgevoerd. Op het gewestplan werd de site van NV Wind bestemd als parkgebied. Het bestendigen van bedrijvigheid in dit parkgebied is niet meer wenselijk op deze locatie vanuit volgende afwegingen:
Het behouden van bedrijfsactiviteiten in het parkgebied doet afbreuk aan de kwaliteiten van het parkgebied. Het is de bedoeling om de vroegere bedrijfsparking en de lage bijgebouwen, die hun nut hebben verloren, definitief te verwijderen zodat de kwaliteit van het park kan hersteld worden.
De site is langs alle zijden omgeven door bestaande residentiële woonwijken. Zowel vanuit ruimtelijk-fysisch oogpunt als vanuit milieutechnische overwegingen zouden nieuwe bedrijfsactiviteiten te veel hinder en nadelige milieueffecten veroorzaken voor de omliggende woonomgeving. Ook vanuit mobiliteitsoogpunt is het niet wenselijk om nieuwe bedrijfsactiviteiten op deze site toe te laten, omdat de omliggende straten slechts woonstraten zijn.
De lagere bedrijfsgebouwen zijn sterk verouderd en voldoen niet meer aan de huidige functionele, technische, milieu-hygiënische en energetische vereisten van duurzame hedendaagse bedrijfsgebouwen. De stad Waregem wenst de site NV Wind dus niet langer voor te behouden voor bedrijvigheid, maar wel te herbestemmen met drie functies:
* De bestaande kasteelvilla kan gerenoveerd en heringericht worden met zorgwooneenheden.
* Het westelijk deel van het parkgebied is op heden een private parktuin en vormt het meest karakteristieke deel van het parkgebied. Dit westelijk deel van het parkgebied zou een publiek toegankelijk park worden in eigendom van de stad.
* Ter compensatie voor het verwijderen van de overbodige bijgebouwen en de parking aan de Ter Elststraat kan in het oostelijk deel van het parkgebied een beperkte ontwikkeling met zorgwonen worden toegelaten. Hierbij moet rekening worden gehouden met de karakteristieke bomen en de relatie met de bestaande kasteelvilla.
Deze opties voor herbestemming zijn verenigbaar met de omliggende woonomgeving en het publieke park zal een grote maatschappelijke en ruimtelijke meerwaarde bieden. De optie om de site NV Wind te herbestemmen blijft conform de globale visie van het GRS Waregem.
2. gemengde functies 3. Zorgwonen 4. Park 11. Bouwzone zorgwoongebouwen
Woonpark
De westelijke parkzone wordt een publiek buurtpark. De woonzone blijft privaat domein. De bestaande parkeerplaatsen langsheen de Ter Elststraat verdwijnen. Het zicht op de kasteelvilla blijft behouden. De bomen langsheen de Fabiolalaan en de Vandewoestijnelaan blijven behouden. Bestaande constructies van 1 bouwlaag worden verwijderd. De kasteelvilla blijft behouden, wordt gerestaureerd en heringevuld met een 8-tal appartementen (footprint circa 250m²).
Langsheen de Vandewoestijnelaan wordt een nieuw appartementsgebouw voorzien met 3 bouwlagen en een 12-tal appartementen (footprint circa 450 m²). In het midden wordt nog een tweede nieuw appartementsgebouw voorzien met 3 bouwlagen en een 9-tal appartementen (footprint circa 350 m²). In totaal zijn 29 units voorzien,verdeeld over 2 nieuwe bouwvolumes en 1 bestaand volume.
Na een kleine siesta ten gevolge van de geleverde inspanningen voor Stoassie Kirmesse 2022, vatten De Statievrienden vol goede moed de nieuwe jaargang 2023 aan. Er werd voor het nieuwe jaar door de algemene vergadering een selectie gemaakt uit een waslijst aan plannen. Als activiteit wordt een combinatie gezien van twee voorstellen, getiteld Prouven an de Stoassie en Stoassieverhalen ip de sofa. Een tweede editie van Kunst @ de Stoassie kan ook niet ontbreken. Uiteraard wordt dit jaar met een werkgroep actief verder gewerkt aan de realisatie van de publicatie van een boek over de geschiedenis van het herbergleven in Waregem. Ultieme verschijningsdatum is juni 2025.
De coördinator dankt nog eens alle leden van De Statievrienden voor hun inzet tijdens Stoassie Kirmesse 2022, waar we ruim 1.500 bezoekers mochten verwelkomen tijdens de twaalf (!!!) activiteiten op vijf verschillende locaties. De algemene indruk van de bezoekers was goed. We danken alle partners. De samenwerking met de stad en vooral met de archivaris van de stad verliep uitstekend. De deelnemers aan Kunst @ de stoassie blijven enthousiast. De quiz was geweldig met vijftien teams. De Hanenkraaiing haalde het WTV-nieuws en werd gearchiveerd in ikwashier.live. De hoogwerker aan de Vijfse stoassie draaide op volle toeren. Een vijftigtal personen bezochten de 13 highlights met gids en tachtig nieuwsgierigen namen deel aan het erfgoedcafé. Kortom: deze eerste stoassie kirmesse na tsjestig joar was een meevaller, o.a. dankzij de prachtige flyer die de stad liet aanmaken. Ook de legostand van Kürt kende succes. De expo hebben we wel onderschat en vooral de opbouw ervan kon professioneler. Hartelijk dank aan Erfgoed Zuid-West voor de perfecte samenwerking met Lieze & co. en dank voor de geleverde sponsoring. Mede ook dank zij de inbreng van de 15 steunende apostelen haalden we financieel break even.
De coördinator benadrukt de taak van DSV als erfgoedvereniging. Dit betekent het verzamelen van historische informatie over de wijk en propageren van erfgoed. Het Erfgoedcafé op vrijdag, de hanenzetting op zaterdag en de wandel- en fiets- en gidstochten waren in dit verband exemplarisch. Met die activiteit bereikten we ook de regionale TV-zender en een ruim twintigtal hanenzetters en zeker tweehonderd nieuwsgierigen langs de vroegere spoorlijn 66A (Ingelmunster - Anzegem). Ook het erfgoedcafé op vrijdagavond was een succes. De samenvatting van de negen voordrachten werden overhandigd aan de bijna honderd deelnemers. Met dank aan treinbestuurder/kok Rony Van Oost en zijn team voor de lekkere hapjes. Jammer dat we nog twintig kandidaten moesten weigeren.
Erfgoedgroep De Statievrienden bestaat uit een algemene vergadering, die vorig jaar is aangegroeid tot een twintigtal enthousiastelingen, die maandelijks bijeenkomen. De kerngroep (momenteel de 5 pioniers) doet suggesties en bereidt de algemene vergaderingen voor. Voor de verschillende projecten worden commissies of werkgroepen opgericht. Tweejaarlijks komen de Statievrienden naar buiten met een creatieve expo en erfgoedcafés dienen om de brede bevolking te raadplegen en te informeren. We treden nog naar buiten door de publicatie van artikels, boek en/of nieuwsbrieven, onze facebookgroep en dit blog.
Voor 2023 plannen we een gezellige erfgoedactiviteit in de zomer of het najaar. We broeden op een combinatie van een wandel- en sneukeltocht (max 5 km) met het vertellen van statieverhalen (met vertellers, zanger of koor) in verschillende gezellige locaties. Later meer daarover. We blijven intussen informatie verzamelen voor ons herbergenboek. De werkgroep Kunst @ de Stoassie kijkt uit naar een opvolger voor hun geslaagde kunsttentoonstelling tijdens Stoassie Kirmesse.
In 2024 herdenken we dat kunstschilder Emile Claus (1849-1924) juist een eeuw van ons is heengegaan. Het staat nu al vast dat in 2024 een herdenkingsproject in zijn geboortedorp Sint-Eloois-Vijve rond Emile Claus wordt georganiseerd. We kregen intussen vanuit twee bronnen de bevestiging dat Vlaams minister van Toerisme Zuhal Demir (N-VA) via Toerisme Vlaanderen een toelage heeft goedgekeurd van 150.000 euro voor Claus bij de Leie van de stad Waregem, een nieuw project rond het leven en werk van kunstschilder Emile Claus in zijn geboortedorp Sint-Eloois-Vijve.
Cultuurschepen Pietro Iacopucci speelde al enige tijd met het idee om het Clausjaar niet onopgemerkt te laten voorbijgaan. Toen de Statievrienden de schepen begin dit jaar confronteerden met hun plannen om in voorbereiding van hun herbergenboek het Hanengevecht uit te beelden in samenwerking met toneel- en andere cultuurverenigingen, verzocht de schepen al om te wachten tot 2024. De Statievrienden waren trouwens ook de informatiebron omtrent de achtergrond van Het Hanengevecht voor Kunstuur in Mechelen.
Claus bij de Leie
Het project Claus bij de Leie belicht het leven en het werk van de kunstschilder in zijn geboortedorp Sint-Eoois-Vijve. We rollen het project uit aan de Leie, de rivier was een grote bron van inspiratie in zijn werken, aldus schepen van Cultuur Pietro Iacopucci (CD&V). Dat het project in 2024 wordt uitgerold is geen toeval, tegen dan moeten ook de verlaagde Leieboorden in Sint-Eloois-Vijve vorm krijgen.
Het centrale werk van het herdenkingsproject wordt Het Hanengevecht uit 1882: een schilderij dat een tafereel van een hanengevecht in een Waregemse herberg uitbeeldt, met 36 Waregemse notabelen als toeschouwers. Deze compositie betekende een hele stap in zijn internationale erkenning. Het werk werd in 1883 nog met ontzag tentoongesteld in Parijs, nadien in Hamburg, Berlijn en Wenen. Dat werk lag jarenlang opgeborgen in het kasteel van Potegem en werd recent opgepikt door Het Kunstuur uit Mechelen. Het Hanengevecht meet drie bij twee meter en was al de blikvanger van een retrospectieve tentoonstelling van 24 aug tot 22 september 1985 in cultuurcentrum De Schakel. Toen werden tweehonderd genummerde kunstafbeeldingen van dit ongemeen knap beeld uit het Vlaamse volksleven te koop aangeboden tegen 3000 fr of 5000 fr (ingelijst). Een kleurenafbeelding van het werk werd eerder al op verkiezingsdag in 1982 door toenmalig eigenaar Valère Devos bezorgd aan alle inwoners van Waregem.
Emile Claus
Emile Claus (1849-1924) is de belangrijkste vertegenwoordiger van het Luminisme of Vlaams Impressionisme. Emiel Claus nauw verbonden met Waregem. Hij werd geboren in Vijve en was in 1868 de eerste laureaat van de Waregems tekenschool. Na bemiddeling van streekgenoot Peter Benoit, wiens vader trouwens werkte bij de sluis in Vijve, trok hij naar de Antwerpse Academie.
Kunstcriticus Jan DHaese typeerde ons zijn werk als blijde, zonnige kunst, glorieus van kleur en licht. Claus creëerde een eigen Vlaams Expressionisme, dat niet alleen schoon was maar ook goed geschilderd was en dicht bij de natuur en de realiteit bleef. Andere belangrijke werken van Claus zijn o.a. De Bietenoogst, de IJsvogels, Koeien doorwade de Leie. De tentoonstelling bij de retrospectieve in 1985 omvatte 68 oliewerken, 45 tekeningen; 28 pastels en verdere lithos, aquarellen en etsen.
De werken van Emile Claus zijn verspreid over de hele wereld. Onder andere in Barcelona, Bayonne, Berlijn, Brugge, Brussel, Den Haag, Deurle, Firenze, Göteborg, Mons, Lille, Oostende, Osaka, Parijs, Reims, Rome, Venetië, Verviers en Warschau. De meeste werken van hem zijn te zien in het Museum voor Schone Kunsten in Gent en in het museum van Deinze en de Leiestreek.
Digitale beleving
Het project zal zeer sterk zal inzetten op digitale beleving, zegt Iaocopucci. We hopen er zowel mensen uit eigen stad als mensen uit de regio en de kunstwereld bij betrekken en mee bereiken.
Met de Vlaamse middelen zal Stad Waregem een beleving ontwikkelen met een digitale component rond het leven en werk van kunstschilder Emile Claus in diens geboortedorp Sint-Eloois-Vijve. Bedoeling van het project is om bezoekers in de bijzondere wereld van de kunst en het leven van Claus mee te nemen. Het project wil zowel de inwoners van de eigen stad en regio, alsook bezoekers uit andere regios en het buitenland betrekken. Toerisme Vlaanderen verleent 6.414.807 euro voor de ondersteuning van 22 West-Vlaamse projecten. De Vlaamse steun is een stevige financiële duw in de rug voor onze toeristische ondernemers die na de harde coronajaren wat zuurstof kunnen gebruiken. De 22 toeristische belevingen die dankzij deze Vlaamse steun zowel aan de kust, in kunststad Brugge, de Westhoek en de West-Vlaamse groene regios erbij komen, zorgen ervoor dat West-Vlaanderen zichzelf de komende jaren verder zal kunnen uitspelen als dé toeristische provincie bij uitstek. Claus bij De Leie is één van de geselecteerde projecten.
N-VA Waregem toont zich bijzonder opgetogen met de Vlaamse subsidies. We zijn bijzonder trots op onze schilder van de Leie die tevens de leider is van het Belgische luminisme. Iedere Waregemnaar kent het majestueuze werk Het Hanengevecht of heeft er zelfs een kopie van. Het is mooi dat ook zijn andere werk door dit project zal belicht worden, vertelt het Vijfse gemeenteraadslid Nancy Vandenabeele. Hanengevecht van Claus trekpleister op Kunstuur
50e Jaarboek van Geschied- en Heemkundige Kring De Gaverstreke
Op donderdag 8 december stelt de heemkundige kring De Gaverstreke haar jaarboek 2022 voor. Met Jaarboek 2022 is de kring aan zijn 50e werkstuk met de resultaten van speurwerk over het verleden van Waregem de Gaverstreke. Hopelijk wordt het niet het laatste. Voor de gelegenheid wordt het jubileumnummer voorgesteld tijdens een gezellige bijeenkomst in het stadhuis, Gemeenteplein 2 (ceremoniële ingang aan de Zuidboulevard). De inleiding wordt verzorgd door genealoog en heemkundige André Braet in de namiddag om 15 u. tot 16.30 u. en in de vooravond tussen 18 en 19 u.
Bestuur juni 2022
De Geschied- en Heemkundige Kring De Gaverstreke werd gesticht op de vergadering van 8 februari 1972. De naam van de Kring verwijst naar de Gaverbeek die Waregem doorsnijdt en te Sint-Eloois-Vijve in de Leie uitmondt. Onder impuls van Jaak Vaneeckhoutte, Rik Castelain, gemeentesecretaris Jozef Van Thuyne , Guy Algoet, prof. Marc Waelkens, drukker Pol Delmulle, Jos Colpaert en nog twee mensen van de firma Bekaert kreeg Waregem met een stichtingsvergadering op 8 februari 1972 op het gemeentehuis zijn Geschied- en Heemkundige Kring. Rik Castelain was net als Guy Algoet leraar aan het H. Hartcollege en kende al het klappen van de zweep als lid van de Oudheidkundige kring in Oudenaarde en Leiegouw in Kortrijk. Guy Algoet werd als voorzitter aangeduid omdat hij de thuisman was, m.a.w. altijd bereikbaar in Waregem. Eerste aanwinst was historicus Marcel Delmotte, eveneens leraar aan het H. Hartcollege. In Beveren-Leie waren Michel Debrouwere en Etienne Ducatteeuw ook al actief met historisch-heemkundige publicaties in Missiepost als De Clocke. Ook zij sloten zich aan bij de Waregemse Kring.
In 1973 kwam het eerste jaarboek uit met bijdragen van Jozef Vanthuyne (Gemeentewapen), Marcel Delmotte, Guy Algoet en Rik Castelain, In 1974 waren er ook al bijdragen van Michel Debrouwere/Etienne Ducatteeuw, Maurits Coornaert, Paul Ameye en Leonce Ducatilon. Het derde jaarboek bevatte ook bijdragen van Philippe Despriet, Marcel Hoebeke en Lucien Van Acker. In 1978 waren er naast de bijdragen over de verschillende Waregemse deelgemeenten al bijdragen over Anzegem, Wielsbeke en Zulte en in 1979 over Nokere. Meerdere omliggende gemeenten zijn geschiedkundig met mekaar verwant. Ondertussen ligt al het 50e jaarboek klaar om afgehaald te worden.
Al moest Guy Algoet wegens gezondheidsredenen noodgedwongen afscheid nemen als voorzitter, hij kon voor het 50e jaarboek toch nog eens terugblikken in de 50 jaar werking van de Waregemse Geschied- en Heemkundige Kring. Deken Henk Laridon stond hem bij. Guy Algoet is nog erevoorzitter van de heemkring.
vergadering GHK De Gaverstreke enkele jaren geleden Jaarboek
Rik Castelain heeft het in de jubileumuitgave over Waregem in de tweede helft van de 18e eeuw. André Braet gaat verder met zijn reeks over de vele nakomelingen Vanderbauwhede op het Bauweedehof na 1700. Geert Kesteloot en Brecht Crabeels belichten Het Schelleke, het kleinste klokje in de toren van de Decanale kerk. Het klokje wordt 200 jaar en mocht op 28 april 1944 blijven hangen bij de algemene klokkenvordering van de Duitse bezetter.
Norbert Follens vervolledigt zijn studie over de paters Oblaten met een overzicht van 50 jaar activiteit in Waregem. Etienne Ducatteeuw is al aan zijn zesde bijdrage in de reeks over bewoning te Beveren-Leie en Deerlijk onder Sint-Pieters. Ontslagnemend voorzitter Willy De Bouvrie gaat dieper in over de guillotine als executie.
Resultaten van archeologische opgravingen bieden ons met Philip Despriet een kijk op het oudste verleden van Otegem. Het 50e jaarboek brengt met archeoloog Glenn De Hooghe ook de resultaten van de opgravingen op het bedrijventerrein Bilkhage, waarbij onder meer een landbouwnederzetting uit de late ijzertijd en de vroege middeleeuwen werd ontdekt. In een voorbeschouwing gaat Bernard Delange ook nader in op de geschiedenis van de wijk Bilkhage.
Bedrijfsgeschiedenis komt aan bod met een schets door Bernard Delange over de evolutie van Devos Frères tot Sofinal-Cotesa. In een eerste deel wordt de periode van 1928 tot 1995 aangepakt. Zelfde auteur brengt samen met Jef Verhamme ook het mysterieuze verhaal van het tijdens WO II in de Leie geparkeerde schip van Verzetsman Dandy Siersack. Zijn bijdrage over het verzet in Desselgem met ondermeer het dossier Michel Vereecke ligt klaar voor een volgend jaarboek.
Sint-Eloois-Vijve komt in het jaarboek aan bod met een bijzondere bijdrage van Filips Benoit over het herbergleven in de 16e en 17e eeuw. Vijve was toen de uitgangsbuurt van de regio en rustplaats voor reizigers. Filips Benoit belicht in een andere bijdrage ook de doodkosten in de 16de eeuw. Charles De Zutter leverde een bijdrage over de gerechtelijk betwiste abdijbezittingen van Corbie te Kaster en Huise.
Het 50e jaarboek kan bekomen worden door storting van 25 euro op rekening BE12 0680 5030 1092 van de Geschied- en Heemkundige Kring Waregem. Het boek kan afgehaald worden op de voorstelling van het boek op donderdag 8 december om 15 u. en 18 u. in het stadhuis. Het kan ook bekomen worden bij Statievrienden Bernard Delange, Marc Feys en Bernard Vandenbussche.
https://gaverstreke.wordpress.com/
Met Stoassie Kirmesse kon u ook deelnemen aan de wandel- en fietstocht door de Statiewijk. We vonden de zondagavond in de bus in het SO Gaverke een 40-tal deelnameformulieren. We hebben een tien winnaars en we bezorgen hen de Waregembonnen.
Fietszoektocht
1) Lefevere Erna
2) Windels Ivan
3) Speecke Ellen
4) Keteleire Rien
Foto/selfie bij de Slekkeput:
Windels Christophe
Wandelzoektocht:
1) Dhondt Elke
2) Nolf Manette
3) Decorte Dries
4) Cremelie Veerle
5) Vacquier Ine
WANDELTOCHT
Vraag 1: Wanneer werd Gaverhofs/laatste krotwoning gesloopt?
27 november 1965
Vraag 2: Waar komt de straatnaam Smoorken vandaan?
Deze straat ligt in de nabijheid van kruispunt/rotonde de smoor (en vroegere herberg De Smoor)
Vraag 3: LA Bilkhagelaan tot huisnummer 40.
Geef de naam van een nieuwe straat op de Bilkhage
Groeningeveld
Vraag 4: geef de exacte benaming(en) op het vroegere stationsgebouw van Sint-Eloois-Vijve
Vive St Eloi St Eloois Vijve
Vraag 5: welke spoorlijn (tussen welke gemeenten) lag hier vroeger?
Spoorlijn 66 A tussen Anzegem en Ingelmunster
Vraag 6: geef het telefoonnummer van deze huisartsenwachtpost
1733
Vraag 7. Hoelang (hoeveel stappen) is deze trage wegel?
329
Vraag 8: geef de som van de huisnummers van Sociale kruidenier vzw t Kelderke en van Werkplus.
32 (namelijk Werkplus, Windhoek 17 + t Kelderke, Windhoek 15)
Vraag 9: waarom was er zon opening naast de voordeur?
schoenschraper
Vraag 10: welk bedrijf was gevestigd waar nu de (lege) stationsparking ligt?
Lompenbedrijf Van Geluwe
Vraag 11: welke heilige wordt gegeeseld?
Cornelius
Vraag 12: Bij welk kapelletje?
Kapelletje IV (of 4)
FIETSTOCHT
Vraag 1: Welk(e) park(en) is (zijn) hier gevestigd?
Recyclagepark en bedrijvenpark Bilkhage
Vraag 2: Geef de naam van een nieuwe zijstraat van de Transvaalstraat (linkerkant). Informeer eens!
Loskoerstraat
Vraag 3: geef het aantal keramieken tegeltableaus (onder de dakgoot van het vroegere stationsgebouw van Sint-Eloois-Vijve) die de vlasnijverheid illustreren.
12
Vraag 4: Geef de huidige benaming van herberg De Posterij
Waregems Posterijtje
Vraag 5: hoeveel (kruisweg)staties van Georges Dheedene werden in de buitenmuur van Zultekapel verwerkt? En hoeveel rozenkranskapelletjes staan in de tuin rond de kapel? Geef alleen de som van beide getallen.
29 (namelijk 14 in de buitenmuur + 15 in de tuin rond de kapel)
Vraag 6: Welk gebouw (met toren) bevindt zich hier aan de overkant van de spoorlijn?
Manege de Ribeaucourt
Vraag 7: wat betekent de aanduiding F7 op het wegdek?
Fietssnelweg Gent-Kortrijk
Vraag 8: Welk spoorlijntje (tussen welke gemeenten) lag hier vroeger?
Spoorlijn 66 A tussen Anzegem en Ingelmunster
Vraag 9: schat de afstand (in km) van deze vroegere spoorlijn tussen station van Waregem en van Sint-Eloois-Vijve.
Circa 2,5 km
Vraag 10: geef de som van de huisnummers van Werkplus en van Sociale kruidenier vzw t Kelderke
32 (namelijk Werkplus, Windhoek 17 + t Kelderke, Windhoek 15)
Vraag 11: welk bedrijf was gevestigd waar nu de (lege) stationsparking ligt?
Lompenbedrijf Van Geluwe
Vraag 12: welke heilige wordt gegeeseld? Bij welk kapelletje?
H. Cornelius, bij kapelletje IV (of 4)
Op 1 november herdenken we over heel Vlaanderen alle overledenen. Met het project Reveil wil Waregem ook dit jaar zijn inwoners een bijzonder warm hart toedragen in aanloop naar Allerheiligen. In 2019 organiseerden de Statievrienden Reveil nog i.s.m. de Kunstacademie op de begraafplaats Olm. Het project wordt nu georganiseerd door de Cultuurdienst en de Stedelijke Kunstacademie. Volgende zaterdag 8 oktober start al café Reveil in de stedelijke bib. Café Reveil | 8 oktober
Wil je jouw verhaal van een overleden dierbare doen, maar weet je niet hoe er aan te beginnen? Op zaterdag 8 oktober kan je in de bib tussen 13.30u. en 16.00u. je verhaal vertellen in een intieme sfeer bij een koffie of drankje. Journaliste Geertrui Mayeur zet het voor jou op papier. Illustrator Flore Deman of een student beeldende kunst maakt er iets tastbaars van. Letterlijk een beeldende herinnering.
Studenten van de kunstacademie zorgen voor passende muziek tijdens Café Reveil. In het voorjaar zullen de beeldende herinneringen een tentoonstelling krijgen in de kunstacademie.
De toegang is gratis. Er wordt niet gewerkt met inschrijvingen. Geertrui Mayeur en Flore Deman kunnen elk een tiental bezoekers te woord staan. Hiervoor geldt: wie eerst komt, eerst maalt.
Verhalenbank
Waregem wil warme troostplekken creëren en afstappen van het kille, sombere beeld dat we vaak hebben van een begraafplaats. Daarom zoekt de Reveil Verhalenbank naar herinneringen om niemand te vergeten. Op VERHALENBANK kan je mooie anekdotes of levensverhalen neerschrijven over wie gemist wordt. Leerlingen van de stedelijke kunstacademie laten zich door deze getuigenissen inspireren en zetten ze om in muziek. Vanaf maandag 24 oktober kan je de muziekfragmenten beluisteren op de Waregemse begraafplaatsen en het troostplekje aan het ziekenhuis.
Stuur jouw boodschap aan de overkant
Wat zou jij schrijven als je nog één sm-mis-je kon zenden naar een overleden dierbare? Laat jouw boodschap achter op Boodschap aan de overkant . Heel het jaar door worden alle berichtjes op deze virtuele muur gepost. Stad Waregem gaat nog een stapje verder en laat de boodschappen aan de overkant van zijn inwoners projecteren op de gevel van het spoorwegstation. Hou dus even halt aan de voorkant van het station in de week van 24 oktober.
De Statievrienden zijn verontwaardigd over de beslissing tot functiewijziging van de baanwachterswoning, Vijfseweg 200, zonder dat daar een openbaar onderzoek is aan voorafgegaan. De beslissing tot het afleveren van een vergunning houdt verband met het renoveren van de baanwachterswoning en functiewijziging tot kleinschalig handelspand (kleine horecazaak, type broodjeszaak, koffiebar ). De laatste maanden en jaren hebben we herhaaldelijk geïnformeerd naar de toekomst van dit beschermd erfgoed, maar we werden nooit ingelicht over enige aanvraag tot functiewijziging. Nu prijkt een geel pamflet op de voorgevel van het gebouw, niet leesbaar vanop het openbaar domein, met de bekendmaking van de beslissing van toekennen omgevingsvergunning met functiewijziging.
Het college van burgemeester en schepenen heeft op 24 augustus 2022 de omgevingsvergunning verleend voor het renoveren van baanwachterswoning + wijzigen van functie naar horeca voor de kadastrale ligging : 6e afdeling, sectie B, perceel 17/03 en 1e afdeling, sectie C, perceel 209/028, 20902. De beslissing zelf kan worden ingekeken op de bevoegde dienst van de stad Waregem tot 30 dagen te tellen vanaf de dag na de aanplakking (2 september 2022) van deze bekendmaking, dus tot 2 oktober 2022.
Als erfgoedvereniging zijn we bekommerd over het bewaren van dit authentiek erfgoed uit 19e eeuw, temeer zijn status van beschermd monument op de site van het station van Vijve. Het is nog een zeldzaam toonbeeld van de Waregemse spoorweggeschiedenis. We zijn waakzaam en willen verhinderen dat deze wijziging de aanzet zou worden voor degradatie van het statuut van baanwachterswoning als erkend beschermd monument en bij eventuele latere vergunningen nog verder afbreuk zou komen aan de hoedanigheid van dit uniek erfgoed.
We kunnen, als betrokken publiek, alsnog een beroep instellen tegen deze beslissing. Daarvoor moeten we vóór 2 oktober een Beroepsschrift bezorgen, digitaal via het omgevingsloket (www.omgevingsloket.be) of per aangetekende brief aan de deputatie van de provincie en dit volgens de strikte richtlijnen van het besluit van 27 november 2015 van de Vlaamse Regering.
Baanwachterswoning uit 1869
De baanwachterswoning en bijgebouw zijn bij K.B. van 10/10/2002 beschermd als monument. Deze kaderen binnen de voormalige station site te Sint-Eloois-Vijve, die dateert uit het derde kwart 19de eeuw. De baanwachterswoning werd gebouwd in 1869 (registratie 1871). Het was een van de baanwachterswoningen voor de spoorlijn Ingelmunster-Anzegem. Ondanks er geen gekende plannen gevonden zijn, kan er wel vermoed worden dat het gebouw nog in vrij authentieke staat is. Er wordt vermoed dat het merendeel dat visueel waarneembaar is nog behouden is sinds zijn oprichting. Baanwachterswoningen zijn vrij uniek in zijn soort. Het gebouw aan zich is niet uitzonderlijk, maar wel in het station complex. Zijn industrieel-archeologische waarde wordt juist gevormd door de samenhang van de voormalige stationssite. Het is zeker een representatief gebouw binnen de bareelwachterswoningen.
Het gebouw (dubbelhuis) vertoont anderhalve bouwlaag. Op vandaag is de gevel witgeschilderd met een felblauw geschilderde plint en houtwerk. De dakbedekking varieert van rode stormpannen en (rode en blauwe) boomse pannen. Deze zijn verschillend daar deze ook van een andere periode dateren. Achteraan de woning is een aanbouw onder een lessenaars dak. Dit is in een latere fase aangebouwd en wijkt af van de initiële bouwstijl. Toch is het volume door zijn ondergeschikte vorm niet storend.
Aan de buitenzijde zijn er nog vele authentieke elementen terug te vinden/herkenbaar. Het is vooral zijn positie, inplanting en visuele expressie aan de buitenzijde die van cultureel historisch belang is. Aan de binnenzijde is de steektrap zeer typerend bij dergelijk gebouwtype. Enkel de steektrap zou indien mogelijk behouden blijven. Zo niet dient deze opnieuw gemaakt te worden gelijkaardig aan de huidige trap met borstwering. De bestaande kelderruimtes zijn in slechte staat en te laag voor enig gebruik. Van de inplanting is zo goed als niets overgebleven of herkenbaar. Wel zijn er vele platines te vinden onder de begroeiing alsook typische rood/oranje gebakken tegels uit deze periode.
De bouwstijl is vergelijkbaar met deze van het naastgelegen voormalig stationsgebouw. Er is wel een duidelijk verschil in detaillering. De baanwachterswoning is veel eenvoudiger en minder rijkelijk gedetailleerd. Ook het materiaalgebruik is een stuk soberder. Toch werd er aandacht besteed aan een zekere esthetiek/methodiek: Zie bijvoorbeeld de plint die op de kopse kanten opgetrokken werd, de segmentbogen met een eerder atypisch uiteinde. Ook de dakoversteken hebben een bepaalde expressie gelijkaardig aan het voormalige station hiernaast. Deze zijn wel sterk vereenvoudigd. Het buitenschrijnwerk lijkt vrij authentiek. De echte erfgoedwaarde van dit monument zit hem voornamelijk in het onderdeel zijn van de voormalige station site. Zijn industrieel-archeologische waarde is vooral buiten op de site voelbaar door zijn inplanting, opbouw en materiaalgebruik.
Het kleine gebouwtje heeft toch een vrij groot beeldbepalende impact in het straat beeld. In het zicht naar het voormalige stationsgebouw is de baanwachterswoning onontkomelijk. Ondanks het ontbreken van enige omgevingsaanleg is de relatie tot de naastgelegen site overduidelijk en van cultureel belang.
Conclusie van vergunningsdossier: De baanwachterwoning met vrijstaande berging op de Vijfseweg 180-200 Waregem dienen dringend gerenoveerd te worden. Door de slechte bouwtechnische staat dringt zich dit op. Een andere functie zal geen invloed hebben op de erfgoedwaarde. Het terugbrengen van alle authentieke elementen en kleurentinten wordt vooropgesteld. Aan de achterzijde wordt een herbouw van een nieuw ter onderscheiden constructie vooropgesteld. Uiteraard zal deze constructie wel ondergeschikt zijn aan het authentieke deel.
STOASSIE KIRMESSE STOASSIE KIRMESSE
HET SIN DE SKOONSTE DOAGEN VAN HET HELE JOAR
STOASSIE KIRMESSE STOASSIE KIRMESSE
HET SIN GEEN LEUGENS, TES ALLEMOAL ECHT WOAR !
In 1839 kwam ier ne stoassie
Spoorlijne 75, een plotse realisoassie
Tsn Gen en Moeskroen
Komt iedereen Woaregem binnen
Om elders ip tijd aan t wirk te beginnen
De Heilige 3-vuldigheid woaren 3 mannen
GUUST en MEDARD en ook TUUR
Mee leutige plannen
Mee meinseklootre MANTIE KEUNINCK
En ook oes MIETJE
Die alle doagen de barriere bediende.
Er woaren ook nog andre populirre figuurn
Cafébazinnen Tine, Bertha en Deetjes friture
We kunnen ol die minsen
Ier nui niet benoemen
Voor oes sin zallemoale grote kampiejoenen
De Stoassievriendn sin
Der nui mee erbegonnen
Geel veel ideejen en ook plannen
Uit meerdere bronnen
De Stoassiewijk goat in
September were feesten
En leute moaken, gelijk de meesten !
Somival wint overtuigend quiz van de Statievrienden
Met twaalf teams van telkens vier quizzers was de zaal van ontmoetingscentrum Soba in wijk de Bilkhage zaterdagavond goed gevuld. Alle tafels stonden in gespreide slagorde klaar voor de confrontatie met de 108 vragen die ze, verdeeld over vijf rondes, op papier kregen. Voor elke ronde kregen ze een half uurtje. De klok werd goed in de gaten gehouden door juryvoorzitter Marc Callu die samen met secretaris André Goeminne en derde jurylid Hervé Avet alle antwoorden controleerden, de punten opteldenden en nog eens optelden tot alles klopte. Daarna las de juryvoorzitter de resultaten voor.
De teams konden die op een apart blad noteren zodat ze wisten wat hun stand van zaken was. Na de tweede en na de vierde ronde was er een pauze van een vijftiental minuutjes. Na de vijfde en laatste ronde volgde de einduitslag. Daaruit bleek dat Somival overtuigend winnaar was van deze quiz met op een tweede plaats Mei 68. De derde plek was voor De Drie Fondsen, een samenwerkende vennootschap van Willemsfonds, Davidsfonds en Vermeylenfonds.
Misschien er nog aan toevoegen dat elk antwoord 2 punten waard was met twee extraatjes in ronde 5 waardoor het eindtotaal 220 punten bedroeg. (Ronde 1 tot Ronde 4 telkens 20 vragen, Ronde 5 telde 28 vragen plus de twee extraatjes van telkens 2 punten; algemeen totaal is dus 220)
De volledige uitslag:
1 Somival 196
2 Mei 68 186
3 De Drie Fondsen 184
4 En Terecht! 178
5 Waregems Genootschap 176
6 KWB 1 174
Het Labierint 174
8 KWB 2 173
9 Bende van de Zwijnen 168
10 De Bilkhage 156
11 Rosa Ploeg 150
12 Old Stars Essevee 113
De Statievrienden hebben een traditie om de resultaten van hun opzoekingen over de Waregemse spoorweggeschiedenis aan het publiek bekend te maken op een driedaagse expo. De expo in 2016 in de zaal van Werkplus was een openbaring met het tonen van heel wat spoorwegmateriaal dat later alleen nog te bezichtigen was in Trainworld te Schaarbeek. Het werd een uitgebreide expo met ook volledige geschiedenis van spoorlijn Gent-Kortrijk en unieke fotos van de stationswijk over de decennia heen. Zie 2016 Ook in 2018 brachten we een driedaagse expo, dit keer in SOBA op de Bilkhage. Zie 2018. Telkens werd de expo gecombineerd met een uitgebreid nevenprogramma voor elk wat wils.
We hadden in 2020 de uitgave van ons boek 100 Waregemse spoortrekkers, die gelukkig zonder vertraging kon worden gerealiseerd. Maar de expo daarrond moest wegens gekende pandemie-reden worden afgeblazen en we hebben terug twee jaar moeten wachten om die expo te kunnen realiseren. De titel expo 100 Waregemse spoortrekkers verraadt al dat die was opgebouwd rond de 100 figuren uit ons boek. Dit keer ging die door in het Stedelijk Ontmoetingscentrum op het Gaverke.
Het werd een historische tentoonstelling met boeiende verhalen en prachtige fotos over de bekende figuren uit de stationswijk. Benevens de 100 fotos op grote isomo-blokken konden de bezoekers ook genieten van de video-opname van Chris met boeiende gesprekken met vijf legendarische figuren uit ons boek. Met touchscreen konden de fiches met info over de 100 spoortrekkers worden geprojecteerd. Andere info-panelen gaven een beeld van het spoorwegnet honderd jaar geleden, het plan van Vijve Statie en fotos van de vlasmozaïek onder de goot van dit bijzonder stationsgebouw. Verder waren nog de powerpoints over de herbergen in de stationsbuurt, de reeks spoorweglampen, natuurfotos van Mya en de stand van buurtcomité Bachtn de Stoatie. De tentoonstelling moest het hart en informatiecentrum van deze Stoassie Kirmesse worden.
Trekpleister van de expo was het bijzonder lego-dorp van Kurt Dhaene (KDH) en de workshop, waarbij kinderen konden meebouwen aan een echt statiedorp met lego. Jammer genoeg vonden te weinig kinderen de weg naar deze workshop.
Enkele maanden geleden overleed gewezen vakleraar houtbewerking en kunstenaar-houtsculpteur Jozef Locquet in Waregem op 92-jarige leeftijd. Zijn hele professionele loopbaan lang was hij in de weer met hout en gaf de geheimen van die materie door aan generaties leerlingen die misschien op hun beurt tegelijk met hun beroep een artistieke carrière hebben uitgebouwd. Die van Jozef begon in 1967 toen hij op aangeven van zijn collegas van de Rijksmiddenschool (Erasmus Atheneum) in Deinze met beitel of guts en hamer uit blokken massief hout, beelden sculpteerde die thuishoren in de schatkamer van de ambachtelijke Vlaamse Volkskunst, een kunst die focust op het alledaagse leven van de Vlaming, die niet behoort tot een of andere moderne kunststroming en die authentiek is, echt.
Marc Crabeels deed jarenlang onderzoek naar de geschiedenis van het textielbedrijf Gernay-Delbecque in de Olmstraat en naar het bombardement op deze fabriek op 12 juli 1943, de zwaarste luchtaanval op Waregem tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 2018 resulteerde dit in het oprichten van een memoriaal voor de slachtoffers. Het heeft een blijvende plaats in het collectief Waregems geheugen. Historicus Johan Durnez (VTI) werd bij het project betrokken en meteen werd het een realisatie van drie Waregemse onderwijsinstellingen. Het memoriaal werd gemaakt door leraars en leerlingen van het VTI met een ontwerp van Chris Eekhout. Marc Crabeels werkte met leerlingen van het H. Hartinstituut een digitaal project uit, waarvoor de teksten werden ingelezen door leraars en leerlingen van de Stedelijke Kunstacademie. Het monument omvat een QR-code, waarmee uitgebreide informatie over drama van 12 juli 1943 kan worden bekomen.
In 2018 werd naar aanleiding van de 75ste verjaardag van de luchtaanval de werkgroep Gernay1943 opgericht.
Door de werkgroep werd een academische zitting georganiseerd en werd in de Olmstraat het memoriaal voor de slachtoffers van de luchtaanval onthuld. Dit memoriaal werd gerealiseerd met de financiële en praktische steun van stad Waregem en de erfgoedcel Zuidwest, de verantwoordelijken en medewerkers van het stadsarchief, de geschied- en heemkundige kring De Gaverstreke en de families van de slachtoffers. Het memoriaal is een ontwerp van Christ Eeckhout, leerkracht VTI Waregem. Voor de praktische uitvoering zorgden de leerlingen en leerkrachten van het 3e en 4e jaar Beroep Basismechanica, het 5e jaar Beroep Lassen-constructie, het 7e jaar Beroep Industrieel Onderhoud en het 3e, 4e en 6e jaar Bouw- en Houtkunde van het Waregemse VTI. Voor de ICT-ondersteuning bij deze QR-code zorgden de leerlingen en de ICT-leerkracht van het 6e jaar Informaticabeheer van het Heilig-Harthandelsinstituut. De tekst die u hoort werd ingelezen door
, leerling(en) Woord aan de Stedelijke Kunstacademie van Waregem.
Als we één woord passend vinden bij Jacques, dan is het wel dienstbaarheid. Onze peter van De Statievrienden was een man van weinig woorden, maar des te meer van
stille voortdoen. Hij maakte omstreeks 1974, met echtgenote Sonja Kint, nog de echte sfeer mee van de laatste edities van stoassie kirmesse. En het deed hem oprecht deugd dat De Statievrienden in september 2022 nog een echte revival op het getouw zetten. Buurtschap, kameraadschap en
sport waren de drijfveren van Jacques, die zoveel jaren een bekende zaak leidde rechtover het Waregemse station. De Waregemnaars kenden hem als een echte vakman, die de opkomst van de TV in Waregem mee heeft beleefd, van A tot Z. Er waren heel weinig zieke kijkkasten, die hij niet opnieuw aan de praat kreeg.
Om u een idee te geven hoe onmenselijk zwaar deze Amerikaanse loopwedstrijd is: vijf rondjes die samen 160 kilometer tellen, goed voor 18.000 hoogtemeters (meer dan twee keer de Mount Everest). En dat allemaal door de wilde, ongerepte natuur zonder enige vorm van technologie als hulpmiddel, in een tijdsspanne van 60 uur aflopen. Het is niet onlogisch dat er sinds 2017 niemand meer in geslaagd was om de eindmeet te halen. Karel Sabbe wordt de 17de atleet die de eindmeet haalt van de Barkley Marathons in de 35-jarige geschiedenis van de ultraloop, ook de eerste Belg ooit. Het is een nieuwe mijlpaal op het al indrukwekkend parcours van Karel Sabbe als ultraloper.
Woonpark
De coördinator dankt nog eens alle leden van De Statievrienden voor hun inzet tijdens Stoassie Kirmesse 2022, waar we ruim 1.500 bezoekers mochten verwelkomen tijdens de twaalf (!!!) activiteiten op vijf verschillende locaties. De algemene indruk van de bezoekers was goed. We danken alle partners. De samenwerking met de stad en vooral met de archivaris van de stad verliep uitstekend. De deelnemers aan Kunst @ de stoassie blijven enthousiast. De quiz was geweldig met vijftien teams. De Hanenkraaiing haalde het WTV-nieuws en werd gearchiveerd in ikwashier.live. De hoogwerker aan de Vijfse stoassie draaide op volle toeren. Een vijftigtal personen bezochten de 13 highlights met gids en tachtig nieuwsgierigen namen deel aan het erfgoedcafé. Kortom: deze eerste stoassie kirmesse na tsjestig joar was een meevaller, o.a. dankzij de prachtige flyer die de stad liet aanmaken. Ook de legostand van Kürt kende succes. De expo hebben we wel onderschat en vooral de opbouw ervan kon professioneler. Hartelijk dank aan Erfgoed Zuid-West voor de perfecte samenwerking met Lieze & co. en dank voor de geleverde sponsoring. Mede ook dank zij de inbreng van de 15 steunende apostelen haalden we financieel break even.
Voor 2023 plannen we een gezellige erfgoedactiviteit in de zomer of het najaar. We broeden op een combinatie van een wandel- en sneukeltocht (max 5 km) met het vertellen van statieverhalen (met vertellers, zanger of koor) in verschillende gezellige locaties. Later meer daarover. We blijven intussen informatie verzamelen voor ons herbergenboek. De werkgroep Kunst @ de Stoassie kijkt uit naar een opvolger voor hun geslaagde kunsttentoonstelling tijdens Stoassie Kirmesse.
Bestuur juni 2022
vergadering GHK De Gaverstreke enkele jaren geleden 
https://gaverstreke.wordpress.com/
Fietszoektocht 
Wandelzoektocht: 
(Foto's Filip Dheedene)
We hadden in 2020 de uitgave van ons boek 100 Waregemse spoortrekkers, die gelukkig zonder vertraging kon worden gerealiseerd. Maar de expo daarrond moest wegens gekende pandemie-reden worden afgeblazen en we hebben terug twee jaar moeten wachten om die expo te kunnen realiseren. De titel expo 100 Waregemse spoortrekkers verraadt al dat die was opgebouwd rond de 100 figuren uit ons boek. Dit keer ging die door in het Stedelijk Ontmoetingscentrum op het Gaverke.
