Qua gebruiksgemak en vlot verlopen van het maken van afspraken opteren we voor een Facebookgroep waarin iedereen welkom is om zich op te geven om mee te spelen of zelf speelmomenten te lanceren. Volg ons op Facebook (klik) om op de hoogte te blijven!
5% korting op al uw aankopen bij spellenspeciaalzaak Adriaensen!!! (Klik op bovenstaand logo om de spellenlijst te bekijken)
Spellenblog SpinLi
Omdat spelen de belangrijkste bijzaak ter wereld is ...
24-12-2015
imprESSEN : Octodice, Evolution, Grand Austria Hotel, Council of four, Haus der Sonne, Fool's gold, Automania, Monster's tower & Steam works
Steam works (TMG) : We kregen deze titel in ons bezit samen met Gold west (waarover je al veel goeds kon lezen hier op de blog). Doordat onze aandacht vooral naar die titel ging, bleef dit spel een tijdje langer in de kast. Maar het maakte de verrassing des te groter om te zien dat ook dit spel een absolute aanrader is, zeker voor de véélspeler. Dit spelletje bevat tegels, héél véél tegels, die aan elkaar gekoppeld moeten worden en zo unieke eigenschappen met zich meebrengen. Een worker-placement waarbij je zowel bij jezelf als bij de tegenstander acties kan gaan uitvoeren, is altijd leuk en hier is dat niet anders. De strijd verloopt superspannend en bouwt geleidelijk en netjes op naar de derde en laatste fase van het spel waarin je je verworven geld en tegels kan gaan omzetten in overwinningspunten. De machines die je bouwt worden stilaan krachtiger en krachtiger en je moet een goede balans vinden in het bouwen van zo'n toestellen, alsook het lokken van tegenspelers om deze te gebruiken (dus misschien ook niet té goed maken). Dit spel heeft een stevige leercurve en daagt dan ook uit tot herspelen, want na één sessie begint alles wel te dagen, maar heb je de kracht van alle tegels (en vooral de combo's ervan) nog niet in de vingers. Voor wat mij betreft wederom een erg fijne titel van TMG. De minpunten zijn zoals steeds de houtkwaliteit van TMG, de kleuren die gebruikt worden voor de speelstukken zijn weer niet alledaags (mij stoort het niet, maar ik ken veel spelers die er niet van houden) en de complexiteit is redelijk hoog dus voor je eerste sessie moet je wel even gaan zitten en geconcentreerd blijven. Evolution (North star games) : Dit spel kwam vorig jaar al op de markt, maar we konden het pas dit jaar oppikken, samen met de uitbreiding, in Essen. Het vele positieve dat we reeds van dit spel lazen, kwam volledig tot z'n recht in onze speelsessie. Je hebt echt het gevoel dat je jouw diersoorten creëert en laat evolueren naar een supersterke planteneter of dodelijke carnivoor. Het spel is echter super in balans en stelt je in staat om te counteren en zelfs de sterkste soorten te slim af te zijn. Het spel golft ook lekker, je bouwt op en gaat dan ietsje moeten inleveren om nog harder te kunnen toeslaan in een volgende ronde. Dit spel heeft mij ten volle overtuigd en ik speel het graag snel terug, zelfs met de flight-uitbreiding, die nog meer mogelijkheden biedt. Aanvankelijk is het natuurlijk even wennen aan de kaarten, die allemaal wat Engelse tekst dragen, maar superduidelijk zijn. Op geen enkel moment kom je hier in de problemen en eens je de kaarten een keertje hebt zien passeren, wordt het nog vlotter. Evolution is zonder meer een topper in z'n soort en zal niet snel mijn collectie verlaten (lees : nooit). Grand Austria Hotel (Lookout) : De big-box van Lookout is toch elk jaar weer iets om naar uit te kijken. Met Grand Austria hotel voldoet de uitgeverij zonder meer aan de standaard die ervan verwacht wordt. Het spel loopt als een trein en ondanks de weinige acties die je in een beurt kan uitvoeren, krijg je op zeven ronden toch wel wat klaargespeeld. Het spel speelt erg vlot, eens je het kent haspel je het volgens mij binnen een uurtje makkelijk af met drie spelers. De aangename tijdsduur, de mogelijke keuzes, het sfeervolle thema, ... maken dit tot een erg solide spel dat zeker z'n plaats in de reeks heeft. Biedt dit spel nu echt véél nieuws onder de zon, neen zeker niet, dit is een droge, solide euro, gekenmerkt door de kleine, houten blokjes die de gerechten voorstellen die de klanten vragen. Je moet tijdens dit spel wel bij de les blijven. De klanten hebben bepaalde kamers nodig en je moet zorgen dat je jezelf niet vast zet. De kamers moeten beschikbaar zijn, voorbereid zijn en pas dan kan je een klant erin onderbrengen. Maar vooral de assistenten die je ter beschikking hebt maken het spel interessant en tegelijkertijd ligt hier ook het gevaarlijkste punt. Ik had na de eerste sessie het gevoel dat er soms weinig balans zat in deze kaarten. Er zat een kaart in het spel die echt wel erg sterk was en die ervoor zorgde dat de winnaar eindeloos uitliep op de andere spelers. Misschien dat meerdere speelsessies dit euvel wegwerken, maar het viel gewoon op. Neemt niet weg dat het een fijne ervaring was die naar meer smaakte. Octodice (Pegasus) : Octodice heeft de schijn van Aquasphere het dobbelspel te zijn, maar dat is het eigenlijk niet. Het is een totaal ander spel dat de symboliek van de grote broer heeft gebruikt. Positief aan dit spel is dat het een lijvig dobbelspel is, waar je toch enkele belangrijke keuzes moet maken. De diversiteit van de researchtegels is groot en maakt elk spel totaal anders en je kan ook buiten je beurt acties uitvoeren met het dobbelresultaat van de andere spelers. Maar dan gaan we ook onmiddellijk het negatieve erbij plaatsen. Octodice is belachelijk complex voor een dobbelspel. Eens je het doorhebt, valt het allemaal wel mee (als veelspeler), maar de spelregels uitleggen aan nieuwe spelers loopt toch vaak fout. Of dit spel vaak op tafel komt, durf ik niet te beloven (vooral door dit laatste negatieve puntje). Als ik een complex spel wil spelen, leg ik graag Aquasphere op tafel en als ik wil dobbelen, moet het vlot, vloeiend en vooral snel gaan en daar hapert het hier soms toch een beetje. Fool's gold (Passport Game Studios) : Fool's gold is één van die titels die me toch ook enigszins verrast hebben in de positieve zin. Dit push-your-luck-set-collecting-worker-placement-spel heeft het zowat allemaal en combineert het vooral erg leuk. Het is en blijft een spel waarbij er een relatief grote geluksfactor is, maar het stoort helemaal niet. De spelmechanismen gaan vloeiend in elkaar over en er wordt plezier beleefd rond de tafel. Elke keuze die je maakt, ligt redelijk voor de hand en is vooral een inschatten waar er het meeste te rapen valt, maar het is zo'n spel dat je aan iedereen kan voorleggen, dat iedereen wel oké vindt. Een spel waarbij je je hersenen niet moet pijnigen, maar waarbij je toch aan het denken wordt gezet. Het feit dat je het meeste goud van één vindplaats kwijt bent, is een goede ingreep, zodat iemand die een keertje supergeluk heeft, niet automatisch met de winst gaat lopen. De eindtelling is dan ook steeds superspannend en close, want iedereen raapt wel eens iets of ... totaal niets. Er is echter weinig nieuws onder de zon, maar in tegenstelling tot wat ik meestal moet zeggen na deze zin, prijkt deze titel wel ergens bovenaan in het lijstje van overeenkomstige spellen en zal ik eerder deze aanraden dan andere push-your-luck-spellen. Haus der Sonne (Feuerland spiele) : Een twee-speler-spel die niet in zo'n klein doosje zit, het spreekt ons altijd aan. Haus der Sonne is van het huis dat ons Terra mystica bracht en daarom lag de verwachting ook redelijk hoog. Haus der sonne komt daar in zekere zin aan tegemoet. Het spel biedt toch wel wat interessante zaken en speelt vlot, maar omvat toch wel meer dan op het eerste zicht duidelijk is. Het materiaal is erg mooi en sfeervol, kwaliteit ten top. De scoremogelijkheden daarentegen lagen voor mij persoonlijk ietsje te laag. Het verschil tussen de winnaar en verliezer was overigens erg groot. Ik heb het gevoel dat dit spel niet volledig in balans is, of enkel als je met spelers van éénzelfde niveau speelt. Het spel loopt ook als een trein, dus echt opbouwen zit er niet echt in. Je kan op korte termijn niet echt veel klaarspelen en op lange termijn plannen houdt toch ook wel wat risico's in. Dit is ongetwijfeld een titel die meerdere sessie nodig heeft om ten volle de kracht ervan te ondervinden. Qua eerste mening houdt ik het voorlopig neutraal en alvast als opmerking dat ik méér kaartjes en scoremogelijkheden zou willen hebben, zodat het spel ook ietsje langer duurt, maar ik kom hier graag een keertje op terug na nog enkele sessies. Council of four (Cranio) : Council of four is een spel van niemand minder dan de auteurs van Tzolkin. Verwachtingen moeten en mogen er dan ook zijn, maar je moet er wel mee rekening houden dat het hier gaat om een veel toegankelijker familiespel. Kaartjes verzamelen, afleggen, bouwen, bonussen oprapen en vooral dit alles proberen te combineren en optimaliseren, want het is een race naar de bonuskaarten. De extra bonusfiches die je krijgt als extraatje lijken iets te sterk naar onze mening (hoewel de eindscores belachelijk dicht bij elkaar lagen in onze sessie). Qua speelgevoel had ik vooral een retro-gevoel, het spel zou zomaar gekatapulteerd kunnen zijn uit het jaar 2000, het artwork is niet slecht, maar het is ook niet echt flashy en nieuw. En dat hoeft ook helemaal niet, ik heb me vooral erg goed vermaakt met deze titel. Ik had een hoog Ticket to ride en Thurn und taxis-gevoel en dat is volgens mij een pluspunt. De vraag blijft dan natuurlijk wel of je dit spel nodig hebt als je voorgenoemde al in je kast hebt staan en dan zou het antwoord wel eens negatief kunnen zijn. Monster's tower (Cranio) : Hier ga ik héél erg kort zijn. Dit is echt niets voor mij! Ik houd wel van behendigheidsspelen op zich, maar dit spel wist me totaal niet te bekoren. Het idee is nog grappig, maar het gewriemel en geduw tegen die toren, zonder enig gevoel te hebben of je nu je eigen speelstukken of die van een andere naar beneden duwt, zijn niet echt leuk. Ik neem aan dat kinderen, die hier toch behendiger in zijn, dit misschien wel eens leuk vinden, maar qua herspeelbaarheid is dit ook geen topper. Ik denk dat dit spel een ideaal extra-muros-spel zijn om op braderijen en beurzen te gaan staan, dan wel met een reuzemodel, zodat je meer gevoel hebt, maar voor mij hoeft het niet meer. Automania (Aporta) : Automania komt hier als laatste aan bod, maar was eigenlijk het spel dat we als eerste speelden van deze lijst. Automania is datgene wat Kanban zou moeten zijn. Een erg toegankelijk spel, sfeervol en thematisch. De gebruikte kleuren en cartoony artwork vallen bij mij persoonlijk zeker in de smaak. Je hebt echt het gevoel dat je jouw wagens pimpt en verkoopsklaar maakt om er het maximum voor te krijgen. Je kan in dit spel ook moeilijk afstand nemen qua punten, zodat de strijd erg spannend blijft, wat voor mij een pluspunt is. Het systeem van worker-placement waarbij je de werkers van anderen moet teruggeven, werkt erg fijn. Alle spelmechanismen in dit spel zijn overigens prima op elkaar afgesteld. Je gaat vooral plezier hebben aan dit spel, dat amper vier rondjes duurt. Het loopt als een trein (of is het een sportwagen). Je zou dit spel enkel nog cooler kunnen maken met echte autootjes die je zou kunnen pimpen naargelang van de modules die ter beschikking hebt, maar dit zou de kostprijs voor het spel ongetwijfeld de pan doen uitswingen. Kortom : zoek je een spel waarin je auto's produceert, pimpt en verkoopt en wil je dit spelen met allerlei spelers, van alle leeftijden, twijfel dan niet om dit spel binnen te halen. Wil je uitdaging, diepgang, hetzelfde thema, maar enkel aan de slag met die-hard-gamers, ga dan zonder twijfel voor Kanban.
Reacties op bericht (0)
Klik op ons logo om terug naar de startpagina te gaan
Bent u op zoek naar info omtrent een spel? Typ de titel hieronder in het balkje en klik op "zoeken".
