Ik ben Sandy
Ik ben een vrouw en woon in Wakken (België) en mijn beroep is bediende.
Ik ben geboren op 06/11/1980 en ben nu dus 43 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, koken, met mijn lieve zoon en stiefdochter leuke dingen doen.
Gezinssamenstelling:
Klein Ventje : 29/11/2008 Klein Meiske : 23/09/1999 Groot Meiske : 06/11/1980 Groot Ventje : 12/04/1978
Samen = Superformitastisch gezinneke
Nachtkastboekjes:
- Komt een vrouw bij de dokter - Kluun - De storm - De hel van '63
I-podtunetjes:
- Bløf - Maria Mena - 3FM foliekes (Ndl)
Ylias, held op kousenvoeten
26-06-2011
CAS 2011
Vorig weekend was het weer tijd voor Ventjelief zijn jaarlijkse uitstap. Wegens omstandigheden waren we genoodzaakt om het weekend iets anders aan te pakken dan we voorzien hadden. Wegens heel snel nog nood aan een oppasdienst, werden mijn ouders ingeschakeld om ons te vervoegen naar wat toch wel het festivals aller festivals is... (voor ons toch ), namelijk Concert At Sea 2011.
Het weer heeft jammer genoeg heel wat roet in het eten gegooid, waardoor onze zoon momenteel nog altijd sukkelt met een verkoudheid. Maar dat we er het beste van gemaakt hebben, dat spreekt voor zich natuurlijk. Vrijdagavond hebben we allebei (Ventjelief en ik) genoten van het concert van Racoon. Man, diene mensch jeunde zich op dat podium. en dat straalde er echt van af! Wij allebei heel happy over hetgeen nog volgen zou... Bleek dat wel even een afknapper van formaat te zijn! Anouk kwam het podium op in hare pyjama (beter kan ik hare tenue met de beste wil van de wereld niet omschrijven) en heeft haar liedjes echt gewoon afgerammeld. Voor ons echt wel het sein om nog even rap iets te drinken of eten (die munten moesten op hé?) en dan het busje te nemen, terug naar de camping. Het voordeel was wel dat het helemaal niet druk was en dat we ook niet zeiknat geregend werden zoals al de rest van de mensen die bleven staan... En eerlijk, het was het helemaal niet waard om een longontsteking op te doen. Het concert van Anouk was in 1 woord: Rubbish! De zaterdag begonnen wij nog redelijk optimistisch, alhoewel het de volledige vrijdagnacht oude wijven (en nog vanalles meer, denk ik) heeft geregend. Goes bood gelukkig genoeg ontspanning en redelijk droog weer... Toen we echter terugkwamen op de camping bleek de zaterdageditie van CAS afgeschaft. Dat was wel even een streepje door onze rekening. Alhoewel wij zelf al redelijk twijfelden om maar gewoon effe te gaan kijken naar het slotoptreden van Bløf, hadden we nooit verwacht dat het concert volledig afgelast ging worden. Natuurlijk zaten wij een kleine 45 minuutjes van de Brouwersdam af en was het bij ons redelijk goed weer... Maar blijkbaar bleek het op de Brouwersdam reeds 9 Beaufort te waaien en bleek men de veiligheid van iedereen niet te kunnen garanderen. Wederom hebben wij er het beste van gemaakt. Dingske hier heeft er zo maar eventjes een spaghetti bolognaise uit haar mouw geschud en iederen (zelfs ons vader) vond het heel lekker. Veel meer dan wat babbelen en tv kijken, konden we echter niet doen hé?
Gelukkig bevonden wij ons op een supercamping. Wie ooit een leuk, proper, kindvriendelijk en heel voordelig vakantiepark zoekt, moet hier echt eens naartoe. De camping draagt de naam Scheldeoord en bevindt zich aan de rand van de Westerschelde. Wij hebben geboekt via Vacansoleil, maar volgens mij kan je ook rechtstreeks op hun eigen website terecht. Vivache: Echt ideaal met jullie Pepijn en Floris; Net over de grens met Ndl, dus hoeven ze ook niet lang in de auto te zitten. Met een privéstrand zodat je jongens zich eens kunnen uitleven.. (Neen, ik krijg geen cent voor deze sluikreclame, maar het is altijd plezant om goede adresjes aan de mensen door te geven...)
Op zondag hebben we een bezoekje gebracht aan Veere (sjiek dorpke hoor) en zijn we een pannenkoek gaan eten in de Pannenkoekenmolen in Burgh-Haamstede. We hebben het weekend afgesloten met een bezoekje aan Middelburg (our home town), maar jammer genoeg was alles pas open na 13 uur. Al bij al waren we nog redelijk vroeg thuis op maandagavond, maar dat gaf niet, want op dinsdag moest iedereen er vroeg uit om te werken of naar school te gaan...
Van school gesproken: Onze zoon gaat nog altijd heel graag, is superflink in de klas (dixit de juffen), maar heeft ook al zijn eerste "plaagske" meegebracht naar huis. Dinsdag a.s. heb ik zijn eerste oudercontact en ben echt wel eens benieuwd wat de juffen allemaal te vertellen hebben. Maar eerlijk gezegd heb ik er alle vertrouwen in. En woensdag a.s. vieren we het afscheid van ons oudste van het 6de leerjaar. S.l.i.k. Wat wordt Ventjelief (en ik eigenlijk ook) al iets ouder... Ahum...
Allereerste schooldag van onze kleine kapoen op 08/06/2011
De reden waarom jullie hier nog geen verslagje konden lezen van grote kapoen zijn eerste schooldag, is dat ik het eigenlijk allemaal nog niet zo goed kan vatten. Mijn babieke, mijn bolleke, mijn snoepie wordt g.r.o.o.t. Het afscheid verliep woensdagmorgen verschrikkelijk vlot. Het was echt zo van: kus mama, knuffel mama, dag mama. #slik mama Met een klein hartje gingen we hem 's middags ophalen, maar toen bleek dat onze vrees totaal ongegrond was. Onze ster had zich super geamuseerd. Niet geweend en flink op het toiletje geweest. Enkel over het hun aangeboden fruit bestond er enige verwarring. Bleken het kersen geweest te zijn, iets dat Ylias eigenlijk nog nooit geproefd had. Bij deze: Bedankt school!
Ons allereerste gevoel over de school is nog altijd hetzelfde gebleven. Open, kindvriendelijk, speels, enzoverder... Op donderdag en vrijdag stond er in het schriftje van Ylias telkens een positieve opmerking en dat vinden wij eigenlijk toch wel heel fijn!
De laatste weken leefden wij allemaal een beetje op automatische piloot. Diegenen die onze blog volgen, hebben een klein beetje een idee van de troubles die we dit jaar reeds doorstaan hebben. Bij deze zou ik graag Vivache willen bedanken, omdat ze toch regelmatig een berichtje post of gewoon eens vraagt of het allemaal wel nog lukt... Bij deze, Vivache: Merci!
Vorig weekend kwam er een eind aan onze maanden van voorbereiding wat voor ons het feest van het jaar moest worden. Jammer genoeg waren pepe en tante Rosanne er niet meer bij, maar we hebben toch ter hunnen nagedachtenis ons best gedaan om het feest zo vlot mogelijk te laten verlopen. De festiviteiten zelf hebben we volledig in handen gelegd van onze tiener. Wij hebben haar een aantal mogelijkheden aangereikt en ze heeft daaruit de voor haar beste keuze gemaakt. Dus wees indachtig bij het geven van commentaar dat u daarmee de gevoelens van een (blijkbaar sinds 2 dagen verliefde) puber zou krenken.
Natuurlijk was ook voor haar de mis van haar communie er een beetje (heel veel) te veel aan. En aan de vele geeuwende kinderen te zien, stond ze niet alleen met haar mening. Het feit dat de vormpriester die zalf keihard op haar voorhoofd (en versgewassen en geknipte froufrou) heeft gewreven deed er ook niet zo'n goed aan... Laat ons afsluiten met te zeggen dat ze deze mis gelukkig maar 1 keer in hun leven moeten uitzitten...
Natuurlijk hebben we onze grote maraine een bezoekje gebracht na de mis, want je kan niet verwachten dat een madammeke van 85 nog zo'n volledige feestnamiddag kan meemaken. Haar oogskes blonken bij het zien van het kleed van ons Yana. Wij hebben haar hierin namelijk volledig de vrije hand gegeven en zij wou dolgraag een lang wit (of écru) kleed hebben. Maraine vond dit kleed super en ook de pastoor heeft Yana hierover een compliment gegeven. Blijkbaar hechten ze in het landelijke Lierde dan toch echt nog veel belang aan traditie. Gelukkig is dit een besloten blog, want ik zou uren door kunnen palaveren over de tenues van de andere kinderen. Soit, iedereen heeft recht op zijn eigen mening en zijn eigen kledijstijl, maar ik zou mijn bijna 12-jarige dochter toch nooit of te nimmer laten rondlopen in een rokje dat nauwelijks haar poep bedekt. En dat de gescheiden papa bijna door de grond zakte van schaamte bij het zien van zijn dochter, viel ook geen klein beetje op.
Het feest begon (zoals de meeste feesten denk ik) met een kleine receptie. Het was ondertussen al 13 u gepasseerd, dus hebben we deze bewust bescheiden gehouden. Ondertussen ging de papa het koud buffet ophalen bij de traiteur. Daar bleef het allemaal lekker fris, totdat we het nodig hadden. Na het koud buffet was er taart, die vakkundig werd opgehaald door de mama en tante Fifi. Jammer genoeg was er net autocross in Oostrozebeke en familiefeest van de Mivalti in Tielt. Daardoor moest ons volk toch redelijk lang wachten... However, ik was nog vergeten te vermelden dat ik opeens en heeeeeeeeel onverwacht (peter Ronny, ge krijgt hem nog terug zenne!) een boeket bloemen onder mijn neus kreeg geduwd. Het was namelijk ook stiefouderdag en ons Yana had samen met haar papa ne boeket laten meebrengen door peter Ronny. En ik wist van nietske, niemendalle... # sniftnogaltijdeenbeetjena # De taart werd ferm gesmaakt, wegens volledig met aardbeien en voorzien van een stapel heerlijk licht en luchtige crème fraïche. Aan diegenen die toen dachten dat het gedaan was, hebben we een ferme neus gedraaid, want we hadden als afsluiter een ferm kaasbuffet voorzien. Waarvan iedereen toch verschrikkelijk veel gegeten heeft. De kaas smaakte zelfs zodanig goed dat tante Frieda reeds haar commande heeft meegegeven voor als we nog een keer naar den Auchan trekken. That figures, dachten wij dat iedereen stampvol zat, kregen ze allemaal hunnen tweeden adem bij het zien van al die lekkere kaas...
Ik kan maar één conclusie trekken: Volgens ons Yana was het feest superleuk en hebben we dat toch weer vree goed gedaan! En dat mensen, is het schoonste compliment dat ge kunt krijgen...
P.S.: Bij eventuele feesten in uw nabije toekomst, kunt u ons altijd boeken via deze weg. Eventplanners uit de duust zijn wij, mijn ventje en ik...
P.S. x 2: Ik moet niet meer zeggen dat er ook nog foto's gaan opkomen zeker?
), namelijk Concert At Sea 2011.
