Ik ben Ria Coeckelberghs, en gebruik soms ook wel de schuilnaam RiCo.
Ik ben een vrouw en woon in Houthalen-Helchteren (België) en mijn beroep is Freelancejournalist.
Ik ben geboren op 05/11/1956 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen, schrijven, fotograferen, decoreren, koken.
Bijna-doodervaring (BDE) verpleegkundige bevestigt
eens te meer dat er meer is tussen hemel en aarde
In
2011 werd Heerlenaar Gerard Heijnen uit Rheden plotseling getroffen door een ernstige
ziekte en raakte in coma. Tijdens die levensbedreigende situatie, die
twee weken duurde, beleefde hij een bijna-doodervaring.
Heijnen (53) is verpleegkundige van beroep en
heeft in de afgelopen dertig jaar regelmatig stervende mensen begeleid.
Zijn ervaring was dermate indrukwekkend dat hij er een boek over
schreef, Voorbij Vandaag.
De ervaring heeft me enorm veranderd, zegt Heijnen. Dat
zie je bij veel mensen die een bijna-doodervaring hebben gehad. Hoe
ik nu in het leven sta, hoe ik tegen de dingen aankijk, wat de
ervaring betekende voor mijn naasten. Het zijn allemaal vragen die ik
probeer te beantwoorden, vragen die mijn leven nog steeds bepalen.
Bijna-doodervaringen kregen een aantal jaren geleden grote
belangstelling door het boek Eindeloos Bewustzijn van de Arnhemse cardioloog Pim van
Lommel.
Op basis van ervaringen van zijn patiënten probeert hij een
nieuwe theorie van bewustzijn te formuleren en botst daarbij
herhaaldelijk met de gevestigde wetenschap, die een verschijnsel als
de bijna-doodervaring niet kan verklaren.
Ik zie het als een taak het te beschrijven en een glimp te
laten opvangen van mijn bijna-doodervaring, zegt Heijnen. Het
geheel is eens temeer de bevestiging dat er toch meer is tussen hemel
en aarde.
Soms weet Heijnen dingen die hij niet kan verklaren. Hij heeft aan
die andere zijde dingen gezien, gevoeld en in zijn bewustzijn
opgeslagen zonder dat hij ze bewust heeft ervaren. Toen hem gevraagd
werd hoe hij de dingen weet die voortvloeien uit zijn
bijna-doodervaring, antwoordde hij: Ik heb geen idee waarom ik
dingen weet. Ik weet ze gewoon.
De kans dat Heijnen zou ontwaken uit zijn coma was vijf procent. Een
onbekende bacterie schakelde zijn longen uit. Ook andere vitale
functies begaven het langzaam. Hij herinnert zich een vredig gevoel
voordat de artsen hem in coma brengen.
Heijnen ziet zichzelf liggen in het ziekenhuisbed. Het begon
met een witte vlek die ik zag. Daaruit kwamen mijn moeder en mijn
nicht. Ik wist dat er iets niet klopte, maar wist niet wat. Ineens
besef ik: zij zijn dood.
Ik kwam vervolgens in een grote zandvlakte. In dat zand zaten
de antwoorden op alles, aldus Heijnen. Ik zag ook water en
velden met alleen gras, maar ik wilde met mijn handen door het zand
blijven gaan. Daar voelde ik me fijn.
Na een kunstmatige coma van twee weken wordt Heijnen langzaam
teruggehaald. Hoewel hij tijdens zijn bijna-doodervaring duidelijk
voelde dat hij terug wilde naar het leven, heeft hij nu heimwee.
Naar de kleuren, naar het liefdevolle gevoel dat hij tijdens zijn
ervaring had. Met dit boek wordt de lezer min of meer gedwongen om na te denken
over reïncarnatie.
Als ik mocht kiezen tussen een miljoen euro of een minuut terug
naar waar ik was, dan kies ik het laatste. Geen seconde twijfel.
Bron: ninefornews
Uitgeverij: Boekscout Prijs: 15,95 Categorie:
Spiritualiteit Geïllustreerd: Ja Uitvoering/formaat: Paperback
A5 Aantal pagina's: 108 ISBN: 9789402204261 Verschijningsdatum:
6 december 2013
Londen 1991 ´Wat ik je nu
ga vertellen, is niet voor andermans oren bestemd. Onthoud dat
goed,waarschuwt de man. Want het terrein waar we ons op gaan begeven,
is dat van hoogverraad. Dit complot mag nooit worden ontdekt!´
John Major, de premier van Groot-Brittannië loopt de lange
paleisgang door naar buiten. Zojuist is hij dus als eerste
geïnformeerd over een onvoorstelbaar en onbevattelijk plan onder de
codenaam ´Mission Escape´.
Londen 1996 Het
sprookjeshuwelijk van Diana Spencer met de Britse kroonprins Charles,
komt dramatisch ten einde. Diana accepteert dat ze Charles liefde
nooit zal winnen en probeert zich terug te trekken uit de
openbaarheid. Maar de opdringerige pers blijft haar tot in het
absurde achtervolgen. Zelfs voor haar kinderen wordt het te veel.
Diana, de meest gefotografeerde vrouw ter wereld, alom geliefd
maar o zo eenzaam, leeft op dat moment een zwaar leven. Door haar
instabiele en koppige karakter, haar loslippigheid en haar nieuwe
liefdesescapades vormt ze een steeds grotere bedreiging voor het
inmiddels onpopulaire Britse koningshuis. Zal Diana instemmen met
´Mission Escape´, geënsceneerd door niemand minder dan Dodi
Fayed?
Zeventien jaar onderzoek. Linda Udo verdiepte
zich met uiterste gedrevenheid in het leven van Diana, de prinses van
Wales. Na het bizarre auto-ongeluk in een Parijse tunnel, spitte ze
omvangrijke archieven door, omdat ze het gevoel had dat de officiële
lezingen niet klopten. Ze verdiepte zich in kronieken van het Britse
koningshuis, geschreven door vermaarde historici. Filterde relevante
feiten uit duizenden tabloids. Bestudeerde foto´s en analyseerde
documentaires, reportages en politierapporten. Daardoor heeft zij een
waarheid boven water gekregen, die het koningshuis, de Britse
regering en de geheime diensten verborgen hebben weten te
houden. Over Diana is decennia lang heel veel geschreven. Vaak
relevante feiten maar niet altijd in de juiste context. Critici die
twijfelden, lanceerden meestal eenzijdige theorieën en misten
daardoor de brede samenhang. Linda onderzocht grondiger, spitte
dieper en langzaamaan ontstond zo de adembenemende en spannende roman
´Koninklijk Complot´.
Een van Diana´s eigen uitspraken:
´Kijk, dat is nu mijn leven. Alles is openbaar. Ik word
gemanipuleerd door de paparazzi en de koninklijke familie. Geen
moment heb ik voor mezelf. De wereld is compleet gehersenspoeld over
wie ik ben´.
´Koninklijk Complot, het mysterie rond de dood
van prinses Diana´: een spannende reconstructie van historische
feiten, koninklijke dwaalsporen, intriges, verraad en romantiek op
jetsetniveau.
Veronique Marien verdient 100 euro/maand als voltijds schrijver van haar nieuwste jeugdboek
Dat Veronique Marien een roeping heeft, is wel het minste wat je kan
zeggen. In 2009 zei ze haar goedbetaalde functie bij een internationaal
IT-bedrijf vaarwel om een lang gekoesterde droom achterna te gaan:
jeugdauteur worden. Haar missie: kinderen meeslepen in een steengoed,
fantasierijk verhaal, en hen zo het pure plezier gunnen dat ze vroeger
zelf aan lezen beleefde. Twee jaar na die
moedige beslissing won ze de John Flandersprijs Averbode voor het beste
kortverhaal een wedstrijd waarbij de winnaar door de kinderen zélf
wordt uitgekozen. Een mooie bevestiging van haar talent en vooral ook
van haar voeling met de doelgroep. Haar carriere als schrijfster was
meteen gelanceerd en de publicatie van haar eerste roman 'De Maansteen'
volgde al snel.
Dat daarmee
de strijd gestreden was, bleek echter ver van waar. Haar tweede roman
'De Toversleutel', voor jongeren vanaf 10 jaar, ligt op dit moment in de
rekken en ondanks heel wat positieve reacties is het dikwijls knokken
om op te vallen tussen de massa. "Het aanbod is zo groot, dat lezers
zich er niet meer in terugvinden. Ze grijpen dan naar namen of reeksen
die ze al kennen." Het gevolg: met een oplage onder de 1000 boeken, een
winst van 10% van de aankoopprijs en 15% belastingsaftrek, komt de
voorspelde winst voor 9 maanden voltijds werken uit op minder dat 100
/maand.
De oorzaak is daarbij niet alleen te zoeken bij de
relatief kleine Nederlandstalige markt. Ook de verpletterende
concurrentie uit het buitenland speelt een rol. Dat het grootste stuk
van de taart naar de internationale concerns gaat bewijst een snelle
blik op de top 10 bij de jeugdboeken: 6 van de 10 komen uit het
buitenland. Verder is het ook opvallend te noemen dat slechts 4 van de
10 vermelding maken van de schrijver. In de schaduw van deze
globalisatie én uitholling van het boek an sich, wordt het voor de
ambachtelijke schrijver bijna onmogelijk om enige zichtbaarheid te
verwerven.
Veronique Marien laat zich echter niet ontmoedigen:
"Ik ben toegewijd aan het schrijven van kwaliteitsvolle en authentieke
jeugdromans, en dat vergt nu eenmaal tijd. Hierop beknibbelen is een
stap die ik niet bereid ben te zetten. Gelukkig kan ik op veel begrip
van mijn omgeving rekenen. Mijn man en ik hebben beslist om hier als
gezin de nodige opofferingen voor te maken."
Voor meer informatie, kan u Veronique bereiken op (+32) 474/17 99 18 of per mail naar veronique.marien@telenet.be.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Boeken Tags:Veronique Marien, De Toversleutel, De Maansteen
19-02-2014
De vrouw die blijft, Ann Thijssen
Na een miskraam wordt Else met haar
eentonige leven geconfronteerd. In deze verwarrende periode aanvaardt
ze het aanbod om als gouvernante te gaan werken bij een adellijke
familie op een landgoed in de buurt van Barjac in Frankrijk. Ze besluit vrij
impulsief om haar vriend, familie en veilige omgeving achter te
laten. Al snel blijkt dat het beklemmende verleden waaraan ze wil
ontsnappen mee de grens overgestoken is, nog meer dan zij vermoeden
kan. Er komt een mysterieuze band tussen haar verleden en dat van de
adellijke familie aan het licht. Gaandeweg komt Else tot inzichten
over haar verleden en wat haar te doen staat met de levens van de
mensen die haar omringen. In een adembenemend beeldende en poëtische
stijl verbindt Thijssen haar personages zoals sterrenbeelden aan de
hemel worden geformeerd. De lezer komt telkens voor verrassingen te
staan. Ze bewijst dat de levens van mensen van betekenis kunnen zijn,
zelfs na hun dood.
De Bilzense Ann Thijssen (1968) volgde een opleiding in het onderwijs maar werkt al jaren met maatschappelijk kwetsbare mensen.
De vrouw die blijft is haar debuutroman. Dankzij het posten van korte fragmenten op Twitter werd zij opgemerkt door Uitgeverij Prometheus. Het boek wordt door Knack aangekondigd
als "het belangrijkste Vlaams debuut van 2014.
Bij boekhandel De Standaard in Hasselt komt zij op zaterdag 1 maart om
15.00 uur vertellen hoe haar roman tot stand is gekomen en houdt ze een signeersessie.
Adres:
Maastrichterstraat 19. Vrije toegang. Wel inschrijven via
ks.hasselt@standaardboekhandel.be of bellen naar 011-22.75.59
Erotische verhalen voor vrouwen Met Valentijn in het vooruitzicht is dit misschien een leuk cadeau om aan jezelf te geven of te krijgen. Het betreft een crowd writing project
van vijftien bekende (o.a.Rita
Spijker en Maria Genova) en minder bekende vrouwen. De Heerlense Verena Germeraad heeft eraan meegewerkt. Vanmiddag om 12.50 uur was ze op Radio L1 te horen om het boek te promoten. Op 26 maart houdt ze een voorleessessie in de bibliotheek van de Heerlerbaan in Heerlen.
Win dit boek "Wil je kans maken op een bundel
vol zinderende erotiek?" vraagt ze. "Deze maand kun je een
exemplaar van Overgave winnen. Ik geef er in totaal drie weg. Wat moet je daarvoor doen?
Doe jij het, net als ik, ook het liefst in bed of heb jij een
andere favoriete leesplek? Laat me dit zo snel mogelijk weten. Mail jouw antwoord uiterlijk vóór 28 februari 2014
naar verenagermeraad@gmail.com De
twee leukste, origineelste inzendingen worden beloond met een vleugje
erotiek. Je krijgt ten laatste 2 maart persoonlijk bericht.
Overgave De verhalen in Overgave zijn divers. Ze
zijn erotisch, grappig, ontroerend, spannend en soms schaamteloos.
Erotische fantasieën van vrouwen, geschreven door vrouwen voor
vrouwen. De verhalen zijn met hart en ziel geschreven, wetende dat de
opbrengst ten goede komt aan de stichting Viva la Donna. Die wil de levenskwaliteit van vrouwen met kanker verbeteren. Het boek kost slechts 10 euro. Elle van Bohemen Elle
= ze/zij Bohemen = vrijgevochten personen met een
niet-traditionele levensstijl Elle is een pseudoniem waarachter
maar liefst vijftien vrouwen schuilgaan.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Boeken Tags:Verena Germeraad, Overgave, Elle van Bohemen
06-02-2014
Blijf van mijn lijfje, Annemie Struyf en Johanna Laurent
Verhalen over genitale verminking bij meisjes.
Vrijdag 7 februari van 12.00 tot 13.00 uur vindt de boekpresentatie plaats in Munt 6 te 1000 Brussel.
Vandaag was het eerste deel en volgende week is het tweede deel van de uitzending 'Via Annemie' over genitale verminking op Eén om 20.35 uur.
Johanna Laurent is de dochter van Annemie Struyf. Zij is pas
afgestudeerd als historica en journaliste.
Over het boek
'Waarom?' vraag ik aan de dochter.
'It's tradition', zucht
ze.
'Waarom?' vraag ik aan de moeder.
'It's our
culture.'
'Waarom?' vraag ik aan de vader.
'Geen enkele man wil
een onbesneden vrouw.'
'Waarom?', vraag ik aan de
besnijdster.
'Het is mijn job, het is mijn plicht.'
Tijdens de tv-opnames van haar programma Via Annemie ontdekt
Annemie Struyf dat in Kenia nog steeds massaal veel jonge meisjes op
gruwelijke wijze worden besneden. Elke dag opnieuw worden er op
afgelegen plekken honderden meisjes in vreselijke omstandigheden
verminkt.Verontwaardigd om zo veel verborgen onrecht stort
Annemie haar hart uit bij haar dochter Johanna. De pas afgestudeerde
journaliste is verbolgen, trekt op onderzoek uit in België en
ontdekt dat genitale verminking ook bij ons een taboe-onderwerp is.
Ze ontmoet meisjes en vrouwen die hun land ontvluchtten om te
ontsnappen aan de mutilatie, maar bovendien blijkt dat zelfs in het
westen jonge meisjes in het grootste geheim besneden worden...
Annemie Struyf
Annemie Struyf is journaliste, schrijfster, tv-maker en moeder van
vijf kinderen. Zij publiceerde ophefmakende reportages in
toonaangevende bladen, en sleepte op die manier heel wat
journalistieke prijzen in de wacht. Vanaf 2002 publiceert zij
verschillende bestsellers: A la limite (2002), Insjallah mevrouw
(2004) en Mijn status is positief (2005) en Ladies first & First
Ladies beheersen onafgebroken de boekentoptiens. Ook in de tv-wereld
leidt haar journalistieke talent tot hooggewaardeerde en
veelbesproken reportages.
GVA
24/12/'13- Media & Cultuur- Annemie Struyf begaf zich voor het
VRT-programma 'Via Annemie' al meermaals op glad ijs. In de dubbele
aflevering Blijf van mijn lijfje, trok ze naar Kenia voor een
reportage over illegale besnijdenissen. Annemie ziet hoe de vrouw die
de besnijdenissen uitvoert huizen binnenglipt en haar werk doet. Daar
zou ze naar eigen zeggen bijna vermoord zijn.
Eerst probeerden we de besnijdenissen zonder verborgen camera
te filmen. Ik zag hoe mannen die de boel met machetes in de gaten
hielden, opgehitst raakten door onze aanwezigheid. Mijn begeleider
fluisterde me toe dat ze zeiden dat ze mij gingen doden. Ik voelde
geen angst en bleef gelukkig kalm. Ik denk dat ik uiteindelijk voor
hen niet zo belangrijk was omdat ik een vrouw ben. Dat gegeven redde
mijn leven al meerdere malen in dat soort landen. (lacht)
Zij-kant
Tijdens de opnames van haar programma Via
Annemie ontdekt Annemie Struyf dat in Kenia nog steeds massaal
veel jonge meisjes op gruwelijke wijze worden besneden. Hun
schaamlippen en clitoris worden geheel en gedeeltelijk weggesneden.
Hun vagina wordt nagenoeg volledig dichtgenaaid. Zij moeten de
ingreep onder vreselijke omstandigheden ondergaan.
Annemie stortte haar hart uit bij haar
dochter Johanna. De jonge journaliste trekt verbolgen op onderzoek
uit in België en ontdekt dat genitale verminking ook bij ons
voorkomt. Het boek Blijf van mijn lijfje verzamelt de verhalen
van meisjes en vrouwen die hun land ontvluchtten om te ontsnappen aan
de verminking, van jonge meisjes die zelfs in het westen in het
grootste geheim besneden worden
Annemie Struyf schuwt controversiële
onderwerpen niet. Eerder publiceerde ze boeken over het leven van
Afghaanse vrouwen, over seropositieve mensen en over de islam.
zij-kant is
blij dat ze nu genitale verminking op een toegankelijke manier onder
de aandacht brengt. De praktijk lijkt weinig met religie te maken te
hebben, maar alles met machtsverhoudingen en scheefgetrokken
schoonheidsidealen. In onze vorming BIMBO tonen we ook de gevaren en
maatschappelijke context van verschillende vormen van body
modification.
Mijn visie
Dit gaat over geweld tegen vrouwen in de ergste vorm. Meisjes vanaf 6 jaar moeten deze gruwel ondergaan. Omdat ze later geen genot mogen kennen...
Als Betty na een lange vlucht
aankomt op het vliegveld van Teheran realiseert ze zich dat deze reis
een grote vergissing is. Ze kijkt naar zichzelf in de spiegel en ziet
een vrouw die op de rand van instorten balanceert. Hoe kon het
gebeuren dat ze, negenendertig jaar oud, totaal geen greep meer op
haar leven had?
De Amerikaanse Betty trouwt met de Iraanse
Moody, ze krijgen een dochtertje, Mahtob, en zijn gelukkig. Totdat ze
Moody's familie in Teheran bezoeken. Dan ontpopt Moody zich tot een
gewelddadige man en moet ze zich aan zijn grillen en strenge regels
onderwerpen. Een vakantie verandert in een hel. Anderhalf jaar lang
zit ze met de kleine Mahtob gevangen in een onbekend land, totdat ze
eindelijk iemand bereid vindt om hen het land uit te smokkelen. Het
begin van een levensgevaarlijke tocht door de bergen.
Mijn recensie
Zomer 1994- Ik krijg het boek te leen van mijn nicht Mieke die twee jaar ouder is dan mij. Ze vindt dat ik het ook moet lezen. Met ons gezin ga ik op vakantie en neem het mee. Vanaf de eerste pagina's grijpt het me bij de keel. Het leest als een thriller maar het is bittere realiteit. Een vrije westerse vrouw komt terecht in een vijandige omgeving waar ze continu bewaakt wordt door de familieleden van haar man. Geestelijke en lichamelijke mishandeling zijn aan de orde van de dag. Ik heb zo te doen met Betty dat ik het boek halverwege sluit en niet meer verder kan lezen. Ik beslis dat ik de rest bewaar voor thuis zodat ik nog van mijn vakantie kan genieten.
Het is twintig jaar geleden dat ik dit boek heb gelezen maar haar verhaal blijft levendig in mijn herinnering. Het heeft een onuitwisbare indruk op mij nagelaten. Bloedstollend wat deze vrouw heeft moeten doorstaan! Zal ze ooit uit deze nachtmerrie ontwaken? Betty's gevoelens slaan om van verbijstering naar paniek en woede tot alleen nog haat overblijft. Ze wil kost wat kost aan deze gruwel ontsnappen en zet een doelgerichte strategie uit. Vluchten is de enige weg. Uit liefde voor haar kind verricht ze bovenmenselijke inspanningen en maakt ze talrijke ontberingen mee. Deze vrouw is een heldin.
De schaduw van mijn vader
Nu heeft haar dochter Mahtob het vervolg geschreven in 'De schaduw van mijn vader'. Bij het uitpakken van verhuisdozen vindt Mahtob een oud album met foto's gemaakt door haar vader. Hoe anders zou haar leven verlopen zijn als ze niet met haar moeder had weten te vluchten uit Iran?
Recensie redactie bol.com
De moeder van de schrijfster, de
Amerikaanse Betty Mahmoody, schreef de internationale, verfilmde
bestseller 'Not without my daughter' over haar gedwongen verblijf in
Iran en de vlucht met haar dochter Mahtob. Dit is het verhaal van
Mahtob (1979) zelf. Mahtob en haar ouders gaan in augustus 1984 voor
twee weken op vakantie naar Iran, het land waar haar vader Moody
vandaan komt. Maar Moody besluit om niet meer terug te keren naar
Amerika en hij houdt Mahtob en Betty in gijzeling. Begin 1986 weten
ze te ontsnappen en keren naar Amerika terug. Hier leven ze jarenlang
in angst voor vergelding van Moody. Betty en Moody zijn niet
gescheiden en hij zou Mahtob mee kunnen nemen naar Iran. Als het boek
van haar moeder een internationale bestseller wordt, reizen Mahtob en
Betty de hele wereld af. Mahtob, die met een grote tegenslag te maken
krijgt als bij haar de auto-immuunziekte lupus wordt geconstateerd,
is altijd op haar hoede voor haar vader. Moody overlijdt in 2009. Hij
heeft dan nog geprobeerd om in contact te komen met Mahtob. Voor haar
is hij echter al overleden op de dag waarop hij haar en Betty zei dat
ze niet terug mochten gaan naar Amerika. Vlot geschreven persoonlijk
relaas waarin Mahtob vertelt hoe ze in staat was haar trauma te
overwinnen en nu een normaal leven kan leiden.
LEUVEN- 23/10/2013- Getuigenissen van bijzondere mensen Dit boek kreeg ik van mijn tante Monique toen we in 'Het Geheim' een afspraak hadden. Zij had het weer gekregen van een oom van de schrijfster. Anne Bovyn (40) is verpleegkundige en freelance journaliste in West-Vlaanderen. Ze heeft het boek in eigen beheer uitgegeven omdat ze niet wilde dat er iets aan de teksten en foto's zou veranderd worden. Twaalf totaal verschillende mensen vertellen hun verhaal in dit boek. Het meest inspirerende vond ik dat van journaliste JennieVanlerberghe (67) die erg begaan is met het lot van vrouwen over de hele wereld. Als kind al had ze een groot gevoel voor rechtvaardigheid en ze vond het niet juist dat haar broers nooit een hand hoefden uit te steken in het huishouden. "Vrouwen zijn geen meid, geen serveuses", zegt ze. "Als je een beroep hebt geleerd kun je zelf geld binnen brengen en dat dwingt respect af. Het draagt bij tot zelfrespect en een gevoel van eigenwaarde. Dat is wat vrouwen over de hele wereld nodig hebben: RESPECT. Haar werk bracht haar naar Kroatië, Bosnië en Afghanistan waar ze met de ellendige situatie van vrouwen werd geconfronteerd. 'Mothers for Peace' is de organisatie van Jennie die zeker nog tot 2014 actief blijft in Afghanistan. "Dat vrouwen daar niemand zijn, zit er duizend jaar ingebakken. Een opstandig vrouwtje uit Ieper zal dat niet veranderen", besluit ze.
Het boek is te bestellen bij : anne.bovyn1@telenet.be 0032-474-77 17 91
Uitverkochte zaal op eerste Schrijf!evenement van Boekschrijven.nl
UTRECHT-04/01/2014- Het eerste
schrijverssymposium Schrijf!2014 van Boekschrijven.nl is een groot
succes. Place to be: een sfeervolle oude kerk met de naam
'Zaalverhuur7' in de Boothstraat. 185 deelnemers worden verwelkomd
met een gratis kop koffie of thee. Daarna zoekt iedereen een zitplaats
uit in de Grote Zaal die volstaat met rijen stoelen voor het podium.
Ik neem plaats op de tweede rij uiterst links, naast een jonge
mannelijke collega.
Koen van Huijgevoort is
oprichter van Boekschrijven.nl en uitgever van Cursusschrijven.nl.
Als organisator mag hij de spits af bijten met de keynote: Willen
schrijven.Waar gaat het bij het schrijven om?
Schrijven als passie of om te willen publiceren? Daar moet het
publiek over nadenken.
Schrijver en schrijfcoach David Mulder
geeft het seminar: Eerste pagina van jouw boek. Hij legt uit hoe het schrijfproces
verloopt en demonstreert hoe ontdekkend schrijven werkt. David wil enkele onderwerpen horen en
kiest dan voor het café waar een verlegen man zit. Samen bouwen we aan de eerste regels en
alinea's. De locatie, het personage, het thema en de situatie
begint te leven. De deelnemers hebben er schik in.
De rondbuikige Nanda Huneman- in blijde
verwachting- wil ons laten ontdekken wát we willen schrijven. We
moeten onze schrijfwens serieus nemen en tot actie overgaan. Daarvoor
is lef en ondernemingszin nodig. We maken een verlanglijstje- nee
niet voor Kerst en visualiseren wat we over precies een jaar
willen gerealiseerd hebben. Daarvoor schrijven we een verhaal met een
terugblik op het jaar 2014. Wat voor schrijver willen we zijn? Bedenk
een metafoor. Het realistische brein is altijd in
conflict met het droombrein. Dat moeten we dus uitschakelen. We maken een plan van aanpak met
haalbare doelen.
Schrijfwedstrijd
Tussendoor wordt de winnaar van de
schrijfwedstrijd bekend gemaakt. Opdracht was een jeugdverhaal met
500 woorden te schrijven. De gelukkige is Edy van de Midde die zijn
verhaal mag komen voorlezen. Ik moest gewoon even plassen,
klinkt het verontschuldigend. Hij vertelt over een tor die hij in de
pisbak bijna had weggeschoten met zijn straal. Hij mocht op veel bijval rekenen
en nam de gewonnen schrijfcursus blij in ontvangst.
Acquirerend redacteur bij Uitgeverij
Nijgh & Van Ditmar, Willemijn Tillmans somt de do's en dont's op
bij het toesturen van je manuscript. Voeg een synopsis bij. Ook de
context is belangrijk zoals je schrijfverleden en of je beroepsmatig
schrijft. De beoordeling van het manuscript laat enkele maanden op
zich wachten omdat ze heel veel toegezonden krijgt. Ga dan niet
tussendoor bellen of mailen.
Revolutionair is de twee jaar geleden
gelanceerde crowdfundingwebsite TenPages.com. De auteur plaatst de
eerste tien bladzijden van zijn boek online en laat het door lezers
beoordelen. Die kunnen dan aandelen van vijf euro per stuk kopen. De
auteur krijgt vier maanden de tijd om 2000 aandelen te verkopen. Het
is wel van belang om daarna de juiste uitgever te zoeken. Alle
aandeelhouders krijgen in het boek een eervolle vermelding.
Inez Risseeuw helpt ons over de
schrijfdrempel heen. We moeten non-stop tien minuten schrijven en
telkens als we afgeleid worden door een negatieve gedachte die meteen
noteren. De foute personages of bedenkingen worden verder uitgewerkt.
Debutanten
Dan
is het tijd voor de drie debutanten van TenPages.com: Ria Schopman, Gerard
van De Schootbrugge (Gerard Espunt) en Brenda Beukering. De Hagenese Ria Schopman
kende ik al van Facebook en Schrijverspunt.nl. Leuk om haar nu eens in
het echt te ontmoeten. Haar eerste boek 'Alea' komt uit in maart bij
uitgeverij De Brouwerij/brainbooks. Het is een psychologische roman
over een meisje dat naar een eiland vlucht.
Gerard Espunt uit Hilversum heeft het
spannende jongensboek 'Zwerg' geschreven en uitgegeven bij
kinderboekenuitgeverij 'De Vier Windstreken'. Archeologie en
bijzondere vondsten die hij vroeger met zijn zoon deed, vormden de
aanzet tot het verhaal.
Voor Brenda Beukering heb ik
buitengewone interesse omdat zij een autobiografisch relaas heeft
geschreven. In 2007 wordt zij plotsklaps weduwe en blijft achter met
twee kleine kinderen. Twee jaar na het overlijden van mijn man heb
ik mijn dagboek hierover in verhaalvorm gegoten, zegt ze. 'De binnenkant van verdriet' zag een half jaar geleden het levenslicht bij Uitgeverij van Brug.
Party
Tijd om op het nieuwe jaar te klinken
en te netwerken. Ik heb nader kennis gemaakt met mijn buurman Reda
Aitihda uit Breda die ook freelance journalist blijkt te zijn.
Mijn buurvrouw Rianne Uijtdewillegen
uit Roosendaal kende ik al van Facebook. Zij wil eveneens haar
familiekroniek schrijven. Bij de schrijfwedstrijd behaalde ze een
vierde plaats met 'Sneeuw en chocolademelk'.
De vrouw die voor mij zit heet Ishwari en is de
pleegdochter van journalist en schrijver Van Teylingen. Zij wil
autobiografische elementen verwerken in een roman.
Ria Schopman stelt me voor aan Krista
van der Hulst die haar chicklit 'Dwaze dates en echte liefde' in
februari gepubliceerd ziet bij Uitgeverij Zilverspoor. De Utrechtse behaalde
de vijfde plaats bij de schrijfwedstrijd met 'De vlucht'.
Brenda Beukerink, wiens boek ik al heb
aangeschaft, signeert het voor mij en ik beloof het eerst te lezen
alvorens ik contact opneem voor een interview. Haar thuisbasis ligt in Amstelveen.
De boekenmarkt wordt druk bezocht. Ook
ik kan me weer niet inhouden en verlaat met de Schrijfbijbel in de
hand de kerk, terug richting zuiden.
Fotoreportage: op mijn Facebookpagina: https://www.facebook.com/riacoeckelberghs
Links: ikzelf Rechts: Ria Schopman
Vlnr: presentatrice Geerteke van Lierop, Ria Schopman, Gerard van De Schootbrugge( Gerard Espunt) en Brenda Beukering.
Miriam Perrone schrijft eerste roman 'Ik zal leven'
HOUTHALEN- 15/11/2013- Miriam
Perrone (33) werd in 2004 op een ochtend wakker met een verhaal in
haar hoofd. Ze ging aan haar computer zitten schrijven en hield pas
na 11 uur op. Het leek op een filmscript dat zich afspeelde tijdens
de Tweede wereldoorlog. Ze is er voor naar Dachau gereisd om de
historische feiten te verifiëren. Als beginnend auteur vond ze het
beter om er een roman van te maken en heeft ze het herschreven.
Het
verhaal gaat over een echtpaar dat aan de Bodensee woont, een meer op
de grens van Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland, vertelt Miriam.
Tijdens een boottochtje met hun dochtertje Céleste (3) op het meer
steekt er een hevige storm op. De boot kapseist en Linde, de vrouw
van Patrick slaat over boord. De zoektocht van enkele dagen levert
niets op. De politie denkt dat zijn vrouw verdronken is. Ze wordt dan
ook dood verklaard. Wat hij niet weet is dat Linde in Duitsland aanspoelt en op het strand door een visser wordt gevonden. Ze heeft een
flinke hoofdwond en is haar geheugen kwijt. Na een jaar begint Linde
er een nieuw leven als Sarah Neue. Negen
jaar later in 1945 ontmoet ze haar man weer maar ze herkent hem niet.
Patrick, die dan kampcommandant is, laat haar arresteren omdat haar
papieren niet in orde zijn en omdat ze een joodse naam heeft. Dit is
de enige manier om haar bij zich te hebben.
Achtergrond
Ik
heb heel wat opzoekwerk gedaan, geschiedenisboeken gelezen en
documentaires bekeken.
De
historische feiten zijn correct maar de personages zijn verzonnen.
Met een fotograaf en enkele modellen ben ik naar Dachau gereisd om
alles op foto vast te leggen voor mijn boek. Miriam
is Belgische met Italiaanse roots, zoals zovelen hier in de
mijnstreek. Van opleiding is ze docente Nederlands en geschiedenis
en geeft les aan een middelbare school.
Ik
werk voor een uitzendbureau. Daarnaast ben ik bezig met een eigen
bedrijf op te starten. Het heet Assodem en verleent administratieve
diensten op maat. Ik geef ook lezingen bij bedrijven over autisme.
Elk bedrijf heeft wel zo iemand in dienst. Zelf heb ik een
autismespectrumstoornis. Ik wijs hun erop hoe je het beste met autisme kunt omgaan. Het levert voor werkgever en werknemer een
win-winsituatie op.
Als
kind schreef ik al graag sprookjes en verhaaltjes. Nu ligt er een
manuscript in de la waar ik niet aan verder ben gegaan vanwege mijn
drukke werkzaamheden. Onlangs heb ik nog een tweede bachelordiploma
gehaald in avondonderwijs.
Het
weekend besteed ik het liefst aan mijn twee dochters (6 en 4) en
mijn man."
Het
boek is in eigen beheer uitgegeven en kost 15 euro.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Boeken Tags:Miriam Perrone, Ik zal leven
26-11-2013
Limburgse schrijvers lezen voor uit eigen werk in provinciale bibliotheek
HASSELT- 23/11/2013-Een dertigtal mensen, had
zich ingeschreven voor 'Luistervinken'. Drie Limburgse schrijvers, Ivo
Konings, Joris Iven en Rita Jouck verzorgden de lezing. Onder leiding van moderator Dirk
Duwijn volgde eerst een kennismakingsronde voor het publiek, daarna
een voorleessessie en tenslotte een debat over het wel of niet zelf
uitgeven.
Rita Youck uit Kuringen: In
het dagelijks leven ben ik vertegenwoordigster in de informatica en
zit dus veel op de baan. Daarnaast geef ik computerles en dat is nu
mijn hoofdbezigheid. Om mijn korte verhalen en poëzie te schrijven
kruip ik zelf enkele dagen per week achter de computer. Ik heb al
dichtbundels en kinderboeken uitgegeven.
Nu lees ik iets voor uit mijn verhalenbundel 'High in midlife'. Het gaat over hoe je soms op een
verkeerd moment op de verkeerde plaats kunt zijn. De verhalen hebben
allemaal een prik uit de werkelijkheid en zijn verweven met fictie.
Ze zijn ontstaan uit de vele ontmoetingen die mijn job met zich
meebrengt.
Ivo Konings is een creatieve
duizendpoot en een spraakwaterval. Oprichter van 'Luistervinken' in
de jaren 80. Hij is beeldhouwer, schilder, columnist, zanger,
dichter, toneelauteur, choreograaf en romancier. Van origine leraar
Nederlands, daarna politicus en provincieraadslid. Hij was drie jaar
journalist voor de krant De Morgen en drie jaar columnist voor de
Nederlandse radio-omroep, choreograaf voor het festival van
Vlaanderen en.acteur met een hoofdrol in 'De Vermiste 'in de serie
'Met voorbedachte rade' en regisseur van eigen toneelstukken.
Door een 'dom' ongeval in 1992, waardoor hij
in een rolstoel terecht kwam, moest hij het beeldhouwen vaarwel
zeggen. Omdat zijn rechter handfunctie nu beperkt is, schildert en
tekent hij voornamelijk op de computer.
In 1991 heb ik de debuutprijs voor
literatuur gewonnen. Van te voren had ik al enkele theaterstukken
geschreven. Twee romans stonden op stapel maar na mijn ongeval was ik
niet in de stemming om te schrijven. Ik heb wel nog drie jaar les
gegeven. Tijdens de studie van de scholieren heb ik poëzie
geschreven over tetraplegie om zo mijn handicap te verwerken. Ik ben
nu ondervoorzitter van het Toegankelijkheidsbureau. Een
gedichtenbundel heb ik gratis ter beschikking gesteld via mijn
website aan mensen met een beperking.
Waar ik mijn inspiratie vandaan haal ?
Vrouwen ! Zij zijn de fijnste wezens (lacht). Mijn vrouw was
eens ondergoed aan het passen in een lingeriezaak in Luik. Ik zat
voor de winkel te kijken naar passerende vrouwen. Ik dacht toen wat
die mooie schepsels zouden doen in het dagelijks leven?
Ik vatte het idee op om gedichten over
hen te schrijven. Maar hoe pakte ik dat aan? Met hulp van mijn vrouw
heb ik in een jaar tijd toch dertig vrouwen kunnen interviewen. Drie
hebben er afgehaakt omdat het te confronterend was. Eén vrouw kwam
tot de bevinding dat ze door haar vader was misbruikt. Zo'n twintig
tot dertig procent van die vrouwen had te lijden onder geweld
in de vorm van incest en verkrachting. Dat was een slag in mijn
gezicht.
Mijn vader was gevangenisdirecteur. Zelf
heb ik ook eens een week in de cel gezeten om te ondervinden wat dat
betekende. Met menig gedetineerde heb ik gesproken.
Eigenlijk zijn tachtig procent van die mensen sukkelaars die
niet slechter of beter zijn dan wij.
Ik ga enkele stukjes voorlezen uit mijn
boek 'De Val'. Het bevat autobiografische elementen die aangepast of
aangedikt worden maar verder fictie is. Het eerste stuk gaat over hoe
ik als zestienjarige in de Jail House Nightclub terecht kwam.
Bij het tweede deel word ik wakker in
het ziekenhuis na mijn ongeval. Twee dagen zijn uit mijn geheugen
gewist.
Het derde stuk beschrijft hoe ik de
tijd om krijg als ik een week in de cel zit.
Joris Iven
is ziekenhuisdirecteur en dichter. Ik heb Economie dicht bij huis
gestudeerd. Daarna ben ik Sociale en Politieke Wetenschappen gaan
studeren in Antwerpen. Daar is de interesse voor literatuur en poëzie
ontstaan. Ik wou nog Germaanse Talen gaan studeren maar daar vond ik me
inmiddels te oud voor.
In
1987 debuteerde ik en kreeg de Mathias Kempprijs uitgereikt in
Maastricht.
Voor
Het Belang van Limburg schreef ik poëzierecensies. Samen met Marcel
Graus heb ik een boek geschreven over Latijns-Amerikaanse literatuur.
Mijn
eigen werk heb ik met hulp van een studente vertaald in het
Marokkaans en het Turks omdat we hier toch met grote allochtone
gemeenschappen zitten.
Vanaf
de jaren 90 schrijf ik ook Ierse gedichten.
In
1998 overleed de moeder van een Ierse vriendin op 56-jarige leeftijd
aan darmkanker. Ik kon niet bij de begrafenis zijn vanwege mijn werk
en ben het weekend daarop naar Ierland gevlogen. Zij woonde in het
kleine dorpje Mc Nulty waar 40 tot 50 huizen stonden waarvan de helft
onbewoond was. Mijn eerste gedicht beschrijft hoe ik aan haar graf
sta.
In
het volgende gedicht verwerk ik twee ervaringen.
Mijn
vader is in 2000 overleden.Tijdens de oorlog moest hij in Kassel
dwangarbeid verrichten. Hij heeft veel te lijden gehad van de
Amerikaanse en Engelse bombardementen.
Een
Joodse man die ik heb ontmoet op Poetry International vertelde hoe
hij de oorlog heeft overleefd door ondergronds in rioleringsbuizen te
vertoeven.
Kun je van het schrijversschap leven
?
Op die vraag werd
unaniem ontkennend geantwoord. Er worden meer boeken verkocht maar er
zijn andere problemen. Er heerst een prijzenslag. De boekhandels
moeten het onderspit delven tegen internetbedrijven en supermarkten.
De media maken
de schrijvers,zegt Ivo.Je moet al op een speciale manier in het
nieuws komen om de aandacht op je te vestigen. Dat heb ik gedaan met
de onderwatertentoonstelling. Die beelden zijn de hele wereld rond
gegaan. Voor poëzie is altijd weinig interesse, beaamt Joris.
Daarvoor is internet wel het ideale medium, weet Rita.
Boekhandel Markies
van Carabas in Hasselt heeft de deuren moeten sluiten en er volgen er
steeds meer in Vlaanderen. Het komt zo ver dat er nog maar één
boekhandelketen is en de boeken online kunnen worden besteld,meent
Ivo. Het is voordeliger om in eigen beheer uit te geven. De auteur
houdt een groter percentage over. Je moet dan wel zelf voor de
distributie en de promotie zorgen.
Waar zijn jullie nu mee bezig?
Rita: Ik werk aan een dichtbundel
die al heel lang ligt te rijpen.
Ivo: Ik wil samen met een onbekende een roman schrijven
.
Joris: Ik ben
een roman aan het herschrijven die ik al jaren heb liggen.
Morgen is het Werelddag van de
Geestelijke Gezondheid. Op dit moment hebben meer dan één op de
negen Belgen een psychisch probleem. Een kwart van de mensen krijgt
er in zijn leven mee te maken. In West-Europa vindt slechts de helft
daarvan zijn weg naar de hulpverlening. Bij de Nederlandse
schrijfster Verena Germeraad heeft het tien jaar geduurd vooraleer er
een duidelijke diagnose kwam over haar bipolaire stoornis. Met de
publicatie van haar boek 'Een bittere pil' wil ze het taboe
doorbreken.
Ik ontmoette Verena Germeraad
(pseudoniem voor Andrea Hamers) uit Heerlen op de Schrijfdag in
Brussel. Het is de jaarlijkse beurs voor schrijvers die telkens op
een andere locatie plaats vindt. Volgend jaar is Gent the place to
be.We volgden de workshop 'Verkoop
jezelf'. Na de publicatie van haar eerste boek 'Een bittere pil'
vorig jaar kon ze wel wat marketingtips gebruiken omdat ze de PR zelf moet verzorgen. Het boek wordt uitgegeven via Printing On Demand (POD). Verena (39) werkt fulltime als
management-assistente bij de politie. Daarnaast heeft ze de ambitie
om van schrijven haar beroep te maken. Sinds september vorig jaar
volgt ze les aan de literaire academie in Antwerpen. Amsterdam
heeft ook een schrijversacademie maar dat ligt te ver weg voor mij,
verduidelijkt ze haar keuze. De komende twee jaar zal ze aan een
fictieve roman werken met als centraal thema gezinsproblematiek.
La dolce vita
Ze lijkt alles mooi voor elkaar te
hebben maar ze sleept een goed bewaard geheim met zich mee. Niemand
weet immers dat ze 'aan de pillen' is. Dat wordt pas bekend als ze
haar boek publiceert. Tien jaar geleden kreeg ze
antidepressiva voorgeschreven. Sinds vorig jaar is bekend dat ze
lijdt aan een bipolaire stoornis. Na drie pogingen om te stoppen met
de medicatie ziet ze in dat ze niet zonder die verdomde pillen kan.
Op een rauwe en humoristische wijze beschrijft ze haar psychische
ellende. De depressie heeft ze geërfd van haar grootvader. Het zit
dus in de genen. De manische perioden worden gekenmerkt door een
onuitputtelijke energie en hilarische toestanden. Met haar getuigenis
wil ze het taboe doorbreken door openhartig te vertellen over haar
manische depressiviteit. Vanwege de medicatie die ze slikt mag
ze geen kinderen krijgen en daar heeft ze het moeilijk mee. De naam
Verena zou ze hebben gekozen voor haar dochter als ze die had mogen
hebben. Door de 'geboorte van Verena heb ik toch een beetje
het idee dat ik een kind heb, zegt ze. Germeraad is de achternaam
van haar man Wim. Verena is bovenal een levensgenieter die gelooft in
de kracht van liefde.
Biografie Andrea is geboren in 1973 en groeide
samen met haar twee jaar oudere broer in Sittard op . Mijn jeugdjaren, die ik in een
hecht gezin mocht doorbrengen, vormden een stabiele basis voor de
problemen die zich in mijn latere leven voordeden. Als kind was ik
heel erg druk. In de vroege adolescentie ben ik klachten gaan
ontwikkelen. Bij ons thuis werd veel gelezen. Ik
hield van sprookjes. Later las mijn broer me voor uit Edgar Allen
Poe. Al vrij jong had ik een dagboek en correspondeerde ik met mijn
nichtjes en vriendinnen. Ik schreef ook graag opstellen voor school.
Als puber stuurde ik wekelijks een lange brief naar een penvriend.
Pas op de middelbare school ging ik verhalen en gedichten schrijven.
Zes jaar geleden ben ik ècht begonnen met schrijven en sinds vorig
jaar weet ik dat ik er meer mee wil.
Verena was te gast bij TV Limburg en
L1 en in het programma 'Spijkers met Koppen'.
Het boek is uitgegeven als paperback
bij Boekscout.nl Soest, telt 182 pagina's en kost 16,95 euro.
Toen Kris Verburgh vorig jaar met zijn boek in de media kwam veroorzaakte dit een echte hype. Voor mij was de inhoud niks nieuws, wel een bevestiging voor wat ik jaren geleden al had gelezen in diverse boeken over gezondheidsdieëten. Alle auteurs gaven aan dat granen en melkproducten funest zijn voor onze gezondheid. Ook orthomoleculair dieëtisteCora de Fluiter uit Nederland gaf haar boek Slim op uw juiste gewicht vier jaar geleden al uit met dezelfde inzichten als Verburgh.Ook zij is de menig toegedaan dat we beter peulvruchten dan granen eten omdat ze veel meer vezels bevatten dan bruin- en volkorenbrood. Al na een paar dagen graanvrij eten verdwijnt het opgeblazen gevoel in de buik en je voelt je een stuk fitter. Na een week kan de broeksriem al een gaatje verder dicht getrokken worden..Melk moet en De witte motor zijn slogans van de industrie om hun afzetmarkt te behouden. Eieren slecht voor het cholesterolgehalte? Larie. Een ei is het meest complete voedingsmiddel. Zelfs chocolade snoepen is geoorloofd, maar dan wel de pure vorm vanaf 72 procent. Als je daar niet van houdt kan je beginnen met de minst bittere en het percentage geleidelijk opbouwen. De basis van een gezonde voeding is groenten en geen granen zoals de klassieke dieëtiek ons wil doen geloven. Granen leveren een overdosis aan suikers. 100 gram graan bestaat voor 75 procent uit koolhydraten. Die veroorzaken een continu hongergevoel en vermoeidheid wat tot obesitas leidt. De meeste groenten zitten tussen 1 en 10 gram per ons. Daar mogen we zoveel van eten als we op krijgen. "Wat kunnen we dan wèl nog eten" is een veel gehoorde reactie van de doorsnee burger. Mensen, kom uit jullie comfortzone en durf het roer om te gooien. De denkbeeldige ijsberg die je moet ontwijken staat symbool voor welvaartsziekten. Nee, ik hoef geen 100 jaar te worden. Met 80 ben ik ook al dik tevreden maar dan wel zonder allerlei klachten en gebreken. Lees het boek van Kris en ga experimenteren met recepten. Op zijn website en Facebookpagina De voedselzandloper vind je tips en reacties. Ook ik zal mijn steentje bijdragen en u regelmatig een lekker én gezond recept voorschotelen. Kris zweert bij havermoutpap in plaats van brood maar dat krijg ik niet door mijn keel. Daarom heb ik gezocht naar een alternatief en dat is granola geworden. Het lijkt het meest op cruesli, een knapperige muesli. Ik kan er haast niet vanaf blijven en het is makkelijk mee te nemen als 'EHBO-kit' voor het geval er geen volwaardig voedsel in de buurt te krijgen is.
HOUTHALEN- 23/04/2013-Mieke Conings, de
mama van Victor (6 mnd), kreeg op het consultatiebureau de eerste
boekbabytas overhandigd. Er zat een liedjesboek met CD, een
knisperboekje en een zakje met praatplaten in. Het gemeentelijk
schoolopbouwwerk, de bibliotheek en Kind en Preventie willen zo de
taalachterstand bij jonge kinderen wegwerken. Omdat ik zelf in het
onderwijs sta merk ik hoe belangrijk taalontwikkeling is, zegt
Mieke. Het begint al bij het spreken in je eigen moedertaal.
Samen met haar kindje kan ze deelnemen aan 'praatgroepen' die op
verschillende plaatsen in de gemeente georganiseerd worden. Als de
peuter 15 maanden is, krijgt ze een bon, waarmee ze in de bibliotheek
een nieuwe draagtas kan afhalen. Daarin zit een pakket met aangepaste
leesboeken waaruit de ouders kunnen voorlezen. Kinderen gaan op die
manier van boeken houden. De praatplaten, de draagtassen en het
eerste pakket van de boekbaby's financiert de Provincie Limburg en
het Hart voor Limburg. Het tweede pakket neemt het gemeentebestuur
voor haar rekening.
Beeldhouwster Martha Lambrechts schrijft boek over het gehucht Tenrijt, HBvL
HOUTHALEN- 20/04/2013- Beeldhouwster
Martha Lambrechts (73) presenteerde haar boek 'Tenrijt in die tijd'
tijdens de opendeurdag van heemkundekring De Klonkviool in de oude
pastorie. Bezoekers konden er voor het eerst kennismaken met het
vernieuwde archief waarbij de digitale ontsluiting een voorname rol
speelt. Ik heb er twee jaar aan gewerkt en heb ondertussen geen
beeld meer gemaakt, vertelt Martha. Mijn tocht door de wijk om
verhalen van mensen te verzamelen heeft heel veel tijd gekost. Oude
schoenendozen met foto's werden op het eind van zo'n gesprek boven
gehaald die dan nog moesten worden uitgezocht. Dank zij de
financiële steun van Mijn Erfgoedcel is het een prachtig zwart-wit
boek geworden met kleurrijke anekdotes die de oude bewoners zich
herinneringen uit die tijd in Tenrijt. Het kunstzinnige oeuvre is
voor 15 euro te verkrijgen bij de Heemkundekring. Zo is er weer een
stukje plaatselijke geschiedenis toegevoegd en wordt dit bewaard voor
het nageslacht. De oudste inwoonster van het gehucht Tenrijt, Roza 's
Hertogen (91),werd ook nog even in de bloemetjes gezet door de
schrijfster.
Zusjes vallen in de prijzen bij Junior Journalistenwedstrijd, HBvL
HOUTHALEN- 06/03/2013- In de
middenschool Filip Neri kwam het bestuur van het Davidsfonds bijeen
om de prijzen uit te reiken aan de winnaars van de schrijfwedstrijd.
Het thema was dit jaar 'Junior Journalist gaat culinair'. Als
gastspreker kwam Patrick Snijers, een echte chefkok, iets vertellen
over zijn loopbaan in de horeca en de TV-koks. Ook het gevaar van
alcohol en het belang van gezonde voeding werd belicht.De
tafelcultuur thuis is een beetje kwijt, zegt Patrick. Dat
staat toch in het teken van samen zijn en gesprekken voeren. Er wordt
tegenwoordig niet meer echt gekookt. De presentatie op het bord is
ook belangrijk want je eet eerst met je ogen, dan met je neus en als
laatste met je mond. Voorzitter Raymond Ceyssens vroeg de
kinderen om deze wijze raad niet in de wind te slaan en ging over tot
de prijsuitreiking. Giel Damen uit het zesde leerjaar en Charlotte
Cloostermans uit het tweede jaar secundair verdienden de hoofdprijs .
Zij mogen doorstromen naar de landelijke wedstrijd. Vorig jaar heb
ik ook gewonnen en mijn zusje Annouck uit het vijfde leerjaar heeft
de aanmoedigingsprijs gekregen, zegt Charlotte fier.
20/11/2009 Heusden-Zolder " Mix van culturen" trekt volle zaal
Vrijdagavond presenteerde journalist Dirk Reynders zijn boek Mix van culturen in cultuurcentrum Muze. Er waren 200 aanwezigen waaronder burgemeester Sonja Claes en schepen van diversiteit Marc Swevers. Tijdens zijn speech benadrukte Dirk dat goestingals een rode draad door het boek loopt. Goesting om te koken, dit delen met anderen en openstaan voor diverse culturen. Het favoriete gerecht van de meeste deelnemers was Heusdense minestrone waar het publiek na afloop van kon proeven.
Om de dialoog tussen verschillende culturen te bevorderen bedacht de afdeling welzijn en lokale economie een kookproject. Vormingsplus Limburg voerde Myriam Lachapelle op als culinair begeleidster. Ongeveer een half jaar hebben veertien vrouwen en één man wekelijks samen in de keuken van Muze doorgebracht. Tijdens het koken kwamen verhalen van vroeger naar boven die Dirk gretig optekende. Het boek is verrijkt met prachtige fotos van het Lenscollectief.
Ons mijnverleden trok mensen uit alle windrichtingen aan. De eerste emigranten konden toen nog niet terecht in speciale buitenlandse voedingswinkels. Ze voegden daarom Vlaamse ingrediënten toe aan hun traditionele gerechten. Dit is meteen de essentie van het boek. Katrien Schaerlaekens van Erfgoedcel Mijn-erfgoed vindt dan ook dat die verhalen bewaard moeten blijven voor het nageslacht: Het is een blauwdruk van de mijnstreek.
Het boek kost slechts 10 euro en is te koop bij cultuurcentrum Muze, Dekenstraat 40 in Heusden-Zolder, tel. 011/80.80.89
Ambiance in bibliotheek Houthalen-Centrum, artikel 1
13/10/2007Ambiance in bibliotheek Houthalen-Centrum
Vandaag start de Vlaamse bibliotheekweek die duurt tot en met zondag 21 oktober. Al bij de ingang wordt de bezoeker onthaald met livemuziek. De verwendag staat dan ook in het teken van vernieuwing. Weg met het oubollige imago! Op de eerste verdieping keuvelen de lezers gezellig aan diverse tafeltjes bij een kop koffie met koek. Voor de kinderen is er een letterquiz met prijzentafel waaruit ze iets mogen kiezen. De computertafels zijn ook allemaal goed bezet.
Volgens de bibliothecaris, Martin Kellens, heeft de bibliotheek in de loop der jaren een andere functie gekregen: van het uitlenen aan klanten naar het aanbieden van diensten aan bezoekers. Zo kunnen bijvoorbeeld toeristen op zaterdagochtend in de bibliotheek terecht voor informatie over bezienswaardigheden en evenementen. Met zijn 6000-7000 leden op jaarbasis, wat bijna 25% van de bevolking vertegenwoordigt, is de bibliotheek de meest bezochte van alle vrijetijdsgebouwen in Houthalen.
Sinds 1981 is het lidgeld niet meer verhoogd. Alle Limburgse bibliotheken, die aangesloten zijn bij het Provinciaal Bibliotheek Systeem, schakelen hun lidgeld voor volwassenen gelijk aan vijf euro. Voor de bibliotheek van Houthalen betekent dit een verdubbeling. Het extra geld wordt geïnvesteerd in de schoolbibliotheek van Houthalen-Oost. (Bron: www.ho-he.be31-08-07)
Op vrijdag 19 oktober om 19.30 uur houdt de auteur Marc Hendrickx in de hoofdbibliotheek een lezing over zijn vernieuwde boek Elvis A.Presley, Muziek Mens Mythemet nog nooit eerder afgedrukte fotos. Tevens worden er zeldzame geluids-en beeldfragmenten gepresenteerd. De toegang is gratis. Adres: Vredelaan 36, 3530 Houthalen-Helchteren, Tel: 011-60 06 50
