Eigenlijk gingen we begin oktober vertrekken maar, zoals nog eens dikwijls gebeurt, kwam er weer vanalles tussen ... nog een paar werkskes afwerken die waren blijven liggen, tandarts, regen en geen goesting om te gaan rijden, en als het nu toch al later is dan kunnen we ook nog een paar verjaardagen meepikken.... Uiteindelijk vertrokken we de 15e rond de middag na eerst nog een vat was open te hangen, langs de brillenwinkel, de tandarts en de CM ...(en zeggen dat wij op rust zijn en dus "zogezegd" alle tijd van de wereld hebben) We vertrekken met somber weer maar na Namen komt het zonneke erdoor en wordt het aangenaam rijden langs de Maas. We willen vandaag niet ver rijden en hebben dus de tijd om op een parkingske in 't zonneke te stoppen voor een uitgebreide koffieklets. In Monthermé (FR) aan de Maas is de parking modderig en we rijden naar de grote P in 't centrum waar we ons tussen een Nederlander en een Fransman plaatsen. Aan de leuke babbel wordt vlug een einde gemaakt door de regen. We liggen vroeg in bed.
Donderdag 16 oktober De eerste nacht in de kampeerauto is meestal niet mijn beste .. weer wat wennen ... vooral aan de regendruppels op de luiken. 't Ventje heeft daar allemaal geen hinder van. Als we rond 8u wakker worden is 't buiten grauw en miezerig.... we draaien ons nog eens om en 't wordt dik 9u als we van onder de dons komen. Ons Kaya staat al te kwispelen aan de deur en 't ventje mag dus zijn regenjas aantrekken ... (thuis doet hij gewoon de tuindeur open ...) We rijden een kleine 4u tot Joinville. Gebruiken voor de eerste keer ons Tomtommeke die goed zijn werk doet en ons eens een andere route leert kennen . Zal wel moeten oppassen in 't zuiden om niet steeds de kortste route in te voeren want ... hij houdt van de kleine straatjes in de dorpjes ... We staan met zicht op de aanlegsteiger van de Marne en sluiten aan op de electriciteitspaal. Het blijft miezeren en we maken er een namiddagske lezen en naaien van. Als het wat uitklaart kan de deur open, de hond aan de lijn voor een stapke, kennismaken met de nieuwe buren. Het verlof gevoel is er ... 's Avonds een Yatske en weer vroeg onder de dons.
Vrijdag 17 oktober Allebei heel goed geslapen en, 't regent niet meer. De bakker komt langs op de parking en 't is weer wat feest met een lekkere verse croissant en baguette. 'k Zal moeten opletten voor de calorietjes. We moeten nog fatsoenlijk leren werken met tomtom en 't duurt even voor we de voor ons meest geschikte route ingevoerd hebben. Af en toe wil ons Filomène ons wel op het verkeerde pad zetten maar ik ben op mijn qui vive en ze heeft ons niet liggen. Het is mistig als we vertrekken maar die trekt vlug op en 't zonneke komt er door. Aangenaam rijden langs zo goed als verlaten banen. Aan het rond punt in Gray hoor ik iets slepen aan de wielen. We zitten nabij een groot commercieel centrum en beslissen er toch maar eens te laten naar kijken. En ja, we zijn in Frankrijk: de eerste garage verwijst ons gewoon door naar een andere zonder reden, de tweede heeft de eerste dagen geen tijd maar bij de derde, een kleine garage willen ze ons onmiddellijk na de middagpauze helpen. We hebben er rechttegenover een zalig plekske in de zon - ons Kaya heeft een gazonneke en wij kunnen met open deur eten en siësten.. We worden heel vlot en vriendelijk geholpen. De remzolen waren volledig op (bij de garage thuis eens een hartelijk woordje gaan plaatsen) Zo content hier van de service dat ik er een paar Kasteelbiertjes heb achtergelaten ... In Villard les Dombes staan veel kampeerauto's. We maken er kennis met mensen uit de Savoie die een buitenverblijf hebben boven Cassis. ze geven ons het adres en maken er een tekening bij (was wel degelijk nodig) en we mogen er gaan verblijven en aansluiten op water en electriciteit. Wat een luxe aanbod. Zij vertrekken nu nog nog naar visvijvers met Koi's in de omgeving ... De avond is vochtig en kil en we zetten de verwarming aan... (dus toch nog droge chauffagelucht...) Een gezellige avond onder ons beidjes en vroeg naar bed.
Zaterdag 18 oktober Vroeg wakker. Het is frisjes en we zetten even de verwarming op voor we vanonder de dons komen. Uiteindelijk wordt het nog een mooie zonnige dag. Lezen, naaien, schrijven, Tomtom wat verder verkennen, wat luieren buiten en af en toe een stapke doen. De dag was zo voorbij. 's Avonds genoten van mijn 3e overwinning bij 't Yatsen. Geluk bij 't spel voorwaar...
Zondag 19 oktober Mooi weer en we zijn vroeg de baan op na eerst de nodige werkjes aan het servicepunt. Tomtom voert ons langs een nieuwe weg rond Lyon, mooi en heel rustig (zondag hé) In Vienne dwars door de stad langs redelijk smalle en steile straatjes. Het viel uiteindelijk nog goed mee al dachten we eerst oeioei waar raken we nu in verzeild. 's Middags in Hauterives. In 't centrum proberen te telefoneren maar, niemand thuis .... We zoeken ons een mooi plaatsje op de parking (een 6 tal andere campers) met de zon binnen. Rustig genieten en wandelen
Maandag 20 oktober 't is hier heerlijk en we blijven er nog een dagske van genieten In de late namiddag noopt een frisse bries ons rond 17u de stoelen in te laden... 't Was een heerlijke dag
Dinsdag 21 oktober Het is overtrokken en we gaan dus wat verder richting zuiden. Eerst nog even naar de markt (stelt niet veel voor maar 't ventje vindt er toch zijn gading kaas en een lekkere boerenbaguette) Het is en blijft voor ons steeds een mooie route naar Crest. We gaan er even op de CCparking kijken maar vinden het niks voor ons: druk en vuil. Ik opteer voor Charols maar 't ventje wil graag nog eens langs Die een klein Provençaals wijndorpje (Clairette de Die voor de kenners) Het heeft hier blijkbaar goed geregend en we houden het op de geasfalteerde parking om toch niet teveel modderpootjes te moeten vegen.
Woensdag 22 oktober Markt in Die waar we een voorraad tomaten en wijn inslaan. 't Ventje gaat zich informeren over de Col de la Chaudière die we al dikwijls hebben laten links liggen maar die hij graag eens zou doen. Blijkbaar zeer goed te doen. Als we vertrekken miezert het. Ik heb het er niet zo op om dan een smalle bergpas te doen maar de wederhelft wil het er graag op wagen. Al is er maar één baan toch Filomène aan de praat gezet .... jawadde boven op de berg wil ze ons absoluut de GR opsturen, wat verder uitdrukkelijk rechts aanhouden al is de baan juist zo breed als de wagen. Vermoedelijk stoor ik er mij wat aan omdat ikzelf een fervente kaartlezer ben (mag toch af en toe een pluim op eigen hoed steken) Van hier naar Charols rijden zou wat omweg zijn dus verkiezen we Montbrison in de Provene. (Dat zelfs niet terug te vinden is bij Tomtom) De wind waait hier fel en 't is wat wikken en wegen om te parkeren vooral omdat we willen aanpikken aan de electriciteitszuil. Maar 't is vooral kiezen tussen wind op de deur of wind vanachter ....en geen van beiden is goed. Wind op de deur geeft steeds problemen bij 't openen en wiegen 's nachts, dus opteren we voor wind vanachter en alle kieren van de achterdeur en de dakluiken dichten. Zelfs langs de verluchting van de koelkast komt tocht biinnen. Gelukkig heb ik een goede voorraad dweilen, handdoeken, enz. en na even zijn we goed ingeduffeld. De belg die we in Hauterives ontmoetten staat hier ook met zijn camperke en heeft problemen met zijn batterijen. Hij komt zich naast ons plaatsen zodat we hem met onze reservekabel uit de nood kunnen helpen en toch ook nog tegelijkertijd mijn scooterke kunnen opladen.
Donderdag 23 oktober De ganse nacht felle wind met harde rukwinden en wat regen. Het duurde een tijdje voor we ingeslapen waren met al dat onstuimig gedoe. 's Morgens de wind iets minder en droog. We trachten toch naar wat beter weer en vertrekken zo vlug als we kunnen. En te gek, een paar km voorbij Montbrison is er zo goed als geen wind meer. In Vaison La Romaine even de tijd genomen om de dorst van ons autootje te lessen en wat voorraad in te slaan in de Intermarché (wat verderop ook nog een Super U) Het is zalig rijden met 't zonneke op onze borstkas. Onze knoken worden goed opgewarmd. In Malaucene vinden we dat we genoeg gereden hebben voor vandaag. Op de P aan de gendarmerie staan slechts een paar kampeerauto's (in 't fietsseizoen is het hier niet te doen - dan vertrekken ze vanhier met de fiets voor de Mont Ventoux) . We plaatsen ons op 't hoekske zo heeft de Kaya ruimte om in 't gras te liggen en we hebben de zon in de auto. 't Ventje gaat op zoek naar een stekker maar vindt er geen die past maar, komt wel terug met wat lekkers ... Voor wie het interesseert : het oude sanistation is vervangen door gratis water en dump installatie
Vrijdag 24 oktober Mooi weer en we genieten. Verder zuidwaarts. We zetten ons Tomtommeke nog eens aan, kwestie van er aan gewoon te worden. De snelste weg loopt blijkbaar door 't centrum van Cavaillon en daar moeten we even het hoofd schudden als we in 't centrum, via een brede baan, plots op een zeer raar kruispunt (half rondpunt) komen en een stuk tegenverkeer aan de rechterkant hebben (stukje Engeland in Frankrijk) Ook in Carpentras krijgen we een voor ons onbekende sightseeïng en geven ons over aan haar instructies met in het achterhoofd de volgende keer toch maar onze gewone route te nemen. Bij 't verlaten van de stad richting Pelissanne is het wegdek heel slecht, heel ongewoon in Frankrijk waar de banen doorgaans in uitstekende conditie zijn. On madame Tomtom brengt ons feilloos op de camperplek. 't Is wel effe schrikken, zo laat op 't jaar nog zoveel volk. Vermoedelijk gaat het hier niet lang meer duren want er wordt nogal nonchalant omgesprongen met de parkeerruimte. Verschillende campers nemen zonder gêne zomaar 3 P plaatsen in zodat er weinig plaats rest voor de bezoekers aan stad en sportvelden. Ze hebben de inrit van de parking al heel smal gemaakt en voor de grote motorhomes is het echt mm werk. Aan de dump zelf is de electriciteitspaal kapot en afgesloten. Waar we hier vroeger heel graag een paar dagen bleven hangen kan het ons nu weinig inspireren. 't Ventje gaat naar 't centrum, dat vlakbij is, om wat voorraad in te doen. Ons Kaya heeft het druk met de alom aanwezige katten en ik verdiep me in het oplossen van een paar moorden. We liggen vroeg in ons beddeke en 't boek is zo spannend dat het half nacht is voor ik 't licht uit doe. 's Nachts komen een paar moto's, we vermoeden heel bewust, lawaai maken. Ze rijden met veel lawaai over de parking rakelings langs de motorhomes - gelukkig staan wij achteraan in 't hoekske.
Zaterdag 25 oktober Wakker geworden met 't zonneke - genoten van een lekkere, nog half warme baguette ( zo lekker maar oh zo slecht voor de maag ) We rijden langs een heel mooie en rustige route, tussen de wijngaarden, naar Greaulx, een ritje van een goed uur. Aan het mijnmuseum zijn voorzieningen voor campers - niet al te netjes - maar de parking is prima en zeer rustig. 's Zondags zijn er in de namiddag gegidste toeren door lokale mijnwerkers. Niks voor mij zoiets. Wij genieten in onze luie zetel van 't zonneke. 't Ventje en Kaya gaan nog een stapke doen maar zijn vlug terug. De benen spelen hem parten en het is hier bergop en bergaf. Een smsje van onze vrienden met de vraag hoe 't is en waar we zijn...
Zondag 26 oktober Nog een dagske blijven staan of verder rijden??? De wandelmogelijkheden zijn voor 't ventje en voor mijn scooter beperkt en we beslissen dan maar rustig verder te rijden. Onderweg vernemen we dat het aan de kust zeer druk is door "une course" van Cassis naar Cannes. Zullen we dan toch maar gebruik maken van het aanbod om te verblijven op het terrein van "het buitenverblijf" in Ceyreste? Onderweg maken we een ommetje om eens te gaan kijken in Gemenos of men de camperplek al heeft verhuisd .. daar spreekt men al een paar jaar van. Waar ze nu is, is het in 't centrum van 't dorp, heel klein en smal maar wel met gratis water, dump en electriciteit. Tot onze ontgoocheling is ze nog steeds op dezelfde plek en is het er nog even druk op de parking. Nog even gaan kijken in Cuges Les Pins De camperplek ligt achter het dorp, voorbij speel- en sportpleinen en een camping. Te bereiken via een smalle en steil weg. Ze is aangelegd in terrassen en men vraagt 3,50per nacht - geen electr. Maar .. onder de bomen en dat vinden wij in deze periode niet zo interessant voor de zonnepanelen. Dus nog even de voet op het gaspedaal en na een kwartiertje bereiken we Ceyreste en is het langs de hoofdbaan zoeken naar het nummer ..Niet dat het terrein langs de baan ligt maar we moeten hier links inslaan, volgen tot voorbij een witte smeedijzeren poort, dan de ingang rechts nemen, voorbij de brievenbussen en ... daar zijn ze olijven aan 't oogsten... een camionnette verspert de weg - even vragen of we wel juist zitten ... blijkt zo te zijn .. ze schudden rap de olijven bij mekaar en we moeten over de netten rijden (stond niet op het planneke dat ze voor ons tekenden hihi) - nog een soort poort/opening in de haag door en we zijn ter plaatse. Amaai, een gekregen paard moogt ge niet in de muil kijken maar we zijn toch wat ontgoocheld. Er is niks vlak en dus is het meten en passen en keggen plaatsen om toch wat recht te staan zodat we niet uit ons bed gaan rollen 's nachts. We vinden de waterkraan en het aansluitpunt op de electriciteit. 't Zonneke schijnt en daar profiteren we van, maar rustig is het alles behalve: het geluid van de grote baan galmt omhoog tegen de bergflank alsof ge er middenin zit. Overal rond staan nog zo'n vakantiehuisjes en blijkbaar wil iedereen met zo'n mooi WE BBQen met de geluidsinstallatie op max. Het is te laat om nu nog verder te rijden zeker daar we in de grote drukte zouden terechtkomen. Het zou zeker niet onze keuze zijn om hier een buitenverblijfje te hebben. Akkoord ge hebt de zon maar rust is toch wat anders. Rond 22u komen er 3 jonge gasten aan die in het huisje verblijven. Even dachten we dat we toch niet juist waren niettegenstaande de goede uitleg maar blijkbaar had de zoon het verhuurt zonder de ouders in te lichten. Nu, zij hadden geen last van ons (stonden er ver genoeg vandaan) en wij niet van hen
Maandag 27 oktober Ik verjaar en het is stralend weer (een goed voorteken?). Ik ben wat verwonderd dat er geen berichtjes zijn maar oei er is hier ook geen ontvangst ontdekken we. Als we terug beneden gesukkeld zijn komen de berichtjes binnen. De kinderen hadden al gebeld en waren verwonderd en ongerust dat ze geen antwoord kregen. Ook een berichtje van onze vrienden . Zij zijn in Crest !!! hoezo??? zijn ze dan ook terug vertrokken. Vlug even proberen te bellen maar ze nemen niet op. We zijn blij hier weer eens langs de kust te komen. 30/35 jaar geleden, toen de kinderen nog klein waren, kwamen we hier minstens 2x per jaar . En of het veranderd is!!!! Grote chichi, druk verkeer en nergens een vrij parkeerplaatsje. We rijden een stukje de route des Crêtes maar 't ventje vraagt zich af wat we hier eigenlijk komen doen. Hadden we het vroeger overschat of hebben we al zoveel gezien dat het ons geen wauuuuuw gevoel meer geeft. We draaien halfweg terug en rijden richting Sanary, waar het al even druk is. Wat niet veranderd is zijn de vissers die hun lading lossen en aan de kraampjes of een kar verkopen. Six Fours les plages. Ondertussen hebben we onze buik vol van al dat verkeer maar we willen toch eens gaan kijken waar de "services" zijn, ge kunt nooit weten dat we ze ooit nodig hebben. Water en dump zijn naast/achter het Office de tourisme en heel smalletjes om in te rijden. Parkeren kan men in de omgeving niet. Wat verder langs de strandboulevard zien we motorhomes staan op en betalende parking tussen de gewone auto's met amper plaats om uit te stappen. Halfweg de baan naar de kaap hebben we het gezien. Toevallig komen we langs de camperplek, een afgesloten domein, 4,5/nacht maar ver van strand en ..grijze kaart afgeven en hoge borgsom betalen (weet niet juist meer hoeveel maar wel dat het belachelijk veel was) Telefoon van Jos. We zullen mekaar vermoedelijk in Lalonde zien maar zij zijn wel nog een paar dagen onderweg. We rijden van verkeerslicht naar verkeerslicht en sukkelen het stadje uit. In Juni hadden Fransen die in La Seyne wonen gezegd dat het buiten het seizoen goed mogelijk was daar te parkeren. We gaan dus eens kijken. In La Mandrière is het heel druk en we missen de camperplek en voelen ons niet geroepen om terug te rijden om te zien waar en hoe ze is. La Seyne, even druk en alle parkings overvol. Vermoedelijk zijn er ergens wel goede plaatsen maar we zijn de drukte zat en beslissen direct door te rijden naar LaLonde Zetten ons Filomène aan 't werk om ons door Toulon te gidsen ( een stad waar we jaren geleden slechte herinneringen aan overhielden) maar die deze keer, buiten 't verkeer gerekend, goed meeviel en fris oogde. Via de autoroute naar Hyères, we doen zelfs de moeite niet meer aan een warenhuis te stoppen, naar LaLonde en zijn gelukkig 's middags ons baguetteke te kunnen verorberen onder een stralend zonneke op ons rustig parkingske. Wat een verademing. De enige verandering voor ons hier: Freddy heeft zijn restaurant en brooddepot gesloten. We gaan ons dus bevoorraden bij de bakker aan de jachthaven. De meeste restaurantjes zijn gesloten tijdens de week "hors saison" en 'k zal het voor mijn verjaardag dus moeten stellen met een Kasteelbiertje en ons zelf gekookte potje.
Dinsdag 28 oktober LaLonde: Wat minder goed weer dan gisteren maar we kunnen buiten zitten, lezen, naaien en gaan wandelen. De Denen zijn hier ook en die hebben ondertussen hun eigen huisje gekocht. 't Ventje gaat zijn babbelke doen bij de vissers en de petanquers We voelen ons goed.
Woensdag 29 oktober In de namiddag begint het te regenen. De temperatuur blijft goed en 't ventje kan tussen de buien zijn stapke doen
Donderdag 30 oktober Deze nacht een serieus onweer, de donderknallen doen de wagen trillen, harde windstoten en water dat met bakken uit de hemel valt. Ons Kaya was enorm onrustig en 'k heb dan maar de halve nacht gelezen. Om 2u30 's nacht zaten we beiden aan 't venster te kijken naar een parking die onderliep, bomen die heen en weer zwiepten. Als het even stopte met regenen zagen we zo het water wegtrekken. De ondergrond is hier ook kurkdroog. Sinds april viel er geen regen meer en iedereen roept hier om water Ik was wel even benauwd geweest dat het water nog meer zou stijgen en we zouden moeten vertrekken. Ik had bij mezelf al zitten zoeken waar we naartoe zouden kunnen rijden als het te hoog kwam en 'k zou het niet direct geweten hebben want alles is hier even vlak . 's Morgens vernemen we dat heel de streek zonder electriciteit zit. Er zijn verschillende blikseminslagen geweest in de nabije omgeving. Het ergste is voorbij maar we horen het af en toe nog rommelen, de wind en regen zijn geminderd. Het wordt dus een dagje cocoonen. 't Ventje moet zich af en toe forceren om de hond uit te laten maar 't zijn maar korte wandelingskes. Een paar vissers laten zich niet ontmoedigen maar hun overtuigingskracht is niet groot genoeg voor mijn wederhelft.
Vrijdag 31 oktober Het is overtrokken maar 't regent niet meer. Half voormiddag komt er zelfs een waterzonneke piepen en 't ventje kan weer zijn stappekens gaan doen. Rond de middag zie ik bekenden over de parking stappen. Jos en Germaine, onze vrienden, zijn aangekomen. Ze hadden Louis in de verte gezien en vermoedden dat we op ons vaste plekske zouden staan. Zij hebben een plaatsje gevonden juist buiten de parking. Wat nieuwsjes uitgewisseld en zij vertrekken voor een wandeling. In de late namiddag nog wat bijpraten. 's Avonds zijn de kansen gekeerd en kan mijn ventje me serieus afdrogen bij 't yatsen. Hij glundert.
Zondag 1 november Allerheiligen Als ik wakker wordt zie ik door de spleetjes dat het zonneke schijnt. Geen tijd te verliezen dus en maar vlug 't beddeke uit. En ik ben niet alleen blijkbaar want de Kaya staat reeds met haar neus tegen de deur om buiten te kunnen. 't Ventje mag dus al heel vroeg een frisse neus gaan halen. Op Allerheiligen koffie zetten en pannenkoeken bakken met de deur wagewijd hopen, 't is super de luxe .. Veel volk op wandel vandaag al staat er toch een fris windje. Ik ben vlug terug want op mijn scooter is het toch nogal koud, de rest van mijn huishouden doet er nog een deel kilometertjes bovenop. Ik installeer me binnen, deuren wagewijd open en 't zonneke schijnt heerlijk binnen (32°C op 't kussen waar mijn benen op liggen, buiten een 22°C uit de wind) Ik begin aan de merklap voor de geboorte van Saartje en heb wel wat rekenwerk om alles naar mijn zin te krijgen zodat de naam mooi in 't midden staat (op het telpatroon hadden ze geen rekening gehouden met de afstand voor een naam groter dan 4 letters....) Als de wandelaars terug zijn installeren ze zich buiten beschut door de camper, 't ventje met een boek en ons Kaya met overzicht over de parking. Jos en Germaine zijn tevoet naar 't centrum geweest en komen ons uitnodigen om 's anderendaags naar de markt te gaan . Voor mij is dat veel te druk en dan moet ik teveel opletten om tegen niemands benen te rijden maar Louis mag met hen meerijden zo kan de auto hier blijven voor mij en ons Kaya (die veel te graag meegaat naar markten met al die lekkere hondengeurtjes) We spreken wel af om morgen mosselen te gaan eten voor mijn verjaardag. Er is veel volk en de meeste restaurantjes zijn open. In de late namiddag begint de wind toe te nemen en tijd dus om ons gezellig in ons huisje te nestelen.
Zondag 02 november Op tijd op zodat 't ventje nog even met de hond kan gaan stappen voor ze naar de markt gaan. De wind is deze nacht serieus toegenomen en neigt naar storm. Na de markt is onze voorraad weer eens aangevuld en Germaine heeft voor mij tapenade van zwarte olijven (Griekse) en pompelmoes meegebracht. Goed ingeduffeld trekken we naar 't haventje. In de Galeon zijn nog plaatsjes vrij vooraan met zicht op de bootjes. Alleen al voor 't uitzicht zou men naar hier komen maar zeker ook om lekker te eten. Met 3 nemen we de complet mosselen en Joske die dat niet zo lust opteert voor biefstuk. 4 menu's aan 11,99 voor aperitief, mosselen/biefstuk met fritjes, salade en sausjes en een dessert. De mosselen zijn gewoon heerlijk en ik kan met een gerust hart dit restaurantje aanraden voor mosselen. De biefstuk was goed maar gewoon (beter op 't hoekske aan de werf) 2 aperitiefjes en een maaltijd overgoten met een paar litertjes wijn en ik voel me wat tipsy. Uiteindelijk betaalden we voor 4p 66 , ge kunt er in Leuven maar van dromen. We sluiten af met een toertje om langs de vaargeul en een koffie bij onze vrienden in de MH Eens thuis verwennen we even de Kaya die deze keer niet mee mocht en daarna: platte rust. Tegen de avond wordt ons Kaya onrustig, voorbode van een onweer? Ja, we worden nog eens getracteerd al is het deze keer een heel klein beetje minder hevig gedonder maar de regen valt weer met bakken.
Maandag 03 november Rond middernacht was het onweer zogoed als over en na dat ik mijn boek dicht deed heb ik geen 5 minuten meer wakker gelegen? Blij dat de wind is gaan liggen en 't zonneke weer schijnt. Deze voormiddag heeft de hele Var nog zonder electriciteit gezeten en op verschillende plaatsen zijn er overstromingen. Hier op de parking staat er geen plaske meer. 't Moet hier wel heel erg droog geweest zijn dat de grond alles zo snel opzuigt als een spons. Voor de rest een rustige dag zonder iets speciaal. Ik krijg wel nog het bezoek van een dame uit Bourg St Andeol waarmee we hier vroeger op de kleine parking stonden. Ze huren nu in 't centrum voor een paar maanden. Blijkbaar is hun stadje mooi opgeknapt en zijn er voorzieningen voor Motorhomes en dat is genoteerd voor de toekomst.
Dinsdag 04 november Onweer en felle regen tekent de dag. 't Ventje moet er een paar x door om naar de bakker te gaan en de hond uit te laten (al is die er niet zo op gezet om door de regen te lopen)
Woensdag 05 november In de voormiddag regen . Het is eigenlijk de eerste keer dat we dat hier meemaken zoveel regendagen op zo'n korte tijd. De inwoners zijn blij dus maken wij er ons ook maar niet teveel drukte om. We hebben leesgerief en handwerk in soorten bij en 't ventje pruts hier en daar wat, maakt zijn visgerij in orde en... amuseert zich met 't maken van een uitgebreide maaltijd met veel fantasie. De dag is eigenlijk nog te vlug voorbijgevlogen. 'k Begin mij zorgen te maken want mijn ventje maakt er de laatste dagen een gewoonte van om mij kansloos te verslagen bij het spel grrrrrrr
Donderdag 6 november Het blijft kwakkelweer. Het regent niet maar 't is overtrokken en de temperatuur is naar 16°C gezakt. Mijn ventje gaat vissen. Jos heeft hem zien zitten aan de geul en vandaar is hij vertrokken nar 't haventje. Ik zie wel als hij terugkomt. Een pan zal ik zeker niet moeten klaarzetten want 'k heb hier nog door niemand iets groter dan een sprot zien bovenhalen, maar ja, vissen is vissen hé. Hij heeft ook maar een klein hengeltje mee en geen echt visaas (schijnt hier heel duur te zijn maar er is ook geen winkel hier in de nabijheid) Ik ruim de zaak wat op en haal een boek van Aspe uit de bak. Had van hem tot hiertoe geen boeken gelezen en 'k moet zeggen dat het meeviel, vlot geschreven en een goed plot. Tussenin plastieken zakjes geknipt om de volgende dagen nog eens te starten met 't haken van een zak. Rond 13u30 is 't ventje terug. Begon me al ongerust te maken maar ja, iedereen kent ons hier ondertussen en als er iets zou gebeurd zijn zouden ze hier vlug aan de deur staan. Blijkbaar kan vissen zo spannend zijn dat men het uur uit 't oog verliest. Het zal dan wel niet het vissen geweest zijn maar de vissersverhalen . Hij weet nu welk aas hij straks of morgen moet meenemen; La Vache Qui Rit om goeie bollekens te kunnen maken voor zijn haak. 's Namiddags een grote onderhoudbeurt voor ons Kaya en ik speel ook haarkapper voor mijn baardmanneke. 's Avonds is het aan de frisse kant . We zetten de verwarming op en voor 't slapengaan ontdek ik dat de binnenbatterijen wel aan de lage kant staan. We hadden deze namiddag ook de batterijen van mijn scooter opgeladen en dat gaat met veel energie lopen. Even de motor stationnair laten lopen en dan is 't weer OK. Ja maar, bij 't starten blijft er iets tikken; het geluid lijkt op dat van het voorgloeisysteem maar het verklikkerslampje brandt niet en 't geluid gaat ook niet weg. Voor alle zekerheid leggen we de motor maar stil. Tot morgenvroeg hebben we nog genoeg energie want de kleine lampjes nemen bijna niks af.
Vrijdag 7 november Toch maar niet té lang meer gelezen deze nacht. Deze morgen terug de auto gestart maar geen getik meer. Jos komt even de batterij van de auto meten en het lampje boven de tafel fixen en controleert even de zekeringen (die van de koelkast nemen we er uit- die staat toch af) Allemaal om toch maar de batterijen wat te ontlasten. In de namiddag gaan we wat rijden om ze op te laden want de zonnepanelen geven met dit donker weer en de vroege avonden ook neit veel. Onze voorraad indoen in de Casino van Le Lavandou en ondertussen even verder gereden. Aan de haven staan veel MH, deur aan deur ( er zijn daar eigenlijk maar een 5tal goede plaatsen en daarvoor moet ge heel veel geluk hebben) Aan 't strand zijn de restaurants nog open en kan er alleen aan de bovenkant gestaan worden en daar zijn alle plaatsen ook ingenomen. Zoveel volk zijn we hier niet gewoon. Als we terugrijden gaan we nog even kijken naar de parking aan 't strand van Bormes Les Mimosas . Daar is een bareel geplaatst en dat verklaart waarom het in LeLavandou zo druk is. Wij keren rustig terug naar LaLonde.
Zaterdag 8 november Wakker met 't zonneke door het zijraam. In de voormiddag vertrekt 't ventje om te gaan vissen. Deze keer laadt hij al zijn gerief op mijn scooter en neemt ook een vouwstoeltje mee en ... baguette met LaVacheQuiRit geweekt en gekneed. In de namiddag een goei wandeling en daarna komt Germaine buurten. De dag is weer veel te vlug voorbij.
Zondag 9 november Stralend weer en veel volk. We vermoeden dat ook de Fransen een lang WE hebben voor 11/11 Louis gaat vissen. 's Middags nodigt Jos uit om mosselen te gaan eten. In ons restaurantje hebben ze geen mosselen meer en we verkassen naar het restaurant op de hoek aan de werf. Eten lekker maar moeten toegeven dat de mosselen minder lekker zijn dan vorige keer maar aan de andere kant is Jos zijn biefstuk delicieux. Na 't eten een klein toertje langs de havengeul . Aan de haven en 't strand is veel te veel volk. We vragen ons af wat dat hier in de zomer is, een mierennest? De koffie na drinken we samen met onze vrienden en discussieren over het alcohol gehalte in bier en wijn. Achteraf bleek dat ik toch gelijk had mijn kasteelbiertje= 11° Stoelen buiten en genieten van 't zonneke.
Maandag 10 november Mieke verjaart en rond de middag heb ik haar aan de telefoon Els is niet op WE vertrokken en voelt zich niet happy. Germaine krijgt een niet zo fijne telefoon van de kinderen en is triest. Jos hangt zijn generator bij ons aan en laadt de batterij van scooter en auto bij. Een wandeling samen en de dag is weer vlug voorbij.
Dinsdag 11 november Regenachtig. Er kan toch gewandeld worden en onderweg komen we Jos en Germaine tegen. Ze nodigen ons uit om iets te komen drinken in de MH. want de dagen die we nog samen zijn zijn geteld. Zij willen richting Spanje en wij willen ook weer eens iets anders zien. De Clairette de Die viel in de smaak.
Woensdag 12 november Regenachtig. We nemen afscheid van de vrienden Wij willen nog eens gaan zien of het nog zo druk is in LeLavandou. Eerst voorraad indoen in de Casino. Daarna via de kust oostwaarts. Le Rayol, Cavalaire s/mer, langs de haven en de strandboulevard mooi en druk. Aan 't rondpunt in Croix Valmère staan op de P aan 't restaurant van de plage de l'embarcadaire verbodsplaten voor MH maar vermoedelijk zeggen ze niks als ge er buiten 't seizoen blijft staan. Wij vinden het hier minder geschikt omdat ge volledig onder de bomen staat en het nu echt niet zo warm is dat ge het laatste straaltje zon moet bannen. We rijden nog even door voorbij Le village richting Gigaro waar we aan 't strand blijven staan om te eten en te siësten. Achter ons stopt een zwitserse MH die ook een ChowChow bijhebben en dus , een gezellig praatje voor ons en veel gesnuffel voor de viervoeters. De parking ligt langs een baan maar daar het verderop dood loopt (ttz alleen kleine baantjes nog) is het hier heel rustig. In de namiddag rijden we terug. Aan ons parkingske in St Claire zijn de restaurants definitief gesloten voor 't seizoen en kunnen we ons dus installeren zonder iemand te hinderen.
Donderdag 13 november Mooi weer en we blijven hier dus maar van 't zonneke genieten.
Vrijdag 14 november Mooi weer en eveneens een zalige dag. In de namiddag vertrekken we terug naar LaLonde want voor ons is het ook stilaan tijd om richting België te rijden. Voorraad indoen want vanaf de 15e is alles in LaLonde gesloten. Pa gaat nog vissen en denkt dat hij op de ommuring van de yachthaven meer kans gaat hebben een viske te vangen, klautert op de trappen, geen vis maar bij 't afdalen door de knieën gegaan..
Zaterdag 15 november Mooi weer. Pa pijnlijke knie en we zullen moeten wachten tot 't beter is voor we kunnen gaan rijden. 's Middags nog eens lekker mosselen gaan eten De rest van de dag genoten van 't zonneke. Rond 16u koelt het wel al fel af.
Zondag 16 november Prachtig weer en de temperatuur is weer met een paar graden gestegen. Vissen, wandelen, genieten van een ijsje enwat babbelen met Ida en Freddy (Vlamingen die hier wonen en familie van onze buren. Ida houdt een handwerkwinkeltje open en doet reparatiewerk voor haar klanten) Gelukkig zijn het hier maar kleine afstanden want mijn ventje heeft serieus last van zijn benen
Maandag 17 november Huis opgekuist en 't ventje gaan vissen. Ik vermoed zo stilaan dat al de vis die hier gevangen wordt een bijsmaakske heeft van smeerkaas. Ik heb niks anders gezien dan mannen die de vissen voeren!!!vis vangen daarentegen?????
Dinsdag 18 november Mooi weer en een lichte bries. We ruimen het huisje nog eens goed op want rond de middag willen we een beetje gaan rijden richting huiswaarts in de hoop dat 't ventje zijn benen niet opspelen. We krijgen echter de wagen niet aan de praat. Freddy wil er komen naar kijken maar zit tot 2 uur in Hyères. Bij ons is er de lol wat af , de 2e keer pech dit verlof. Ik ga dan maar naaien en de rest van 't huishouden profiteert ervan om nog eens een goed stapke te gaan doen. Wij vermoeden dat het niet de batterij is, die moest anders al beginnen kuchen nadat we zo herhaaldelijk hebben geprobeerd te starten. Freddy ontdekt dat er geen druppel brandstof doorkomt . We hebben wel regelmatig stationnair wat laten draaien maar dat kan toch niet zoveel diesel verbruiken??? De meter staat nog op een klein vierde , maar zou die dan nog wel juist zijn??? Er rest ons niks anders dan Ethias te bellen en hun goed op 't hart te drukken dat we op een parking staan waarvan de toegang is versmald tot 2m20 en niet toegankelijk voor trekker met opligger en dat ik niet in de camion kan en we een hond bijhebben. Dat dat maar goed komt!!! Ondertussen komen er donkere wolken opzetten. De franse assistance belt ons op en ook hen zeggen we herhaaldelijk dat de toegang zo smal is. Ze vragen of we een hotelkamer willen of verkiezen in de kampeerauto te overnachten. Dit laatste is voor ons 't beste want met de kampeerauto neemt ge geen valiezen mee en voor ons Kaya is dat ook 't beste. We wachten geduldig, in de verte rommelt het meer en meer. Krijgen we nog een onweertje te verwerken? Ondertussen valt de duisternis en plots zie ik buiten lichten flikkeren en, er staat een kanjer van een depannage wagen buiten de omheining. Hij komt van Grimaud waar hij een geblutste wagen is gaan ophalen. De situatie staat hem helemaal niet aan. Hij kijkt wat naar de motor, tikt hier en daar eens tegen, grommelt en vloekt . Hij gaat ons van de parking slepen met die Toyota. Wij zijn er niet erg gerust in. Het slepen gaat aanvankelijk goed maar we zien dat hij met ons onder de platanen door wil. Wij maar toeteren maar hij doet teken dat het OK is tot we plots een dikke tak tegen 't dak horen. Mijn ventje op de remmen. Nog meer gevloek en gesakker want nu moet hij ons terug achteruit krijgen. Wij bang voor schade aan 't dak of een luik. Eerst wil hij de auto (ongeveer 3ton) achteruit duwen. 't Ventje zegt dat hij niet kan helpen en hij hem toch beter achteruit trekt maar ja, hij is zo opgefokt dat hij toch gaat proberen. Uiteindelijk pikt hij toch de trekkabel achteraan aan...Oef ... Volgende probleem: die smalle doorgang. Wij doen dat steeds heel voorzichtig maar hij is ondertussen obijna aan zijn kookpunt en neemt een bocht maar vergeet dat wij een grotere draaicirkel hebben en weer moeten we afremmen en langzaam ons recht voor de lange doorgang manoeuvreren. Hij begint terug te trekken maar het is wat bergop en de Toyota slaat vooraan opzij en krijgt er geen beweging in. Over het kookpunt nu en het wordt tieren. Ik voel er mij rot bij en heb veel zin mijn mond open te doen maar dat zou vermoedelijk niks oplossen. Op de tanden bijten dus. We zijn er heel nippetjes doorgeraakt en slaken een diepe zucht van verlichting. Pa gaat op een muurtje staan en probeert te zien of er bovenaan schade is maar 't is te donker en te veraf. Ondertussen begint het ook nog eens goed te regenen ook. Het laatste obstakel : hij moet nog planken leggen want de trekhaak zit tegen het asfalt. We krijgen Ethias aan de lijn en we vernemen dat het niet mogelijk is om op de parking van de garage te overnachten en dat ze voor ons een hotelletje gaan zoeken. De auto staat al wel op de trekker en ik kan niks meer gaan inpakken. De taxi die mij en ons Kaya naar de garage zal brengen staat al ongeduldig te wachten. Pa gaat met de auto mee om toe te kijken bij 't afladen in La Garde,Toulon. Onderweg begint het te gieten, spitsuur en heel druk. Onze taximan glipt overal onder de oksels van de camions door en voor mij, die rustig rijden gewoon ben, is het adem inhouden. Maar hij is tenminste vriendelijk. De wagen wordt afgeladen, we grabbelen vlug 't één en 't ander bijeen van kleren en eten voor de hond en we zitten weer in de taxi die ons terugrijdt naar Hyères ( vermoedelijk is er zeer slechte communicatie tussen de verschillende diensten van de pechverhelping) voor ons geen probleem maar ze gaan in Hasselt een gepeperde rekening krijgen denk ik. Mooi klein hotelletje nabij het station en in een gezellige buurt. 't Ventje kan zijn stapke gaan doen met ons Kaya, ik blijf in 't hotel want de scooter staat achterop de wagen en zonder kom ik niet ver.
Woensdag 19 november Weinig geslape. Het bed te zacht, de kamtertemperatuur te hoog en vooral muizenissen. Gaan ze het kunnen maken, hoelang gaat het duren, wat gaat het kosten, enz.enz. Ons Kaya voelt zich ook niet happy hier. Op het parket kan ze bijna haar evenwicht niet bewaren. Rond elf uur bel ik de garage en in de namiddag zou de auto al gemaakt zijn. Oef ik blij. Een taxi komt ons ophalen en we zijn blij ons huisje op wielen weer te zien. De rekening is, zoals verwacht, nogal gepeperd : 609 (uurloon 65+19%tax. en stukken vervangen) Maar we zijn blij dat het nog zo vlot verlopen is. Voor de nacht rijden we terug naar LaLonde en gaan Freddy vertellen dat het in orde is.
Donderdag 20 november Goed geslapen in ons bakske en mooi zonnig als we wakker worden We krijgen nogal wat bezoek van mensen die benieuwd zijn hoe het is afgelopen. Vooral de fransen uit St Antonin in de Alpes Maritimes die hier ook al een deel dagen staan en de vader en dochter uit Grenoble. Ze vertellen hoe mooi hun streek is en geven ons wat uitleg over de staat (breedte en hoogte) van de wegen en achteraf zijn we weer een paar adresjes rijker om eens langs te gaan als we in de buurt zijn.
Vrijdag 21 november Uiteindelijk zouden we 18/11 thuis geweest zijn en dus hoog tijd om noordwaarts te trekken. Het is zonnig maar er staat een strakke wind. 't Ventje wil graag terug langs St Paul Les Durances waar hij zich goed thuis voelt. De route er naartoe zouden we blindelings kunnen doen maar we laten madame van Tomtom gids spelen en ontdekken weer een baantje dat we nog nooit deden (allé zover we ons herinneren) Na een goed uur zijn we in St Paul en is het weer even uitkijken om te parkeren; zoveel mogelijk zon en zo weinig mogelijk hinder van de wind.
Zaterdag 22 november Zelfde weer als gisteren. We gaan dus rustig rijden en genieten van de mooie natuur. Voor Manosque doet 't ventje zijn voorraad appelen in aan 't kraam en in de Super U gaan we tanken Langs binnenwegskens naar St Michel l'Observatoire, Banon, Sault waar we nog even naar 't warenhuis gaan. de camperplek ligt er nog altijd even modderig bij. Ook de Gorges de la Nesque hadden we steeds gemeden maar we vermoedden dat er nu wel geen toeristen meer zouden zijn. Het was prachtig rijden. De kloof op zich vonden we niet spectaculair maar de uitzichten die we kregen op de Mont Ventoux waren dat des te meer. We genoten. We hadden op heel de route welgeteld 1 tegenligger. In Bedouin even rondgereden omdat in ons boekske staat dat hier ook een camperplek zou zijn. Als ze er al is hebben we ze toch niet gevonden, wel het sanistation maar daar is de parking verboden voor MH. Rond het dorp zijn wel verschillende grote parkings een stuk van 't centrum. We rijden verder naar Malaucène en hebben het genoegen de ganse parking voor ons alleen te hebben. Zeer rustige namiddag dus.
Zondag 23 november Hetzelfde weer als gisteren en daar zijn we zeer blij mee. Mooi om te rijden In Vaison la Romaine neemt Tomtom ons mee op sightseeïng . Aan een rondpunt zien we plots wijzers voor de camperplek, we doen nog een toertje rond en gaan een kijkje nemen. Niks voor ons, ze ligt te ver van alles af . Het is er wel goed om met de hond te gaan wandelen, zonnig, ruim plaats om ook de luifel uit te zetten, water, dump en grote vuilbakken maar geen electriciteit wel 6 (als ik het goed onthouden heb) In Mirabel aux Baronies staan nog wel de wegwijzers al was er sprake van dat deze plek zou verdwijnen wegens ongenoegen van de dorpsbewoners. Ze ligt nochtans volledig buiten 't centrum. We zijn niet gaan kijken. Van hieruit via kleine, zeer rustige en soms zeer smalle baantjes naar Valreas. Het was geen probleem wegens geen verkeer behalve in de omgeving van Vinsobres (wat een naam?) omdat juist de school uit was en vele ouders de kinderen met de auto gingen ophalen. Grillon hebben we goede herinneringen aan. Grignan vinden we een mooi stadje maar voor ons nu beperkt wegens steile straatjes. Tomtom wil ons door 't stadje sturen maar we rijden liever een stukje om, vermoedelijk omdat het beginstuk ons nogal heel smalletjes leek (en we hadden het eigenlijk kunnen proberen) Van hier is het maar een sprongske naar charols ... we genieten van 't rijden ... zo rustig, zo mooi Charols, nog zo één van onze lievelingsplekskes. we stoppen voor 't eten en onze siësta. Genoeg plaats op de P en we zetten ons dwars met zon in de auto, wind aan de gesloten zijkant. We willen graag blijven maar we beginnen teveel over de kinderen en kleinkinderen te praten en 5/6 weken is lang genoeg van hen weg. Crest, Romans, Hauterives. Hoe verder we noordwaarts rijden hoe slechter het weer wordt , donkere wolken en we zien sneeuw in de wegbermen en op de heuvels. We krijgen nattigheid en er zit sneeuw tussen. Het koelt serieus af en we moeten voor 't eerst de verwarming van de cabine aanzetten (bah vieze droge lucht) Hauterives: camperplek volledig verlaten, modder en vies. We rijden naar 't dorp en vinden een plaatske aan de andere kant van de beek op asfalt. Het begint meer en meer te sneeuwen. We zijn blij dat we in Charols toch nog van 't zonneke hebben kunnen genieten. Liggen vroeg in bed.
Maandag 24 november De wagen start zonder problemen maar na even ontdekken we dat het lampje van de batterij blijft branden We stoppen aan de Peugeot garage. De man is heel vriendelijk, wil ons helpen maar heeft geen reserve onderdelen van Fiat en verwijst ons naar een grote garage op de quai in Vienne. We vinden ze zonder problemen maar het is hier beredruk, geen enkel parkingske en 't ventje zet zijn gevaarspinkers op terwijl hij gaat informern . Vermoedelijk was hij niet lang weg maar voor mij duurde het een eeuwigheid bang dat ik was dat er de één of andere achteraan op dat uitstekend rek zou belanden. Ze kunnen (of willen) ons hier niet verder helpen want ze doen geen Motorhomes (hoe dat ? het is toch maar een camionnetteke???) en geven een adres mee in Lyon. Joepie ...door de grote drukke stad. Ik hou mijn hart vast en we stellen ons vertrouwen op madame tomtom. Op het middaguur trotseren we deze wirwar . Eén van de 3 bedienden is vrij en we maken dus de verkeerde keuze. Over de ontvangst kunnen we kort zijn: onbeschoft en minachtend . De bediende wordt zelfs even op zijn plaats gezet door één van de anderen. Vandaag peut-être, morgen: peut-être, volgende week: peut-être en toen was de maat voor mij meer dan vol. We vroegen gewoon of iemand even kon kijken wat er haperde en of het geen probleem was als we daarmee verder zouden rijden want , we konden wel degelijk nog rijden. Dit laat ik niet zo en heb zijn naam genoteerd en de naam van de 2 anderen. (Ondertussen naar de garage en Fiat zelf geschreven met een copie voor de bediende zelf en, reeds antwoord gekregen - oplossen deed het niks maar ik kalmeerde en hij weet dat hij niet ongemerkt mensen als vuil kan behandelen) We rijden verder en stoppen in Villard Les dombes om te eten. Toch maar even naar Ethias gebeld en de zaak uitgelegd. Ze geven me nog een adres van een Fiat garage en als ze niet toeschietelijk waren zouden ze zelf via assistance France een oplossing zoeken. Wij dus, zonder teveel verwachtingen, naar de garage in Villefranche sur Saone. Weer in zo'n groot industriegebied. Boven verwachting zijn ze hier zeer behulpzaam. Ze bekijken de zaak maar de vervangstukken moeten besteld worden en zouden ten vroegste woensdag in de namiddag toekomen. Dan zouden ze hem wel onmiddellijk repareren. Weer op hotel met de hond ? Hij zegt ook dat we verder kunnen rijden want zolang de batterij niet leeg is kunnen we starten en een diesel heeft de batterij alleen daarvoor nodig. Zo weinig mogelijk verbruiken, niet met lichten gaan rijden (dus alleen overdag). We kunnen geen grotere stukken maken en, raken we al of niet thuis kan niemand zeggen. We wagen het er op. Ik zoek in mijn gids naar een camperplek niet ver hier vandaan. Clugny: een tiental kms uitwijken maar er is water, dump en "electriciteit" want ook de binnenbatterijen worden niet meer bijgeladen. In Clugny volgen we de bordjes en weten we niet wat we te zien krijgen: een vieze plek vol rotzooi, lege olieblikken, oud ijzer en de dump en waterkraan te vies om naar te kijken. We hadden een parking gezien achter het postkantoor en dat zal het dus worden voor de nacht want ondertussen valt de duisternis. 't Ventje gaat even in de post informeren of er soms ergens anders een nieuwe camperplek zou zijn maar daar hebben ze geen weet van en ze zijn zelf beschaamd als ze zien hoe het erbij ligt. We staan onder een grote lamp en profiteren daar zoveel mogelijk van . Gaan we toch maar Ethias opbellen? Ja OK maar, geen signaal voor de gsm ook niet aan de andere kant van de post. Bergop naar 't dorp is voor geen van beiden haalbaar. We zullen het er dan maar moeten meedoen (de kinderen die van de perikelen wisten waren thuis ondertussen nogal ongerust omdat ze ons niet konden bereiken bleek later) We hebben een goede pillamp en een reserve batterijen dus daar zullen we ons wel kunnen mee behelpen (een beetje 't gevoel van vroeger toen we in de sneeuw kampeerden) We koken uitgebreid en de wagen wordt goed opgewarmd. Bij 't yatsen koelt het wel vlug af. We trekken een trui bij aan en 't dekentje over onze benen. Vroeg naar bed onder de dons....
Dinsdag 25 november Uiteindelijk toch nog goed geslapen. Vermoedelijk waren we op van de spanning van de dag tevoren. En nu maar hopen dat hij start . Zonder problemen dus, van de eerste keer. 't Ventje wil tot Marsannay la Côte rijden zuidwest van Dijon maar ik opteer voor Joinville. Dit is wel een stuk verder maar er is een goeie camperplek en electriciteit en dus mogelijkheid om de verwarming aan te zetten. We beslissen de autoroute te nemen en gaan voor Macon in de Carrefour voltanken. Maar voor we aan de oprit zijn bedenken we ons. Stel dat we op de autostrade in panne vallen, de meeste hebben geen pechstrook en op het rijvak staan met pinklichten aan waardoor de batterij het helemaal zou begeven is ook geen optie. Het wordt dan wel 1 1/2 u langer rijden. Het zonneke schijnt en in de bermen ligt hoe langer hoe meer sneeuw. Het is dus zeer aangenaam rijden. Het laatste stuk hangt er wat mist over de velden. In Joinville zijn we de eersten (13u30) We pikken met wat gefoefel met de kabels aan op de electriciteitspaal. Na een goed middagmaal en voorzien van licht en warmte voelen we ons weer opperbest en genieten van ons knusse huisjes met een ***** uitzicht op Marne, de woonboot van Scottisch people en de licht besneeuwde weilanden. 't Is bijna middernacht als we onder de dons kruipen.
Woensdag 26 november Geslapen lijk marmotten. Om 8u zijn we uit bed en 't eerste dat we doen is kijken of er geen mist hangt in de weilanden (anders zouden we hier een dagske langer blijven) Een koppel eitjes bakken, een goei tas sterke koffie en we kunnen er weer tegen. 10 km hebben we gereden als we de eerste mistflarden krijgen en het wordt dichter als we verder rijden. Er is nog zicht genoeg en we zetten geen lichten aan. Af en toe een tegenligger die ons lief groet (haha) St Dizier gelukkig goed zicht maar even voorbij op de baan naar Chalons en Champagne wordt de mist dichter. Gelukkig een rijbaan met middenberm en geen directe tegenliggers. We verschuilen ons zo goed als mogelijk tussen de camions maar af en toe pinken de tegenliggers ons toch nog toe. Even moeten toch de grote lichten aan, voor ons rijdt uitzonderlijk vervoer met wieken voor de windmolens begeleidt door een tiental zwaantjes. Wat verder gaan we weer op standlichten. De spanning is te snijden. Voorbij Chalons krijgen we weer tegenverkeer. Er is weinig beweging maar het is spannend vooral nu iedereen begint te pinken. Wat zijn we toch bezig??? maar we zijn nu al zo kort bij huis! Onderweg stoppen we nog aan een warenhuis voor verse baguettes en we laten de motor uit veiligheid toch maar draaien. Even wordt de mist nog dichter maar voor Virton klaart het uit . We rijden de grens over met 't zonneke. Nog even wat spanning: raken we thuis met onze brandstof??? 't zal nippekens zijn! Als we toch moeten tanken en de motor stilleggen geraken we dan nog gestart nu we toch vele kilometers met kleine lichten hebben gereden? Ik verwittig toch de dochter maar dat ze moet zien dat ze startkabels heeft in geval van... Namen :het lichtje gaat nog altijd niet pinken. Eghezee, alles nog goed maar dan is het zover en ? waar hebben we nog een benzinepomp??? In Hamme Mille weten we het niet echt. Moeten we toch tot Leuen??? We wisten het niet maar er is er wel ééntje in Hamme Mille richting Waver met een garage er naast haha, er kan ons dus niks overkomen. We tanken, we starten en hij doet het van de eerste keer Thuisgekomen een diepe zucht. We reden meer dan 840 km met een kapotte alternator. Peter is deze morgen de verwarming al komen aanzetten. Het huisje is dus opgewarmd. Voor ik uitstap ruim ik de wagen op en na een half uurtje heeft 't ventje alles binnen gebracht. We koppelen de wagen direct aan de electriciteit. Peter komt ons halen om bij hen te eten en we zijn blij de kleinkinderen te kunnen knuffelen. Saartje is flink gegroeid en Mathias voelt zich blijkbaar goed op school want het valt ons enorm op dat zijn woordenschat en manier van praten veel vordering heeft gemaakt. Els komt hier ook nog langs en mijn moederhartje voelt warm en vol aan.
Besluit: Een goed verlof gehad??? Voor de eerste keer moet ik nadenken voor ik antwoord. Ja, we hebben veel mooie dagen gehad, als 't mooi weer was genoten met volle teugen, als 't weer minder of gewoon slecht was hadden we genoeg te doen om ons niet te vervelen en... we hadden het uitzicht. We leerden weer veel lieve en gezellige mensen kennen. Ik heb zelfs mijn laptoppeke niet uitgehaald... Maar, de laatste 3 dagen waren er wat veel aan. Volgend jaar toch proberen half of eind September al te vertrekken De auto ... ja, hij heeft ons meer dan 250 000km veilig gebracht waar we moesten zijn - ook hij heeft last van ouderdom maar ... 3x op 1 verlof is ook voor ons teveel van 't goede vooral omdat ge in frankrijk dikwijls op het "niet willen helpen" stoot. Zullen ook eens een gesprekske moeten hebben met onze garage want na een groot nazicht na 400 km ontdekken dat de remschijven volledig versleten zijn doet bij mij vragen rijzen... zijn de wielen er wel af geweest?????????
Ondertussen hebben vrienden van mijn dochter naar de wagen gekeken. De alternator moet er helemaal niet uit - 't zijn de "koolborsteltjes" (weet niet of het goed geschreven is en nog minder wat het eigenlijk is) en 't wordt dit WE hersteld.
De kampeerauto stond al een deel dagen klaar maar 't was precies moeilijk om weg te geraken. We willen richting zuid Frankrijk - naar daar waar de zon schijnt en wel zo vlug mogelijk Op Woensdagmorgen is het dan zover. Nog even langs de dierenarts voor de attesten voor ons Kaya. 't Ventje slaagt er in hier, op 3 km van thuis, de plannen te wijzigen. 't Zonneke schijnt en misschien kunnen we nog even stoppen in Nonceveux ...Fourneau St Michel leerden we 30 jaar geleden kennen (zou ooit de tegenhanger van Bokrijk worden) en hij wil eens gaan kijken wat ervan terecht kwam. Op de parkings staat hier en daar een auto en ook een andere camper. We verwonderen ons dat het hier zo rustig is eind Juli. Niet te verwonderen. Van de plannen is niet veel terecht gekomen - het hele immense domein is sindsdien uitgebreid met een paar drink- en eetgelegenheden en een oude brievenbus langs een wandelpad. Voor de rest heeft alleen de tijd zijn werk gedaan. Zonde van zo'n mooi domein. Wij hadden er een zalige namiddag en 't ventje ontdekte dat er hazelnoten stonden. Maar....we moeten terug richting thuis ... ongelooflijk maar waar :ik ben mijn krukken vergeten... Van die onhandige spullen wordt ik nog gek... ge kunt niets anders vasthouden. Dus was ik met de rolstoel over en weer gereden om alles in te laden en bij de laatste lading gewoon ingestapt. De buren kijken er al niet meer van op ... 't is niet de eerste keer (bloos bloos) .. maar "krukken" vergeten , ja, dat moet ge kunnen hé...
hieronder de foto van - de nieuwe aanwinst in het park - 't ventje in vakantiestemming
't Doet raar zo'n bezoekske aan 't eigen huis voor een paar uur. Donderdag en we rijden naar de andere kant van 't land. We vertrekken met regen maar even voorbij Louvain La Neuve breekt de zon door. Aan het hellend vlak van Ronquieres lijkt alles verlaten.. We hebben, samen met een Nederlands koppel, de parking voor ons alleen. In de namiddag zou er een geleid bezoek zijn maar de boottrip gaat alleen 's zondags en er liggen ook geen andere boten klaar. Dan maar naar Strepy voor de scheepsliften. Ook hier is het enorm rustig. Aan de balie vertellen ze ons dat, ook in de verlofperiode, er tijdens de week alleen boottochten zijn voor groepen en... bij voldoende volk één (1) tijdens 't WE voor andere bezoekers. We geloven onze oren niet - hier staat de grootste scheepslift ter wereld en blijkbaar is dat geen bezienswaardigheid buiten de uitstapjes van gepensioneerden tijdens 't jaar. 's Namiddags komt er een groep en er zouden nog een paar plaatsen vrij zijn. We gunnenb het de jonge Nederlanders en willen hier met de ganse familie eens terugkomen Wij waren er een tijdje zoet met het bezoek van de tentoonstelling - zicht op de installatie als er een vrachtboot en een paar plezierboten getakeld worden. In de omgeving staan nog een paar liften ... Een aanrader... Daarna gaan we een kijkje nemen aan de "port de plaisance" van Thieu aan de andere kant van de brug...met uitzicht op de Maas en de liften. Er liggen een paar bootjes .. het is er rustig en...'t zonneke schijnt. 't Ventje gaat wandelen met de hond en ik installeer me met een boek. 's Avonds komen er nog een paar bootjes aanmeren - een leuke babbel is niet ver weg. En, voor de eerste keer dit jaar, liggen we op tijd in bed. Geen TV, geen pc, geen photoshop -
We willen ons weer wat verplaatsen. Het is WE en doorgaans vermijden we die dagen om te rijden als 't mooi weer is... veel motorrijders, veel fietstoeristen. We stippelen een route uit via kleine baantjes en...dat hebben we geweten. Op een afstand van 70 km vroegen we 3x de weg... dat lukt ons dus alleen in 't eigen landje. Het is heet en aan het meer is het vrij druk maar we vinden toch nog een plaatsje tussen onze zwerversvrienden waar we de luifel kunnen uitzetten. 't Was heel lang geleden (25jaar?) dat we hier nog langskwamen en het is onherkenkaar. Niet zo onze dada... maar verder rijden trekt ons nu ook niet zo aan. 't Ventje gaat wandelen, ik luier en lees en praat wat met onze buren. 's Avonds loopt de camperplek bijna leeg ... we verplaatsen ons naar de rand van 't meer en slapen in op 't geklots van 't water.
We worden gewekt door 't zonneke. Nog een flinke wandeling (allé voor 't ventje toch) voor het weer te warm wordt. Na een weekje België rijden we Frankrijk in. Gaan we nu richting Pyreneeën waar het blijkbaar mooi weer is of trekken we toch richting Alpen? Het wordt Cerfontaine, Couvin, Rocroi, Monthermé aan la Meuse...één van onze lievelingsplekjes . Blijkbaar heeft het hier de vorige dagen wel geregend. We verkiezen toch een plekske met gras aan 't water boven de parking in 't Centrum. Ideaal voor ons Kaya die haar bezigheid heeft met zich druk te maken over de eenden die tot aan de deur van de camper komen. Haar vreugde slaat om in paniek als er in de verte een onweer komt aangerold. Ze zoekt haar heil in een hoekske tussen de bestuurderszetel en onder het dashbord. 't Begint goed te regenen en we zetten de luifel uit zodat de deur open kan blijven. Iin een mum van tijd staan we in een grote plas... Ons nu nog verzetten? of zien wat 't morgen geeft? We zien morgen wel. Ik win bij 't Yatsen, installeer me voor de nacht met mijn boek en een kasteelbiertje en word 's nachts door niks gestoord.
Het regent niet meer, de plassen zijn weggetrokken maar het is somber weer en er staat een strakke wind. We volgen de Maas naar Charleville Mezière. We weten dat hier een camperplek is, hebben tijd zat, en gaan eens op verkenning. Een poosje sightseeïng met de auto en 'k moet zeggen dat de stad een frisse en gemoedelijke indruk nalaat. De camperplek ligt aan 't water nabij de camping, 't centrum tevoet goed bereikbaar. Eén groot nadeel... een heel scheve parking en kleine plaatsen - keggen absoluut nodig om de casrollen op 't vuur te houden... we hebben zelfs geen zin om hier ons bokes te eten... Een 10tal kilometer voor StDizier besluiten we toch maar langs 't meer te rijden. We opteren voor de parking nabij 't natuurcentrum. We ontmoeten er vlamingen die ook aan de barrage in Florenville stonden en naar hier afzakten in de hoop van beter weer. Maar de wind staat strak en maakt het onaangenaam. 't Duurt even voor we de auto zo staan hebben dat de deur open kan blijven zonder teveel tocht binnen. 't Worden bokes met een hete tas soep. 't Ventje gaat met de Kaya even de dijk op maar is vlug terug en verkiest een poosje verder te rijden ipv platte rust. We rijden langs Joinville en gaan even kijken hoe het er nu op het camperplekske is...Onze vriend "den hollander" ligt ook dit jaar weer met zijn bootje in 't haventje. Augustus en dus ook hier veel campers. Wij rijden een tiental kilometer oostwaarts tot Goncourt waar het heel rustig maar spijtig genoeg ook slecht weer is. Vissers houden van in hun auto hun lijntjes in 't oog. Een jong koppeltje zit met een dikke jas op de reling aan 't water. Zelfs ons Kaya blijft niet lang buiten. We installeren ons met een boek en een tas koffie. Kaya strekt zich languit onder tafel met zicht op de wei en roert zich enkel als de eenden te kort bij komen. Een rustige dag maar we trachten toch naar 't zonneke.
Het regent niet als we de gordijnen opentrekken maar lang zal het vermoedelijk niet meer duren. Dikke donkere wolken sieren het firmament. We gaan rijden tot we 't zonneke vinden. Langres, Longeau, Gray, Dole, Poligny,Sault Le Saunier, we stoppen aan 't museum van le pays de Bresse om een hapje te eten. 't Is opgeklaard maar na een wandelingske met ons Kaya willen we toch nog meer zuidwaarts. Via Bourg en Bresse zijn we vlug in Villars Les Dombes. We zoeken ons een droog plaatske achteraan op de wei. De auto staat nog maar goed stil of mijn ventje is al op stap. We ergeren ons blauw aan andere MH bezitters die het nodig vinden met de armen overeen toe te kijken hoe een Duitser zich vastrijdt tussen de paaltjes als hij de parking op wil. Niemand houdt hem tegen, niemand verwittigt hem (jaloersheid en leedvermaak?) al zien ze goed dat hij met zijn grote Concorde en aanhangwagen er niet door kan. Gelukkig zie ik dat mijn ventje hem gaat helpen en hem toont dat het gemakkelijker is om rond te rijden. We krijgen een hekel aan die nieuwe mentaliteit... De volgende dag staan we op met 't zonneke. Hier blijven dus ... ruimte zat en goed om een stapke te doen met de hond en met mijn scooter. Ons Kaya zorgt er voor dat de ooievaars niet te dicht bij haar eetbak komen.... wij luieren, lezen en genieten en zo houden we dat hier 4 dagen vol..
Op de wei lopen veel ooievaars rond en dat heeft ons Kaya wel vlug geroken ... ziet ge niet dat ik eruit wil????? 't ventje offert zich dan maar op om te gaan wandelen ...
Het is stralend weer. Via Chalamont naar Amberieu en richting Aix Les Bains maar in Pugieu beslissen we via Culoz naar Ruffieux en het strandje in Serrières La Chatagne te rijden. Het is heet en gelukkig vinden we een plaatsje in de schaduw nabij de speeltuin... weg van de baan. Pa gaat wandelen, de Kaya duikt het water in en probeert de beek leeg te drinken en ik ... ik geniet van een tas koffie en 't uitzicht.
's Avonds verzamelt de dorpsjeugd maar ... ver genoeg van ons af ... En zoals altijd op verlof ... op tijd het bed in. Moe van niks te doen. We slapen lijk marmotten.
Een paar dagen in de drukte volstaan. We willen ons een paar kilometers verplaatsen .. In Rumily heb ik de dochter aan de telefoon, let niet goed op waar we rijden, om bij 't beëindigen van 't gesprek te ontdekken dat de baan die we nu volgen me niet erg bekend voor komt. Yep ... even overleggen...terugrijden of met een omwegske. We verkiezen het laatste omdat het een mooie route lijkt en... we hebben tijd zat. We nemen de tijd om hier en daar in een mooi dorpke te stoppen.
't Ventje komt terug met een telefoonkaart en die moet natuurlijk uitgeprobeerd worden. Even naar de vrienden gebeld en Gazelleke vraagt zich af of ik mijn peceke nog niet mis ... neen...zelfs mijn laptoppeke nog niet uitgehaald. In Sévrier komen we aan het meer van Annecy. Via de noordkant de kortste route maar via de zuidkant kunnen we weer een stuk onbekende paden betreden. Keuze dus vlug gemaakt. We nemen onderweg nog vlug een paar kleine collekes mee . Op de Leschaux stoppen we want de Kaya is wat onrustig .. vermoedelijk deze morgen wat teveel "beek" naar binnen geslurpt. Terwijl 't ventje een stapke gaat doen dek ik maar de tafel. Als we vertreken ineens een raar geluid...Het trapje stond nog buiten en... van zijn poten gereden...goed voor de schroot. Een serieuze afdaling brengt ons vlug in Thones waar aan de beek een mooi schaduwrijk plekje op ons wacht. En zoals altijd hier is 't wat passen en meten om...niet te scheef te staan, niet tekort maar ook niet tever van de takken, voldoende ruimte laten om zetels en tafel buiten te zetten en ..de zijdeur richting ochtendzon..en nog een paar andere vereisten voor mensen die geen andere problemen hebben haha Goed voor 4 dagen wandelen en genieten tot de regen water in 't eten gooit.... We krijgen 's nachts een onweer om "U" tegen te zeggen... mijn ventje slaapt en snurkt, ons Kaya weet niet waar kruipen en ik... ik waak over de zaak, in de ene hand mijn boek en met de andere de hond aaiend... De weerberichten voor de volgende dagen: regen en regen. Tijd om op te krassen dus.
We rijden maar zuidwaarts en zien waar we komen. La Clusaz, Col des Aravis. Een heel mooie en aangename col om te rijden. 't Is zondag en dat waren we vergeten tot we een 10tal km voor flumet waren... file rijden ... Ja, flumet doet wat voor de toeristen. We zijn hier nog nooit doorgereden dat 't rustig was of we niet moesten aanschuiven. Geen kleine banen meer - direct richting zon. Alleen de gorge de l'Arly zet ons nog even op de rem, daarna is het een grote baan tot Albertville. De zon is er weer doorgebroken en we hebben goede herinneringen aan Aiguebelle. We hadden ons de omweg kunnen besparen want op 't pleintje stonden de campers schouder aan schouder brrrr we rijden 't pleintje rond en zeggen bey bey..Een 60 tal km scheiden ons van Grenoble. We laten ons niet verleiden om de stad in te rijden maar rijden l'Autoroute en... voor de 2e keer deze reis moeten we om rijden. Onze gewone afrit is open maar even voorbij, zonder verwittiging, afgesloten... Vragen dan maar.(zouden we nu toch een gps nodig hebben??? niks van ..) We stoppen even aan de kloof om vast te stellen dat er wel héél veel volk is... ook in Villard de Lans is het een drukte van jewelste. We rijden even rond langs de parkings maar de beslissing is vlug gevallen om door te rijden de vallei in naar corrençon waar we midden in de natuur een grote parking voor ons alleen hebben. We slapen rustig, ontwaken met 't zonneke ...voelen ons goed. We willen hier wel niet langer blijven want het terrein is nogal geaccidenteerd en met onze adem en benen geen echt ideaal wandelgebied. We rijden verder door de Vercors via de Bournes. In Les Baracques is men nog volop de nieuwe tunnel aan 't boren en Les Grands Goulets nog voor minstens een paar jaar niet bereikbaar. Voorbij St Agnan hebben de ooien goed hun best gedaan, de weiden lopen vol lammetjes. Aan de grotten van de Lure is 't stilletjes... en we genieten er een poosje in 't zonneke. Op de Col de Rousset staat een strakke wind - 't zal toch niet waar zijn zeker ... Maar als we aan de andere kant uit de tunnel komen zijn al de zorgen weg. Een zonovergoten landschap met lavendel velden - de straten en pleintjes in de dorpen met hun knotwilgen... een fijn gevoel. In Die gaan we rechtstreeks op de wei staan. We voelen ons hier stilaan thuis. 't Ventje kan gaan markten en wandelen. Komt telkens thuis met zijn zakken vol hazelnoten en...pruimen. Af en toe eens wat Clairette de Die gaan proeven of een terraske doen ...lijk God in Frankrijk. En... hij heeft een nieuw en stevig trapke gevonden voor mij. (haha heeft met de mevrouw van de winkel afgesproken dat hij het mocht terugbrengen als ik het niet goed vond... wat moet ik daar nu bij denken???)
.
We willen wat verder zuidwaarts maar ook niet téveel rijden. Even buiten 't centrum stoppen we aan een groenten en fruithal en doen weer een voorraad vitamientjes in. Via Crest naar Bourdeaux waar het zeer druk is ... geen parkingske te vinden tenzij kms verder langs de baan. Het is een dorpke waar we normaal graag een paar dagen blijven maar deze drukte spreekt ons niks aan. In Dieulefit hebben ze een goeie bakker en pa doet lijk alle Fransen en parkeert dubbel om even binnen te springen. Montbrison: we stoppen op de camperplek; een kleine parking aan een speeltuin maar wel met alle voorzieningen, zelfs electriciteit. Het duurt weer even voor we goed staan grrr... niet onder een boom want als het gaat regenen blijft het druppen op het dak, kort bij de service paal dan moeten we geen verlengkabel uithalen en ook zo dat we niet uit ons bed rollen. Ik maak van de gelegenheid gebruik om de batterijen van mijn scooter enz. op te laden. 't Ventje doet zijn wandelingske en babbelke en komt terug met druiven en lavendelessence. 's Avonds krijgen we nog het gezelschap van een heel leuke Parijzenaar.
We rijden een kilometer verder en zien een nieuwe service plaats aangeduid - we kunnen het ons niet laten om eens te gaan kijken. Het is er heel mooi en rustig staan aan de sportvelden met WC's en alle service mogelijkheden. De scooter is goed opgeladen en we maken een serieuze wandeling. Golvende wijngaarden waar men ook kijkt. Onderweg komen we nog langs een heel mooi "maison de vacances"
.
Het is nogal overtrokken en na onze middagrust wil 't ventje nog wat gaan rijden. Via Nyons, Buis les Baronnies en Sederon naar Sault. Onderweg krijgen we af en toe wat druilregen. Spijtig want ik vind dit nog altijd een heel mooie route om te rijden. In Sault op de parking is het druk en veel plassen. Niks om ons Kaya buiten te laten. Er staat ook een heel nieuw service station, wel betalend maar.... het kraantje aan 't kerkhof is er ook nog steeds... We rijden er even rond en rijden verder. Onderweg komt 't zonneke er door en we genieten van de uitzichten die de D943 ons biedt. In St Saturnin vinden we toch dat we genoeg gereden hebben voor vandaag.... parking zat nabij de boulodrome en heel mooi om te gaan wandelen. Volgens de mensen hier voorspellen ze heel mooi weer voor morgen. Vandaag vroeg tussen de lakens met een spannend boek.
We worden wakker met 't zonneke en doen rustig aan. 't Is bijna middag als we beslissen toch nog wat verder zuidwaarts te rijden - geen vast plan, we zien onderweg wel wat ons voor de wielen komt. Even voorbij Apt op de N100 oostwaarts zien we platen staan "Colorado" Het intrigeert ons en we nemen de D22 noordwaarts. Het park kreeg zijn naam omdat de natuur er fel gelijkt op een deel van Colorado in de VS met dezelfde kleurrijke rotsformaties. Er lopen verschillende wandelwegen door. Aan de ingang staat een jonge vlaamse student die hier een vakantiejob doet. Na wat praten en uitleg vragen moeten we vaststellen dat ik hier niets kan doen...een paar meter voorbij de parking worden de wegen smal, zanderig en fel geaccidenteerd en dus niet met de scooter te doen. 't Ventje gaat wel een verkenningswandeling doen en is er opgetogen over maar ook verderop wordt het voor hem te fel bergop ... We krijgen nog de uitleg hoe we in Rustrel via een "verboden" straatje bergop een mooi uitzicht over heel de streek hebben. We rijden dus even om en houden ons hart vast als we begrijpen waarom het "verboden" is ... maar we komen er heelhuids door. Het is een mooie route, we komen langs kapellekens en kleine dorpen, rijden tussen de wijngaarden, stoppen om de haverklap en voelen ons lijk God in Frankrijk.
.
We rijden een ommetje naar St Michel Observatoire waar men naar de sterretjes kan kijken...Voor wie het interesseert, de camperplek ligt richting observatorium, keggen nodig. Het centrummeke zelf is wel heel toeristisch maar toch gezellig gebleven. Ondertussen vlamt de zon er op door. We willen een plaatske vinden onder een boom en ja... we kennen er eentje dat hier niet zo ver af ligt. Forcalquier, Manosque, Vinon s/Verdon, St Paul Lez Durance. We vinden een goede boom, hebben een picnic tafel naast de deur, kort bij 't centrum en wat wandelmogelijkheden. De bewoners rond het pleintje zijn ondertussen goede bekenden... een beetje thuiskomen dus.
Ze vlammen er goed op deze morgen. Volgens de buren baadt heel Frankrijk in de zon .. goed om wat bergskes te gaan doen. We nemen rustige routes via Ginaservis naar La Verdière, met onderweg veel druivekens, Tavernes, Sillans La Cascade. We stoppen op de parking waar één van de wandelingen naar de waterval vertrekt. Het is er zeer druk en heet. 't Ventje vertrekt met de hond richting waterval maar is vlug terug. veel te warm om te wandelen. De boom waar we onder staan geeft ook weinig soelaas. Ons maar verplaatsen naar de andere kant van 't centrummeke ( waar we nu niet veel meer kunnen gaan doen - ligt op een helling .. een paar jaren terug deden we dat nog zonder problemen maar dat is verleden tijd) Hier onder de bomen valt het mee en ...'t is hier rustig en vlak om te wandelen. Een Brugs gezinnetje komt even langs om te vertellen over hun mooie tocht .. ze raden ons aan zeker Tourtour te doen ... We kennen dit mooie dorpje maar met de kampeerauto??? no way ... veel te smal en we hebben echt geen nood aan gebibber of adrenalineopstoten...we willen het rustig houden. Via Aups rijden we verder naar Les Salles en installeren ons voor de rest van de dag aan 't meer. Ik haal mijn cursus photoshop boven en genietend van een 5* uitzicht leer ik hoe ik foto's moet rechtzetten... zal van pas komen. Laat in de avond verhuizen we naar de camperplek ... oei .. we waren hier nooit in 't hoogseizoen en dat gekrioel is nu ook niks voor ons en... veel loslopende honden. We weten een paar km verder nog een andere plaats .. wel nogal scheef maar daarvoor hebben we onze keggen toch. De ondergaande zon kleurt de rotsen, de krekels zijn wakker en wij gaan slapen.
Even overleggen langs waar we rijden. 't Ventje wil graag richting Lauteret en daarvoor moeten we eerst al wat bergskens over. De Col d'Allos is van Zuid naar Noord geen optie voor ons (te smal en geen uitzicht) Col du Labouret is OK Daar het hier overal zo druk is en we de Canyon de Verdon reeds herhaaldelijk deden, rijden we dus niet via Castellane maar via Moustiers naar Mezet en digne Les Bains. In Digne zijn er feestelijkheden , parkings overvol, stapvoets verkeer langs de vele stalletjes. we hebben zelfs de kans om door mijn vensterraam olijven te kopen... De route noordwaarts van hieruit reden we al een paar maal maar steeds met slecht weer. we genieten nu dus dubbel. La Javie, Col du Labouret, Le Vernet, Col du Maure, Seyne, Col St jean ... wat draaien en keren maar verder heel gemakkelijk te rijden. In St Jean houden we onze "afternoon tea" met een goei tas koffie om even te bekomen. We wilden onder de bomen gaan staan op een brandweg achter de parking en bij 't achteruitrijden ...wat te goed afgedraaid zeker... even de baan wat moeten bijwerken met grote stenen maar we zijn er zonder stukken uitgekomen. We doen het dus even zonder die schaduw. Van hieruit nog een sprongske van 15 km naar Le Lauzet, één van onze lievelingsplekskes. De camperplek aan 't meertje en boulodrome staat vol maar aan 't speeltuintje duiken we onder de bomen. Vermoedelijk voor de laatste keer want men vertelde ons dat ze hier gaan bouwen... De scooter van de auto en we zijn op pad. 't Ventje raapt en plukt hazelnaten .. wil thuis notenbrood gaan bakken zegt hij... 's Nachts schiet ik wakker ... er zit iemand aan mijn scooter denk ik ... rolgordijnen op maar niks te zien. Even later weer....ons Kaya blaft en springt en verjaagt ....DE KAT...
De volgende dagen wordt er gewandeld, gelezen en de auto opgekuist....
..
Stralend weer. De bakker in 't dorp is nog gesloten. Ja, zo vroeg zijn we de baan op vandaag...We rijden via Barcelonnette naar Jausiers waar we een 'restaurant" kopen en neen, geen zaak maar een grote baguette. Tijdens 't ontbijt vergapen we ons aan al dat verkeer en verwonderen er ons over dat zovelen afslaan naar de Col de Bonette (de hoogste van Europa en blijkbaar ook een heel mooie) We willen onze plannen niet weer veranderen maar noteren hem met "een stip" voor de volgende keer. De Col de Vars is een aangename bergroute. Op de pashoogte worden we geschroeid door de zon en de wind.
.
Vars centrum is langgerekt en vooral een skioord. In Guillestre willen we een overnachtingsplaats zoeken maar dat valt dik tegen... ligt tegen de helling geplakt en dus steile straatjes, druk verkeer en op de grote parking staat een circus. We rijden aan de andere kant het dorp terug uit. We willen wel graag een plekske vinden voor Briançon. De route volgt de Durance en hier en daar zijn vertrekplaatsen voor kayaks. We rijden wat rond in Argentière waar veel mooie parkeergelegenheid is maar wij ontdekten nog een parking aan 't water waar wedstrijden georganiseerd worden. Nu, heel rustig...met een boom om onder te staan, een beek voor de Kaya, mooie wandelwegen... meer moet dat niet zijn.
De dag starten we met een flinke wandeling en genieten van de nog frisse ochtendlucht. Strak blauw zonder één enkel wolkje en ze beloven ons een hete dag. We rijden nog steeds langs het Parc Nat des Ecrins en genieten van het uitzicht. Briancon, zoals het bij een levendige stad hoort, druk verkeer. Door de vallei van de Guisane en zien veel Italiaanse Motorhomes die huiswaarts rijden .. voor hen zit het verlof er op en dat is te zien want op de parking in Le Monétier is ruimte zat. De Col du Lauteret is van Oost naar West zeer gemakkelijk te rijden en we zitten op 2059m voor we er erg in hebben. We vinden een plekske met een 5* uitzicht om onze tafel te dekken en eten met zo'n uitzicht smaakt eens zo goed. Voor wie het interesseert achter het hotel aan de zuidkant is een heel mooie plek om met de camper te staan ... het is wel even hobbeldebottel rijden en de wei is alles behalve plat maar het uitzicht is onvergetelijk... doen, zolang ze het daar nog tolereren...Wat lager aan de Z/W kant is er een vlakkere parking waar men beschut staat maar... beperkt uitzicht natuurlijk. En wie weg van alles wil in Villar d'Arene richting camping rijden en onder de bomen aan 't riviertje....wel opletten bij regenweer voor vastrijden. Het is stralend weer dus nemen wij de Galibier er bij. Hier is heel wat meer stuurkunst vereist om de top op 2646m te bereiken .. zeker als men niet de tunnel neemt. Er is een kleine parking aan de linkerkant... De afdaling is gewoonweg "genieten" van een prachtig uitzicht ... soms voelt mijn borstkas wat te klein aan... zo mooi.. (het verschil: bij 't klimmen ziet men veel baan en een beetje omgeving, bij 't dalen is er meestal onbeperkt uitzicht) Maar ... er komen zwarte wolken opzetten ...geen goed idee om in La Rivine aan de beek te gaan staan. We zoeken ons een plaatske in Les Verneys waar we nog het gezelschap krijgen van 3 andere campers. Ook bij 't binnenrijden van Valloire is er rechts een mooie parking maar daar zijn feesten en 't centrum afgesloten, dus parking vol vandaag.
Deze nacht heeft het goed geregend. We staan midden in een plas. Dus eerste werk de auto wat verplaatsen zodat de Kaya niet direct een bad neemt. Het is nog steeds fel bewolkt en we hebben niet veel zin bergroutes te gaan doen. Bij de bakker weten ze ons te vertellen dat voor de volgende dagen ook regen op 't programma staat. Hier dus blijven spreekt ons ook niet aan. We wagen het er dan maar op. Bij de afdaling van de Col du Télégraphe rijden we een stuk door de mist....gelukkig heel weinig verkeer. In St Jean de Maurienne komt de zon er door. Dus toch maar naar boven rijden. Er zit een omlegging op en dat wordt een avontuur. Ze zetten ons rond langs Albiez en dat hadden we in 't begin niet door ... er stond wel détour maar dat was het dan.. niet langs waar. De route wordt vlug heel smal en mekaar kruisen niet eenvoudig. We rijden ook tussen bomen en hebben dus ook geen plezier van uitzichten. Na een 10tal km komen we in wat bewoonde wereld en wordt de baan ook breder. Te vlug gejuicht want voorbij La Cochette is de baan weer zo breed als de auto...Maar we deden het in de goede richting want komende van 't zuiden is het ook nog heel steil. Terug op de hoofdbaan valt het mee tot St Sorlin en dan is het weer smal tot de pashoogte ..gelukkig komen we maar één wagen tegen met een bestuurder met angst ...een Nederlander met zijn hele gezinnetje..We vertellen hem over de toestand van de omweg en hij verkiest terug te rijden wat ook geen sinecure was, achteruit tot op een plaatske waar meer ruimte was om te keren. En mijn ventje, die blijft daar altijd rustig bij... alles lost zich op als ge met mekaar praat en voorzichtig blijft ...ik krijg veel vlugger de bibber. We dalen een beetje en staan aan de voet van de Glandon..het is nog geen km de D927 op en 16m hoogteverschil .. doen we dan maar. En daar openen de hemelsluizen... De afdaling van de Croix de Fer is een mooie ruime baan met uitzichten waar we niet kunnen van genieten door de laaghangende wolken. Zelfs de koeien verkiezen de asfaltbaan ipv door het drasserige gras te ploeteren. Aan de Lac de Grd Maison is er aan de noordkant beneden aan 't meer mooie parkeergelegenheid maar vermoedelijk niet ideaal met dit weer. Aan de barrage is ook een parking met orientatiepaneel en wat uitleg. Zonde van 't weer ..... al komt er af en toe een waterzonneke piepen.
.
We overleggen ... drinken een tas koffie ... beslissen om toch maar verder te rijden. Door de Défilé de Maupas; de kleine wandeling naar de waterval kan ons niet lokken. In Le Rivier d'Allemont en aan de electriciteitscentale zijn ook mooie staanplaatsen maar 't ventje heeft zijn zinnen gezet op l'Alpe du Grand Serre, nog zo één van onze lievelingsplekjes. Waren we toch maar in Allemont gebleven.... Halfweg de beklimming komen we weer in de mist terecht. Op de parking is ons lievelingsplekske nog vrij. 't Ventje koppelt aan voor de electriciteit en heeft een praatje met de buurman camperaar... ze zitten hier al een paar daen in de mist... dat belooft. Een uurtje later trekt de mist nog meer toe. We zien met moeite de auto die op 5m van ons af staat. Killig en vochtig en .. we steken de verwarming aan.
We worden wakker, trekken de rolluiken op en... duiken weer onder de dons. We zien geen steek buiten. Gaan we door de mist naar beneden rijden of kijken we het een dagske aan. Hier blijven dus want gisteren hebben we genoeg gereden. We maken het gezellig binnen .. gaan alleen buiten om de hond uit te laten ... lezen, yatsen, ik haal mijn cursus photoshop boven en aangezien we aan de paal hangen ook mijn laptoppeke ..foto's rechtzetten, kleur vervangen....met dank aan Avia Dina ...De koffie vloeit met sloten, de voorraad koekskes slinkt ... we verwennen ons bij 't avondeten. Uiteindelijk was het een rare maar toch gezellige dag. We gaan slapen in de hoop van .....
Maar als we 's morgens onze ogen open doen is alle hoop op beter weer vervlogen.
Een paar dagen slecht weer volstaat. 't Ventje denkt dat als we een paar honderd meter dalen we uit de mist zijn. En hij had gelijk In Le villard is er van mist geen sprake meer en in Corps komt zelfs de zon er door maar 't is frisjes. We beslissen de voet op de gas te houden en weer zuidwaarts te rijden naar de Provence waar het weer toch stabieler is. Niet veel te beleven vandaag ... we rijden, stoppen en rijden verder. Een muziekske, een drankske en een knabbeltje. Het is geen autostrade maar we vorderen toch goed. Col Bayard, Gap en om daar door te rijden krijgt men een echte sightseïng.We vervolgen de Route Napoleon tot Sisteron. Daar is aan de noordkant een nogal drukke parking met een service punt maar wel goed gelegen om 't stadje te bezoeken. In Volonne verlaten we de Route Napoleon , stoppen even aan de rotsen in Les Mées, zijn blij dat de zon nu volop schijnt en 't zelf redelijk warm is en rijden via de D4 verder... een rustig baantje maar wel zeer geaccidenteerd en niet echt een baantje om kilometers te vreten. St Paul Lez durance .... hier zijn we weer.
Na een 3tal dagen krijgen we weer de kriebels. Even gaan kijken of langs de route naar Ginaservis en Montmeyan de druiven al geplukt zijn .. neen dus .. dan helpen wij even (sorry) De route van Montmeyan naar de westkant van Lac de Ste Croix is aangenaam en rustig rijden. Fontaine en Baudinard vonden we prachtig. Dit laatste heeft een zeer smalle hoofdstraat maar er is éénrichtingsverkeer. Richting meer is er aan de linker kant een parking. De afdaling naar de barage en 't meer geeft mooie uitzichten. Ste Croix de Verdon en zeker de camperplek konden ons niet bekoren... een echt toeristencircus brrr Ook de route verder langs het meer is wel groen aangegeven maar vonden wij niet zo bijzonder. de afdaling naar Moustiers was dan weer andere koek - niet aan te raden met iets groter dan een kleine camionnette .. smal, steil (16%) en heel korte op mekaar volgende bochten. Gelukkig rijden we bergaf want in de andere richting zouden we het wel halen maar 't ventje zou zweten denk ik. We rijden de noordroute van de canyon du verdon en er is veel volk op de baan. We stoppen om te eten en willen verder naar rustiger oorden. In La Palud s/Verdon vertrekt de route des Crëtes. we deden die reeds herhaaldelijk en is zeker een aanrader - er is ook éénrichtingsverkeer wat het een gemakkelijk te rijden route maakt. In La Palud is langs de hoofdbaan een parking in terrassen aangelegd maar wij vinden het veel aangenamer aan de speeltuin waar de baan doodloopt. Wij rijden verder, stoppen af en toe om de kunsten van de kayakkers te bewonderen, genieten van 't uitzicht voor we Castellane binnen rijden en zijn wer ontgoocheld hoe dit vroeger zo mooie plaatsje door de massale toeloop zo verloederd is. We hebben heel goede herinneringen aan de vallei d'Allos (aan de col wat minder) en willen er graag weer nartoe. Ze geven heel goed weer voor de Maritieme alpen en we twijfelen niet. Langs de Lac de Castillon en de electriciteitscentrale naar St André les Alpes. Hier in 't centrum is een service punt maar de parking is daar nogal scheef. Nabij het centre de voile is er een parking en als men zich niet op de landingsrichtig plaatst maken ze (tot nu toe) gen probleem. Een beetje verder langs het kantoortje en achter de camping is er ook ruime parkeermogelijkheid met veel bomen maar weinig uitzicht. Het is een mooie wandeling naar 't dorp. Ook hier goed voor een 3tal dagen.
..
We rijden verder van de vallei d'Allos in en volgen de loop van de Haute Verdon. Volgens mij één van de aangenaamste valleien. Onderweg kleine, aangename dorpjes en rustige parkeermogelijkheden. We rijden slechts 28 km en zijn in Colmar les Alpes, een Vauban stadje en dus ommuurd. Er is een mooie parking met zon of schaduw naar keuze alleen, ze ligt er nogal scheef bij. En zoals altijd als er veel ruimte is duurt het wat voor we het, volgens ons, ideale plekske hebben gevonden. De keggen zorgen dat de pannen op 't vuur blijven staan, 's morgens worden we wakker met de zon in 't bed, op 't heetst van de dag zitten we in de schaduw, ons Kaya kan kiezen tussen gras, zand en asfalt, 't ventje heeft ruimte zat om zijn stoel buiten te zetten en ik heb zelfs van binnenuit een prachtig uitzicht...lijk God in Frankrijk dus: ons huisje bij en heel die mooie omgeving onze tuin overgoten met een stralend zonneke. Van hieruit vertrekken vele wandelingen en kan men ook aan canyoning doen ... De waterval ligt op een half uurtje van de parking, de andere wandelingen zijn uitgedrukt in uren of dagen....niks meer voor ons dus. Het stadje zelf vind ik heel mooi. Het oude deel met smalle straatjes. Er rond een oude burcht, een parkje en heel veel groen. De bakker is een vakman en het woord dieet wordt voor een paar dagen geschrapt. Na een paar dagen moeten we gaan rijden want de batterijen van mijn scooterke staan laag (ze nemen te veel energie op om ze te vullen alleen met de zonnepanelen) Het is slechts 24km tot La Foux d'Allos waar de beklimming van de col begint (en die staat absoluut niet op ons programma) Allos en La foux doen een beetje spookachtig aan. Het zijn echte skioorden en in de zomer kunt ge de mensen op beide handen tellen. Er is een kleine maar mooie camperplek rechts voor Allos maar ze lag er zeer onverzorgd bij en het service station is juist links achter de tunnel maar.... opgelet want heel nauw en moeilijk om te draaien. Nabij 't schooltje is er ook een aangename parking. In La Foux zijn er grote parkings aan de skiliften met betalend service station, maar ook hier geen enkel plaatsje vlak. Vanuit Allos kan men naar het Lac d'Allos maar de route is smal, heel veel scherpe bochten en hellingspercentages tot 20%. We doen het deze keer niet ..absoluut geen nood aan spanning... We rijden rustig terug naar colmar, alle batterijen goed gevuld.
De route van Colmar naar Guillaume heeft gedeelten van -2m breed en is dus niks voor ons. We hoorden van zwervers onderweg dat Annot aangenaam is en we willen daar dan graag eens gaan kijken. We moeten terug tot St André les alpes want de route via de Col St Michel is afgesloten wegens grondverschuivingen. We gaan eerst nog naar de markt en naar de bakker. We laten ons verleiden tot de aankoop van olijven in alle soorten en tapanades van olijven, tomaten enz. 't Is bijna middag als we vertrekken en we stoppen dus nog eens in St andré om wat te eten en platte rust te houden. Nog 25 km via de verbindingsas Grenoble-Nice. Drukker verkeer dan dat we de laatste tijd gewoon zijn maar de mooie omgeving maakt er toch een aangename rit van. In Annot moeten we even goed uitkuiken om de camperplek te vinden. Ze ligt wat buiten en boven het centrum. Heel rustig, op een wei (keggen doen goed dienst) met wat bomen, waterkranen en dump en grote wasbakken. We vinden een plaatske naast het wandelwegske naar 't centrum en hebben een mooi uitzicht. Niettegenstaande er toch een deel kampeerauto's staan is het er heel rustig. Een paar hebben de was uithangen en dat brengt ook ons op ideeën. Het stadje beviel ons meer dan 100% Mijn scooterke moest wel puffen... en de bakker?? gelukkig hadden we onze voorraad in colmar ingedaan... (vermoedelijk waren we te laat op de dag en was het er eentje uit zijn overschot van gisteren???) De volgende keren gingen we wat verderop onze voorraad indoen. Smalle en soms steile straatjes met overbruggingen, hier en daar een beekske en wasplaats .. de straatjes met trappen mocht 't ventje alleen doen haha Ook weer goed voor een 3tal dagen - we willen graag blijven maar willen aan de andere kant ook nog veel nieuwe dingen ontdekken. Een stadje waar we zeker zullen terugkomen als 't God belieft
De auto is gewassen, wij zijn proper en de was is opgeplooid; we kunnen dus weer de baan op. Na 7 km drukke baan slaan we links af naar de Gorges de Daluis. Rood-bruine rotsen uitgeslepen door de rivier de Var, wind en neerslag. Goede route, op smalle plaatsen is er éénrichtingsverkeer, veel tunnelletjes en voldoende parkings langs de baan om van de uitzichten te genieten. Op één van die plekjes staan hazelaars en mijn ventje kan 't zich niet laten...en hij krijgt hulp van een jong Frans koppeltje. Goed voor weer een paar notenbroden....Hij zal weten wat doen thuis om al die nootjes te kraken. De waterval kunnen wij slechts van ver bekijken... In Guillaume riskeren we het om een smal straatje door te rijden om beneden aan 't water onder de bomen te gaan eten en wat platte rust te houden. Het stadje zelf hebben we niet verkend want op 't eerste zicht leek het ons meer een groepke huizen op een kruispunt. Aan de afslag naar Valberg zijn ze wel hard aan 't werken aan een grote parking rond het Office de Tourisme. Een mooie bestijging naar het skioord Valberg dat, zoals veel skioorden in de zomer, er zo goed als verlaten bijligt. Onderweg naar Beuil zien we in het dal een paar mooie parkings aan de startplaatsen van de langlaufpistes. Beuil ligt tegen de helling en dus niks voor ons. Gorges du Cians, mooi maar niet zo imponerend als de Daluis. Vermoedelijk zouden we een andere indruk gehad hebben als we deze eerst hadden gedaan. Puget Theniers zegt ons niet veel en is ook veel te druk. Entrevaux: ook een Vauban stadje waar het in 't seizoen ook steeds druk is. Op de parking aan 't station valt het nog best mee. Ook hier willen we ooit terugkomen maar dan buiten het hoogseizoen... Hielden het nu voor bekeken want het was "hel" met mijn scooter tussen al dat volk.
Een 30tal jaar geleden waren we met de kinderen in St Martin Vésubie. We hielden er goede herinneringen aan over en nu we er toch niet zó ver af zijn zou het wel plezant zijn er nog eens te gaan kijken. Terug de grote baan op richting Nice. We blijven de Var volgen. In Madone d'Utelle is het wel even uitkijken want 't zit hier vol tunnelletjes en men heeft slecht zit op het donker gat aan de linker kant waar men in moet rijden richting Isola en Col de Bonhomme. We volgen eerst de Tinéé en vanaf St Sauveur de Valabres. De route is goed, soms smal, met heel mooie stukken natuur. Mijn plezier krijgt echter een deukje als ik de indruk krijg dat de auto soms wat onstabiel rijdt (kan het gevoel niet uitleggen) De ene keer voel ik het en dan is het weer een tijd over. Volgens mijn ventje scheelt er niks aan de besturing maar hij voelt het ook. In Isola even naar de bakker. Naar Isola 2000 rijden schrappen we want vermoedelijk is het daar ook uitgestorven en met dat raar gevoel moeten we niet teveel uitschieters doen. St Etienne de tinee. Er is een betalende camperplek nabij de camping, plaatsen afgescheiden met hagen (brrr) Wij vonden het mooier parkeren aan 't water. Daarvoor moet men tegenover de camperplek voo de telefooncel links wegdraaien en onmiddellijk naar rechts. er is een asfaltparking maar men kan ook goed aan 't water staan. Wij reden wat verder het brugske over naar links en gingen aan het kleine parkske onder de bomen staan. Het centrummeke zei ons niet veel (misschien waren we niet in the mood door de autoproblemen) maar men hoeft niet bang te zijn om vast te rijden want alles in éénrichtingsverkeer .. al moet men wel een goede natte vinger hebben om nog te weten welke richting men uit rijdt... Verderop ligt de Col de bonnette en ook deze zullen we jammer genoeg later moeten doen - het is nu zo'n stralend weer maar...de auto??? We dalen terug naar Isola omdat 't ventje hier wel tevoet weg kan. Hebben een rustige nacht op de parking die nog in volle aanleg is. De volgende dag beslissen we ook St Martin Vésubie te schappen en richting zuid te rijden. We rijden terug naar Madone d'Utelle en vanuit deze richting heeft men beter zicht op de wirwar van banen en tunnelletjes. Verder zuidwaarts tot Carros, een 10tal km boven Nice. deze stad willen we absoluut mijden. Rechtaf naar Vence. Een mooie stad, redelijk druk maar met een goed parking aan de westkant richting Tourettes. We genieten vooral van het rijden - rustig aan met prachtige uitzichten tot aan de Middellandse zee. 't Is zondag en in Grasse komen we warempel in een file terecht. West van Grasse richting Draguignan is een heel grote fruithal en dat is dus een verplichte stop. In Peimeinade op een verlaten winkelplaza installeren we ons onder een boom voor 't middageten. De temperatuur buiten loopt op tot bijna 40°. we houden het dus kort en willen liever nog wat rijden om een rustig plekje met schaduw te vinden. Via Draguignan naar salernes dat ons niets te bieden heeft en verder naar Sillans la Cascade... ons bekend en we weten een koel plekje te vinden... 't was genoeg voor vandaag. Alhoewel we weinig voelden van dat schuiven van de wagen. We kijken nog eens alles na...niks te zien aan de banden - de spanning OK - de besturing OK
Slechts 6 km hebben we gereden als we Cotignac ontdekken. De kleine parking in 't centrum staat bomvol maar mijn oog valt op een klein plaatje aan een muur met het P teken. We gaan kijken en... zijn onmiddellijk gecharmeerd. Rustig en bomen en de boulodrome (ook openbare toiletten en water) In de late namiddag verzamelen de petanquers. De mensen zijn enorm vriendelijk. Op marktdag verplaatsen we ons tot tegen de afsluiting want dat is een drukke dag. Het marktje zelf immens gezellig met veel regionale producten. Een van de petanquers komt een praatje slaan, komt later aan met een zak vijgen en vertelt mijn ventje waar hij die vrij kan plukken/rapen maar dat het nu einde seizoen is. Daags erna staat hij er weer met zelfgemaakte vijgenconfituur en opgelegde vijgen. Die laatste hielden we dom genoeg tot thuis en ze waren zo lekker dat ik heel graag het receptje had gehad...Een reden om hier zeker volgend jaar terug te keren. Op de markt stonden ze ook met Confiture de Lait. Onderweg aan een grote boerderij hadden we dat al zien staan en onze wenkbrauwen gefronst. Hier op de markt hadden ze dat ook en ze vertelden me er meer over.. het is eigenlijk melk met suiker die ingekookt wordt. Tot nu toe heb ik het zelf nog niet uitgeprobeerd maar zal ik zeker eens doen. Het is hier ook een streek waar veel Belgen hun heil hebben gezocht en ik kan verstaan waarom ...God in Frankrijk dus... zo voelen wij ons ook.
We willen hier eigenlijk niet weg maar ofwel moeten we ergens aan de electriciteit ofwel rijden want mijn batteriekes staan in 't rood. We verkiezen het laatste dan kunnen we weer wat anders verkennen Carces, voor 't centrum is er een mooie parking aan de sportvelden en kan men over 't brugske naar 't centrum wandelen. In 't centrum is ook parking maar men zal geluk moeten hebben. We doen de verkenning met de auto. Sommige straten smal. Wat zuidwaarts ligt het Lac de Carcès met langs de baan weinig parking maar zowel aan de noord- als de zuidkant kan men een smal pad in rijden en komt men aan de parking van waaruit de fietsroutes vertrekken. Wel afgelegen maar mooi. Cabasse: ook parking aan de sportpleinen en bomen maar minder rustig vermoeden we. Door 't centrummeke is het ook goed uitkijken want soms heel smal. Volens ons was er niet veel te beleven. Flassans Sur Isole. Oude stad met aangename plekjes en een grote parking aan een park. Mooi om te wandelen, mooi om te staan maar we vertrokken er toch in de late namiddag toen teveel stoere jeugd opdook. we hadden echt geen behopefte aan lawaai en muziek tot een kot in de nacht. Spijtig... Besse s/Isole Aan de fontein links is er een grote parking aan de scholen en sportvelden. Mooi om te staan maar vermoedelijk morgenvroeg druk met schoolgaande jeugd... We verkennen even het centrum .. weten niet goed wat doen: nu verder rijden of morgenvroeg want in 't stadje valt voor ons niet veel te beleven. We rijden nu maar verder. We rijden Forcalquieret in en vlug hebben we een mooie rustige parking gevonden aan de feestzaal. Het is niet meer zo heet en dus niet echt een boom nodig. We hebben de parking voor ons alleen. De airco van de feestzaal slaat regelmatig aan maar we zijn goede slapers en zullen daar zeker geen last van heben. 't ventje gaat op stap en komt terug met 't nieuws dat het morgen markt is... graag meegenomen. Uiteindelijk hebben we vandaag 35 km gereden...
We gaan markten. Een wandelaar spreekt ons aan en als we zeggen dat we naar de markt gaan bekijkt hij ons eens en zegt dat het geen grote markt is. Ach, een grote markt is ook niet zo aan ons besteedt maar .. ze mocht toch wel ietske groter zijn. Welgeteld 2 kramen stonder er. Een heel groot fruit- en groentenkraam waar we uiteindelijk de lekkerste en goedkoopste tomaten vonden en onze voorraad fruit konden bijwerken. Het tweede kraam verwonderde mij: schoenen.... Zo'n kraam zag ik wel staan op een grote markt maar hier??? raar vond ik dat. We waren dus vlug terug van de markt. Naar Méounes les Montrieux: vrienden vonden het een leuk dorp en nu we er zo kortbij waren wilden we ook even gaan kijken. Het is klein, gezellig maar voor ons nu niet om er dagen door te brengen. Nabij 't kerkhof is wel een mooie en rustige parking maar niks voor ons Kaya; vol van die bolletjes die in haar pels blijven plakken. De dag is nog jong; verder dus. La Roquebrussane. ook dit stadje willen we eens nader bekijken...amaai..waar zijn we ingereden? Vooraan aan de boulodrome is er een mooie parking en dan komt men in de hoofdstraat: heel smal maar wel éénrichting... een paar maal hebben we moeten informeren of het voor ons wel breed genoeg was voor we afdraaiden... Uiteindelijk hebben wij hier alleen de straatstenen gezien... spijtig maar waar. We waren blij toen we weer op bredere banen kwamen. La Celle heeft een mooie abdij maar is vandaag (en de volgende dagen??) gesloten Brignoles aangenaam maar kenden we reeds La Val ook smal genoeg om door te rijden. aan de noordkoort nabij de lagere school is er parking onder de bomen en wij genoten van de schaduw om te eten en platte rust te houden 25 km op een voormiddag .. ge moet het kunnen hé Chateauvert is gewoon ne "chateau" en vlug gezien dus. Via Barjols zijn we in de late namiddag terug in Cotignac.
Het weer is zo schitterend en 't ventje wil weer wat gaan rijden richting bergen. We rijden terug naar Draguignan en vandaar naar Comps. Langs de baan staat een camperplek aangegeven. Curieus als we zijn rijden we er even rond, vinden ze wel mooi maar niks voor ons. Geen uitzicht en te ver van alles af voor mij. We nemen de afslag om de Corniche sublime van de Verdon te doen. (in de hoop dat ze deze keer open is ..reeds 2x stonden we hier voor een omleiding) De aanloop is een pastoraal landschap en zo vroeg op de dag nog heel rustig. Alleen een schaapherder kruist onze baan en dus is ons Kaya heel allert...
Verderop wordt het ruwer, zijn er een paar mooie uitzichtpunten. Nabij de brug over de kloof stoppen we om onze voorraad caffeïne binnen te doen. Aiguines is zoals altijd heel druk. Men heeft er dan ook heel mooie uitzichten over 't meer. Wij nemen het binnenwegske naar Les Salles en installeren ons aan 't meer onder een boom.
Het is WE en dan wordt het aan 't meer weer drukker, zeker met dit mooie weer.Tijd om op te krassen dus. We rijden 's avonds nog verder naar Riez en oeps dat hadden we beter niet gedaan. De avond overvalt ons en het wordt een stuk rijden in 't donker. Dom van ons ..we hebben tijd zat en toch.... In Riez vinden we een rustig plaatsje op de grote parking (waar ook een service punt is) We verkennen het stadje en zijn gecharmeerd; een beetje op onze maat en gezellig. 't Ventje kan er zijn stapke doen met de hond en ik kan mee gaan winkelen en terrassen. We vinden de wei aan de andere kant van de baan en installeren ons, zoals zo dikwijls, onder een boom in de schaduw en met "uitzicht" We kunnen het hier zonder problemen een paar dagen uithouden maar dan kriebelt het weer om iets nieuws te zien. We rijden naar Allemagne en Provence, een straat groot, maar wel met een mooi kasteel uit de XVIe eeuw dat nog bewoond is en kan bezocht worden. Op de parking ligt overal nog stro en 't riekt er overweldigend naar amoniak. Tijdens 't WE werd er een grote dierenmarkt gehouden pfff Ons verblijf hier beperkt zich dan ook tot een paar uurtjes. Later misschien nog eens terugkomen. (Wie het interesseert: er zijn openbare toiletten en een kraantje - er achter aan een landweg heel rustig staan beter dan op de parking zelf waar het komen en gaan is van wagens voor bezoek aan 't kasteel.)
.
St Martin de Bromes heeft ons niet veel te bieden. Gréoux-les-Bains een zeer mondain en mooi spa-oord en ... marktdag vandaag. In de benedenstad is er voldoende vrije parking maar voor mij met mijn scooter niet mogelijk naar 't centrum te rijden wegens te groot hellingspercentage. We doen wat sightseeing met de auto maar 't is te druk om onze wagen er tussen te parkeren. Er is een camperplek- afgesloten met hefbomen en betalend - mooie staanplaatsen met alles erop en eraan maar ... aan de sportvelden en ver van alles af. Wel goed voor wie goed te been is. We stoppen even en 't ventje gaat wat op verkenning. Ik duik onder in "photoshop" en "de gulden snede" Even onze plannen bijstellen: hier blijven brengt ons niet veel op. Op een half uurtje zijn we van hier in St Paul lez Durance, één van onze lievelingsplekjes. De keuze is vlug gemaakt. Mijn papieren opruimen en nog een portie cafeine binnendoen en we zijn weer de baan op. En steeds kunnen we genieten van 't rijden ...rustig ...mooi... no stress In St Paul is ons lievelingsplekske vrij. Dat dachten we toch ... 't Ventje vertrekt met ons Kaya voor een toertje rond het dorp. Wat verder staat een Nederlandse "Motorhome" en de eigenaar komt mij nogal "dwingend" vragen ergens anders te parkeren want deze plaats "is" van zijn vriend die even een boodschap is gaan doen. Sorry maar die klopte aan op 't verkeerde adres en 't verkeerde moment. Het is hier een openbare parking waar kampeerauto's "gedoogd" worden en men dankbaar moet zijn als er plaats is en ..er was nog voldoende parkeerplaats over, zelfs naast hem aan de andere kant maar ja ...geen schaduwrijke boom. Voor zijn neus een grote sticker met kopie van mijn mindervalidenparkeerkaart. Ik sta in de deuropening op mijn krukken. Die wist ook niks af van mijn allergie aan arrogantie en mijn verborgen venijnige trekjes. Hem laten uitpraten en dan ... excusez moi monsieur, vous ne parlez pas le Français parce que moi, je ne parle pas l'Allemand ... Neen dus .. met handen en voeten doet hij zijn uitleg nog eens in 't Nederlands met ici en là ertussen. Hem in 't Vlaams geantwoord dat ik blij was dat hij zich zo duidelijk heeft verstaanbaar gemaakt maar dat ik gelukkig ben dat ik vele Nederlandse vrienden heb die mij niet commanderen wat ik al of niet mag doen op een openbare Franse parking. En, dat IK niet met de wagen kan rijden en hij dat straks maar aan mijn echtgenoot moet vragen. Gevolg van dit akkefietje: mijn ventje die niet erg opgezet was met mijn spelletje...maar ja, soms kan ik het mij niet laten. En 'k maak mij al druk genoeg dat ik zelf niet meer kan rijden. En was het nu een Duits of een Vlaming geweest die op dezelfde manier het had geprobeerd, die had dezelfde reactie gekregen... Daarna wel gedacht dat ik niet zo de stekelbees had moeten uithangen maar ja, spijt komt steeds telaat. 's Avonds komt de vriend terug. 's Morgens zijn ze vertrokken voor wij opstonden. Het worden 3 warme dagen met veel luieren. Wandelen doen we 's morgens vroeg en 's avonds laat. De buurvrouw komt ons wat nieuws vertellen over de moeilijkheden bij onze politici, ze snapt er niks van. Wij ook niet tenandere en we laten het niet aan ons hart komen. De bakker hier heeft nog steeds lekkere broodjes, op de terrasjes serveren ze nog frisse drankjes, de kinderen melden dat thuis alles OK is ...we hebben nog wat voorraad en we hebben leesvoer en .... we zitten in 't zonneke... wat zouden we nog meer kunnen wensen. Richting huiswaarts hebben we de keuze: via de bergen of via de vallei van de Rhone. Zolang het mooi weer blijft krijgen de bergen de voorkeur. Dit wil wel zeggen dat we een stukje op onze passen moeten terugkeren. Na een paar uurtjes staan we weer op de wei in Riez met een 20tal andere campers. Plaats zat want het is een grote wei maar toch een gezellig sfeertje. We kwamen voor één nacht maar bleven er weer een paar dagen hangen. En zo is er weer een week voorbij ...
.
.
.
We rijden een stuk bekende routes. Van Riez via Digne Les Bains over de Col du Labouret naar Le Lauzet Ubaye. We zetten ons op de parking voor de MH's want aan de speeltuin is men de funderingen aan 't gieten voor een nieuw hotel. Zoals in St Paul is het ook hier steeds een beetje "thuiskomen" al is het er deze keer ook weer overgeschoten om eens richting camping en de brug te wandelen ...staat dus al van vorig jaar op 't programma en niet dat we geen tijd hebben ... We denken er steeds aan op 't verkeerde moment, ofwel te laat in de namiddag ofwel, zoals nu: scooter met platte batterijen. En zeggen dat we gisteren bijna de ganse dag gereden hebben en kans zat hadden om ze ondertussen op te laden. Een beetje teveel on the go and the flow .... alles kan, niks moet maar ik zou er af en toe ook beter mijn gedachtens eens bij houden grrrr... We beseffen eigenlijk dat er ons maar een goeie week meer rest en we toch noordwaarts zullen moeten willen we geen te grote afstanden moeten afleggen de laatste dagen. De Alpen zullen we dus ten vroegste volgend jaar weer zien. De westkant van het meer hebben we nog niet gedaan en dus rijden we naar de barrage de Serre Ponçon met een waterkrachtcentrale. Ze is niet privé te bezoeken maar er staan panelen met uitleg. En zoals steeds bekijk ik het met een benauwd hart ... zoveel druk dat er op die muren staat en wat als zo'n wand begeeft? Het meer is eigenlijk een kunstmeer dat ontstaan is na 't bouwen van de dam en het onder water zetten van een heel dorp. Het water heeft ook op veel plaatsen een melkachtig groene kleur - heel speciaal. Deze west route is wel smaller en meer geaccidenteerd dan de oostelijke kant maar ge kunt de tegenliggers op één hand tellen. Chorges: even naar de camperplek gaan kijken. Ligt heel mooi aan de sportvelden, is op gravel en ruim en ... op wandelafstand van 't dorp met een gezellig centrum. 't Ventje even naar de bakker om zijn "restaurant" (grote baguette) te gaan kopen. 't Smaakt en we houden even platte rust. We voelen ons hier goed maar 't ventje wil graag nog wat rijden. We willen ook niet in 't spitsuur door Gap en moeten dus niet te lang treuzelen. Het is een grote, vrij rechte baan en de kilometers verdwijnen vlug onder de wielen. Gap valt mee, even een bergske op, Veynes waar een camperplek is maar alles behalve aangenaam: tussen de baan en de spoorweg en doorgaans niet echt netjes. In Aspres hebben we de keuze: via Grenoble of Die en het wordt dit laatste (wat zijn we toch gewoonte diertjes). Van hieruit zitten we weer op een zeer mooie route. In La Beaume rijden we de parking op, heel mooi gelegen en met veel ruimte en groen. Tot onze verwondering zien we er ook een servicepunt. alleen ...geen bakker, geen winkel, dus proviand tevoren indoen. Onze kasten zijn nog goed gevuld en dus geen probleem voor ons om hier een nachtje te blijven. We zitten op meer dan 1000m hoogte en dat hebben we deze nacht gevoeld - 't was frisjes en we hebben een dekentje moeten bijleggen. We zullen er stilaan moeten aan wennen. 't Is herfst.
We starten deze morgen met de Col de Cabre, nogal pittig niettegenstaande slechts 1180m maar het blijft heel mooi en rustig rijden. Wat verder komen we aan rotspartijen waar de Drôme ontspringt. Een heel mooi plekske maar vandaag nogal modderig. Het heeft hier blijkbaar de vorige dagen nogal geregend. We wisten niet dat de oostkant van Die zo mooi was - ook weer goed voor een volgende keer om die omgeving eens te gaan uitkammen. Die ...nog zo'n "thuiskom"plekske. Er is plaats vrij achteraan op de wei en we hebben ruimte zat om luifel uit te zetten en ons te installeren. 't Ventje gaat naar 't stadje en heeft zich aan 't proeven van de Clairette de Die gewaagd. Ik verdiep me in de moorden in mijn boek. Het is raar maar we krijgen het "einde verlof" gevoel. Blij dat we naar huis gaan om de kinderen en de kleinzoon te zien maar nu al met himwee naar al die mooie plekjes in de zon. Maar binnen een maandje vertrekken we hopelijk weer....
Als we geen te lange ritten willen doen en af en toe ergens blijven plakken moeten we noordwaarts. Richting Valence tot Crest en vandaar weer D wegen. Chabeuil rijden we in om onze baguettes te gaan kopen. Het stadje is gezellig maar parkeerplaats zeer beperkt. We zetten ons een stukje van het gewoel af en 't ventje gaat wat op verkenning. Een volgende keer proberen hier op een ander moment dan het middaguur aan te komen. We willen graag een rustig plekske voor onze lunch en platte rust. Via romans s/Isère naar Hauterives. Toen we hier vorige keer waren was het nog een grote werf maar nu een mooie camperplek. Ruim, op gravel, hier en daar schaduw en een gratis servicepunt. Via een wandelbrugske is men onmiddellijk in 't centrum. Wandelen kan men er naar hartelust. We voelen ons goed. Stoelen gaan buiten, de luifel uit en 't is gezellig eten. Platte rust met een tas koffie en een boek. We houden het hier zonder probleem een paar dagen uit. Vandaag rijden we rond Lyon via Beaurepaire, St Jean de Bourney, Crémieu, Perouges. De D4 tot Le Racoud. Op mijn détailkaart staat een klein wegske naar Joyeux. Uiteindelijk is het juist een halve meter breder dan onze auto. Zouden we het wel aandurven want 't ziet er nogal bochtig uit. Doen maar want tientallen kms omrijden daar hebben we geen zin in. Het is heel mooi rijden en af en toe zijn er grasbermen. Gelukkig maar 1 tegenligger. Spannend maar vermoedelijk nemen we het de volgende keer weer.... zo mooi. In Joyeux is 't druk wegens een trouwstoet... ja, voor auto's in 't rustieke centrummeke geen plaats hé. Ze hebben bijna 200km gereden om hier te komen trouwen. Nog een kleine tien km en we staan op de wei van 't vogelpark in Villars Les Dombes. 's Avonds verplaatsen we ons naar de asfalt want 't begint te regenen en de wei kan op sommige plaatsen nogal zompig worden. We worden wakker zonder regen maar 't zonneke laat het afweten. De baan naar Bourg en bresse kunnen we bijna blindelings rijden en aangezien we goed op tijdschema liggen kiezen we voor secundaoire wegen. Bouligneuux naar Sandrans. Hier is een service station voor aan de camping en...een visvijver. Wordt genoteerd. Chatillon s/Chalaronne heb ik in mijn boek aangeduid maar kan er mij momenteel niks meer bij voorstellen. 'k Zou beter dagelijks nota's nemen grrrrr of tenminste geen maanden wachten om 't verslagske te schrijven. Wat ik me wel herinner is hoe we onder Macon zijn doorgereden. Van Pont de Veyle wilden we naar de N6 en daarvoor moesten we de Saône over. Afwisselend oversteken. Gewicht van de wagen OK breedte OK we hadden 8 cm over......zweten dus. En dan nog effe in 't midden van de brug stoppen om eens goed links en rechts te kijken want 't was toch zo mooi (achter ons toeteren - maar ja 't ventje stoort zich daar niet aan) N79 richting Cluny. Er zijn verschillende goede parkings in 't centrum en aan de abdij. Maar aan 't vertrekpunt van de lange afstands fietsroute is het veel rustiger. Ons Kaya uitlaten, eten en platte rust. We volgen een beetje dezelfde route als het fietspad. Sercy vonden we heel mooi. Buxy, Givry (verschillende P) tot Chagny waar een heel mooie rustplek is waar we op gemikt hadden om te overnachten (nu echter grondwerken aan 't doen en vermoedelijk morgenvroeg reeds veel lawaai) Het is nog vroeg en we beslissen toch maar rustiger oorden op te zoeken. Via de N74 door Beaune (P) Nuits St Georges (service station en kleine P) tot Marsannay La Côte. Service station en scheve P aan 't sportcomplex - in 't centrum ook P onder de bomen. Overal platen dat het verboden is druiven te plukken.... de eerste keer dat we deze verbodsplaat zagen staan...gelukkig haha. Toch goed geslapen al begon het 's avonds wat te tokkelen op het dak. 's Morgens is de lucht uitgeklaard. We zitten op 6km zuid van Dijon en we zijn weer eens overmoedig. we beslissen dwars door de stad te rijden. We hebben onze les geleerd. De bewegwijzering laat meer dan te wensen over als ge niet op zoek zijt naar een lokaal café, hotel, restaurant. Volgende keer de ring nemen heb ik in 't groot genoteerd. Tot Langres blijven we de National volgen. Voor de zoveelste keer zie ik de wijzer naar Lac de la Lier ...en steeds op momenten dat we er echt geen tijd voor kunnen uittrekken. Chaumont richting St Dizier. In Joinville maken we een ommetje naar de jachthaven en camperplek. Er is nog een plekske vrij. 't Zonneke geeft wat warmte. We zien dat verschillende campers aangepikt hebben aan de stroompaal van de haven ... Eten en wat rusten want we hebben al veel te veel kms afgelegd. 't Ventje ruikt zijn stal en zou graag nog wat rijden. Geen probleem maar dan moeten we niet langer treuzelen. 14 km verder wagen we ons weer op secundaire banen. Mooi rijden - bochtig en met veel hellingen ..tout court: mooi maar tijdverslindend. Bij 't binnenrijden van Bar Le Duc moeten we even oriënteren. Revigny, Givry, Ste Menehould, Vouziers. Binnendoor naar Attigny en Charleville Mezières vanwaar we de Maas volgen naar Monthermé. In 't centrum is een grote P maar we verkiezen eerst eens te gaan zien aan 't water. Na wat foefelen staan we op een droge plek die wat verhard is. Pa en de Kaya kunnen met droge voeten in uit. Meer moet het niet meer zijn....morgenmiddag ezijn we thuiis. Uiteindelijk toch niet te vroeg wakker. We rijden een deel km terug om via de D989 en Hargnies naar Revin te rijden. Givet en we zijn in ons landje. Het eerste dat ons opvalt is het lage water van de Maas. Hele delen van de bedding tot voorbij Dinant staan leeg om op te ruimen en herstelwerken te doen aan de dijken.... een heel raar zicht. We rijden met een omwegske naar huis om eer st de kleinzoon eens goed te kunnen knuffelen.
Een heel mooi verlof. genoten van de Provence Verte en de Maritieme alpen, de druiven, noten, olijven en vijgen en DE ZON, DE MOOIE NATUUR ? DE MENSEN DIE WE ONTMOETTEN; We willen graag heel vlug terug.
Vlucht van Jakarta in echt noodweer; landen op Medan in de pikkedonker wegens electriciteitspanne; koeien op de landingsbaan aan adrenaline geen tekort.
diavoorstelling Sumatra
.
Het oude Celebes Door de botsing van de continenten heeft het eiland een heel opvallende vorm Wij gingen vooral voor de kleurrijke Torajacultuur en de prachtige koraalriffen
Van Palu op Sulawezi vlogen we eerste klas (dankzij overboekingen) naar Balikpapan, Noord Kalimantan (het vroegere Borneo) Met public taxi rijden we naar Samarinda. Over de Mahakam river hoorden we vele verhalen en het leven op en langs de rivier intrigeerde ons
Zuid Kalimantan
Banjarmarsin en de diamantmijnen
diavoorstelling Kalimantan zuid
In onze overmoed beslistten we de bus te nemen van Samarinda naar Balikpapan en van daar Banjarmarsin in hethet zuiden. We kwamen dus meer dan geradbraakt in Samarinda aan. Samarinda is een stad tussen water. De streek is gekend voor zijn diamantmijnen en de langneusapen.
Biak
Witte zandstranden, helder zeewater en paradijsvogels Kalksteengrotten hoeksteen van het Japanse verdedigingssysteem Heel vriendelijke mensen, de meeste van austronesische afkomst Zo goed als geen toeristen.
diavoorstelling: Biak.
Irian Jaya nu weer Papua
Nieuw-Guinea is na Groenland het grootste eiland ter wereld.
diavoorstelling: Wamena en Baliëmvallei
Irian Jaya neemt de westelijke helft van het eiland in. Vooral ongetemd, met afwijkende ecologische zones en nog veel ongekend gebied. Onlangs nog werden vele ongekende dieren en planten ontdekt. Land ook van de Dani en de Baliëmvallei
.
Bali
Het eiland dat er in slaagt niettegenstaande veel toerisme en buitenlandse invloeden zijn eigenheid te bewaren.
Aleppey gelegen tussen de Arabische zee en het Vembanad meer lijkt wel het Venetië van India. Grachten doorkruisen de stad en zijn overwoekerd met waterhyacinten. Eénmaal per jaar worden hier kleurrijke roeiwedstrijden gehouden nu vooral ter ere van " de toerist" Samen met Quilon vormt ze het middelpunt van een waterrijk gebied: de backwaters. Quillon ligt aan het Ashtaludi meer. De grachten en kanalen die tot ver in het binnenland reiken zijn van een onvergelijkelijke schoonheid. De engelsen bouwden het stelsel van waterwegen uit, verboden grachten, kanalen en meren, om het te gebruiken voor vervoer van mensen en goederen. Met een woonboot kan men tochten maken op de backwaters van 1 dag tot 14 dagen. Per boot is er een schipper, kok en gids die wat engels praat. Het is onvergetelijk mooi, rustig en men kijkt zijn ogen uit. Wij hebben er enorm van genoten en willen het zeker nog eens over doen voor langere tijd.
Griekenland najaar 2006 Wat we ginder gingen zoeken en wat we er vonden
Het voorjaar was ons zeer goed bevallen in Griekenland. Genieten van de zon, de sfeer van het land opsnuiven, af en toe iets gaan bezichtigen, rondhangen in haventjes en aan stranden, het bergland verkennen. Nu vertrokken we met het doel: gewoon rustig genieten. Niet teveel rondrijden. Waar we ons goed voelen blijven hangen. Dat hebben we dan ook gedaan al konden we het ons toch niet laten Corfu en Kefalonia te gaan bezoeken. Waar we ons niet aan verwacht hadden waren de zwermen muggen en vliegen. We vertoefden dus heel veel aan haventjes waar een lichte bries de beestjes weghield. We hoorden van anderen dat het op vele plaatsen in Griekenland noodweer was. Wij mochten er ook even van meegenieten in Vasilliki en Killini. De avonden waren lang en de zon ook niet zo brandend heet en recht boven ons hoofd. De zonnepanelen deden hun best maar na 5 dagen ter plaatse moesten we toch even de motor laten draaien. We hebben het genot van een compressor koelkast maar 't is ook een energievreter ...
Samengevat: een heel mooie en rustige vakantie met veel zon en ..af en toe een serieuze adrenalinestoot.
Bij leven en welzijn keren wij er volgend voorjaar weer.
We naderen Venetië. Het is laat in de namiddag en we zoeken ons een overnachtingsplaatsje in Mogliano want we vermoeden dat de ticket offices van de ferrymaatschappijen wel zullen gesloten zijn tegen dat we aan de haven geraken. 't Ventje weet te vertellen dat het een aangenaam plaatsje is maar dat ik best thuis blijf ...druk werkverkeer en hij wil niet dat ze nu al mijn scooter kapot rijden (en ikke?) en de stoepen zijn te hoog. Geen zorg: we sleuren 40 boeken mee en 6 verschillende handwerkjes. Na een heel rustige nacht naar de haven. We proberen kort bij het gebouw te komen waar gehandicapten P zijn .. een lachertje, 4 kleine plaatsjes die wel leeg zijn maar niet op te geraken omdat er gewoon dubbel voor geparkeerd is ... we zijn dus wel degelijk in Italië (zullen nooit op een voorbehouden P staan want dat komt hun duur te staan - of ze de toegang blokkeren hindert niemand) Ik word gedropt en 't ventje gaat zich verderop parkeren. We zouden met Minoan willen varen omdat die van venetië ook naar Corfu gaan. Vandaag geen plaats meer en morgen?? ja, dat weet ze niet daarvoor moeten we morgen terug komen. U zegt mevrouw?? Werkt uw peceke niet of te lui om te kijken?? En dan morgen weer hier staan en geen plaats?? In 't plat vlaams .... Ze bekijkt me of ik van Timbouktoe kom. Als ik een papier pak en de naam noteer die op haar kaartje staat gaat ze plots toch kijken ... no thanks lady - to late. Hoop dat ze vandaag een beetje 't zuur heeft. Slecht karakter van mij maar 'k krijg de broebbelen als ze me zo behandelen en ... 'k zit in een rolstoel hé dat zijn dus toch allemaal debielen. Dan maar naar Anek, maar die hebben geen camping open deck meer vanuit Venetië. Vanuit Ancona wel en ze kijkt het voor ons even na. Er zijn groepen geboekt, morgen is er nog wel plaats maar we kunnen best toch even checken of het vandaag niet meer lukt. Zogezegd zo gedaan. We rijden zuidwaarts. Iets voor Ravenna hebben we nog een 10tal kms slechte weg, de rest is al hersteld. Vanaf Ravenna was 't in 't voorjaar hopeloos dus we beslissen hier maar de autopista te nemen. Vinden we doorgaans zonde omdat ge niks anders moet doen dan gasgeven en er doorgaans weinig te zien is maar zo halen we Ancona nog tijdig om de afvaart van vandaag te checken. Ik laat het genot aan 't ventje en haal mijn haakwerk boven. Ja, 'k ben aan de zoveelste zak bezig gehaakt van plastiek winkelzakjes ... Ancona: ook hier druk bezette p aan de ticket office. Ik word gedropt maar ze kunnen ons vandaag niet meenemen op open deck, er zouden nog genoeg plaatsen vrij zijn maar een duitse groep heeft al de plaatsen gereserveerd. 's Anderendaags kunnen we wel mee en ze schrijven onmiddellijk de tickets uit ook al is het er druk ... service dus. We rijden terug een paar kms noordwaarts en parkeren op het strand - van de eerste keer goed. Al wie er ooit met een MH op uittrok weet wat dit betekent: zonder veel kommentaar van de bijrijder over tever of tekort, te schuin of wat dan ook en zonder in 't mul zand te komen. De Kaya kan buitelen, 't ventje met ogen toe genieten van 't zonneke, ik in mijne zetel met mijn boek.
Bij 't wakker worden de rollo's naar beneden - 't zonneke schijnt binnen - we draaien ons nog eens om maar te mooi om lang te blijven liggen. Rond de middag vertrekken we naar de haven.We krijgen een goed plaatsje op de boot. De overtocht verloopt heel rustig.
Goed aangekomen op Griekse bodem. We sturen een berichtje naar onze vrienden die reeds een paar weken hier zijn dat we naar Sagiada gaan voor de eerste dagen. 's Avonds telefoon dat zij in Plataria staan een 30 km meer zuidwaarts. Zullen hun daar morgen treffen. De dingen waaraan we ondervinden dat het herfst is : vliegen en muggen. Deurgordijn wordt heel vlug voorgehangen en de vliegenmepper boven gehaald. Opletten de volgende dagen dat we niet teveel onder bomen of nabij waterplassen gaan staan. Sagiada vinden we heel aangenaam, rustig en deze tijd van 't jaar zijn we hier de enige toeristen. We waren hier ook een paar dagen in 't voorjaar en dz Griekse koffie komt er al heel vlug aan.
We hebben een dagske doorgebracht met onze vrienden in Plataria aan het strand. Nogal veel muggen onder de bomen en we plaatsen ons aan de overkant van de straat waar we nog even kunnen genieten van het zonneke. 's Morgens na het afscheid vertrekken onze vrienden zuidwaarts, wij terug naar Igoumenitsa. Om de paar uur zijn er boten naar Corfu: Corfu stad en Kelimmi op de zuidpunt van 't eiland. Vermoedelijk is dit laatste erg rustig en ... 't kost ons 20 minder. De boot is er al en 't is vlug, vlug. Achterwaarts de boot op en de klep gaat reeds toe voor we fatsoenlijk stil staan. De pier in Kelimmi is een stuk buiten 't centrum. Er is een cafeetje, een ticket box en een heel grote parking. Wie hier tevoet aankomt moet blijkbaar maar zien hoe hij in 't centrum geraakt. Wij willen eerst het zuidelijkste tipje doen en... na een half uurtje heb ik al heel veel zin om terug naar de ferry te rijden. Kavos lijkt wel een hippie oord, cafeetjes met open terras en ligzetels, overal grote TVschermen en filmvoorstellingen, verhuur van fietsen(matig), moto's en quads, en overal reclame voor "foam sex". De muziek knalt er door de smalle straten. Nieuwsgierig rijden we toch tot de uiterste punt waar een heel mooi plaatsje is om te staan ware het niet dat de jeugd er stoned rondhangt. We zijn dus even vlug terug in Kelimmi en rijden noordwaarts. We vinden een parking boven een mooi strandje: Gardenas beach. Minibusjes brengen de hotelgasten tot hier. Eens deze vertrokken zijn hebben we de wereld weer voor ons alleen.
We rijden verder noordwaarts gelukkig dat niet alles lijk Kavos is. Overal is men bezig met de olijven oogst: netten uitleggen, takken schudden, vruchten vergaren. Hier en daar stoppen we even en in de namiddag vinden we een rustig plekske aan een klein strandi Gouvia. De hotelletjes hier zijn meestal verlaten. De ligstoelen staan er verlaten bij. Hier en daar een familie met kinderen. Ons Kaya heeft het gezelschap van een roedel honden die hier rondzwerven en door zowat iedereen gevoed worden. Ze wegjagen helpt maar voor even. Gelukkig schrikken ze wat van de venijnige blaf van de Kaya en vertrekken ze ( ben een beetje bang voor vlooien) 't ventje gaat wandelen en ik haal mijn handwerk boven. 's Avond wordt het ineens druk. Op 't hoekske gaat de bar open. We hebben geen zin om dit plekske te verlaten en schuiven alleen wat op naar 't ander eind van de parking ... in de hoop dat de vrijende koppeltjes in de auto's minder lawaai maken dan de disco. Uiteindelijk valt het allemaal mee en zijn de laatste auto's vertrokken voor ik om middernacht mijn boek sluit. 't Ventje en ons Kaya snurken tegen mekaar op.
We rijden op de flanken van een mooi kustgebergte in het Noord-Oosten. Aan de andere kant van de plas ligt Albanië en zoals reeds enkele vorige keren hebben we het gevoel dat we volgende keer toch over land door dit intrigerend land moeten rijden. Moet enorm mooi zijn van natuur.Van Corfu stad is er een ferry naar de overkant. Veel toeristen doen het dan ook als daguitstap. Zouden hier ook mensen met bootjes oversteken, of al zwemmend naar een beter leven willen? Wat zijn wij toch gelukzakken en we zijn er ons nochtans veel te weinig van bewust.
Noord Corfu vinden we mooi al zijn de vissershaventjes ook in deze tijd van 't jaar druk bezocht door toeristen. Vooral veel mensen die op hun boot leven doen blijkbaar de haventjes aan. Kassiopi is klein maar heel gezellig. De doorsteek naar het haventje smal en we moeten goed opletten nergens geen terrasje mee te nemen. Het parkingske dat we van veraf hadden gezien lijkt van kortbij toch niet dat te zijn. Overal afval gedropt en geen enkele Griek die zich daaraan stoort ... wij wel. Aan de andere kant van het stadje is een vissershaven met grote parking. Een nederlander ligt er met zijn boot en blijkbaar voor lange tijd. Op de kade heeft hij rudimentair een tafel gemaakt met daaronder zijn generator; satellietantenne hangt aan de boom; wat verder tussen de stenen heeft hij ook een kookplaats. We houden hier onze siësta . De noordelijke kuststrooks kon ons niet zo echt bekoren. In Roda zijn er heel wat rustige plaatsjes om te staan. Op een paar honderd meter zijn we al herhaaldelijk aangesproken doen Vlamingen die hier op hotel zijn. Plezant om even te praten en wat nieuws te horen van ons landje maar we hebben geen zin ons in een soort Benidorm onder te dompelen. Ag Astrakeri kon ons wel bekoren. Het weer is ondertussen wat omgeslagen en 't drijgt te regenen we zijn dus blij op harde bodem te staan aan het haventje al is er een heel leuk plekje aan 't strand. Sidari lijkt wel de tegenhange van Kavos alhoewel hier met welstellende toeristen. We rijden eens rond, wandelen wat rond en zoeken daarna ons heil in de bergen. Arilas laten we liggen en dat blijkt later van een andere camper wel een vergissing te zijn. Reden misschien om hier later nog eens terug te komen. Naar Angelokastro. Route er naartoe OK alhoewel soms steil en zeer smal. Ontgoocheling, eens daar is het nog ver stappen naar boven waar de site gesloten is. Op de kleine parking veel auto's en veel volk. We zijn de engelsen dankbaar die de weg voor ons een beetje vrijmaakten en een oogske in 't zeil hielden dat we niet 't bergske af gingen. Op de route naar Paleokastritsa heeft men mooie uitzichten vooral dat op het dorpje zelf. Alle bussen stoppen er en het is er een drukte van belang ...
Een serieuze afdaling met uitzichten en af en toe redelijk smal brengt ons op een parking aan 't water (wat verder is ook een grote drukke parking waar de bussen hun lading lossen). Er vertrekken boottochtjes naar de grotten. Tevoet kan men de heuvel op naar 't heiligdom. Eens 16u is zowat iedereen verdwenen, alleen de restaurantjes hebben nog wat klanten. We gaan 's anderendaags ook nog een kijkje nemen aan de andere kant aan de haven. Van hier vertrekken boten met glazen bodem zodat men wat beter kan zien wie en wat er allemaal in deze zee leeft (al vraag ik me af of er nog veel te zien valt - Grieken hebben jaren de zeeën bestookt met ontploffingstuigen om zoveel mogelijk vis boven te halen zodat ze nu leeggevist zijn, vissers nog zelden met een fatsoenlijke vangst binnenkomen en ze voor verbruik vis uit Spanje en Marokko invoeren - verse vis in de restaurants is dan ook heel dikwijls al even onderweg geweest over land)
Op de heenreis waren we maar even gestopt in Benitses. We gaan er nu onze schade inhalen. Het is er heerlijk staan aan de haven. Een licht briesje mildert de hitte maar houdt vooral de muggen een beetje weg. Het is een gezellig stadje. We blijven hier dan ook heerlijk een paar dagen rondhangen en hebben vlug contact met de bevolking die 's avonds hun stapte komen doen langs de waterkant. Ook Vlamingen voelen zich hier blijkbaar thuis. We proberen hier ook herhaaldelijk onze vrienden te bereiken maar 't lukt niet, noch met de gsm noch met de telefoon en 't internet café gesloten in 't laag seizoen.
Zuidwaarts nemen we nog even de afslag naar Beach Alonaki via de arch. site van Gardiki. We geraken niet tot aan 't strand want de weg vinden we te slecht en de takken van de olijfbomen zwiepen langs alle kanten tegen de auto. Ook aan Lago Korissia hebben we blijkbaar niets verloren. Ge kunt er gerust staan maar 't zegt ONS niks. Waarom? dat 'k het niet weet. In Agh Georgios zuid van het meer voelen we ons goed. Allé we rijden wel eerst eens vast in 't zand want einde van de baan moeten we keren en 't ventje gelooft dat het wel in ene keer lukt en er hebben toch al veel auto's op 't strand gereden. Ja, ja ik voel de wielen zakken, 'k blijf stil zitten en zwijg als de dood. Buiten kijken een paar toeristen bedenkelijk om, wij bekijken mekaar en schieten in een lach. Wagen uit, vuilblik mee om te spitten, voetmat om er onder te leggen. We krijgen gelijk hulp van een koppel Canadezen en een strandwachter. Wat stenen bijgelegd, wat heen en weer wiegen, een forse duw en.. we zijn eruit. "Dat doe ik nooit meer" zegt 't ventje maar dat gezegde heb ik toch al verschillende keren gehoord. We vinden een mooie parking nabij de speeltuin en 't kapelleke. Waterkraantje om onze voorraad weer eens aan te vullen. Goed voor een paar mooie dagen (zelfs de bakker stopt als hij ons ziet staan) Willen we ook nog wat anders van Griekenland doen moeten we ons toch wat meer geen verplaatsen. Vandaag rijden we naar Petriti en onderweg is 't druk in de olijfgaarden. Het stadje heeft een bedrijvige vissershaven. Even voorbij nestelen we ons aan een keienstrandje. Wel vissersboten maar in 't heel oord geen verse vis te krijgen.
Morgen willen we de oversteek doen. We zoeken dus een plaatsje niet ver van de haven. We rijden naar de stranden van Lefkimi, eigenlijk zijn het 2 kleine nederzettingen maar de namen ben ik glorieus vergeten. We rijden langs een verbindingskanaal waar veel kleine vissersbootjes liggen. Voor de nacht vinden we een plaatsje aan het vissershaventje dat door God en klein pierke verlaten is, zelfs geen loslopende hond en dat is zoiets als een mirakel in Griekenland. Ook het strand ligt er totaal verlaten bij, maar voor wie het interesseert een heel goede parking. Aan de ferryhaven ligt er reeds een boot aangemeerd - ticket office gesloten - de gast in 't cafeetje doet of hij onnozel is, de eerste griek die we tegenkwamen die niet vriendelijk was. We wachten wel af. Als er na een tijdje een andere ferry aanlegt gaat het ticket kotje open. Even in 't verweer als ze ons meer willen aanrekenen. En als onnozel weg maar goed hardop tegen mijn ventje in 't engels zeg dat we dan wel een ticket op de boot nemen is het van slag OK OK en krijgen we het aan dezelfde prijs. (mé alle toeristen maar ni mé de deez hé) Op de boot ook nog een nieuwe ervaring: achteruit erop zijn we al gewoon maar nu heel achteraan de helling op ... ikke bang ... houden de remmen dat? wat als we naar voorschieten en die voor ons rammen? Kan het juiste hellingspercentage niet schatten maar 't was serieus. Met massa's adrenaline die door mijn aderen raasde zijn we toch veilig aan de overkant geraakt. Volgende keer hebben ze ons niet meer ... achteraan aanschuiven, maar misschien is 't dan weer wat anders.
We zijn terug in Plataria en we plaatsen ons op 't einde van de pier om zo weinig mogelijk last te hebben van vliegen en vooral muggen. Het is wel wat smal om te draaien maar met een aantal "pasop"'s lukt het - kop richting lantaarnpaal (moest hij gaan rijden ramt hij de paal ipv in zee te duiken - één van mijn nachtmerries) Rondom ons water en 't plekske voor ons alleen. We genieten, luieren, lezen, knutselen, rijden eens naar 't dorp en gaan wat internetten. Elke morgen onze verse portie vis. De tijd vliegt om. Volgende keer zeker ook een vislijntje meebrengen ... We horen over noodweren in de rest van Griekenland en iedere avond komt een inwoner op zijn wandeling langs om ons te verwittigen "hier gutes wetter, bleiben" 's Zaterdags grote drukte. Een Engelse groep zeilers komt aanleggen, einde van hun verlof. De mensen van 't agentschap hebben het druk om alles weer klaar te maken want de volgende dag vertrekt de laatste groep voor 't seizoen. Daardoor vindt ook een Duitser met zijn mooie catamaran geen aanlegplaats. 't Ventje helpt hen aanmeren - ze moeten wel nog gymnastiek doen om aan land te komen. Heel gezellige mensen en 't klikt nogal goed. We lenen ons trapke om het hen wat gemakkelijker te maken. Ze hebben ook veel reisverhalen bij en dat versmaden wij niet. Als ze vernemen dat wij nog nooit gezeild hadden nodigen ze ons uit, maar 't ventje heeft geen zeebenen en een zeer gevoelige maag en bedankt maar ik neem de uitnodiging graag aan. Het was een heel fijne dag. Een paar dagen later wuifden we ze uit en wensen hun nog veel vaarplezier en mooi zeilweer.
In Patras aan de ferry was er heel wat te zien. Een 50tal vrij jonge Albanezen liepen er rond, enkel met een klein plastiek zakje met heel hun hebben en houden. Ze proberen op illegale wijze naar Italië te kunnen. Onder de omheining doorkruipen, snel aan de achterkant van een camper tussen het rek met de moto en onder de beschermingshoes. Iedereen ziet het en verjaagt ze - de politie doet een oogje dicht buiten de omheining. Voor het oprijden kijken de meeste truckers met bachiers hun lading nog eens na. Had er een heel vervelend gevoel bij. Hoe hopeloos moet men zijn om zoiets te proberen en er steeds weer uitgegooid te worden, en weer opnieuw en opnieuw en aan de andere kant wat wrevel dat ge geen ogen genoeg hebt om te kijken of ze bij u ook proberen. De overtocht verloopt zonder teveel schommelingen. Een duitse madame bekijkt ons Kaya, "du arme Hund" Vraag me af wat ze daarmee bedoeld, voel me een beetje gepikeerd en bekijk haar eens vuil en zeg richting haar man " du arme Man" Gelukkig zijn er ook gezellige mensen en vliegt de tijd. In Italië gaan we naar een keien strand een tiental kms noord van Ancona. 's Avonds komen er ook onze vrienden aan. Die nacht stormt het nog maar eens - de hoes van mijn scooter klappert en houdt me uit de slaap. 's Morgens schijnt 't zonneke weer maar nog steeds een woelige zee.
We rijden samen richting binnenland via Monsano en Jesi. In Vittore de Chiuse (waar parking is) nemen we weer kleinere baantjes. Op de parking van Grotte di Frasassi houden we halt om wat te drinken en eens rond te kijken. Er is een betalende MH parking en services. Van hier gaat men met een pendelbusje naar de grotten. We verwonderen ons dat er op een weekdag in oktober nog zoveel bezoekers zijn. De S360 is een mooie route om te rijden met uitzichten. Voorbij Fossara rijden we door een kloof. Ondertussen is het wat beginnen regenen. In Gubbio stoppen we aan de sportpleinen waar een grote groep MH's staan - wel een beetje van 't centrum. 't Ventje gaat met de Kaya 't stadje wat bekijken. 's Avonds zijn plots de meeste MH's weg. (Op 300m is er ook een echte betalende MHparking met services - ook nabij 't centrum is een parking maar met veel beweging) Via Umbertido naar Lago Trasimeno. Rustig baantje maar teveel begroeiing om veel uitzicht te hebben. Tuoro Trasimeno... klein marktje maar weinig plaats om te stoppen zeker voor 2 wagens. Aan het meer is een grote parking, betalend in 't seizoen maar nu is alles er gesloten. Een heel mooi en rustig plekje om te staan.
Vanuit Tuoro transimeno hadden we ook geprobeerd Cortona te bezoeken maar ... alle parkings overvol en heel druk. Ook nu we er terug voorbij rijden voelen we niet de noodzaak ons nog eens in die drukte te wagen. De route die we vandaag doen is mooi en heel bochtig maar door de weelderige plantengroei aan de straatkant heel weinig uitzicht. We zijn blij als we in Radda in Chianta aankomen en er een rustig plekske vinden op een camperplek. We moeten wel de keggen zetten want: heel schuin. Het weer blijft overtrokken maar de temperatuur rond de 20° we mogen dus niet klagen. Tot Poggibonsi volgen we nog het bochtig wegske. We proberen hier aan 't warenhuis te geraken want onze vrienden moeten dringend inkopen, maar druk, druk en de toegang tot de parking 2,70m niks voor onze vrienden die met 3m er niet onder kunnen. We rijden dus na veel gedraai en gekeer maar verder. Daarna is het weer een grotere baan. In Certaldo zien we voor het dorp rechts een mooie camperplek maar het is nog vroeg op de morgen. Castelfiorentino zien we weer wijzers naar de Coop , even zoeken en dan de parking ... klein, hopeloos vol en druk. Onze vrienden houden het voor gezien. In Empoli willen ze het nog eens proberen maar ook hier parking druk al vinden we toch een klein plaatsje. Het wordt een dag van sukkelen Wegens een slechte richtingaanwijzing rijden we zelfs in een smal doodlopend straatje...en 't is hier nergens echt aangenaam...Even de autostrade op en wat verder stoppen we op een parking - genoeg voor vandaag. Wij slapen rustig maar onze vrienden werden wakker gehouden. Onze wegen splitsen zich hier. Zij willen naar huis en wij nog een tijdje rondtoeren. De laatste dag was het ook niet eenvoudig om met 2 samen te rijden in die kleine drukke dorpjes. Wij rijden via Lucca waar we even stoppen naar Viareggio. Na even rondrijden vinden we een zalige parking op 't einde van 't strand - heel rustig en heel mooi staan, wel geen winkels nabij. We ontmoeten er 2 andere MHers uit de Vlaanders. Pa kan zijn hartje ophalen met wandelen. 't Regent wat als we wakker worden . We volgen de kustweg tot nabij La Spezia .. op zijn Italiaans met veel restaurantjes en grote parkings met barelen. Veel afsluitingen zijn echter omhoog en hier en daar kan men mooi aan 't strand staan. Even de autostrade rond de stad en in Cavanella terug op de lokale wegen.en weer zalig en mooi rijden. Ook in Genova nemen we een stukje de autostrade. Ons overnachtingsplaatsje vinden we aan de haven van Varazze.
Varazze is een hele moderne jachthaven gesponsord door de Europese Gemeenschap. Waarom dat moet dat begrijp ik niet maar allé er kunnen maar mensen geniet van hebben. We plaatsen ons eerst achteraan de haven aan de grote herstellingsgarages. Ge kunt uw ogen niet geloven wat daar allemaal te zien is. Er is een heel nieuw winkelcomplex gebouwd volledig in hout en er hangen prijzen uit van 2°hands jachten 820 000 en neen er staat geen 0 teveel. We hebben het vermoeden dat we hier morgenvroeg wat in de weg gaan staan en gaan voor de nacht op de grote parking achter het nieuwe comples. 's Morgens gaan we aan de vissershaven staan, keuren mee de visvangst, lopen nog eens door de jachthaven en vertrekken dan landinwaarts. Savona richting Mondovi. Onderweg verschillende stadjes met mooie parkings maar we houden de grote baan, niettegenstaande rustig en mooi, voor gezien. Roccaforte heeft vooraan het centrum een MHparking met water en dump. We maken graag gebruik van deze service. Na 't middageten genieten we nog wat van het zonnetje. Daarna verder tot Peverango waar een camperplek is aan de sportvelden. Wel wat van 't centrum maar zo rustig aan een vijvertje en picnicplaats. Stop dus voor vandaag. Ik gebruik de picnictafels om de Kaya nog eens grondig te kammen en 't ventje steekt een handje toe bij 't ruimen van herfstbladeren. Hij moet zich nog wel een meterke verplaatsen omdat we anders te vlug in de schaduw staan.... hoor hem daarna commentaar geven tegen die man dat de auto voor de vrouwen nooit van de eerste keer goed staat.... en 'k kan niks zeggen want doorgaans is het zo maar waarom blijven staan als het beter kan??? Hij wordt bedankt met een grabbel kastanjes .. In Borgo San Dalmazo komen we op de baan richting Col. Lijkt een heel aangenaam stadje te zijn en ook MHparking maar, we kunnen niet overal blijven staan - hier misschien eens een zomervakantie uittrekken. De aanloop naar de Col gaat geleidelijk. In Limone Piemonte houden we even halt op de grote parking. Het dorp is verkeersluw. 't Ventje gaat een kijkje nemen maar is heel vlug terug. Het zonnetje schijnt wel lekker maar op deze hoogte voelt ge de kou toch goed en ... zonder jas weg natuurlijk. Bij de tunnel moeten we even aanschuiven; Hij is smal en auto's mogen tegelijkertijd langs beide kanten maar voor breder verkeer is er een beurtrol ... maar goed ook. En zo zijn we dus weer in ons geliefde Frankrijk
. We rijden Frankrijk binnen langs een fel geaccidenteerd terrein. Na Tende krijgen we achtereenvolgens: gorges de Paganin, Gorges de Buerge, Gorges de Seorge, Col de Brouis, Col de Braus. In l'Escarène centrum is een mooie grote parking. Het is Vrijdag en er hangen briefjes uit dat morgenvroeg de parking zal ingenomen worden door de organisatie van een ralley. We hebben de keus: blijven staan en hopen dat er deze avond al niet teveel activiteiten zien, morgen vroeg op en vermoedelijk onderweg heel veel tegenverkeer. Sorry voor het mooie plaatsje maar 't is nog vroeg in de namiddag en we kiezen eieren voor ons geld. Krijgen nog het colleke de Nice en rijden de stad in rond 15u30 en dat hebben we geweten. Druk in de vergrotende trap. Dit wil wel zeggen dat we de kans hebben rustig rond te kijken maar veel meer dan saaie gebouwen valt er niet te zien. Cros de Cagnes: we rijden vast in de container haven en om er uit te geraken gaan voor ons herhaaldelijk de barelen omhoog ... ge neemt hier dus niet zo maar een containerke mee. Tussen Villeneuve en Antibes zijn er wegenwerken op de kustroute maar hier en daar zien we wel groepjes MH's staan - geen problemen buiten 't seizoen. Maar 't ventje vindt het hier maar niks. We nemen dus een stukje autostrade tot Fréjus en dan via St Aygulf, St Maxime, La Croix Valmer (waar een MHparking is met water en dump maar op vrijdag misschien wat druk met de kegelbaan er tegenover) Op het rondpunt juist er voorbij slaan we af naar de Plage Embarcadère -in 't seizoen betalend en er is dump. We vinden er een mooi plaatsje. 't Ventje gaat met Kaya even het immense strand verkennen en we ontdekken dat het doorloopt tot de plaats oost van cavalaire waar men vroeger wild kon staan en dat nu ook afgesloten is met een bareel. Eens alle restaurantgasten vertrokken is het er heel rustig. Opstaan met stralend weer meer moet dat niet zijn. En, we eten baguetten ... gedaan met dat droog Italiaans brood. Voor we door rijden naar Le Lavandou waar we nu al weken over praten gaan we nog even richting cap Lardier ... onderweg ook nog een paar parkings aan stranden maar vooral Gigaro spreekt ons aan ... opgeschreven in geval van .. of voor een volgende keer. Eindelijk in Le Lavandou waar men na 31 oktober tot 31 maart mag staan. Aan de haven vermoeden we dat het het WE wat drukker kan zijn en we nestelen ons in St Clair een gehucht oost van 't centrum - vlak aan 't strand en héééél rustig met een bakker niet ver af. We blijven er verschillende dagen staan, hebben gezellige babbel met de vaste bewoners waaronder een jonge dame uit de Vlaanders (zij vindt het hier in 't laag seizoen te rustig) en aangezien iedereen hier zowat een viervoeter heeft weet ons Kaya ook wat doen. We leren er ook nog hoe ge best inktvis kunt vangen - niet echt iets voor ons zeker niet als ge ziet hoe ze met dat beestje omgaan. Onweer in Le Lavandou. Dagenlang hoorden we klagen over droogte en watertekort en blijkbaar moeten ze hun voorraad aanvullen op 't moment dat wij daar zijn. Ons Kaya wordt onrustig en gaat voortdurend naar binnen waar ze echter een echte buitenhond is ..Ik hoor het in de verte rommelen maar 't ventje zegt dat ik me iets inbeeldt tot we plots zowel boven zee als in de bergen bliksemflitsen zien. Het duurt niet lang voor voor ons de zee in helle kleuren wordt verlicht en de donderslagen de ruiten doen rammelen. Het wordt pikkedonker en dan gaan de hemelsluizen open. Lijk een tropische bui die niet van ophouden weet. Af en toe doe ik de vensterklep even omhoog om de stand van zaken op te nemen want ik ben er niet zo erg gerust in vooral daar op een gegeven moment heel het strand onder water staat en op de baan meer dan 10cm hoog het water voorbij stroomt. Gelukkig is de wind helemaal gaan liggen en 't ventje stelt me gerust dat een paar meter verder het water in een overstromingskanaal loopt. Maar 'k ben toch maar eerst gerust als het ophoudt met regenen. 's Morgens zien we maar pas goed met hoeveel kracht het water de kust heeft aangetast. Een groot deel van 't strand is weggespoeld. Op sommige plaatsen is er meer dan 1 meter verdwenen. Op verlof gaan in de herfst ... onze 4e storm ...
La Londe hadden we vorig jaar gevonden en we voelden ons er prima. Ik heb stramien nodig voor mijn handwerken en de zus van de buurvrouw heeft daar zo'n handwerkwinkeltje. Geen stramien maar wel een ander werkske gevonden. We hebben hier het gezelschap van Fransen uit Lille wiens jacht in de haven ligt. We krijgen hun kaart voor de electriciteitspaal zodat ik eens goed mijn scooter kan bijladen. 't Zijn ook fervente reizigers en ze doen ons watertanden door hun verhalen over "Maurice" = Mauritius en de andere Franse overzeese gebieden. Mijn scooter goed bijgeladen en we gaan dus veel op wandel (allé... ik rij) We proberen zelfs langs 't strand naar Hyeres te gaan maar dat lukt ons niet want even voorbij de lagune juist voor Le Salin is het zand zo mul dat zelfs VTTers er van de fiets moeten. 't Ventje wil absoluut ook een paar foto's van mij, angst dat de mensen zouden denken dat hij steeds alleen op stap is. Het weerbericht voor de volgende dagen: Nuageux, vent et mer agitée- 18 tot 21°. 't Moment om wat te gaan rondrijden
De wind blijft en we gaan wat rijden. We vertrekken van La Londe richting "les salins d'Hyeres en ontdekken dat dit mooie plekje niet meer toegankelijk is. Ooit kwamen we hier vogels spotten toen de kinderen nog klein waren. Tussen Port Porthuau en Ayguada Ceinturon zijn verschillende parkings die toegang geven naar 't strand, ééntje heeft buiten de afsluiting mooi plaats om te staan en aan een andere zijn zelfs services voorzien. Port d'Hyeres, een heel grote jachthaven en een grote parking met verbodsplaten voor MH's We rijden langs de kustweg en ja, la mer est agitée zoals op de foto's te zien. La Capte heeft aan beide uiteinden van 't dorp parkings waar vooral surfers hun hartje komen ophalen maar ook aan het kanaal onder de brug kan men goed staan.. In de bocht van Giens liggen veel kleine recreatiebootjes. We rijden tot 't einde van de weg in La Tour Fondue waar de ferry naar Ile de Porquerolles vertrekt. Het kleine baantje van Giens naar L'Almanarte is ook gesloten voor verkeer en we moeten dus langs dezelfde weg terug. Onderweg blijven we hier en daar nog op een parking wat genieten maar er is veel opstuivend zand en dat apprecieert ons Kaya niet zo zeer. In de late namiddag rijden we dan maar weer naar La Londe
Een rondrit door het Massif des Maures half November garandeert u een kleurenpracht. Er zijn de chateau's en de druivenstruiken in tinten van geel over rood tot donkerbruin, het is de streek van de kastanjebomen die zorgen voor een dik bladertapijt, er zijn de kurkeiken met hun blote buik .... er is ook nog goed zichtbaar de ravage die de bosbranden van de laatste jaren hebben aangericht. Deze keer de route Hyeres, Pierrefeu du Var, Collobrières (alles draait er om de kastanje) naar Grimaud. Onze eerste adrenaline stoot van de dag: door werkzaamheden zien we telaat de plaat voor de parking en rijden het centrum in ... direct het gevoel dat het dat niet is maar...kunnen niet terug wegens te smal door de werken. Steil omhoog en bovenaan een kruispunt: li verboden, rechtdoor verboden, rechts dan maar...door de haakse bocht hebben we geen zicht wat er achter ligt. Het moet dan maar. Heel voorzichtig, bijna per cm de bocht genomen en niks geraakt ...steil bergaf - auto's geparkeerd waar een verbodsplaat staat ...'t ventje gaat de spiegels inklappen ... één wiel op de smalle stoep en een heel diepe zucht als we beneden zijn. Als er geen verkeerd geplaatste wagens zijn is het dus wel te doen maar ik noteer wel op mijn kaart: niet naar centrum. Cogolin lijkt ons het handelscentrum van de streek en er is ook een Lidl. Die zijn blijkbaar in een razend tempo heel Europa aan 't veroveren. We rijden terug via La Mole. Op de parking in 't centrum lassen we een rustpauze in. Wilden hier blijven overnachten maar ... als we de deur openen krijgen we gelijk een deel vliegen binnen en 't is ondertussen zo'n mooi weer geworden. Via de Col du Canadel kan men naar Rayol aan de kust. Goed dus voor onze tweede adrenalinestoot. Een heel nieuw wegdek - dik bovenop het oude gelegd gevolg: aan de bergkant een scherpe diepe geul vlak naast de asfalt, aan de dalkant steile afgrond en geen 10cm om uit te wijken - nergens ook geen uitwijkplaatsen voorzien - bochtig en uitzicht noppes door de hoge struiken. Ik schat de breedte op 3m (kan iets minder zijn zeker niks meer) en wij zijn iets minder dan 2m - hopelijk dus geen tegenliggers (al lost zich dat ook altijd weer op maar toch bederft het mijn plezier) Boven op het plateau komen we onze eerste tegenliggers tegen maar daar is voldoende ruimte. We hebben de indruk dat de afdaling iets gemakkelijker is, men heeft ook meer uitzicht of is het door het zicht op de kuststrook die ligt te blinken in de zon. (De andere doorsteken in het M.Maures zijn ook smal maar meer uitwijkmogelijkheden - in dit seizoen goed te doen maar in de WE's en 't hoogseizoen zit het vol wielertoeristen die hier een echt paradijs hebben met uitgestippelde tochten - wel voor mannen en vrouwen met spieren want de colletjes zijn maar rond de 400m hoog maar niet te onderschatten)
Griekenland najaar 2006 terugreis Frankrijk deel 2
We vatten de terugreis aan via een reeds deel gekende weg via Pierrefeu du Var, langs veel chateua's. Vooral tussen Brignoles en Chateauvert vinden we het prachtig. In Chateauvert zien we opvallend veel belgische nummerplaten... We rijden werkelijk door een kleurenboek. Barjos, aangenaam en met voldoende parkeergelegenheid. In Tavernes kiezen we weer voor kleinere baantjes richting rouans en St Paul Lez durance
St Paul Lez Durance kan direct ons hart bekoren. Het ligt tussen de Durance en een kanaal. We moeten dus eerst de brug van 't kanaal over. Aan 't speeltuintje hier is een aangename parking. Het dorp bestaat voornamelijk uit een hoofdstraat met een paar uitstulpingen. Aan het oostelijk uiteinde is een mooie parking waar MH's welkom zijn en een gratis service station. Er staat een bord waarop we welkom worden geheten en een mededeling van de handelaars in 't dorp...heel sympathiek. Services maar geen echte camperplek voor concentraties. 't Zonneke schijnt en een lichte wind doet de gedroogde blaren naar beneden zweven ... Deuren open en genieten. 't Ventje gaat met de Kaya een wandeling doen langs de sportvelden en ik haal een handwerkje boven. 's Avonds laat komen er nog een 3tal MH's bij. Vermoedelijk kennen zij de plaats heel goed.
We blijven 's morgens plakken maar ... we willen ook naar huis. We praten hoe langer hoe meer over ons Mathiaske en de kinderen en willen ze ne keer goed knuffelen. Het is mooi geweest en we moeten 't gaan afsluiten. We rijden lans de Pont de Mirabeau
Via Pertuis naar Cadenet waar we de afslag nemen naar Lourmarin (P-water en wc), via de Combe de Lourmarin, Bonnieux naar Apt. De D4 waar vooral de route tussen Murs en Venasque heel mooi is en ja... herfstkleuren. We genieten, genieten ...alleen het rijden al geeft ons een enorme voldoening ..een mooi muziekske en ogen tekort. In Carpentras willen we even gaan kijken naar de MHplek maar op dr ringlaan is 't druk en we rijden de stad rond zonder ze gezien te hebben. En.. watmoeten we eigenlijk in een stad? We rijden verder naar Malaucene aan de voet van de Ventoux waar we aan de sportvelden en de gendarmerie (blijkbaar is er een afgesloten woonwijk voor de familie van de gendarmes ...we stellen ons daar vragen bij) waar we een mooi overnachtingsplekske vinden (services maar water afgesloten) We zijn vroeg op - thuis roept. 't Ventje kan zich Vaison la Romaine niet meer herinneren maar we doen niet de moeite er in te rijden. In Mirabel aux Baronnies stoppen we wel op de camperplek om een tas koffie te drinken ook deze plek herinnerde hij zich niet tot hij ze zag haaaaaaa. In Nyons zien we ook aan beide kanter MH's staan maar we nemen de baan richting crest. Rousses les Vignes (met p. om 't dorpke te verkennen) Montbrison heeft ook een MHplekje west van de baan... we gaan een kijkje nemen en vinden ze heel geschikt om ooit halt te houden (alle services gratis -ook electr. dus goed om mijn scooter op te laden) En weer is 't genieten onder 't rijden vooral tussen Dieulefit en Bourdaux is 't genieten in de vergrotende trap.
In saoui gaan we naar de bakker en 't ventje komt terug met een paar foto's
Het gaat nu vlug: Crest, Chabeuil (met camperplek noordkant) Romans waar we dwars door rijden en met een aangenaam centrum, Marges (ook parking en WC) Palais Ideal Hauterives (ook een camperplek) Lens-Lestang (nog een CC), Beaurepaire, St Jean de Bourneay naar St Georges d'Esperance waar we ons voor de nacht installeren op de camperplek. Het heeft wat voeten in de aarde want ze ligt heel schuin. We rijden de stoep van 't grasveld op en moeten de keggen nog gebruiken om toch een beetje recht te staan. Hoe ze dat hier geïnstalleerd hebben is niet echt te begrijpen. voor de rest alles fantastisch maar ge rolt uit uw beds als ge niet alle hulpmiddelen gebruikt. Ondertussen is het weer weer verslechterd, het regent en waait. We liggen vroeg in ons bed. We rijden rond Lyon via Heyrieux, Cremieu,Loyette en Perouges en Bourg en Bress. We zitten op onze reguliere baan als we terugkomen van 't zuiden Van hieruit heeft 't ventje ook geen sprekende madame meer nodig.en kan ik dus gerust mijn haakwerk bovenhalen (ja..nog altijd met plastiek zakjes ..voor een vriendin die problemen heeft om een bodem te halen.. binnenkort ziet ge overal mijn beruchte linnenzakken ) Lons Le Saunier, Besançon, Vesoul en in de late namiddag staan we op ons parkingske aan 't meer in Luxeuil les Bains voor onze laatste nacht van deze trip. Er staat een vlaamse MHer maar ze zijn bitter weinig van zeggen. Ze trekken naar Alpes D'Huez op wintersport. Van hieruit rijden we op 6u naar huis de nodige stops inbegrepen. Stoppen bij de zoon en kleinzoon en weldra is ook de dochter daar. Wij dik tevreden dat we ze eens goed kunnen knuffelen -allé diegenen die zich laten knuffelen want de zoon is daar niet zo happig op die doet het met een schouderklopje. En lijk alle goeie toeristen zijn we doodmoe als we 's avonds thuiskomen. Alleen wat we nodig hebben wordt uitgeladen. De kinderen hadden de verwarming de vorige dag al aangezet en 't voelt direct lekker thuis - 't ventje in de zetel met de afstandsbediening in de hand, ik achter 't peceke om mijn berichtjes te lezen en onze vrienden te bellen dat we er zijn...
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
.
.
.
.
.
. 
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
