Het is WE en dan wordt het aan 't meer weer drukker, zeker met dit mooie weer.Tijd om op te krassen dus. We rijden 's avonds nog verder naar Riez en oeps dat hadden we beter niet gedaan. De avond overvalt ons en het wordt een stuk rijden in 't donker. Dom van ons ..we hebben tijd zat en toch.... In Riez vinden we een rustig plaatsje op de grote parking (waar ook een service punt is) We verkennen het stadje en zijn gecharmeerd; een beetje op onze maat en gezellig. 't Ventje kan er zijn stapke doen met de hond en ik kan mee gaan winkelen en terrassen. We vinden de wei aan de andere kant van de baan en installeren ons, zoals zo dikwijls, onder een boom in de schaduw en met "uitzicht" We kunnen het hier zonder problemen een paar dagen uithouden maar dan kriebelt het weer om iets nieuws te zien. We rijden naar Allemagne en Provence, een straat groot, maar wel met een mooi kasteel uit de XVIe eeuw dat nog bewoond is en kan bezocht worden. Op de parking ligt overal nog stro en 't riekt er overweldigend naar amoniak. Tijdens 't WE werd er een grote dierenmarkt gehouden pfff Ons verblijf hier beperkt zich dan ook tot een paar uurtjes. Later misschien nog eens terugkomen. (Wie het interesseert: er zijn openbare toiletten en een kraantje - er achter aan een landweg heel rustig staan beter dan op de parking zelf waar het komen en gaan is van wagens voor bezoek aan 't kasteel.)
.
St Martin de Bromes heeft ons niet veel te bieden. Gréoux-les-Bains een zeer mondain en mooi spa-oord en ... marktdag vandaag. In de benedenstad is er voldoende vrije parking maar voor mij met mijn scooter niet mogelijk naar 't centrum te rijden wegens te groot hellingspercentage. We doen wat sightseeing met de auto maar 't is te druk om onze wagen er tussen te parkeren. Er is een camperplek- afgesloten met hefbomen en betalend - mooie staanplaatsen met alles erop en eraan maar ... aan de sportvelden en ver van alles af. Wel goed voor wie goed te been is. We stoppen even en 't ventje gaat wat op verkenning. Ik duik onder in "photoshop" en "de gulden snede" Even onze plannen bijstellen: hier blijven brengt ons niet veel op. Op een half uurtje zijn we van hier in St Paul lez Durance, één van onze lievelingsplekjes. De keuze is vlug gemaakt. Mijn papieren opruimen en nog een portie cafeine binnendoen en we zijn weer de baan op. En steeds kunnen we genieten van 't rijden ...rustig ...mooi... no stress In St Paul is ons lievelingsplekske vrij. Dat dachten we toch ... 't Ventje vertrekt met ons Kaya voor een toertje rond het dorp. Wat verder staat een Nederlandse "Motorhome" en de eigenaar komt mij nogal "dwingend" vragen ergens anders te parkeren want deze plaats "is" van zijn vriend die even een boodschap is gaan doen. Sorry maar die klopte aan op 't verkeerde adres en 't verkeerde moment. Het is hier een openbare parking waar kampeerauto's "gedoogd" worden en men dankbaar moet zijn als er plaats is en ..er was nog voldoende parkeerplaats over, zelfs naast hem aan de andere kant maar ja ...geen schaduwrijke boom. Voor zijn neus een grote sticker met kopie van mijn mindervalidenparkeerkaart. Ik sta in de deuropening op mijn krukken. Die wist ook niks af van mijn allergie aan arrogantie en mijn verborgen venijnige trekjes. Hem laten uitpraten en dan ... excusez moi monsieur, vous ne parlez pas le Français parce que moi, je ne parle pas l'Allemand ... Neen dus .. met handen en voeten doet hij zijn uitleg nog eens in 't Nederlands met ici en là ertussen. Hem in 't Vlaams geantwoord dat ik blij was dat hij zich zo duidelijk heeft verstaanbaar gemaakt maar dat ik gelukkig ben dat ik vele Nederlandse vrienden heb die mij niet commanderen wat ik al of niet mag doen op een openbare Franse parking. En, dat IK niet met de wagen kan rijden en hij dat straks maar aan mijn echtgenoot moet vragen. Gevolg van dit akkefietje: mijn ventje die niet erg opgezet was met mijn spelletje...maar ja, soms kan ik het mij niet laten. En 'k maak mij al druk genoeg dat ik zelf niet meer kan rijden. En was het nu een Duits of een Vlaming geweest die op dezelfde manier het had geprobeerd, die had dezelfde reactie gekregen... Daarna wel gedacht dat ik niet zo de stekelbees had moeten uithangen maar ja, spijt komt steeds telaat. 's Avonds komt de vriend terug. 's Morgens zijn ze vertrokken voor wij opstonden. Het worden 3 warme dagen met veel luieren. Wandelen doen we 's morgens vroeg en 's avonds laat. De buurvrouw komt ons wat nieuws vertellen over de moeilijkheden bij onze politici, ze snapt er niks van. Wij ook niet tenandere en we laten het niet aan ons hart komen. De bakker hier heeft nog steeds lekkere broodjes, op de terrasjes serveren ze nog frisse drankjes, de kinderen melden dat thuis alles OK is ...we hebben nog wat voorraad en we hebben leesvoer en .... we zitten in 't zonneke... wat zouden we nog meer kunnen wensen. Richting huiswaarts hebben we de keuze: via de bergen of via de vallei van de Rhone. Zolang het mooi weer blijft krijgen de bergen de voorkeur. Dit wil wel zeggen dat we een stukje op onze passen moeten terugkeren. Na een paar uurtjes staan we weer op de wei in Riez met een 20tal andere campers. Plaats zat want het is een grote wei maar toch een gezellig sfeertje. We kwamen voor één nacht maar bleven er weer een paar dagen hangen. En zo is er weer een week voorbij ...
.
.
.
We rijden een stuk bekende routes. Van Riez via Digne Les Bains over de Col du Labouret naar Le Lauzet Ubaye. We zetten ons op de parking voor de MH's want aan de speeltuin is men de funderingen aan 't gieten voor een nieuw hotel. Zoals in St Paul is het ook hier steeds een beetje "thuiskomen" al is het er deze keer ook weer overgeschoten om eens richting camping en de brug te wandelen ...staat dus al van vorig jaar op 't programma en niet dat we geen tijd hebben ... We denken er steeds aan op 't verkeerde moment, ofwel te laat in de namiddag ofwel, zoals nu: scooter met platte batterijen. En zeggen dat we gisteren bijna de ganse dag gereden hebben en kans zat hadden om ze ondertussen op te laden. Een beetje teveel on the go and the flow .... alles kan, niks moet maar ik zou er af en toe ook beter mijn gedachtens eens bij houden grrrr... We beseffen eigenlijk dat er ons maar een goeie week meer rest en we toch noordwaarts zullen moeten willen we geen te grote afstanden moeten afleggen de laatste dagen. De Alpen zullen we dus ten vroegste volgend jaar weer zien. De westkant van het meer hebben we nog niet gedaan en dus rijden we naar de barrage de Serre Ponçon met een waterkrachtcentrale. Ze is niet privé te bezoeken maar er staan panelen met uitleg. En zoals steeds bekijk ik het met een benauwd hart ... zoveel druk dat er op die muren staat en wat als zo'n wand begeeft? Het meer is eigenlijk een kunstmeer dat ontstaan is na 't bouwen van de dam en het onder water zetten van een heel dorp. Het water heeft ook op veel plaatsen een melkachtig groene kleur - heel speciaal. Deze west route is wel smaller en meer geaccidenteerd dan de oostelijke kant maar ge kunt de tegenliggers op één hand tellen. Chorges: even naar de camperplek gaan kijken. Ligt heel mooi aan de sportvelden, is op gravel en ruim en ... op wandelafstand van 't dorp met een gezellig centrum. 't Ventje even naar de bakker om zijn "restaurant" (grote baguette) te gaan kopen. 't Smaakt en we houden even platte rust. We voelen ons hier goed maar 't ventje wil graag nog wat rijden. We willen ook niet in 't spitsuur door Gap en moeten dus niet te lang treuzelen. Het is een grote, vrij rechte baan en de kilometers verdwijnen vlug onder de wielen. Gap valt mee, even een bergske op, Veynes waar een camperplek is maar alles behalve aangenaam: tussen de baan en de spoorweg en doorgaans niet echt netjes. In Aspres hebben we de keuze: via Grenoble of Die en het wordt dit laatste (wat zijn we toch gewoonte diertjes). Van hieruit zitten we weer op een zeer mooie route. In La Beaume rijden we de parking op, heel mooi gelegen en met veel ruimte en groen. Tot onze verwondering zien we er ook een servicepunt. alleen ...geen bakker, geen winkel, dus proviand tevoren indoen. Onze kasten zijn nog goed gevuld en dus geen probleem voor ons om hier een nachtje te blijven. We zitten op meer dan 1000m hoogte en dat hebben we deze nacht gevoeld - 't was frisjes en we hebben een dekentje moeten bijleggen. We zullen er stilaan moeten aan wennen. 't Is herfst.
We starten deze morgen met de Col de Cabre, nogal pittig niettegenstaande slechts 1180m maar het blijft heel mooi en rustig rijden. Wat verder komen we aan rotspartijen waar de Drôme ontspringt. Een heel mooi plekske maar vandaag nogal modderig. Het heeft hier blijkbaar de vorige dagen nogal geregend. We wisten niet dat de oostkant van Die zo mooi was - ook weer goed voor een volgende keer om die omgeving eens te gaan uitkammen. Die ...nog zo'n "thuiskom"plekske. Er is plaats vrij achteraan op de wei en we hebben ruimte zat om luifel uit te zetten en ons te installeren. 't Ventje gaat naar 't stadje en heeft zich aan 't proeven van de Clairette de Die gewaagd. Ik verdiep me in de moorden in mijn boek. Het is raar maar we krijgen het "einde verlof" gevoel. Blij dat we naar huis gaan om de kinderen en de kleinzoon te zien maar nu al met himwee naar al die mooie plekjes in de zon. Maar binnen een maandje vertrekken we hopelijk weer....
Als we geen te lange ritten willen doen en af en toe ergens blijven plakken moeten we noordwaarts. Richting Valence tot Crest en vandaar weer D wegen. Chabeuil rijden we in om onze baguettes te gaan kopen. Het stadje is gezellig maar parkeerplaats zeer beperkt. We zetten ons een stukje van het gewoel af en 't ventje gaat wat op verkenning. Een volgende keer proberen hier op een ander moment dan het middaguur aan te komen. We willen graag een rustig plekske voor onze lunch en platte rust. Via romans s/Isère naar Hauterives. Toen we hier vorige keer waren was het nog een grote werf maar nu een mooie camperplek. Ruim, op gravel, hier en daar schaduw en een gratis servicepunt. Via een wandelbrugske is men onmiddellijk in 't centrum. Wandelen kan men er naar hartelust. We voelen ons goed. Stoelen gaan buiten, de luifel uit en 't is gezellig eten. Platte rust met een tas koffie en een boek. We houden het hier zonder probleem een paar dagen uit. Vandaag rijden we rond Lyon via Beaurepaire, St Jean de Bourney, Crémieu, Perouges. De D4 tot Le Racoud. Op mijn détailkaart staat een klein wegske naar Joyeux. Uiteindelijk is het juist een halve meter breder dan onze auto. Zouden we het wel aandurven want 't ziet er nogal bochtig uit. Doen maar want tientallen kms omrijden daar hebben we geen zin in. Het is heel mooi rijden en af en toe zijn er grasbermen. Gelukkig maar 1 tegenligger. Spannend maar vermoedelijk nemen we het de volgende keer weer.... zo mooi. In Joyeux is 't druk wegens een trouwstoet... ja, voor auto's in 't rustieke centrummeke geen plaats hé. Ze hebben bijna 200km gereden om hier te komen trouwen. Nog een kleine tien km en we staan op de wei van 't vogelpark in Villars Les Dombes. 's Avonds verplaatsen we ons naar de asfalt want 't begint te regenen en de wei kan op sommige plaatsen nogal zompig worden. We worden wakker zonder regen maar 't zonneke laat het afweten. De baan naar Bourg en bresse kunnen we bijna blindelings rijden en aangezien we goed op tijdschema liggen kiezen we voor secundaoire wegen. Bouligneuux naar Sandrans. Hier is een service station voor aan de camping en...een visvijver. Wordt genoteerd. Chatillon s/Chalaronne heb ik in mijn boek aangeduid maar kan er mij momenteel niks meer bij voorstellen. 'k Zou beter dagelijks nota's nemen grrrrr of tenminste geen maanden wachten om 't verslagske te schrijven. Wat ik me wel herinner is hoe we onder Macon zijn doorgereden. Van Pont de Veyle wilden we naar de N6 en daarvoor moesten we de Saône over. Afwisselend oversteken. Gewicht van de wagen OK breedte OK we hadden 8 cm over......zweten dus. En dan nog effe in 't midden van de brug stoppen om eens goed links en rechts te kijken want 't was toch zo mooi (achter ons toeteren - maar ja 't ventje stoort zich daar niet aan) N79 richting Cluny. Er zijn verschillende goede parkings in 't centrum en aan de abdij. Maar aan 't vertrekpunt van de lange afstands fietsroute is het veel rustiger. Ons Kaya uitlaten, eten en platte rust. We volgen een beetje dezelfde route als het fietspad. Sercy vonden we heel mooi. Buxy, Givry (verschillende P) tot Chagny waar een heel mooie rustplek is waar we op gemikt hadden om te overnachten (nu echter grondwerken aan 't doen en vermoedelijk morgenvroeg reeds veel lawaai) Het is nog vroeg en we beslissen toch maar rustiger oorden op te zoeken. Via de N74 door Beaune (P) Nuits St Georges (service station en kleine P) tot Marsannay La Côte. Service station en scheve P aan 't sportcomplex - in 't centrum ook P onder de bomen. Overal platen dat het verboden is druiven te plukken.... de eerste keer dat we deze verbodsplaat zagen staan...gelukkig haha. Toch goed geslapen al begon het 's avonds wat te tokkelen op het dak. 's Morgens is de lucht uitgeklaard. We zitten op 6km zuid van Dijon en we zijn weer eens overmoedig. we beslissen dwars door de stad te rijden. We hebben onze les geleerd. De bewegwijzering laat meer dan te wensen over als ge niet op zoek zijt naar een lokaal café, hotel, restaurant. Volgende keer de ring nemen heb ik in 't groot genoteerd. Tot Langres blijven we de National volgen. Voor de zoveelste keer zie ik de wijzer naar Lac de la Lier ...en steeds op momenten dat we er echt geen tijd voor kunnen uittrekken. Chaumont richting St Dizier. In Joinville maken we een ommetje naar de jachthaven en camperplek. Er is nog een plekske vrij. 't Zonneke geeft wat warmte. We zien dat verschillende campers aangepikt hebben aan de stroompaal van de haven ... Eten en wat rusten want we hebben al veel te veel kms afgelegd. 't Ventje ruikt zijn stal en zou graag nog wat rijden. Geen probleem maar dan moeten we niet langer treuzelen. 14 km verder wagen we ons weer op secundaire banen. Mooi rijden - bochtig en met veel hellingen ..tout court: mooi maar tijdverslindend. Bij 't binnenrijden van Bar Le Duc moeten we even oriënteren. Revigny, Givry, Ste Menehould, Vouziers. Binnendoor naar Attigny en Charleville Mezières vanwaar we de Maas volgen naar Monthermé. In 't centrum is een grote P maar we verkiezen eerst eens te gaan zien aan 't water. Na wat foefelen staan we op een droge plek die wat verhard is. Pa en de Kaya kunnen met droge voeten in uit. Meer moet het niet meer zijn....morgenmiddag ezijn we thuiis. Uiteindelijk toch niet te vroeg wakker. We rijden een deel km terug om via de D989 en Hargnies naar Revin te rijden. Givet en we zijn in ons landje. Het eerste dat ons opvalt is het lage water van de Maas. Hele delen van de bedding tot voorbij Dinant staan leeg om op te ruimen en herstelwerken te doen aan de dijken.... een heel raar zicht. We rijden met een omwegske naar huis om eer st de kleinzoon eens goed te kunnen knuffelen.
Een heel mooi verlof. genoten van de Provence Verte en de Maritieme alpen, de druiven, noten, olijven en vijgen en DE ZON, DE MOOIE NATUUR ? DE MENSEN DIE WE ONTMOETTEN; We willen graag heel vlug terug.
Vlucht van Jakarta in echt noodweer; landen op Medan in de pikkedonker wegens electriciteitspanne; koeien op de landingsbaan aan adrenaline geen tekort.
diavoorstelling Sumatra
.
Het oude Celebes Door de botsing van de continenten heeft het eiland een heel opvallende vorm Wij gingen vooral voor de kleurrijke Torajacultuur en de prachtige koraalriffen
Van Palu op Sulawezi vlogen we eerste klas (dankzij overboekingen) naar Balikpapan, Noord Kalimantan (het vroegere Borneo) Met public taxi rijden we naar Samarinda. Over de Mahakam river hoorden we vele verhalen en het leven op en langs de rivier intrigeerde ons
Zuid Kalimantan
Banjarmarsin en de diamantmijnen
diavoorstelling Kalimantan zuid
In onze overmoed beslistten we de bus te nemen van Samarinda naar Balikpapan en van daar Banjarmarsin in hethet zuiden. We kwamen dus meer dan geradbraakt in Samarinda aan. Samarinda is een stad tussen water. De streek is gekend voor zijn diamantmijnen en de langneusapen.
Biak
Witte zandstranden, helder zeewater en paradijsvogels Kalksteengrotten hoeksteen van het Japanse verdedigingssysteem Heel vriendelijke mensen, de meeste van austronesische afkomst Zo goed als geen toeristen.
diavoorstelling: Biak.
Irian Jaya nu weer Papua
Nieuw-Guinea is na Groenland het grootste eiland ter wereld.
diavoorstelling: Wamena en Baliëmvallei
Irian Jaya neemt de westelijke helft van het eiland in. Vooral ongetemd, met afwijkende ecologische zones en nog veel ongekend gebied. Onlangs nog werden vele ongekende dieren en planten ontdekt. Land ook van de Dani en de Baliëmvallei
.
Bali
Het eiland dat er in slaagt niettegenstaande veel toerisme en buitenlandse invloeden zijn eigenheid te bewaren.
Aleppey gelegen tussen de Arabische zee en het Vembanad meer lijkt wel het Venetië van India. Grachten doorkruisen de stad en zijn overwoekerd met waterhyacinten. Eénmaal per jaar worden hier kleurrijke roeiwedstrijden gehouden nu vooral ter ere van " de toerist" Samen met Quilon vormt ze het middelpunt van een waterrijk gebied: de backwaters. Quillon ligt aan het Ashtaludi meer. De grachten en kanalen die tot ver in het binnenland reiken zijn van een onvergelijkelijke schoonheid. De engelsen bouwden het stelsel van waterwegen uit, verboden grachten, kanalen en meren, om het te gebruiken voor vervoer van mensen en goederen. Met een woonboot kan men tochten maken op de backwaters van 1 dag tot 14 dagen. Per boot is er een schipper, kok en gids die wat engels praat. Het is onvergetelijk mooi, rustig en men kijkt zijn ogen uit. Wij hebben er enorm van genoten en willen het zeker nog eens over doen voor langere tijd.
Griekenland najaar 2006 Wat we ginder gingen zoeken en wat we er vonden
Het voorjaar was ons zeer goed bevallen in Griekenland. Genieten van de zon, de sfeer van het land opsnuiven, af en toe iets gaan bezichtigen, rondhangen in haventjes en aan stranden, het bergland verkennen. Nu vertrokken we met het doel: gewoon rustig genieten. Niet teveel rondrijden. Waar we ons goed voelen blijven hangen. Dat hebben we dan ook gedaan al konden we het ons toch niet laten Corfu en Kefalonia te gaan bezoeken. Waar we ons niet aan verwacht hadden waren de zwermen muggen en vliegen. We vertoefden dus heel veel aan haventjes waar een lichte bries de beestjes weghield. We hoorden van anderen dat het op vele plaatsen in Griekenland noodweer was. Wij mochten er ook even van meegenieten in Vasilliki en Killini. De avonden waren lang en de zon ook niet zo brandend heet en recht boven ons hoofd. De zonnepanelen deden hun best maar na 5 dagen ter plaatse moesten we toch even de motor laten draaien. We hebben het genot van een compressor koelkast maar 't is ook een energievreter ...
Samengevat: een heel mooie en rustige vakantie met veel zon en ..af en toe een serieuze adrenalinestoot.
Bij leven en welzijn keren wij er volgend voorjaar weer.
In tegenstelling met het voorjaar rijden we nu met een prachtig weertje door de Dolomieten - we stoppen regelmatig en genieten van al dat mooi's
Valle di Landro Meer op de Rienza
We stoppen op de camperplek in Misurina. Er staat slechts 1 collega Italiaan. Even groeten maar Babel legt ons beperkingen op. Pa gaat de nodige boodschappen doen nl. dumpen en de watervoorraad aanvullen
Een prachtig wandelgebied en 't ventje en de Kaya gaan een stapke doen. En het blijft stralend weer .
De route naar boven is prachtig met heel mooie uitzichten herinneren we ons van vele jaren terug. Vermoedelijk is het nog even mooi maar er hangt nu een prijskaarte aan: 30 om te mogen doorrijden. Vinden we veel te veel en draaien met een grote bocht terug dalwaarts
Een heel mooi meer waar het in 't hoog seizoen enorm druk kan zijn. Nu zijn er hoogstens een paar tientallen toeristen en we kunnen genieten van de pracht en de rust
Wandelen in het Marmarole gebied nabij Cortina d'Ampezzo
We naderen Venetië. Het is laat in de namiddag en we zoeken ons een overnachtingsplaatsje in Mogliano want we vermoeden dat de ticket offices van de ferrymaatschappijen wel zullen gesloten zijn tegen dat we aan de haven geraken. 't Ventje weet te vertellen dat het een aangenaam plaatsje is maar dat ik best thuis blijf ...druk werkverkeer en hij wil niet dat ze nu al mijn scooter kapot rijden (en ikke?) en de stoepen zijn te hoog. Geen zorg: we sleuren 40 boeken mee en 6 verschillende handwerkjes. Na een heel rustige nacht naar de haven. We proberen kort bij het gebouw te komen waar gehandicapten P zijn .. een lachertje, 4 kleine plaatsjes die wel leeg zijn maar niet op te geraken omdat er gewoon dubbel voor geparkeerd is ... we zijn dus wel degelijk in Italië (zullen nooit op een voorbehouden P staan want dat komt hun duur te staan - of ze de toegang blokkeren hindert niemand) Ik word gedropt en 't ventje gaat zich verderop parkeren. We zouden met Minoan willen varen omdat die van venetië ook naar Corfu gaan. Vandaag geen plaats meer en morgen?? ja, dat weet ze niet daarvoor moeten we morgen terug komen. U zegt mevrouw?? Werkt uw peceke niet of te lui om te kijken?? En dan morgen weer hier staan en geen plaats?? In 't plat vlaams .... Ze bekijkt me of ik van Timbouktoe kom. Als ik een papier pak en de naam noteer die op haar kaartje staat gaat ze plots toch kijken ... no thanks lady - to late. Hoop dat ze vandaag een beetje 't zuur heeft. Slecht karakter van mij maar 'k krijg de broebbelen als ze me zo behandelen en ... 'k zit in een rolstoel hé dat zijn dus toch allemaal debielen. Dan maar naar Anek, maar die hebben geen camping open deck meer vanuit Venetië. Vanuit Ancona wel en ze kijkt het voor ons even na. Er zijn groepen geboekt, morgen is er nog wel plaats maar we kunnen best toch even checken of het vandaag niet meer lukt. Zogezegd zo gedaan. We rijden zuidwaarts. Iets voor Ravenna hebben we nog een 10tal kms slechte weg, de rest is al hersteld. Vanaf Ravenna was 't in 't voorjaar hopeloos dus we beslissen hier maar de autopista te nemen. Vinden we doorgaans zonde omdat ge niks anders moet doen dan gasgeven en er doorgaans weinig te zien is maar zo halen we Ancona nog tijdig om de afvaart van vandaag te checken. Ik laat het genot aan 't ventje en haal mijn haakwerk boven. Ja, 'k ben aan de zoveelste zak bezig gehaakt van plastiek winkelzakjes ... Ancona: ook hier druk bezette p aan de ticket office. Ik word gedropt maar ze kunnen ons vandaag niet meenemen op open deck, er zouden nog genoeg plaatsen vrij zijn maar een duitse groep heeft al de plaatsen gereserveerd. 's Anderendaags kunnen we wel mee en ze schrijven onmiddellijk de tickets uit ook al is het er druk ... service dus. We rijden terug een paar kms noordwaarts en parkeren op het strand - van de eerste keer goed. Al wie er ooit met een MH op uittrok weet wat dit betekent: zonder veel kommentaar van de bijrijder over tever of tekort, te schuin of wat dan ook en zonder in 't mul zand te komen. De Kaya kan buitelen, 't ventje met ogen toe genieten van 't zonneke, ik in mijne zetel met mijn boek.
Bij 't wakker worden de rollo's naar beneden - 't zonneke schijnt binnen - we draaien ons nog eens om maar te mooi om lang te blijven liggen. Rond de middag vertrekken we naar de haven.We krijgen een goed plaatsje op de boot. De overtocht verloopt heel rustig.
Goed aangekomen op Griekse bodem. We sturen een berichtje naar onze vrienden die reeds een paar weken hier zijn dat we naar Sagiada gaan voor de eerste dagen. 's Avonds telefoon dat zij in Plataria staan een 30 km meer zuidwaarts. Zullen hun daar morgen treffen. De dingen waaraan we ondervinden dat het herfst is : vliegen en muggen. Deurgordijn wordt heel vlug voorgehangen en de vliegenmepper boven gehaald. Opletten de volgende dagen dat we niet teveel onder bomen of nabij waterplassen gaan staan. Sagiada vinden we heel aangenaam, rustig en deze tijd van 't jaar zijn we hier de enige toeristen. We waren hier ook een paar dagen in 't voorjaar en dz Griekse koffie komt er al heel vlug aan.
We hebben een dagske doorgebracht met onze vrienden in Plataria aan het strand. Nogal veel muggen onder de bomen en we plaatsen ons aan de overkant van de straat waar we nog even kunnen genieten van het zonneke. 's Morgens na het afscheid vertrekken onze vrienden zuidwaarts, wij terug naar Igoumenitsa. Om de paar uur zijn er boten naar Corfu: Corfu stad en Kelimmi op de zuidpunt van 't eiland. Vermoedelijk is dit laatste erg rustig en ... 't kost ons 20 minder. De boot is er al en 't is vlug, vlug. Achterwaarts de boot op en de klep gaat reeds toe voor we fatsoenlijk stil staan. De pier in Kelimmi is een stuk buiten 't centrum. Er is een cafeetje, een ticket box en een heel grote parking. Wie hier tevoet aankomt moet blijkbaar maar zien hoe hij in 't centrum geraakt. Wij willen eerst het zuidelijkste tipje doen en... na een half uurtje heb ik al heel veel zin om terug naar de ferry te rijden. Kavos lijkt wel een hippie oord, cafeetjes met open terras en ligzetels, overal grote TVschermen en filmvoorstellingen, verhuur van fietsen(matig), moto's en quads, en overal reclame voor "foam sex". De muziek knalt er door de smalle straten. Nieuwsgierig rijden we toch tot de uiterste punt waar een heel mooi plaatsje is om te staan ware het niet dat de jeugd er stoned rondhangt. We zijn dus even vlug terug in Kelimmi en rijden noordwaarts. We vinden een parking boven een mooi strandje: Gardenas beach. Minibusjes brengen de hotelgasten tot hier. Eens deze vertrokken zijn hebben we de wereld weer voor ons alleen.
We rijden verder noordwaarts gelukkig dat niet alles lijk Kavos is. Overal is men bezig met de olijven oogst: netten uitleggen, takken schudden, vruchten vergaren. Hier en daar stoppen we even en in de namiddag vinden we een rustig plekske aan een klein strandi Gouvia. De hotelletjes hier zijn meestal verlaten. De ligstoelen staan er verlaten bij. Hier en daar een familie met kinderen. Ons Kaya heeft het gezelschap van een roedel honden die hier rondzwerven en door zowat iedereen gevoed worden. Ze wegjagen helpt maar voor even. Gelukkig schrikken ze wat van de venijnige blaf van de Kaya en vertrekken ze ( ben een beetje bang voor vlooien) 't ventje gaat wandelen en ik haal mijn handwerk boven. 's Avond wordt het ineens druk. Op 't hoekske gaat de bar open. We hebben geen zin om dit plekske te verlaten en schuiven alleen wat op naar 't ander eind van de parking ... in de hoop dat de vrijende koppeltjes in de auto's minder lawaai maken dan de disco. Uiteindelijk valt het allemaal mee en zijn de laatste auto's vertrokken voor ik om middernacht mijn boek sluit. 't Ventje en ons Kaya snurken tegen mekaar op.
We rijden op de flanken van een mooi kustgebergte in het Noord-Oosten. Aan de andere kant van de plas ligt Albanië en zoals reeds enkele vorige keren hebben we het gevoel dat we volgende keer toch over land door dit intrigerend land moeten rijden. Moet enorm mooi zijn van natuur.Van Corfu stad is er een ferry naar de overkant. Veel toeristen doen het dan ook als daguitstap. Zouden hier ook mensen met bootjes oversteken, of al zwemmend naar een beter leven willen? Wat zijn wij toch gelukzakken en we zijn er ons nochtans veel te weinig van bewust.
Noord Corfu vinden we mooi al zijn de vissershaventjes ook in deze tijd van 't jaar druk bezocht door toeristen. Vooral veel mensen die op hun boot leven doen blijkbaar de haventjes aan. Kassiopi is klein maar heel gezellig. De doorsteek naar het haventje smal en we moeten goed opletten nergens geen terrasje mee te nemen. Het parkingske dat we van veraf hadden gezien lijkt van kortbij toch niet dat te zijn. Overal afval gedropt en geen enkele Griek die zich daaraan stoort ... wij wel. Aan de andere kant van het stadje is een vissershaven met grote parking. Een nederlander ligt er met zijn boot en blijkbaar voor lange tijd. Op de kade heeft hij rudimentair een tafel gemaakt met daaronder zijn generator; satellietantenne hangt aan de boom; wat verder tussen de stenen heeft hij ook een kookplaats. We houden hier onze siësta . De noordelijke kuststrooks kon ons niet zo echt bekoren. In Roda zijn er heel wat rustige plaatsjes om te staan. Op een paar honderd meter zijn we al herhaaldelijk aangesproken doen Vlamingen die hier op hotel zijn. Plezant om even te praten en wat nieuws te horen van ons landje maar we hebben geen zin ons in een soort Benidorm onder te dompelen. Ag Astrakeri kon ons wel bekoren. Het weer is ondertussen wat omgeslagen en 't drijgt te regenen we zijn dus blij op harde bodem te staan aan het haventje al is er een heel leuk plekje aan 't strand. Sidari lijkt wel de tegenhange van Kavos alhoewel hier met welstellende toeristen. We rijden eens rond, wandelen wat rond en zoeken daarna ons heil in de bergen. Arilas laten we liggen en dat blijkt later van een andere camper wel een vergissing te zijn. Reden misschien om hier later nog eens terug te komen. Naar Angelokastro. Route er naartoe OK alhoewel soms steil en zeer smal. Ontgoocheling, eens daar is het nog ver stappen naar boven waar de site gesloten is. Op de kleine parking veel auto's en veel volk. We zijn de engelsen dankbaar die de weg voor ons een beetje vrijmaakten en een oogske in 't zeil hielden dat we niet 't bergske af gingen. Op de route naar Paleokastritsa heeft men mooie uitzichten vooral dat op het dorpje zelf. Alle bussen stoppen er en het is er een drukte van belang ...
Een serieuze afdaling met uitzichten en af en toe redelijk smal brengt ons op een parking aan 't water (wat verder is ook een grote drukke parking waar de bussen hun lading lossen). Er vertrekken boottochtjes naar de grotten. Tevoet kan men de heuvel op naar 't heiligdom. Eens 16u is zowat iedereen verdwenen, alleen de restaurantjes hebben nog wat klanten. We gaan 's anderendaags ook nog een kijkje nemen aan de andere kant aan de haven. Van hier vertrekken boten met glazen bodem zodat men wat beter kan zien wie en wat er allemaal in deze zee leeft (al vraag ik me af of er nog veel te zien valt - Grieken hebben jaren de zeeën bestookt met ontploffingstuigen om zoveel mogelijk vis boven te halen zodat ze nu leeggevist zijn, vissers nog zelden met een fatsoenlijke vangst binnenkomen en ze voor verbruik vis uit Spanje en Marokko invoeren - verse vis in de restaurants is dan ook heel dikwijls al even onderweg geweest over land)
Op de heenreis waren we maar even gestopt in Benitses. We gaan er nu onze schade inhalen. Het is er heerlijk staan aan de haven. Een licht briesje mildert de hitte maar houdt vooral de muggen een beetje weg. Het is een gezellig stadje. We blijven hier dan ook heerlijk een paar dagen rondhangen en hebben vlug contact met de bevolking die 's avonds hun stapte komen doen langs de waterkant. Ook Vlamingen voelen zich hier blijkbaar thuis. We proberen hier ook herhaaldelijk onze vrienden te bereiken maar 't lukt niet, noch met de gsm noch met de telefoon en 't internet café gesloten in 't laag seizoen.
Zuidwaarts nemen we nog even de afslag naar Beach Alonaki via de arch. site van Gardiki. We geraken niet tot aan 't strand want de weg vinden we te slecht en de takken van de olijfbomen zwiepen langs alle kanten tegen de auto. Ook aan Lago Korissia hebben we blijkbaar niets verloren. Ge kunt er gerust staan maar 't zegt ONS niks. Waarom? dat 'k het niet weet. In Agh Georgios zuid van het meer voelen we ons goed. Allé we rijden wel eerst eens vast in 't zand want einde van de baan moeten we keren en 't ventje gelooft dat het wel in ene keer lukt en er hebben toch al veel auto's op 't strand gereden. Ja, ja ik voel de wielen zakken, 'k blijf stil zitten en zwijg als de dood. Buiten kijken een paar toeristen bedenkelijk om, wij bekijken mekaar en schieten in een lach. Wagen uit, vuilblik mee om te spitten, voetmat om er onder te leggen. We krijgen gelijk hulp van een koppel Canadezen en een strandwachter. Wat stenen bijgelegd, wat heen en weer wiegen, een forse duw en.. we zijn eruit. "Dat doe ik nooit meer" zegt 't ventje maar dat gezegde heb ik toch al verschillende keren gehoord. We vinden een mooie parking nabij de speeltuin en 't kapelleke. Waterkraantje om onze voorraad weer eens aan te vullen. Goed voor een paar mooie dagen (zelfs de bakker stopt als hij ons ziet staan) Willen we ook nog wat anders van Griekenland doen moeten we ons toch wat meer geen verplaatsen. Vandaag rijden we naar Petriti en onderweg is 't druk in de olijfgaarden. Het stadje heeft een bedrijvige vissershaven. Even voorbij nestelen we ons aan een keienstrandje. Wel vissersboten maar in 't heel oord geen verse vis te krijgen.
Morgen willen we de oversteek doen. We zoeken dus een plaatsje niet ver van de haven. We rijden naar de stranden van Lefkimi, eigenlijk zijn het 2 kleine nederzettingen maar de namen ben ik glorieus vergeten. We rijden langs een verbindingskanaal waar veel kleine vissersbootjes liggen. Voor de nacht vinden we een plaatsje aan het vissershaventje dat door God en klein pierke verlaten is, zelfs geen loslopende hond en dat is zoiets als een mirakel in Griekenland. Ook het strand ligt er totaal verlaten bij, maar voor wie het interesseert een heel goede parking. Aan de ferryhaven ligt er reeds een boot aangemeerd - ticket office gesloten - de gast in 't cafeetje doet of hij onnozel is, de eerste griek die we tegenkwamen die niet vriendelijk was. We wachten wel af. Als er na een tijdje een andere ferry aanlegt gaat het ticket kotje open. Even in 't verweer als ze ons meer willen aanrekenen. En als onnozel weg maar goed hardop tegen mijn ventje in 't engels zeg dat we dan wel een ticket op de boot nemen is het van slag OK OK en krijgen we het aan dezelfde prijs. (mé alle toeristen maar ni mé de deez hé) Op de boot ook nog een nieuwe ervaring: achteruit erop zijn we al gewoon maar nu heel achteraan de helling op ... ikke bang ... houden de remmen dat? wat als we naar voorschieten en die voor ons rammen? Kan het juiste hellingspercentage niet schatten maar 't was serieus. Met massa's adrenaline die door mijn aderen raasde zijn we toch veilig aan de overkant geraakt. Volgende keer hebben ze ons niet meer ... achteraan aanschuiven, maar misschien is 't dan weer wat anders.
We zijn terug in Plataria en we plaatsen ons op 't einde van de pier om zo weinig mogelijk last te hebben van vliegen en vooral muggen. Het is wel wat smal om te draaien maar met een aantal "pasop"'s lukt het - kop richting lantaarnpaal (moest hij gaan rijden ramt hij de paal ipv in zee te duiken - één van mijn nachtmerries) Rondom ons water en 't plekske voor ons alleen. We genieten, luieren, lezen, knutselen, rijden eens naar 't dorp en gaan wat internetten. Elke morgen onze verse portie vis. De tijd vliegt om. Volgende keer zeker ook een vislijntje meebrengen ... We horen over noodweren in de rest van Griekenland en iedere avond komt een inwoner op zijn wandeling langs om ons te verwittigen "hier gutes wetter, bleiben" 's Zaterdags grote drukte. Een Engelse groep zeilers komt aanleggen, einde van hun verlof. De mensen van 't agentschap hebben het druk om alles weer klaar te maken want de volgende dag vertrekt de laatste groep voor 't seizoen. Daardoor vindt ook een Duitser met zijn mooie catamaran geen aanlegplaats. 't Ventje helpt hen aanmeren - ze moeten wel nog gymnastiek doen om aan land te komen. Heel gezellige mensen en 't klikt nogal goed. We lenen ons trapke om het hen wat gemakkelijker te maken. Ze hebben ook veel reisverhalen bij en dat versmaden wij niet. Als ze vernemen dat wij nog nooit gezeild hadden nodigen ze ons uit, maar 't ventje heeft geen zeebenen en een zeer gevoelige maag en bedankt maar ik neem de uitnodiging graag aan. Het was een heel fijne dag. Een paar dagen later wuifden we ze uit en wensen hun nog veel vaarplezier en mooi zeilweer.
We bleven nog nooit zolang op dezelfde plaats staan maar nu is het toch wel geweest. We willen ook nog een ander stukje Griekenland zien. We nemen de kustweg zuidwaarts. We rijden toch nog even Syvota in. Een mooi oord met een parking onder de bomen vooraan rechts. In 't centrummeke zelf geen parking. Aan de haven is ook parking maar verboden te staan en, 't is aan de straatkant. Aan het zuideind van 't dorp is een wasserij. Amoudia was ons in 't voorjaar goed bevallen en we gaan eens kijken. Lijk we de grote baan verlaten valt onze frank, 't zal er niks zijn met al dat stilstaand water hier in de lagune en, zo was het ook. Vliegen en nog eens vliegen. Aan 't kanaal staan een 3tal duitse campers maar niet van 't soort die anderen graag zien komen. We stoppen om iets te eten en we krijgen direct bezoek om te zeggen dat "zijn vriend" straks terug op dit plekje komt staan. Zo van die MH bezitters die denken dat de wereld hen toebehoort en dan ga ik stijgeren. Sorry, ik versta geen Duits (haha) Dan maar met veel gestes en ik trek mijn schouders op. Hij druipt geërgerd af. We zetten de stoeltjes buiten en dekken de tafel maar zijn even vlug weer binnen door de vliegen. Als zijn vriend er aankomt zijn we benieuwd - we krijgen weer bezoek en hij vraagt ons in 't engels op te schuiven omdat hij hier naast zijn vriend wil staan. In 't "duits" geantwoord dat deze plaatsen vrij zijn voor iedereen, gratis aangeboden door de gemeente en dat geen Duitser moest beslissen wie waar mocht staan, maar dat hij geluk had daar wij niet zinnens waren hier te blijven, zeker nu we ervaren hadden hoeveel vieze vliegen er zaten. (soms kan ik het mij niet laten die arroganterikken effe te pesten) Rustig verder gegeten en daarna opgebroken. Verder langs de kustweg. Ligia heeft een klein haventje met een parkingske. We weten echter dat iets verderop aan de stranden veel plaatsjes zijn waar ons Kaya ook in 't zand kan buitelen. De volgende dag naar Preveza. Zijn hier steeds voorbij gereden maar willen nu toch even het stadje in. 't Begint goed maar als we wat verder wegens éénrichting door de hoofdstraat moeten waar een ongeval is gebeurd zitten we vast. Nooit zo'n oploop gezien en niemand die uit de weg gaat voor de ziekenwagen. Ze verdringen mekaar zelfs als de gekwetsten al opgeladen zijn zodat ze de deuren niet kunnen sluiten ... nooit gezien. 't Duurt nog een tijdje voor het zich oplost want niemand wil wijken voor een ander en het blijft een kluwen. De jachthaven is enorm groot en er is veel parkeergelegenheid maar voor de nacht willen we hier niet blijven; vermoedelijk de hele nacht gerij. Door de tunnel richting Lefkada. We stoppen voor de brug die het eiland met 't vasteland verbindt. Een mooi plaatsje aan een oude site, oude wijncooperatieve en naast 't kanaal waar de zeilers wachten tot de brug opengaat. Mooi om zien. In de late namiddag rijden we verder rond de stad langs de stranden die er verlaten bij liggen. Heel in de verte zien we een paar campers in de duinen staan. Bij ons begint het echter te kriebelen om naar Kefalonia te gaan en we rijden verder. Djesus was dat baantje zo steil en smal? Maar wat verderop heeft men de mooiste uitzichtpunten vooral nu met een beetje nevel boven 't water en de eilanden in de verte. In Vassilliki stoppen we aan de haven en gaan ons informeren voor de ferry
Lefkas Vassilliki We hebben hier een paar mooie dagen. De Nederlanders die we in Plataria ontmoetten zijn hier ook aangekomen en het is een "leuke" boel. Avonds steekt de wind op en hij heeft allures. Tegen dat we gaan slapen giert hij rond de auto. De golfslag op het keienstrand houdt ons uit de slaap. De wind verandert nogal van richting en in 't midden van de baai zwiept het water meters hoog op. 't Ventje en de Kaya zijn weldra aan 't snurken, ik blijf nog een tijdje lezen. Het noodweer neemt toe en rond 3u hoor en zie ik het water over de oude zwiepen. Hup ventje 't bed uit we gaan ons een beetje verplaatsen. Misschien neemt het nog toe en ge slaapt toch niet meer rustig van 't lawaai. Hij in zijn onderbroek achter 't stuur en we zoeken beschutting achter het parkske waar ge ook de golven op 't keienstrand niet meer hoort. Na een paar minuten slapen we gerust. 's Morgens is er veel ravage aan de terrasjes enzo. Vandaag vaart de ferry niet wegens teveel wind. Een dagske wandelen en lezen dus. 's Zondags staat er zoveel volk aan de ferry dat we beslissen de overtocht nog een dagske uit te stellen want op de boot wordt het parkeren op de halve centimeter ...en dikwijls veel blikschade. 't Zonneke schijnt weer. We houden wat grote schoonmaak. De Nederlanders vertrekken en we krijgen gezelschap van Zwitsers ... weer nieuwe mensen om te leren kennen, andere verhalen .. wat zijn we toch gelukzakken.
We vullen in Vassilliki nog onze watervoorraad aan en tegen de middag schuiven we aan voor de oversteek. En ..achteraan. De ferry maakt de verbinding met Fiscardo, Sami, Ithaki en terug naar Vasilliki. Wij ontschepen in Fiscardo. Aan de aanlegplaats is zo goed als geen parking. We rijden het dorpje in en bovenaan is een grote parking voor zien, mooi, nabij 't centrum maar heel schuin. Wie hier met een MH wil staan heeft zeker keggen nodig. 't Ventje gaat op verkenning. Het is een mooi oord met smalle straatjes en de huizen in allerlei kleurtjes. Met de auto in rijden is geen optie. We rijden er rond en even langs de kust richting Katsarata. Op een parkingske stoppen we om wat te eten. We rijden terug want we willen naar Assos. Even voorbij kan men afslaan naar Emplisi beach. Steil maar goed te doen. Kleine parking, goed voor wie een strand zoekt. Wat ons opvalt is dat alle dorpen zo netjes zijn, zien bijna geen zwerfvuil en de huizen in pasteltinten. We zien diep onder ons Assos liggen en de weg duikt in veel bochten naar beneden. We vinden het een mooi plaatsje en voelen ons onmiddellijk thuis. 's Avonds als de dagjestoeristen vertrokken zijn is het weer rustig. We ontmoeten hier een zwitserse circusastiest die Europa rondzwerft en hier en daar zijn kunstjes vertoont. De andere toeristen die hier verblijven kunnen we op 1 hand tellen. Volgens de winkelier in 't seizoen heel druk. We wandelen, terrassen, bellen de kinderen en genieten van de prachtige uitzichten. Goed voor een paar dagen
We verlaten Assos een beetje met gemengde gevoelens. We zouden graag blijven maar ... Griekenland is nog zo groot om te verkennen. Mirtos beach was ons aangeraden. We kijken dus uit naar de wegwijzer en zoals op vele plaatsen in Griekenland staat hij een deel meter achter 't hoekske. De baan begint heel slechts met geruwde beton tegen 't slippen. Onderweg zijn ze bezig de rotswanden te stabiliseren want met al de regens die ze hier gehad hebben ligt een deel van de berg op de weg. De baan is breed genoeg maar serieus steil ... geraken we hier terug op. 't Ventje lacht eens dus dat zal dan als geruststelling moeten doorgaan. De baai ligt heel mooi en die kleuren in 't water, onvoorstelbaar mooi met allerlei tinten groen en blauw. Een groot mooi strand en een grote parking. Goed om wat te rusten en de Kaya eens goed te laten ravotten. Terug bergop in sommige bochten in eerste versnelling maar uiteindelijk lukt het zonder problemen. De kustroute blijft mooi. We slaan af naar Aghias Kiriakis. Het baantje kronkelt tussen de weiden en we komen uit op een klein gezellig haventje. Ontmoeten er een jong engels gezin en de klein mannen genieten van 't plodderen in de modder. In 't restaurantje serveren ze lekkere snackjes bij de pint - wat kan 't leven toch mooi zijn. Via Zola naar de golf van Argostoli. De route naar Lixouri kan ons niet veel inspireren. Lixouri zelf is een heel gezellige bedoening. 's Avonds zoeken we ons een plaatsje nabij de ferry en ... dat hebben we geweten. Rond 23u komt er een ferry binnen en die laat zijn motoren de ganse nacht draaien - waarom weten we niet maar 't is wel hinderlijk. Gelukkig is het deze avond niet te warm en we sluiten dan maar vensters en luiken en genieten van een rustige nacht verder. In Lixouri nog maar eens naar 't internetcafé om proberen nieuws te krijgen van onze vrienden. Wat ons opvalt is dat in elk internetcafé veel jeugd ook overdag zit spelletjes te doen .. spijbelen? In Lixouri kunnen we de ferry nemen naar Argostoli en voor die 7 moeten we niet twijfelen, het was geen baan om voor 't plezier opnieuw te rijden. Argostoli, de hoofdstad van Kefalonia heeft een aangenaam centrum al kan het er soms heel druk zijn en 't verkeer een beetje chaotisch. Aan de zuidkant van het havengebied is een heel grote groenten- en fruitmarkt en 't ventje komt terug geladen als een muilezel. Voor wie het niet weet, de griekse witte druiven zijn overheerlijk, geen pitten en een zachte pel; de tomaten ruiken en smaken naar echte tomaten lekker om uit 't handje te eten. Aan het vissershaventje kunnen we na veel palaveren toch direct verse garnaal kopen (3 kg voor 10 - normaal moeten ze u naar de vishandel verwijzen) 't Koken gaat vlug maar maar zoveel garnaal pellen daarmee zijn we een tijdje zoet. Kaya komt voortdurend aan de deur kijken zodat we haar niet vergeten ... straks dus tomate crevête en de rest de vriezer in. We rijden richting vuurtoren. Onderweg zien we heel veel overnachtingsplaatsjes. Een heel mooie kuststrook met holen in de rotsen, zeer helder water met alle mogelijke kleurschakeringen. En wat er overal tussen de rotsen zit? Wij weten het niet maar ons Kaya wel maar kan het ons niet zeggen, ze snuffelt, springt en doet gek tot ze stikop en hijgend in 't gras neervalt. Zij haar amusement, wij een mooi uitzicht en stralend weer; een goed plaatsje dus om een dagske te blijven.
We rijden rond de baai van Argostoli en weer noordwaarts langs de kustweg terug tot nabij Mirtos beach waar we het eiland oversteken naar Aghios Evfimia en ... 't is liefde op het eerste zicht. Een klein dorp en een mooi haventje. De auto op 't einde van de pier met zicht op zee en in de verte het eiland Ithaki. 's Avonds veel wandelaars. Wat ons steeds opvalt is dat kustbewoners een heel ander ritme hebben dan de inlanders. 's Morgens heel vroeg zitten ze reeds bij een tas koffie op een terrasje dat tegen de waterkant plakt, 's avonds zijn ze op wandel langs de haven of 't strand. Ge hebt hier dan ook heel veel contact met de lokale bevolking. Ze leren 't ventje zelfs hun vistechniek ... draad op een grote platte bobijn en de kunst om die lijn uit te gooien zonder in de war te geraken of voorwerpen op 't vasteland aan de haak te slaan ... We krijgen steeds meer het gevoel dat we hier moeten terugkomen. Vooraf dachten we: een klein eiland, een viertal dagen ... neen, neen, het bevalt ons nog beter dan Corfu. We blijven hier dus veel langer hangen dan voorzien. 't Geeft niet, als we maar tijdig terug zijn in Patras voor de laatste boot met camping on deck. Wandelen, lezen, wat haken en naaien en ... 3 dagen zijn voorbij.
Van Evfimia zuidwaarts loopt de baan vlak naast de kustlijn met hier en daar een strandje of een inham. Noord van Karavomilos is er een klein haventje vermoedeliik ook goed om wat te blijven maar nu zijn ze er grondwerken aan 't doen... Wat verder voorbij 't centrum en juist over het brugske links kan men via een smal wegske naar een mooi strand en een rustig hoekje om te staan aan het andere uiteinde ligt de camping en kan men tevoet verder naar Sami. Sami nogal een bedrijvig stadje. Ook hier aan de vissershaven grote grondwerken. Van hier vertrekt ook de ferry naar Ithakos. We rijden richting vuurtoren en Antisamos. Eerst voorbij het strand waar ook een kleine parking is maar vermoedelijk 's avonds een keerpunt voor auto's en brommers. Dan gaat het plots steil bergop maar met prachtige uitzichten. Onderweg komen we nogal wat strandgangers tegen van hotels die hier tegen de flank plakken ... amaai meer dan 2 km bergop en bergaf via de baan om naar 't strand te gaan??? verblijfplaats gekozen uit een prachtige brochure zonder in te calculeren wat de gevolgen zijn??? Aan 't strand is voldoende parking langs het zandwegske maar nogal smal - het strand zelf nu niet erg inspirerend maar vermoedelijk in 't hoog seizoen heel druk. We rijden verder door de bergen naar Poros. Eerst een paar kleine dorpen die aan mekaar kleven daarna ... grote verlatenheid, zelfs geen tegenligger, mooie natuur, schapen en geiten zowat overal zodat ons Kaya het druk heeft met te laten horen dat ze er ook is. Tsarkasianos: een paar heel mooie kerkskes maar wel een adrenalineshot bij 't rijden over "het wegske". Van Poros hadden we wat meer verwacht. Het ligt er wat slordig bij. We gaan eerst kijken waar de ferry vertrekt en moeten daarvoor de heuvel over, laveren tussen diepe gaten in het wegdek en goed gas geven om boven te geraken... amaai de camions ... hier en daar liggen wel stukken verloren vracht aan de kant. We zoeken ons uiteindelijk een rustig plekske aan 't strand. Gaan op verkenning in 't centrummeke waar ons Kaya weer iets hoort achter de muurtjes, onze pa weer eens geniet van de bloemenpracht en ik maar niet te weten kan komen hoe die lange vruchten noemen die meer op een penis van een olifant lijken dan op een groente (goed voor maag en darmen, met een griekse naam die ik niet versta en in 't grieks niet gelezen krijg zodat ik het ook niet kan opzoeken dus.... wie weet wat het is, hoe het noemt, wat men er allemaal mee kan doen ik zal u tenzeerste dankbaar zijn als ik dat van u mag vernemen) Nog eens naar de kinderen bellen, wat genieten van 't zachte weertje op een terraske en en bezoekske aan de bakker. Wij vinden het griekse brood heel lekker maar verwonderen ons steeds hoeveel zoetigheid hier in de toonbank ligt. Eens terug beleven we nog een spannend moment. Ik hoor plots een gesuis - 't komt van achteraan in de wagen waar keuken en toilet zijn ingebouwd. Hetzelfde geluid denken we ook te horen als we gas tanken als die door de buizen stroomt ... iets met de gasleiding? Overdruk misschien door de warmte of condens erin? Maar er is nu toch al een deel uit. Ergens een breuk in een leiding ?... veel vragen en weinig wijsheid. Ik steek het vuur aan (later bekeken eigenlijk heel gevaarlijk had het een gaslek geweest maar ons verstand stond blijkbaar op een grote 0) gasvuur brandt goed - even laten branden - als ik het uit wil doen blijft het wat nabranden - oeioei (blijkt normaal te zijn als ge uw vuur hebt laten branden zonder iets er op... iets van oververhitting van 't plaatje ofzo) 't Ventje beslist achteraan eens te gaan kijken en de gastoevoer af te sluiten. Ik aarzel want de scooter moet eraf en dat gaat electrisch en stel dat er een vonk is (ik had wel domweg het gasvuur al aangestoken... verstand dus beneden 0 = wat paniek) De deur wordt opengedaan en... van de spanning schieten we allebei in een lach. Omdat op het pompje van de waterkraan ergens een slecht kontakt zit en het meer niet dan wel werkt had hij het pompje uit de waterbak genomen en ernaast laten hangen. Vermoedelijk iemand tegen 't kraantje geweest en was het door het schommelen van de wagen toch weer in gang geschoten. Resultaat: opgeschreven thuis zo vlug mogelijk een gasdetector te laten plaatsen, het kraantje ofwel te liquideren ofwel toch nog eens te laten zoeken naar 't vals contact. Het meest was ik daarna geschrokken van mijn eigen reactie: paniek die alle gezond verstand en alle kennis die men heeft van de kaart veegt ... was daar een tijdje niet goed van. Stel dat het toch een gaslek was geweest dan had ik door mijn dom gedoe dit nu niet meer kunnen schrijven. Allé we hebben er de ganse avond nog over nagepraat en blijkbaar voldoende want een rustige nacht gehad zonder nachtmerries. We hebben nog een dagske over en gaan de zuidpunt van 't eiland bezichtigen. Via de mooie kustroute, maar heel verschillend van de rest van 't eiland naar Skala. Heel toeristisch, heel netjes, een mooi strand maar niet echt een goede parking. Kato Katellos is klein maar heel gezellig en veel parking aan 't haventje op gravel en wat verderop kunnen we ook onze watervoorraad aanvullen. De route terug noordwaarts richting Argostoli is rustig maar niks bijzonders. Voor Argostoli kan 't ventje het zich niet laten nog eens naar een Lidl te gaan. De route door de bergen terug naar Sami kon ons begeesteren en een volgende keer willen we zeker proberen het Nat.park eens te bezoeken. In Sami beslissen we terug in Evfimia te gaan overnachten. Morgen moeten we wel de boot op maar 't is van daaruit maar 1 1/2u rijden schatten we. Vanuit Poros verzorgen 2 maatschappijen de overvaart en er is weinig verschil in prijs. Er zijn verschillende overvaarten en de eerste die aanlegt schepen we in. Kefalonia kon ons zeer bekoren - rustig en mooi en in dit seizoen heel rustig. zagen slechts één andere MH. Vermoedelijk in 't seizoen wel druk want Engelsen zijn hier thuis 't schijnt. Wij hopen hier ooit te mogen terugkomen.
Sami
Poros
De overtocht verloopt vlekkeloos. In Killini voelen we ons wat thuis. Vorige keer stonden we aan 't strand nu installeren we ons aan de haven waar dit seizoen ook nog veel beweging is. De scooter gaat van 't rek en we kunnen heerlijk langs de kaden en door 't dorp flaneren. Het centrummeke is klein, wat rommelachtig maar voor mij heel gezellig. Veel toeristen lopen hier niet rond, wel veel traffiek met trucks, lijnbussen en de eilandbewoners die zich hier komen bevoorraden. Wij vinden hier weer onze gading: tomaten, druiven, mandarinnen en... vis en garnaal. 's Avonds steekt de wind op. 't Wordt druk aan de haven, eigenaars van jachten en vissersboten komen de lijnen aanspannen want ze verwachten ruw weer. Wij staan ver van open zee, een meter van 't water en voelen ons nogal gerust. De wind draait en beukt afwisselend op de voor en de zijkant van de auto. De voetmat lag nog buiten en we zien ze als vliegend tapijt in het woelige sop verdwijnen. Voor we gaan slapen beslissen we toch maar een beetje 't dorp in te rijden en wat beschutting te zoeken achter een muur. 't Ventje moet er nog even uit want een lege kartonnen doos wordt door de wind voortdurend heen en weer gestuurd en dat maakt een enerverend geluid. Onze tweede stormnacht toch rustig kunnen slapen.
Gelukkig is de wind tijdens de nacht gevallen en we vertrekken hier met een waterzonneke richting Patras. En 't ventje nog eens naar de Lidl voor mijn kersenkonfituur. Ondertussen is het opgeklaard en schijnt de zon weer volop. We hopen op een rustige overtocht.
We hebben Griekenland en zijn bevolking nauw aan ons hart gedrukt en hopen hier volgend jaar weer te keren.
In Patras aan de ferry was er heel wat te zien. Een 50tal vrij jonge Albanezen liepen er rond, enkel met een klein plastiek zakje met heel hun hebben en houden. Ze proberen op illegale wijze naar Italië te kunnen. Onder de omheining doorkruipen, snel aan de achterkant van een camper tussen het rek met de moto en onder de beschermingshoes. Iedereen ziet het en verjaagt ze - de politie doet een oogje dicht buiten de omheining. Voor het oprijden kijken de meeste truckers met bachiers hun lading nog eens na. Had er een heel vervelend gevoel bij. Hoe hopeloos moet men zijn om zoiets te proberen en er steeds weer uitgegooid te worden, en weer opnieuw en opnieuw en aan de andere kant wat wrevel dat ge geen ogen genoeg hebt om te kijken of ze bij u ook proberen. De overtocht verloopt zonder teveel schommelingen. Een duitse madame bekijkt ons Kaya, "du arme Hund" Vraag me af wat ze daarmee bedoeld, voel me een beetje gepikeerd en bekijk haar eens vuil en zeg richting haar man " du arme Man" Gelukkig zijn er ook gezellige mensen en vliegt de tijd. In Italië gaan we naar een keien strand een tiental kms noord van Ancona. 's Avonds komen er ook onze vrienden aan. Die nacht stormt het nog maar eens - de hoes van mijn scooter klappert en houdt me uit de slaap. 's Morgens schijnt 't zonneke weer maar nog steeds een woelige zee.
We rijden samen richting binnenland via Monsano en Jesi. In Vittore de Chiuse (waar parking is) nemen we weer kleinere baantjes. Op de parking van Grotte di Frasassi houden we halt om wat te drinken en eens rond te kijken. Er is een betalende MH parking en services. Van hier gaat men met een pendelbusje naar de grotten. We verwonderen ons dat er op een weekdag in oktober nog zoveel bezoekers zijn. De S360 is een mooie route om te rijden met uitzichten. Voorbij Fossara rijden we door een kloof. Ondertussen is het wat beginnen regenen. In Gubbio stoppen we aan de sportpleinen waar een grote groep MH's staan - wel een beetje van 't centrum. 't Ventje gaat met de Kaya 't stadje wat bekijken. 's Avonds zijn plots de meeste MH's weg. (Op 300m is er ook een echte betalende MHparking met services - ook nabij 't centrum is een parking maar met veel beweging) Via Umbertido naar Lago Trasimeno. Rustig baantje maar teveel begroeiing om veel uitzicht te hebben. Tuoro Trasimeno... klein marktje maar weinig plaats om te stoppen zeker voor 2 wagens. Aan het meer is een grote parking, betalend in 't seizoen maar nu is alles er gesloten. Een heel mooi en rustig plekje om te staan.
Vanuit Tuoro transimeno hadden we ook geprobeerd Cortona te bezoeken maar ... alle parkings overvol en heel druk. Ook nu we er terug voorbij rijden voelen we niet de noodzaak ons nog eens in die drukte te wagen. De route die we vandaag doen is mooi en heel bochtig maar door de weelderige plantengroei aan de straatkant heel weinig uitzicht. We zijn blij als we in Radda in Chianta aankomen en er een rustig plekske vinden op een camperplek. We moeten wel de keggen zetten want: heel schuin. Het weer blijft overtrokken maar de temperatuur rond de 20° we mogen dus niet klagen. Tot Poggibonsi volgen we nog het bochtig wegske. We proberen hier aan 't warenhuis te geraken want onze vrienden moeten dringend inkopen, maar druk, druk en de toegang tot de parking 2,70m niks voor onze vrienden die met 3m er niet onder kunnen. We rijden dus na veel gedraai en gekeer maar verder. Daarna is het weer een grotere baan. In Certaldo zien we voor het dorp rechts een mooie camperplek maar het is nog vroeg op de morgen. Castelfiorentino zien we weer wijzers naar de Coop , even zoeken en dan de parking ... klein, hopeloos vol en druk. Onze vrienden houden het voor gezien. In Empoli willen ze het nog eens proberen maar ook hier parking druk al vinden we toch een klein plaatsje. Het wordt een dag van sukkelen Wegens een slechte richtingaanwijzing rijden we zelfs in een smal doodlopend straatje...en 't is hier nergens echt aangenaam...Even de autostrade op en wat verder stoppen we op een parking - genoeg voor vandaag. Wij slapen rustig maar onze vrienden werden wakker gehouden. Onze wegen splitsen zich hier. Zij willen naar huis en wij nog een tijdje rondtoeren. De laatste dag was het ook niet eenvoudig om met 2 samen te rijden in die kleine drukke dorpjes. Wij rijden via Lucca waar we even stoppen naar Viareggio. Na even rondrijden vinden we een zalige parking op 't einde van 't strand - heel rustig en heel mooi staan, wel geen winkels nabij. We ontmoeten er 2 andere MHers uit de Vlaanders. Pa kan zijn hartje ophalen met wandelen. 't Regent wat als we wakker worden . We volgen de kustweg tot nabij La Spezia .. op zijn Italiaans met veel restaurantjes en grote parkings met barelen. Veel afsluitingen zijn echter omhoog en hier en daar kan men mooi aan 't strand staan. Even de autostrade rond de stad en in Cavanella terug op de lokale wegen.en weer zalig en mooi rijden. Ook in Genova nemen we een stukje de autostrade. Ons overnachtingsplaatsje vinden we aan de haven van Varazze.
Varazze is een hele moderne jachthaven gesponsord door de Europese Gemeenschap. Waarom dat moet dat begrijp ik niet maar allé er kunnen maar mensen geniet van hebben. We plaatsen ons eerst achteraan de haven aan de grote herstellingsgarages. Ge kunt uw ogen niet geloven wat daar allemaal te zien is. Er is een heel nieuw winkelcomplex gebouwd volledig in hout en er hangen prijzen uit van 2°hands jachten 820 000 en neen er staat geen 0 teveel. We hebben het vermoeden dat we hier morgenvroeg wat in de weg gaan staan en gaan voor de nacht op de grote parking achter het nieuwe comples. 's Morgens gaan we aan de vissershaven staan, keuren mee de visvangst, lopen nog eens door de jachthaven en vertrekken dan landinwaarts. Savona richting Mondovi. Onderweg verschillende stadjes met mooie parkings maar we houden de grote baan, niettegenstaande rustig en mooi, voor gezien. Roccaforte heeft vooraan het centrum een MHparking met water en dump. We maken graag gebruik van deze service. Na 't middageten genieten we nog wat van het zonnetje. Daarna verder tot Peverango waar een camperplek is aan de sportvelden. Wel wat van 't centrum maar zo rustig aan een vijvertje en picnicplaats. Stop dus voor vandaag. Ik gebruik de picnictafels om de Kaya nog eens grondig te kammen en 't ventje steekt een handje toe bij 't ruimen van herfstbladeren. Hij moet zich nog wel een meterke verplaatsen omdat we anders te vlug in de schaduw staan.... hoor hem daarna commentaar geven tegen die man dat de auto voor de vrouwen nooit van de eerste keer goed staat.... en 'k kan niks zeggen want doorgaans is het zo maar waarom blijven staan als het beter kan??? Hij wordt bedankt met een grabbel kastanjes .. In Borgo San Dalmazo komen we op de baan richting Col. Lijkt een heel aangenaam stadje te zijn en ook MHparking maar, we kunnen niet overal blijven staan - hier misschien eens een zomervakantie uittrekken. De aanloop naar de Col gaat geleidelijk. In Limone Piemonte houden we even halt op de grote parking. Het dorp is verkeersluw. 't Ventje gaat een kijkje nemen maar is heel vlug terug. Het zonnetje schijnt wel lekker maar op deze hoogte voelt ge de kou toch goed en ... zonder jas weg natuurlijk. Bij de tunnel moeten we even aanschuiven; Hij is smal en auto's mogen tegelijkertijd langs beide kanten maar voor breder verkeer is er een beurtrol ... maar goed ook. En zo zijn we dus weer in ons geliefde Frankrijk
. We rijden Frankrijk binnen langs een fel geaccidenteerd terrein. Na Tende krijgen we achtereenvolgens: gorges de Paganin, Gorges de Buerge, Gorges de Seorge, Col de Brouis, Col de Braus. In l'Escarène centrum is een mooie grote parking. Het is Vrijdag en er hangen briefjes uit dat morgenvroeg de parking zal ingenomen worden door de organisatie van een ralley. We hebben de keus: blijven staan en hopen dat er deze avond al niet teveel activiteiten zien, morgen vroeg op en vermoedelijk onderweg heel veel tegenverkeer. Sorry voor het mooie plaatsje maar 't is nog vroeg in de namiddag en we kiezen eieren voor ons geld. Krijgen nog het colleke de Nice en rijden de stad in rond 15u30 en dat hebben we geweten. Druk in de vergrotende trap. Dit wil wel zeggen dat we de kans hebben rustig rond te kijken maar veel meer dan saaie gebouwen valt er niet te zien. Cros de Cagnes: we rijden vast in de container haven en om er uit te geraken gaan voor ons herhaaldelijk de barelen omhoog ... ge neemt hier dus niet zo maar een containerke mee. Tussen Villeneuve en Antibes zijn er wegenwerken op de kustroute maar hier en daar zien we wel groepjes MH's staan - geen problemen buiten 't seizoen. Maar 't ventje vindt het hier maar niks. We nemen dus een stukje autostrade tot Fréjus en dan via St Aygulf, St Maxime, La Croix Valmer (waar een MHparking is met water en dump maar op vrijdag misschien wat druk met de kegelbaan er tegenover) Op het rondpunt juist er voorbij slaan we af naar de Plage Embarcadère -in 't seizoen betalend en er is dump. We vinden er een mooi plaatsje. 't Ventje gaat met Kaya even het immense strand verkennen en we ontdekken dat het doorloopt tot de plaats oost van cavalaire waar men vroeger wild kon staan en dat nu ook afgesloten is met een bareel. Eens alle restaurantgasten vertrokken is het er heel rustig. Opstaan met stralend weer meer moet dat niet zijn. En, we eten baguetten ... gedaan met dat droog Italiaans brood. Voor we door rijden naar Le Lavandou waar we nu al weken over praten gaan we nog even richting cap Lardier ... onderweg ook nog een paar parkings aan stranden maar vooral Gigaro spreekt ons aan ... opgeschreven in geval van .. of voor een volgende keer. Eindelijk in Le Lavandou waar men na 31 oktober tot 31 maart mag staan. Aan de haven vermoeden we dat het het WE wat drukker kan zijn en we nestelen ons in St Clair een gehucht oost van 't centrum - vlak aan 't strand en héééél rustig met een bakker niet ver af. We blijven er verschillende dagen staan, hebben gezellige babbel met de vaste bewoners waaronder een jonge dame uit de Vlaanders (zij vindt het hier in 't laag seizoen te rustig) en aangezien iedereen hier zowat een viervoeter heeft weet ons Kaya ook wat doen. We leren er ook nog hoe ge best inktvis kunt vangen - niet echt iets voor ons zeker niet als ge ziet hoe ze met dat beestje omgaan. Onweer in Le Lavandou. Dagenlang hoorden we klagen over droogte en watertekort en blijkbaar moeten ze hun voorraad aanvullen op 't moment dat wij daar zijn. Ons Kaya wordt onrustig en gaat voortdurend naar binnen waar ze echter een echte buitenhond is ..Ik hoor het in de verte rommelen maar 't ventje zegt dat ik me iets inbeeldt tot we plots zowel boven zee als in de bergen bliksemflitsen zien. Het duurt niet lang voor voor ons de zee in helle kleuren wordt verlicht en de donderslagen de ruiten doen rammelen. Het wordt pikkedonker en dan gaan de hemelsluizen open. Lijk een tropische bui die niet van ophouden weet. Af en toe doe ik de vensterklep even omhoog om de stand van zaken op te nemen want ik ben er niet zo erg gerust in vooral daar op een gegeven moment heel het strand onder water staat en op de baan meer dan 10cm hoog het water voorbij stroomt. Gelukkig is de wind helemaal gaan liggen en 't ventje stelt me gerust dat een paar meter verder het water in een overstromingskanaal loopt. Maar 'k ben toch maar eerst gerust als het ophoudt met regenen. 's Morgens zien we maar pas goed met hoeveel kracht het water de kust heeft aangetast. Een groot deel van 't strand is weggespoeld. Op sommige plaatsen is er meer dan 1 meter verdwenen. Op verlof gaan in de herfst ... onze 4e storm ...
La Londe hadden we vorig jaar gevonden en we voelden ons er prima. Ik heb stramien nodig voor mijn handwerken en de zus van de buurvrouw heeft daar zo'n handwerkwinkeltje. Geen stramien maar wel een ander werkske gevonden. We hebben hier het gezelschap van Fransen uit Lille wiens jacht in de haven ligt. We krijgen hun kaart voor de electriciteitspaal zodat ik eens goed mijn scooter kan bijladen. 't Zijn ook fervente reizigers en ze doen ons watertanden door hun verhalen over "Maurice" = Mauritius en de andere Franse overzeese gebieden. Mijn scooter goed bijgeladen en we gaan dus veel op wandel (allé... ik rij) We proberen zelfs langs 't strand naar Hyeres te gaan maar dat lukt ons niet want even voorbij de lagune juist voor Le Salin is het zand zo mul dat zelfs VTTers er van de fiets moeten. 't Ventje wil absoluut ook een paar foto's van mij, angst dat de mensen zouden denken dat hij steeds alleen op stap is. Het weerbericht voor de volgende dagen: Nuageux, vent et mer agitée- 18 tot 21°. 't Moment om wat te gaan rondrijden
De wind blijft en we gaan wat rijden. We vertrekken van La Londe richting "les salins d'Hyeres en ontdekken dat dit mooie plekje niet meer toegankelijk is. Ooit kwamen we hier vogels spotten toen de kinderen nog klein waren. Tussen Port Porthuau en Ayguada Ceinturon zijn verschillende parkings die toegang geven naar 't strand, ééntje heeft buiten de afsluiting mooi plaats om te staan en aan een andere zijn zelfs services voorzien. Port d'Hyeres, een heel grote jachthaven en een grote parking met verbodsplaten voor MH's We rijden langs de kustweg en ja, la mer est agitée zoals op de foto's te zien. La Capte heeft aan beide uiteinden van 't dorp parkings waar vooral surfers hun hartje komen ophalen maar ook aan het kanaal onder de brug kan men goed staan.. In de bocht van Giens liggen veel kleine recreatiebootjes. We rijden tot 't einde van de weg in La Tour Fondue waar de ferry naar Ile de Porquerolles vertrekt. Het kleine baantje van Giens naar L'Almanarte is ook gesloten voor verkeer en we moeten dus langs dezelfde weg terug. Onderweg blijven we hier en daar nog op een parking wat genieten maar er is veel opstuivend zand en dat apprecieert ons Kaya niet zo zeer. In de late namiddag rijden we dan maar weer naar La Londe
Een rondrit door het Massif des Maures half November garandeert u een kleurenpracht. Er zijn de chateau's en de druivenstruiken in tinten van geel over rood tot donkerbruin, het is de streek van de kastanjebomen die zorgen voor een dik bladertapijt, er zijn de kurkeiken met hun blote buik .... er is ook nog goed zichtbaar de ravage die de bosbranden van de laatste jaren hebben aangericht. Deze keer de route Hyeres, Pierrefeu du Var, Collobrières (alles draait er om de kastanje) naar Grimaud. Onze eerste adrenaline stoot van de dag: door werkzaamheden zien we telaat de plaat voor de parking en rijden het centrum in ... direct het gevoel dat het dat niet is maar...kunnen niet terug wegens te smal door de werken. Steil omhoog en bovenaan een kruispunt: li verboden, rechtdoor verboden, rechts dan maar...door de haakse bocht hebben we geen zicht wat er achter ligt. Het moet dan maar. Heel voorzichtig, bijna per cm de bocht genomen en niks geraakt ...steil bergaf - auto's geparkeerd waar een verbodsplaat staat ...'t ventje gaat de spiegels inklappen ... één wiel op de smalle stoep en een heel diepe zucht als we beneden zijn. Als er geen verkeerd geplaatste wagens zijn is het dus wel te doen maar ik noteer wel op mijn kaart: niet naar centrum. Cogolin lijkt ons het handelscentrum van de streek en er is ook een Lidl. Die zijn blijkbaar in een razend tempo heel Europa aan 't veroveren. We rijden terug via La Mole. Op de parking in 't centrum lassen we een rustpauze in. Wilden hier blijven overnachten maar ... als we de deur openen krijgen we gelijk een deel vliegen binnen en 't is ondertussen zo'n mooi weer geworden. Via de Col du Canadel kan men naar Rayol aan de kust. Goed dus voor onze tweede adrenalinestoot. Een heel nieuw wegdek - dik bovenop het oude gelegd gevolg: aan de bergkant een scherpe diepe geul vlak naast de asfalt, aan de dalkant steile afgrond en geen 10cm om uit te wijken - nergens ook geen uitwijkplaatsen voorzien - bochtig en uitzicht noppes door de hoge struiken. Ik schat de breedte op 3m (kan iets minder zijn zeker niks meer) en wij zijn iets minder dan 2m - hopelijk dus geen tegenliggers (al lost zich dat ook altijd weer op maar toch bederft het mijn plezier) Boven op het plateau komen we onze eerste tegenliggers tegen maar daar is voldoende ruimte. We hebben de indruk dat de afdaling iets gemakkelijker is, men heeft ook meer uitzicht of is het door het zicht op de kuststrook die ligt te blinken in de zon. (De andere doorsteken in het M.Maures zijn ook smal maar meer uitwijkmogelijkheden - in dit seizoen goed te doen maar in de WE's en 't hoogseizoen zit het vol wielertoeristen die hier een echt paradijs hebben met uitgestippelde tochten - wel voor mannen en vrouwen met spieren want de colletjes zijn maar rond de 400m hoog maar niet te onderschatten)
Griekenland najaar 2006 terugreis Frankrijk deel 2
We vatten de terugreis aan via een reeds deel gekende weg via Pierrefeu du Var, langs veel chateua's. Vooral tussen Brignoles en Chateauvert vinden we het prachtig. In Chateauvert zien we opvallend veel belgische nummerplaten... We rijden werkelijk door een kleurenboek. Barjos, aangenaam en met voldoende parkeergelegenheid. In Tavernes kiezen we weer voor kleinere baantjes richting rouans en St Paul Lez durance
St Paul Lez Durance kan direct ons hart bekoren. Het ligt tussen de Durance en een kanaal. We moeten dus eerst de brug van 't kanaal over. Aan 't speeltuintje hier is een aangename parking. Het dorp bestaat voornamelijk uit een hoofdstraat met een paar uitstulpingen. Aan het oostelijk uiteinde is een mooie parking waar MH's welkom zijn en een gratis service station. Er staat een bord waarop we welkom worden geheten en een mededeling van de handelaars in 't dorp...heel sympathiek. Services maar geen echte camperplek voor concentraties. 't Zonneke schijnt en een lichte wind doet de gedroogde blaren naar beneden zweven ... Deuren open en genieten. 't Ventje gaat met de Kaya een wandeling doen langs de sportvelden en ik haal een handwerkje boven. 's Avonds laat komen er nog een 3tal MH's bij. Vermoedelijk kennen zij de plaats heel goed.
We blijven 's morgens plakken maar ... we willen ook naar huis. We praten hoe langer hoe meer over ons Mathiaske en de kinderen en willen ze ne keer goed knuffelen. Het is mooi geweest en we moeten 't gaan afsluiten. We rijden lans de Pont de Mirabeau
Via Pertuis naar Cadenet waar we de afslag nemen naar Lourmarin (P-water en wc), via de Combe de Lourmarin, Bonnieux naar Apt. De D4 waar vooral de route tussen Murs en Venasque heel mooi is en ja... herfstkleuren. We genieten, genieten ...alleen het rijden al geeft ons een enorme voldoening ..een mooi muziekske en ogen tekort. In Carpentras willen we even gaan kijken naar de MHplek maar op dr ringlaan is 't druk en we rijden de stad rond zonder ze gezien te hebben. En.. watmoeten we eigenlijk in een stad? We rijden verder naar Malaucene aan de voet van de Ventoux waar we aan de sportvelden en de gendarmerie (blijkbaar is er een afgesloten woonwijk voor de familie van de gendarmes ...we stellen ons daar vragen bij) waar we een mooi overnachtingsplekske vinden (services maar water afgesloten) We zijn vroeg op - thuis roept. 't Ventje kan zich Vaison la Romaine niet meer herinneren maar we doen niet de moeite er in te rijden. In Mirabel aux Baronnies stoppen we wel op de camperplek om een tas koffie te drinken ook deze plek herinnerde hij zich niet tot hij ze zag haaaaaaa. In Nyons zien we ook aan beide kanter MH's staan maar we nemen de baan richting crest. Rousses les Vignes (met p. om 't dorpke te verkennen) Montbrison heeft ook een MHplekje west van de baan... we gaan een kijkje nemen en vinden ze heel geschikt om ooit halt te houden (alle services gratis -ook electr. dus goed om mijn scooter op te laden) En weer is 't genieten onder 't rijden vooral tussen Dieulefit en Bourdaux is 't genieten in de vergrotende trap.
In saoui gaan we naar de bakker en 't ventje komt terug met een paar foto's
Het gaat nu vlug: Crest, Chabeuil (met camperplek noordkant) Romans waar we dwars door rijden en met een aangenaam centrum, Marges (ook parking en WC) Palais Ideal Hauterives (ook een camperplek) Lens-Lestang (nog een CC), Beaurepaire, St Jean de Bourneay naar St Georges d'Esperance waar we ons voor de nacht installeren op de camperplek. Het heeft wat voeten in de aarde want ze ligt heel schuin. We rijden de stoep van 't grasveld op en moeten de keggen nog gebruiken om toch een beetje recht te staan. Hoe ze dat hier geïnstalleerd hebben is niet echt te begrijpen. voor de rest alles fantastisch maar ge rolt uit uw beds als ge niet alle hulpmiddelen gebruikt. Ondertussen is het weer weer verslechterd, het regent en waait. We liggen vroeg in ons bed. We rijden rond Lyon via Heyrieux, Cremieu,Loyette en Perouges en Bourg en Bress. We zitten op onze reguliere baan als we terugkomen van 't zuiden Van hieruit heeft 't ventje ook geen sprekende madame meer nodig.en kan ik dus gerust mijn haakwerk bovenhalen (ja..nog altijd met plastiek zakjes ..voor een vriendin die problemen heeft om een bodem te halen.. binnenkort ziet ge overal mijn beruchte linnenzakken ) Lons Le Saunier, Besançon, Vesoul en in de late namiddag staan we op ons parkingske aan 't meer in Luxeuil les Bains voor onze laatste nacht van deze trip. Er staat een vlaamse MHer maar ze zijn bitter weinig van zeggen. Ze trekken naar Alpes D'Huez op wintersport. Van hieruit rijden we op 6u naar huis de nodige stops inbegrepen. Stoppen bij de zoon en kleinzoon en weldra is ook de dochter daar. Wij dik tevreden dat we ze eens goed kunnen knuffelen -allé diegenen die zich laten knuffelen want de zoon is daar niet zo happig op die doet het met een schouderklopje. En lijk alle goeie toeristen zijn we doodmoe als we 's avonds thuiskomen. Alleen wat we nodig hebben wordt uitgeladen. De kinderen hadden de verwarming de vorige dag al aangezet en 't voelt direct lekker thuis - 't ventje in de zetel met de afstandsbediening in de hand, ik achter 't peceke om mijn berichtjes te lezen en onze vrienden te bellen dat we er zijn...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
