Wij wonen in het gehucht Bruinsbroek (grondgebied Galmaarden) en dus op een boogscheut van het Raspaillebos.
Wij gingen vroeger bijna nooit naar dit bos, maar omdat onze viervoeter toen zij nog heel jong was, liever niet op straat langs de voorbijrazende wagens wou wandelen, hebben wij dit bos leren ontdekken.
Alle foto's op deze weblog werden door mij genomen en er berust geen copyright op, dus "feel free" om ze te downloaden, op te slaan of te delen.
Welkom in het bos
Dit bos strekt zich grotendeels over het grondgebied van Geraardsbergen uit. Vandaar dat ik het wapenschild van Geraardsbergen (waar ik mijn eerste 25 levensjaren doorbracht) op mijn blog heb gezet en niet dat van Galmaarden. Dit van Galmaarden vind je op mijn andere blogs.
De Bosberg, vooral gekend door wieler minnend Vlaanderen, deelt dit bos praktisch in twee.
De meesten zitten al dood op hun fiets als ze dit nog voorgeschoteld krijgen.
Foto van infobord (top Bosberg) ter ere van Edwig Van Hooydonk.
Enkele moedige renners van de ploeg "La Fran�aise des Jeux (FDJ)" op de top
van de Bosberg, in volle voorbereiding van de Omloop het Nieuwsblad.
Dagelijks ga ik met onze hond (mijn Duitse vriendin) wandelen in dit bos en aangrenzende landerijen.
Ik hou haar steeds aan de leiband want ondanks haar uitzicht, heeft ze meer kenmerken van een jagershond. Ze heeft een enorme reukzin.Ze ruikt reetjes en andere "wilde" dieren reeds vanop grote afstand en ik word dus tijdig gewaarschuwd dat ik mijn ogen de kost moet geven en de camera in aanslag
De belangrijkste toegangsweg tot dit bos bereik je via de parking onderaan de voet van de Bosberg (dus links van het bord zie foto boven).
Op de parking is er plaats voor +/- 12 wagens.
Verschillende wandelverenigingen organiseren hier hun periodieke wandelingen en op zondagmorgen kom je steevast een aantal joggers tegen.
Het bos is toegankelijk voor iedereen maar je moet wel enkele regels in acht nemen:
honden steeds aan de leiband houden, ook op de veldwegen aan de rand van het bos;
fietsen, motorfietsen, quads en mountainbikes zijn verboden in deze area (als je de verkeersregels kent, gebruik dan de openbare weg);
en "keep quiet", je bevindt je hier in een stiltegebied.
Ze noemen het Raspaillebos bij ons in de streek ook het Kastanje bos. Op de foto's hierna ontdek je waarom:
Zou je nu niet zeggen (zie foto hierna) dat twee kastanjes, die in hetzelfde schuitje (of omhulsel) zitten, elkaar trachten de hand te reiken?
Hierna nog een nuttige tip voor iedereen die ten volle wil genieten van hetgeen de natuur ons biedt: wandel door het bos en geef je ogen de kost. Tijdens een geforceerde mars of bij het joggen merk je de dieren niet op die jou wel zien. Het is me al meer dan eens overkomen dat ik ��n of meerdere dieren pas opmerkte toen ik hen tot op een paar meter was benaderd.
Als ik met deze weblog kan bewerkstelligen dat iedereen weer warm loopt om het bos "opnieuw" te ontdekken, dan is mijn opzet geslaagd.
Wellicht was je vroeger als kind aangesloten bij ��n of andere jeugdbeweging of kwam je hier langs op bosklas, maar door allerlei redenen kwam het er niet meer van om het bos te bezoeken. Vergeet dus even je PC, smartphone, enz. en geniet van hetgeen moeder natuur je te bieden heeft.
Je hebt duidelijk wilde dieren die geen schrik hebben van enig camerawerk. Getuige hiervan volgende foto's van een mannelijk damhert dat pas een nieuw gewei krijgt.
Ik kon foto na foto maken en hij bleef mij maar aanstaren. Ik heb het dan uiteindelijk opgegeven of stond ik nog bezig
Vandaag te voet naar het bos geweest met Chaka (mijn viervoeter) want gisterennamiddag -en avond toch ongeveer 10 cm sneeuw gevallen en er lag nog behoorlijk wat sneeuw op straat deze morgen.
Het agentschap "Wegen en Verkeer" voorspelde daarenboven ook nog code geel met gladheid op de weg en dus heb ik de wagen maar wijselijk thuis gehouden.
Hierna enkele sfeerbeelden van het bos (morgen volgen er nog meer).
Hier was al veel wild gepasseerd.
Mooi hé!
Mooie kleurenschakering boven de toppen van de bomen
De afgelopen week heeft het niet geregend, maar heeft de winter duidelijk zijn intrede gedaan. Het kwik kwam nauwelijks boven het vriespunt uit en de gevoelstemperatuur 's morgens bedroeg op sommige dagen -11.
Wij waren een aantal dagen in Durbuy waarbij we o.a. de kerstmarkt bezochten (voor meer nieuws zie mijn blog over Durbuy) en het aantal foto's die ik gemaakt heb in het bos waren dus echt beperkt.
Ik weet niet wat ik hier moet mee aanvangen,
laat staan dat een ree of ander dier die dit kaartje aantreft ...
Redelijk onbeleefd van haar, vooral dat ze ons had opgemerkt.
Ik heb in mijn archief ook nog zo'n foto die ik gemaakt heb van een mannelijk damhert met materiaal in zijn gewei dat er niet thuishoort. Ik heb dat toepasselijk "kerstversiering" genoemd.
De afgelopen week hebben de temperaturen geflirt met het vriespunt. Dit betekende dus een dikke jas aandoen omdat de gevoelstemperatuur ongeveer - 5° C bedroeg.
Maar ja, we gaan niet klagen. Aan het front in Oekraïne, in de loopgraven, zal het nog een pakje kouder zijn.
Vorige week hadden we herfststormen en nu continu regenbuien. Ze zeggen dat dit goed weer is voor de paddenstoelen en ja die zijn er zeker momenteel. Getuige hiervan volgende foto's.
Nogal een verzameling he!
Ja, het is duidelijk herfst.
Als je goed kijkt, zie je in de achtergrond ...
Hier zie je het beter en ze zijn ondertussen met twee
De ene najaarsstorm volgt de andere op en soms is het bos dus niet toegankelijk. Hierna toch enkele foto's die ik gemaakt heb op de weinige dagen dat we het bos wel in mochten.
Damhert met gewei. Duidelijk een bok dus
Hij bleef af en toe eens staan om te verifiëren dat we niet te vlug naderden.
Dan zette hij het opeens op een lopen.
En vooraleer hij de struiken indook, nam hij afscheid van ons.
Het is er het moment voor, het is herfst en er is veel regen gevallen op korte tijd. Dus de paddenstoelen en korstmossen laten zich momenteel op hun mooist bewonderen. Getuige hiervan zijn volgende foto's die ik deze week en vorige week nam in het bos.
Je zou bijna denken dat het een ijslolly is
de vliegenzwam kent iedereen
Morgen zal ik nog een aantal foto's online zetten, dus nog even geduld.
Alhoewel het vorige week de week van het bos was, werden we de afgelopen week ook opnieuw geconfronteerd met verschillende bosklassen (vooral peuters).
Dit zorgde voor de nodige animo in het bos en dito geluid
Hierna een aantal impressies van de afgelopen week.
De kerk van Onkerzele gehuld in de mist.
Deze speelse vogel was me een paar keer te vlug af,
maar uiteindelijk lukte het mij toch om hem te fotograferen.
Via de media vernam ik dat kastanjes rapen in het bos geen goed idee is. Blijkbaar staat er in het bosdecreet dat je niets uit het bos mag meenemen.
Het is nu niet zo dat boswachters de mensen onmiddellijk gaan beboeten indien ze een kastanje oprapen of een paar braambessen plukken voor eigen consumptie, maar in feite mag het niet. Dit om de biodiversiteit te beschermen. Verschillende dieren zoals o.a. eekhoorns hebben nood aan dit voedsel.
Tijdens deze woelige tijden (lees o.a. oorlog op het grondgebied van Oekraïne en Gaza, bomaanslagen, terrorisme, enz.) besefte ik eens te meer dat we dankbaar moeten zijn voor hetgeen God ons cadeau heeft gedaan, een mooie wereld en dito natuur.
Op een foto die ik genomen heb begin dit jaar heb ik dus een tekstje neergepend (zie resultaat hieronder).
Ik neem aan dat iedereen het eens met mij en deze woorden niemand tegen de borst stoten.
Er kwamen zoveel mensen langs dat ik buiten een paar damherten (waarvan ik er maar één op de gevoelige plaat kon vastleggen) ik geen andere dieren kon spotten.
Het aanbod voldeed dus niet aan de vraag
Het is het moment van de paddenstoelen, maar er zijn er merkelijk minder
dan vorige jaren. Wellicht heeft dit te maken met de lange zomer.
Dit is dan het zeldzame damhert dat ik gespot heb
(goed verscholen tussen de bomen en het struikgewas).
Kastanjes en bladeren (typerend voor deze tijd van het jaar).
Zij die gisteren, woensdag 11 oktober, het bos bezochten zullen verwonderd geweest zijn van het aantal kabouters die aanwezig waren (geen echte natuurlijk) en de vele bezoekers.
Hierna nog twee heel interessante links die ik ontving via de Volkstuinen van Geraardsbergen:
Deze week was het niet al te rustig in het bos (= bosklassen). Het was dus niet evident om dieren te spotten en dus heb ik mijn moment van wandelen een beetje aangepast aan de gangbare schooluren om toch af en toe een foto te kunnen maken.
De bonte specht
Deze hebben we gespot boven in het bos
niet ver van de camping
Ik had hem niet opgemerkt, maar Chaka wel.
Rechts op de foto twee bolsters van kastanjes boven op elkaar.
Deze morgen een paddenstoel aangetroffen aan de ingang van het bos (parking) en een foto genomen (zie hierna), maar ik weet niet over welke soort paddenstoel het gaat!
Het gebeurt niet vaak dat je een vos kan spotten in het bos, maar twee ineens is toch ongebruikelijk en gisteren zondag was zo een uitzonderlijke dag.
Spijtig genoeg kon Chaka haar niet bedwingen en wou ze er zich absoluut mee bemoeien. vandaar dat de foto's niet echt geslaagd of m.a.w. van goede kwaliteit zijn. Want 2 vossen tegelijk zien, gebeurt wellicht maar "once in a Lifetime".
In de verte zie je ook nog een damhert wegvluchten.
Ze hadden ons dus niet opgemerkt.
Toen de 2de vos ons wel had opgemerkt verwittigde hij met een luide schreeuw
(deze zal ik nooit meer vergeten) zijn compagnon, waarna ze alle twee de struiken indoken.
Eind vorige week spotte ik aan de ingang van het bos deze boodschap van een rottweiler die verloren gelopen is in de buurt.
Wij waren een aantal dagen in de Ardennen. Hopelijk is zij (= teefje van 7 jaar) ondertussen terecht en opnieuw verenigd bij haar baasje(s) en kent dit verhaal dus een happy end.
Een amateurfotograaf experimenteert graag al eens, dus ik ook.
Hierna een aantal foto's van dieren uit het bos waarvan ik de foto bewerkt heb. Als het de helft van de dag regent, zoals deze maand juli '23, moet je je toch met iets bezig houden
Ik laat jullie zelf oordelen of dit geslaagd is of niet. But don't shoot the pianist!
c
Foto hierboven en hierna veel bruine tinten toegevoegd.
Hier een beetje te veel groene kleur geaccentueerd.
Niet echt zwart-wit, in vaktaal noemt dit vanille.
Deze morgen (rond 07u30) een reebok gefilmd in het bos (klik op de gele balk onderaan dit tekstje met link naar YouTube).
Hij was met zijn gewei
aan het schuren tegen een boom.
Zulk gedrag kan twee redenen hebben: één, hij heeft jeuk en schuurt met zijn gewei tegen de bomen om de huidschilfers van de bast van zijn gewei los te
maken ofwel twee: hij bakent zijn territorium af.
Sorry voor het ietwat bibberend beeld, maar filmen met één
hand en in de andere hand de leiband van de hond vasthouden (een Duitse herder notabene) is niet evident vooral dan als
deze nog een beetje tegengas geeft om dichter bij de reebok te komen.
In mijn vorig bericht had ik het over de damherten die ik spotte in het bos afgelopen week. Wel later in de week liep ik hen nog een paar keer tegen het lijf.
Deze week merkte ik twee damherten op tijdens onze wandeling.
Eén ervan liep onmiddellijk weg, het andere bleef een beetje aanmodderen en zette het daarna ook op een lopen, maar liep niet zo ver weg en was zijn collega aan het zoeken (zie volgende foto's).
Maar dan kwam de aap uit de mouw en bleek dat er nog een derde damhert(je) in de buurt was (zie hierna).
Dit had ik eerst niet opgemerkt, ofwel lag dit ergens verscholen toen beiden op stap waren en op zoek naar eten.
Ik ben Erik Dhaeyer, en gebruik soms ook wel de schuilnaam nonkel Erik.
Ik ben een man en woon in Galmaarden (België) en mijn beroep is gepensioneerd preventieadviseur.
Ik ben geboren op 26/09/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, reizen, wandelen, fotografie, lekker uit eten gaan, ....
Voor deze blog heb ik de toepasselijke auteursnaam "Erik Raspaille" gekozen. Hopelijk beledig ik niemand hiermee.
