Het gemis Als het weer grauw, mistig is, draaien de elektronen rond een kern, wat eigenlijk te vergelijken valt met de files als het regent onder grijze wolken maar wat niet alszijnde electrodes in Electra bel voorgesteld kan worden, want bereiken wij slechts extreem rechts omdat we geen eigenaar zijn, en dus geen parabool hebben, zo simpel en verward klinkt dat. Want wat blijft er over als er geen boeken meer zijn, geen therapeute met kind, geen pastoor op kaffee en extreem rechts of Hitler zoniet rabbijnen in de gevangenis op tv. Wel, dan blijft er internet over, maar herinner ik elkeen de grap die ik zopas hoorde in het bordeel. Er is met name geen verschil tussen een bril en een vrouw. Waarom. Welnu een vrouw dat is zoals een zonnebril omdat je de mooiste en duurste bijna onmiddellijk kwijtspeelt. Terwijl één, die je bijna gratis kreeg aan een bezinestation, welnu die behoudt je jaren en jaren, tot vervelens toe. De vrouwen aan wie ik deze grap vertelde, waren uiteraard niet tevreden, maar één onder deze vrouwen durfde me tekeer gaan door te melden dat dat machisme is, en dat men net hetzelfde kan melden van mannen. Maar eigenlijk wou ik geen Dagboek beginnen, dan wel eens te vertellen over een generatie met als titel van het artikel 'Mensenleven', of liever de titel 'Het Gemis', als persiflage op de onderliggende bekentenissen van de taal(kronkels) die wij, scribenten, willen meester zijn. Daar waar anderen meester zijn van hun portemonnee. Zoals de verkiezingslogans van de katholieken met macht en glorie : "Uw geld in onze zakken!". "Geist und Preiz". Welnu, op zo'n mensenleven dient men te constateren dat niks veranderd is, dan wel de machtsovername van extreem rechts op de vrt en in de ministeries. Want wat te zeggen over een staking die leidt tot niks eigenlijk. And who cares, want op zo'n mensenleven zit ik nu dan eindelijk (zonder parabool) met de radio's van onze wereldse hoofdsteden op internet, verlost van het debiele gedoe van plaatselijk extreem rechts, met die nazivlaggen in lelijke kleuren. Niks is veranderd dan dat ze nu de klauw van de leeuw in (modernistische?) computervorm gekregen hebben zodat wel duidelijk nu, in Romeinse termen, de Hitler groet in te herkennen valt. Met tegelijkertijd de gewezen collaboratiepers, die voorkomt alszijnde intellectueel en kwaliteits want mooie lettertype over (hatelijke) commissie Daneels, terwijl de socialistische en liberale vlaamse pers er populistisch uitziet. En dat lezen studenten, sorry arbeiders dan. Maar de ene dekt de lading, de andere zou het ontmantelen. Toen ze amper uit het slop geraakten, was er dus cultuur. Niet zozeer in dezelfde stalinistische tempels van voorheen, maar achter de hoek van een doek, daar waar er één overgebleven overlevende Mens zou overblijven tussen de inboorlingen, en men in termen van 'Apocalyps now' er een reliquie van moet maken. En tenslotte, in de verwarring en vereenzaming men Romy Schneider met Maria Schneider niet dient te verwarren, want dat is één anus verschil. Kwestie iets af te bakenen in het postmodernisme, daar waar het bij Godard ging om informatie, beeldvorming en vakbond, daar waar fictie altijd mooier zal zijn dan de realiteit. Is er dan haat, maar hoe veruiterlijkt zich dat? Nu ze (bijna) de macht hebben. Dat zou gaan om die profiteurs, en dat zijn dus de vreemdelingen en de mensen die een pre-pensioen hebben, en uitgeblust zijn na 33 jaren werken voor rijken. De pre-gepensioneerden, vreemdelingen en gehandicapten met uitkeringen die moeten ze vinden en lastig vallen voor boetes en belastingen, en de politie doet mee want net als de vrt ook onder bevel van extreem rechts. Fictie? Aan de grens dien je je shit af te staan, evenals tussen grens Duitsland en Polen (in 1938) waar joden officieel met 10 Deutsche Mark het land werden uitgezet met de opmerking : "jullie zijn hier met niets binnengekomen, welnu u mag nog van geluk spreken dat Het Duitse Volk u 10 DM gunt". Zo is er bij de commercant commentaar op alles, en is het de bedoeling dat men in dat mensenleven een paar keren op de knieën valt, maar wat verschilt met vroeger is dat niemand dat nog merkt want naamloos tot aan de kust, sorry tot in de kist. Maar werd er geroddeld over Dr. Adler, stel u voor, met deze melding voor ogen : "My son's income was never up in the five figures". Maar moest het dus gaan om een mensenleven, met het gemis van zovele dingen immers, en eens het te laat wordt, er geen tijd meer is voor nostalgie of cynisme dan wel voor mathematica. Eens zogenaamd alles opgelost, komt er de snelheid van de kogel in eigen hoofd, en voilà that's it : het mensenleventje evenals het gemis ook voorbarig voorbij, zodat er een leegte overblijft, stel na de dood van Jean Marais, sorry Jean Moulin, die als enige overlevende van de naziterreur en -slachtingen op grote schaal een massa extreem rechts nalaat in die herbouwde boeredorpkes met kerktorens zonder modder of stront meer aan, maar met zicht op tv, want werd tenslotte hun dialectentaaltje & haat ingetoomd door de rijkdom van elders, maar ook dat mondt uit op de psychologische en historische paradox: ze haten eigenlijk diegene die ze (onrechtstreeks) geholpen hebben, evenals ook het summum (in kleur op glad papier op platte schermen) te bereiken en van wie ze trouwens hun rijkdom te danken hebben. Wie had dan gedacht dat ze een kostuum (pak) zouden kunnen kopen met hetzelfde geld dan dat die uitkeringsgerechtigde moet weten rond (om?) te komen op één week tijd. En er na zes maanden, of honderd jaren NIKS verandert in zijn 'condition humaine'. Ze houden van grijs, en indien je dus niet de mogelijkheden hebt om je foto's zelf te ontwikkelen welnu wordt alles wat wit is, grijs, ook uw tekeningskes op internet, want moet de kleur van hun legervestjes zowiezo passen met iets. Ook hun winkels, kappers, banken, auto's, kousen,... dienen in het grijs te zijn, met zwart-gele vlaggen erbovenop bij voorbeeld. Het ergste is niet zozeer dat ze dat opleggen, maar dat zonder opleggen de mensen zodanig gemanipuleerd zijn dat ze onbewust doen wat iedereen doet, met name opteren voor het grijs. En het ergste, weeral, is niet zozeer het gemis aan kleuren, maar de onmogelijkheid bij die mensen nog een andere kleur te kennen dan het grijs. Zijn ze dan allen zogenaamd kleurenblind zoals ze dan allen de Humo, 'Het Nieuwsblad' of HLN lezen met vrt hier. Zoals ze in kudde met zo'n half miljoen naar een Magritte Museum kunnen trekken, maar niks moeten hebben van de kunstenaar om de hoek, want die willen ze zelfs niet kennen. En stel u voor, dat zijn dan de intellectuelen van dit landsgedeelte, dat even groot is op de aardbol dan een Americaanse, Russische, Chinese of Duits gewest. Dat is dus logisch allemaal. Maar, in dat mensenleven, moet ik zeggen dat ik geproefd heb van vele dingen in de wereld, zoals het wonderlijke (kleurrijke) Myconos, de wonderlijke Côte d'Azure net zoals Roumenië of Tunesië waar steeds de enige Belgen die er zijn, zich profileren alszijnde ware boeren. Maar dat allemaal is voor mij voorbij, want o.m. geen 'dertiende maand' in de euro inflatie. Maar de realiteit geeft ons dat ze u net voor de verkiezingen wettelijk (?) 75 euro per jaar meer gunnen, waarvan zoveel gaat naar politie, huur en belastingen zodat dat niet eens overeenkomt met de prijs van uw frikadel friet met mayon(na)aise. Zo geëvolueerd zijn we in dat mensenleven.
ETHIEK Hoe is het gesteld met de zedelijke, redelijke begrippen en gedragingen van deze en andere mensheid zonder propaganda? Weten we het, weten we het niet of willen we het niet weten? Gisteren BHV (Bernard Henri Lévi) gemerkt in debat te London op BBC waar de franse sterre-intellectueel zijn best doet om in het engels te oreren, iets wat hij met veel talent kan, ware zijn engels niet zo denderend in termen van Shakespeare, maar hij doet zijn best want kauwt alles uit zijn hoofd (vanbuiten geleerd zeggen we hier). Het ging over 'The art of War', met allusies op een Chinese intellectueel, die zes eeuwen voor Christus leefde. De mensen konden kiezen en stemmen dus aangaande verschillende thesissen, waarvan de aanwezige americaanse generaal er nog eens aan toevoegde dat men best sommige islamisten met hun naam zou moeten durven kunnen noemen, met name dat het ware fascisten zijn. Daartegenover merkt men nog andere mensen ; deze die er bij voorbeeld in gelukt zijn doorheen alle maaien van het internet-gebeuren te geraken, en het resultaat op Facebook te merken valt. Of deze die er al dan niet in gelukt zijn op die zovele Blogs hun zegje te krijgen. Een korrel eigenlijk in het zand van de woestijn, als men een metafoor mag gebruiken. Zo ben ik gecensureerd op Le Monde.fr, en ben ik b.v. ook gecensureerd op Blog van mevrouw Teitelbaum. maar dat is omdat ik in journalistieke termen te ver ga. Bij de ene waar ik de contradicties blootleg aangaande wat ik kort samenvat alszijnde "un combinard, fabulateur & manipulateur", die in zoveel dingen gelukt is ware het door zich op te dringen met leugens en het geld te pakken van joden. Het mag niet bij Le Monde.fr. Bij de andere (Teitelbaum) had ik het over een Brusselse (katholieke) politica, haar collega, waarvan de familie gecollaboreerd heeft tijdens WOII. Deze waarheden zijn immers te gevoelig, en komt er dus ook niet in. Eigenlijk herinnerde ik hen niet zozeer de ethiek van Spinoza, dan wel deze van Aristoteles: zo kan men eigenlijk weinig spreken van de vrijgevigheid van hun genereuze schenkingen, want gaat de poen naar mensen die dat niet verdienen want zijn ze geïnspireerd door het kwade, zodat o.m. het geld gaat naar vleiers en/of inschikkelijke knechten van het systeem. Eigenlijk om het heel schematisch voor te stellen, kom je in Vlaanderen tot de vaststelling dat er vijf eeuwen katholieke suprematie is door (linkse) intellectuelen te verbannen (naar Holland) en mee te doen. In termen van marketing de formulering steeds rechtser en nationalistischer op te stellen, mits verandering van namen van die partijen, maar indien men de schisma's mag geloven, heeft die CVP eigenlijk nog steeds 42% van de stemmen wat in wezen in niks hun incestueuze (nationalistische) financieringen verandert. Wel zitten ze nu aan dezelfde tafel dan die neonazies en is de Kommunistische Partij (de echte) gewoon opgedoekt. "Waarom moet er nog zo iets bestaan als een Regie der Gebouwen", stelt de neonazie bij voorbeeld. Zo kom je eigenlijk tot toestanden zoals Hongarije van begin dertiger jaren: koninklijke, waanzinnige grootheden gegrondvest op feodale structuren, een stel parvenus daarrond en de rest die belastingen betaalt. Maar toegegeven: we kennen veel minder armoede dan toen en moeten we dus minder geloven aan luchtkastelen, als illusionisten zoals de Hongaren wel waren, met uiteraard ook een belangrijke invloed van die Kerk. In het beginne van de aanstelling van Eichmann in dit land waren de Joden gerust gesteld omwille van het feit dat ze hen de indruk gaven dat hij en zijn omgeving gewoon corrupt waren zodat de joden overgingen tot betalen, en nog eens betalen. Maar dat had immers geen invloed op hun massale deportaties naar concentratiekampen, waar ze afgeslacht werden. Zo had men ook de SSer Wisliceny, die zich dan wel differentieerde van Eichmann (om zijn vel te redden). Dat was een uitzondering bij de SS, want hij leefde tussen zijn boeken en platen, als 'intellectueel' en liet zich door de joodse Hongaren als 'baron' betitelen. Hij interesseerde zich veel meer voor geld dan voor zijn eigen carrière zodat dat één van de eerste SSers waren die 'gemodereerd' overkwam, stel u voor. De "evolutie" op mediatiek vlak nu, is te wijten aan onze eigen fout want vroeger geraakten de uitmuntende intellectuele (Hollandse) kranten, ondanks het feit dat we er niet altijd voor betaalden, op onze bureau en in onze handen. Nu is dat 'gesprongen' en zijn die vlaamse kranten dan ook dik op week-end. Of heb je anderzijds ook nog de gratis kranten, van minder kwaliteit en ook met paradoxen. Want zo is er één die verplicht is voor zijn werk met de nodige prentjes een artikel te maken over Ensor, zijn Christus-arrogantie moet weten te herkennen, maar de pretentieuse journalist van het stuk dermate een klootzak is daar hij o.m. een hedendaagse uitmuntende kunstenaar uit 'zijn' redactie buiten gesmeten heeft. Niemand weet dat want dat melden, mag nergens gepubliceerd worden, maar hoe raar dan toch het gevoel als men dat soort aan tweedehands artikels leest over... kunst. "Permission or not,... go back to Auschwitz!", is één van de gesprekken bij radioverbindingen tussen die schepen aan de Israëlische kust. Misschien interessant te weten dat zaterdagavond amper vijftig meters van katholieke universiteit Brussel bij aankomst van flikken met klikkerlichten aan een bomvol kaffee bij het zuipen de reactie 'en masse' het zingen van duitse marsliederen was. Dat zijn dan de overige Belgen (Vlamingen) die er nog zijn (met biercultuur) want een beetje verder (Place Simonis) zijn het allemaal vreemdelingen, met een paar uitzonderingen na want bij die katholieke studenten zijn er (bijna) geen vreemdelingen, dan wel een paar zombies die aan harddrugs zitten. Dat zijn de enige Vlamingen die daar tussenin leven, en dus niet pendelen of voor een scherm gebarricadeerd thuis met artikels over Ensor & Eichmann. Realiteit.
