De nacht was weer helder! Gelukkig zijn er voldoende gordijntjes en zo om een goede nachtrust te bevorderen.
Het ontbijt is beter dan de avondmaalttijd. Ze hadden de dag ervoor een grote groep en we vermoeden dat de
kok ook een dagje vrij had.
We vertrekken met nog wat zon maar die gaat straks schuil onder een regenachtig wolkendek. Het zal de hele
dag miezeren en soms zelfs echt regenen.
Eerste stop Geysir & Krokkur. De eerste die zijn naam aan de geisers gegeven heeft, heeft er de brui aan gegeven
is nu op rust ("dormant" zoals ze mooi zeggen).
De Krokkur is actiever en laat zich elke 5 minuten zien met een enkelvoudige spuiter.
Dus snel erbij zijn is de boodschap.
Verder zijn er wat borrelende poeltjes maar die stellen eigenlijk niet veel voor.
Even verder rijden we over een mooie kloof. Het melkwitte water stroomt hevig tussen de bizarre rotsen.
We hebben het ondertussen opgezocht en het zijn lupinen die overvloedig
het landschap sieren.
De suggestie dat de vogel van gisteren een
regenwulp zou zijn houden we wegens afwijkende snavel
nog even in
beraad.
Dan rijden we verder het binnenland in richting onze eindbestemming
vandaag. We rijden langs een rivier
(de ...) die bij momenten zo breed
is dat ge denkt aan zee te zijn, zeker met die laaghangende wolken.
Er
stroomt ook heel wat water door en in de hoger gelegen vlakte zijn er
een aantal stuwen gemaakt met
de nodige elektriciteitscentrales. We zien
in elk geval de hoogspanningsleidingen. We rijden ook even via een onverharde zijweg en krijgen een beter zicht.
Dan
gaan we naar een 1000 jaar oude boerderij "Stong". Daar moeten we ook
een onverharde weg op.
Niet altijd simpel maar best te doen. Dit is een
boerderij van ergens rond het jaar 1000 die na een uitbarsting
van de
Hekla in 1104 verlaten werd.
Ze hebben daar een replica van gemaakt die we daarna bezoeken. Das best interessant om te zien hoe ze
toen leefden.
Ondertussen regent het even heftig en eten we onze boterhammen (vandaag een stokbrood want het is zondag)
in de auto op.
De eindbestemming komt in zicht. Nog een 20-tal kilometer dieper het
binnenland door een dor en zwart
landschap (lord of the rings?)
afgewisseld met wat groenere landschappen. Spijtig van het somber weer
dat de kleuren doet vervagen.
We zijn nu in het Hrauneyjar Highland Centre en we worden gevraagd onze
schoenen uit doen als we
binnenkomen. Dat was gisteren ook al het geval.
Er zijn sloefkes voorzien, dat valt ook al mee. Daarmee
blijft het
proper op de grond. Proper is het in elk geval overal. Dat moeten we de
IJslanders wel nageven.
We krijgen een eenvoudige maar goed
uitgeruste kamer (nr 406 niet op het 4de verdiep maar op het
gelijkvloers) met een mooi uitzicht.
Voor morgen staat Landmannalaugar op het programma. Enkel te bereiken
met een 4x4 en de modderput
van een halve meter diep die nog
aangekondigd was op het internet zou al verdwenen zijn. Dus normaal
moeten we er wel geraken. Ook beloven ze al zeker "minder" regen en
inderdaad geven de voorspellingen
droog weer aan voor morgen.
Nu eerst nog de culinaire hamburger verorberen en we kunnen er weer tegen voor vandaag.
Vandaag beginnen we aan de echte rondrit. Het zonneke schijnt, het waait wel, en na een stevig ontbijt begeleid door wat hard-rock klanken vanuit de keuken kunnen we weg.
Er staat geen lange rit op het programma maar wel een must-do voor
eenieder die naar IJsland reist: Þingvellir (of in gewone letters Thingvellir waarbij de dubbele L als tl uitgesproken wordt).
Dat is de (zo zeggen toch de IJslanders) de beste plek op deze aardbol
waar ge het uiteenschuiven van de tectonische platen kunt zien. In dit geval de Amerikaanse en de Euraziatische plaat. En wel aan een tempo van 4mm per jaar.
Het is inderdaad duidelijk te zien aan die kloof.
Het is ook hier dat al in de jaren 900 de IJslanders een eerste parlement hielden (eens om de 3 jaar kwamen ze hier bijeen). Een mooie omgeving en dan ook al onze eerste waterval.
Gevolgd door een tweede.
We gaan ze niet tellen want dat gaat niet goed komen.
Aan het kerkske zien we een mooie vogel. Geen idee wat soort maar wel ne mooie en hij maakt ook een kenmerkend geluid (ik ga dat hier niet nadoen) zodat we we die
soort later op de dag nog enkele keren te horen krijgen
Na een picknick uit de wind zijn we doorgereden naar Kerid (eigenlijkKerið maar wie geeft daar nu om)
wat een kleine mooie vulkaankrater isdie ook gevuld is met wat water. Toch een mooie.
En dan komen we aan in Laugervatn waar we logeren in wat vroeger een
school was (ooit gebouwd in de jaren 1920).
Een best imposant gebouw waareen zekere Laxness (ooit een nobelprijs gewonnen) in kamer 12 een boek
geschreven heeft. Wij zitten in kamer 21 dus als die discalculie had schrijf ik
dit nu in die kamer (maar ik zal er zeker gene prijs mee winnen).
En dan zijn we zoals het een goede IJslander betaamt gaan zwemmen in het lokale zwembad. Dat
zijn buiten een stoombad (lekker zwavelig en te heet naar ons goesting) en sauna's ook een reeks
baden met temperaturen van 32 tot 40 graden. Alles in de open lucht en verwarmd door de heetwaterbron van een beetje verder (foto hieronder). We hadden een plaatske met uitzicht op het meer (het Laugervatn
uiteraard.Echt relaxerend en gevolgd door ne lekkere warme douche met echt warm water.
Omdat al de energie en water hier echt uit de grond komt en (bijna) niks kost doen ze er niet krenterig om.
Het was weer een "pretty nice day" niet in het minst om het zonnig weer. Voor morgen beloven ze niet veel goeds. We zien wel.
Ondertussen zijn we al even thuis maar voor de volledigheid moeten we nog verslag doen van onze laatste dag Kaapstad en dus ook Zuid-Afrika.
We checken uit en onze wegen scheiden hier. Hoezo? R&F gaan naar het aquarium terwijl wij een rondrit maken met de hop-on/hop-off bus.
We stappen eerst af in het centrum van Kaapstad aan Lang street. Dit is het oude centrum. Er is een markt aan de gang met vele standjes vooral voor de toeristen. Mits wat afbieden en aanhouden kopen we toch nog een tafellaken. Tradities zijn er om in eer te houden!
We hebben ook een kerk gespot. Normaal gaan we altijd even binnen kijken maar hier is dat niet echt aangeraden. De kerk en de voetpaden errond zijn ingenomen door daklozen. Karton op de grond, allerhande zakken en dozen tegen de muren gestapeld. Mensen koken op de hoek van de straat in de goot. Ze maken een soort deeg/pap, er wordt van alles gebakken/gekookt op houtskoolvuurtjes. Een bevreemdende sfeer.
Er staan in dit deel van de stad ook veel security mensen die ons ook spontaan aanspreken als we op het stadsplannetje kijken. Het zal wel nodig zijn zeker?
Er is ook een mooie overdekte bloemenmarkt.
Daar hebben ze die speciale bloemen die ze ook in allerlei kleuren nabewerken. Dit zijn de originele.
Terug op de bus doen we rondrit waarbij we nog een hele rit doen langs wijngoederen, townships, tuinen... Het laatste stuk gaat langs de kuststadjes die geklemd zitten tussen de berg en de kust. Ook excusieve stadjes waar ook de hollywood people al eens verblijven.
Op het einde nog een laatste cocktail aan het waterfront (om het af te leren) en om deze vakantie af te sluiten.
We pikken Rudy, Fabienne en de wagen op aan het hotel en "off we go" naar de vlieghaven. Daar is het nog enkele uren wachten op onze nachtvlucht. Christel worstelt nog met een opkomende akute lumbago. Dat was een beestje dat we nog niet gezien hadden :(. Mits wat pillen kunnen we die gedurende de reis wat in bedwang houden.
Na een voorspoedige maar lange reis worden we om half vier 's middags voor de deur afgezet en is deze reis weer voorbij.
Het is en blijft mooi weer hier aan de kaap. Maar we moeten de wind er wel bij nemen. Die horen we ook 's nachts als die via de luchtverversing binnen probeert te komen. Precies of het dak gaat eraf waaien.
De tafelberg is vandaag wolkenloos maar helaas pindakaas, de kabelbaan is dicht om evidente redenen: het waait te hard!
Dan maar de rit naar de kaap via Chapman's Peak drive, een mooie bochtige (113 bochten!) weg langs de kust riching de kaap. Maar ook hier weeral botgevangen. Dicht wegens ... verwijderen van onkruid . Ze hadden geen andere dag kunnen kiezen zeker?
Over naar plan C dan maar. Via een andere weg naar de kaap en hoera, hier zijn geen problemen. Langs de "Ou Kaapseweg" rijden we zuidwaarts richting Kommetje (hoe komen ze toch op die namen). Het is een mooie weg met zelfs een kolletje.
In Kommetje rijden we naar het Slangkop lighthouse.
Blijkbaar kunnen we daar zomaar binnen mits eerst afstand te doen van al onze rechten mocht er iets gebeuren. Maar het is wel tof. Boven in de toren zitten we echt aan de lamp (gelukkig geen vlieg te bekennen en zo blijft de sfeer goed) en is er een mooi uitzicht.
We rijden verder langs de kust naar Scarborough en deze weg is (nemen we maar aan) net zo mooi als die van Chapman's Peak. Zo denken we niks te missen.
Iets verder komen aan de Cape Ostrich Farm die Christel gisteren al gelokaliseerd had op het internet. Kunnen we toch nog struisvogels zien. Het is een mooie farm die wel klein is (een 40-tal leggende vogels) in vergelijk met die van Oudsthoorn.
Maar niet geklaagd, we krijgen een rondleiding, zien de eieren (wel sterk hé),
de broedkast en enkele kleintjes, dit alles voorzien van de nodige uitleg.
Dan hebben we nog recht op wat slangen, reptielen, krokodillen en schildpadden die ze hier ook houden. Da's dan ook weeral afgevinkt.
Het uur is wat gevorderd en we buigen nog voor de kaap noordwaarts af richting Simonstown.
Dit deel is veel toeristischer (meer huizen, drukker verkeer...) maar Simonstown is wel mooi met die Victoriaanse huizen.
Omdat het van oudsher ook de thuisbasis is van de marine hangen er ook wat gedenkplaten van allerhande gebeurtenissen en mensen die hier gepasseerd zijn zoals ene Stanley en ene Livingstone (I presume?) en ook nog ene Rudyard Kipling (junglebook).
En uiteraard de immer aanwezige VW Golf (niet model I of II maar een "city").
De weg terug is druk maar gelukkig vooral in de andere richting. Dat belooft misschien voor morgen als we naar de vlieghaven gaan.
Als jullie niets meer lezen, tot binnenkort op het noordelijk halfrond!
We zijn over de 500 hits op de blog! Bedankt allemaal. Nog even volhouden want dit wordt allicht de voorlaatste.
Deze nacht heeft het gegoten! Wel degelijk gegoten en ook gedonderd (en dus onvermijdelijk gebliksemd). Het was erg nat buiten. Onder ons terras stond het blank.
We vertrekken in wisselvallig weer richting Betty's bay, naar de pinguins aan Stony point!
Woon-werk verkeer op zijn Zuid-Afrikaans... Met zen allen in het bakkie!
Het weer is ondertussen opgeklaard maar tijdens ons pingiun-bezoek begint het terug te regenen. Hoe dan ook leuk om die pinguins van heel kortbij te kunnen bekijken.
De weg naar Kaapstad loopt langs de kust en lijkt wat op Highway 1 aan westkust van de Verenigde Staten. Een erg mooie weg met mooie zichten op de kust zowel als op het binnenland.
Mits enige moeite met de GPS vinden we ons hotel aan het Waterfront. Het is het Marriot Breakwater Lodge hotel, waarvan een deel vroeger een gevangenis was. Die is nu omgebouwd tot een een hogeschool op het gelijkvloers en een hotel op het verdiep.
Rudy & Fabienne slapen in het cachot
en wij daarbuiten .
Het weer is ondertussen terug prachtig maar de Tafelberg blijft in nevelen gehuld. Het waterfront is daarentegen een levendige plaats vol winkel(tje)s, eettenten en animatie. Op dit moment liggen de boten van de cllpper race around the world hier aangemeerd,
Best imposante bootjes!
We zien ook de aalscholvers die blijkbaar ongestoord broeden vlak onder onze neus.
Verder maken ze nog wat fotosessies en drinken we vooral nen Duvel en nen Triple d'Anvers in restaurant Den Anker.
Eten doen we vanavond bij den Italiaan van dienst. Tot morgen.
Best blogvolgers: in het thuisland is het vandaag vrijaf, niet zo voor ons
Aan de andere zijde zullen jullie dit bericht met enige vertraging krijgen wegens slecht internet hier in Hermanus .
De dag kondigt zich niet super goed aan. Het is bewolkt, fris en druilerig. In de Lavender Farm is het onderhoudsdag van het groen. Een kleine legertje arbeiders maait het gras op alle fronten, reinigt het zwembad en maakt alle buiten-infra't'structuur proper. Gelukkig pas na ons ontbijt zodat we al niet door al dat lawaai gewekt worden. We zetten de verplaatsing in naar Hermanus en gaan vandaag de zee (de oceaan!) terugzien.
Blijkbaar is dit al de Atlantische omdat we ten westen van kaap Agulhas zitten, het meest zuidelijke punt van Afrika waar de scheiding ligt tussen Indische en Atlantische oceaan. Ons onderkomen in Pelagus house is best mooi en cosy met de nodige zwembaadjes (wel te koud om te gebruiken) en salonnetjes. We zitten wel rechtsteeks op de "dijk".
Verbazing alom als we honderd meter verder het Rotel weeral tegenkomen! Inderdaad gingen ze ook ongeveer samen met ons in Kaapstad aankomen. Na onze wandeling langs de dijk is de bus weeral verdwenen.
Ze doen hier ook aan duiken naar haaien in een kooi.
En ook een belgische tent maar ze is dicht. De Duvel (en vooral Rudy!) zal moeten wachten.
Om 4 uur begint onze whale-watching tour. Het weer is wat opgeklaard (bewolkt, droog en soms een waterzonnetje) en we steken van wal met de Whale Watchers.
Het walenseizoen loopt op haar einde (hoewel die nu blijkbaar aan zet zijn voor de regeringsvorming). Eerst komen we bij een school dolfijnen die leuk langs en rond de boot zwemmen.
Daarna zetten we koers naar een Zuidkaper (das een soort walvis) en inderdaad vinden we een moeder met haar kalf. Niet spectaculair (geen standjes of sprongen) maar ze tonen zich toch regelmatig en niet zo heel ver weg van de boot. Het is jong vrouwtje (sic) en dus is ze niet zo heel erg groot maar toch nog imposant.
Vanavond hebben we gegeten in de Ocean Basket maar het was een pak minder (qua organisatie) vergeleken met die van St Lucia. Spijtig. Het loopt nu wel langzaam op zijn einde. Morgen verkassen we naar onze laatste stop in Kaapstad.
Gisteravond gegeten op een prachtige plek. "La petite ferme" ligt iets hoger en heeft een prachtig uitzicht op de stad en omliggende heuvels/bergen. Het is ook een chique gelegenheid met prachtige tuin en chique volk op de parking (Ferrari en zo).
Het eten was prachtig gepresenteerd maar mankeerde wel een beetje qua omkadering (er mochten wat meer groentjes rond mijn eend-op-4-wijzen) en de desserts smaakten niet echt af. Spijtig voor zo'n gelegenheid.
Vandaag weer opgestaan met zonnig weer (20..24°C) wat best aangenaam is en ook warm kan zijn in de zon.
In de voormiddag doen we de winkeltjes "downtown" waar het duidelijk is dat hier welgesteld volk leeft (Porsche GTS, Jaguar, Mc-Laren!, Maserati, Rolls ... buiten de "standaard" Duitse merken).
We sluiten af in het TukTuk café waar ook een micro-brouwerij gevestigd is.
Volgend adres: Babylonstoren.
Een wijngoed, annex boerderij en veel tuinen ... met mogelijkheid tot eten en drinken.
We kunnen eindelijk een foto nemen van de "purperen boom".
Dit is duidelijk een bestemming voor een zondagse familieuitstap. Voldoende volk en gezellige drukte.
Prachtige tuinen met allerhander fruitbomen, groenten, kruiden en zelfs cactussen.
Daarna via Stellenbosch naar huis. Stellenbosch is een grotere stad en op het eerste zicht helemaal niet zo leuk als Franschhoek.
Vandaag verkassen we naar Franschhoek in de wijnstreek, een trip van 380 km. We vertrekken vroeg genoeg en de wegen liggen er goed bij. In het 2de deel zien we waarom: er wordt (ook op zaterdag) aan de wegen gewerkt.
"Route 62" is een mooie weg in een vlakte tussen 2 bergketens. Hier en daar met een kolletje maar het gaat goed vooruit.
We stoppen niet voor Ronnie's (Sex) Shop wegens nog geen zin in koffie.
Dat doen we pas in Montagu (Scherpenheuvel?) in een leuk klein coffeeshopke.
We zien onderweg ook merkwaardige aanduidingen: gaat dit over een sanitaire voorziening voor kleinere boodschappen?
Het is duidelijk zaterdag en dus geen mensen op de weg naar school of naar werk. In de stadjes gonst het van bedrijvigheid want ze moeten allen inkopen gaan doen.
Ondertussen komen we wel echt in de wijnstreek. Uiteraard staan er veel wijnranken maar ook ander fruit. Bij aankomst in Franschhoek vinden we onze lodge niet direct omdat het aan een private weg ligt die niet in de GPS zit. Gelukkig hebben we nog het plannetje dat Deborah (zie zowat een week geleden uit Westbrook bij Durban) via Whats-app gedeeld heeft waar we handig gebruik van kunnen maken. Daar staan de meeste lodges en wijngaarden op.
We zitten weeral erg goed gehuisvest op een mooi landgoed met prachtige kamers, zwembad, tuin, uitzicht ...
Terwijl Christel aan het zwembad achterblijft doen we een poging een wijn-estate hier vlakbij te bezoeken maar ze zijn al dicht. We vinden iets verder een andere die zijn deuren geopend houdt. Het is er ook mooi, we zien vanop het terras waar we wijn proeven de wijngaard liggen.
Binnen ligt de wijn te rijpen in de vaten.
We hebben ook al gereserveerd voor eten en drinken en omdat het zaterdag is, zijn er al enkele adresjes volzet. We gaan naar "La petite ferme" maar zo petite is het niet met zijn mooie tuin met prachtig uitzicht over de stad.
Ondertussen gaat de zon mooi onder en is het ook aan het waaien. Morgen belooft wel een goede dag te worden.
Beste blogvolgers, het gaat wel best hard! De teller staat al op 450 en dat is heel bemoedigend voor ons. Blijven volgen!!!
Het was een reuze-ontbijt. Met veel keus aan kaas en vlees, meer dan we gewoon zijn. En ze hebben ook flensjes. Dat wisselt af van de steeds weerkerende eieren. Er ligt inderdaad schuimwijn (rode) maar we moeten straks nog rijden hé.
We starten de rondrit langs de weg via De Rust naar Prince Albert. Ondertussen hebben we al vanalles opgezocht over Prince Albert en zijn we van alles te weten gekomen (ook wat wel niet allemaal voor publikatie vatbaar is ;-)). Maar hoe dan ook heeft het allemaal te maken met Prince Albert, de man van kween Victoria en kozijn van onze Leopold I, die van Saxen-Coburg hé .
Het is een mooie rit en we zien al wat struise vogels hier en daar maar ook veel wegenwerken. Ah ja, dit is Golf I en Golf II land. Er rijden hier (in heel Z-Afrika) bijna geen nieuwe Volkswagens maar wel een groot aantal Golfs van de eerste en 2-se reeks. Dus bakken die echt al old-timer zijn! vreemd...
Bij nader opzoekwerk is dit de Golf-city, een evolutie van de Golf I die hier werd geproduceerd van in de jaren 18 (van de vorige eeuw hé). De productie werd stopgezet in 2009.
Onderweg ook zicht op de Swartbergen waarbij er één doet alsof het een vulkaan is.
Aan de Meiringspoort wandelen we even naar de waterval. Het mag duidelijk zijn dat nen Bobbejaan hier nen baviaan is (die van in de kempen was dan blijkbaar ne zingende baviaan) en ook dat ge ze nie moogt voederen nie.
De waterval is best mooi en hoog maar niet enorm van volume.
Oeps, fotoke vergeten ...
En qua beesten hebben we hier dan gehad met ne kikker.
Prince Albert is wel een best leuk stadje in tegenstelling met Oudtshoorn waar wel enkele mooie oude huizen staan maar verder niet veel moois te bieden heeft.
Terug naar Prince Albert dan. Mooie huizen met ook wat artiesten die er exposeren. Rustige sfeer en vooral mooi weer voor een koffietje op het terras van het lokale hotel.
Dan op weg naar de Swartbergpas.
Dit is een onverharde weg van een dikke 30 km met als hoogste punt zowat 1.400 meter. Mooie panorama's aan beide zijden van de berg (als ge op de top staat natuurlijk).
Op de top komen we een koppel tegen dat juist fietsen uitlaadt om naar beneden te rijden.
Het zijn bovendien (weeral!) Vlamingen. Die komt ge hier ook overal tegen wat (gelukkig) niet kan gezegd worden van de Nederlanders.
Eens aan de andere zijde van berg aangekomen begeven we ons richting de Berluda Ostrich Farm. Maar het noodlot slaat toe! Het is niet echt goed aangegeven en als we aankomen blijkt de toer al vertrokken. Ze sturen ons naar een ander adres maar ook daar staat niemand te wachten. Na telefonische bevraging zeggen ze ons dat er voor ons gereserveerd was in de ochtend .
Nougatbollen dus en geen struisvogels. Dan maar met een pintje in de tuin.
We gaan vandaag de kust ruilen voor het binnenland, met name de kleine Karoo (niet te verwarren met disco Carré). We rijden via Plettenberg naar Knysna (naaisna). Daar gaan we naar het Theben Island, een eiland in de lagune dat sinds het stopzetten van de hout-aktiviteit in 2001 is omgevormd tot een mondaine badplaats met luxe-verblijven en veel bootjes.
Het openbaar toilet is blijkbaar gesponsord...
Het is er redelijk exclusief en je kan ook niet overal in. We drinken een koffie op het terras van het Island café gevestigd in een oude elektriciteitscentrale.
Inclusief zwembad...
Best leuk om tussen de machines te kunnen eten.
In de toiletten kun je je boodschap doen "on the rocks"!
Niet gelogen, het zijn echt ijsblokjes!
We rijden verder door en nuttigen onze picknick nog een laatste maal aan de kust. Het waait er ferm ...
en de zee doet ook haar best.
daar beneden.
Nu het binnenland in en via een pas door de bergen (max. 800m hoog) komen we in Oudtshoorn. Het weer blijft goed, de zon is van de partij en het is niet te warm.
Vanavond hebben zijn we gaan eten in Buffelsdrift: uiteraard van de struisvogel waarvan we er al een paar gezien hebben onderweg. Muzikaal werd het avondeten begeieleid door ... Dana Winner!
We overnachten in de Hlangana lodge. Als we het goed hebben wordt die zelfs uitgebaat door een Belgische familie uit het Brugse.
Een best mooi optrekje en als ze leveren wat beloofd is, hebben we morgen een champagne-ontbijt en kunnen we ook nog onze wagen laten wassen (voor niks).
Morgen staat een rondrit op het programma en gaan we struisvogels lastig vallen.
Na weeral een overweldigend ontbijt (lekker volgetankt met calorieën) kunnen we op weg naar Tsitsikamma. Dat is een park aan de monding van Storms River (die van de kloof van gisteren).
Het weer is veelbelovend maar er zou na 4-en wat regen komen. Het is nu in elk geval warm genoeg (21°) om de eerste wandeling naar de waterval aan te vangen. We zullen de ganse dag mooi weer hebben!
We stappen naast de zee die er het beste van maakt en serieus inbeukt op de rotsen.
We worden vergezeld van een school(tje) dolfijnen vlak voor de kust. Best leuk. Spijtig dat we geen walvissen kunnen spotten.
Aan de landzijde is het ook mooi met de vele bloemen en een tropisch ogend bos.
Na enige tijd wordt het wat moeilijker en moeten we over rotsen kruipen. Dat gaat nog totdat het net iets te uitdagend wordt. Volg het rode lijntje, dat is het pad!!!
We komen ook enkele reuze spinkhanen tegen, zo ongeveer een vinger groot.
We laten de waterval voor wat het is. Het is zo ook al een mooie wandeling geweest.
Teruggekomen eten we onze bokes op en gaan we naar de andere zijde voor de wandeling naar de hangbruggen. Die is minder moeilijk en dat is te zien aan de bussen die hier staan te wachten. Gelukkig zijn de meesten al op de terugweg.
Daar zien ook een aantal klipdassen.
Ondertussen krijgen we dan toch ook een waterval te zien. Deze moet het dan maar doen.
We zien de bruggen al van boven af. Dat belooft: er zijn nog wat trappen te doen !
Aan de hangbrug gekomen zien we volk (oost-europeaans of russisch?) dat er blijkbaar een andere dress-code op na houdt voor zulke wandelingen.
Wij lopen er wat klassieker bij op ons bottinen
Vanop de brug hebben we ook een leuk zicht in de kloof.
In het naar huis rijden zien we de bewolking uit het land komen en nu regent het zelfs een beetje. Geen nood, we zitten droog.
4 & 5 November: St-Lucia naar Storms River village
Nu even 2 dagen in 1 bericht. Niet dat er zo weinig te beleven viel, maar toch. Op ons laatste ontbijt in St-Lucia mochten de omeletten niet ontbreken. Wijselijk wel halve porties gevraagd kwestie van niet met overgewicht te vertrekken.
We hebeen ineens ook al de boarding passen voor morgenvroeg aangemaakt en laten afdrukken door de immer gedienstige Mandy.
Met nog wat goede raad vatten we de weg aan naar Westbrook nabij de King Shaka vlieghaven van Durban. Er is niet te veel te zeggen over de reis. Het weer is minder met wat regen.
We komen iets na de middag aan op onze volgende bestemming bij Michael (de griek) en Deborah (de italiaanse) in hun villa "Venti dell est" (Oostenwind). Het is hier heel design en met een prachtig uitzicht over de oceaan.
Onze gastheer is praatgraag en we praten wat bij, bij een pintje en een koffie. Voor de namiddag stuurt hij ons richting Thompson-beach.
We zoeken het wel maar geraken niet echt bij het strand. Er staan wel een hele hoop mooiere doeningen, wel afgeschermd tegen onnodige blikken.
We rijden terug naar Ballito aan het strand en daar vinden we het pad langs het strand. We verdoen daar onze tijd met een wandeling en kijken naar het strand en de golven.
Het begint wat te zeveren en dus gaan we richting het restaurant dat Michael heeft gereserveerd voor ons: de 45!
Het is er echt lekker en de bediening is meer dan attent. Inclusief cocktails, hoofdgerecht en dessert komen we van tafel voor minder dan 120€ voor ons vieren (duurste tot nu toe).
Als we terug zijn is ook Deborah aanwezig. Al even praatgraag als Michael wil ze alles weten over wat al gedaan hebben en wat de plannen zijn.
's Morgens super vroeg opgestaan en verwelkomd met een fruitvol ontbijt en de nodige richtlijnen. We worden super vriendelijk uitgeleide gedaan. Het was weeral een belevenis.
De vlieger van British Airways doet dat goed. Ik had zetels gekozen helemaal vooraan in economy wat ons een hele hoop extra beenruimte gaf. Het mag al eens wat meer zijn! Ge hebt dan wel ne langen arm nodig om de koffiebeker te nemen.
Bij aankomst in Port-Elizabeth heb ik via Whatsapp al wat tips gekregen van Deborah . Het gaat over Kaapstad en over wijnetablissementen in Franschhoek. De kaart van Franschhoek gaat ons later nog van pas komen.
We hebben nu een andere wagen: een luxueuze Toyota Fortuner met weinig kilometers en alles erop en eraan (elektrisch verstelbare lederen zetels inkluis).
De temperatuur is wat hoger (zo'n 25°), licht bewolkt en soms zonnig. Op weg naar Tsitsikamma stoppen we onderweg voor koffie en een broodje. We spotten de eerste struisvogels in een weide.
Hier verkopen ze ook medicatie uit de automaat!
Next stop: Storms River. We kunnen stoppen op een parking en dan kunnen we over de brug wandelen en genieten van het bij wijlen duizelingwekkende uitzicht op de kloof. Geen idee hoe diep juist, maar wel heel diep!
Iets verder zijn we op onze bestemming en het is weeral best verzorgd. Mooie kamers die uitgeven op een prachtig geurende bloementuin.
We rijden even het stadje in en dat is een aparte ervaring. Enerzijds een soort koloniale stijl en anderzijds een deel dat echt Amerikaans-westerns oogt inclusief de general store en de diner.
Hier (maar ook al elders gespot) verkopen ze nog de Palmolive shampoo in de verpakking van de jaren 60-70. "Very Vintage"!!!
We gaan nu verpozen aan het zwembad en terwijl ik dit schrijf komt de zon er helemaal door en wordt het best (aangenaam) warm.
Ondertussen komt er nog een gezelschap aan van 2 Belgische koppels uit Zoersel en Turnhout (of all places).
Vanavond eten we in de Village Inn in "de oude Martha" restaurant. We eten een Kudu-steak en ook Ostrich steak voor Fabienne. We maken haar wijs dat dat een Oostenrijker is maar ze trapt er niet in!
We zetten nu alvast ons botinnekes klaar voor morgen.
Morgen zit het eerste deel van de reis er (bijna) op. Dan reizen we naar Westbrook vlakbij de vlieghaven van van Durban waar we dan op dinsdag de vroege ochtendvlucht hebben naar Port-Elisabeth.
Maar zover is het nog niet.
Rewind naar gisteravond! We hadden nog één activiteit gepland. Maar we laten jullie nog even in spanning .
We proberen voor de 2de maal in de waterskisclub aan eten te geraken. Maar we hebben weeral geen chance nie! Nu is er geen publieke toegang wegens een feestje voor de vissers die er hun competitie op hebben zitten. We beslissen dat het geen derde keer wordt. Maar deze ochtend zitten we met een Duits koppel aan tafel die er al eerder waren en vol lof zijn. We zullen wel zien. Ondertussen (tegen dat we dit schrijven) weten we dat het vanavond ook gene zal zijn wegens gewoon gesloten .
We zakken af naar Alfredo de italiaan. De pizza, pasta en kalfssauté smaken ons goed en we delen nog een home-made tira-misu.
Ondertussen is het donker geworden en gaan we op jacht. We rijden wat kris-kras door de straten en in Kingfisher-street hebben we beet!
2 volwaardige grazende nijlpaarden met wat auto's er rond. Ze grazen rustig en lopen zo een de straat af. We kunnen enkele fotootjes maken met het weinige licht dat er is.
Na onze verkwikkende nachtrust is het vandaag richting iSimangaliso wetland park. Dat is hier vlakbij en we gaan de oostzijde doen langs de zee. Hier zitten neushoorns, luipaarden en verder de "gewone" kleinere of minder gevaarlijke dieren dieren zoals buffel, kudu, zwijnen en bokken.
Het is er wel mooi en groen met aan de ene zijde lake St-Lucia (zoet/brak water) en aan de ander zijde de Indische oceaan (zout maar wel warm!). Het weer is goed (zon, 30°C, wind, wat wolkjes) en dus genieten we vooral van het eerste contact met de zee.
Aan de mission rocks is het water aan het terugtrekken en kunnen we een strandwandeling maken met de voeten (en soms wat meer) in het water.
Dan verder naar wat uitkijkpunten naar Lake St-Lucia (maar geen vogels of crocs te bespeuren ) en 360° vanop de Kwasheleni uitkijktoren. Dat is wel tof want dan zie je van juist boven de bomen in alle richtingen.
Tijd voor een picknick op Cape Vidal. En ja, waar we voor gewaarschuwd waren overkomt Fabienne nog voor we goed en wel op het strand zijn: de apen pikken het pakje koekjes gewoon uit haar hand, de snodaards!
Dan maar ons bokes opgegeten op het strand, daar zijn geen apen maar wel wat wind en mogeljk wat roofvogels (wouwen denk ik) waarvan gezegd wordt dat ze ook wel een een boke uit de mensen hun handen plukken. Rustig eten is anders...
Voor het wegrijden zien we nog een nest mangoesten van de soort zebramangoesten die ook nog wat ambras maken met de apen.
En hier ook nog ne close-up van die bavianen met hun blauwe edele delen.
Eerst de uitspraakles: wat is de juiste uitspraak voor Hluhluwe? a: hoeloehoeloewee b: holapolaïserwee c: sjloesjloewee d: sjoekemeglasislee e: nonofdieaboof Antwoord onderaan ...
Heerlijk ontbijt vandaag bereid door de gastheer Simon. Worstjes en bacon voor ons, omelet with "emptying the fridge" voor Rudy (die er dan wel weer even tegen kan). Boterhammekes gesmeerd voor de middag en met de frigobox van de gastvrouw op naar Hluhluwe (ge weet ondertussen hoe ge dat moet uitspreken zonder uw tong te verstuiken).
Daar doen we een rondrit met als belangrijkste hoogtepunt de overwinnig van de Z-Afrikanen op de Engelsen voor de rubgy. Daarvoor zijn we juist op tijd in de Hilltop bar.
Verder krijgen we helaas niet veel beestjes te zien in dit groene park. Inderdaad staan de meeste bomen en struiken al mooi groen wat het spotten van beestjes niet eenvoudiger maakt. We zien wel een wrattenzwijn-vrouwtje met haar klein mannen. Later zullen er nog tegenkomen.
Nen olifant zien we ook; ene van dicht langs de kant van de weg en ene wat verder af. Verder wat buffels, gnoe's (how do you gnoe?) en zebra's en ook enkele impala's. Ik had er persoonlijk wat meer van verwacht maar het is wat het is en je kan de beestjes niet voorprogrammeren.
En oh ja, nog wat vogeltjes zoals deze maraboe's (of zo).
En deze arend waarvan de naam me ontsnapt (was het nu Julio of Guillaume?)
Vanavond proberern we nog eens de waterski-club, maar met die rugby overwinning is er een kans dat ze weer een feestje gaan bouwen. We zien wel.
En dan ook nog als het even kan, hippo's by night spotten.
Antwoord c natuurlijk: iedereen weet toch dat 'hl' als 'sjl' wordt uitgesproken!
We zijn nu een week onderweg. Het gaat vooruit! Ook voor jullie blogvolgers een hele boterham want er komen gelijk 3 blogs binnen na de radiostilte van afgelopen dagen!
Bij het opstaan staan de impala's alweer op ons terras.
Bij het ontbijt in Mlilwane laten de apen zich van hun inventiefste kant zien. Ze pikken gewoon de confituurkes en toasten van de tafels. Tistezeggen, zolang er niemand in de weg zit. Zo beleefd zijn ze wel. Maar dan maken ze wel onderling ruzie om de buit.
Dit is een reisdag en we vertrekken vroeg genoeg. Rond 8-en zijn we al vertrokken. Het weer valt niet echt mee, over het algemeen regenachtig met een occasionele drache. Aan de grens met Zuid-Afrika loopt het allemaal vlot en de wegen zijn ook treffelijk. De potholes van gisteren zijn in duidelijk mindere aantallen aanwezig. Toch blijven opletten, ook voor de verkeersdrempels!
Na een break in een Petroport met een lekkere koffie van de Muggs & Beans komen we tegen 2-en aan in St-Lucia. We slapen in een B&B en worden verwelkomd door Mandy die de nodige uitleg geeft over de avondwandelingen van de hippo's.
We slapen in kamers "elephant" en "zebra". Aan jullie te raden wie waar We rijden nog effen rond en doen wat inkopen in de plaastelijke Spar en daarna gaan we op weg naar de Hippo&Croco boottocht.
Gids Dennis (the menace?, de rosse!) is van dienst met interessante verhalen en kwinkslagen.
De eerste Hippo's behoren tot de familie van 17 die 's avonds de straten onveilig (?) maakt.
Een gedrag dat tot navologing leidt...
Daarna gaan we naar de krokodil die ze daar eerder gespot hadden.
En verder naar de wever-vogeltjes (even geel als Bartje?). Die bouwen speciale nestjes die daarna door de vrouwelijke kandidates beoordeeld worden en die bij negatief advies (het nest is niet luxueus genoeg of zo) eigenhandig het nest afbreken. Doe al eens moeite...
Chance dat wij in baksteen gebouwd hebben
De zon gaat ondertussen ook onder.
Daarna rijden we naar de waterskiclub waar ze volgens de gastvrouw de beste "prawns" serveren maar daar is het om 6 uur al volop ambiance en wordt er op de tafels gedanst. Dan maar op aanraden van Reza naar de Ocean's basket waar we ons tegoed doen aan allerhande prawns, calamari, tuna & sushi.
Bij het huiswaarts rijden verwachten we elk moment een hippo tegen te komen maar helaas pindakaas.
We vertrekken vroeg genoeg om eventueel verloren tijd onderweg te compenseren. We zijn gewaarschuwd dat het aan de grensomvergang met Swaziland al eens lang kan duren.
Tijdens het ontbijt begint het te zeveren (regenen is dat hé). Bij het buitenrijden van Kruger komen we nog een paar neushoorns tegen. En dan op weg naar Swaziland. De weg ligt er voorlopig goed bij en we vorderen door de regen die soms ophoudt maar ook wel eens intens uit de lucht valt, vlot naar de grens.
Aan de grens met Swaziland moeten de nodige formaliteiten gedaan worden. Eerst uitchecken uit Zuid-Afrika, daarna iets verder inchecken in Swaziland en 50 Rand tax betalen. Net voor ons zien we de mensen van het Rotel (Rolling Hotel zie gisteren). De Frau die ons gisteren te woord had gestaan is ook vandaag heel vlot ter taal en begroet ons uitbundig als "die Holländer". Dat hebben we dan ook maar ineens krachtdadig rechtgezet!
Al bij al valt het mee en hebben we (denk ik zo) in minder dan 20 minuten de grens gepasseerd inclusief sanitaire stop. Het wordt nu bergachtig maar vooral ook mistig. De temperatuur daalt gestaag tot een minimum van 14°. Echt niet meer zomers. Swaziland maakt zijn faam waar: lots of potholes waarvoor we al gewaarschuwd waren door een koppel Duitsers in Mohlabetsi. Het valt nog mee omdat er niet echt veel verkeer is en de potholes meestal (maar niet allemaal) goed ontweken konden worden.
Anders is het gesteld met verkeersdrempels die weliswaar aangekondigd worden maar waarvan de verf zo goed als verdwenen is. We passen ons aan en de passagiers worden meestal wel gespaard hoewel er toch een paar roller-coaster ervaringen zijn.
Verder zijn ze hier heel bedreven in de houtkap. Heelder bossen geloven er aan. Maar we denken wel dat ze netjes herplant worden als we ook jongere bossen tegenkomen.
Onderweg ook veel schoolgaande jeugd in hun uniformpjes. We komen nog voor 2 uur 's middags aan in Mlilwane.
Een mooi en groen park waar we weeral aan leuk huisje hebben met zicht op een vallei met veel dieren.
Deze keer vooral gnoe's, zebra's en blesbokken (dixit onze dierenkenner van dienst), koeien en nog wat. Er zitten hier geen katachtigen of andere gevaarlijke roofdieren. Behalve krokodillen maar die zitten enkel in het water.
We maken ook een wandeling. Het is hier veilig zolang ge uit het water blijft (krokodillen!). We komen onderweg wel wat beestjes tegen en inderdaad een krokodil in een vijver.
Het begint wat te regenen maar zijn tijdig binnen.
Het avondeten wordt nog opgeluisterd door een groepje Zulu's die wat gezang en dans ten berde brengen. Bij momenten doen ze me aan de nummers van Paul Simon denken die hij met Zuid-Afrikanen heeft opgenomen (album Graceland). Wel mooi.
Zoals eerder vermeld hebben ze de WiFi afgesloten bij het naar huis gaan van het receptiepersoneel. Dus nog een dagje geduld want morgenvroeg breng ik het niet op om dat nog allemaal te regelen. We staan extra vroeg op om de hippo-boot in St-Lucia morgen niet te missen.
. Ze hadden geen andere dag kunnen kiezen zeker?
.
