New York laat op zich wachten. We hebben zoveel zeemijlen omweg gemaakt (eerst naar het zuiden om de storm Helena te ontwijken, dan 7 uur naar het noorden voor de evacuatie van een zieke passagier) dat één van de motoren er vannacht de brui aangaf. In plaats van onze wekker te moeten zetten om de skyline te zien opdoemen kunnen we eerst nog rustig gaan ontbijten en een boekje lezen. Gelukkig hebben we een prima tafeltje gevonden in de bridge zaal met zicht op de voorsteven. Buiten hou ik het niet zo lang uit ; het is kouder dan verwacht en we kunnen niet meer bij onze bagage. Het is toch wel knap om de stad zo in de verte te zien opdagen. We komen pas om kwart na 12 “langszij” in Brooklyn. We hebben ondertussen nog ruim de tijd om te lunchen (pech voor de koks, iedereen is nog aan boord), het is vollen bak in de selfservice. Pas al alle bagage van boord is mogen de eerst passagiers uitstappen. Wij moeten wachten, en het wachten duurt lang. Ondertussen is de tankboot naast ons komen liggen. Het is ongelooflijk wat zo'n schip verbruikt. Drie ton diesel per uur als het op volle kracht vaart. En wij die dachten dat we ecologisch bezig waren.

Ondertussen heeft de bemanning nog een evacuatie training. Dat zijn al die mannetjes met oranje vesten op de foto.

Als we eindelijk van het schip mogen wacht ons de lange rij voor de immigratie. Die hadden ons natuurlijk ook eerder verwacht en zijn nu onderbemand.

Dan is het nog aanschuiven voor de taxi's. Uiteindelijk komen we pas om 7 uur 's avonds op onze bestemming aan. We zitten in een gezellige studio uptown.

Onze gastheer raadt ons een eenvoudig Italiaans restaurantje aan. 'Eenvoudig wil hier zeggen dat je 30 € kwijt bent voor een spaghetti, 'welcome to NY'! Gelukkig was het wel lekker.

Laatste foto : Frans met zijn enorme waterskitas , dat is de boosdoener waardoor we niet vroeger kunnen ontschepen. Op dat stuk bagage heb ik al dikwijls gevloekt.

23-09-2018, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (2)

Vrijdag 21 september

'Luilekkerland', dat is hoe je dit best kan omschrijven. Een cruise maken, is een excuus hebben om niks te moeten doen, de hele dag te kunnen eten en drinken en toch te “reizen”. De grote problemen zijn : – naar welke lezingen ga ik vandaag, en oei, sommigen overlappen.

• wat laat ik liggen op het buffet

• waar zat ik nu weeral, mijn eten wordt koud terwijl ik al langs drie van de vier kanten van het restaurant ben gelopen om mijn tafeltje terug te vinden.

• Ai, ai, iemand zit op mijn favoriete fiets in de fitness, diegene waar je door een landschap rijdt op het scherm.

• Doe ik nagellak op of niet (niet dus)

Je ziet, ook luilekkerland heeft zo zijn minpunten.

Ik hou min of meer hetzelfde schema aan : ontbijten in de selfservice, een goed uur bewegen in de sportzaal, een beetje stretchen, douchen, een tweede mini-ontbijt of ineens naar de lunch. Dan is er het zangkoor, wat lezen over New York, een wandeling op het dek, omkleden, aan tafel om 6 uur, een show kijken of naar het dansen gaan zien, lekker schommelen in je bed.

Morgen treden we op met het koor. Het zijn allemaal zeemansliederen. De koorleider is knap en enthousiast. Hij slaagt er in om de hele bende mee te krijgen, zelfs in verschillende stemmen.

Vanmiddag was er een aankondiging dat we van onze route afwijken en veel meer naar het noorden varen. We varen tot zo'n 200 mijl van de kust van Nova Scotia, dat is de afstand die een helikopter kan overbruggen om een heel zieke passagier op te pikken. Rond drie uur mogen we niet op de bovenste dekken. Er cirkelt een hercules vliegtuig boven het schip dan inmiddels stil ligt.

Van op het lage achterdek zie ik even de gele helikopter als hij vertrekt. Dit was dus de tweede keer dat we van onze koers afwijken, ze doen hier overuren.

Aan de temperatuur is het goed te voelen dat we een meer noordelijke koers varen. Het zeewater is hier ook 10 graden koeler dan gisteren.

We hebben nog één dag te gaan. Ik vrees dat we geen echt toffe mensen meer zullen tegen komen. Er zijn nochtans passagiers genoeg aan boord ; zo'n 2500 stuks. Je moet een beetje geluk hebben met wie je tegenkomt. Frans vond in alle geval een goeie bridge partner, die is tevreden. Hij mag zijn smoking nog eens aan, dat vind hij ook geen straf. Gelukkig mag ik mee met mijn ongelakte nagels.

21-09-2018, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)

Maandag

Gisteren hebben we onze horloges een uur achteruit gedraaid zodat ik vroeg genoeg wakker werd om een half uurtje mee te stretchen in de balzaal. Dan heb ik mijn ontbijt toch al een beetje verdiend. Daarna 40 minuten in de fitness doorgebracht om dat er alvast terug af te werken.

Als je wil kan je je hier heel de dag bezig houden. Om 11 uur was er een lezing over de wolkenkrabbers van New York. Een professor op rust verdient zo zijn reis. Morgen krijgen we het vervolg van het verhaal.

Naast mij zat een heel ronde zwarte man en zijn vrouw. Ze wonen in Californië en gaan gewoon over en weer met de boot. Ze stapten zelfs niet uit in Engeland. Hij bleef nog zitten voor de volgende lezing omdat het onderwerp “aliens” hem interesseerde.

Ik leerde dat een Italiaanse professor in de jaren 60 uitrekende dat er toch wel veel kans is dat er leven is buiten de aarde en dat het bijna te gek is dat we het nog niet zijn tegen gekomen. Van de andere kant blijkt intergalactisch reizen toch wel zo moeilijk dat het niet verwonderlijk is dat we nog niet ontdekt zijn. Bovendien vroeg ze (de prof) zich af of hoog intellectuele gemeenschappen ook niet een grotere kans hebben dat ze zichzelf of hun leefwereld vernietigen voor we naar de andere sterren kunnen reizen. Misschien is dat zelfs te verkiezen boven als vee te worden gebruikt door wie ons ontdekt en ons lekker vindt (nota van Nora). Het was in alle geval onderhoudend genoeg.

Bij het buiten wandelen merkte ik waarom mijn zware buur geen uitstapjes meedeed. Hij is wel erg slecht te been. Er zijn er hier wel meer aan boord die geen andere soort reizen meer aankunnen. 

Sinds ik zelf in Florida de Staten en hoofdsteden van Amerika bestudeer begrijp ik ook beter wanneer mensen me vragen waar België juist ligt en wat de buurlanden zijn.

Ondertussen wordt het weer buiten slechter. We varen meer zuidelijk dan gepland om een storm te vermijden. Deze avond zou het erger worden. Gisteren kregen we nog ronde truffelbolletjes bij de koffie, misschien maken ze die voor vanavond vierkant of leggen ze die op een bord met hoge randen. Zolang ze nog soep durven serveren ben ik gerust.

17-09-2018, 00:00 Geschreven door noravenken  
Reageren (0)