Uiteindelijk kreeg alles zijn plaatsje en kon het nieuwe hoeslaken en het oude dekbed over de matras gedrapeerd worden.  Vanavond (het is nu 23u40) zal ik voor de eerste keer in de Peugeot Boxer slapen.

Het zal wennen worden, qua comfort doe ik een flink aantal stappen terug.  Qua handelbaarheid ga ik er dan weer op vooruit, vijf meter en half is makkelijker te parkeren dan een grote camper en omdat hij zo onopvallend is kan ik in principe overal terecht om te slapen.  Daar staat dan weer tegenover dat ik geen badkamer met douche meer heb en dus ofwel iets harder zal stinken ofwel af en toe een camping moet betalen om de vuilnis van mijn Adonisch lijf te spoelen.

Ik heb ook geen zitgelegenheid in de auto maar vermits de Terminuzz alleen in de zomer gebruikt wordt mag dat geen probleem zijn.  Met de klimaatveranderingen kan ik immers altijd buiten eten.

Het busje kreeg intussen ook een naam : TERMINUZZZ...  Eindhalte dus, maar met een aangepaste - slaperige - schrijfwijze.

Er werd een tweede woonbatterij bijgeplaatst, de kasten kregen magneetslotjes, de geluidsinstallatie werd getest (acht luidsprekers !) en de 3x 2,5 mm kabel kreeg nieuwe stekkers.

Het begon allemaal einde mei toen ik met de trein naar Kortrijk ging.  Niet zomaar om de toerist uit te hangen maar om een bestelwagentje te bekijken : compleet gesloten, geen ramen en simpel ingericht.  Dat zag ik wel zitten om mijn festivalleventje nog even verder te zetten én slaapgelegenheid te hebben als ik in België ben.  

Het duurde allemaal nog even voor alles rond was (keuring, verzekering enz) maar op 22 juni kon ik hem ophalen en nog eens langs de keuring passeren om administratief in orde te zijn.  Kassa !

Over de verzekering wil ook nog wel iets zeggen : het lijkt wel alsof niemand geld wil verdienen aan een voorbeeldig chauffeur.  Van al de verzekeringen die ik gecontacteerd hebt was er maar één die snel en adequaat reageerde : Ethias.  Uiteindelijk heb ik gekozen voor dezelfde maatschappij en makelaar dan diegene die de Chausson verzekerde.  De goedkoopste oplossing en hoe minder papieren invullen, hoe liever.

De voorbije tien dagen werden van 's morgens tot 's avonds gevuld met poetsen, nadenken, schilderen, timmeren, zagen, boren enz.  

Ik hoor jullie al denken : dat denken zie ik hem nog doen, maar al de rest ? Jullie hebben gedeeltelijk gelijk, de moeilijkste (meest technische) dingen heeft nonkel Luc gedaan, ik ben immers in staat om een boormachine achterstevoren vast te houden.

Het poetsen en het schilderen heb ik zelf gedaan.  Vooral bij het schilderen is dat duidelijk, een groot vakman is aan mij niet verloren gegaan ...  Poetsen was echt wel nodig, er stond mos op het dak - enkel de champignons ontbraken nog.  Het moeilijkste was uiteindelijk het verwijderen van de stickers op de voorruit.

Zijn jullie echt geïnteresseerd in mijn jaarlijks bezoek aan de oogarts ? De door de tandarts verplaatste afspraak ? Mijn treinritje naar Kortrijk voor "zaken" ?

De laatste dagen had ik meer dan mijn handen vol aan het voorbereiden van de nabije toekomst.  Daardoor vielen geplande bezoekjes aan de braderie en de rommelmarkt (soms letterlijk) in het water. Ook het Zaradi Tebe festival in het Keizerpark was slachtoffer van mijn "bezige-bijtje-moment", toch wel vrij uniek voor mij : blijven doorwerken terwijl er elders plezier kan gemaakt worden.  

De honderden kraaien die elke avond in de hoogste boom overnachten, kunnen het bevestigen : Eddy is niet meer dezelfde Eddy die we allemaal kennen .

Deze ochtend was ik al vroeg wakker en ben meegereden met Anne naar het ziekenhuis om mijn bloed nog een keertje te controleren.  Op vijf minuten was alles achter de rug en kon ik genieten van de stilte in Gent.  Het is echt prettig om de stad wakker te zien worden.

De verwachtingen waren hooggespannen en ... werden niet helemaal ingelost.  Ik had spectaculairdere acts verwacht, sommige voorstellingen waren ronduit flauw.  Toch onthou ik vooral de gekke Fransman met zijn fietsje op de trampoline en Kiki.  Misschien had het ook allemaal met de hitte te maken, de verplaatsingen werden noodgedwongen beperkt en zo mis je natuurlijk een aantal dingen.  Er was nergens voor schaduw gezorgd en té enthousiast gedrag zou meteen afgestraft worden door immens vochtverlies.  Vochtverlies dat ik dan het liefst zou compenseren met nóg maar eens een ijslolly.  Er waren te veel lekkere smaakjes te koop : gember met citroen, mojito, mango met yoghurt enz.  

Tegen het einde van het theaterfestival liep iedereen naar het "grote" podium om Baba Yega te zien.  Ik weet slechts sinds enkele weken af van hun bestaan en ik begrijp alle heisa niet.  Ik zag een heel voorspelbare en brave DJ-set en een groepje dansers dat regelmatig van kostuum wisselde, meer niet.  Daarna was er ook nog een foto- en signeersessie gepland maar daar heb ik niet op gewacht.  Hypes zijn aan mij niet besteed.

Anne straalde na de grote opkuis en ze heeft wel twintig keer herhaald hoe tevreden ze wel was met het resultaat.  Volgende week zullen we wel enkele keren naar het recyclagepark moeten rijden met al de overschot.

Na de noeste arbeid was het tijd voor Lochristi kermis.  Alles passeerde de revue : eendjes vissen, botsauto's, body shaker, rups, braadworst, smoutebollen, terrasje met Leffe enz.  Isabel ontpopte zich tot scherpschutter bij het schietkraam ook al raakte ze in het begin elke keer een ander ballonnetje dan hetgene waar ze op mikte.  Pas nadat ze als een echte piraat een lapje voor haar oog kreeg en zo gedwongen werd om met het juiste oog te mikken, ging het allemaal perfect.

Nonkel Luc en ik houden ons bezig met niksen, een pintje drinken, het menu bespreken en de laatste dagen ook winkelen.  Gisteren naar de Carrefour voor nootjes en een zak oud brood voor de schapen, daarvoor hebben we meer dan twee uur rondgelopen en - jaja, ik heb er ook een - enkele kilometers afgelegd.  De dag ervoor had ik tijdens het gras maaien ook al 8000 stappen gezet, het is hier dan ook geen klein stadstuintje ...

In de Carrefour is het altijd lachen en we kopen altijd dingen die we niet nodig hebben maar die te goedkoop zijn om te laten liggen.  Nadat we elke radio hadden gedemonteerd, in alle go-carts hadden gezeten, aan de winkeljuffrouw hadden gevraagd of de ijsbeer wel in die dakkoffer zou passen riep Luc via de sproeikop van een tuinslang nog even de hulp in van een medewerker om te informeren of we die wasmachine zelf mochten meenemen.  Uiteindelijk vertrokken we mét een zak brood, zonder nootjes, een werkbank én een Delsey koffer aan sterk verminderde prijs.

Gisterenavond stak handige Luc de werkbank in elkaar en vandaag moesten we absoluut naar de Action om plastiek bakken te kopen om alle prullen in kwijt te kunnen.  Helaas moet, vóór dat gebeurt, elk stuk gereedschap uitgebreid voorgesteld en uitgetest worden.  Luc heeft een indrukwekkende verzameling schroefjes, spijkers, zagen en zaagjes, hamers en hamertjes, boor- en vlakschuurmachines en daar bovenop nog een aantal hulpmiddelen waar ik nog nooit van gehoord heb.  Wat is dit ? Geen idee ... en dan krijg je in geuren en kleuren (en heel veel fantasie) een verhaaltje te horen over waar en wanneer ik dat zou kunnen gebruiken.  Nooit dus, maar wel topamusement !

Daarna naar het hoogtepunt van de dag : een namiddag om Shangrila Home te steunen.  Ze hadden daarvoor een scoutslokaal afgehuurd, prachtige locatie om een feestje te geven : binnen en buiten ruimte om mensen te ontvangen, veel groen, veel parkeerplaats en vlak bij de tramhalte. Ook heel dicht bij de skipiste Zondal die recent gesloten is omdat Studio 100 daar absoluut een Plopsa zwempark wil gaan bouwen, totaal voorbijgaand aan het feit dat half Antwerpen daar heeft leren skiën.

Het feest dan : uitermate gezellig met verschillende optredens, als afsluiter kregen we Blue ConneXXion.  Daarvoor was de hele familie Op de Beeck aanwezig + een hele vriendenkring die voor sfeer (en de drankomzet) zorgden. 

's Avonds laat op de terugweg was ik deze keer niet alleen want één van de vrijwilligsters tijdens het feest woonde in Gent en kon wel een lift gebruiken.

Oh ja, er waren ook rare mannen met een baard aanwezig.

Daarna moest ik naar "mijn" opslagruimte op Linkeroever want ik had via 2dehands.be enkele spullen verkocht en die moest ik daar gaan halen.  Ik heb dan meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om eens flink te rommelen.  Resultaat : vier grote kartonnen dozen (t-shirts, truien, broeken, handdoeken enz) voor de kringwinkel of een of andere organisatie die ik er plezier mee kan doen.  Tegen het einde van de zomer wil ik graag dat nog maximum de helft van al de rommel die daar staat overblijft, zodat ik kan overstappen op een kleinere ruimte.  

Na het rommelen ging ik met de tram naar het mooiste station ter wereld en met een omweg via Mechelen en Dendermonde naar Gent, van daaruit verder met de bus naar Lochristi.

De rest van de week, gisteren en vandaag dus, werd vooral gevuld met kijken naar hevig heen en weer waaiende bomen.

Vandaag was het "Braderie publique" in een deel van Gent.  Aan de Vlaanderenstraat verraadde alleen een dwars geplaatste auto dat het geen gewone zondag was, voor de rest was het opvallend rustig.  Pas vanaf de Brabantdam en alle straten en straatjes erachter was het een drukte van jewelste.  Het overgrote deel van de winkels was open en de terrasjes deden overal goede zaken.  Ja, ook aan mij .  Op het einde heb ik nog twee caches gelogd aan de andere kant van Gent, dat deel is binnen enkele weken aan de beurt voor zijn eigen braderie.

Naar het centrum van de activiteiten aan de Ekerse Put ben ik niet geweest, wel naar het Kristus Koningplein waar een "biker show" op het programma stond.  Ik hoop voor de organisatie dat er later op de middag wat meer animo was, want ik vond het maar een stille en sfeerloze bedoening.  

Bordje leeg en hop, naar de Veemarkt voor de "Brasspartij", een (niet zo ernstige) competitie tussen brassbands uit Vlaanderen, Wallonië en Nederland.  Gezellig sfeertje daar ! In de finale verloor de Antwerpse Ambrassband van de Waalse la Fanfare du Commando Fête en ik vrees dat mijn eigen decibelmeter er voor iets tussen zat.  De winnaar was immers diegene voor wie het publiek het meest lawaai maakte en omdat er op het gehoor geen verschil te horen was ...