Bijlagen:
http://www.bloggen.be/wielrennen50plus/   

24 seizoenen,

1520 wedstrijden,

107 overwinningen,

Belgische Kampioen WAOD 1998

Vlaams Kampioen WAOD 2005

Provinciale kampioen VWV 2006

17-07-2011 om 10:10 geschreven door Mister 100  

Het zit er dus op ... Na 3 jaar te willen stoppen maar niet kunnen, omdat afsluiten als het slecht gaat een wrange smaak geeft, is dit een andere situatie. Want ook stoppen na een goed jaar (9 overwinningen, 7x tweede, 8x derde) is niet gemakkelijk. Velen probeerde mij te overhalen, begrepen het ook niet altijd. “ Je rijd nog zo goed”, “ Wat ga je anders doen met je vrije tijd ?”, “ Je gaat snel dik worden” , “ Tot volgend jaar …”. Allemaal goed bedoelde uitspraken, en ja, overal zit wel wat waarheid in. Maar je moet er toch eens mee stoppen ? En wanneer is het goede moment ? Ik had een doel (100 koersen winnen) en dat doel is bereikt. Moet je dan een nieuw doel stellen ? Of woord houden en de fiets aan de haak hangen ? Er is toch nog iets anders in het leven hé. Reizen, cinemaké, in de tuin werken, al is dat laatste nooit mijn favoriete bezigheid geweest

We zien wel …

Beste wielervrienden, het ga jullie goed. Have fun, wees sportief, hou je recht en drink er eentje, of meer, na de koers. Ik volg jullie nog wel via het Internet.

Sportieve  groeten,

Frank

07-11-2010 om 18:17 geschreven door Mister 100  

Oosteeklo, waar ik 7x de overwinning behaalde, is mijn laatste wedstrijd geworden. Een wedstrijd ook waar ik nog kunnen van genieten heb. Patrick Watteny (2^e bij mijn laatste overwinning in Stasegem) was immers reeds in de eerste ronde in de aanval gegaan, samen met 7 C-renners. En al snel slaagden ze erin om naar de AB’s te rijden wat hen terughalen onmogelijk maakte. Maar het kon me eigenlijk niet schelen. Ik kon nu op m’n gemak van m’n laatste wedstrijd uitrijden. Enkel een spurtje voor de tweede plaats zat nog in m’n gedachten. Ik was dit jaar een beetje teveel geklopt in de spurt, dus daar moest ik vandaag nog iets aan doen. Ik zat goed geplaatst maar toen de spurt in gang kwam ging ik direct naar de kop. Te snel. Ik bleef doorgaan en viel gelukkig niet stil. Enkel C-renner Patrick Vanmaekelbergh kon met nog net passeren, maar de D’s kon ik allemaal achter mij laten. 2^e in mijn laatste wedstrijd, daar kan ik gerust mee leven.

Categorie CD: (45 dln) 1.Patrick Watteny (Ruiselede, winnaar cat. D) 2.Matti De Baat (NL, winnaar cat. C) 3.Stefaan Lintermans (C2) 4.Rudi Rabout (C3) 5.Franky De Tremerie (C4) 6.Peter Dillen (C5) 7.Stefan Adriaenssens (C6) 8.Guy De Jonghe (C7) 9.Patrick Vanmaekelbergh (C8) 10.Frank Suys (D2) 11.Philippe Roelandts (D3) 12.Danny Van Oyen (D4) 13.Stefan Verhaeghe (C9) 14.Kris Schockaert (C10) 15.Patrick De Craene (D5) 16.Ko Harms (D6) 17.Olivier Vaerewyck (C11) 18.Dirk Goolaerts (D7) 19.Philip Wittoek (C12) 20.Marc Kiesekoms (D8) 21.Philip Lampaert (C13) 22.Peter Flach (C14) 23.Tom Hesters (C15) 24.Michel Jannes (C16) 25.Eric Slock (C17) 26.Mario De Kesel (C18) 27.Thierry De Temmerman (D9) 28.Koen Oliebos (D10) 29.Idesbald Nevejans (D11) 30.Hedwig Cateeuw (D12)

07-11-2010 om 17:51 geschreven door Mister 100  

Hoe je van de hemel in de hel kan belanden hangt dikwijls van kleine dingen af, waar je helemaal geen verhaal tegen hebt.

Zo gebeurde het in dit koersweekend. Zaterdag ging ik bij de LFT rijden. Met de bedoeling een 3 op 3 te halen en, net als vorig jaar, de sluitingswedstrijd van deze kleine, maar zéér gemoedelijke wielerbond te winnen. Eén criterium waar de A, B en C-renners samenreden. Wij (C-renners) waren dus de oudsten, bij de A’s zitten zelfs verschillende Eliterenners, maar toch lieten we ons niet zomaar doen. Vooral Patrick Watteny en ikzelf waren de oudjes die regelmatig mee in de ontsnapping gingen. Enkel bij de laatste, en goeie, ontsnapping van twee renners hadden we ons laten verrassen. Dus moesten we het in de sprint uitvechten. Toen ik Patrick rechts zag zitten op het smalle padje naast een klinkerbaan, ging ik mijn kans en begon m’n sprint. Maar toen realiseerde ik me dat het nog ver was, en hield weer in toen ik in tweede positie zat. Had ik niet mogen doen, want dat gaf Watteny de kans om terug te komen. Toen Patrick Van Maeckelbergh dan de spurt inzette ging ik mee. Ik bleef in z’n wiel zitten, keek even links en recht, zag geen Watteny en stak de hand op. Groot was dan ook m’n verbazing toen die na de meet twijfelde of hij één of twee was. Het werd dus nog even bang afwachten, maar gelukkig viel het verdikt in mijn voordeel. Het verschil was nog vrij ruim te noemen, maar voor hetzelfde geld had ik met de handen omhoog pas tweede geweest. Blijven sprinten tot op de meet ! Men is nooit te oud om te leren.

Categorie C: 1. Frank SUYS; 2. Patrick Watteny; 3. Tony Taelman; 4. Luc Ameye; 5. Danny Carette.

9e seizoenszege, met de nummer 2: Patrick Watteny. (foto Georges Schepens)

Eén dag later had het Provinciaal kampioenschap in Boom plaats. Dit zou mijn afscheid moeten worden: 10^e seizoenszege, Provinciaal kampioen, en dat op een plaats waar het voor mij allemaal begon, in Boom, bij de Rupelspurters. Een droomscenario !

En toen we de tweede ronde met 9 wegreden, leek deze droom werkelijkheid te worden. Aan de aankomst riep men af dat twee renners in aanmerking kwamen voor de titel: Patrick Convents uit Boom en ikzelf. Aangezien Patrick zeker niet traag is had ik besloten geen risico’s te nemen. De overwinning was niet belangrijk, de titel, die wou ik hebben. Aan de meet bleef men maar herhalen dat 2 renners  voor de titel streden, wat me ook duidelijk doorgegeven werd. Maar wat gebeurde er ? Toen we de laatste ronde al in waren gegaan, kwam men plots tot de ontdekking dat nog een derde renner in aanmerking kwam ! En net die renner, waarschijnlijk de enige van de provincie die ik niet kende, liet ik de laatste ronde, met 3 anderen wegrijden, me van geen kwaad bewust. De spurt voor de 5^e plaats won ik met gemak. Doel bereikt, titel binnen, Afscheid met een hoofdletter. Tot ik terug naar de meet reed en men mij het ongelooflijke nieuws vertelde. Dit kon toch niet.

Op het podium droop de ontgoocheling van m’n gezicht. De winnaar kon er natuurlijk niets aan doen, maar ik was geklopt door een organisatorische blunder. Ik zou hem nooit laten rijden hebben en ook hem zeker in de sprint geklopt hebben. Weg droom ! De verontschuldigingen van de organisatie legde ik naast me neer. Daar had ik écht geen boodschap aan. Het enige dat ze hadden kunnen doen was twee kampioenen aanduiden. De winnaar en de, door hun blunder, onterechte tweede !

02-10-2010 om 12:05 geschreven door Mister 100  

Merelbeke is een mooie wedstrijd. Brede banen, licht hellend,en een pittige aankomst. De vorm was wat weg, maar op zo’n parcours kan je dat verdoezelen. Vele deelnemers, dus kan je je goed verstoppen. En als er op het laatste enkele C’s wegrijden, kan ik me goed inhouden om m’n kansen in een spurt niet te vergooien. En tot een spurt kwam het weer. 2 C-renners, waaronder Frank Van Oyen, waren weggreden en hadden slechts een 50-tal meter voorsprong. Mooi mikpunt. Dus ging ik ook van vrij ver aan. Licht bergop, klinkertjes, maar toch sprintte ik op de 52x11. Het was dus alles of niets. Ofwel hou je dit vol, ofwel val je compleet stil. Het werd het eerste ! Bijna in het wiel van de 2 vluchters, had ik genoeg over  de andere CD’s. De derde en laatste zege van een half, maar toch nog geslaagd, seizoen.

Categorie CD: 1.Franky Van Oyen (Zulte, winnaar cat. C) 2.Andy Van Loon (C2) 3.Frank Suys (Hingene, winnaar cat. D) 4.Marc Goossens (D2) 5.Patrick Van Renterghem (D3) 6.Walter De Veerman (C3) 7.Etienne Claus (C4) 8.Danny Verlee (C5) 9.André Van Geertsom (D4) 10.Geert Van Speybroeck (C6) 11.Bruno Verwulgen (C7) 12.Ivan Wulffaert (C8) 13.Ronny Paridaens (C9) 14.Guido Spanoghe (C10) 15.Carlo Schollaert (C11) 16.Geert Marijsse (C12) 17.Luc Van Dorpe (C13) 18.Idesbald Nevejans (D5) 19.Patrick Moras (D6) 20.Luc Puimege (C14) 21.Kris Schockaert (D7) 22.Marc Cossyns (C15) 23.Xx (C16) 24.Willy Den Haese (C17) 25.Patrick Joos (D8) 26.Danny Van Oyen (D9) 27.Piet Hereijgers (C18) 28.Antoin Bryssinck (D10) 29.Wim Heyndrickx (C19) 30.Daniel Denis (D11)

02-10-2010 om 11:21 geschreven door Mister 100  

Twee weken na m’n eerste zege had het Belgisch kampioenschap van de WAOD plaats. Om voor deze titel in aanmerking te komen moest je 10 wedstrijden hebben gereden. Ondanks het feit dat ik pas een maand terug in competitie was, had ik er al 9 gereden. Ik vroeg een uitzondering, maar kreeg die niet. Al waren er voorgaanden. Iedereen gelijk voor de wet, is iets wat ze bij elke bond dikwijls vergeten.

Maar zoals steeds, tracht ik met de benen te antwoorden. Ik had de voorzitter laten weten dat ik dan wel de wedstrijden op de dag voor én na het BK zou winnen. Straffe uitspraak, maar als ik gebeten ben, kan ik terugbijten.

De eerste van deze twee wedstrijden was in Olsene. Weinig toppers aan de start, niemand die het verschil kon maken. Dus liet ik me maar rustig meedrijven en zette alles op de spurt. Bijna liep het nog fout doordat ik wat ingesloten geraakte op de smalle aankomststrook, maar gelukkig kon ik met tijdig vrijmaken om nog vrij gemakkelijk te zegevieren. M’n eerste SMS’je ging naar de voorzitter: “Zo gezegd, zo gedaan. En zondag, deel 2 ! “

Categorie CD: 1.Marc Borghgraef (Burcht, winnaar cat. C) 2.Andy Van Loon (C2) 3.Frank Suys (Hingene, winnaar cat. D) 4.Robert Standaert (D2) 5.Ivan Wulffaert (C3) 6.Luc Van Looy (D3) 7.Nico De Weirdt (C4) 8.Geert Van Speybroeck (C5) 9.Patrick De Smet (D4) 10.Patrick Kerger (D5) 11.Stanny Benoot (C6) 12.Patrick Van Hulle (D6) 13.Olivier Vaerewyck (C7) 14.Ko Harms (D7) 15.Luc Puimege (C8) 16.Gunther Van Steelandt (C9) 17.Kurt Van Gompelaere (C10) 18.Henri De Decker (D8) 19.Luc Van Dorpe (C11)

Maar de 2^e dag kon ik geen woord houden. Ik werd geklopt in een millimeterspurt. Na enkele malen de film opnieuw bekeken te hebben bleek de Nederlander De Baat net iets sneller.

Categorie CD: 1.Guido Vermeiren (Rijkevorsel, winnaar cat. C) 2.Luc Van Den Bergh (C2) 3.Peter Damen (C3) 4.Luc Verheyen (C4) 5.Christ De Baat (Nl, winnaar cat. D) 6.Frank Suys (D2) 7.Marcel Roelen (D3) 8.Stanny Benoot (C5) 9.Henri De Decker (D4) 10.Luc Van Looy (D5) 11.Ko Harms (D6) 12.Rudy Jansen (C6) 13.Wim Heyndrickx (C7) 14.Luc Puimege (C8) 15.Henny De Bouver (C9) 16.Kees De Wijze (C10) 17.Andy Van Loon (C11) 18.Eric Kastanje (C12) 19.Tom De Backer (C13) 20.Willem Van Oosten (C14)

02-10-2010 om 11:10 geschreven door Mister 100  

Na een half jaar niet meer op de fiets te hebben gezeten, begon het terug te kriebelen. Ik kan toch geen afscheid nemen met zo’n slecht gevoel zoals vorig jaar ? Was ik echt versleten ? Was er een ander probleem. Ik moest het weten. Dus hees ik me opnieuw op de fiets.  Na 1 maand training ging ik begin juni al eens testen. Had ik beter niet gedaan. Slecht weer, veel wind, resultaat: De eerste ronde gewoon uit de wielen gereden ! Dan maar eerst op verlof, naar Kreta. En dan terug volop trainen. Eind juni begon ik er terug aan, maar nu in een vlakke vluchtkoers in Aalst. Als het daar niet ging, zou het nergens gaan. Zonder moeite behaalde ik dan ook de eindmeet, plaatste me zelfs nog 18^e. In juli ging het steeds beter en beter, met zelfs al een 2^e plaats te Beveren. En begin augustus was het de eerste keer raak. In Erondegem kregen we een criterium voor de wielen. Een lange baan naar de eindstreep vals plat, en een parallelle straat naar beneden. Ik trok van in de start in de aanval en kreeg 3 renners mee, 2 D’s en een E-renner. Het werd een zware en lange wedstrijd, waar ik me op de klim steeds minder en minder voelde worden. Maar ook de medevluchters hadden blijkbaar hetzelfde probleem. Het tempo zakte, waardoor we ons op het einde nog moesten reppen om voorop te blijven. Maar het lukte. En een aankomst bergop ligt me als gegoten. Van in de laatste bocht trok ik door en sprintte de anderen uit het wiel. Eindelijk nog eens een zege die ook verdiend aanvoelde.

Catg.D:

1. Frank Suys, 2. Hans Van Lierde, 3. Willy Van Herreweghe, 4. Francis De Ridder, 5. Jean Blommaert.

Na de meet kreeg ik de bloemen van ex-prof Frank Arijs. Een mooi moment want toen die als 15-jarige bij de nieuwelingen startte was m’n vader hem voor het eerst zag rijden, was hij direct onder de indruk. “Ik heb vandaag een klein geblokt ventje zien rijden, hou die maar in’t oog, daar gaan we nog van horen !”. En gelijk kreeg hij. Frank werd een goede prof, met 3 overwinningen op z’n palmares

02-10-2010 om 10:57 geschreven door Mister 100  

28 juni 2007. De slechtste dag in een superslecht jaar. Ik was naar Oostmalle afgezakt voor het Provinciaal kampioenschap tijdrijden. Het was lang geleden dat ik nog eens een tijdrit had gereden en dat wou ik toch nog eens doen. Ik wist niet wat ik zag. Bij de masters waren 6 deelnemers, en ik was de enige die met een gewone fiets aan de start kwam. Maar het was niet de fiets alleen. Ook de benen liepen direct vol en het was harken op de lange landingsbaan van het oude vliegveld om aan de finish te raken. Ik werd zelfs voorbijgereden door de renners die 1 minuut achter mij was vertrokken. Pfff.

Om dit snel te vergeten reed ik van Oostmalle recht naar Beveren, waar een WAOD-koers plaatshad. Maar of het nu een tijdrit alleen was, of in een groep, ik raakte maar niet vooruit. Gans de wedstrijd speelde ik harmonica. Dat ik er niet afgereden werd, was enkel te danken aan het feit dat ik dat affront niet wou meemaken.

Niemand raakte weg. Vraag me niet hoe je dat doet, maar in de laatste ronde kon ik toch naar voor rijden. Toen Walter De Veerman begon te spurtten, plaatste ik me in zijn wiel en reed zo mijn spurt. Walter werd winnaar bij de C’s en ik haalde het bij de D’s. Nog nooit voelde ik me zo beschaamd dat ik gewonnen had. Dit kon niet meer zijn ! Het zou dat jaar m’n laatste overwinning zijn want twee weken later gaf ik er dan ook de brui aan. Met de bedoeling nooit meer een wedstrijd te rijden !

Categorie CD: 1.Walter De Veerman (Lochristi, winnaar cat. C) 2.Frank Suys (Hingene, winnaar cat. D) 3.Etienne Claus (C2) 4.Arie De Moor (C3) 5.Marc Goossens (D2) 6.Dirk Bryssinckx (C4) 7.Kenny Janssens (C5) 8.Patrick De Smet (D3) 9.Patrick Bolssens (D4) 10.André Van Geertsom (D5) 11.Rood-Bauwe trui (C6) 12.Henri De Decker (D6) 13.André Langenberg (D7) 14.Dirk Goolaerts (C7) 15.Gunther Van Den Bosch (C8) 16.Werner Jacobs (C9) 17.Peter De Proft (C10) 18.Alain Bogaert (C11) 19.Eric Van Steerteghem (D8) 20.Franky De Tremerie (C12) 21.Roger Schuurman (C13) 22.Gert Geeraerts (C14) 23.Johan De Rop (C15) 24.Dirk Pieters (D9) 25.Eric Haegemans (C16) 26.Bob Wouters (D10) 27.Wim Heyndrickx (C17) 28.Davy Marin (C18)

17-09-2010 om 17:07 geschreven door Mister 100  

In Zeveneken reed ik eindelijk nog eens een goede wedstrijd. Ik had me voorgenomen om aan te vallen tot ik erbij neerviel. Ik was het beu om de koers te ondergaan. Maar ja, als je niet beter kan dan is daar weinig aan te doen hé. Maar bij m’n derde aanval, nog steeds in de eerste ronde, raakten we met 4 weg. En niet van de minsten. 2 C’s: Walter De Veerman en Jean-Paul Maveau en ikzelf samen met veelwinnaar Luc Van Roy als D’s. Het was hard rijden om voorop te blijven en ik was duidelijk de minste van de 4. Maar ik wou niet slepen. Ik gaf wat ik had en bleef mee ronddraaien. Ik ging er ook al van uit dat, wanneer we voorop zouden blijven, ik met de tweede plaats moest tevreden zijn. Luc Van Roy was immers niet alleen sterk maar ook zéér snel.

We bleven voorop en het steekspel kon beginnen. Blijkbaar was er een afspraak bij de C’s, want Maveau nam in de laatste kilometer de kop en bleef het tempo hoog houden. Ik zat in tweede positie, Van Roy in derde en De Veerman in 4^e. Toen deze laatste aanging had ik verwacht dat Van Roy zou meegaan, maar deze bleef aan mijn wiel plakken. En dat bleek een vergissing te zijn. Ik begon te spurten, kreeg Van Roy naast mij, maar kon hem afhouden en met een lengte voorsprong klopte ik hem. Totaal onverwacht !

Voor mij was dit ook een speciale zege, want van alle renners die ik een “spurter” noem, was Luc de enige die ik nog nooit voor een overwinning had kunnen kloppen. De laatste scalp was binnen

Categorie CD: 1.Walter De Veerman (Lochristi, winnaar cat. C) 2.Frank Suys (Hingene, winnaar cat. D) 3.Luc Van Roy (D2) 4.Jean-Paul Maveau (C2) 5.Peter Kerckaert (D3) 6.Dirk Verresen (C3) 7.Didier De Lannoy (C4) 8.Filip Vereecke (C5) 9.Danny Smet (C6) 10.Thierry Pirard (C7) 11.Patrick Joos (C8) 12.Bob Wouters (D4) 13.Wim Heyndrickx (C9) 14.Eric D'Haene (D5) 15.Daniel Denis (D6) 16.Eddy Van Loy (C10) 17.Stefan Motmans (C11) 18.Robert Standaert (D7) 19.Marc Couckuyt (D8) 20.Dirk Wittoek (C12) 21.Henri De Decker (D9) 22.Franky De Tremerie (C13) 23.Patrick De Smet (D10) 24.Tom Dossche (C14) 25.Ludwig Gladines (C15) 26.Georges Vergauwe (D11) 27.Danny Van Oyen (D12) 28.Geert Verwimp (D13) 29.Luc Erauw (C16) 30.Eric Slock (D14)

17-09-2010 om 17:06 geschreven door Mister 100  

2007 begon met een overwinning ! In Itegem had het Clubkampioenschap plaats van 4 clubs, waaronder de Rupelspurters, waar ik dat jaar lid van was. Er werd samen gereden met de Elite ZC. Een zware wedstrijd dus. Gelukkig gingen de besten al van in de eerste ronde in de aanval. Dat maakte het minder lastig. Wie waren de concurrenten voor de titel ? Patrick Convents misschien ? Snelle man als het op sprinten aankwam. Dréke Seghers ? Normaal niet. Deze 60’er mag normaal geen probleem zijn. Maar Dré had blijkbaar een goeie winter achter de rug en reed een dijk van een wedstrijd. Toen de groep halfweg even splitste door een valpartij, was hij het die de twee groepen terug samenbracht. Iemand anders ? Tja, in een grote groep met Elite ZC kan er vlug iemand meeglippen.

Maar niemand van de Cyclosportieven of masters reed weg. Er werd gesprint voor de 10^e plaats overall. In deze sprint werd ik 3^e zodat ik niet alleen clubkampioen werd bij de Rupelspurters maar ook de eerste master/cyclosportief  van de 4 clubs samen.

17-09-2010 om 16:35 geschreven door Mister 100  

Het ging van kwaad naar erger. Waar waren die goeie benen naartoe ? Die strijdlust. Niets was er nog over van  5 koersen had ik die seizoen al gewonnen, maar de laatste weken reed ik rond als een beginneling. Nee, nog slechter ! Ik hing eraan, dat is de juiste omschrijving. Elke extra inspanning moest ik afbreken.

In Liedekerke was het dan ook nog eens warm, zéér warm waardoor ik helemaal zonder fut op de fiets zat.

En toch zou ik vandaag weer winnen. Begrijpen wie kan ! Na een ganse wedstrijd in laatste positie gereden te hebben ging ik in de voorlaatste ronde, toen het even compleet stilviel, naar voor. Op dat moment ging Jan Van Hove samen met zijn vriend Patrick De Houwer in de aanval. In één vloeiende beweging kon ik van achter, naar voor, en mee in hun wiel. Achter ons viel direct een groot gat. Eén inspanning was genoeg vandaag.

In de laatste ronde wist ik dat de 2 vrienden om beurten gingen gaan. Ik kon ze geen 5 meter geven want dan was ik ze misschien kwijt. Dus van zodra de aanvallen begonnen, zat ik me in het wiel om direct te kunnen reageren. Ze gaven het nogal rap op, vond ik. Waarschijnlijk dachten ze dat ik goed was. Verkeerd gedacht ! Nog enkele aanvallen en ze hadden me waarschijnlijk los gekregen.

Maar de sprint, dat is natuurlijk iets anders. Daarin hadden ze geen schijn van kans. De 6^e (en laatste dit seizoen) was een feit.

17-09-2010 om 16:20 geschreven door Mister 100  

In Arendonk werd gereden op een industrieterrein. Dat wil zeggen: brede banen, weinig bochten. Het werd dan ook een snelle wedstrijd. Vele ontsnappingen maar een grote voorsprong kreeg niemand bij mekaar. Aangezien het, zoals al een tijdje, niet goed vlotte, besloot ik me te laten meedrijven in de hoop op een massaspurt om daar dan nog eens verschroeiend uit te pakken. Want dat lukte mmestal nog wel.

Maar bijna werd het geen massaspurt. 2 renners konden zich in de laatste ronde afscheiden en reden met een kleine voorsprong de laatste kilometer in. Als er nog lang getwijfeld werd, zouden ze voorop blijven. Dus begon ik op 400m van de meet zelf al te spurten. De anderen waren wat verrast zodat ik enkele meters voorsprong nam. De 2 renners vooraan waren natuurlijk een ideaal mikpunt, en op 50m van de meet ging ik erop en erover. De rest geraakte niet meer in het wiel, zodat ik op de streep zeker 10m voorsprong had op de tweede. Het werd m’n eerste en laatste overwinning in de trui van provinciaal kampioen.

Categorie C (38 deelnemers):

1. SUYS FRANK 2. Proost Herman 3. Franck Patrick 4. Smolders Ronny 5. Van Hove Jan 6. Vos Peter 7. Haest Eddy 8. Willemsen Marc 9. Baeyens Karel 10. Lievens Gustaaf 11. Heulens Marc 12. Dehouwer Patrick 13. Claessens Joseph 14. Reniers Tony 15. Van De Kerkhof Robert 16. Geudens Paul 17. Marijnissen Walter 18. Jacobs Frank 19. Geerts Chris 20. Wils Koen

Eén dag later trok ik naar Denderleeuw, een wedstrijd van de BVWB. Op een korte omloop met vele bochten , was het lastig rijden. Zeker door de weersomstandigheden: Winderig en nu en dan een stevige bui. Ook vandaag weer de ene ontsnapping na de andere, en wonderwel geraakte ik mee met de goeie. Met 3 waren we uit mijn reeks, dat zag er dus goed uit. Maar de vorm was er niet en de wedstrijd van de dag voorheen zat nog in de benen. Toen één van de concurrenten de voorlaatste ronde een demarrage plaatste moest ik dan ook passen. De sprint om de tweede plaats kon ik wel nog naar mijn hand zetten.

Groot was dan ook mijn verbazing dat ik als winnaar naar de meet werd geroepen. De eerste renner was er namelijk eentje met een dagvergunning, en de regel bij de BVWB was dat, wanneer je met een dagvergunning van start ging en in de top 5 eindigde, je automatisch naar de 6 plaats in de uitslag werd gezet. Een overwinning voor de statistieken dus, maar eentje zonder de minste glans.

17-09-2010 om 16:07 geschreven door Mister 100  

Als de vorm er is, dan kan je zelfs in een mindere dag met de bloemen staan zwaaien.

In Kruishoutem had ik dit jaar al tweemaal gereden. De eerste keer won ik er na een sterke wedstrijd, de tweede keer kwam ik er ten val. Dus vandaag het derde optreden op een parcours dat simpel te omschrijven is: 1 km naar beneden, 300m vlak, 1 km bergop en een vlakke laatste rechte lijn van amper 100m.

In de 2^e ronde trok Christ Cauwelier in de aanval. Christ is altijd zeer goed op dit parcours, maar omdat hij alleen wegging liet ik hem gaan. Hopelijk waaide hij na een tijdje terug en had hij daarmee een serieuze pijl verschoten. Maar Christ was sterk. Hij reed steeds verder weg en moet op een gegeven moment zeker 30” gehad hebben. Dan maar aanvallen in de hoop om er met enkele renners naartoe te rijden. Toen 2 renners in de tegenaanval gingen, ging ik ook in mee. Maar het vlotte niet goed. Op de lange helling met een stevige wind in de zij kon ik niet doortrekken zoals ik verwacht had. Even later werden we dan ook bijgehaald door het peloton, waar intussen de 2 leiders in de A-reeks het commando hadden genomen. En op dat moment was verder aanvallen zinloos. De 2 hielden er een goed tempo op na en de rest had maar te volgen. En dat werd ook Cauwelier fataal. Op 3 ronden van het einde was hij eraan voor de moeite. Spijtig voor hem, maar ja, dat is iets dat kan gebeuren wanneer meerdere reeksen samenrijden. Ik heb er zo ook al verloren (en dan is het balen), maar ook gewonnen.

Niemand raakte nog weg dus kregen we een massaspurt. Ik zat goed geplaatst op de tweede rij, terwijl ik mijn grootste concurrent in een spurt, Ronny Werbrouck, enkele rijen verder hoorde vloeken omdat hij niet kon opschuiven. Toen de spurt op gang kwam zat ik even vast, maar kon me vrij vlug losmaken om vol te sprinten. 3 B’s bleven me voor, maar in de C-reeks werd ik, voor de tweede maal in evenveel weken, de winnaar

Categorie C:

1. Frank SUYS; 2. Ronny Werbrouck; 3. Hedwig Catteeuw (DV); 4. Christ Cauwelier; 5. Wim De Coninck (DV); 6. Arthur Haillez (DV); 7. Philippe De Smet.

14-09-2010 om 21:30 geschreven door Mister 100  

Na 2 tweede plaatsen in mijn laatste wedstrijden bij de LFT, én 2 gemiste kansen in de streekwedstrijden te Kalfort (VWF), trok ik met de nodige “Grinta” naar Wielsbeke (LFT). Het parcours viel mee: 18 rondjes van 3 km met een 10-tal goed te nemen bochten. Ik had me voorgenomen niet af te wachten en trok er van in de start vanonder. Eén B-renner ging mee, dat zat al goed. De groep reageerde niet direct zodat we vrij snel een 15-tal seconden voorsprong namen. En dus bleven we doorgaan. Mijn medevluchter trok in het begin sterk door, maar vrij vlug voelde ik een verval in zijn snelheid. Dus was ik blij toen in ronde 7 twee renners aansloten. En weer waren het B-renners, zodat ik nog altijd alleen zat bij de C’s. Aan Johan Vervaecke had ik een goeie partner. En de andere 2 waren ook geen “sleepers”. Het zat er dus in dat we voorop zouden blijven. Maar de groep gaf niet af. Ze bleven ons in het vizier houden. Ik keek weinig om, maar toen ik dat op 3 ronden voor het einde wel deed, zag ik plots nog 2 renners komen aansluiten. 2 snelle mannen: Patrick Van Maeckelbergh en Jan De Roo. Maar ook zij rijden bij de jongere B-reeks, dus kon ik hun aanwezigheid zeker appreciëren. Ik zat nog altijd in winnende positie. De groep was intussen ook teruggekomen tot op een klein 100m. Ik had niets meer te verliezen, dus elke keer dat ik aan de kop kwam nam ik een lange beurt voor mijn rekening en trok nog eens extra door. Het ging zo snel dat we de, nóg jongere, A-reeks in het vizier kregen.

Laatste ronde. Ik gaf al wat ik had en reed op kop tot we op 1 km van de meet aansloten bij de A’s. Groot was dan ook m’n verbazing toen ik enkele meter achter ons groepje plots Patrick Watteny zag opduiken. En dat was wél een C-renner. Ik twijfelde niet, sprintte gans de groep (een 20-tal) van de A’s voorbij en bleef op kop rijden. Als eerste nam ik de laatste bocht, en toen begonnen er natuurlijk renners me voorbij te sprinten. Eén (geen Watteny), twee, drie, vier… Nog steeds geen Watteny. En toen hield het op. Nog even doortrekken tot aan de meet en toen kon ik eindelijk de handen in de lucht steken.

54 km hardrijden met als slot een sprint van 1 km ! Kan je geloven dat ik voorbij de meet op de grond ben gaan zitten en zeker 5 minuten heb zitten uithijgen ? Een overwinning die ik zeker bij één van de mooiste durf klasseren. De 7^e van het seizoen. Nummer 105 overall.

08-09-2010 om 19:25 geschreven door Mister 100  

De vorm is er. Ik heb het gevoel dat ik terug op het niveau rij van mijn beste jaren. Maar dat dit geen garantie is voor succes, mocht ik de laatste weken ondervinden:

·         Buggenhout, meermaals mee in de aanval, maar de goeie ontsnapping met 7 gemist: 8^e.

·         Evergem: 2^e in het Belgische kampioenschap, geen verhaal tegen de Van Oyen-brothers. 

·         Kapelle od Bos: van bij de start in de aanval, laatste ronde pas terug ingelopen. 

·         St. Lievens Esse: 8^e na de 7 ontsnapten.

·         En zaterdag nog eens 2^e nadat ik een half koers mee in de aanval was, maar op het laatste iemand domweg liet wegrijden.

Allemaal gemiste kansen, ik werd er wat moedeloos van. Het wou niet meer lukken.

Maar vandaag, terwijl ik het het minst verwacht had, is het er dan toch van gekomen. In Aalst startte ik achteraan. Aangezien het m’n 3^e wedstrijddag op 4 was, was ik van plan om me de eerste helft van de koers koest te houden en daarna te kijken wat de benen vertelden. Maar het liep anders. Op het einde van de eerste ronde riep iemand dat de C-renners, die één minuut voor ons waren gestart nog maar juist gepasseerd waren. Om niet het risico te lopen dat er enkelen naartoe zouden springen reed ik naar voren. En vooraan gekomen kon ik me blijkbaar niet houden en trok zelf in de aanval. 6 renners schoven mee en in een mum van tijd reden we naar de C’s toe. Op dat moment was ik zeker dat ook de rest van de groep de aansluiting zou maken. Maar nee, in de verste verte waren ze niet meer te bespeuren. De C-renners, die blijkbaar een rustige start genomen hadden, begonnen nu wel door te trekken zodat we veilig zaten.

Maar nu de sprint nog. Met 7 in een aparte sprint, zou ik geen probleem hebben. Maar nu, in een groep van een 60-70 renners zou het diegene worden die zich best kon plaatsen die het laken naar zich toe zou trekken. En met constant keren en draaien in de laatste kilometers was dit niet zo evident. Maar ik slaagde in m’n opzet. De Feryn’s hielden de snelheid vooraan zeer hoog maar ik kon goed opschuiven en ging als 8^e, maar 1^e C, door de laatste bocht. Toen ik zag dat er achter mij zelfs een gat viel was ik zegezeker. Ik hoefde zelfs niet meer vol te sprinten en kon al meters voor de eindmeet de armen in de hoogte steken. Na 2 maanden zonder, eindelijk nog eens een deugddoende overwinning.

23-08-2010 om 14:58 geschreven door Mister 100  

Vanaf hier, en dat tot eind 2009 ga je me met minder enthousiasme over mijn overwinningen zien schrijven. Om één of andere reden lukte het blijkbaar niet meer om te koersen. Mee in ontsnappingen geraken, wat voorheen normaal was, kwam nog zelden voor. Ik werd een meeloper. En de reden dat ik toch nog overwinningen behaalde was dat ik me nooit moe maakte (kon maken) in koers maar nog altijd over een goeie sprint kon beschikken. Ik heb het altijd larie gevonden, de niet sprinters die zich druk maakte op sprinters die de koers niet maakten. Een sprinter moet de koers niet maken. Die moet mee zijn. De niet-sprinter, die moet weggeraken.

Maar in die periode was ik dikwijls verlegen als ik won. Ik kon de koers niet meer maken, maar stond soms wel op het podium. Mea culpa, mannen, maar ik wou dat het anders was geweest.

En wat was de reden ? Ik heb naar alles gezocht. Uit een bloedonderzoek bleek ik hemachromatose te hebben (teveel ijzer in het bloed). Dat zou de reden zijn. Maar toen dat terug onder controle was, ging het nog geen lap beter, zeg maar nóg slechter. Een scan bracht ook een klein nierprobleem aan het licht. Was het dat ? Hoogst onwaarschijnlijk.

Pas 3 jaar later werd de reden gevonden. Al jaren neem ik oogdruppels en 3 jaar terug was ik van merk veranderd. Maar wie denkt dat zoiets problemen kan veroorzaken. Tot ik bij toeval de bijsluiter nog eens in handen nam. En wat las ik daar ?

- allergische (overgevoelig) reactie kan ontstaan op de luchtwegen.

- een vernauwing van de luchtwegen kan onstaan.

- niet gebruiken wanneer u een heel langzame polsslag hebt.

Nu moest ik niet meer twijfel. Dat was wat me al jaren achteraan in het peloton hield. Half 2009 ben ik dan op een ander middel overgeschakeld ( Xalatan, een middel dat we bij ons (Pfizer-Puurs) maken !!). Bijna onmiddellijk voelde ik een verbetering. Maar ik had mijn lichaam de afgelopen 3 jaar steeds over zijn toeren laten gaan, het duurde dus nog even alvorens dit zich volledig hersteld had. Slechts halfweg 2010 reed ik wedstrijden waarvan ik kon zeggen dat ik terug op volle kracht was.

Ik heb mijn les geleerd: lees altijd de bijsluiter ! Maar ik heb er vele mooie koersjaren mee verloren.

17-08-2010 om 11:03 geschreven door Mister 100  

Als je in een week voorafgaande aan een kampioenschap 2 overwinningen boekt, ga je met extra vertrouwen, maar ook extra druk van start. De overwinningen werden behaald bij de BVWB en de WAOD, maar dit was de VWV, volgens mij in 2006 de sterkste bond.

Het ging dus over een provinciaal kampioenschap. Dat was nu eens een titel die ik al lang nastreefde. Al 4x won ik op een PK van Oost-Vlaanderen, en éénmaal op dat van Vlaams-Brabant, maar natuurlijk krijg je daar de trui niet. Vandaag moest het dus gebeuren.

Het was een ongelofelijk harde koers. Hoge snelheden, vele korte bochten,de ene demarrage na de andere en een hoop toppers in bloedvorm. 5 renners konden zich afscheiden en dat bleek al direct gevaarlijk te zijn. Hoe we ook reden in de achtergrond, ze bleven met een 100-tal meter voor ons uitrijden.  Niet moeilijk, hardrijders als Vos, Smolders en Van Hove waren mee. Op een gegeven moment brak het ook in de groep en reden we met 5 weg. Het mocht niet te lang meer duren. We moesten zo snel mogelijk het gat dichtrijden. En het lukte. Even voorbij halfkoers waren met 10. De rest mocht het vergeten. Lang duurde de relatieve rust niet. De vele hardrijders wisten immers dat ze in de sprint minder kans maakten en probeerden er van onder te muizen. Telkens was er gevaar, moest het gat zo snel mogelijk worden dichtgereden en was er weer de volgende die het probeerde. Bij het ingaan van de laatste ronde waren we nog samen. Toen trokken weer 2 renners in de aanval. Ze namen 50m. Ik zag de trui al aan m’n neus voorbij gaan. Dus nam ik zelf het initiatief en reed het gat op m’n eentje dicht. Maar toen viel het stil en kwam de rest ook terug. Weer een aanval, met hierbij Alex Ackermans, de man die ik het meest vreesde in de spurt. En weer kwam er geen reactie en moest ik zelf gaan. Op een 500m van de meet zat ik terug in het wiel en net toen ook de anderen aansloten ging ik keihard aan. Nog 400m. Was dat niet te ver? Nee, de aankomst ging lichtjes bergaf en ik wist dat ik niet stil zou vallen. Ik nam enkele lengten voorsprong en gaf die niet meer prijs.  Met een drietal lengten voorsprong bereikte ik de eindmeet. Na een Belgische en een Vlaamse, nu ook een Provinciale Titel. Een trui die ik met trots zou dragen !

3 zeges op 8 dagen, in drie verschillende bonden, met een kampioenentrui als kers op de taart !

CATEGORIE C (30 deelnemers):

1. SUYS FRANK (Kampioen C);2. Boschmans Jozef;3. Frank Patrick;4. De Swert Rudy;5. Smolders Ronny;6. Vos Peter;7. Ackermans Alex;8. Geerts Chris;9. Van Steerteghem Eric;10. Van Hove Jan;11. Borremans Hendrik;12. Boeckx Marc;13. Willemsen Marc;14. Bloemen Rudy;15. Van Herck Willy;16. Heulens Marc;17. Goemans Alex;18. Santens William;19. Baptist Dirk;20. Haest Eddy

17-07-2010 om 20:50 geschreven door Mister 100  

Enkele dagen na de eerste zege in Denderhoutem was er een wedstrijd in Boeckhoute. Mooi parcours, brede banen, maar altijd lastig met de wind die in de polders altijd van de partij is. Ik voelde mij weer top en als ik de deelnemerslijst bekeek, moest ik het in een spurt zeker kunnen afmaken. Maar ik ging niet afwachten, want een ontsnapping zat er hier wel in. Bij elke poging ging ik mee, maar geen enkele droeg ver, zodat het uiteindelijk toch een massaspurt werd. Van ver zette ik aan. De enige die me nog enigsins kon bedreigen was Rudi Saelens? Geen verrassing, hij had me immers al enkele malen geklopt, maar aangezien hij niet regelmatig meer koerste, was ik hem wat uit het oog verloren. Uiteindelijk kon ik hem toch nog vrij makkelijk afhouden en behaalde mijn tweede zege in 5 dagen.

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Rudi Saelens 3.Danny Van Oyen 4.Ivan Wulffaert 5.Arie De Moor 6.Luc Verheyen 7.Marc Borghgraef 8.Filip Vereecke 9.Ko Harms 10.Luc De Muynck 11.Frank Van Haecke 12.Gunther Van Den Bosch 13.Jurgen Moreels 14.Jean-Marie Vandenbussche 15.Fabien De Cruyenaere 16.Henny De Bouver 17.Denis Lust 18.Luc Joos 19.Danny Van Hoof 20.Geert Smet 21.Johan De Rop 22.Bob Wouters 23.Wim Heyndrickx 24.Alain Bogaert 25.Marc Vleminck

17-07-2010 om 10:37 geschreven door Mister 100  

Na een prachtig seizoen 2005 was ik wat overmoedig geworden. In 2006 nam ik terug een Elite-vergunning. Niet om wekelijks bij de Elite te rijden, maar toch regelmatig, in combinatie met de vrije bonden. Maar dat had ik beter niet gedaan. Ondanks enkele mooie uitslagen, zoals 25^e op 160 deelnemers  in het Provinciaal kampioenschap (een wedstrijd over 140 km !) heb ik daar meer slecht dan goed mee gedaan.  De recuperatie na een Elite-wedstrijd duurde meestal 3 dagen, wat conditie opbouwen onmogelijk maakte. Ik ben daar dus te oud voor, dat was de conclusie.

Het duurde ook tot eind mei voor ik enig niveau haalde. Maar zoals ik dat al dikwijls had meegemaakt, eens de vorm er was, volgde ook de overwinningen.

De eerste kwam er in Denderhoutem. Een eerste zege ook bij de BVWB. Deze bond was een jaar voordien opgericht en ik had me daar nu ook een vergunning genomen. Op het zware parcours reden we vrij snel met 6 voorop. Eén van hen was Yvan Wulffaert, een renner waarmee ik geen al te beste verhouding had. Yvan was duidelijk de betere van de kopgroep en demarreerde al vrij snel. 2x ging ik hem halen, 2x hield hij de benen stil. Toen hij een derde maal ging liet ik hem 100m nemen en sprintte toen op een stuk valsplat naar hem toen. Weer hield hij de benen stil, wetende dat ik aan de meet de snelste zou zijn. Nu werd het tijd om me eens kwaad te maken. “Kijk Yvan”, zei ik, “ik kan vandaag elk gat dichtrijden en ik ben de snelste. Dus vandaag win ik. Als je graag tweede bent, zou ik nu maar mee beginnen rondrijden !”  Het lukte, Yvan had het begrepen. We reden samen meer dan een minuut weg van de rest en, zoals verwacht, had ik geen moeite om de spurt te winnen.

17-07-2010 om 10:18 geschreven door Mister 100  

Wedstrijd in Wingene. Ik was naar daar getrokken omdat zoon Roeland er het Belgische kampioenschap van Belgacom reed. Roeland werd mooi tweede in de Elite-reeks. Enkel VWF’er Stefaan Paridaens was hem te snel af.

Ik reed zelf mee in de “toeristenreeks”. Zoals ingewijden al lang weten: toeristen die koersen, dat bestaat niet. Van de 62 renners die er aan de start kwamen, zijn er zeker 50 die een vergunning hebben in één of andere bond. Er waren 2 klassementen: -45 en +45. Goed nieuw was dat er zich slechts 2 “oudjes” aanboden. Maar dat betekende wel dat ik met mijn 49 de oudste was van gans de bende. Toch wou ik me niet laten doen. Halfweg plaatste ik een ontsnapping en kreeg 3 renners in het wiel. Spijtig dat er maar één bij was die fatsoenlijk kon overnemen. Toch hielden we het 2 ronden vol alvorens de groep ons terug op de nek viel. Nog enkele malen probeerde ik mee te gaan in ontsnappingen maar die droegen nooit ver. Nu moest ik dus enkel mijn enige concurrent in de gaten houden. En dat zag er zeker geen pannenkoek uit. Een boom van een mens die niet uit de eerste tien van de groep ging. En met het postuur van een sprinter was ik dus niet zeker van mijn zaak. Ik plaatste mij in zijn buurt en toen hij even langs rechts inschoof ging ik langs links naar voor. De laatste, gevaarlijke, bocht op 200m van de meet, nam ik aan de binnenkant. Twee renners vóór mij haakten in mekaar waardoor ik even in de remmen moest. Als 7^e kwam ik over de meet en in het uitbollen zag ik de andere +45-er me voorbijrijden. Toen was ik pas zeker van de winst.

Op het podium, een mooie medaille, een grote fles bier en 20€ prijzengeld. Toeristenwedstrijd ?

27-06-2010 om 09:53 geschreven door Mister 100  

14 overwinningen had ik al. 15 leek me een mooi getal, maar het was al oktober. Nog 3 wedstrijden had ik de kans. Maar de vorm was wat weg, ik had me er dan ook eigenlijk al in berust dat het bij 14 zou blijven.

In Sint-Gillis was er traditioneel een einde seizoenswedstrijd waarin alle veteranen-reeksen samen van start gingen. Met 135 waren we, en er werd gevlogen van de eerste tot de laatste meter. Zoals ik al zei, de vorm was niet meer je dat. Ik zat dan ook nier echt in de wedstrijd en hield me de ganse wedstrijd schuil in de buik van het peloton.

Bij een hoge snelheid en met zo’n groot peloton, is het ook niet altijd makkelijk op weg te raken. De wedstrijd leek dan ook op een massaspurt af te stevenen. Op 1 km van de meet was ik langs rechts naar voor gereden. En net op het moment dat ik vooraan kwam, sprong iemand langs links weg. In een flits (dit zijn momenten waar je niet kan bij nadenken. Je doet iets in het impuls van het moment) ging ik er achteraan. In het peloton werd getwijfeld. Dat was mijn kans. Ik kon niet zien wie de eerste aanvaller was, maar besloot het zekere voor het onzekere te nemen. Constant achteromkijkend bleef ik op 10m van m’n voorganger hangen. De groep zat al op een kleine 100m. Dat zag er goed uit. Op een 400m voor de meet reed ik er naartoe. Hij (weet nog steeds niet wie het was) viel compleet stil, zodat  ik, eens in het wiel, vol doorging. De zege was binnen, zoveel was zeker. De laatste 100m reed ik met de armen in de hoogte, meet een sprintend peloton van meer dan 100 renners achter me aan. Dit is één van de overwinningen die me het meeste plezier heeft gedaan. Onverwacht, maar op zo’n mooie manier. Spijtig dat ik van deze aankomst nooit geen foto heb gezien.

De laatste 2 wedstrijden werd ik nog 2^e en 4^e. Mijn totaal voor 2005 was dus 15 overwinningen. Nog steeds een persoonlijk record. Neem daarbij nog 8x een tweede plaats en 9x derde, plus een titel van kampioen van Vlaanderen, dan mag je van een superseizoen spreken.

20-06-2010 om 17:39 geschreven door Mister 100  

Een 3-daagse in Opwijk, wedstrijden op woensdag, zaterdag en zondag.  Hier had ik mijn zinnen op gezet. De eerste rit startte voorbeeldig. Met een 10-tal renners konden we ons afscheiden.  Er zaten enkele snelle mannen in de kopgroep. Patrick Sergooris was er één van maar ook dorpsgenoot Gino Robberecht is in een sprint niet te onderschatten. Ik had het goede wiel, dat van Sergooris. Op het moment dat hij aanging remonteerde ik direct. Patrick hield goed stand, maar moest tovh met een halve fietslengte de duimen leggen.

Ook in de 2^e rit had de overwinning erin gezeten, maar ik zat al teveel met het eindklassement in gedachte. Toen in de laatste ronde 2 renners wegsprongen heb ik even te lang getwijfeld. De vogels waren gaan vliegen. Maar met een derde plaats nog ik toch een grote optie op de eindwinst.

Voor de start van de derde rit had ik het klassement eens bekeken. Als ik geen totale offday had, moest ik maar 2 renners in’t vizier houden. Eén van hen waas een renner van het Rudyco-team. Nog maar pas was de start gegeven of hij trok er met enkele ploegmaats vanonder. 7 renners reden direct met 100m voorsprong op de groep. Ik moest iets doen, en veel hulp zou ik niet krijgen. Op kop van de groep sleurde ik de rest terug bij, maar dat had veel van m’n krachten gekost. Toen kort nadien weer een ontsnapping werd gevormd van 10 renners was ik weer niet mee. Mijn twee concurrenten gelukkig ook niet, maar misschien zat er wel iemand anders bij die nog vrij kort in het klassement stond ? Zover had ik niet gezien. De 10 waren definitief weg, er zat dus niets anders op dan niemand meer te laten rijden en me zo kort mogelijk te plaatsen in de spurt. Dat lukte. Uiteindelijk werd ik 12^e. Het was nog even bang afwachten, maar al vrij snel viel het verdict. Ik had inderdaad de 3-daagse gewonnen !

20-06-2010 om 17:34 geschreven door Mister 100  

Niet alleen was de vorm goed in die periode, vooral mijn vertrouwen in een spurt was niet stuk te krijgen. En dan is het makkelijk rijden.  Je zorgt dat je mee bent in de ontsnapping, of, als niemand wegraakt, haal je je sterkste wapen boven. Zo gebeurde het ook in Ertvelde. Elke ontsnapping waas ik mee, maar een echte afscheiding kwam er niet. Een massaspurt was het resultaat. Ik ging van ver aan en haalde het aan “Het Biermuseum”met enkele lengten voorsprong op oa Wulffaert en Goossens.

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Ivan Wulffaert 3.Marc Goossens 4.Arie De Moor 5.Peter Kerckaert 6.Patrik Verrijckt 7.Françus Van Gorp 8.Freddy Vlerick 9.Patrick Watteny 10.Marc Vleminck 11.Geert De Buck 12.Luc Callant 13.Marc Couckuyt 14.Denis Lust 15.Rik Van Wassenhove 16.Georges Vergauwe 17.Gerrit Vermassen 18.Stefan Motmans 19.Franky Taelman 20.Philippe Lacquet 21.Bob Wouters 22.Dirk Goossens 23.Danny Van Oyen
Cat D: 1.Marc Steenberghe (Lotenhulle) 2.Frank De Wilde 3.Helmuth Tas 4.Roland Coupille 5.Pascal Verlez 6.Hilair Heye 7.Etienne Van de Velde 8.Patrick De Smet 9.Rob Ocraft 10.Patrick Van Hulle 11.Andy Van der Plaetsen 12.Louis Moens

4 dagen later, hetzelfde scenario in Oosteeklo. Daar gebeurde het wel  meer dat de wedstrijd op een spurt uitdraaide en eentje die op m’n lijf geschreven was. Ik had niet voor niet als 3x gewonnen aan “ De Braeme” en ook al 3x honderd meter verder aan “De Pluim”.  Ik zat nog vrij ver toen de spurt opgang getrokken werd, maar slaagde erin iedereen te remonteren. M’n 7^e zege in Oosteeklo was een feit.

Cat C: 1. Frank Suys (Hingene) 2.Georges Vergauwe 3.Jean-Paul Maveau 4.Etienne Claus 5.Freddy Vlerick 6.Patrick Watteny 7.Ivan Wulffaert 8.Dirk De pauw 9.Erwin Van Hoecke 10.Arie de Moor 11.Paul Geerinck 12.Peter Kerckaert 13.Serge De Wever 14.Luc Callant 15.Damien Bracke 16.Walter De Schroodere 17.Patrick Van Peteghem 18.Luc Timbreur 19.Frank Van Haecke 20.Erik Cardon 21.Ringo Van Den Ende
Cat D: 1.Twan De Braber (Hoeven, NLl) 2.Helmuth Tas 3.Frank De Wilde 4.Marc Steenberghe 5.Rob Ocraft 6.Tony Baudonck 7.Daniel Noens 8.Patrick de Smet 9.Johan Martens 10.Gabriel Van Meenen 11.Roland Coupille

16-06-2010 om 20:10 geschreven door Mister 100  

20 augustus 2005 was één van de meest sombere dagen die ik ooit meemaakte. De regen viel met bakken uit de hemel, en het was er nog koud bij. En als je dan als organisator die dag een criterium organiseert, waar dan nog een stukje kassei in voorkomt, dan weet je dat er geen massa vertrekkers aan de start gaan staan. Ik was naar Lokeren gereden, maar heb lang getwijfeld om te starten. Tot een half uur voor de start bleef ik in de auto zitten. Uiteindelijk zette ik m’n verstand even uit (kan altijd van pas komen ;-) ) en ging me inschrijven.  Uiteindelijk namen we met 7 renners de start: 6 C’s en nog één D-renner. Voor hem was de overwinning al binnen ! De afgevaardigden van dienst beslisten om de wedstrijd drastisch in te korten: We moesten slecht 25 km rijden ! Niemand die daar een probleem over maakte. Na slecht één rondje waren we nog met 4. Ik wist dat het simpel ging worden, ik moest er enkel voor zorgen dat niemand wegreed. En om mijn goeie wil te tonen liet ik de 3 voorziene premies door mijn 3 “medevluchters” nemen. Ik kon alles bij mekaar houden en had zoals verwacht geen last om de spurt te winnen. Als je het weer niet meerekent, één van de gemakkelijkste overwinningen die ik ooit behaalde. Maar ja, de afwezigen hebben altijd ongelijk hé (alhoewel, in dit geval …)

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Paul Geerinck 3.Geert Van Speybroeck 4.Geert Smet 5.Ron Van Der Velden 6.Patrick De Jonghe
Cat D: 1.Jan Jacobs (Minderhout)

08-06-2010 om 12:00 geschreven door Mister 100  

4^e seizoenszege ! En dat in eigen gemeente !

In Wintam (parochie van Hingene)  had ik in 2005 al 2x gewonnen bij de VWF. Vandaag had ik er minder hoop op. Vorige week zaterdag gevallen, zondag niet gereden wegens “wonden likken” en woensdag half koers al moeten afstappen toen mijn stuur loskwam. Maar toen ik van huis uit naar de start reed, voelde de benen goed aan. En de aard van het parcours leent zich voor een vroege aanval. Dus na 1 km trok ik er al op uit. Ik slaagde er nog in om alleen door de dorpskern in Hingene te rijden, maar even later sloten nog 4 renners aan. En bij het einde van de eerste ronde waren we met 11. Maar het draaide niet. Sommige (goede) renners kwamen helemaal niet aan kop, waarom weet ik ook nu nog niet. Dus ging ik opnieuw en toen ik 6 renners naast mij telde, keek ik om en waren de andere 4 verdwenen. Met 7 lukte het wel. Er werd mooi rondgedraaid, zo goed zelfs dat we op 3 ronden voor het einde de groep van de C-reeks bijhaalde. En dat was nu net mijn schrik. Ik spurt tegenwoordig liever in een kleine groep en van mijn grootste sprintconcurrent in de kopgroep, Etienne Claus, weet ik dat hij zich zeer goed kan plaatsen. Plus het feit dat in de C-reeks enkele van zijn Rudyco-ploegmaten reden.  Ik moest dus proberen om van dit nadeel een voordeel te maken. Ik koos resoluut het wiel van Etienne, terwijl zijn ploegmaats het tempo erin hielden. Op 500m van de meet, met nog 2 moeilijke bochten te gaan, zag ik mijn kans. Etienne reed links, in het wiel van een ploegmaat, maar met nog iemand rechts van hem. Ik ging vol aan langs rechts, zodat hij onmogelijk meekon. Op het randje van het mogelijk nam ik de 2 laatste bochten. Bij het uitkomen ervan had ik 5 m  voorsprong. Gewonnen spel, dacht ik. Maar toen ik op 100m van de meet even omkeek, zag in Claus vlak achter mij. Gelukkig viel ik niet stil zodat ik aan de meet nog net een wieltje voor had.  

Het doet altijd goed om te winnen in eigen gemeente. Het is de 4^e keer in mijn carrière dat dit lukt. De 4^e zege ook dit seizoen en de totale teller staat al op 102 !

D -reeks
1 FRANK SUYS (Hingene)
2 Etienne Claus (Hamme)
3 Eddy Vermeir
4 Luc Podevin
5 Roland Mersseman
6 Hugo Lismont
7 Eddy Mertens
8 Roger Schouppe
9 Luc van Mol
10 Francis De Ridder

06-06-2010 om 12:41 geschreven door Mister 100  

Na m’n achtste zege én de titel van Kampioen van Vlaanderen, moest ik het noodgedwongen wat rustiger aandoen. De dag na Ouwegem was ik los uit de wielen gereden en ook de volgende wedstrijd was ik niet vooruit te branden. Diezelfde avond was duidelijk waarom: ik lag met koorts in bed.

Vrij snel was ik er terug door, maar na ziekte heb je altijd enkele wedstrijden nodig om terug op niveau te komen.

We waren een maand later en er was nog een wedstrijd in eigen gemeente. Zou ik m’n overwinning van vorige maand nog eens kunnen overdoen ?

Ook m’n zoon reed mee, en we reden in dezelfde reeks: de C’s.

Het peloton bleef lang gesloten, maar rond half wedstrijd reden 8 renners weg. Roeland was erbij ! M’n eerste idee was om af te stoppen maar toen ik reageerde op een uitval en we enkele meters namen, besliste ik om te proberen alleen het gat te dichten. Niet makkelijk want ze reden al zo’n 200m voor. Het duurde meer dan een ronde, maar ik slaagde in mijn opzet. Ik sloot aan, terwijl de rest van de groep al op een minuut reed.  Met z’n tweeën mee voorop, dat was nog nooit gebeurt !

Bij het ingaan van de laatste ronde vroeg ik aan Roeland hoe het ging. “ Niet te best meer” was z’n antwoord. Ik moest dus m’n eigen kans gaan. En dat was ervoor zorgen dat niemand wegreed.  In Hingene-dorp, op een 3-tal kilometer voor de meet reden 2 renners weg. Ze namen 50m, dus ik moest reageren. Op kop van de groep reed ik het gat toe. En wie sprong er vanachter mijn rug weg toen we aansloten: Roeland ! Even werd er getwijfeld zodat hij 50m nam. Ik zette mij vooraan en keek constant om zodat het voor iedereen duidelijk was dat ik nu alle aanvallen zou afslaan. De eerste die probeerde kreeg me direct in het wiel, en gaf het op. Roeland had nog steeds dik 50m. Weer een aanval. Weer zat ik direct op het wiel. Tweede poging afgeslagen ! Zou het lukken ? Opnieuw een aanval, en opnieuw was ik mee. Maar deze keer gaf die kerel niet op. Hij bleef op kop rijden. Ook toen ik even naast hem kwam, ging hij door. Resultaat, op 500m voor de meet was Roeland eraan voor de moeite. Dus moest ik het afmaken, en door de frustratie van een gemiste kans sprintte ik nog harder dan anders. De rest werd op lengten gereden !

23-05-2010 om 21:54 geschreven door Mister 100  

Normaal reed ik in 2005 enkel in m’n eigen reeks: C (vanaf 40 jaar). Hierop maakte ik slechts enkele uitzonderingen, namelijk de wedstrijden van de “Ronde van Nazareth”. Dit is klassement voor AB-renners in en om de gemeente Nazareth. Voorheen was dit een klassement voor de T-reeks, en had ik daar mooie uitslagen behaald in het eindklassement, doch nog nooit was ik er geslaagd een rit te winnen.

In Ouwegem had de derde rit van 2005 plaats. En de wedstrijd was ook het kampioenschap van Vlaanderen voor AB’s (één trui voor de twee reeksen samen). Een rare kronkel in het WAOD-reglement is dat, ondanks dat ik een C-vergunning had, ik toch in aanmerking kwam voor de titel omdat het een “jongere reeks” betrof. Niet dat ik daaraan dacht, het klassement was m’n enige doel.

Ouwegem is een vrij lastige wedstrijd met een lang stuk valsplat met als uitloper een stukje kassei aan de kerk. In de tweede ronde gingen we er daar met 8 vandoor met oa: Kristof Muys (toen nog op zijn voetstuk), Van Geertsom (altijd sterk), Timbeur en de Nederlander Peter Mol. Peter had de 2 eerste wedstrijden van de Ronde gewonnen.  Er werd mooi rondgedraaid zodat de rest van het deelnemersveld voor de 9^e plaats kon rijden. De laatste ronden begon het steekspel. Vele uitvalspogingen, maar telkens was het Kristof Muys die iedereen ging terughalen. Hij waande zich duidelijk de snelste, maar daar dacht ik anders over. Laat hem maar doen, ik zat in een zetel.

De aankomst was eerst licht bergaf om dan de laatste 100m terug licht bergop te gaan. Ideaal. Van ver aangaan en standhouden, dat was wat ik moest doen. Op een 300m van de meet zette ik vanuit laatste positie de spurt in, waardoor ik iedereen verraste. Ook Muys, die nog wou schakelen en hiermee zijn ketting van het tandwiel trok. Ik ging vol door een haalde het met lengten voorsprong. Later hoorde ik Muys nog vertellen dat hij me zonder kettingprobleem zeker zou geklopt hebben. No way, Kristof !!

16-05-2010 om 00:00 geschreven door Mister 100  

Schoondijke, weer zo’n dorpje in de Zeelandse polders, in de buurt van Sluis. Slechts een 20-tal vertrekkers. Met de vorm van de laatste weken moest dit vandaag m’n 7^e van het seizoen worden.  Met 6 C-renners raakten we al snel voorop samen met het “gouwe ouwe”-duo Patrick Van Rentergem en Wim De Waal. Toen daar nog Luc Callant en Freddy Vlerick met pech wegvielen, mocht het niet meer misgaan. Maar pech kan iedereen overkomen hé. Op enkele ronden van het einde ging Van Rentergem in de aanval. De Waal reageerde natuurlijk direct en wij, C-renners, lieten begaan. Al speelde ik wel met het idee van, eens ze een 100-tal meter voorsprong hadden, te proberen om in m’n eentje het gat toe te rijden. Maar net toen ik dat wilde doen viel, bij het schakelen, m’n ketting van het tandwiel. Iets wat bijna nooit gebeurde, maar nu dus wel. Het duurde even voor het euvel verholpen was zodat geen 100m voor, maar 100m achter lag ! Maar in een mum van tijd was ik terug bij m’n medevluchters. Even later ging Arie De Moor. Ik wachtte even en ging er dan alleen naartoe. Met z’n tweeën gingen we op de meet af. Arie was gebrand om z’n eerste zege ooit te halen, maar wist dat ik sneller was. Hij zou dus nog even moeten wachten (intussen heeft hij ook al een heel palmares bijeengefietst.) Zoals verwacht had ik geen probleem in de spurt. Opdracht volbracht !

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Arie De Moor 3.Paul Geerinck 4.Philippe Lacquet 5.Henri De Decker 6.Marc Borghgraef 7.Georges Vergauwe 8.Alex Goossens 9.Carl Crabtree 10.Chris Verroeye 11.Danny Van Hoof 12.Luc Callant 13.Freddy Vlerick 14.Rudy Buzeyn 15.Patrick Van Peteghem
Cat D: 1.Patrick Van Renterghem (Bellem) 2.Wim De Waal 3.Marc Heul 4.Hilair Heye 5.Helmuth Tas 6.Rob Ocraft 7.Frank De Wilde 8.Willy De Sutter

14-05-2010 om 11:48 geschreven door Mister 100  

Vandaag nog eens naar de LFT getrokken. Wedstrijd in Slypskapelle. Om even te situeren heb ik er Wikepedia bijgehaald:

Slypskapelle (plaatselijk Slyps) is een dorpje in de Belgische provincie West-Vlaanderen. Het dorpje ligt in de gemeente Moorslede, een drietal kilometer ten zuiden van de dorpskern van Moorslede, en een tweetal kilometer ten noorden van de deelgemeente Dadizele. Het telt ongeveer 1000 inwoners. In het dorp bevinden zich basisvoorzieningen (lokale middenstand) en ook nog een cultureel centrum.

Aan dat Cultureel centrum was het te doen.  Nadat ik de omloop verkend had, vond ik dat deze veel weg had van Kruishoutem, met een aankomst zoals in Burst. Daar ik enkele weken terug deze twee wedstrijden kon winnen, zag ik het vandaag wel zitten. Alleen was er wat meer wind dan toen. En in het vlakke, open  westvlaamse land, voel je die nog dubbel zo hard. Er waren al enkele ontsnappingen geweest, maar deze droegen nooit ver. Toen er zich een 5-tal loswerken waaronder Patrick Watteny (dit jaar al 3x winnaar bij de LFT) wist ik dat ik moest reageren. Met nog enkele renners in het wiel reed ik ernaar toe. Maar kort nadien kwam ook de rest van de groep aansluiten. Ideaal moment, dacht ik, om het nog eens te proberen. Ik ging terug in de aanval, maar niemand volgde. Spoedig had ik 100m. Dan moet je doorgaan natuurlijk. Heb ik niet meer kans in de spurt ? Ja natuurlijk, maar het deed verdomd deugd om nog eens alleen voorop te rijden. Dat moet al een tijdje geleden geweest zijn ! En het ging goed. Ondanks de zware stukken met de wind op de kop, lukte het me om een 20-tal seconden voorop te rijden. Zou het dan toch lukken ?

3 ronden hield ik het vol, tot in de voorlaatste. Toen was de groep terug genaderd tot op een 50m. Ik liet me inlopen in de hoop nog even op adem te komen en toch nog m’n kans in de spurt te maken.

Alles bleef samen. Zoals in Burst, wou ik proberen om eerst door de laatste bocht te gaan, maar op de smalle wegen geraakte ik niet meer volledig vooraan. Rond de 10^e plaats draaide ik. De eerste B’s waren te ver, maar als eerste C  had ik nog een ruime voorsprong op de nummer 2, Ronny Lapeire.

08-05-2010 om 22:46 geschreven door Mister 100  

Meestal moet ik een stukje rijden om in één van de vrije bonden aan een wedstrijd deel te nemen. Enkele malen per jaar kan dat toch in m’n eigen streek: Klein-Brabant. En nu zelfs in eigen gemeente: Wintam, een gehucht van Hingene. Maar het begon al goed. Ik had me thuis klaargemaakt en reed met de fiets naar de start. In de dorpskern van Hingene staan enkele paaltjes als wegversmalling. Ik wist dat, want dagelijks rij ik er minstens 2x voorbij. Maar door een onoplettendheid toen ik omkeek naar de voorbijrijdende E-reeks, botste ik pardoes tegen één van die paaltje aan. Ik kon me nog net rechthouden maar door de schok was één van m’n schoenplaatjes verschoven. Terug naar huis rijden was geen optie, m’n vrouw was ook al naar de koers vertrokken dus ik kon niet meer binnen. Dan maar doorrijden en hopen dat ik daar nog iets kon rechtzetten. Enkele mensen heb ik een schroevendraaier gevraagd maar niemand had er één bij. En het was tijd om naar de start te gaan. Dan maar zo vertrekken en hopen dat ik geen last zou krijgen.

De vorm was er, dus dat was geen probleem. En de voet stond wel wat schuin, wat een raar gevoel was, maar echt last had ik er niet mee.

Het was intussen ook beginnen regenen en toen ik halfweg in de aanval trok en het rond punt aan het voetbalplein in Hingene aan de binnenkant nam, hoorde ik achter mij een valpartij. Even verder waren we met 5 voorop en deze ontsnapping bleek de goeie te zijn. Naar het einde toe begon ik de scheve zit wel te voelen maar probeerde er niet teveel aan te denken. Het kwam tot een spurt en het was alles geven tot de laatste meters om de concurrenten (geen uitslag meer teruggevonden, namen vergeten) af te houden. Maar het lukte. Zege nummer 6, in eigen gemeente!

Na de wedstrijd mocht ik als toemaatje nog eens naar de dopingscontrole. Het was in gans m’n carrière pas de derde keer. En de derde keer negatief natuurlijk !

04-05-2010 om 21:52 geschreven door Mister 100  

Met de WAOD naar Herselt. Volledig uit de richting van waar normaal de WAOD-koersen plaatshebben. Dat betekent minder de gewone renners, meer met een dagvergunning. Het parcours was er eentje tussen de bossen en, wat ik niet direct in deze streek verwacht had, vrij zwaar. Aan de aankomst ging het goed bergop en dat hielt toch een 4 à 500m aan. In de derde ronde verbrokkelde de groep. Dat was duidelijk de moment en als laatste kon ik aansluiten bij de kopgroep van 7 renners. Enkele ronden later splitste het nog eens in 2, vooral onder druk van ene Jef Biermans. Ik was mee. Jef probeerde elke ronde aan de aankomst weg te raken, maar lukte daar nooit volledig in. Naar het einde toe was de verstandhouding door deze aanvallen compleet zoek zodat een achtervolgend groepje nog terug kon aansluiten.

En dan de sprint, nou ja sprint ?. Arie De Moor probeerde het nog en nam een kleine voorsprong. Op 400m van de meet reden 3 renners één voor één voor de rest, met telkens een 10m tussen. Wachten kon niet meer. Gelukkig kreeg ik een aankomst zoals ik die graag heb. Op de grote versnelling ging ik aan en reed van de een naar de andere. Op 100m van de meet had ik al gewonnen spel. De 4^e zege was een feit .

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Martin Proost 3.Arie De Moor 4.Jef Biermans 5.Daniel Van Der Mieren 6.Dirk De Pauw 7.Marc Borghgraef 8.Philippe Lacquet 9.Geert De Buck 10.Stefan Motmans 11.Geert Hoefman 12.Erwin Engelen 13.Herman Proost 14.Wim Heyndrickx 15.Danny Van Hoof 16.Stefan Counette 17.Wim Haspeslagh 18.Dirk Van Den Wijngaert 19.Dirk Onghena 20.Rudy Verheyen 21.Kris De Moor
Cat D: 1.Bert Ter Harmsel (Meer) 2.Eric D'Haene 3.Rob Ocraft 4.Chris Geerts 5.Rene Urhens 6.Marc Docx

Eén dag later trokken we naar “Waterlandkerkje”. Waar ? Ja, Waterlandkerkje, een klein dorpje in de polders. Op hun website kan je volgende verklaring vinden naar de naam: ”Dit dorpje is ontstaan uit een kerk, waar in de loop der tijd wat gebouwen omheen zijn gebouwd. Op oude kaarten werd het gehucht aangeduid als Klein Kerkje, in de volksmond werd (en is) dit 't Kerkje. In 1796 werd de officiele naam Waterland en rond 1820 kreeg het dorpje zijn huidige naam. Dit was voornamelijk om verwarring met Waterland-Oudeman, een Belgische gemeente die 5 kilometer verderop ligt, tegen te gaan.”

Ik had een zeer goeie dag en halfkoers trok ik zelf in de aanval. 3 renners gingen mee: Marc Borghgraef, Luc Callant en Peter Kerckaert. De verstandhouding waas niet optimaal. Alle 3 wisten ze dan ook dat, wanneer ze met mij naar de meet gingen, ze gingen geklopt worden. En dus smeden ze een plannetje: Om beurt demarreren. De voorlaatste ronde begonnen ze eraan, maar ik was sterk genoeg vandaag. Op elke aanval reageerde ik direct waarna er weer iemand vanachter m’n rug sprong. Maar ik hield stand. In de laatste kilometer ging Luc Callant nog weg. Ik gaf hem 10m om een springplank te hebben. Dan ging ik aan en net voor de laatste bocht nam ik de leiding om die niet meer af te staan. Het was 3 tegen één vandaag maar het werd fair gespeeld. Nummer 5 (en we zijn nog maar in mei).

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Luc Callant 3.Marc Borghgraef 4.Peter Kerckaert 5.Pascal Van De Velde 6.Etienne Claus 7.Georges Vergauwe 8.Freddy Vlerick 9.Arie De Moor 10.Kris De Moor 11.Frank Gommers 12.Patrick Watteny 13.Patrick Joos 14.Dennis Kerckhaert 15.Henri De Decker 16.Erwin Van Hoecke 17.Stefan Motmans 18.Patrick Van Peteghem 19.Jean-Pierre Delthijn 20.Paul Geerinck 21.Wim Heyndrickx 22.Frank De Block 23.Danny Van Oyen 24.Gerrit Vermassen 25.Daniel Denis
Cat D: 1.Wim De Waal (Axel, Ned) 2.Helmuth Tas 3.Patrick Van Hulle 4.Marc Steenberghe 5.Rob Ocraft 6.Tony Baudonck 7.Willy De Sutter

02-05-2010 om 10:33 geschreven door Mister 100  

In Kortemark had ik het jaar voordien voor het eerst een wedstrijd in West-Vlaanderen gewonnen, dus ging ik terug naar daar. Eigenlijk moest ik op een feestje zijn. M’n kleinzoon London werd die dag één jaar. Maar ik kreeg een paar uur “vrijstelling” als ik beloofde om de bloemen mee te brengen.

Enorm veel wind die dag, en al vrij vlug lag de wedstrijd in een beslissende plooi. Met 6 konden we wegrijden. Ook hardrijder en D-renner Patrick Van Renterghem zat mee voorop. Met zo’n “brommerke” in de buurt weet je dat het gebeurt is.

Vandaag wou ik echter proberen om alleen aan te komen om een speciaal zegegebaar te maken. In de voorlaatste ronde lukte het mij om me los te rukken van de andere C’s (Van Renterghem en Van Hulle) de D’s, waren toen al van ons weggereden. Met één vinger in de hoogte kwam ik over de meet. De belofte was nagekomen. Dacht ik, wat voor de winnaar waren er geen bloemen, maar een fles wijn

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Freddy Vlerick 3.Patrick Verresen 4.Arie De Moor 5.Dirk De Pauw 6.Michel Van Wijnsberghe 7.Patrick Watteny 8.Georges Vergauwe 9.Gerrit Vermassen 10.Patrick De Bruyn 11.Luc Callant 12.Kris De Moor 13.Roland Verhoeven 14.Davy Watteny 15.Carl Crabtree
Cat D: 1.Patrick Van Hulle (Aalter - Bellem) 2.Patrick Van Renterghem 3.Helmuth Tas 4.Gildo Van Parijs 5.Rob Ocraft 6.Hilair Heye 7.Tony Baudonck 8.Alain Messager 9.Willy De Sutter 10.Wim Heggerick 11.Frans Sarazijn

30-04-2010 om 17:27 geschreven door Mister 100  

In Ertvelde-Rieme leerde ik een nieuwe “crack” leren kennen:  Stefaan Kerkhof. Al vrij vroeg had ik door dat hij iemand nieuw was op koersgebied, maar zelden had ik iemand “nieuw” gezien die zo snel kon rijden. Achteraf bleek dat Stefaan uit de Triathlon kwam. Meteen de verklaring waarom hij zo hard met de fiets kon rijden, maar weinig koersdoorzicht had. Het leek wel alsof hij alleen op de weg was en snel thuis moest zijn. Rond halfkoers raakten we met 4 weg: D-renner Wim De Wael en de C’s Marc Borghgraef, Stefaan Kerkhof en ikzelf. Een beter gezelschap om mee op stap te gaan, bestaat er niet. Wim naar een zekere overwinning bij de D’s, Marc die je nooit moet aansporen om te koersen en Stefaan, die reden heb ik al verteld.

We gingen dan ook met 4 op de eindstreep af. Wim sprong nog weg en verwachtte natuurlijk  niet dat iemand zou reageren, hij was dan ook geen concurrent van ons. Maar Kerkhof had het zo niet begrepen, en begon op kop te rijden met Marc en mezelf in het wiel. Zo mooi heeft nog nooit iemand de spurt voor me aangetrokken. Ik won makkelijk voor Borghgraef en Kerkhof.

30-04-2010 om 17:08 geschreven door Mister 100  

2005 kwam  voor mij zoals gewoonlijk traag van start. Buiten een paar verre ereplaatsen was het nog niet veel soeps geweest. Ook in Doorselaer zag het er niet goed uit. Veel vertrekkers, een nerveuze koers en de AB’s die ons kort op de wielen zaten.

Met nog 2 ronden te gaan was het zover. De AB’s liepen ons in net in de aankomstzone. De speaker was duidelijk: “CD’s NIET aansluiten !”. Maar probeer zo’n groot peloton op 2 ronden van het einde maar eens tegen te houden. Ik was het, eerlijk gezegd, ook niet van plan om me te laten afzakken, maar in de chaos was ik toch mee achtergebleven. Een 15-tal renners reden mee met de AB’s. Na enig overleg in de groep (weet niet meer wie de voortrekker was) werd beslist om aan de aankomst halt te houden. Zo gezegd, zo gedaan, bij het ingaan van de laatste ronde stonden wij allemaal stil aan de meet. De afgevaardigden , die nog meer chaos vreesden, waren snel met een beslissing: “Doorrijden, de vorige groep wordt volledig gedeclasseerd !” Dat was wat we wilden horen, dus reden we verder.

Er zaten nog wel wat snelle mannen in de groep, maar toch haalde ik het vrij gemakkelijk voor  oa Ackermans, Michiels en Vlerick.

Toen ik terug naar de aankomstlijn reed stonden daar de renners uit de eerste groep luid te protesteren en hun mening te geven over het gebeuren. Ik kon het niet laten om nog wat olie op het vuur te doen. “ Sorry jongens, mag ik even door, ik kom mijn bloemen halen”

Het was niet de eerste keer dat er discussies zijn wanneer twee aparte reeksen mekaar inhalen, en het zal zeker ook niet de laatste keer zijn. Waarom niet ? Omdat er geen duidelijk reglement bestaat. Nochtans is het simpel: Laat de sterkste reeks eerst starten. Als de 2^e reeks de eerste inhaalt, wordt er samen verder gereden. Als de 2^e groep teveel achterstand oploopt, worden ze vroegtijdig uit koers genomen. Simpel toch ?

26-04-2010 om 00:00 geschreven door Mister 100  

23-04-2010 om 13:07 geschreven door Mister 100  

18-04-2010 om 19:36 geschreven door Mister 100  

De eerste zege van het nieuwe seizoen is binnen !

De LFT-wedstrijd in Kruishoutem is geen gemakkelijke wedstrijd. Rondjes van2,9 km door de velden. Eerst een afdaling van een dikke kilometer. Een kort vlak stuk. Dan meer dan een km omhoog , een bocht naar rechts en 50m verder: de aankomstlijn.

De groep bleef enkele ronden samen, maar door een valpartij in de klim lag plots alles uit mekaar. Met 13 vormden we de kopgroep: 9 B renners en ikzelf met nog 3 concurrenten uit de C-reeks.

Halfkoers kwamen we tot op 100m van de 2^e groep uit de A-reeks. Ik had deze week op mijn blog mijn overwinning in Zingem nog beschreven waar ik alleen naar de “jongere” reeks was gesprongen, dus ik dacht: waarom nog eens niet proberen? Bergop trok ik op de grote molen in de aanval. Direct kreeg ik één B-renner (Patrick Van Maeckelbergh) mee. Even later sloten nog 3 B-renners aan. Ik zat dus in een zetel. Elke afdaling nam ik volledig voor mijn rekening. Op de 52x11 en met de wind tegen, haalde ik daar elke ronde 53km/uur ! De klimmetjes liet ik grotendeels aan mijn vluchtpartners over.

We liepen ronde na ronde uit en hadden al een 20” toen er plots een vrachtwagen het parcours opdraaide. Deze had juist de breedte van de weg zodat we geen kant meer uit konden. Weg voorsprong, weg zekere zege. We waren terug met 13. Maar ik wou niet bij de pakken blijven zitten. Met nog 4 ronden te gaan trok ik weer alleen in de aanval. Weer een afdaling tegen 53/u. Toen ik beneden omkeek zag ik één renner op komst. Het was een B-renner. Wat moest ik doen ? Hem laten bijkomen was een goeie hulp voor de resterende 10 km. Maar langs de andere kant zouden dan ook de B-renners uit de kopgroep beginnen rijden.  Ik koos voor het eerste. Met 100m voorsprong reden we verder. Toen we dachten nog 2 ronden te moeten rijden zagen we plots het bordje van de laatste ronde staan. Alles geven dus. De achtervolgers hingen op 50m, maar met korte aflossingen konden we ze nog net afhouden. Toen we beide klaar waren om het zegegebaar te maken hing daar terug hetzelfde bordje: Laatste ronde ! Nu was de veer gebroken. Een tweede maal dat ik dacht gewonnen spel te hebben. Weer mis !

6 renners sloten nog aan. Daarbij nog slechts één C-renner: Belgisch kampioen Geert Roobroeck. Dan maar de spurt afwachten. Ik zette me als laatste van de kopgroep in zijn wiel en toen hij even langs rechts inschoof zette ik op links de spurt in. Ik zag hem niet meer terug. 3^e keer goeie keer, nu kon ik eindelijk het zegegebaar maken.

Als ik even terug kijk hoelang het geleden is dat ik nog zo’n wedstrijd gedomineerd heb, moet ik ver terug gaan. De laatste 3 jaar heb ik dat niet meer gekund, door de gekende gezondheidsproblemen. Als alles blijft meezitten, kan dit nog een mooi seizoen worden. Hout vasthouden !!

18-04-2010 om 10:05 geschreven door Mister 100  

Negende en laatste zege in 2004 kwam er in Lochristi-Hyfte. Zoals gewoonlijk daar regende het aanvallen. De wedstrijd kon er op elk moment weer anders uitzien. Enkele malen was ik mee geweest, bij een andere aanval moest ik mee werken om een scheve situatie recht te zetten. Ook zo in de laatste ronde. Een achttal renners met nogal wat kleppers reden weg. Het was nu alles of niets. Wachten kon niet meer. Ik reed naar de leiders toe, maar kort na mij sloot nog een grote groep aan. Massaspurt dus. De laatste 500m gaan eerst (zeer) lichtjes bergop en daarna in lichtdalende lijn tot de aankomst.

Een impuls,  anders kan je het niet noemen. Op 400m voor de meet begon ik de spurt. Direct spookte het door mijn hoofd: wat doe ik nu ? Dit hou je niet vol ! Maar ik voelde nog de power in de benen, reed op de 11 het lichthellende stuk op om dan verder door te trekken. Waar bleven ze ? Hoeveel gingen er me voorbij rijden ? Niemand ? Nee niemand !  Kenny De Marteleire, Walter De Veerman, Danny Van Oyen, Georges Vergauwe … allemaal had ik ze los uit de wielen gespurt om met enkele lengten voorsprong te zegevieren.

17-04-2010 om 19:58 geschreven door Mister 100  

Na de dubbelslag in Zingem en Wichelen, volgde de overwinningen mekaar in sneltempo op.  In augustus bracht ik m’n aantal op 8 door 3x na mekaar te winnen in Oosteeklo.

De eerste kwam er aan cafe De Pluim,  waar ik in 2000 nog de overwinning haalde in de trui van Belgisch kampioen.  De aankomst ligt me dan ook als gegoten. Een haakse bocht naar links, dan een “doordraaier” naar rechts en 200m  verder de meet.   En als je er dan voor kan zorgen om als tweede uit die bocht te komen, is de winst al half binnen. Ik draaide er in het wiel van Georges Vergauwe  en ging hem direct voorbij. Gewonnen spel, normaal gezien, maar toch was ik er niet gerust in want naast mij tekende zich een schaduw af op de grond. Kwam hij nog zo kort ? Nee dus. De reden was de ondergaande zon die net in het verlengde van de aankomst in de rug zat. Dit geeft enorm lange schaduwvlakken maar Georges zelf lag al op enkele lengten.

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Georges Vergauwe 3.Marc Borghgraef 4.Paul Geerinck 5.Luc Callant 6.Patrick Convents 7.Arie De Moor 8.Henri De Decker 9.Jan Vermaercke 10.Luc Verheyen 11.Franky Vertongen 12.Philippe Lacquet 13.Wim Oosse 14.Carl Crabtree 15.Fabien Hanssens 16.Frank Jacobs 17.Patrick Joos 18.Marc Vleminck 19.Hugo Verhoeven 20.Patrick Van Hulle 21.Kurt Laureys 22.Alex Wauters 23.Dirk Onghena 24.Peter Bleyaert 25.Rudi Beyens
Cat D: 1.Jan Vervecken (Herentals) 2.Patrick Van Renterghem 3.Gustaaf Meirte 4.Marc Steenberghe 5.Ronny De Scheemaeker 6.Martin Clauwaert 7.Bert Ter Harmsel 8.Hilair Heye 9.Walter Matthys 10.Marc Docx 11.Luc Van Waes 12.Willy De Sutter 13.Ko Block 14.Louis Moens 15.Donald De Vlieger

Een goeie week later was er een tweedaagse aan De Braeme waar ik het jaar voordien nog had gewonnen. Zaterdag startte ik zoals gewoonlijk in de C-reeks (de + 40’ers). Ook hier kregen we weer een massaspurt  en moesten twee andere spurtkanonnen Walter De Veerman en Danny Van Oyen er aan geloven.

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Walter De Veerman 3.Danny van Oyen 4.Geert Seye 5.Hans Sonck 6.Eric D'Haene 7.Luc De Bruyne 8.Patrick Watteny 9.Peter Kerckaert 10.Fabien Hanssens 11.Ludwig Gladines 12.Keny Wille 13.Marc Borghgraef 14.Henri De Decker 15.Marc Couckuyt 16.Luc De Poorter 17.Frank De Wilde 18.Philippe Lacquet 19.Franky De Fijn 20.Danny Denis 21.Patrick Joos 22.Paul Geerinck 23.Filip Vereecke 24.Gunther Van Den Bosch 25.Wim Heyndrickx
Cat D: 1.Patrick Van Renterghem (Bellem) 2.Patrick Versluys 3.Helmuth Tas 4.Hilair Heye 5.Marc Steenberghe 6.Gustaaf Meirte 7.Alfons Van Raemdonck 8.Freddy Luyckx 9.Ronny De Scheemaeker 10.Ronny Van Herck 11.Tony Baudonck 12.Patrick Van Hulle 13.Etienne Van de Velde 14.Louis Moens 15.Rob Ocraft 16.Johan Martens

Zondag had ik een “specialleke”  in petto. Aangezien mijn zoon Roeland ook meereed, besloot ik om eens bij de jonge gasten van de AB-reeks te starten. En ik had zo’n dag zoals je er maar een paar per jaar kan meemaken (ik in elk geval toch). Elke aanval was ik mee, zonder dat het me echt moeite kostte. Ik denk niet dat ik ooit zo sterk gereden had.

Halfkoers waren we weer weg met een achttal renners. Toen ik omkeek zag ik Roeland halfweg tussen ons en de groep hangen. Ik ging direct in de remmen en liet me afzakken. Maar toen Roeland bij mij kwam, sloten ook de eersten uit de groep weer aan. Poging mislukt, en de 7 reden al 100m voorop. Maar zoals ik al zei, die dag kon alles. Ik demarreerde opnieuw en reed in een ruk weer naar de leiders toe !

Met 8 gingen we de laatste ronde in. Zou ik de spurt afwachten ? Nee, niet nodig, ik kon hier alleen aankomen. Dus trok ik weer in de aanval. 50m, 100m, de voorsprong groeide, ook al viel achter mij het groepje in 3 stukken. Maar ze zouden me niet inhalen vandaag ! Met 100m voorsprong won ik op gasten die ook bij de Elite ZC nog wedstrijden wonnen.  De stunt was binnen !!

Cat AB: 1.Frank Suys (Hingene, winnaar cat B) 2.Kristof Muys (Eine, winnaar cat A) 3.Bart Verleyen 4.Gunter Sterck 5.Koen De Graeve 6.Filip Timbreur 7.Mario Bolssens 8.Luc Puimege 9.Maurice Minnaar 10.Willem Hooreweghe 11.Fonny Kint 12.Peter Flach 13.Johan De Maesschalck 14.Benjamin Van De Velde 15.Jan Meeus 16.Hans Verlinden 17.Bjorn De Vriese 18.Geert Van Speybroeck 19.Didier Couchez 20.Rudi Rabout 21.Johan Vervaecke 22.Pepijn De Coninck 23.Hendrik Buyck 24.Christophe Van Den Broeck 25.Roeland Suys 26.Patrick De Jonghe 27.Steven Thys 28.Gino Hoskens 29.Kurt Vervaet 30.Chris Van Maele
Cat C: 1.Etienne Claus (Waasmunster) 2.Wim Heyndrickx 3.Marc Borghgraef 4.Paul Geerinck 5.Frank De Wilde 6.Fabien Hanssens 7.Danny Van Oyen 8.Geert Seye 9.Ghislain Vanbruane 10.Rik Van Wassenhove 11.Jan Samaey 12.Keny Wille 13.Hans Sonck 14.Idesbald Nevejans 15.Luc De Poorter 16.Patrick Van Peteghem 17.Walter Deschroodere 18.Kurt Laureys 19.Roland Verhoeven 20.Frank De Block
Cat D: 1.Gustaaf Meirte (Verrebroek) 2.Helmuth Tas 3.Hilair Heye 4.Marc Steenberghe 5.Patrick Van Hulle 6.Etienne Van de Velde 7.Rik Vanpoucke 8.Ivan Wulffaert 9.Tony Baudonck 10.Willy De Sutter 11.William Vyncke

13-04-2010 om 21:12 geschreven door Mister 100  

Na m’n derde zege in Wachtebeke was het weer eventjes wachten tot de volgende eraan kwam. 6 weken om precies te zijn.  Maar het werd wel een eerste dubbel !

Op vrijdag was er een wedstrijd in Zingem waar ik in het begin van het seizoen al een mooie zege behaalde. Al in de eerste ronde konden we ons met 12 loswerken. De Moor, Van Oyen, Watteny, Borghgraef, concurrentie genoeg dus. Er werd mooi rondgedraaid waardoor we na enkele ronden de AB’s al voor ons zagen rijden die nochtans anderhalve minuut voor ons gestart waren. En toen al begon een plannetje te rijpen. Ik voelde dat de benen zeer goed waren en besloot om, zodra de kloof met de AB’s nog wat kleiner werd, de sprong te wagen. En zo gebeurde. Halfkoers kwamen we tot op een 200m van de grote groep AB’s. Ik sprong weg. Waarschijnlijk groot ongeloof in onze groep. Wat doet die nu, zo vroeg alleen ? Niemand reageerde, en daar had ik op gehoopt. In één ruk dichte ik het gat. Maar dat was niet genoeg, want straks zouden waarschijnlijk ook de anderen komen aansluiten. Dus reed ik de ganse groep voorbij en trok meteen weer in de aanval. Niemand pikte aan. Op m’n eentje ging ik door. In de verte zag ik nog 5 koplopers rijden van de AB’s. Dat was een mooi mikpunt. 2 ronden verder zat ik ook in hun wiel en draaide mooi mee rond. De laatste ronde wou ik me niet bemoeien met hun koers en bleef rustig achteraan hangen. Te rustig zo bleek, want toen ik de laatste kilometer omkeek, zag ik plots de groep sterk naderen. Ik ging terug aan kop en trok zo de spurt voor de AB’s aan, om me dan nog even te kunnen laten uitzakken  en mooi alleen over de meet te komen. Want vlak achter mij waren ze al aan’t spurten voor de tweede plaats.

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Danny Van Oyen 3.Patrick Watteny 4.Arie De Moor 5.Paul Geerinck 6.Fabien Hanssens 7.Jan Vermaercke 8.Luc Callant 9.Marc Borghgraef 10.Filip Vereecke 11.Eddy Delplace 12.Jan Vlegels 13.Patrick De Smet 14.Wilfried Lenssens 15.Luc De Poorter 16.Marc Couckuyt 17.Harmel VD Bosch 18.Martin Clauwaert 19.Luc Rottiers 20.Dany Langedonck 21.Hans Sonck
Cat D: 1.Gustaaf Meirte (Verrebroek) 2.Roland Boulard 3.Helmuth Tas 4.Marc Steenberghe 5.José Hoebeke 6.Marc Colpaert 7.Lucien Van Goethem 8.Marc Vervondel 9.Peter De Keyser 10.Rob Ocraft 11.Patrick Van Hulle 12.Robert Standaert 13.Alain Messager 14.Alfons Feremans 15.Marc Docx 16.Luc Termote 17.Patrick Uytendaele 18.Gino Deplae

Zaterdag, één dag nadien, trokken we naar Wichelen, weer WAOD. De inspanning van de dag voordien zat duidelijk nog in de benen want ik draaide echt vierkant. Tot 3x toe kwam er een ontsnapping tot stand waar ik niet bijwas. Gelukkig liep het allemaal terug samen. Pas in de laatste ronde viel de beslissing. Marc Borghgraef, Wilfried Lenssens, Eric D’haene en Patrick Joos en Walter De Veerman namen 100m. Gelukkig ging het op dat moment terug beter. Op ongeveer 1 km  van de meet sloot ik aan, maar intussen was Marc Borghgraef er alleen vandoor gegaan. Erop en erover was de enige optie. Ik trok mijn inspanning door en reed naar Marc toe. Toen ik aansloot was ik er al gerust in. Ik bleef nog even zitten om dan van ver de sprint in te zetten. Marc reageerde niet meer, waardoor ik weer met een kleine voorsprong over de meet reed. Een mooie dubbel was een feit !

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Marc Borghgraef 3.Walter De Veerman 4.Wilfried Lenssens 5.Erik DHaene 6.Patrick Joos 7.Fabien Hanssens 8.Ghislain Vanbruane 9.Luc Callant 10.Paul Geerinck 11.Mark Rens 12.Etienne Claus 13.Geert V D Broeck 14.Patrick De Smet 15.Jack Goense 16.Philippe Lacquet 17.Serge De Wever 18.Gildo Van Parijs 19.Patrick Heuninck 20.Rudy Van De Velde 22.Jos Winters
Cat D: 1.Helmuth Tas (Maldegem) 2.Robert Standaert 3.Alfons Van Raemdonck 4.Ivan Coopman 5.Tony Baudonck 6.Patrick Versluys 7.Hilair Heye 8.Gustaaf Meirte 9.Patrick Uytendaele 10.Willy De Sutter 11.Gustaaf Lievens

12-04-2010 om 19:01 geschreven door Mister 100  

De goede resultaten bleven mekaar opvolgen. Maar het waren vooral tweede plaatsen: Oordegem, Massemen, Prosperpolder, Ertvelde. Altijd “net niet”.

We zaten intussen al bijna een maand na de overwinning in Kortemark. Op een vrijdagavond had er een wedstrijd plaats in Wachtebeke. Een mooie wedstrijd met brede wegen en een mooie aankomst. Voor de start had ik gezien dat aan de binnenkant van de laatste flauwe bocht het wegdek wat beschadigd was. Daar moest ik op letten als het tot een sprint kwam.

Op enkele ronden van het einde reden we met 13 man weg. In de laatste ronde trok locomotief Patrick Van Renterghem nog eens keihard door. Patrick was geen concurrent, want D-renner, maar als ik daar kon naartoe rijden, zat ik in een zetel. Het koste me enig moeite, maar slaagde er toch in naar het wiel van Patrick te rijden. Toen ik omkeek zat ook Walter De Veerman in m’n wiel, de rest was verloren.

De laatste kilometer lieten we Patrick wegrijden om het onder mekaar te kunnen uitvechten. En toen dacht ik aan het beschadigde wegdek. Op kop begon ik de spurt, maar nog niet op volle kracht. Ik liet een gat vrij aan de rechter kant in de hoop dat Walter daar zou proberen in te duiken. En hij deed het, waarna ik op volle kracht en op het “propere” stuk doorging. Of die truc er voor iets tussenzat, weet ik niet, maar Walter kwam er niet meer aan te pas. 3^e overwinning !

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Walter De Veerman 3.Geert Seye 4.Carlo Steel 5.Paul Geerinck 6.Eric D'Haene 7.Dirk Verresen 8.Rudi Maes 9.Danny Denis 10.Philippe Lacquet 11.Patrick Verresen 12.Ronny Lenie 13.Danny Van Oyen 14.Gildo Van Parijs 15.Marc Goossens 16.Peter Wydooghe 17.Freddy Vlerick 18.Luc Rottiers 19.Frank De Block 20.Dirk De Pauw 21.Frank De Wilde 22.Patrick De Smet 23.Henri De Decker 24.Martin Clauwaert 25.Eric Van Steerteghem
Cat D: 1.Patrick Van Renterghem (Bellem) 2.Eddy Vijverman 3.Patrick Versluys 4.Gustaaf Meirte 5.Marc Steenberghe 6.Chris Geerts 7.Rik Vanpoucke 8.Louis Moens 9.Willy De Sutter

11-04-2010 om 19:33 geschreven door Mister 100  

Na de eerste seizoenszege in Zingem, reed ik constant op een hoog niveau. Ik reed dan ook zelden uit de top 5. In het kampioenschap van Vlaanderen te Destelbergen moesten 2 ex-profs zelfs een pact sluiten om van me af te raken. Dat hen dat op den duur nog lukte ook, is niet moeilijk. M’n 2^e plaats toen is één van de grootste ontgoochelingen. Ik was toen de beste, ik verdiende toen die titel.

Een week later ik Kortemark reed ik zeker geen goeie wedstrijd. Een beetje doelloos zat ik de ganse wedstrijd in de buik van het peloton. Ik was ook alleen naar die koers gegaan, dus voor supporters moest ik geen koers laten zien. Misschien had ik me de vorige koersen zo goed gevoeld, en had ik wat veel hooi op de vork genomen waardoor het telkens “net niet” werd. Vandaag was het anders. De voorlaatste ronde was alles nog zo goed als samen. 3 renners reden met 50m voorsprong en in de groep viel het stil. Ik reed van helemaal achteraan naar voor en reed op mijn eentje naar de 3 toe. Maar ook daar viel het stil. Ik trok nog eens door en slechts één renner kon nog reageren: Dirk De Pauw. Met z’n tweeën hielden we de groep op afstand, waarna ik in de spurt geen enkel probleem had met m’n medevluchter. Een gemakkelijke overwinning, dat kan dus ook. Het was mijn eerste overwinning op West-Vlaamse grond !

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Dirk De Pauw 3.Johan Depuydt 4.Fabien Hanssens 5.Freddy Vlerick 6.Michel Wijnsberghe 7.Hans Sonck 8.Georges Vergauwe 9.Gildo Van Parijs 10.Patrick Joos 11.Jan Samaey 12.Rik Werbrouck 13.Geert Seye 14.Marc Borghgraef 15.Luc Rottiers 16.Paul Geerinck 17.Philippe Lacquet 18.Frank De Wilde 19.Idesbald Nevejans 20.Geert Loeters 21.Patrick Martens 22.Dominique Bruneel 23.Patrick Werbrouck 24.Kurt Verhaeghe 25.Danny Van Oyen 26.Franky Van Oyen 27.Geoffrey Luyssen
Cat D: 1.Patrick Versluys (Knesselare) 2.Helmuth Tas 3.Marc Steenberghe 4.Robert Standaert 5.Eric De Meyer 6.Hilair Heye 7.Gerrit De Vriese 8.Patrick Van Renterghem

11-04-2010 om 10:24 geschreven door Mister 100  

2004 zou een topjaar worden. Dat voelde ik al van de eerste wedstrijden. Nooit een voorjaarsrenner geweest, nooit een wedstrijd gewonnen in maart, maar je voelt dan al of je een goede winter hebt gehad en waar het de rest van het seizoen naar toe zal gaan.

En de eerste overwinning kwam er ook vrij snel. Half april al. En wat voor eentje !

11-04-2010 om 10:18 geschreven door Mister 100  

Bijna 2 jaar had ik niet meer gekoerst. En bij mij is niet koersen wil zeggen: geen fiets meer aanraken.  2 maanden had ik getraind toen ik eind juni terug aan de start stond. En het viel mee. Meer dan volgen zat er natuurlijk niet in, maar ze reden me er ook niet af. Ik had het erger verwacht. Enige doel dat jaar was om toch nog één overwinning binnen te halen.

Eind augustus begon ik terug “onder de mensen”  te komen. Bij de VWF werd ik 2^e in Serskamp, de volgende 3 wedstrijden werden evenveel 4^e plaatsen. En in het WK te Gooik kon ik me na een lastige wedstrijd als 13^e plaatsen in de massaspurt.

De eerste wedstrijd van september was in Oosteeklo. Het gekende parcours aan  café De Braeme in de Rijkestraat. Mooi parcours maar niets dan smalle baantjes. De AB’s waren 2’ voor ons vertrokken. Meestal is dat de goeie volgorde, maar vandaag waren wij de snelste reeks. Toen we de laatste ronde ingingen zag ik de bui al hangen. 200m voor ons: een 60-tal AB’s. En ook bij ons was alles samengebleven. Kan je je voorstellen wat er gebeurt als deze 2  groepen samenkomen aan een aankomst waar 2 auto’s elkaar amper kunnen kruisen ? Deze samensmelting kwam er net in de laatste bocht op 500m van de meet. In een gewone sprint met 100 wordt vooraan gespurt en achteraan uitgebold. Hier zaten dus uitbollers van de AB’s en spurters van de CD’s elkaar lelijk in de weg.

Hoe het me lukte weet ik niet. Je moet in ieder geval verstand op 0 kunnen zetten en veel (héél veel) geluk hebben. Ik heb die laatste 500m vol kunnen doorgaan, slingerend tussen de AB’s. Links voorbij, rechts voorbij, maar niet één waarvoor ik moest afremmen.  Toen ik over de meet reed zag ik zelfs al enkele meter voor mij een AB de armen in de hoogte steken. Op een 10-tal renners na was ik ze dus allemaal voorbijgereden. Het was even wachten op het verdikt van de camera, maar ik was er gerust in. Zo’n kamikazespurt: dat kon niemand me hebben nagedaan.

De comeback was geslaagd, de 1^e overwinning was binnen. Het zou ook bij deze ene blijven.

05-04-2010 om 10:24 geschreven door Mister 100  

2000 werd uiteindelijk afgesloten met 9 overwinningen.

De 6^e volgde 2 dagen na Gent. In een wedstrijd te Beveren was de beslissing al snel gevallen. Met 9 in de aanval, en ik was de enige in mijn reeks. Tof, zal je zeggen, maar dat was nu niet direct wat ik van een koers verwachtte. 60 km rustig rondrijden, zonder verder doel want de overwinning was toch al binnen. Ik kon alleen nog proberen de AB’s te kloppen, maar ook daar weet je niet of dat een verdienste is. Je bent immers geen tegenstander en het kan dat men je gewoon laat rijden. Dat gebeurde ook toen ik halfweg de laatste ronde in de aanval ging. Ik nam 100m en leek weg te zijn. Tot ook de sterke Nederlander Wim De Wael zich loswerkte en naar me toe reed.  Toen hij op 500m van de meet bij mij kwam zat ik “a bloc”. Wim ging nogmaals door en ik moest hem laten gaan. 2^e over de meet, maar eerste in mijn reeks.

In Burcht, 14 dagen later was het weer prijs. 5 leiders, enkel A’s. Toen de laatste ronde Wim Veris in de tegenaanval ging, ging ik mee. We raakten nog tot op 100m van de 5, maar wonnen allebei in onze eigen reeks.

10 augustus ging ik in Opstal nog eens bij de VWB rijden. Weer meer dan 100 renners aan de start en een gemiddelde van bij de 45/u. En dan weet je dat ontsnappen niet makkelijk is. Het kwam dan ook tot een massaspurt. Een levensgevaarlijke, maar als spurter besef je dat pas als je over de meet bent. Met 4 à 5 reden we naast mekaar op de meet af. Het leek tussen mij en Daniel Van Der Mieren te gaan. Een stevige  jump, en mijn hand ging de hoogte in. Maar ook die van Daniël. En geen van beide durfden we met zekerheid te zeggen dat we gewonnen waren. We moesten dan ook de fotofinish afwachten. En ook deze bracht geen uitsluitsel. Voor het eerst won ik ex-aequo een wedstrijd. We waren daar allebei gelukkig mee.

Een laatste overwinning dat jaar kwam er in Oosteeklo. Mijn wedstrijd, aan “De Pluim”. Een spurt die me perfect lag. Zorgen dat je 2^e door de bocht kwam, en dan keihard doortrekken.  Weer  een Oostvlaams provinciaal kampioenschap ( het 3^e al) dat ik won, als Antwerpenaar J.

Wat ik toen nog niet wist was dat ik nu 3 jaar zou moeten wachten op een volgende overwinning. 2001 startte ik nog wel het seizoen, maar het hoofd stond er niet meer naar. Geen enkele overwinning werd behaald. Ik nam dan ook de beslissing om van het Belgisch kampioenschap in Vrasene, waar ik 3 jaar voordien de titel haalde, mijn laatste wedstrijd te maken. Ik werd er nog  5^e, maar mijn beslissing lag vast. Het was genoeg geweest.

Maar ja, koersen blijkt een verslaving, en in 2003 begon ik er opnieuw aan.

21-03-2010 om 09:59 geschreven door Mister 100  

Op 5 juli 2000 reed ik mijn 1000^e wedstrijd. Een lastig criterium in het centrum van Gent. Ik had zeker geen topdag, maar voor deze jubileumwedstrijd wou ik eens extra diep gaan. 5 renners reden al snel weg, maar gelukkig enkel A’s en B’s. Geen concurrenten dus. Maar ook in de groep bleef het niet stil. De ene uitval volgde op de andere en meestal moest ik een scheve situatie proberen recht te trekken. Met alles wat ik had lukte me dat, al was het soms zeer nipt. Gelukkig ging de storm de laatste 2 ronden wat liggen zodat ik even op adem kon komen voor de spurt. Met 5 waren we nog in onze reeks. Ik moest alles geven. Met 3 op een rij gingen we naar de finish toe. En pas in de laatste meters kon ik remonteren om met een kleine voorsprong de bloemen naar me toe te halen. Het was gelukt. De 1000é wedstrijd, de 51^e overwinning !

21-03-2010 om 09:27 geschreven door Mister 100  

Mijn 50^e overwinning kwam er in Schelderode. Een vrij lastige koers met een lang stuk valsplat en een krachtige wind die meestal in de zij waaide. De wedstrijd veranderde voordurend. Een kopgroep van 10, die ik gemist had reed vrij vroeg een halve minuut voorop. Gebeurt, zou je denken. Maar blijkbaar was de verstandhouding vooraan niet goed en kwam alles terug samen. Daarna weer 5 renners die ontsnapten, en weer was ik niet mee. Maar toen voelde ik me in m’n ritme komen. Op de helling trok ik in de tegenaanval. 3 renners konden mee, en in een mum van tijd reden we naar de 5 leiders toe. Maar weer was de verstandhouding niet wat ze moest zijn. Toen we op het punt stonden om weer bijgehaald te worden, herhaalde ik m’n aanval op de helling. Eén renner (weet zijn naam niet meer) ging mee. En het was een goeie vluchtpartner. We verstonden mekaar goed en bleken mekaar meer dan waard te zijn. En dat was nodig, want we kregen nooit meer dan 20”. In de laatste ronde zagen we een groep korter en korter komen. En ik was ook niet gerust in een spurt. Wie was m’n vluchtgenoot ? Het zag er in ieder geval een sprinterstype uit. Wat moest ik doen?  Doorgaan, met het risico geklopt te worden in de spurt ? Of gokken ? Ik koos voor het laatste en zette me de laatste 500 m in het wiel. En het lukte. M’n collega zag de groep steeds korter komen en koos het zekere voor het onzekere door te blijven doorgaan. Na de laatste bocht, op 250m van de meet, ging ik hem dan ook gemakkelijk voorbij om met 20m voorsprong te winnen op m’n vluchtmakker. Voorbij de meet feliciteerden we mekaar met de prachtige wedstrijd die we gereden hadden.

21-03-2010 om 09:17 geschreven door Mister 100  

Begin juni hadden te Buggenhout, bij “Louis Hot Dog”, 3 wedstrijden na mekaar plaats. Op dat moment had ik echt te topvorm te pakken. Van bij start in de aanval gaan, blijven beuken tot we met een groepje weg geraken en dan in de spurt proberen af te maken. En alle 3 dagen zou me dit lukken. Aangezien ook de ploegmaats van het “Centea Verlinden Breendonk”-Team in goede vorm zaten, hebben we er “onze” 3-daagse van gemaakt. Met als uitvalsbasis en kleedkamer de keuken van Herwig Aelbrecht ,waar de Leffe’s na de koers rijkelijk vloeiden.

De eerste dag was er ééntje voor mij. Na een ontsnapping met 16, splitste deze kopgroep de voorlaatste ronde in 2, waardoor we met 8 voor de zege gingen sprinten. En dat bleek geen probleem te zijn. Met enkele lengten voor werd de 3^e seizoenszege binnengehaald.

De 2^e dag was het ploegmaat Dirk Van Hove die op het laatste kon wegrijden. Zelf kon ik het succes volledig maken door naar een 2^e plaats te spurten.

En de 3^e dag zat de overwinning er weer in. Maar toen maakte ik de fout door van te ver aan te gaan. Patrick Sergooris zat mooi in het wiel en kon me voorbijgaan. Gelukkig lukte Dirk Van Hove daar ook nog in zodat het Centea-Team een 3 op 3 kon voorleggen.

Met zelf een 1^e, 2^e en 3^e plaats had ik het eindklassement ook nog gewonnen …. had er één geweest …… Niet dus.

07-03-2010 om 09:59 geschreven door Mister 100  

2000 moest een goed seizoen worden. Tegen mijn gewoonte in speelde ik vanaf de eerste wedstrijden mee voor de prijzen. De eerste 8 wedstrijden werd 5x de 4^e plaats behaald. Toch duurde het weer tot eind april voor ik m’n eerste zege kon binnenhalen.  In Beervelde profiteerde ik weer van mijn sterke spurt om met de bloemen naar huis te gaan.

En nog eens een maand was het wachten op een 2^e seizoenszege. Op 28 mei was er een VWF-wedstrijd in Lembeke. Deze telde als provinciaal kampioenschap voor de Oost-Vlamingen. En met wat gelukt kan je dan als Antwerpenaar van de onderlinge rivaliteit gebruik maken.

Het was een stormachtige dag toen. In Dendermonde zou de befaamde Ros Beiaardommegang moeten doorgaan, maar deze werd uit veiligheidsredenen afgelast. De wind was te fel om het reuze paard recht te houden.

De wedstrijd viel snel in een vaste plooi. Met zeven konden we ons in een waaierke losmaken van de rest: 4 A’s en 3 B’s. In de voorlaatste ronde kon ik me alleen losmaken om even later het gezelschap te krijgen van 2 A’s waaronder Franky Verhulst. De kloof was geslagen en toen ik op één kilometer voor het einde terug aanviel bleven de A’s braaf zitten. Zo konden ze onder hun tweeën uitmaken wie de winnaar en kampioen in hun reeks ging worden. Ik kon dus, als één van de weinige keren, alleen over de eindmeet rijden.

03-03-2010 om 19:25 geschreven door Mister 100  

Na de 2 VWB-overwinningen in Buggenhout-Opstal en Kalfort kende een rotseizoen toch nog een mooi slot. In de laatste wedstrijd van het seizoen slaagde ik er nog in om m’n totaal op 5 te krijgen. Nochtans een trieste wedstrijd. Koud, nat veel wind en weinig toeschouwers. En dan kleine rondjes, volledig door de velden en tussen de afgevallen bladeren. Vandaar ook een klein aantal deelnemers. Hoop en al 30 in de 3 reeksen samen. Toen we halfweg met 6 voorop raakten was ik de enige van mijn reeks. Rustig mee rondrijden en rondjes aftellen. Op het einde deed ik zelfs niet meer de moeite om me nog te meten met de AB’s. Ik liet me de laatste kilometer afzakken, stak eventjes de hand omhoog bij het overschrijden van de aankomst en ging gauw de bloemen afhalen. Het seizoen zat er op, en ik had daar geen spijt van.

03-03-2010 om 19:05 geschreven door Mister 100  

Minder dan een week na Buggenhout was de VWB te gast in Kalfort. De septemberkermis van Kalfort is er eentje om in te kaderen. Een ganse week is er van alles te doen. Processie op zondag, loopwedstrijden voor de jeugd en wielerwedstrijden voor zowat alle categorieën. Elke Kalfortenaar die naam waardig, neemt een volle week verlof.

Voor mij was het zo goed als een thuiswedstrijd. Niet alleen was het slechts 5 km van mij deur, maar de omloop ging voorbij “den Upjohn” (het huidige Pfizer) waar ik toen (en nu nog steeds) werkte.

Ik stond toen met de late shift en moest dus een halve dag verlof nemen. De collega’s, die rond de vertrektijd in de cafetaria zouden zitten te eten, hadden me gevraagd hoe ze me konden herkennen. Leg dat maar uit als ze een groep van 80 renners zouden zien passeren op 20m voor hun neus. Dus zei ik hen in mijn overmoed dat ik de eerste ronde wel op kop zou passeren en m’n hand eens op zou steken.

Zo gezegd zo gedaan. Ik hield me vooraan en aan “den Alcon” plaatste ik een aanval. Verdorie, ik wist niet dat die 2 bedrijven zover uit elkaar lagen ! Serieus op de adem trappende wou ik toch niet afgeven en ja hoor, ik reed als eerste voorbij de cafetaria. Toen ik opzij keek en m’n hand opstak wist ik niet wat ik zag. De volledige shift (50-60 man sterk) stond  voor het raam te juichen. Mooi zicht als je weet dat iedereen toen in het wit gekleed liep. En bovenal zag ik 2 grote spandoeken hangen: “Allé Frank” en “Hup hup Frank”. Tof !

Ik moest wel even terug op adem komen, maar veel tijd was er niet. Al in de 2^e ronde vormde zich de goeie ontsnapping. 8 renners konden zich afscheiden en meteen  had ik door dat dit gevaarlijk was. Op de grote molen slaagde ik erin om het gat van 50m nog toe te rijden en m’n karretje aan de kopgroep aan te haken.

Vooraan, niets dan kleppers: Franky Verhulst, Dries Echelpoels, Patrick Smet, Andy Van Loon en  Pascal Moortgat om de voornaamsten te noemen. 8 A-renners en één B-renner: ploegmaat Francis Tierens.

De rest van de wedstrijd was meer laagvliegen dan hardrijden. Iemand vertelde me later dat we over een ronde ongeveer 15 seconden minder deden dan de Elite ZC van twee dagen voordien ! Het peloton zag ons dan ook niet meer terug.

De laatste 2 ronden volgde de ene aanval na de andere en toen in de laatste ronde de groep even in 2 splitste, had ik het geluk m’n ploegmaat in de buurt te hebben. Francis, zeker van de overwinning in de B-reeks, zette zich aan kop en bracht ons terug samen. Hij bleef daarna het tempo hoog houden zodat er gesprint werd voor de overwinning. Als 2^e kwam ik uit de laatste bocht en trok meteen keihard door. Eén van de mooiste sprinten uit mijn carrière want  Smet werd op 2 lengten gereden terwijl de 3^e, Verhulst al 4-5 lengten moest toegeven.

26-02-2010 om 20:32 geschreven door Mister 100  

Na de valpartij in april was het sukkelen van de ene wedstrijd na de andere. Geen enkele overwinning, zelf geen podiumplaats meer, en het werd al eind augustus. Maar “form” is iets raars, en plots was die daar weer !

Eind augustus nam ik op een vrijdagavond de start in Buggenhout-Opstal. Een wedstrijd bij de VWB. Dit was, zonder twijfel, de meest moeilijke bond op dat moment. Snelle wedstrijden, veel vertrekkers en de absolute toppers van dat moment aan de start.

In Buggenhout waren we met 102. En vrij snel na de start konden we ons met 8 afscheiden. Ideaal aantal om aan hoge snelheid rond te draaien en de rest op afstand te houden. Maar het ging moeizaam. Het duurde tot de voorlaatste ronde voor we 1 minuut bij mekaar hadden gesprokkeld en zeker  waren dat de winnaar in ons groepje zat. Christophe De Grom en Philippe Wouters waren normaal gezien de snelsten van de leiders. Op 200m voor de eindstreep moesten  we nog een haakse bocht naar rechts nemen en ik had me voorgenomen om als eerste te draaien. Zonder stil te vallen, moest ik dan zeker zijn van een 2^e, 3^e plaats, zo rekende ik mezelf voor. Voor de bocht was het een sprint naar de ideale positie en met een laatste trap lukte het me om, net voor De Grom, de bocht te nemen. Op een groot verzet terug optrekken is niet simpel, maar ik raakte toch terug mooi in gang. De Grom kwam naast me maar geraakte er niet over en cm voor cm nam ik terug meer voorsprong. Ook van achteruit kwam niemand meer korter bij zodat ik uiteindelijk met méér dan een lengte voorsprong m’n allereerste VWB-overwinning kon boeken !

Na een rotseizoen toch nog een mooie opsteker !

26-02-2010 om 19:50 geschreven door Mister 100  

Na de zege in het clubkampioenschap volgde er nog enkele mooie uitslagen, en op 3 april boekte ik m’n 2^e seizoenszege, in Meldert. In de kampioenentrui versloeg ik er het ganse peloton, na een lastige, regenachtige wedstrijd. Aangezien ik in ’98 pas begin mei de eerste zege behaalde, leek ik op weg om het record van 11 zege’s dat jaar ruim te verbeteren.

Helaas, zoals je weet mag je nooit te vroeg victory kraaien. Voor je het weet kan je seizoen voorbij zijn. En een week later was het bijna zover.

In een wedstrijd te Doorselaer (Lokeren) zat ik al ver achteraan in het 3^e groepje toen m’n vriend Nico Tijtgat ongerust naar z’n fiets begon te kijken. Toen ik naast hem kwam, vroeg hij me of ik ook een getik aan z’n wiel hoorde. Ik keek en luisterde even, maar hoorde niets en grapte nog dat het zijn benen wel zouden zijn die protesteerden. Toen ik net terug achter hem had plaatsgenomen hoorde ik een hels lawaai. Nico ging pardoes over de kop en kwam zwaar ten val. (Later bleek dat het kabeltje van z’n achterrem was afgebroken en rond zijn voorwiel was gedraaid). Ik kon hem niet meer ontwijken en schoof zo’n 20 meter verder over de grond. Na van de slag bekomen te zijn, krabbelde ik recht en zag m’n vriend daar op de grond liggen, bewegingsloos.  Ik ging ernaartoe en riep z’n naam, maar Nico reageerde niet. Gelukkig reed de ziekenwagen vlak achter ons en waren de medici zeer allert. (Pas dan besef je wat deze mensen voor je kunnen betekenen in geval van nood). Het zag er niet goed uit en na een tijdje werd Nico in de ziekenwagen gedragen, nog steeds zonder teken van leven. Ik herinner me nog dat ik, met de fiets, tot aan de aankomst reed met de tranen in de ogen. Het beeld van Nico bleef maar door m’n geest spoken. Aan de aankomst zag ik eerst de ouders van Nico. Ik vertelde hen van de val maar probeerde met mijn woorden het gebeuren te minimaliseren om hen een beetje gerust te stellen. Maar ik vermoed dat ze aan mijn gezicht wel zagen dat het ernstig was.

Ook die avond, in de kliniek te St. Niklaas waar hij naartoe gevoerd was, ben ik, samen met mijn vrouw, zijn ouders nog moed gaan inspreken, maar gerust waren  we er niet in. Nico lag nog steeds in coma !

Gelukkig is alles goed gekomen. Na enkele dagen was het levensgevaar geweken en na toch een lange revalidatie is Nico terug de oude geworden. Hij heeft daarna zelfs nog terug gekoerst.

O ja, ikzelf had een beetje in mijn linkerhand gebroken. Niets vergeleken met m’n vriend, maar ook voor mij werd het een maand zonder koers. En ook de volgende maanden bleef ik nog last hebben van het gebeuren. Volledig conditieverlies en een te lage ijzerspiegel zorgden ervoor dat ik tot een meelopertje gedegradeerd werd. En dat in de kampioenentrui ! Pas toen ik die trui kwijt was, eind juli, begon ik terug wat op niveau te koersen.

20-02-2010 om 00:00 geschreven door Mister 100  

Zo sterk ’98 eindigde, zo sterk was de start van ’99. Als lid van de “Sprinters Malderen” reed ik in Breendonk het Clubkampioenschap. 5 streekploegen stonden er aan de start in een open wedstrijd met Elite met en zonder contract, Beloften en Masters. Dat, en het feit dat het parcours een keren en draaien door de wijken van Breendonk was, en het feit dat het een ijskoude februaridag was, geven me niet teveel hoop op een goed resultaat.

Van bij de start werd alles op een lint getrokken. Ikzelf had 4 concurrenten van De Sprinters, en nog een 20-tal van andere clubs. Maar al op het einde van de eerste ronde (5 km !) bleek dat ik nog de enige “Sprinter” in de groep was. En rond half koers was er bij de overgebleven renners in de kopgroep (nog een 30-tal) geen enkele master meer de bespeuren. De zege was dus al binnen, maar ik maakte er een erezaak van om ook de koers trachten uit te rijden. Ni makkelijk, zo 100 km keren en draaien. Maar met alles wat ik in m’n lijf had lukte me dat. Toen we de laatste ronde ingingen, was ik er gerust in. Ik liet de groep dan maar rijden om, compleet leeggereden, als enige master over de finish te gaan. Het seizoen was begonnen en de eerste was al binnen !

13-02-2010 om 14:13 geschreven door Mister 100  

Het seizoen ’98, dat natuurlijk al een succes was door de Belgische titel, werd ook nog in schoonheid afgesloten. De laatste maand van dat seizoen haalde ik nog 5 overwinningen. De mooiste hiervan was St. Maria Oudenhove. 2 dagen voordien had ik al de overwinning behaald in Ronsele, de form was er dus nog. En dat was nodig want in Sint Maria is het loodzwaar. Op en af gans de wedstrijd met één zeer steile klim van een 400m. We reden er met de AB’s samen wat het nog extra zwaar maakte. Maar als enige uit de T-reeks wist ik me te handhaven. En ik deed meer, want in een spurt met 9 toonde ik me ook de sterkste. Mooie beloning was dat ik achteraf de bloemen in ontvangst mocht nemen uit handen van onze Tourlegende Lucien Van Impe. De volgende weken werd ook nog gewonnen in Oostrozebeke, Kieldrecht en Wachtebeke, wat me een persoonlijk record van 11 seizoenszeges opleverde

13-02-2010 om 13:34 geschreven door Mister 100  

Beste Frank,

Frank, ik heb U leren kennen in 1992 toen je nog bij de juniores reed. Bijna had ik de eer om 14 dagen jou ploegleider te zijn. Je had maar graag, als Belgische kampioen, meegegaan naar de Tour de l’Abitibi in Canada, samen met je vriend Steve De Wolf. Maar de ronde viel juist in een rustperiode in de opbouw naar het WK toe. Na enig overleg besloot je met pijn in het hart om dit evenement aan je voorbij te laten gaan. Het bracht je een bronzen medaille op in Athene.

Je was een renner naar m’n hart. Geen grootspraak, nee ! Want wat je voorspelde kwam ook uit. Dáár val ik aan, dáár ga ik winnen ! En dat deed je ook. Je overwinning in Luik-Bastenaken-Luik was een hemels moment. Maar wat dan gezegd van de Scheldeprijs in 1996 ? Kilometers lang reed je met 50m voorsprong op een jagend peloton. Hoe hard ze ook reden, hoeveel renners er ook kwamen helpen, niemand kreeg dat kleine gaatje dicht. Tot op de dag van vandaag heb ik nog niemand U dat zien nadoen. En het WK in 1999 ? Een ganse wedstrijd met 2 gebroken polsen, om dan nog als 7^e te finishen: groot, groter, grootst !

Maar toen begon jou ster te fel te schijnen. Verdachtmakingen, opzienbarende arrestaties, en aanslepende processen. Ook anderen hebben dit meegemaakt. Ze kwamen er soms nog sterker uit. Waarom heeft het jou dan wel gekraakt ? Simpelweg omdat je een lieve jongen bent, die tegen dit onrecht niet opkon. Een echte crimineel staat ook hier boven, kan zich alles permitteren. Jij dus niet. Ja, waarschijnlijk was er vuur waar er rook was, maar welke prof kon er in die tijd de eerste steen smijten ? Het werd je allemaal teveel en het ging steeds meer de verkeerde kant uit. Je wou de mensen plezieren van op je fiets. Je wou nog éénmaal laten zien wie de echte VDB was, maar je kwam er niet meer aan toe.

De echte helden van deze wereld sterven meestal jong en dramatisch. Ze zijn gedoemd een kort en krachtig bestaan te leiden. Het aardse leven is niet aan hen besteed. Hun ster schijnt veel te hevig en hoort boven aan de hemel te staan. Zij zijn niet zoals de fake-helden waar altijd alles op z’n pootjes valt. Daar zijn ze te eerlijk voor. Een eigenschap die in het aardse leven niet altijd gewaardeerd wordt.

“Ik ben God niet” schreef je in je boek. Frank, Voor mij was je dit wel ! Rust in Vrede.

13-10-2009 om 17:46 geschreven door Mister 100  

Vandaag heb ik een uitstapje gemaakt naar een Vrije Bond uit West-Vlaanderen. De LFT (weet écht niet waar de afkorting voor staat). Ik heb pas enkele weken geleden over het bestaan van deze Bond gehoord, en aangezien het hun laatste wedstrijd van het seizoen was, wou ik er eens gaan proeven.

Aangezien het een criterium was, reden alle reeksen samen. Dat betekende dus van 18 jaar tot 54 jaar !. En er waren zelfs enkele Elite ZC van de partij. Direct na de start was het vlammen. 22 ronden, 15 bochten per ronde, kan je tellen ? Niet echt m’n dada. Naar voor rijden zat er niet in. Niet naar achter zakken was de boodschap. Op een gegeven moment viel er een gat, er zat niet anders op dan op de 12 een sprintje te trekken om dat gat terug te dichten. Op het einde stond er toch nog 40km/uur op de teller. Meer dan de helft van de renners heeft de eindstreep niet gezien !

Na een ronde of 7 trokken vooraan 4 renners in de aanval. En er was één C (mijn reeks) mee geglipt: Patrick Watteny. En toen deze 4 elke ronde wat meer voorsprong namen, wist ik het zeker: Het is over voor vandaag !

En toen had ik voor één keer het geluk aan m’n zijde. Pech voor Patrick, z’n ketting brak in 2 ! Meteen zat er terug een winstkans in. We waren toen maar met een 20-tal renners in de groep en na even rondkijken bleken er maar 3 C-renners aan boord te zijn. Eén daarvan was Dirk Pieters. Johan Vervaecke, die ik nog kende van de BVWB van vorig seizoen, had me deze renner voor de start aangeduid als “de rapste van de C’s !”). Hem moest ik dus in het oog houden.

Op 200m van de meet was er nog een dubbele bocht, daar moest ik vooraan zitten. Ik zat op 100m vóór de dubbele bochten nog rond de 9^e plaats, in het wiel van Pieters. Dat was te ver. Ik begon dus daar maar al te spurten, en slaagde erin vooraan de bochten te nemen. Pieters was verrast, ik zag hem niet meer terug ! Nr. 98 dus, op een diefje. Want zonder de pech hadden de bloemen voor Watteny geweest.

Toeval dat ik vandaag het geluk aan m’n kant had ? Mogelijk. Al is het verdacht dat ik net vandaag  13 jaar getrouwd ben !! ;-)

27-09-2009 om 00:00 geschreven door Mister 100  

Bijna een maand na het behalen van de Belgische titel had ik met de tricolore trui nog geen overwinning kunnen behalen. Het was inderdaad even wennen om hierin rond te rijden. Je wordt meer in de gaten gehouden en daar moet je mee rekening houden bij het indelen van je koers.

18-09-2009 om 20:23 geschreven door Mister 100  

Het Belgisch kampioenschap had, zoals alle jaren, plaats in Vrasene, een deelgemeente van Beveren. En ondanks mijn 3 zeges de afgelopen weken en een prima vorm, was ik die dag totaal niet zenuwachtig. Waarom ook ? Vorig jaar favoriet, maar de goeie ontsnapping gemist. Enkele weken terug: in winnende positie op het Provinciaal kampioenschap, maar pedaalbreuk. Ik had voor mezelf besloten dat dit voor mij niet weggelegd was en dat ik me dan ook niet zenuwachtig moest maken om niets. Een goeie gedachte, zo bleek.

In de wedstrijd trok ik direct zelf in de aanval, en kreeg 3 renners mee. Maar alles kwam terug. Enkele ronde later een ontsnapping met 7, weer was ik erbij, maar weer viel de volledige groep ons op de nek. Op 4 ronden voor het einde trokken 7 renners in de aanval en deze maal had ik me laten verrassen. “Zie je wel, goed rijden, en als ze éénmaal wegrijden zonder jou, is het de juiste ontsnapping. Weer niets vandaag !!”. Dat is wat me door het hoofd schoot. Maar het maakte me zo ongelofelijk kwaad dat ik vanuit misschien wel 20^e positie uit de groep demarreerde. Enkel Timbeur kon m’n wiel houden en met z’n tweeën reden we van de groep weg. Intussen was het verschil met de kopgroep al zeker 20”. Maar de adrenaline bleef stromen. Ik moest en zou de leiders bijhalen !! Bijna een volledige ronde heeft het geduurd, maar met de hulp van Timbeur slaagde ik toch in m’n opzet. En op dat moment was ik zeker: IK en niemand anders zou hier vandaag kampioen worden ! Bij het ingaan van de laatste ronde was er nog een premie, en door deze spurt splitste de groep in 2. Patrick Joos, Eddy Nachtegaele, Freddy Vlerick en ik reden van de anderen weg. In de sprint moest ik vooral met Freddy rekening houden. Hij was zeker niet van de traagste. Maar hij wou waarschijnlijk té graag winnen. Bij elke poging van Eddy of Patrick om nog weg te raken, sprong hij direct op het wiel. Ik moest me dus geen zorgen maken, het zou een sprint met 4 worden. Net voor de laatste bocht probeerde Nachtegaele het een laatste maal, en weer was het Freddy Vlerick die direct reageerde. Ik zat dus ideaal geplaatst. Toen op een 300m van de meet Eddy Nachtegaele de benen stilhield, wist ik mijn moment gekomen. Ik ging vol aan en nam enkele lengten voorsprong. Het lukte me om deze tot op de meet vast te houden. Ik was Belgisch Kampioen !!! Hiervoor was ik renner geworden. Als kind vond ik dit zo’n knappe trui dat ik die zelf wel eens wou dragen. En vandaag, op 36 jarige leeftijd, werd die jongensdroom waarheid !

06-09-2009 om 20:11 geschreven door Mister 100  

06-09-2009 om 19:13 geschreven door Mister 100  

97 ! Een beetje te overmoedig in het begin. In een gezamelijke VWF-wedstrijd (A, B en C’s) wilde ik de groep snel uit mekaar trekken. Er stond redelijk wat wind en ik hoopte met een groepje voorop te raken. 2x sprong ik zelf weg, 2x kreeg ik enkele renners mee, met oa Mario Van Gucht en Rudy Thomas, de wereldkampioenen in de A en B-reeks. Maar toen we terug gegrepen werden en de twee regenbogen zelf in de aanval trokken, moest ik even passen. Genoeg om ze voorgoed zien weg te rijden. Gelukkig namen ze geen C’s mee, zodat alles er nog inzat. De benen waren zeer goed vandaag, zodat ik nog enkele keren mee in de aanval ging, maar uiteindelijk was het de spurt die moest beslissen wie met de bloemen naar huis ging. Met snelle mannen als Nico De Weirdt en Etienne Claus was winst nog lang niet zeker. Gelukkig raakte ik niet ingesloten en kon gepast naar voor schuiven. In het zog van B-renner Dirk De Bondt kon ik alle concurrenten afhouden om m’n eerste VWF-zege van het seizoen te boeken. De 5^e overwinning van 2009 !

03-09-2009 om 23:13 geschreven door Mister 100  

Sinds ik 2 jaar terug bij de Vrije Bonden was gestart, had ik enkel nog maar wedstrijden bij de WAOD gewonnen. In Denderbelle kwam daar verandering in . In de VWF-wedstrijd (cat. A) kon ik mijn uitstekende conditie verzilveren. Van in de start trok ik er alleen vanonder. In 3 schijfjes sloten renners aan, zodat we op het einde van ronde 2 met 7 waren. Eén van hen was dorpsgenoot Kurt Peeters. Toen hij 12 was hadden we pas de “Klein-Brabantse Wielerschool opgericht”. Ik was één van de begeleiders die samen met een 10-tal “aspiranten”, waaronder Kurt,  op woensdag ging trainen en waarmee we tijdens de weekends naar de wedstrijden in Nederland gingen. Intussen was Kurt een veelwinnaar geworden bij de Juniores maar had bij de Elite ZC de fiets aan de haak gehangen. Hij was dit jaar terug gestart bij de Vrije Bonden. En nu reden we dus samen voorop: hij 20, ik 37 … .

Op het einde van de wedstrijd was ik nog sterk genoeg om elke aanval in de kiem te smoren. En door een late uitval van Vlaeminck, was ik ideaal gelanceerd om met enkele lengen voorsprong m’n eerste VWF-wedstrijd te winnen.

02-09-2009 om 18:58 geschreven door Mister 100  

Bijna elke wedstrijd bij de 5 eersten rijden, maar niet kunnen winnen. Dat was mijn lot na m’n eerste zege dat jaar in Dikkelvenne. Maar op 27 juni kon het niet meer misgaan. Die dag had het Provinciaal kampioenschap van Antwerpen plaats in, jawel, het Oostvlaamse Moerzeke. Van bij de start trok ik in de aanval en voor de anderen van de verrassing bekomen waren, reden we met 10 voorop. Daarbij enkel  Frankie Van Hemelrijck uit St. Amands als concurrent voor de Antwerpse titel. Nu ja, concurrent ? Ik moest hem enkel in het vizier houden. Frankie heeft namelijk geen sterke sprint. Maar dan sloeg het noodlot toe. 3 ronden voor het einde brak één van mijn “excentrische” pedalen af. (Pedalen die ook een horizontale beweging hadden. Fantastisch gevoel, maar wel niet slijtvast. Deze bestaan nu, spijtig genoeg, niet meer). Meteen gedaan dus, geen eerste titel L.

29-08-2009 om 20:24 geschreven door Mister 100  

1998 was een uitzonderlijk jaar. Voor het eerst speelde ik vanaf de eerste wedstrijddag mee voor de overwinning. Toch zou het tot 3 mei duren voor ik m’n eerste overwinning kon binnenhalen. Op het heuvelachtige parcours van Dikkelvenne. Met 2 renners uit de T-reeks schoven we mee met een 6-tal AB-renners. Marc De Ben was dus m’n enige concurrent om de overwinning. En alhoewel Marc een keigoed renner was, zonder meer de beste allround, zijn sprint was te zwak om mij te bedreigen. In de laatste ronde lieten we het gat vallen op de AB’s om zo onderling voor de zege te spurten. Op de foto zie je Marc in 3^e positie (B-renner Vandenbeurie hang nog tussen ons.) De eerste seizoenszege was eindelijk binnen. Het begin van een mooie reeks !

24-08-2009 om 15:25 geschreven door Mister 100  

96 !!  Eindelijk! Eindelijk nog eens een overwinning nadat ik ook mee de koers heb kunnen maken. Direct na de start trokken we met 5 in de aanval. De C’s Guy De Jonghe, Gino Verberckmoes en Eric Slock en de 2 “oudjes”, Patrick Bolssens en ikzelf. Er werd goed rondgereden, al moet ik eerlijk bekennen dat Guy De Jonghe de beste was van de 5. We liepen tot 50 seconden uit maar moesten rond halfwedstrijd toch nog het gezelschap dulden van Wim Arras, Peter Mol, Philippe Hotome en John Ackermans. Alle 4 zijn dat C’s zodat ik in mijn reeks enkel met Bolssens af te rekenen had. Toch was ik er niet gerust in want vorige week had ik hem slechts nipt geklopt om de derde plaats in Melsele. Dat alles zou samenblijven, daar was ik zeker van. Wim Arras is ontegensprekelijk de snelste en zou daar wel voor zorgen. Net voor de laatste bocht zat Bolssens nog in mijn wiel, maar hij verkoos blijkbaar het wiel van Arras te kiezen. Maar toen deze aanzette moest Patrick het wiel lossen, genoeg voor mij om hem langs links voorbij te spurten. Arras kwam eerst over de meet, voor Hotome en als derde mocht ik de bloemen afhalen als winnaar bij de D’s.

20-08-2009 om 18:55 geschreven door Mister 100  

Van de volgende wedstrijden is er een gat in m’n archief (en geheugen). Op 30 augustus won ik een wedstrijd in Ronsele. Een week later, 7 september was het prijs in Doorslaar en nog 2 weken verder, op 20 september, haalde ik m’n laatste seizoenszege in Meerdonk. Dat bracht m’n totaal in 1997 op 7, wat voor mezelf een record was. De totaalteller staat daarmee op 30.

20-08-2009 om 18:32 geschreven door Mister 100  

Na m’n eerste overwinning in het voorjaar, was ik wat stilgevallen. Maar in juli draaide het plots terug zoals het moest. Ik had van het Belgisch kampioenschap in Vrasene een hoofddoel gemaakt en bleek net op tijd in vorm te zijn. Donderdag won ik de wedstrijd in Temse, en één dag later was ik weer de beste in Hofstade. Ik was er klaar voor, de titel kon me niet ontglippen. Maar waar ik niet op had gerekend was wat ze zo mooi de “favorietenrol” noemden. Ik had die nog nooit gehad en nu dus wel. Man, man: zénuwen !!! Nog nooit zoveel last van gehad. En tijdens de wedstrijd beterde dit ook niet. Integendeel, het sloeg echt op de benen. Pas half wedstrijd waren de zenuwen weg, maar ook de titelkansen. 8 renners hadden zich afgezonderd en reden met een minuut voorsprong. Het kalf was verdronken. Uiteindelijk werd ik pas 12^e en een illusie armer.

2 dagen later reed ik m’n volgende wedstrijd, in Oostakker. En weer was het prijs: 3 overwinningen op 6 dagen … maar geen titel !

17-08-2009 om 10:58 geschreven door Mister 100  

Geen overwinning te melden deze keer, wel een 3^e plaats op het Belgisch kampioenschap WAOD-D.

Peter Ballet werd verdient winnaar, in de sprint tegen Dirk Verresen. Ik won een half minuutje later de sprint voor de 3^e plaats.

16-08-2009 om 18:50 geschreven door Mister 100  

In m’n 2^e jaar bij de WAOD had ik een vergunning genomen in de T-reeks. T staat voor Toeristen, maar vergis je niet. Echte toeristen, die koersen niet. Die doen zondag een fietstochtje onder vrienden en gaan daarna samen een pint pakken (verdorie, dat klinkt goed !?!). Bij de WAOD was het enkel een naam voor een “open” reeks. Ik had het jaar voordien gezien dat ik zowat op het niveau van de toppers in die reeks reed. Plus het feit dat ze aparte wedstrijden en een rondje (Nazareth) reden, deed me daar een vergunning nemen. Meestal reden we samen met de AB-reeks.

Zo ook in Zaffelare. M’n seizoenstart was al heel goed geweest voor mijn doen, met enkele top 5 plaatsen in de eerste maanden, wat me, als “zonnecoureur” niet alle jaren lukt. In Zaffelare had ik Johny De Nul gespot. Johny was jarenlang de Kermiskoning bij de Profs geweest (58 overwinningen !!) en had besloten om nog eens terug in wedstrijden uit te komen. Reeds in de eerste ronde trok hij ten aanval. Ik direct mee natuurlijk samen met Willy De Backer, die ik ook nog kende van uit m’n Liefhebberstijd. De eerste keer dat we aan kop moesten komen waren we al 2 ronden verder ! Als Johny zich op de grote molen legt, kan je maar beter gewoon in het wiel blijven ! Daarna was het een simpele afspraak: ik 200m kop, dan Willy 200m en daarna Johny: 500m !! Zonder problemen reden we een dikke minuut voorsprong samen. Willy en Johny waren B’s, dus ik zat in een zetel ! In de laatste ronde hebben we Johny De Nul uit respect alleen laten wegrijden. En ook Willy liet ik rijden, want ik wou op m’n eentje m’n hand in de lucht kunnen steken. M’n eerste “Toeristen”-overwinning was binnen !

16-08-2009 om 18:43 geschreven door Mister 100  

1996: Na een onderbreking van bijna 10 jaar, waarin ik vooral andere renners begeleid had, stapte ik zelf terug op de fiets. En, ja hoor, ik moest weer van 0 beginnen ! De eerste koers in Buggenhout: 2 km meegereden en in een afdaling uit de wielen gereden !! En dat ging nog een tijdje door. Soms lossen, soms de koers uitrijden, soms zelfs een (plat) prijske ! Begin juli moest ik een kleine operatie ondergaan waardoor ik er veertien dagen tussenuit was. Dat moet niet slecht geweest zijn want daarna begon het plots te vlotten: 10^e in Beveren, 8^e in St. Niklaas, 8^e in Booischot. M’n 3 eerste top 10 plaatsen dat jaar. En dan kwam Temse-Velle. Ik had een goed (voor)gevoel (en, heb ik later meerdere malen ondervonden, een goed (voor)gevoel staat meestal garant voor een overwinning !, raar maar waar !!) De koers vond plaats op 10 augustus, de dag van de welgekende Dodentocht in Bornem. M’n vrouw had er ’s nachts graag naar gaan kijken maar ik wou niet mee “Anders win ik morgen niet !” Ongeloof, slecht gezind, tja nu moest ik wel winnen hé !

De wedstrijd zelf begon nochtans niet al te best. Ik raakte wat achteraan in de smalle wegen op de Velle, en dan is het knokken om het wiel voor U te houden. Maar ik begon beter en beter te rijden en slaagde erin om in de voorlaatste ronde mee te springen. De beslissende ontsnapping met 8 was vertrokken. En, alhoewel ik dat jaar nog niet korter dan de 8^e plaats gereden had, wist ik gewoon dat ik ging winnen. Op een late uitval van, denk ik, Marc Steenberghe,  reageerde ik onmiddellijk waardoor ik vanuit 2^e positie de sprint kon aangaan, terwijl achter mij een klein gaatje viel. Ik begon dus goed op tijd te sprinten en hield aan de meet een volle lengte over. Iedereen verrast natuurlijk. Wie ? Frank Suys ?  Ene met een dagvergunning zeker ? Nee dus. Gewoon iemand die 10 jaar niet meer op de fiets had gezeten en een half jaar nodig heeft gehad om terug in het wedstrijdritme te komen J

03-08-2009 om 21:09 geschreven door Mister 100  

95 !

Koers in Bazel, WAOD. Prachtig parcours met een aartsmoeilijke aankomst. Een lange rechte lijn van zo’n 3-400 m die lichtjes omhoog gaat. En vandaag nog met de wind op kop ook. Onverwacht werd het weer een massaspurt. 7 renners hebben het grootste gedeelte van de wedstrijd voorop gereden, maar door een prachtige achtervolging in de groep (amaai, wat ging dat hard !) kwam alles in de voorlaatste ronde toch nog samen. In de C-reeks ( ik ben dus D) zaten Hans Verlinden en Wim Arras. Ik ben ervan overtuigd dat dit de 2 rapsten zijn van alle vrije bonden samen. In de laatste bocht zat ik nog iets te ver, 10^e, 15^e positie. Maar gelukkig had ik op rechts nog net een gaatje om naar voor te schuiven. Net op dat moment gingen de 2 sprintbommen aan, voorbeeldig gepiloteerd door Walter de Veerman, de Renshaw van dienst ! Het lukte me om als enige in het wiel te blijven, en alzo m’n 3^e zege van het seizoen binnen te halen.

27-07-2009 om 00:00 geschreven door Mister 100  

Slecht enkele dagen uitstel ! Vandaag ,m’n 2^e koers in DECCA-outfit, was het prijs. 2^e overwinning van het seizoen.

21-06-2009 om 20:57 geschreven door Mister 100  

Sinds deze week ben ik lid van het DECCA TEST TEAM. Decca had enkele maanden geleden kandidaten gevraagd om hun nieuwste kledij een jaar lang uit te testen. Kandidaten genoeg natuurlijk, maar slechts 8 zijn uitverkoren. En ik ben één van de gelukkigen !! Donderdag arriveerde het basispakket. Prachtige kledij met zwart als hoofdkleur. Alles paste mooi zodat ik er diezelfde avond al mee kon uitpakken tijdens de koers in Beveren. En had ik niet dom gespurt, had ik er al direct de overwinning mee kunnen binnenhalen. Van veel te ver op kop en de laatste 50m stilgevallen: 4^e pas. Het had mooi geweest !

21-06-2009 om 20:10 geschreven door Mister 100  

15-06-2009 om 00:00 geschreven door Mister 100  

Ondanks het feit dat ik in ’85 pas halfweg het seizoen gestart was, leek 1986 het “jaar teveel” te worden. Veel trainen deed ik niet meer, alleen nog veel koersen. Ik reed er dat jaar liefs 80 ! Maar de uitslagen waren er dan ook naar. Top 10 dat lukte nog regelmatig, maar slechts 3x slaagde ik erin de top 5 te halen. En niet toevallig gebeurde dat dan nog op 5 dagen tijd. (De conditie die niet genoeg onderbouwd is, verdwijnt al even snel !) Zondag was ik 3^e geëindigd in Berlare door in een sprint te verliezen van Eric Vereecken (ja, die van Hulst die nu nog koerst !) en Willy De Backer (ook nog actief geweest bij de Vrije Bonden). Maandag weer 3^e in St. Truiden, waar ik in ’83 nog de overwinning haalde. En woensdag was ik weer present op hetzelfde parcours in St. Truiden. 59 deelnemers, en zoals dat vroeger was, vooral renners van Zuid-Limburgse en Sport & Steun Leopoldsburg. Vrij vroeg reden we met acht weg, 5 Zuid-limburgers, 2 van Leopoldsburg en ik als vreemde eend. Ploegenspel kende men toen duidelijk nog niet, het was blijkbaar meer zaak om de eerste van de club te zijn. Toen in de laatste ronde Eric van Hove van Leopoldsburg ging, reageerde maar één renner: Koen Thijssen, ook van Leopoldsburg. Ik had rap door dat de 5 ploegmaats vooral mekaar gingen beloeren en ging dan maar zelf in achtervolging. Maar het duurde lang voor ik ze te pakken hadden. Toen de sprint werd ingezet, zat ik nog op 10m. Maar met een lange inspanning slaagde ik er op de meet in om Koen Thijssen met een wiel te kloppen. Mooie overwinning, tweede ook in St. Truiden, waardoor m’n liefde voor de Limburgse koersen nog maar eens bevestigd werd.

Dit was mijn 22^e overwinningen en het zou de laatste worden in de jeugdcategorieën.  Op het einde van dat jaar stopte ik er definitief (??) mee. Ik werd mecanieker bij de Club , later penningmeester, secretaris en ploegleider. M’n eerste wedstrijd als ploegleider bij de nieuwelingen was een prachtig succes. Met 30 ploegen van 5 renners en dan de 1^e , 2^e, 3^e en 5^e plaats wegkapen, met renners zoals Kurt Van Bulck, de gebroeders Borms en René Goossens, dat was een plezier om mee te maken !! . Later werd ik ook nog ploegleider van ons Damesteam. Een topteam in die tijd: Met Heidi Van De Vijver, Vanja Vonckx, Lydia Vandebosch, Krista Claes (nu Mevr. Marc Wauters), Sabine Snijers en nog enkele andere hadden we niet veel concurrentie toen. Ik deed met hen ook verschillende buitenlandse wedstrijden en met de juniores en Liefhebbers ging ik zelfs tot in Canada.

Maar het bloed stroomt waar het niet gaan kan, en 10 jaar na m’n laatste koers, kroop ik terug zélf op de fiets …

01-06-2009 om 17:29 geschreven door Mister 100  

1985 was het jaar van mijn eerste come-back (er zouden er nog wel enkele volgen J). Na het vorige seizoen had ik aangekondigd te zullen stoppen. Getrouwd, vader geworden, aan’t bouwen … allemaal zaken waardoor het hoofd niet meer naar trainen en koersen staat. Maar naar de zomer toe begon het terug te kriebelen en op 2 juli stond ik terug aan de start van een wedstrijd. De resultaten waren er natuurlijk niet direct, maar met een  9^e plaats in Baasrode en een 4^e in Berlare haalde ik in juli toch al enkele top-10 plaatsen. De rest van het seizoen was een aaneenschakeling van goede en minder goede wedstrijden, maar een overwinning zat er niet in.

Traditioneel sloten de Rupelspurters het seizoen af met hun Clubkampioenschap. Om met een goed gevoel de winter in te gaan wou ik daar nog wel iets neerzetten. Al zou dit zeker niet gemakkelijk zijn. De Rupelspurters hadden een topjaar achter de rug met maar liefst 149 overwinningen. Beroepsrenner Raoul Bruyndonckx (2overwinningen), liefhebbers Pascal Van Der Vorst (11), Francis Jansegers (9) en Dirk Van Verre (8) waren de voornaamste tegenstanders. Maar ook jongeren zoals Kurt Onclin (12) Rik Hofmans (12) en nieuweling Patrick Van Roosbroeck (19) waren in een wedstrijd over slechts 65 km niet te onderschatten. Na een wedstrijd vol schermutselingen reden we naar het einde toe met 6 voorop: Bruyndonckx, Jansegers, Van Verre, Van Dijck (Belgisch kampioen bij de Masters), Van Roosbroeck en ikzelf. Het voornaamste voor mij was de 2 liefhebbers te kloppen, maar allebei waren ze supersnel, dus moest ik het tactisch  aanpakken. Van Roosbroeck en Van Dijck hadden geen concurrentie in hun reeks. Tegen hen ging ik zeggen dat ze de laatste 2 ronden om beurten moesten aanvallen. Wat ze ook deden. En wat ik hoopte gebeurde. Van Verre en Jansegers wilden duidelijk de wedstrijd winnen en gingen de vluchters telkens terug halen. Ik zat in een zetel. Op 400m van de meet probeerde Van Dijck het nog een laatste maal. Weer reed Jansegers er naartoe. Toen hij in het wiel kwam viel het even stil en toen was het mijn moment. Van op 300m ging ik aan. Jansegers was even verrast en moest een lengte goedmaken, wat hem maar half lukte J. Met een wiel voorsprong kroonde ik me voor de 2^e maal tot Clubkampioen !!

20-05-2009 om 10:35 geschreven door Mister 100  

De vorm was er , zoveel is duidelijk. Na m’n zege in Messancy reed ik niet meer uit de top 10. Maar winnen, het kan er maar altijd eentje hé J. In Schellebelle was het terug mijn beurt. En ik durf gerust zeggen dat ik die dag veruit de beste was. Reeds in de eerste ronde trok ik in de aanval met Patrick Mettepenningen. Een halve wedstrijd hielden we het vol tot we werden ingelopen door een 8-tal renners. Maar ik voelde me zo goed dat ik even later terug in de aanval trok, deze keer met de Nederlander Piet Van Rij (vader van huidig renner Jeroen). Piet was één blok graniet. “Nen boenker” zoals ze bij ons zeggen. Steeds op de grote molen en niet omzien. Een ideale vluchtmakker dus, vooral omdat zijn enig zwak punt z’n sprint was. We werden niet meer verontrust en een kort sprintje was genoeg om m’n 4^e en laatste zege van het seizoen te behalen (geen foto’s van deze wedstrijd L).  

17-05-2009 om 10:46 geschreven door Mister 100  

14-05-2009 om 19:42 geschreven door Mister 100  

Dinsdag. Eerst gaan werken met de vroege en daarna naar de koers in Opdorp. Slechts 37 renners aan de start maar wel enkele toppers. Onder andere hardrijder Luc Van Mol, huidig ploegleider Hendrik Redant, maar vooral plaatselijk renner Ferdi Dierickx. Ferdi had 2 dagen voordien de Ronde van België gewonnen en wou zich hier, in een koers georganiseerd door zijn supportersclub, natuurlijk nog eens laten zien. De koers bleef lang gesloten, zelfs tot bij het ingaan van de laatste ronde. Toen versnelde Luc van Mol met Dierickx in het wiel (hadden zij iets afgesproken ?). Deze gevaarlijke situatie had ik natuurlijk snel door en, samen met Patrick Van de Voorde en Peter Van Huffel, reed ik naar het tweetal toe. Het gat was direct geslagen en onmiddellijk volgende nieuwe aanvallen. Zonder succes. Op één kilometer van de meet probeerde Ferdi het nog een laatste keer. Even werd getwijfeld, maar ik wist dat ik snel moest reageren of de vogel was gaan vliegen. Ik slaagde erin het gaatje toe te rijden met Van Mol in het wiel. De andere 2 moesten loslaten. Maar toen ik op het wiel van Dierickx kwam, ging Van Mol zijn kans. Dit was te verwachten natuurlijk en gelukkig was ik nog sterk genoeg om ook deze aanval af te slaan. In de laatste 100m nam ik over om met enkele lengten voorsprong mijn tweede seizoenszege binnen te halen. Ontgoochelde gezichten aan de aankomstlijn, waar ze natuurlijk liever hun plaatselijk idool hadden zien winnen, maar ja, dat was mijn probleem niet hé

09-05-2009 om 17:09 geschreven door Mister 100  

1984 werd weer zo’n jaar met een trage start. Eind mei was ik er nog niet in geslaagd om één maal bij de eerste 5 te rijden ! En toen begon juni: Vrijdagavond, koers op St. Rita in Kontich. 42 renners aan de start. En ik had het weer niet gemakkelijk. Het leek wel of ik gans de wedstrijd achter de feiten aanliep. Ik herinner me niet tijdens de wedstrijd helemaal vooraan te hebben gezeten. Maar, waarschijnlijk met wat geluk, was ik toch mee toen de groep halfkoers in 2 splitste. Met 23 bleven we over. En ook daarna regende het aanvallen. Bij het ingaan van de laatste ronde was deze groep zelfs in 4 gesplitst en zat ik in de derde ! Maar gelukkig kwam alles toch nog bij mekaar. Op 3 km van de meet moesten we nog over een viaduct over de autostrade. En blijkbaar had ik op dat moment toch wat betere benen, want ik plande daar een alles-of-niets aanval. Net op het moment dat ik aanzette, deed ook Eddy Vaes dit aan de andere kant. We vonden mekaar direct en deden een tussensprint tot boven. Genoeg om 100m voorsprong te nemen zo bleek. Nu was het zaak niet meer te treuzelen. Ik kende Eddy op dat moment niet, maar één of twee was altijd beter dan terug worden bijgehaald. En zo dacht ook m’n medevluchter erover. We slaagden erin onze voorsprong te behouden, en aangezien Vaes zich geen sprinter wist, had ik geen enkele moeite om hem te verslaan.

Na een slechte seizoenstart zonder Top 5-plaatsen dan toch onverwacht een eerste zege !!

02-05-2009 om 14:52 geschreven door Mister 100  

Geen koers voor mij tijdens dit verlengde weekend ! Vorige week ging het zo slecht dat ik besliste om Dr. Tempels te raadplegen.  Bloed trekken is dan meestal de enige mogelijkheid om te ontdekken wat er aan de hand is. Niets, zo blijkt, alle waarden bleken goed te zijn ! Is dit nu goed nieuws of slecht ? Want er is wel degelijk iets aan de hand. Overtraind ? of toch versleten ? Voor alle zekerheid laat ik ook nog een cardiogram van m’n hart nemen, maar laat ons hopen dat dit enkel nodig is om een probleem hier uit te sluiten. Dus momenteel zit er niets anders op dan het een weekje kalmaan te doen en niet te koersen. Normaal keer ik volgende week donderdag terug in het peloton in Beveren. En de rest van de maand heb ik me voor genomen geen twee wedstrijden na mekaar te rijden. Hopelijk keert dit rap in de goede richting, anders zou dit wel eens een tristig seizoen kunnen worden !

02-05-2009 om 14:29 geschreven door Mister 100  

Halfwedstrijd: Met Grenier en Hulstaert op 30" van de leidersgroep van 15



Nog 2 ronden: achterstand 10"



Ingaan van de laatste ronde: der op en der over !!



Afgezien ! alles doet pijn ! Maar op zo'n moment voel je daar niets van !

18-04-2009 om 20:41 geschreven door Mister 100  

Juni 1983, kermis in Klein-Gelmen. Zoals altijd had ik persoonlijk een uitnodiging gekregen van voorzitter Jozef Fransis. Koers om 15u, 22 rondjes van 4,9 km over het gekende parcours met 2 hellingen, 2 afdalingen en de laatste ronde rechtdoor voor een aankomst bergop. 44 renners kwamen er aan de start. Na heel wat kleine schermutselingen viel in de dertiende ronde de beslissing. Luc Mertens en Martin Wathiong trokken in de aanval. Even later kregen ze het gezelschap van Danny Van Roy en Aloïs Wouters en nog een ronde later kon ik samen met Pierrot Cuypers, Gerard Cortenray en Ronny Haesen aansluiten. Met z’n achten reden we de rest van de wedstrijd op kop. 3 ronden voor het einde ging ik terug in de aanval en enkel Cuypers en Wouters konden nog aansluiten. Wouters kende ik, hem klopte ik hier enkele jaren geleden in een millimeterspurt. Pierrot Cuypers was me totaal onbekend, al zei z’n naam me wel iets. En dat was mogelijk, want bleek dat hij het jaar daarvoor nog beroepsrenner en ploegmaat was van Fons De Wolf bij de Vermeer-Thijs ploeg en met deze ploeg zelfs had deelgenomen aan de Ronde Van Frankrijk !! Wouters bleek er door te zitten dus het werd een spurt met 2. Cuypers begon van ver op kop zodat ik ideaal geplaatst zat. Toen ik op 100m van de meet m’n aanval wou inzetten, week hij plots af naar recht. Zoals je op de foto kan zien, was er net een nieuwe asfaltlaag gelegd en was de zijkant vergelijkbaar met een grintpadje. Daar kwam ik in terecht, geen mogelijkheid om uit te wijken ! Ondanks enkele zware slippers slaagde ik er toch nog in uit het padje te raken en zelf om Cuypers in de laatste meters te remonteren ! Pierrot kwam zich direct na de aankomst verontschuldigen voor zijn toch wel onsportief gedrag. Dus streep erover, no hard feelings ! En god, wat kon het mij ook schelen ! Ik had eindelijk m’n eerste Belgische liefhebbersoverwinning vast ! En dat tussen de vele Klein-Gelmenaars die me steeds meer als een plaatselijk renner gingen beschouwen. Meer dan 100 km van huis !!

14-04-2009 om 13:30 geschreven door Mister 100  

1983, mijn derde jaar al bij de Liefhebbers. Het seizoen leek véél beter van start te gaan dan andere jaren. In de oefenkoersen was ik 2x de beste, de vorm was dus goed. Maar net voor de eerste wedstrijd werd ik ziek, waardoor ik pas eind maart terug in competitie aantrad. Pas half mei kwam ik er terug door: 2^e in St. Amands, 3^e in Gentbrugge en Zaventem, 4^e in Bornem en 5^e in Nederokkerzeel en Tienen. Intussen waren we al eind juni. Buiten de ritzege in Spanje en het Clubkampioenschap was ik er tot nu toe nog altijd niet in geslaagd op Belgische bodem een echte liefhebberswedstrijd te winnen. Het werd hoogtijd dat daar verandering in kwam. Maar waar zou ik die eerste wedstrijd binnen kunnen halen ? Juist: KLEIN-GELMEN !!!

13-04-2009 om 13:15 geschreven door Mister 100  

Waarschijnlijk heb je al gedacht: Weinig nieuws over dit seizoen! Inderdaad het gaat nog niet zoals het moet. Om het met een geijkte zin te zeggen: Ze rijden 5 km per uur te snel voor mij ! Maar geef me nog een maand …. Zolang er leven is, is er hoop.

05-04-2009 om 18:07 geschreven door Mister 100  

Het tweede jaar bij de Liefhebbers was weer veel minder dan het eerste (ook bij de Juniores had ik dat voorgehad). Half juli was ik er nog niet in geslaagd één maal bij de eerste 10 te rijden !! Pas toen kwam ik in vorm. Met oa 2 tweede plaatsen in Wintam en Branst. Beide wedstrijden werd ik geklopt door de latere Olympisch kampioen in de puntenkoers, Roger Ilegems. In Wintam kwamen we apart aan, in Branst was het een massaspurt met meer dan 100 renners !

Ik was dus juist in vorm om naar de Ronde van de Kempen (de huidige Ronde van Antwerpen) te trekken. We vertrokken er met een sterke ploeg. Paul Van Campenhout, Rudy Cleemput, Eddy Claus en ikzelf, samen met de gastrenners Johan Koppen en Rudi Dexters. Dexters was onze kopman. Hij ontgoochelde niet want won oa een rit. Een jaar later zou hij naar de Profs overstappen.

Maar zelf deed ik het ook meer dan behoorlijk. Na de eerste rit mocht ik al de trui van beste jongere aantrekken. De tweede rit verloor ik al mijn kansen. Een slechte dag waardoor ik in een groep op 20’ eindigde ! Maar daarna ging het weer beter. Regelmatig mee in ontsnappingen en één zelfs die tot het einde standhield. Een vijfde plaats haalde ik die dag. En als je in de afsluitende tijdrit nog een 13^e plaats haalt op 100, dan weet je dat je die ronde goed verteerd hebt.

03-04-2009 om 20:45 geschreven door Mister 100  

Ondanks de onverwacht sterke seizoenstart, slaagde ik er in m’n debuutjaar bij de liefhebbers niet meer in om nog een overwinning te behalen. M’n beste plaats haalde ik in … jawel: Klein-Gelmen J waar ik 4^e werd. In de sprint om de derde plaats verloor ik van plaatselijk renner Willy Boden (weet je nog ? door hem kwam ik in Klein-Gelmen terecht). Maar geen klagen van dit seizoen. Verschillende top-10 plaatsen en zelfs een 5^e in een Interclub te Hoboken. Een geslaagd seizoen.

En op het einde van dat seizoen kwam er nog een kers op de taart. Het clubkampioenschap van de Rupelspurters werd traditioneel op de laatste zondag van het wielerseizoen gereden.  72 renners kwamen er aan de start uit de verschillende categorieën. Hieronder 24 Liefhebbers.

Reeds in de eerste ronde trok ik alleen in de aanval. Enkele ronden later konden nog 3 liefhebbers aansluiten: Paul Van Campenhout, Patrick Flies en leeftijdsgenoot Gino Van den Bossche. Slechts één renner kon nog komen aansluiten: Junior Herman Van Lent. Met z’n vijven moesten we wel de ganse wedstrijd knokken voor 10-15 seconden voorsprong. Daarnaast moest ik er ook nog op letten dat niemand kon weg geraken. Maar ik was sterk genoeg die dag en kon iedere poging teniet doen. In de sprint had ik geen probleem met m’n medevluchters. De titel van Clubkampioen was binnen. Er zouden er later nog 2 volgen.

01-04-2009 om 20:08 geschreven door Mister 100  

Beloften bestonden toen nog niet. Op je 19^e moest je de stap zetten naar de Liefhebbers. Te vergelijken met de Elite zonder Contract van nu. Ik was intussen afgestudeerd en aan het werk bij het “Ministerie van Landsverdediging” !!. (in de praktijk was dit een job als klerk. Dossiers opzoeken in Kontich kazerne en doorsturen naar Brussel. Weinig werk, veel pauzes J. En aangezien de verlofregeling daar ook meeviel, kon ik reeds in februari 2 weken verlof nemen om ,onder leiding van de Cois (Herremans, vader van Christel) met een groep renners naar Spanje (Lloret De Mar) te trekken op oefenkamp. Ginder gingen we ook deelnemen aan de Ronde van de Catalaanse kust, een 5-daagse rittenwedstrijd met Spanjaarden, Nederlanders, Italianen en wij, de Belgen, aan de start. Het is me daar duidelijk geworden dat ik geen voorjaarrenner ben, door, en enkel door, de temperatuur hier in België in maart-april. In Spanje ging het wel vlot, want ondanks het feit dat ik maar pas Liefhebber was, reed ik er een beer van een Ronde. De eerste rit werd ik 14^e, de 2^e rit 9^e, telkens door de groepssprint te winnen.

En toen kwam rit 3, een criterium in de straten van Lloret met telkens een nijdige helling naar de aankomstlijn. Half wedstrijd trok ik in de aanval en nam 15-20 seconden voorsprong. Twee ronden ( van amper 1 km) voor het einde had ik nog steeds 20’. Maar toen ging het snel. Patrick Van Damme had de ganse wedstrijd in de wielen kunnen zitten en had zich nu alleen kunnen loswerken. En bij mij was het beste eraf. Maar nu nog afgeven, dat kon toch niet ! Met de laatste krachten trok ik de laatste maal de helling op met een spurtende  Van Damme achter mij. Hij resultaat kan je zien: na 30 km alleen voorop nog 1 fietslengte voorsprong !!. Dit was één van de mooiste overwinningen uit m’n carrière.

30-03-2009 om 21:46 geschreven door Mister 100  

Na 3 weken terug een wedstrijd gereden. Twee zelfs.

Zaterdag had ik mezelf voorgenomen om terug gewoon koersritme op te doen en me te laten meedrijven. Geen wonder dus dat, toen de groep in drie brak, ik in het laatste deel zat. Voor “de moral” heb ik op het einde de sprint van die groep nog gewonnen, maar buiten de prijzen.

Vandaag in Zeveneken ging ik het anders aanpakken. Meespringen waar ik kon. Maar in de tweede ronde gingen er een heel pak de grond op. Ik lag er niet bij, maar moest toch voet aan grond zetten. De 100m achterstand die ik daarmee opliep kon ik niet meer dichtrijden, ook niet met de hulp van nog vijf andere ongelukkigen die even later bij mij aansloten. Uiteindelijk werd ik toch nog 18^e in de wedstrijd, en 10^e in mijn reeks, de D’s.

Er is nog veel werk aan de winkel …

22-03-2009 om 22:40 geschreven door Mister 100  

Na een moeizame seizoenstart waren de 2 overwinningen meer dan welkom. Daarna ging het nog enkele weken vlotjes, zonder echter nog een overwinning te kunnen toevoegen. Op één maand tijd werden nog drie 2e plaatsen en drie 3e plaatsen gereden. Een derde overwinning zat er aan te komen. Maar voor ik het wist was m'n seizoen voorbij: Kinkhoest !! Voor zij die dit niet kennen, dat is hoesten, hoesten en nog eens hoesten. Als volwassenen is dit al enorm lastig, maar m'n nichtje, dat toen een jaar of 4-5 was en het van mij overkreeg, die heeft pas echt afgezien ! Je wenst het niemand toe.
Maar voor mij was het dus afgelopen. Na een prachtig eerste jaar met 7 overwinningen, moest ik het nu met amper 2 stellen. En volgend jaar naar de Liefhebbers (Beloften bestonden toen nog niet). Hoe zou dat aflopen ? Ik ging echter niet meer dezelfde fout maken dan vorig jaar. Deze keer zou er in de winter wél getraind worden !

20-03-2009 om 12:32 geschreven door Mister 100  

De wedstrijd in Eikevliet werd een clash tussen streekrenners en een duel tussen Rupelspurters en Hoboken WAC. Alhoewel…

Ik had in eigen gemeente iets te bewijzen na een, tot hiertoe, zwak seizoen. Eikevliet is een klein gehuchtje van Hingene, toen vooral gekend om z’n restaurantboot op de vijver. Vele streekrenners aan de start die toen allen reden voor, of de Rupelspurters, of Hoboken WAC. Half wedstrijd reden we met 5 voorop. De WAC’ers Frank Van De Vijver en Chris Blommaert (beiden uit Bornem) en de Rupelspurters Bart De Cock, Yvo Pauwels (Mariekerke) en ikzelf. 3 tegen 2 denk je dan. Maar toen Frank of Chris aanvielen moest ik telkens het gat dichten en toen ik het probeerde kreeg ik m’n 2 ploegmaten in m’n wiel ! Ik heb me toen eventjes héél kwaad gemaakt en dat hielp. Ze gingen nu ook achter de WAC’ers aan. Van toen af was ik zeker, ik wist me de snelste in de spurt. En zoals je ziet had ik overschot.

16-03-2009 om 19:03 geschreven door Mister 100  

Na een weekje zonder fiets kan ik terug aan trainen denken

12-03-2009 om 17:49 geschreven door Mister 100  

05-03-2009 om 20:04 geschreven door Mister 100  

1979 was dus een prachtig jaar. Als eerste jaars Junior 7 overwinningen behalen, dan ben je goed bezig. Had dit 30 jaar later (nu dus) geweest, had ik bij een ploeg naar keuze kunnen gaan, met fiets, begeleiding, oefenkampen in Spanje en nog zo veel meer. Maar toen bestond dat allemaal niet. Ik was begonnen bij de Rupelspurters en moest daar ook blijven. Geen kwaad woord van het bestuur toen. Rik, Guido en alle anderen, ze hadden het beste met ons voor. Maar goede begeleiding binnen een club bestond nu helemaal niet. Iedereen was op zichzelf aangewezen en moest het zelf maar uitzoeken. Nu zijn er naast de Profploegen, continentale ploegen, satellietploegen, enz. Van bij de nieuwelingen krijg je nu reeds prima begeleiding. Maar we gaan daar niet over klagen hé. Vroeger is vroeger, nu is nu. Een geluk dat ik geen 100 jaar vroeger geboren ben, of ik had misschien nog op houten wielen moeten rijden.

27-02-2009 om 13:53 geschreven door Mister 100  

26-02-2009 om 00:00 geschreven door Mister 100  

21-02-2009 om 20:27 geschreven door Mister 100  

Avondcriterium in eigen gemeente, Bornem. Aan de inschrijving had ik even een grote mond opgezet: "geef mij maar nummer 1, straks aan de aankomst zal ik toch ook de eerste zijn !". Niet mijn gewoonte, maar het zelfvertrouwen was groot die dag. tot ik aan de start stond en zag wie daar nog allemaal was. Didi Foubert, provinciaal kampioen, André Vermeiren, ook provinciaal kampioen bij de nieuwelingen, maar intussen Junior (André is nog altijd actief bij de Elite ZC, samen met z'n zoon Tom). Rudy Paeshuyse, de 2e van Ekeren. Eric Vermeiren, Tony De Preter, Peter Lemaire, .... Allemaal toppers dat jaar. En het begon dan nog te regenen ook ! Criterium en regen, die twee gaan niet echt samen. Maar niets kon me blijkbaar stoppen die  dag. Het startschot werd gegeven en ik trok direct in de aanval. 5 ronden hield ik het alleen vol. Toen de groep terug bij mij kwam, bleken er nog slecht 14 renners over van de 31 die de start namen. Enkele ronden later trok ik, na een premiespurt, terug in de aanval. Enkel Luc Borms, Rudy Paeshuyse, Andre Vermeiren, Didi Foubert en Ludwig De Nil sloten nog aan, en met z'n zessen reden we de wedstrijd verder uit, al de anderen werden gedubbeld. De laatste bocht bevond zich op een 200 m van de streep, en ik had me voorgenomen om als eerste te draaien. Maar dat waren er blijkbaar nog van plan want het werd een sprint vóór de sprint. Door zeer laat in de remmen te gaan, slaagde ik in m'n opzet. Maar ... ik ging té snel door de bocht en m'n achterwiel slipte helemaal weg. Gelukkig raakte ik de boordsteen, anders had ik zonder twijfel tegen de grond gegaan. Ik schrok, maar de anderen achter mij moeten zeker even hard geschrokken zijn. Ik trok me terug op gang, nam een lengte voorsprong en kon op de meet nog net Didi Foubert afhouden. Ik had woord gehouden, nummer 1 beef nummer 1 !. Maar het had anders kunnen aflopen !

Geen foto van de aankomst. Door het slechte weer was het al donker aan't worden. Maar de supporters waren talrijk zoals je kan zien.

19-02-2009 om 19:32 geschreven door Mister 100