Voila, we zijn bijna weg. We gaan India missen, moeilijke start, maar eens gesettled en uwen draai gevonden sturen ze je weg. Niet dat het zonder mijn instemming was, maar als ze je komen vragen van te verhuizen, (hoewel dit wel vriendelijk is van te vragen) wil dat meestal zeggen dat het de firma het beste uitkomt. En gegeven de huidige situaties in de economie kan je best nog maar es luisteren. Sommigen hebben het goed geraden, we gaan idd terug naar Nigeria, maar deze keer is het Lagos.
We zijn bezig met de nodige arrangementen qua school (Eline en Anouk zijn reeds ingeschreven in de American International School in Lagos, maar Pieter heeft nog geen plaats). Opvangnet voor Pieter is de Hollandse School, maar qua transport en timings is dat verre van vanzelfsprekend. Wij hopen dus alsnog voor een plaats in de AISL, zo kan hij in het Engels ook verder.
Huisvesting is ook een probleem. Uitermate duur voor weinig kwaliteit. We hebben gekozen om dan maar een vd bestaande huizen van Dredging verder uit te bouwen, omdat huidige structuur te klein uitvalt. Veel werk valt er nog te doen, en we zijn er niet zo ver meer van verwijderd.
Ondertussen hebben reeds een afscheidsfeestje gegeven voor onze vrienden (groot feest met 60 man tot 5u in de ochtend) en heeft mijn Indische firma nu ook afscheid genomen van mij. De laatste afscheidnemende dagen zijn niet plezant.
Volgende week begint de verhuisfirma aan onze inboedel, weer stress. Maar ja, dat komt met elke verhuis. Hopelijk geraken we rap geintegreerd in Lagos. Katrien en de kids zijn in Belgie vanaf 11/06, ik ben er vanaf 20/06. => See you then.
