Vorige week nog eens een bezoekje aan het UZA.

Eerst de endocrinoloog: ik ben zo slim (niet dus ) geweest om de bloedname in te plannen vlak na mijn vakantie. Kreeg ik naar mijn voeten dat mijn cholesterol weer veel te hoog staat. Nu is dat iets dat bij ons in de familie zit, de rol van voeding is in dat geval eerder beperkt. Toch zal ik er op moeten letten en op termijn misschien ook medicatie moeten nemen. Dat laatste wil ik zo lang mogelijk uitstellen. Ik eet meestal heel gezond (veel groenten, weinig suiker en verzadigde vetten, geen rood vlees, matig met koolhydraten enzoverder), drink ook maar af en toe een glaasje alcohol, ik doe mijn best om genoeg te bewegen (ik ben trouwens opnieuw gestart met yoga!).

Veel meer kan ik voorlopig niet doen.

Dan oogheelkunde: daar waren de resultaten eigenlijk prima; Zo prima zelfs dat de Nederlandse assistent die me ontving (ik heb nog nooit twee keer na elkaar dezelfde arts gehad op die afdeling, dit even ter zijde), zich afvroeg waarom ik eigenlijk elk jaar op controle moet komen. Euh, omdat een van uw voorgangers me dat gezegd heeft!?.... Om het kort te maken: vanaf nu tot nader bericht hoef ik die vervelende onderzoeken maar een keer om de twee, drie jaar meer te doen. Oef!

Tot zo ver de UZA update, ik kan er weer een half jaartje tegen!

Nee, het is niet jouw schuld

dat nog te veel mensen zwart-wit denken,

in hokjes willen opdelen,

die is goed en die niet.

Jij kan er niets aan doen

dat je toevallig in het foute hokje bent beland,

omdat je een beetje anders bent,

omdat je niet met alles meekunt.

Jij hebt er niet om gevraagd

uitgelachen en uitgesloten te worden,

je onbegrepen te voelen,

eenzaam en alleen te zijn,

Het is zo al zwaar genoeg

dus voel je niet schuldig,

want het is niet jouw schuld.

Jij bent prachtig en uniek.

Even een kort verslagje van mijn voorbije vakantie in Kreta. 

* Top weertje een hele week lang, gelukkig ook niet al te warm. Ideaal, eigenlijk

* Prachtige uitstappen gemaakt en weer heel wat cultuur opgedaan: het eiland Spinalonga, Heraklion, de site van Knossos....weer wat extra kunnen afvinken op mijn cv

* Fijn gezelschap van vriendin L., ook een rustig type. Was heel gezellig

* Over het algemeen ook heerlijk lekkere gerechtjes kunnen proeven zowel binnen als buiten het hotel

* Over het hotel waren we matig tevreden. Vrij kleine kamer en een beetje afgeleefd, piepklein balkonnetje, vrij lawaaierig vooral ' s nachts. Wel mooi zwembad, 

ook best ok keuken en bar, vriendelijke bediening enzoverder

Kort samengevat: het was al bij al een heel geslaagde vakantie die ze ons al niet meer kunnen afnemen!

Verder loopt de zomer zo stilaan op zijn einde, al hoop ik toch nog stiekem op een Indian Summer (dat zou het helemaal afmaken, nietwaar?)

Als het zweet van je rug loopt,

de zonnecrème op je vel plakt,

het gras al meer op hooi begint te lijken,

we spaarzaam moeten zijn met water (uitgezonderd om zelf op te drinken),

kinderen het liefst met zo weinig mogelijk kleren aan over straat lopen,

ijsjes hier en daar verkoeling brengen,

de barbecues overuren kloppen,

je willens nillens op een ander ritme overschakelt...

Dan weet je... dit wordt een zomer om niet snel te vergeten!

Wat betekent dit voor mij?

Wel, mede door mijn aandoening ben ik niet echt een hitte-held. Ik drink extra veel, soms heb ik ook een tikkeltje meer minirin nodig, slapen lukt niet altijd zo best. Het is gelukkig wel heel rustig op het werk, waardoor ik veel thuis ben. Dit weekend trekken we naar zee voor een paar dagen, daar zou het ook iets koeler moeten zijn.

Voor mijn reuma zijn deze temperaturen dan weer wel een plus ;-)

Tijd voor een kort nieuwsoverzicht, dacht ik zo. Kort, ja. Want heel veel valt er niet te melden. Het is nog steeds vrij druk op het werk, zeker voor de tijd van het jaar. Misschien heeft het met het weer en de wisselende temperaturen te maken, ik weet het niet. Maar het schooljaar loopt stilaan ten einde, dus zal het binnenkort wel rustiger worden. Mag ook wel, ik moet in de zomerperiode echt mijn batterijen opladen om er daarna weer tegenaan te kunnen. Vanaf het najaar zijn er misschien ook wat veranderingen op til op vlak van werk, maar daarover later meer.

Deze en volgende week zing ik op twee leerlingenconcerten. Een duet (pa-pa-pa uit de toverfluit ) en ook een solo stuk. Spannend! Maar ik vind het enorm fijn om te doen. Ik voel ook dat ik vooruitgang boek en bijleer, en dat werkt enorm motiverend. Verder gaan we morgen met de familie eten voor de verjaardag van bobonne (mijn oma). Ze heeft de mooie leeftijd van 84 jaar bereikt, toch iets om blij en dankbaar voor te zijn.

Met mijn gezondheid gaat het eigenlijk best goed. Het blijft wat het is, natuurlijk. Maar ik mag zeker niet klagen. Morgen ga ik wel even langs de huisarts, maar dan vooral voor voorschriften. (Stom, eigenlijk. Hopelijk moet ik niet te lang wachten in de wachtzaal.)

En dat was het alweer! Tot binnenkort

 

Al te vaak is het van 'net eronder',

en zelden van 'boenk erop'.

Blijf ik hopen op een wonder,

of draait het toch uit op een flop?

Als ik het nu nog eens probeer,

en dan wat meer mijn best doe.?

Ik geef net dat tikkeltje meer,

al zou ik gewoon niet weten hoe.

Want als ik me volledig smijt,

en het dan toch weer mislukt,

ben ik mijn vertrouwen kwijt.

Ik ga er telkens onder gebukt.

Mensen oordelen toch zo graag,

en dan vooral over elkaar.

Met complimenten blijven we eerder vaag.

Wie iets anders is blijft altijd kwetsbaar

Hiep hiep hoera! Niet alleen ikzelf ben onlangs weer een jaartje ouder (en wijzer ) geworden. Deze maand bestaat ook deze blog maar liefst 6 jaar! Jaren waarin er best veel gebeurd is: tram 3 opgestapt, van werk veranderd, verhuisd.... Al bij al mag ik best tevreden zijn, eigenlijk.

Soms zijn er periodes waarin het ontzettend druk is, andere periodes kabbelt het leven rustig verder en valt er niet veel interessant te vertellen.

Daarom probeer ik maandelijks 1 of 2 berichten te posten. Niet zo heel veel, maar ik wil het een beetje boeiend houden. In eerste plaats voor mezelf, maar ook voor 

jullie lezers. Als er echts iets te melden valt, vernemen jullie het natuurlijk snel hier of via andere weg.

Ik hoop op deze manier nog een hele tijd verder te kunnen doen!

Spring sprong....voor je het weet is het alweer lente! 

De maand maart heeft al rare kuren gehad. Vorige week was het nog ijskoud en in er viel zelfs nog een vlokje sneeuw! Vandaag een heerlijke lente dag. Nog een beetje aan de frisse kant, maar het zonnetje doet haar best en de natuur staat in volle bloei. En of ik daar blij van wordt!

Dit betekent ook dat het drukke seizoen op mijn werk er bijna op zit. Volgende week werk ik nog twee dagen, daarna begint mijn verlof. Love it! We vertrekken dan die zaterdag ook op skivakantie naar Zwitserland. Ik kijk er zo naar uit! 

Maar eerst vieren we donderdag nog mijn verjaardag. Ik heb geen zin om mijn leeftijd te vermelden (in de rubriek 'meer over mij' staat het wel ergens, voor zij die te nieuwsgierig zijn). Maar anderzijds: verjaren is best plezant, toch? Een dagje van lekker uitslapen, misschien een beetje shoppen, daarna in de infraroodcabine en 's avonds gaat mijn lief papaatje lekker koken .

Nog een paar leuke nieuwtjes: ik heb een reisje naar Kreta geboekt in augustus, samen met een vriendin! Toppie! Gisteren is ook mijn nieuwe boxpring-bed geleverd! Ja, ik heb nog is wat geld uitgegeven. Af en toe moet dat kunnen, he. Het is trouwens een perfect verantwoorde investering: op slaapkwaliteit mag je niet besparen! Zeker met mijn zwakke rug en gevoelige spieren is een degelijke matras geen overbodige luxe.

Zo, ik ga deze goed nieuws show nu maar stoppen

See you soon!

Wegens een geannuleerde opdracht ben ik vandaag.... een extra dagje vrij! 

Het was welgekomen, want de laatste dagen voel ik me niet echt top. Heel moe, hoofdpijn en spierpijn. Het klassieke verhaal. Maar wonder boven wonder dus nog niet echt ziek geweest. Het is wat drukker geweest de laatste weken, vooral op het werk dan. Niet dat ik dat erg vind, integendeel. Maar het heeft natuurlijk wel invoel op mijn lichaam. Niets aan te doen, ik probeer goed zelf te dragen voor mezelf en dat lukt behoorlijk

Ik ga ervan profiteren om een aantal dingen kleine dingetjes gedaan te krijgen die anders blijven liggen, zoals deze blog posten (ja, ik weet het. Het is een beetje stilletjes de laatste tijd. Sorry daarvoor!). Straks misschien langs mijn grootouders, wat sporten, wat netflixen bij mijn broer (die zit met zijn intussen-al-vier-maanden-maar-nog-altijd-kersverse- vrouwtje in Amerika, by the way). Kortom.... alleen maar leuke dingen! Komt helemaal goed ;-)

Ik ga er meteen eens aan beginnen, want het is natuurlijk niet de bedoeling dat ik al een halve vrije dag verspil voor het computerscherm 

Tot heel snel!

Kijk niet te veel achterom,

elk nieuw jaar is een nieuw begin.

Haal de moet er wat vaker uit,

hou de moed er altijd in.

Ga achter je dromen aan:

geniet, lach, bewonder, bemin.

Ik wens je een prachtig jaar,

eentje helemaal naar je zin!

Melige kerstsongs in de straten (en stiekem bij mij thuis ook, hoor), lichtjes overal, druk over-en weer-gemail met laatste afspraken rond het kerstmenu, lange wachtrijen aan de kassa, de warmste week op radio en televisie (goed bezig, by the way!).....Ho ho ho, het is weer zover!!! Bijna kerstmis! En ja, natuurlijk het is allemaal een opgeklopt en commercieel gedoe. Geforceerde gezelligheid, te veel verplichtingen, en er zo zijn er nog een heleboel argumenten om kerst niet zo heel tof te vinden. En toch, en toch... ik vind het wel nog altijd fijn! Daarom kijk ik er ook naar uit, om met de hele familie samen te zijn.

De laatste dagen voel ik me niet zo fit, ik doe het vandaag nog wat rustig aan. Al moet ik nog wel naar de winkel voor de laatste inkopen. Maar vanavond blijf ik lekker thuis, met een kerstfilm en de kat op schoot. Stilte voor de storm.

Volgende week ga ik bij een vriendin oud op nieuw vieren, zal ook wel leuk worden. Daarmee is er alweer een jaar voorbij gevlogen, ongelooflijk eigenlijk.

Op persoonlijk vlak was het al bij al een rustig jaar, wat ik eigenlijk prima vind. Ook in 2018 mag alles zijn gewone gangetje blijven gaan, met af en toe een hoogtepuntje hopelijk.

Ik wens iedereen die dit leest een warme, vredevolle kersttijd en een goede start van het nieuwe jaar!!!

Liefs en feestkussen

Dit keer stond een consult bij de dermatoloog (nazicht van vlekjes) en een aantal onderzoeken bij oogheelkunde (opvolging oogdruk en oogzenuw) op het programma.

De dag begon al slecht: gietende regen, een ongeluk op de autostrade en als gevolg daarvan een monsterfile  opweg naar het ziekenhuis. Ik kwam hopeloos te laat op mijn afspraak, de eerste is daardoor helaas niet kunnen doorgaan. Balen!

Daarna geduldig wachten in de wachtzaal, die afgeladen vol zat. Vrolijk wordt je hoe dan ook al niet van wachtzalen, en al helemaal niet als je zo ellendig lang moet wachten. Gelukkig liepen de onderzoeken zelf wel vlot en ben ik er weer voor een tijdje vanaf 😋.

Wat valt er verder nog te zeggen? Natte en donkere novemberdagen. Volle weken werken, want het is nu zoals te verwachten viel  wel lekker druk. Morgen nog een lastige vergadering met de medebewoners. Nee, het is echt geen topweek 😣. 

Van mij mag het nu heel snel kersttijd worden! Want daar word ik dan weer wel vrolijk van!

De bomen worden langzaam kaal, pompoenen zijn plots heel populair, het winteruur gaat in, dikke jassen worden weer boven gehaald. Jawel, de herfst is begonnen.

Ik voel het helaas ook aan mijn spieren en gewrichten, maar daarover wil ik nu niet gaan klagen.

Het is tot nu toe nog vrij rustig op het werk, maar druk daarbuiten. Concerten met het koor, activiteiten met de vereniging, afspreken met vrienden... ik weet wat gedaan.

Volgend weekend gaan we ook een weekendje weg met de familie, dat is al een jaarlijkse traditie geworden. Wandelen, gezellig samenzijn, het wordt leuk.

Maar heel veel spectaculairs valt er dus niet te melden, deze keer.

Ik zal me nog is bezig houden met een gedichtje of zo ;-)

Tot later!!!

Zoals aangekondigd: de maand september is al halfweg en we zullen het geweten hebben!

Eerst ben ik natuurlijk op vakantie vertrokken naar Kroatië. Ik keek er al heel lang naar uit, al wist ik niet zo goed wat ik moest verwachten. Een volledig vreemd land, een groep waar ik niemand kende... het kon zowat alle kanten op. Maar het is volledig meegevallen, hoor! Kroatië is prachtig en we hebben zoveel mooie dingen gezien.

Dubrovnik, Kurçola, Split, Mostar...stuk voor stuk fantastische steden. En het gezelschap was ook best ok, gelukkig. Het was altijd heel gezellig en leuk.

Het weer was wat wisselvallig, maar we hebben al bij al nog geluk gehad. Toch een paar dagen met volop zon waardoor de helderblauwe zee nog mooier uitkomt.

En dan was het al heel snel zaterdag. De langverwachte trouwdag van mijn broer en schoonzus. We hebben er allemaal zo lang naar toegeleefd en dan is die dag zo voorbij. Maar het was geweldig! Het weer was bang afwachten, ze voorspelden erg wisselvallig met buiten en amper vijftien graden. Maar zaterdagmorgen was daar plots de zon! En die is eigenlijk tot een stuk in de namiddag blijven schijnen.  Warm was het niet, maar het is tot onze opluchting toch droog gebleven!

Verder is alles heel vlot en gemoedelijk verlopen. Stralend bruidspaar, trotse ouders, lekker eten en 's avonds een stevig feestje (wat had je dan verwacht? )

En daarmee hebben we het weer gehad. Deze week vlieg ik er weer in op het werk. Het nieuwe schooljaar is begonnen en daarmee ook de bijhorende snottebellen en dergelijke. We zijn weer vertrokken voor een nieuw seizoen, haha

Tot snel!

Kus Sarah

Stel nu even dat ik zonder aandoening door het leven mocht gaan....

Zou mijn leven dan anders zijn?

Absoluut!

Zou mijn leven dan makkelijker zijn?

Waarschijnlijk wel

Zou mijn leven dan beter zijn?

Daar ben ik nog niet zo zeker van....

De waarheid is...

dat mensen die je niet naar waarde schatten,

je geen traan meer waard zijn.

dat je aan mensen die je als vuil behandelen,

je geen woorden meer vuil moet maken.

dat mensen die kwaad over je spreken,

vaak zelf veel kwaad in zich dragen.

dat mensen die wat je doet niet de moeite vinden,

nooit dezelfde moeite zouden doen voor jou.

Waarom zo je best doen om het anderen naar de zin te maken?

De meest waardevolle mensen zien je graag zoals je bent.

Afgelopen weekend hadden we met de turnervereniging ons jaarlijkse 'meidenweekend'. Geen partners, ouders...toegestaan! Girls only

En tadaa... dit keer heb ik het ook zelf georganiseerd! Jawel, vorig jaar kreeg ik die vraag nadat ik zelf een voorstel had gedaan voor de locatie. En ik dacht... waarom ook niet?

Vorig jaar is er in Lier vlakbij de muziekschool waar ik les volg een nieuwe jeugdhostel open gegaan. Bovendien is Lier een heel gezellig stadje waar wel een en ander te beleven is. Natuurlijk vond ik het wel een beetje spannend. Gaan ze het wel leuk vinden? Zal het weer meezitten? Wat als er toch een en ander misloopt?

Het weer was inderdaad niet echt top. Jammer, maar niets aan te doen We hebben er zeker het beste van gemaakt. Een fijn groepje turnerdames van tussen de 21 en 43 jaar. Een winkelmiddag, spelletjesavond, zondag een workshop rond zelfverdediging en 's middags nog een boottochtje. Alles verliep in heel aangename sfeer en gelukkig was iedereen ook enthousiast. En zo was ik zelf na afloop ook heel moe maar tevreden!

Of er nog een volgende editie komt? Wellicht wel, hoor. Daar moeten we nog eens over vergaderen. In elk geval, heb ik wel het idee om nog meer betrokken te zijn bij de vereniging.  Misschien later ook in het bestuur? We zien wel, maar in elk geval: deze ervaring was wat mij betreft een succes. En het contact met lotgenoten is voor mij enorm belangrijk, dat kan geen enkele andere vriend(in) of therapeut of wat dan ook vervangen.

Verder is alles vrij rustig. De grote vakantie is begonnen, dus alle hobby's liggen stil. Niet dat ik dat zo erg vind, hoor.

Tot snel!!!

Veel is ze op deze blog nog niet ter sprake gekomen, mijn kat Mie. Hoog tijd om daar eens verandering in te brengen, dacht ik zo.

Want ze is wel degelijk belangrijk voor mij!

Als alleenstaande vrouw met een chronische aandoening lijd ik, meer dan me soms lief is, een net iets ander leven dan de meeste van mijn leeftijdsgenoten. Zij zijn volop bezig met zich te settelen, een gezinnetje te stichten, carrière te maken.... dit is voor mij allemaal niet meteen weggelegd. Er zijn ook periodes waar ik vaak alleen thuis zit, ook overdag. En, laten we een kat een kat noemen (sorry, deze is echt flauw maar ik kan het niet laten), niet iedereen is even begripvol. Zo komt het weleens voor dat ik me wat eenzaam voel.

Bij mijn ouders thuis had ik ook een kat, Naya. Toen zij overleed, duurde het niet lang of het begon weer te kriebelen. En zo kwam Mie zes jaar geleden mijn leven binnen gewandeld. Of liever: gewaggeld. Mie had als echte binnenhuiskat flink wat overgewicht. Inmiddels kan ze wel vrij rondlopen in de tuin, en dat vindt ze heerlijk. En de beweging en buitenlucht doen haar duidelijk goed: sinds de verhuis is ze al een goede kilo kwijt.

Ze is enorm lief en aanhankelijk. Maar soms ook enorm koppig en een tikkeltje venijnig. Ze heeft een pittig karaktertje. Een huisdier brengt ook heel wat werk met zich mee: de kattenbak, overal haar in huis enzovoort. Maar dat weegt niet op tegen de vriendschap die ik van haar krijg. Als ze tevreden spinnend om mijn schoot ligt, vergeef ik haar alles!

Mie is mijn roommate, mijn gezelschapsdame, mijn surrogaatkindje. Nee, ik ben geen crazy cat lady (hoewel, wat niet is kan nog komen LOL). Wel een rasechte kattenfan.

Om op gepaste wijze af te sluiten: Miauw en tot de volgende!!!!

De blije mei, idd. Maar daar is helaas nog niet veel van te merken.  En gezien het op werk ook heel rustig is (iets te rustig naar mijn zin, maar soit) is het vandaag weer tijd voor een verslagje. Heel veel valt er wel niet te melden, hoor.

Vorige week ben ik gaan shoppen, en ik heb een leuk kleedje gekocht voor de trouw van mijn broer in september. Wel tof om zo eens echt feestkleding te kunnen kopen. Nu nog bijpassende schoenen, een handtasje.... komt dik in orde!

Ik heb ook een vakantie vastgelegd naar Kroatië, daar kijk ik ook enorm naar uit!

Valt het op? Ik verlang naar de zon, beter weer, buiten kunnen zitten, barbecue ....  Laat maar komen!

Dat was het voor nu, tot snel!

Ken je dat?

Je voelt je onzichtbaar.

Niemand die luistert,

of je zelfs nog maar ziet.

Alsof het niet uitmaakt,

of je er nu bent of niet.

Dan voel je je zo klein.

Je zou het liefst verdwijnen.

Of iemand anders zijn.

Iemand die zich niet laat negeren.

Die durft te schreeuwen:

'Hier ben ik!'