hier zet ik even een kort berichtje, want heb geen tijd meer om naar iedereen apart een mailtje te sturen..! Ik heb hier lang in peru geleerd, geademd en geleefd, maar nu komt uiteindelijk het einde in zicht... Deze avond nog (15 juli) vertrek ik met de bus naar lima (8uur onderweg), waar ik nog een dagje zal zijn en vanwaar die avond om 00.20u het vliegtuig, met mij er hoogstwaarschijnlijk in, weer naar atlanta vertrekt en vandaar naar bruselas! k voel me echt raar nu! Triest en gespannen, omdat ik nu opeens dat leven dat ik hier gedurende een jaar heb opgebouwd plotseling vaarwel zal moeten zeggen.. Dit zal nog het moeilijkste deel zijn van heel mijn afs ervaring..! Heel deze cultuur, de taal, vrienden , familie,... :( Maar ja, het is mij een keer gelukt, dus zal het mij nu ook moeten lukken. Donderdag hebben we een klein afscheidsfeestje voor mijn klas gehouden, vrijdag afscheid voor de vrienden, zaterdag afscheidsfeest van afs en gisteren zondag afscheidscena met mijn familie.. Ik heb niet zo lang bij mijn laatste familie gewoond, maar het is toch net genoeg geweest om een band te vormen.. Het is echt een super lieve familie en ik voel dat ze me graag hebben! Mijn zusje karina vindt het jammer dat haar grote zus nu zal vertrekken en mijn klein zusje natalia (bijna 2) zal een speelkameraadje minder hebben... Twas een mooi afscheid gisteren, wat mijn vertrek iets dragelijker maakt, maar toch dringt het nog steeds niet echt door dat ik déze avond nog vertrek!! Het lijkt meer of ik gewoon een tripje ga maken naar lima en over een week weer terugkom naar trujillo... :s Maar zo is het dus niet en ik moet me steeds dwingen en reppen om alles op tijd in orde te krijgen.. De valiezen staan gepakt en khoop alles nog net mee te krijgen :) tzijn echt cabassen! was te verwachten. Mijn eerste familie zie ik ook nog steeds graag en mijn zus ximena gaat volgend jaar ook op afs avontuur naar europa! zo zalig! En over een paar jaar mss ook mijn zusje karina :) Carlo weet het nog niet zeker.. (is 15 jaar) Ik wil nog even iedereen bedanken die mij gedurende dit jaar af en toe gemaild heeft, af en toe aan mij gedacht heeft.. die brieven en mailtjes hebben me goed gedaan op momenten dat het even minder ging. En in speciaal bedank ik ook heel hard mijn lieve ouders die heel dit avontuur voor mij hebben mogelijk gemaakt. Ik mag mij werkelijk gelukkig prijzen met een kans als deze..! Peru blijft voor eeuwig een speciaal plaatsje behouden in mijn hart en wees maar zeker dat als kristine centjes heeft, ze zeker nog langs perú zal passeren :) Dikke knuffels en binnekort zien we elkaar terug in België! xx jullie- op dit moment verwarde- kristine
Helloo sinds maandagavond ben ik weer terug in trujillo na een weekje op afs uitstap gegaan te zijn. Ben blij dat ik gegaan ben, want het was echt een zalig weekje!! Aleen al het feit terug met 63 buitenlanders samen te komen en te merken dat iedereen verperuaanst is, is geweldig! :) Plus het feit dat het allemaal joviale toffe peroontjes zijn maakt het nóg eens geweldiger! De eerste 3 dagen brachten we door in Lima. 2 uurtjes hebben we een afs evaluatie gehouden door in groepjes te bezinnen over de familie- ervaring, afs, peruaanse jongeren,... en nadien moesten we onze ervaringen omzetten in een toneeltje en opvoeren voor de ganse groep. Dit wat betreft evaluatie. Voor de rest was het gewoon zitten- eten- thee drinken-babbelen-meezingen met de gitaarmuziek van onze quebecaan samuel,... saai, maar door de groep best nog wel gezellig. De volgende avond was het dan nog even snel repeteren, want die avond zou er een groots afs feest plaatsvinden voor het 50 jarig bestaan van afs peru. 15oo genodigden zouden komen, een sjieke zaal, buffet,... alle, het scheen een hele bedoening te zijn, waardoor sofia ons verplichte in vestido (jurk-kostuum) te gaan... bleek dan uiteindelijk dat het helemaal niet zo'n groot feest was... een klein zaaltje, amper 30 genodigden buiten de afsers zelf en geen eten maar receptie.. jeej!! Maar uiteindelijk was het wel super mooi, want de talentshow was super mooi; Studenten die marinera-huayno-wals dansten, toneeltjes, poemas, gitaar, fluit, taise dans en zang,... super! Ik heb huayno gedansd en een nummer gezongen bij gitaarbegeleiding van een vriendin uit dinamarca :) salio bien. Filmpjes kan je vinden op de site van afs: www.afstrujillo.blogspot.com Nadien dus geen feestmaaltijd, maar pollo al la brasa (kip met frieten!) das ook al een beetje feest! :) en dan de volgende dag weer genikst tot we in de avond eindelijk vertrokken naar pichanakiiii!! In een prive bus, maar denk niet dat die bussen dan goed zijn.. Normaal gezien duurt die reis 6 uur, maar wij deden er dik 12 uur over... 3 keer stilgestaan, alle vooruit! Om 5u ' sochtends an aangekomen, snel nog even wat geslapen in onze hostal daar en om 9 uur weer opgestaan om te gaan ontbijten en een plaatselijk schooltje te gaan bezoeken! Dat was écht een ervaring! Al die jongeren die ons daar al wuivend en met vlaggetjes stonden op te wachten!! Werden wij daar die klasjes binnegleid onder luid gejuich en opwinding... En dan.. sta je voor die klas en zegt die profesora "ja, en nu gaan deze jongeren jullie wat vertellen over hun land! Sta je daar even onvoorbereid- maak je een big smile en verrzin je alles snel uit je duim geen stress hier in peru! haha weer zo typisch hoor :p We vertelden hen over de caracteristicas van ons landje- een paar nederlandse zinntjes- de vogeltjesdans en de brabanconne, die ik speciala voor dit jaar vanbuiten had geleerd en eindelijk kon voordragen! ;) Nadien grote bedankingen en een hele schoolbende die op je afvliegt om je e-mailadres te vragen..! woow, ik kon niets anders zie dan schriftjes en pennen rond mij! En dan die kindjes horen "jaja, die blonde, daar wil ik het adres van!" en dan maar foto's nemen en je nadien door de menigte wringen om aan de schoolpoort te ontsnappen! Het was een ervaring! :) De volgende dag vertrokken we vroeg in jeeps naar een dorpje midden in de selva (jungle) pichikiare. Daar werden we verwelkomd met een lekkere maaltijd en sliepen we in een hoge houten hut in slaapzakken. Super gezellig! Al vlogen en kropen er ook wel heel wat insecten rond.. maar ja, avonturiers als we zijn, lachen we daar gewoon mee en hebben we zalig geslapen op de houten plankenvloer :) De volgende ochtend was subliem! Geschrokken wakker worden door opeens een onbekend hoofd op 5 centimeter van je neus te zien liggen, te beseffen dat je op afsweekend bent, die selva lucht op te snuiven, een vlindertjes voorbij te zien fladderen, te merken dat je hoog in een hut slaapt en rondom al dat groen zaanschouwd en weet dat je daar die dag in gaat rondwandelen, heerlijk :) Zodus een paar uurtjes later, weer met zen allen in de jeeps en hups, al zingend en swingend richting vertrekpunt! Daar nog even een verdwaald varkentje gepasseerd en de tocht kon beginnen! Woh, ik heb nog nooit zoveel prachtige vlinders tesamen gezien! Het leek wel de vlindertuin in knokke :) Langs bananenbomen, mandarinenbomen, citroenbomen, papayaplanten,... het fruit groeit daar gewoon rondom je en de verleiding is er dus om heel de weg door fruit te smikkelen :) Pichanaki is hoge selva (seja de selva), zodus meer tropische bergengroei en nog geen echt oerwoudgevaar zoals in iquitos bv.. Daar kan je echt niet op je eentje het oerwoud in.. door de wilde dieren, de rivieren, verduisterende planten, maar vooral de gevaarlijke insecten! Daar heb je insecten die je bijten en 10 minuten later ben je dood! :s In pichankaki heb je buiten wat muggen totaal geen last van dat soort dingen :) Dus ja, wel een relaxt tripje. Enthousiasme was het wanneer we dan aan de waterval kwamen en aan en liaan door het water konden slingeren. Heerlijk je te verfrissen in die tropische warmte :) Dan weer de tocht terug gedaan en ' s avonds een verwelkoming gekregen van de baas van het dorpje en een kamvuur gehouden :) Daar rond het kamvuur gedansd, gezellig gebabbeld en het gekke gevoel gehad, "man, ik zit hier gewoon aan de andere kant van de wereld, perú, te genieten aan een kampvuur in het midden van de selva" hoe zot is dat niet? subliem gewoon. en ik weet het goed. De volgende ochtend weer terug gereden in de jeeps naar pichanaki... iedereen was serieus vuil en wilde zich wassen, maar we zijn in peru en bleek dat er geen water was in het hotel.. haha da was een goeie grap! Bleek dat er een douche met water beneden was, waar we dan met 10 man stonden aan te schuiven.. we hadden chance! De rest zou nog 2 dagen moeten wachten op een verfrissende douche... Die avond zijn we dan nog uitgegenaan in een plaatstelijke disco en het verbaasde mij, mar ik moest echt toegeven dat die disco een pak gezelliger was dan de disco die wij in trujillo hebben!! En dan zit je in een klein stadje pichanaki!!? Mja.. de selva is ook wel bekend om de feestcultuur.. ach ja. ik heb er die avond maar van genoten.. de Dj blijkbaar ook: hoor je hem daar roepen "en mensen van USA handen omhoog!" natuurlijk beweegt der niemand want geen een van de afsers is van usa..! Ook zo typisch dat ze de buitenlanders steeds aan estados unidos linken... Mja, twas een leuk feestje :) De volgende ochtend was nog de leukste dag van allemaal, want we gingen een comunidad de nativos bezoeken op 10 minuutjes in mototaxi van pichanaki! Die mensen daar waren echt super vriendelijk!! Ze hebben niet veel, maar uiteindelijk hebben ze ook niet veel nodig, want alles kunnen ze vinden in de natuur rondom plus het klimaat is uitstekend. Daarom dat er nog een groot verschil is tussen armoede in de selva of armoede aan de kust, waar de mensen in de stoffige woestijn moeten zien te overleven.... We werden verwelkomd door trommelmuziek en uitgenodigd mee met de kindjes te dansen. echt fijn :) Nadien deelden we hen spullen uit die we hadden meegenomen (kleren-speelgoedjes-.. minder gewicht voor de valies!) en kregen we in ruil een volle mand overheerlijk fruit :) Heel de namiddag mochten we daar volleybal spelen, met de mensen praten, boogschieten, artesania kopen,... echt tof, ik voelde mij daar zo vredig en blij :) Nadien nog een afscheidsdans en de mototaxis stonden daar al om naar pichanaki terug te keren... bijna was ik daar nog afgevallen ook, want dien moto vertrok voor ik er deftig opzat, waardoor silvester mij heel dien trip stevig heeft moeten vasthouden.. man, twas toch efkes schrik hebben! :p haha. En ja.. nadien dan nog de cafe feria bezochte (coffie-markt), waar we een lama paseerden met zonnebril en pet (hilarisch!) en kindjes met groene tanden die een verkoper dan eens zou gaan poetsen met zijn wondertandpasta.. (precies zoals in de filmpjes! :s)
Die avond weer de bus terug genomen en de volgende dag weer in lima! Daar moesten we nog 2 uur wachten op de bus van lima naar trujillo en dus kwam mijn familie uit mijn intercambio corto mij nog even opholen om even langs hun huis te gaan :) Zodus mijn zus en broer gezien, met de andere zus gebeld want wa sop univ.. foto's getoond, even langs de winkel gegaan en het was alweer tijd voor mij om te gaan.. Was nog nét op tijd in de bushalte- perfecte timing ;) (In peru zijn ze nooit stipt, maar deze busmaatschappij net wel..) Ai, gaat ook weer aanpassen zijn, als ze hier zeggen tegen 5 uur daar, ga er dan maar heen om 6 uur... :p soms handig, soms lastig. ;) Deze week was echt onvergetelijk, maar tegelijkertijd is het besef er nu maar des te meer, dat het nu echt de laatste 2 weekjes hier zijn! Nu beginnen alle afscheidsfeestje eraan te komen... afscheid van school, afs, familie, vrienden... De tijd vlieeegt! en ik wil nog zoveel doen! Het zal gewoon nog zoveel mogelijk genieten zijn, de laatste dingen doen die ik hier nog wilde doen, vrienden bezoeken, laatste inkopen doen, afscheidscadeautjes maken,... en dan chao peru.... :(:( maar toch gaat er een deeltje van peru zeker met mij mee naar belgië en ik kom zowiso nog eens terug. Zodus no worries.... in belgië zullen er weer nieuwe uitdagingen en avonuren te wachten liggen tot hier mijn lang verhaal over een weekje afs vakantie :) Een dikke knuffel en hasta la proxima ----- besitos kristine
Na die reis naar de andes, is er nog een heleboel veranderd. Namelijk het feit dat ik dan uiteindelijk toch de knoop heb doorgehakt en beslist heb van gastgezin te veranderen! De situatie in mijn familie was niet gezond voor mij en ik had geen zin meer nog langer mijn gevoelens te onderdrukken. Achteraf bekeken besef ik dat ik de juiste beslissing genomen heb. Ik woon nu in het gezin van mijn consajera (counseler) in een rustige buurt genaamd california. Mijn familie nu verschilt totáál van mijn vorige familie. Ik heb 2 super lieve ouders, een toffe broer Carlo van 15, een zusje Karina van 12 en een kleiner zusje Natalia van bijna 2 jaartjes :) Niet vergetend de 2 lieve empleadas die hier werken en de 3 schattige hondjes. Bovendien is mijn nieuwe mama ook een ex-afser (USA), waardoor ze mijn standpunt als estudiante ook wel beter begrijpt :) Mijn mama is kleuterjuf op mijn (britse) school en ook mijn broer en zus gaan naar dezelfde school, wat wel fijn is, want nu word ik elke ochtend met de auto naar school gevoerd en hoef ik me niet meer in een overvolle micro te proppen :) In mijn nieuwe familie wordt veel belang gehecht aan momenten in familie. Ik eet nu steeds samen met mijn familie, kan praten, lachen, vragen stellen.. dat miste ik écht hard in mijn vorige familie! Ik slaap nu bij mijn zusje op de kamer, eindelijk in een eigen bed (luxe! :)), een eigen badkamer, lekker eten elke dag, een lieve familie, een rustig gevoel,... ik kan niet beter wensen :) Op deze manier is het voor mij veel makkelijker om de mooie dingen uit mijn afsjaar te herinneren en een mooie terugkijk op mijn jaar te hebben. Ik had natuurlijk liever een heel jaar in dezelfde familie blijven wonen, maar de situatie zorgde ervoor dat ik beter veranderde en nu weer een nieuw deeltje van trujillo leer kennen, aangezien de verschillen tussen families best groot kunnen zijn! En eigenlijk ben ik bets trots dat ik die beslissing heb kunnen maken, want nu zal ik toch tenminste nooit de vraag stellen "wat als?" Ondertussen ben ik met mijn familie een weekend naar chiclayo kunnen reizen (zomerse stad op 3 uur rijden naar het noorden), aangezien mijn zusje karina mijn school daar ging verdedigen bij de basketbol campionatas. Het weekend daarop heb ik een groot deel van de 10 hermanos van mijn mama Lucía leren kennen hier in trujillo, ter gelegenheid van día del papa, wat net als día de la madre een heel belangrijke dag is en dus ook uitgebreid gevierd wordt. En deze avond mag ik opnieuw omwille van basket campionata meereizen naar cajamarca! (samen met mijn mama, broer en zus :)) Op dit moment heb ik er net een nachtelijke AFS vergadering opzitten. Afhankelijk dacht ik dat dat weer een leuke grap van sofia was, maar met sofias rare hersenkronkels weet je nooit... Gisteren duurde de dans- en evaluatie vergadering van 7uur 's avonds tot 6.30u 's morgens!! Even het nachtje doorgedaan......... vandaar dat ik op dit moment (10.15u) niet op school zit, maar verlof heb gekregen om wat slaap in te halen... :p zondagavond kom ik terug van cajamarca en maandagavond vertrek ik alweer voor een week op afs uitstap naar lima (voor een feest omwille van het 50 jarig bestaan van afs, waarbij de afsers deelnemen aan een talentshow en sofia mij gisteren nog eens doodleuk prengelde of ik op dat feest wil gaan zingen voor 1500 man.. ik heb maar já gezegd ;) haha, wordt vandaag dus nog even oefenen...) en nadien naar pichanaki, waar we een jungleschooltje gaan bezoeken en ons jaar gaan evalueren veronderstel ik. Tgaat zeker leuk worden, want álle afsers gaan in die week verenigd zijn! Cuidado por la dinamita!!! hahaha:p Dus nog wel fijne vooruizichten, maar het besef is er ook heel sterk dat er na die afs trip nog maar 2 weekjes in trujillo overblijven!!! :s Aaaaaaaaaah!!! Tgaat echt super raar zijn opeens dit leven achter te laten! Ik ben hier nu alles zo gewoon en ben van dit land en zijn cultuur gaan houden! Het zal nog moeilijk worden me die eerste weken weer in belgië aan te passen! Maar langs de andere kant kijk ik er ook wel naar uit, want ik mis mijn familie (en vrienden) ondertussen al lang! Het gevoel mijn familie dicht rond mij te hebben en met fierheid te kunnen zeggen: "dát is nu eens mijn familie!" :) Ik ben ondertussen weer pas terug salsa lessen begonnen en aaah dat doet me eraan denken hoe hard ik alles zal gaan missen! mijn hele leven hier zal plotseling verdwijnen en ik heb er geen concreet idee van wanneer ik het terug zal zien...! Maar ergens is dit leven ook als zo vetrouwd dat ik me trots "media peruana" voel en zeker een deeltje van perú mee naar België zal nemen! En koesteren zal ik het :) Ik wens de studenten in België nog veel succes toe bij de laatse examens en we zien elkaar gauw weer! Hopelijk alles goed daar?! Met mij gaat het beter dan ooit! :) Dikke knuffels, kristi
Wederom is het lange tijd geleden dat ik hier nog iets heb neergeschreven en wederom is er sindsdien veel gebeurd! Om te beginnen, mijn reis met de trujiliaanse afsers naar de peruaanse andes! (laatste 2 weken van mei) Waauw, wat een prachtige reis was dat! Het leek wel of ik in een film dwaalde! Reizend langs de arme dorpjes aan de woestijnkust, richting de bruisende wereld van verschillen: lima, om dan met de bus 17 uren onderweg te zijn naar de bergstad Arequipa. Deze stad is bekend om haar vulkanen, witte gebouwen, prachtig klooster santa catalina en niet te vergeten de colca canyon, waar we kuddes grazende lama's passeerde (yesyes eindelijk!) en condors boven onze hoofden zagen uitzweven. Subliem! Elke peruaanse stad heeft zo zijn eigen kenmerken en dat was ook in arequipa duidelijk te merken! Het plaza de armas in arequipa is werkelijk een plaatje, de rocoto's rellenos doen je mond al snel watertanden en het is moeilijk een keuze te maken tussen al die heerlijke (buitenlandse) restaurants, gezellige bars en disco's. Je ziet meer toeristen rondlopen op straat, maar desalnietemin blijft arequipa zijn charme sterk behouden. Niet voor niets voelen de arequipanen zich een beetje een aparte staat in perú, hebben ze hun eigen paspoort en voordien zelfs een eigen munt..! Na 3 daagjes arequipa vervolgde onze reis richting het koudere Puno. In de dag totaal geen probleem, een lekker warm zonnetje op je gezicht, maar als je daar aankomt om 3uur 's nachts, wees dan maar zeker dat je bevriest van de kou! Als wij in belgië kou hebben, draaien we gewoon de chaufageknop aan, maar dat is in puno niet het geval! Dat is gewoon met kleren aan, en liefst nog een paar extra truien snel onder de dekens kruipen en hopen dat je bed snel opwarmt! :) Die nacht konden we opnieuw weinig slapen (even ter informatie: heel de reis hebben we amper geslapen, gemiddelde slaapuren varieren tussen 3 en 6 uur..), want in de ochtend moesten we vroeg opstaan om met een tourboot te vertrekken naar de prachtige urros eilanden! Prachtig om de zon te zien opkomen boven het helderblauwe titicacameer en langs ons verschillende familieeilandjes voorbij te zien drijven, tot we op ons eigen eilandje stranden. (elke tour had zo zijn eigen familieeiland om te bezoeken.. jammer dat het zo toeristisch geworden is, maar toch bleef het een mooie ervaring) De urrosfamilie toonde ons hoe ze hun eilanden midden op het meer bouwen, vertelden over hun geschiedenis en lieten ons hun huisjes zien, hun kleren passen en artesania kopen. Werkelijk supermooie dingen dat ze maken! En zó vriendelijk dat die mensen zijn! Met zo'n lieve glimlachjes! :) In groep maakten we een tour over het meer in een van hun rieten bootjes en bij vertrek zongen de vrouwen afscheidsliedjes om ons uit te wuiven :) Ik heb er een filmpje van gemaakt! In de boot had ik er algauw een nieuw urrosvriendinnetje bij, dat blijkbaar wel graag bij mij zat! waarschijnlijk om mijn (half) blonde haren.. ;) Dan zijn we nog verder gevaren richting grens Boliva, waar we een wondermooi dorpje langs het titicacameer bezochten, ontdekten dat de mensen daar quechua spreken (lap, daar stonden we met ons spaans haha), lekker middagaten en daarna na een fixe wandeling weer terug keerden naar de boot om dan van vermoeidheid en hoofdpijn (door de hoogte) snel in slaap te vallen en gewekt te worden bij het zien van een prachtige volle regenboog achter de boot over het titicacameer. Daar zijn gewoon geen woorden voor! Die nacht moesten we vervroegd doorreizen naar cusco, omdat er gemeld was dat er om 24u s nachts een staking zou gehouden worden in puno en het vanaf dat uur 2 dagen onmogelijk zou zijn de stad te verlaten. Al een geluk wisten we dat op tijd en konden we nog tijdig onze bustickets wijzigen! De busreis naar cusco was raar maar waar de nacht dat ik het beste en langste geslapen heb! Haha stel het je maar voor! Maar dus Cusco :) Eindelijk waren we aangekomen bij de trots van Perú, en gelijk hebben ze! Terwijl arequipa eerder een droge bergstad is, zie je in cusco veel natuur om je heen! Hemels om al die grootse bergen te aanschouwen, bedekt met bomen, bloemen, grazende lama's, alpacas,... !! De eerste dag hebben we beschouwd als een "rustdag", waarin we de stad cusco verkenden, de cocoshop bestormden, de 12-hoekige steen bezochten, langs de (veeele) artesaniawinkeltjes dreuzelden, de cuscosfeer opsnoven en ons eindelijk fiere trujilianen voelden! Zeker als je de numerose toeristen rondom in gebrekkig spaans ziet en hoort klungelen :p Het is echt wel een voordeel als je rustig met de lokale bevolking kan praten, je meer van de cultuur kent (alhoewel de kustcultuur toch nog sterk verschilt van de bergcultuur) en bovendien kan afdingen op de artesania prijzen :) zeer handig! Die avond was de enige avond in de reis dat we tijd zouden hadden om uit te gaan en dus besloten we naar de opening van een nieuwe raggaebar te gaan. Maaai zoo raar!! Ik kan je verzekeren dat als je een heel jaar enkel salsa en raeggeton gedansd hebt, het heel vreemd is een boel toeristen op hun eigen gekke manier te zien bewegen. Lachwekkend gewoon! Maar na een tijdje wende ook dat weer en werden we al gauw meegezweept in de ritmes van bob marley en weet ik wie nog allemaal! Ja Hannah, je hebt gelijk raggae kan echt wel zalig zijn :) Voor sommigen een beetje te zalig, wat ertoe resulteerde dat we daar zijn blijven plakken tot 3uur 's nachts en de volgende ochtend zouden opstaan om 6uur om te vertrekken op 2 daagse tour naar Machu Picchu... auwch! Dat was dus opnieuw weinig slapen en overdag onszelf wakker houden met het idee eindelijk naar het peruaanse wereldwonder onderweg te zijn! :) :) :) MACHU PICCHU schrijf ik bewust in hoofdletters, want ik stond er op mijn eigen manier verstomd van! zo prachtig vond ik het! (mijn excuses als ik nogal veel expressieve woorden gebruik, maar ik kan het gewoon niet anders uitdrukken!) De tourbus reed ons langs enkele andere ruines (Pisac/Ollantaytambo) naar het dórpje Ollantaytambo, vanwaar we de trein namen naar Aguas Calientes, een dorpje aan de voet van machu picchu. Wat vind je in aguas calientes? veel toeristen, veeel pizzerias, aguas calientes :), en prachtige natuur rondom! Maar de échte pracht is natuurlijk te vinden in het hogerliggende beroemde incadorp! Daar had ik echt het gevoel "wooow, dit is machu picchu!" -> Uitkijkend over die machtige groenbedekte bergen, de frisse geur van natuur en rust opsnuivend, het geluid van de wind en kwetterende vogeltjes door je oren voelen suizen,... zo rustgevend en tegelijk ontzagwekkend. Na een gidsleiding van zo'n 2 uurtjes, hebben we de berg huayna picchu beklommen, waar je een ander uitzicht krijg over machu picchu en dat ik ook alleen maar sterk kan aanmoedigen om de pracht van die (natuur)wandeling! Wel best vermoeiend, dus ik was heel blij met mijn stevige botinnen! Aan machu picchu zelf zijn de prijzen ontzagelijk duur! Voor een onozel hamburguesa betaal je daar 20 sol! terwijl de normale prijs 2.50 sol is! (ter uitleg: 1euro=4sol) Al die toeristen maar massaal hun geld verkwisten, maar ik had van een peruaanse gisds te horen gekregen dat er vlakbij een restaurant was waar je voor amper 10 sol een menu kon krijgen :D Haha, het eten was dan niet zo fantastisch, maar ik voelde me wel fier dat ik een goedkopere manier had kunnen vinden door het gebruiken van dat nuttige wondermooie spaans! Vandaar de vermelding ;) Die avond genoeten we van de thermale baden in aguas calientes en in de nachte hadden we onze trein terug naar cusco. rond 2uur kwamen we daar aan in onze hostal en om 7uur stonden ik, hande, sara en henriette alweer vroeg op om een ruinetocht te paard te ondernemen, wat achteraf nog maar eens een zalige beslissing leek te zijn... Daar rustig op een paardje door het landschap van cusco stappend en dravend... dat slaagt je innerlijke verbeelding wel :) Die namiddag nog snel een paar winkeltjes in het centrum bezocht, ne lekkere pizzaria bezocht en dan was het weer tijd om naar Nazca door te reizen, waar we in de voormiddag de lineas de nazca bezochten en in de namiddag een beetje doelloos ronddwaalden, aangezien er verder niets te beleven is in Nazca! Daar zaten we dan een hele dag tot 1uur 's nachts... Maar ja, met ons eeuwig enthousiasme hebben we ook die dag leuk kunnen vullen met het wandelen langs (prullen)kraampjes (het was net week van de toerist, we hadden geluk :p), een museum bezoekend, paserend langs een festival met de bekende -in string dansende- balerinas en in de avond de karaoke binnevallend... We waren de enigste aanwezigen, dus geen kans dat de mensen daar gingen lopen, haha. Twas wel sfeer! :) En vanaf Nazca stond onze reis weer geboekt naar lima om vandaaruit weer naar het gekende trujillo terug te keren! Het was een wondermooie reis met een bende prachtige vrienden die ik nooit zal vergeten!! (*chicos, los quiero un montón!)
Ik probeer nog steeds foto's op de computer te krijgen, maar heb geduld, want momenteel zijn een heleboel foto's even onbeschikbaar, hopelijk niet voor lang....!
No entiendo muchas cosas pero nunca voy a entender porque la vida no es para entender la vida es para soñar vivir, hacer lo mejor de tu vida
Por algunas las flores son maraviosas para otras son feas..
algunas ven el sol brillar otros solamente ven las nubes no se imagínen que el sol les espera detrás.
Ahora sé que en todos lados la vida es diferente En los ojos de cada persona la vida es diferente En el corazón de cada persona la vida es diferente pero todo se maneja en la imaginación.
Si te imagínas la vida bonita, la vida será bonita. Si no tienes el cuerpo para bailar pero te imagínes que eres el mejor bailarin si vas a impresionar la gente! Si te imagínas enferma y no piensas en nada diferente si vas a estar enferma...
Entonces, La vida será como tú la imagínas. Nunca déjes la esperanza ní los sueños, ní la fé Porque si crées, los sueños sí se cúmplen!
vívan, disfruten, aprendan!
es todo lo que quiero decir
No rompan su vida porfavor... para eso no vivimos para todo hay una solucion
No es que no podemos ser realistos, pero soñar no te hace daño....!
los quiero mucho amo a la vida amo a el mundo porque creo que es bonito *
ik heb besloten iets minder op mijn blog te schrijven, aangezien ik toch niet weet hoeveel mensen dit ook effectief vólgen en ik de détails liever in mijn dagboek schrijf of later in België vertel aan de geïnteresseerden... Dat gezegd zijnde wil ik nog wel even wat duidelijker mijn dagelijkse leven schetsen.
Wat doe ik hier of hoe ziet mijn dag er zoal uit? Wel, om 6u 's ochtends sta ik op, trek mijn schooluniform aan, zoek naar eten, loop de deur uit en neem de micro (30centimos=8cent), om om 7.15u op school aan te komen en aan de lessen te beginnen. In belgië dacht ik dat ze in zuid-amerika maar 4 lesuren per dag hadden, maar dat was fout gedacht. Hier hebben ze 8 lesuren per dag, waarvan eerst 2 blokken van 2uur, dan een korte pauze, weer 2 uur, korte pauze en dan nog eens 2 uur. Best vermoeiend! Al gaat het al een heel pak beter nu ik eindelijk alles versta en kan lachen met de onozeliteiten die gebeuren, de grappen die gemaakt worden, de discussies die bevochten worden enz :) Ik heb geen schoolboeken (afs moet dat normaal regelen, maar komt maar niet in orde), waardoor het moeilijk is om de lessen te volgen en ik meestal halvelings oplet als het interessant is en anders in mijn dagboek schrijf, boeken lees, briefjes schrijf met celine (zwitsers afser die ook in mijn klas zit) of naar de bibliotheek sluip om daar wat op het internet te surfen of in de avonturenboeken te snuffelen :) Het schoolniveau is hier prima, ik krijg 8uur engels en heb voor de rest goeie leerkrachten. In tegenstelling tot de meeste scholen in peru... Onlangs heeft de regering een "lerarentest" gehouden. Maar 30% van de peruaanse leerkrachten haalde de helft van dat examen... Ik heb in de zomervakantie een paar keer les gegeven op een schooltje (engels en muziek) Normaal gezien zouden we de aangestelde leraar "assisteren", maar aangezien hij er zelf niets van bakte (kon zich nog niet eens deftig voorstellen in het engels), hebben wij zijn lessen toen maar overgenomen... als je beseft dat onderwijs de basis van kennis en welvaart is, moet je je al niet afvragen hoe het hier gesteld is in het grote deel van peru... Fleming college (mijn school) wordt als de beste, modernste en duurste school beschouwd. De leerlingen leren zich creatief te vormen, maar het niveau is wel iets minder hoog dan in België. Minder huiswerk, makkelijke testen, niet uitzonderlijk veel doen in de les,... dus valt het voor mij nog wel mee ;) Ik amuseer me met mijn klasgenoten, maar toch zal ik ook blij zijn in belgië eindelijk gerespecteerd te worden naar mijn leeftijd en niet meer als minderjarig studentje aanzien te worden. Liever had ik de tweede helft van het jaar vrijwilligerswerk gedaan, om de vele kansarme mensen hier te helpen, maar dat gaat niet zolang ik bij afs zit en dus moet ik maar accepteren dat het niet voor dit jaar zal zijn... Mss kan ik na school nog ergens iets doen, aangezien de mensen hier erg hard werken voor hun loon (gemiddeld 10uur per dag en winkels zijn open tot 10u 's avonds) en dus geen tijd of geld op overschot hebben om de minderbedeelden te helpen. Je ziet dan ook heel wat kindjes en volwassenen op straat bedelen of shows verkopen. Aan de kinderen geef je tijdens de schoolperiode beter niets, zodat de ouders mss beslissen ze dan maar naar school te sturen... Toch is dat bedelen en de straathonden al zo'n normaal beeld voor mij dat ik zelfs niet meer besef dat het er is, of dat het er in belgië niet (of minder) is. Bovendien woon ik nu nog in een van de best ontwikkelde steden van perú en is het in andere delen nog een pak erger. Trujillo is in vergelijking echt ver ontwikkeld... maar de kloof tussen arm en rijk zal nog wel even blijven bestaan.
Na school heb ik een razende honger, dus wat doe je dan? Naar de keuken slenteren en je een geurende maaltijd door mavila laten voorschotelen (mijn meid en 2e mama hier) nadien ben ik moe, neem ik een douche, plof op mijn bed neer en slaap wat of schrijf in mijn dagboek, luister muziek, bekijk met men zusje filmjes op youtube, bekijk de overenthousiaste peruaanse tv programma´s,... wat jullie (studenten) thuis ook zouden doen als je terugkomt van een vermoeiende (school)dag, al wordt er voor mij geen schoolwerk bij gerekend.... hehe :p Wat me wel opvalt is dat peruanen veel aan computer en tv vasthangen.. Is wel leuk voor even, maar een ganse avond voor tv of computer is ook maar een virtueel leven, dus heb ik besloten weer met danslessen te beginnen. 2 lessen traditionele dans (marinera-festejo-huayno) bij een klein bommatje met schelle stem die je met haar stok slaagt als het niet goed is en je "bruja" noemt (heks) als je langs de foute kant draait... en 2 lessen moderne dans (salsa-merengue-bachata-....) bij een toffe, niet onknappe, getalenteerde én grappige leeraar :) hmmm als ik een moet laten vallen weet ik wat.. :p maar ik zal nog zien. En verder heb ik vaak (vervelende) reunies met afs, gaan we naar de cine, naar de disco (er zijn er hier wel maar 2), karaoke (moeten we nog heen), oviedo (taverne waar ze heerlijke postres (deserten) hebben!), vrienden opzoeken,... en weet ik wat nog allemaal. zondag is trouwens altijd familiedag: een dag om te tenissen, samen op restaurant te gaan en boodschappen te doen voor de komende week.
Ik weet mijn dagen hier wel te vullen! Met mijn zusje kom ik heel goed overeen, met men mama ook, al zie ik ze erg weinig en mijn papa zie ik veel, maar heb ik niet veel contact mee door zijn gesloten (soms ijzige) karakter... ik probeer er zo goed mogelijk mee om te gaan, al is het zeker niet makkelijk voor mij. Liever had ik graag veel tijd met mijn familie doorgebracht en me helemaal thuis gevoeld, maar ja, je kan niet alles willen. Een perfecte familie vinden in een land met een totaal andere cultuur is nu ook niet meteen de makkelijkste opgave.
Zodus geniet ik van elke dag dat ik nog hier ben, beleef de ups en downs, want vergis je niet: hier is het ook heus niet altijd zonnegeur en maneschijn! Ik heb hier al wondermooie momenten beleefd, maar ook de meest verschrikkelijke... zo leer je je weren in het leven, toch?
En zo tikken de dagen voorbij, wil ik nog zoveel mogelijk doen, nog zoveel mogelijk leren, nog zoveel mogelijk mensen leren kennen,.. en zal ik dit peru jaar steeds als een heel speciale herinnering koesteren *** amo a mi vida peruana
xjes uit peru, kristine
Ps: We zijn nu druk bezig onze onafhankelijke meireis te plannen! Gedurende 2 weken zullen we met 9 trujiliaanse afsers de belangrijske steden Lima-Arequipa-Puno-Cusco (machu picchu!)-Nazca bezoeken. Het belooft een schitterende reis te worden, waarover ik jullie binnekort ook wel een (kort?) verslag zal schrijven!! peruvian greets!
Hier mogen jullie altijd een reactie plaatsen op mijn verhaaltjes of zelf vertellen hoe het er aan toe gaat in ons heerlijke Belgenlandje! Ik ben immers net zo benieuwd als jullie!! x x x
