Vandaag officiële feestdag met space to the mooncake. Overal sinds gisteren feestgangers en vuurwerk ter ere van de nieuwe maan en hoogstwaarschijnlijk nog wat. Klinkt als " Zhongqui jié " voila, zeg nog eens dat ge hier niks kan leren!
Een beetje cheesy, maar zo voelt het wel. Nu de reactor in de waggel is en zelfs goed, stabiel draait beginnen we een voor een onze zaken bijeen te nemen en vertrekken naar de respectievelijke thuishavens. Nadat vorige week de eerste Amerikaanse collega back to the USA ging, was het nu de beurt aan Zitouni. Er wacht hem de taak om de volgende lading hardwerkende Chinezen van het volgende project te onderwijzen in de edele kunst van het plastiek maken. Helemaal uit het hart is hij nog niet want hij komt nog even terug om in te vallen, maar toch, hij is nu niet meer met zijn gedachten bij ons, maar ergens aan de rand van Mongolie. Alhoewel ik denk dat er eerst nog wel enkele andere zaken aan de beurt komen, thuis bijvoorbeeld, vooraleer ze de training gaan aanvatten. En wij hier, wij blijven met weer een lege plaats aan de ontbijttafel achter. De shiftplanning wordt weerom een beetje meer gecompliceerd. En dus "two down, six to go" om het met Monty Python te zeggen. Merci Zitouni voor de samenwerking en we doen het nog eens over.
Even een update. Na het kleine oponthoud vorige week waarbij we een klein debacle hadden, zijn we terug succesvol opgestart. Terug, want op 30 uur productie hebben we al 7 maal opgestart voor runs tussen de 8 minuten en 20 uur. Hopelijk nu dus voor onbepaalde tijd of toch zeker een week. En dus kunnen we, met enige trots, vermelden dat de crisis in Belgie niet de schuld van de werkmensen is. We zullen even de vergelijking maken, in Antwerpen, in onze plant zijn er zes reactorlijnen, hier is er een. In Antwerpen, in onze plant houden er vijf mensen deze lijnen draaiende in buitendienst, hier zijn er zes aktief in de buitendienst voor een reactorlijn. In Antwerpen, in onze plant houden er twee mensen deze lijnen draaiende
in binnendienst, hier zijn er vijf aktief in de binnendienst. Voor dus welgeteld een (1) reactorlijn. Wanneer we in onze plant in Antwerpen een overhaal van de reactor doen hebben een achttal mensen ongeveer 12 uur nodig om dit uit te voeren, in het land van de rijzende glimlach komen we er met 5 dagen en 25 mensen. We moeten wel eerlijk zijn, ze moeten voortgaan op fotos op hun GSM, wij kunnen procedures gebruiken waar alles in staat uitgelegd, zij hebben die ook, maar die zijn in het chinees, en laten we eerlijk zijn, wie kan dat lezen. En klaarmaken om op te starten vraagt hier een dag werk, vergeleken met de kapitalistische collega's in Antwerpen, waar dit op 2 uur gebeurt, is dat niet slecht. En over de kwaliteit van het werk, daar zullen we later nog wel eens een item aan wijden. Kortom, we kunnen met recht en reden verkondigen dat de Belgische werknemer, in vergelijkbare werkomstandigheden, sneller werkt, meer werkt en meer kwaliteit levert. Nu nog een indexsprong krijgen en de regering de loonstop laten opheffen en we komen terug naar Belgie
Felicitaties zijn op hun plaats, een algemeen applaus wordt aanvaard en de beste wensen mogen in deze richting gestuurd worden. Ondanks eerdere geruchten zij we erin geslaagd om de reactor op een veilige ( ) manier op te starten. Na enkele kleine missers gaan we nu voor de hoofdvogel, we halen er de kinderziektes uit en gaan proberen om deze week polymeer te maken, iedereen de kans geven om te leren dit ding te opereren en na deze week stoppen en voorbereiding voor de finale testen op de types die men hier in China wil verkopen.
Nachtwerk, dat is mijn deel op dit ogenblik. Veel nachtwerk, en lange dagen. Minimum 12 uur en meestal weinig te beleven, dus de fut is er op de vrije dagen een beetje uit. En wat doet een mens in deze spannende stad dan zoal? Een wandeling door de stad, %%%foto1%%% een beetje experimenteren met zijn fototoestel,%%%foto2%%% koffie drinken %%%foto3%%% en dan terug naar de plant, misschien wil het vandaag wel lukken, misschien, %%%foto4%%% heel misschien.
Of is er iemand die er anders over dacht, dit zijn / waren de "The happiest 42 K of the planet" Ik heb niet gewacht om al die "happiness " te aanschouwen
Veel heeft het niet gescheeld, maar de eerste run van de
secundaire compressor hebben we dan toch succesvol afgerond.Jammer maar nadien enkele gaslekken wat ons
heeft genoodzaakt om alles te stoppen voor herstelling.Het is hiervoor dat we al de testruns
doorlopen voor de eigenlijke opstart.We
willen ten alle tijden vermijden dat we tijdens de reactie tegen problemen
stoten, die tot incidenten kunnen leiden.
Nu zit ik hier in mijn kamertje, te wachten op de komende nacht, de echte het
actie zal aan mij voorbijgaan, vrees ik.
Maar we gaan vooruit, langzaam en met kleine pasjes, maar vooruit.
Ondertussen is het hier een grijze, regenachtige kille dag, moest het u interesseren.
We houden u op de hoogte.Van het weer
en andere wetenswaardigheden.
Vandaag dag op dag 22 jaar geleden zijn mijn vrouw en ik in
het figuurlijke huwelijksbootje gestapt. (Wel het was van de moeten )
Een van de betere beslissingen in mijn leven. Een dikke kus voor al diegene die
bijgedragen hebben aan dit wonder.
Vieren van dit heugelijke feit zal voor enkele weken later zijn, wegens niet zo
in elkaars nabijheid. En voor mijn vrouw, meer van
dat ?
Ons geheim:
A perfect marriage is just two imperfect people who refuse to give up on each
other.
Well,
Art is Art, isn't it? Still, on the other hand, water is water. And
east is east and west is west and if you take cranberries and stew them
like applesauce they taste much more like prunes than rhubarb does. Now
you tell me what you know.
ha, vannacht hebben we de eerste test run van de hogedrukcompressor uitgevoerd. Een Singernaaimachien; na enkele mislukte starts gedurende de dag wegens allerhande elektrische onvolkomenheden, zijn we er weerom in geslaagd om deze mijlpaal tot een goed einde te brengen. Enige jammere is dat de volgende test gedurende de daguren zullen gebeuren en we dus ons deel van de fun zullen moeten missen. Maar niet getreurd, op naar een succesvolle opstart, het gaat tijd worden, het chinees eten komt me hier de .......... uit.
We hebben het niet gehaald. Tot vorige week hielden de medewerkers hier er de moed in, nu gaan ze gebukt onder de verpletterende waarheid dat de streefdatum van 27 augustus niet gehaald is. We zijn door technische problemen aan de compressor en de aansluitende pijpen er niet in geslaagd om de reaktor op te starten. Meer nog, we zullen minstens 7 dagen moeten wachten voor de herstelling is uitgevoerd en dus nu laten onze medewerkers een beetje het hoofd hangen. Maar het opstartteam blijft optimistisch en we werken naarstig verder, het enige kleine nadeel is , dat telkens we een stap voorwaarts zetten, we er nadien twee achterwaarts moeten nemen, wegens meer problemen, dingen die stuk zijn voor ze in gebruik worden genomen, verkeerde drukspecificaties, je kan het zo gek niet bedenken. Maar, vandaag kunnen we spreken van een unicum, een volledige stap gezet zonder enige terugslag, een volledig item afgewerkt, klaar voor indienstname. De lezer heeft het reeds begrepen, we gaan het halen, we moeten enkel een nieuw streefdoel bepalen en we stomen weerom in de juiste richting. We houden u op de hoogte.
p.s. Morgen is het grote parade, China's V-day parade, allen daarheen of zet uw tv op de juiste zender, vanaf 09h00 plaatselijke tijd.
Genoeg
gezeur en gezever, genoeg negativisme, genoeg neergekeken op het volk van PRC.
Vanaf nu gaan we voor een positieve aanpak, een frisse kijk en een
optimistische blik op de toekomst.(we
hebben hier uiteindelijk wel zelf voor gekozen, daar kan het volk van de PRC
niet aan doen)
We roepen reeds geruime tijd dat het drukke weken gaan worden, dat de grote dag
nabij is, dat het nu eindelijk bijna gaat gebeuren.
We komen langzaam maar zeker naar dat punt, maaaaaar, we zijn er nog net niet.
En daarom wil ik voor deze de mensen van de PRC, die werken voor Shandang Haoda
Chemicals Ltd een campagne starten om ze een beetje op te peppen, ze moed in te
blazen.En hoe kan dat beter dan met een
opbeurend lied.Laat ons in het thema
blijven, we willen tenslotte plastiek maken, neen geen Plastic Lee, sorry
Betrand, misschien Le plastic cest chique, al lijkt me dat nog een beetje
voorvarend.
Neen, het zou over hun grote droom moeten gaan, over de eerste plastiek die uit
de matrijs komt.Wacht eens even, hoor
ik daar plastiek en droom in een zin?Ik
weet een song om een steuntje te geven; Plastic dreams van Jay Dee.
Daar
kunnen we nu mee verder sé, laat de andere suggesties maar komen, wij, de
inwoners van de PRC zullen u dankbaar zijn.
Ps1 neen, we zullen geen Back to
live (back to reality) spelen van Soul to Soul
Ps2
neen, we mogen van de grote leider van de PRC geen verderfelijke You-tubekes
zien, dat zal je dus zelf moeten opzoeken.
Geen commentaar, kan dit blijven duren? Op dit ogenblik beschouw ik de Chinezen als de slechtste, meest ongedisciplineerde, asociale en irritantste chauffeurs die ik al ontmoet heb. En dan die elektrische krengen, die je van achter naderen en je geluidloos de pas afsnijden, soms bekruipt me de neiging om er eens flink tegen te stampen. Soit, het is niet al kommer en kwel, het is zelfs grappig hoe er 37 chineeskes in een rijdende schoendoos zitten geprangd.
Ik begin zo langzaam het gevoel te krijgen dat ik voor een
bedrijf werk, dat speelgoed maakt met het label erop; Niet geschikt voor kinderen
Meer en meer vraag ik me af of we ( het westen tussen
aanhalingstekens) niet voorzichtiger moeten zijn met het verkopen van onze
technologieën.Niet vanuit financieel
standpunt of vanuit de bedreiging dat China wel eens de grootste economie ter
wereld kan worden maar meer vanuit de bezorgdheid of China wel klaar is om om
te gaan met die toevloed van nieuwe, complexe technieken.
Tianjin indachtig, waar voorlopig 114 mensen stierven, begin ik te geloven dat, ondanks de bestaande
wetgeving hier in China, de mensen zelf niet klaar zijn om zich de gevaren,
problemen en moeilijkheden , gepaard gaande met de nieuwe industrieën , ten
volle te beseffen.
Als je kijkt hoe men zich hier behelpt met eigenhandig
geproduceerd gereedschap, en het daartoe voorziene gereedschap mishandeld en
voor dingen gaat gebruiken waarvoor ze niet ontwikkeld werden zinkt mijn hart
me in de schoenen. Er bestaan prachtige,
eenvoudige, doeltreffende oplossingen voor allerhande toepassingen, maar bij verkeerd
gebruik kunnen deze rampzalige gevolgen krijgen.
Het merendeel van de mensen die hier werken komen vanuit het veld en willen in
de stad geld verdienen en zij beseffen niet wat de gevolgen kunnen zijn en
worden ook niet hiermee geconfronteerd, zij vertrekken na de bouw naar een
volgende plaats.
Deze week het brandweermateriaal getest, van de 12
blusdarmen zijn er 11 gesneuveld, dit binnen de minuut, en het water slechts
een klein beetje open.De
veiligheidschef komt aan mij (aan mij, hé ) vragen hoe zijn mensen autonome
perslucht apparaten moeten gebruiken, mooie veiligheidschef.
Daarom pleit ik ervoor om een nieuw label op technologieën
te kleven;
Vandaag, 20 augustus, we hebben het niet zien aankomen, we verstonden niet waarom alle venters op de straat rozen verkochten. We zagen de versieringen in de lobby gisterenavond al, maar de bui zagen we niet hangen. Vandaag is het Chinees Valentijn. Gaan we een paar 1000 km weg van huis en worden we hiermee geconfronteerd, een eetzaal versierd als een Chinees paleis, een romantische display en een romantisch meisje in traditionele klederdracht, romantische traditionele songs spelend op een Guzheng en en romantische foto is dus ook mogelijk. En uitgerekend nu hebben we een teamdiner terwijl er 50 meter van ons vandaan een heuse party met DJ begint. Na een uitstekende dag op het werk had ik nu toch gedacht aan enige verstrooiing. We zitten in de laatste fase voor de start, de laatste hand wordt gelegd aan een compressor terwijl we de andere compressor gebruiken om systemen te druktesten, Wordt vervolgt, maar de romantiek, dat zal voor later zijn.
Wat doet een man, alleen op zijn kamer, tussen misselijk als
een hond uit bed komen en de nachtshift ?Koffie maken en drinken. En muziek luisteren en lezen maar daar ga ik
het niet over hebben.
Koffie maken dus.Ik bracht van thuis
een French coffeemaker mee, een cafétiere , French press of zoals we thuis
zeggen; een doorduwer.
Simpel toch, koffie in, water op, duwen en klaar.Neen dus.
Je kan ganse websites vinden over de kunst van het koffie maken met een
cafétiere.Alles is belangrijk, de
temperatuur van het water, de grote van de korrel en zomeer.
Laat ons beginnen met de bonen, belangrijk is hoe grof deze gemalen worden,
wanneer je begint te malen en met welke molen.
Vervolgens de hoeveelheid water, deze moet in overeenstemming zijn met het
aantal bonen die je wil malen en natuurlijk met de hoeveelheid koffie die je
willen drinken.Het water opzetten en als
het water kookt, dan pas de bonen malen.
De gemalen bonen in de cafétiere en voorzichtig water opgieten, ervoor zorg
dragend dat je alle koffie gelijkmatig bevochtigd worden, kwestie van een
volledige saturatie van de koffie te verkrijgen.
Even roeren, hiervoor gebruiken we chopsticks, zijn die toch nog ergens goed
voor.Roeren is belangrijk omdat, wel even coffesience citeren; This
is an important factor because the purer the surrounding water, the stronger osmotic
pressure drives coffee
concentrate out of our grounds, and the more efficient our extraction.
Einde van de quotte
De plunjer voorzichtig in de bovenste positie aanbrengen, tot juist bovenop het
vochtoppervlak.
Om het beste resultaat te garanderen, best de tijd opnemen met een chronometer, zodat steeds
een ideaal resultaat bekomen wordt. Deze
tijd hangt af van hoe sterk de koffie moet zijn. Een Iphone is hiervoor uitermate geschikt.
Bent u nog mee?
En nu het neerwaarts bewegen van de plunjer (valt het op dat ik er weerom een
zeer technisch onderlegd woord voor gebruik).Voor gebruik moet het gaas natuurlijk zuiver zijn en mooi verdeeld over
gans de diameter van de pot.Tijdens de
neerwaartse beweging zorgen we ervoor dat de plunjer steeds mooi verticaal, in
een trage maar gelijkmatige snelheid naar de bodem wordt gebracht.
Nu nog even een kopje nemen en we kunnen weerom genieten van ons bakje troost.
 "Laughing"){kind=icon}
