Ik ben Ines en 21 jaar jong. Mijn hobby's zijn lezen, koken en winkelen doe ik het allerliefst!
***Vava***
Mijn herinneringen aan jou, lieve Vava
Ik weet nog goed... - dat elke keer toen ik vertrok bij jouw thuis, ik een fruittella snoepje kreeg - hoe fier je wel was, wanneer je met mij in je Mercedes mocht rond- rijden - met hoeveel zorg dat je met mij omging: in bad stoppen, eten geven... - dat ik in je auto op het kussen vanachter mocht zitten en hoe fier je was, dat je dat kon doen voor mij, omdat ik het leuk vond! - toen we voor een nachtje bij jou bleven slapen - hoe leuk ik het vond om met jou in de auto rond te rijden - hoe we eens gingen winkelen in een speel- goedwinkel en ik een fiets met barbie van jou kreeg - hoe mooi je tuin met terras wel was - de rustgevende geur die in je living hing - hoe bang ik was van Jérommeke (hondje) - de manier waarop je je tanden poetste - wat voor een sterke man je was - welk beertje ik altijd mee- bracht naar je laatste da- gen in het ziekenhuis - dat ik aan moeke en vake vroeg of ik geen lege bakster van jouw mocht om thuis mee te spelen (ik zou hem dan op- nieuw vullen) - hoe... hoe... bijzonder ik voor jou was, en hoe bij- zonder jij voor mij was!!! - wanneer ik je voor de laatste keer zag... - de moment dat ik je een laatste kus gaf... - dat jij gewoon een meer- waarde bent aan mijn leventje!
Eender wie je bent... Een berichtje vind ik altijd leuk!
Ines' dagboek
Voor mijn peter Vava* Er is zeker één sterretje dat altijd waakt...
13-10-2009
Bos, bladeren en goed weer!
Gisteren heb ik genoten van een zalige wandeling, in het bos! Samen met mijn broertjes... Botten aan, dikke jas aan, grote plastic zakken en gewapend met een zakdoek het bos in.
Wel, ik heb genoten! Van de rust, van de bomen en van mijn broertjes. Ze liepen van plas tot plas, en altijd verder en verder. Ondertussen ook nog wat verzamelen van alles wat op de grond te vinden was.
Het was super leuk, Vava!
Moe maar voldaan keerden we na een uurtje terug huiswaarts. De jongens nog voor eventjes de fiets op en ik al wandelend onze laatste energie voor de dag gaan opgebruiken.
Daarna opnieuw huiswaarts, een goed bad, lekker eten, tv, nog wat Studio 100-clipjes op de computer bekijken en dan ons bed in.
Ik heb er écht van genoten! En zo'n dag als gisteren, zo mogen er nog volgen!
Op al die mooie blogjes van al onze dierbare sterretjes lees ik en besef ik (misschien niet volledig, maar toch wel vrij goed) hoeveel verdriet er schuilt achter al die ogen.
Hoe belangrijk het is om van alle dingen te genieten in het leven.
Je bent mijn Vava, mijn peter, mijn grootvader, mijn sterretje... Ik heb je 8 jaar 2 maanden en ongeveer 20 dagen mogen kennen. Zo mooi, onvergetelijk... maar oh zo kort!!
Naar 'de overkant' gaan, is gaan naar een plek waarvan de achterblijvers niet weten waar het is. Waarom kan niemand het ons vertellen? Of moeten we, om het te weten te komen, zelf naar daar komen?
Een paar zinnetjes. Gewoon wat 'hersenspinsels' en misschien is de samenhang niet te begrijpen... Is er wel een samenhang?
Ach, het 'waarom?' is ook niet te begrijpen...
Waarom, Vava?
Ik weet zeker dat jij het ook anders wou. Dikke kus, en al het liefs van héél de wereld, Ik mis je.
Die ene keer werd je ziek. Je had kleincellige longkanker. Je volgde chemo, bestralingen... En bij nader onderzoek herstelde je bij wonder goed!
Je kreeg een auto-accident.
Je kloeg van aanhoudende rugpijn.
Verdere onderzoeken.
De kanker zat aan je hersenstam. Vandaar die pijnen.
Vitale functies vielen weg: Je werd blind. Je werd doof. Je kon niet meer slikken.
Je ...
De laatste periode heb je in je eigen huisje doorgebracht dankzij jouw twee kinderen (ons mama en haar broer). Bij jouw thuis ben je ook vertrokken.
We kwamen je een allerlaatste zoen geven in het funerarium. Je was zo koud.. zo wit.. zo onbeweeglijk stil.. Een beeld dat je pas kan beschrijven wanneer je het meemaakt. Je handen lagen mooi gevouwen op je buik. Een mooie roos had je in je handen.
Toen ik je die laatste zoen gaf, keek ik achterom naar ons papa. Hij zag rood, zijn gezicht helemaal nat. Waarom? Ik was toen 8 jaar. Nu begrijp ik die 'waarom'. Een 'waarom' omdat je er niet meer bent. En diè 'waarom'-vraag... daar kan verdomme niemand ons een antwoord op geven!
Ik mis je verdomme heel erg, Vava!
En nu ga ik ophouden met mijn 'verdomme'. Want het haalt gewoon niets uit! Niets brengt je terug, niets...
Maar ooit............
Je bent én blijft gewoon voor altijd mijn Vava, mijn peter! Want dat heb je me bij men geboorte beloofd. En jij bent niet de persoon om zomaar beloften te verbreken. Waar jij ook bent, waar je ook mag zijn... Een Vava of peter zijn kan je gewoon altijd! Is het niet?
Ik heb eigenlijk goed nieuws! Sinds jouw heengaan heeft ons mama een fiets die van jou was. En ze wou hem eigenlijk wegdoen. Maar, ik wou dat liever niet... En eerst wou ons mama niet echt van haar mening afgaan...
Maar uiteindelijk... Ik mag hem hebben! En ik ben er REUZE-fier op, op ONZE fiets!! Een fiets van mij én van jou!
Je kocht hem een aantal maanden voor je heengaan. En nu heb ik iets dat je toen écht nog graag wou hebben.
Ik weet gewoon niet wat te schrijven. Al lange tijd niet.
Buiten dit dan: - mijn schoolresultaten: ik heb 3 herexamens, wat op zich heel goed meevalt. Maar het minder goede nieuws is dat ik mijn stage helemaal opnieuw ga moeten doen. Daarvoor had ik een buis. En een buis voor stage wordt niet gedelibereerd.
Een aantal jaren geleden heb je van ons afscheid genomen Je bent toen vertrokken naar een wereld, ik weet niet waar Je hebt heel hard gestreden, gevochten en geleden En op die ene dag ben je van ons heen gegaan Mijn allerlaatste dikke kus aan jou, is iets wat mij altijd zal bijblijven Jouw lichaam zo koud... Zo koud dat ik het zelfs niet kon verwarmen. Hoe graag ik dat ook wou. Jij was mijn dikke vriend En ik was jouw trots.
Hopelijk heb je het daar goed, Vava.
Ik heb jou nooit kunnen zeggen hoe graag ik je zie... ...en hoe erg ik je zou missen.
En dat ik je niet meer zie en niets meer kan zeggen...
Hier krijg ik de tranen van in mijn ogen... Het meisje heeft haar sterretje een 'plaats' kunnen geven... Ik niet. Ik wou dat ik net zoals het meisje zo dicht bij de sterretjes kon komen... Ik zou ze allemaal plukken...
Ik mis je, Vava.
Vava,
Met mijn wijsheidstand is het redelijk. De pijn is miniem, maar die draadjes zijn wel lastig. Morgen nog een stagedag. Moe, maar 't is bijna gedaan. En dan de examens...
Ja hoor, behoorlijk zenuwachtig was ik toen ik op de stoel zat bij den dokter in de wachtkamer... Nummer 1 was een hele tijd geleden getrokken, maar nu was het de beurt aan nummer 2!! Even een schietgebedje gedaan, en hop, nu zit ik hier met 2/4 van mijn wijsheid. Sjans dat ik nog 2/4e overheb! Behoorlijk lastig als je daar op die stoel ligt en je hoort gekraak... Maar ja, nu kan er aan die tand al geen ontsteking meer komen (daar had ik met serieuze ups en weinig downs toch last van) Maar, als de wijsheidstand weg is, kan je er geen last meer van krijgen hé (buiten het genezingsproces, want da's ook geen lachertje!!)
Daarstraks dan toen we klaar waren met een lip zo dik en gevoelloos. Joepiejé, een lachertje was anders. Maar tot hier toe heb ik niet geklaagd...
Op tijd en stond antibiotica, Brufen en Dafalgan... En vannacht.. dat zien we nog wel hoe dat loopt!
Nu maar zien dat ik dat weekschema voor de peuters hier afkrijg!!! Want dat vlot maar niet...
Voor iedereen: Geniet van het lange weekend.
Een dikke, warme, stevige knuffel stuur ik voor jullie allemaal!
Eindelijk nog eens een moment waarop ik (maar voor eventjes) kan uitblazen. De 2 stageweken zijn sinds vrijdag om. Afwachten hoe ik het gedaan heb... Schitterend in alle geval niet.
Nu morgen moet ik 4 taken afgeven. Deze zijn klaar. Morgen gaan we op school ook nog voor een paar groepswerken werken. En nu moet ik nog een hele stageweek voorbereiden voor volgende week. We blijven maar verder gaan hé, Vava! En nog steeds niks gedaan voor de examens die de week na volgende week starten!
Voor iedereen die het moeilijk heeft wil ik heel veel warmte sturen, moed, kracht en een grote dosis energie met daarbovenop nog een dikke, warme knuffel. Dat zal de pijn en het verdriet niet wegnemen.... Maar toch... Ik denk aan jullie!
Héél moe (hoe kan het ook anders als je al sinds vorige maandag 4 mei, je bed nooit voor 12uur 'snachts gezien hebt (buiten die twee nachten in het weekend dan én je er om half 7 al uit moet!), druk in de keel en vooral géén tranen die klaar zitten om te rollen...
Kan ik het nog wel???
Maar, dit is het einde niet. Er zijn ergere dingen.
Ann, Serge, Jill... Ik wou dat ik kon toveren.. Ik deed het direct, voor jullie 't allereerst! En natuurlijk ook voor alle andere families waar je iemands naam met een * schrijft...
Vandaag denken we ook aan Rune* die één jaar geleden zijn strijd verloor. Lieve Rune, ook al ken ik je niet. Je bent bijzonder!
Voor al diegenen die morgen richting Planckendael vertrekken... Geniet ervan! Het zal ongetwijfeld voor sommigen een heel moeilijk weerzien zijn, maar onze sterretjes laten ons nooit in de steek. Ze zullen er morgen ongetwijfeld bij zijn! En als het echt niet gaat... Kijk eens diep in je hart... Daar zit ons eigen sterretje dat er altijd voor ons zal zijn!
Wanneer ik de zon tegenkom, stuur ik ze ongetwijfeld naar Planckendael! Amuseer jullie!
Een liedje, speciaal voor onze allermooiste en allerliefste sterretjes die we NOOIT zullen vergeten.
En vandaag dit liedje ook speciaal voor Paultje (zie links). Normaal gezien zou hij bij mijn stage rond Sinterklaas en Kerstmis in mijn klasje hebben gezeten bij de 3-jarigen. Maar helaas heb ik hem nooit kunnen leren kennen.... (hij zat vorig jaar wel bij mijn broertje in de klas) Hoewel ik je nooit heb leren kennen ben je voor mij toch een bijzonder kindje, lieve Paul!
PS: Begrijp me in men vorig bericht aub niet verkeerd. Ik vind het voor mezelf soms spijtig dat er tijd ontbreekt om te reageren op de blogjes. Ik wil het graag, maar vind het spijtig wanneer het niet lukt. 'schande' was hier misschien een verkeerd woord.
Eerste dag van de komende twee stageweken achter de rug. 't was wel leuk en de kleuters zien het thema 'restaurant' wel zitten. Morgen gaan we een bezoek brengen aan een restaurant. Spannend!
Aan mijn bloglezers: Ik heb de laatste dagen wel jullie blogjes gelezen, maar tijd om te reageren zat er niet echt in. Schande eigenlijk. Voor zoiets moet ik eigenlijk tijd maken. Maar bij deze reageer ik voor jullie allemaal: - De laatste dagen heb ik opnieuw veel verdriet gelezen bij Frieda, Sarah, Lisa en Stefke*, bij Ann, Serge, Jill en Seppe*... Onze helden kan ik tot mijn hééle grote spijt niet terugbrengen... Maar weet dat ik aan jullie denk... Al neemt dat het verdriet niet weg. - Aan Inge, mama van Lotteke* wil ik een dikke proficiat wensen met haar nieuwe zaak! Lotteke* zal zo fier zijn op haar mama! - En voor Jonas en co; geniet verder zou ik zo zeggen! Ik geniet stilletjes mee als ik jullie blogje zo lees! - Didier: Hopelijk heb je Balder toch eventjes kunnen zien en heb je het cadeautje van jou en Mieke* kunnen geven... - Stéfanie... Ook al heb je het zo druk, neem ook tijd voor jezelf. Soetkin* is fier op jou hoor, daar ben ik zeker van. Maar af en toe pauzeren is belangrijk... - Ann, ik ben blij te lezen wanneer jij geniet van jouw 2 schatten!
P.S.: de komende dagen ga ik waarschijnlijk nog minder tijd hebben om te reageren op de blogjes, maar dat wil niet zeggen dat ik jullie vergeten ben... integendeel!
En nu... hop, weer aan de slag... En ik ben al zo moe! Gisteren was het 00u11 eer ik in mijn bed lag! Liefs
Ik wil een reisje maken Met een hele grote koffer Een reisje naar de hemel Daar waar onze sterretjes zijn Ik steek ze één voor één in mijn grote koffer En ik kom terug Ik zou iedereen opnieuw gelukkig maken
En nu, ... ik word wakker van een droom
Een dikke knuffel van mijn Vava... Alles wat ik nu wil en kan gebruiken.
Zoveel werk voor school, zoveel werk voor stage Soms kan ik het niet laten en sluiten mijn ogen zich in de les...
Tijd of geen tijd Moe of niet moe... Tja, we doen gewoon verder...
Tijd tekort, Vava... Nog zoveel taken, werk voor stage en dan heb ik gewoon nog niks geleerd.
Ondertussen is ons mama sinds zondag terug van Zuid-Afrika. Joepie! Ben echt content, nooit wil ik ze nog zolang missen. Maar ook negatief nieuws (aleja, niet voor mij) .. Sinds zondag is het voorgoed gedaan tussen ons stiefvader en ons mama. Het is maar beter zo... Ik was het al lang beu. Al die ruzies, al dat gedoe...
Vava... Voor Ann, Serge, Jill, Seppe*, Inge, Gert, Lotte*, Frieda, Sarah, Lisa en Stefke* wil ik eventjes iets zeggen omdat ze het de afgelopen dagen toch wel moeilijk hadden: Onze sterretjes mogen fier zijn om wie jullie zijn! Prachtouders, droomkinderen en een superzus...
16 april 2009 Een dag Je bent er niet meer Voor velen 'een dag zoals een andere' Voor mij 'een dag nooit meer hetzelfde' 12 jaar geleden dat ik jou nog een gelukkige verjaardag kan wensen. 12 jaar geleden dat ik jou daarom nog een kus kon geven.
16 april 1996 Je was er nog Jouw laatste verjaardag hier op aarde.
Vandaag vieren we hem toch samen. Op onze manier. Jij, diep in mijn hart.
Gelukkige verjaardag, Vava.
(muziek in bijlage: Ennio Morricone, Gabriels oboe)
Hij is op 55-jarige leeftijd naar de hemel gegaan. Hij leed aan kleincellige longkanker. Het was een hele zware tijd. Ik vergeet hem nooit. Hij blijft steeds aan mijn zijde én diep in mijn hartje. Deze blog heb ik voor hem gemaakt. Zo kan hij mijn verhalen mee lezen. Vava, Ik mis je!
Behoorlijk lastig als je daar op die stoel ligt en je hoort gekraak... Maar ja, nu kan er aan die tand al geen ontsteking meer komen (daar had ik met serieuze ups en weinig downs toch last van) Maar, als de wijsheidstand weg is, kan je er geen last meer van krijgen hé (buiten het genezingsproces, want da's ook geen lachertje!!)
Want dat vlot maar niet...
En nog steeds niks gedaan voor de examens die de week na volgende week starten!
