maandag 26/5 rabat-e qarahbil

de vriend van de vorige avond is terug , hij heeft een geschenk voor me mee : een beginnerscursus farsi , ook deze keer rijdt mijn gastheer me voor de stad uit , en ook dit wordt gefilmd , het blijft warm maar gedurende enkele km kan ik nog wat in de schaduw van bomen rijden , deze pret duurt echter niet lang , de weg gaat weer omhoog en bomen weten zich wel aan hun grenzen te houden (dit in tegenstelling tot sommige fietsers) , krijg onderweg nog een fles water aangeboden door voorbijrijdende auto en die is meer dan welkom , de bevoorrading is wat moeilijker hier , ook de mogelijkheden voor overnachting zijn dun gezaaid , weinig groen , weinig schaduw , weinig goede plekjes om te kamperen dus blijf ik doorrijden tot ik in bovengenoemd dorp kom , ik stop bij de politiepost aan de ingang van het dorp en vraag waar ik kan kamperen , na wt 5en en 6en kan ik bij 1 van de agenten overnachten (ze bekijken wel eerst grondig mijn paspoort maar dat zal beroepsmisvorming geweest zijn zeker) , ttz in een bijgebouwtje met 2 kamers , een dak boven het hoofd , dat is voldoende


dinsdag 27/5 bojnurd

vroeg vertrokken want een lange weg voor de boeg maar ik ben onzeker over de precieze afstand , de km op de kaart komen niet overeen met die die aangeduid staan op de weg , de weg daalt eerst nog een stuk voor een nieuwe beklimming naar bojnurd , onderweg kom ik een aantal iraanse fietstoeristen tegen , die rijden met korte broek , dus dat doe ik dan ook maar voor de resterende dagen in iran ,

woensdag 28/5 shirvan

de ochtend begint met een zoektocht naar een fietswinkel voor een nieuwe buitenband maar die is niet te vinden , dus nog wat verder rijden op een bijna kale band , later vertrokken dan anders maar dat is geen probleem want het is toch een korte etappe vandaag , een bekend scenario herhaalt zich : een wagen stopt en de passagier doet teken om me te stoppen , ' jij gaat naar peking ! ' even denk ik dat mijn faam me al voorafgaat , maar de verklaring voor deze opmerking is prozaischer , ' iedereen die hier passeer tegenwoordig gaat naar peking ' , voetjes op de grond , enkele dagen geleden passeerden hier nog enkele duitse fietsers, vandaar zijn opmerking , hij geeft me nog zijn nummer , als ik aankom in shirvan moet ik maar bellen , uiteindelijk blijkt dag niet nodig want bij aankomst in de stad passeert hij ook weer en rijdt me voor naar het hotel dat niet toevallig eigendom is van de vader van een vriend , we spreken af dat hij over enkele uren me ophaalt voor de ondertussen klassieke tournee door zijn stad , deze maal zit er wel een speciaal bezoekje aan vast , hij is eigenlijk landbouwer (vandaar vragen zoals , welke tractoren gebruiken jullie in belgie , hoeveel regent het er , wat is de prijs van ...) maar het land bewerken doet hij niet zelf daarvoor heeft hij personeel dat in een 1-kamergebouwtje woont nabij de akkers , hij wil dat laten zien en bij aankomst zegt hij 'yep , ze zijn bezig' , bezig waarmee ? 'heroine roken' is het eenvoudige antwoord , samen binnen in het gebouwtje waar 2 mannen rond een gasvuur zitten , daarop wordt een staafje gloeiend heet gemaakt dat daarna tegen een stokje met daaraan vastgemaakt een bolletje heroine(hars?) wordt gehouden , dat verdampt door de hitte en de rook wordt opgesnoven via een rietje , verslaafd als ze zijn laten ze geen rook ontsnappen , dus zelf heb ik er niets van opgesnoven , ik krijg het wel aangeboden maar zo'n renner ben ik niet

mijn begeleider is duidelijk geen voorstander van het regime , 'zo houden ze de mensen dus onder de knoet , laat ze drugs gbebruiken' en 'onze president kent het verschil tussen zijn linker en rechterkant niet ' (daar gaat mijn volgende visumaanvraag als ze dit op de iraanse ambassade lezen )


donderdag 29/5 quchan

pas rond de middag vertrokken want opnieuw een korte etappe , de weg is goed , lichtjes dalenden wind mee , die wind wordt veroorzaakt door een onweer dat zich in mijn rug ontwikkelt , ik kan het niet voorblijven en wordt nog eens natgeregend (ik had de boer gisteren nog regen gewenst , moet voortaan wat voorzichtiger zijn met mijn wensen ) en kom zo in quchan aan waar ik onderdak vind in de plaatselijke mehmankhane of een lokaal hotel


vrijdag 30/5 bajgiran

in tegenstelling tot de vorige dagen wel vroeg vertrokken want ik wil naar de grens , grensstreek is bergstreek dus mag er weer geklommen worden , een leeg gebied met hier en daar een oase , te laat om camera uit te halen en volgend tafereel te fotograferen : een arend die links van de weg opstijgt uit het struikgewas met een adder/slang in de poten , tegen dat ik mn camera heb opgediept is die rechts van me al over de heuvels verdwenen , jammer


zaterdag 31/5 ashgabat

de zon schijnt nog als ik opsta , maar als ik uit bajgiran vertrek op weg naar de grens met turkmenistan dan komt er mist opzetten en dat is wat fris in de korte broek , in de mist de korte afstand naar de grens overbruggen , aan de iraanse kant word ik zonder probleem uitgeboekt en kan ik verder , eerst nog een laatste iraanse grenswacht passeren en dan de grens over waar ik aan de turkmeense kant mijn paspoort en ' letter of invitation ' aanbied , beide documenten worden meegenomen en na enkele minuten komt een man me vragen naar het origineel , welk origineel vraag ik , datgene met de stempel er op is het antwoord , maar dit is het enige document dat ik heb ! , de loi gaat nog enige keren van hand tot hand tot een kapitein erbij komt en dezelfde opmerking maakt , maar hij wil we eens infor;eren bij het ministerie 'wacht een minuutje'

dat minuutje duurt anderhalf uur , waarbij ik geduldig sta te wachten op nieuws , ondertussen komen er nog wat touristen af , een minibusje met franse nummerplaat en met de melding 'roule ta soie' , 1 man en 2 vrouwen , ook onderweg naar china , terwijl ik met hen sta te babbelen komt de soldaat van de grensbewaking op me af met mijn paspoort en met de mededeling dat ik door mag naar het transitgebouw , tis voor de bakker , ik mag door ! nog x aantal formulieren invullen , een medisch onderzoek bestaande uit 1 vraag ' bent u gezond ' en bij douanecontrole enkel de vraag of ik tapijten - drugs - wapens bij heb (in die volgorde) en dan ben ik aan de andere kant van de grens

nu afdalen naar ashgabat , waar ik een b&b zoek en vind en de dag afsluit met een bezoekje aan de stad ,


zondag 1/6 rond kaakha

bewolkt bij vertrek uit de stad , maar die verdwijnt al snel en de zon heeft vrij spel , er zijn geen tot weinig plekken om te bevoorraden op deze weg , probeer spaarzaam te zijn met mijn water , buiten ashgabat verslechteren de wegen al snel en wind op kop , lastig om te rijden en ik ploeter maar wat verder , nu en dan een politiecontrole maar van de vriendelijke nieuwsgierige soort ,

zoeken naar overnachting , ik zie een wit gebouw met wat bomen rond en ga vragen of ik er kan overnachten , de bomen staan naast een gracht met oneffen grond dus ongeschikt voor de tent , maar ik kan in het gebouw zelf blijven , het is een oude boerderij vermoed ik maar in verval , overal gaten en kieren en in de kamer waar ik mijn slaapzak leg heb ik nog gezelschap : een nest zwaluwen 

25-06-2008 om 10:45 geschreven door helder

24-06-2008 om 00:00 geschreven door helder

24-06-2008 om 00:00 geschreven door helder

24-06-2008 om 00:00 geschreven door helder

24-06-2008 om 00:00 geschreven door helder

dinsdag 20/5 gilavand

bij het uitrijden van teheran onderweg gestopt om nog wat inkopen te doen en van het een komt het ander , ik stop bij een bakkerij en er komt een man gedag zeggen die 2 winkeltjes verder werkt , ik word daar uitgenodigd op ... goed geraden : thee , hij is rij-instructeur (vreemd beroep , aan de rijstijl van de doorsnee iranees zou je niet merken dat ze ooit rijles gevolgd hebben) , spreekt goed engels en we gaan in het bureautje van zijn baas zitten , hij vertelt over zijn vorige carriere , helicopterpiloot (cobra - gevechtshelicopter) met de nodige praktische ervaring in de oorlog tegen irak , toont fotos van zijn crash tijdens die oorlog die hij ' insj allah ' overleefd heeft , als mijn reis ter sprake komt en mijn doel voor vandaag - ik zeg gewoon dat ik richting damavand ga rijden want een echt doel heb ik niet - komt zijn baas tussenbeide : hij kent iemand die in gilavand woont een stad voor damavand , hij geeft me het nummer van zijn vriend en die moet ik maar bellen want ofwel kan ik bij hem terecht of toont hij me daar dan wel de weg , met deze informatie op zak ga ik op weg ,

zoals op veel plekken in iran kom ik serieuze wegenwerken tegen , vandaag eentje waarbij ik niet direct zie hoe ik eromheen moet en de juiste weg weer vinden , ik vraag om uitleg , krijg die en als toemaatje een kneepje in de wang

het is warm , voor teheran was het nog draaglijk maar nu wordt het precies heet , zonder verdere evenementen onderweg naar gilavand , het staat niet op mijn kaart en als ik denk er bijna te zijn maar nog niets zie opdagen vraag ik het voor de zekerheid nog maar eens , ditmaal aan 2 mannen die aan de kant van de weg met hun auto staan , ik ben nog op de goede weg blijkt , nog een 10tal km

bij aankomst in het centrum haal ik mijn kaartje van deze morgen boven maar zelf hoef ik niet te bellen , een wagen stopt , en een man die de broer blijkt te zijn van 1 van de 2 die ik daarvoor was tegengekomen neemt het kaartje van me over en belt zelf , de contactpersoon blijkt nog in teheran te zitten
geen probleem zegt de man , dan kom je gewoon met mij mee , ik woon hier niet ver

zo gezegd zo gedaan en ik rij achter hem aan naar zijn huis waar de gebruikelijke thee wordt geoffreerd , ditmaal met frisse watermeloen erbij en ik ben weer onderdak geraakt , hij is tapijthandelaar ( maar niet van het opdringerige soort ) , is bereisd , en met hem spreek ik afwisselend engels en duits (hij woonde er enkele jaren ) en ook hij is niet mals met zijn kritiek op het beleid , 

de gastvrijheid gaat hier nog een stapje verder , niet alleen krijg ik een heerlijke maaltijd maar hij dringt er op aan om ook mijn kleren te geven voor de was , is allemaal geen probleem !

woensdag 21/5 kelerd

's morgens krijg ik nog aanwijzingen van mijn gatheer over de te volgen route , maak voor vertrek foto van de familie en vertrek , het is al goed warm (en dan is het nog geen zomer) en het gaat bergop , ik zie de pas die ik over moet van ver liggen maar moet er eerst parallel onderheen langs   (nog mee ?) naar de hoofdweg , de '77' , waarna de eigenlijke klim begint met op het eind een lange tunnel , op de pas staat een moskee gewijdt aan imam hoessein en terwijl ik daar nog wat inkopen doe wordt ik gefotografeerd door een cameraploeg van de iraanse tv die een documentaire draait over die imam (als ik moet geloven wat ik de afgelopen dagen heb gehoord en gezien dan zullen deze mensen weinig kijkers hebben , nationale tv is niet populair ) , op de top nog niet veel km gedaan maar het is al middag , tijdens de afdaling stoppen bij een honigverkoper voor extra zoetigheid op mijn boterham (als er toevallig iemand nog in die buurt moet zijn , ik heb nog een potje leeggoed terug te brengen) , geen pechstrook op de weg naar beneden en de rand van de weg wordt afgebakend door plastieken vierkanten doppen (voor autowielen zijn die geen probleem , voor fietswielen daarentegen ), om die te omzeilen en niet steeds te moeten slalommen moet ik op de weg zelf rijden , dat staat een agent niet aan en die houdt me tegen , ik vergeet de 'steeds lachen'-stelregel en maak me kwaad , hij laat me enkele minuten staan en dan kan ik weer vertrekken ,  ondertussen is het tijd geworden om overnachting te vinden en het wordt nog eens kamperen , wat gras tussen bomen in de nabijheid van een plekje dat de volgende ochtend kelerd blijkt te heten ,


donderdag 22/5 bahnemir

op met de zon en snel vertrekken , eerst nog een stukje dalen en pls besef je dat je niet meer in de bergen zit , vlak rijden rechtdoor naar de kaspische zee , daar aangekomen dacht ik erlangsheen te kunnen rijden zoals bij ons langs de dijk , maar hele stukken zijn enkel bereikbaar via bewaakte toegang , private stranden dus , dan maar verder parallel rijden , onderweg even stoppen bij een bakkerij voor een ijsje , ik eet die binnen op en de bakker nodigt me uit in de bakkerij zelf waar ik als toemaatje nog taartjes gepresenteerd krijg , 'zoveel als je maar wil' ! , wat verder sla ik een weg in die niet afgesloten blijkt en kan uiteindelijk een eerste blik werpen op de kasp zee , daarna weer terug naar de hoofdweg

ik denk weer te zulen moeten kamperen maar een wagen stopt voor me , een man (met baard) stapt uit , 'salaam' en drie kussen erbovenop , hij wil dat ik met hem meega , hij fietst ook gebaart hij , ik probeer hem duidelijk te maken dat ik best wel meewil maar dat ik het al fietsend wil doen , de boodschap komt niet over , ik moet en zal mee met de auto , de fiets wordt ontmanteld en we rijden naar zijn huis een 10tal km verderop in bahnemir , daar krijg ik thee en wat te eten , daarna is er verwarring over de eigenlijke bedoeling van zijn uitnodiging , uiteindelijk gaat hij op zoek naar iemand die engels kent , achterop met hem op een brommer , hij stopt eerst bij een aantal jonge gasten maar geen ervan spreekt engels , vervolgens belt hij aan bij een huis , daar woont zijn broer en die kan het wel (waarom hij niet direct naar zijn broer reed?) , daar wordt zijn bedoeling duidelijk , ik mag er de nacht blijven , er komt nog een andere broer bij , dat zijn 2 leken , de broer waarbij ik verblijf is gelovig , in zijn huis hangt een foto van khomeini en in de auto speelde religieuze muziek ,

de volgende uren worden gespendeerd met rondrijden door de stad , bezoek aan familie en vrienden om de gast aan voor te stellen , terug naar zijn huis rijden waar ik een geschenk krijg , een aandenken aan mijn bezoek , de mens is schrijnwerker dus krijg ik een houten plank met daarop geschreven 'allah de barmhartige ... enz ' , met dit geschenk terug naar de winkel van de eerste broer die een vertaling van de tekst op de achterkant moet schrijven , hij vraagt me wat ik nog wil doen (nog eens naar de kasp zee) en wat ik graag eet (kip rijst yoghurt ...) , daarna terug naar huis want ondertussen weet mijn gastheer dat ik programmeur ben , hij legt zijn pc aan die niet meer werkt , ik pruts wat aan de booting-instellingen maar veel ken ik daar ook niet van , pc wordt ingeladen in auto en daarmee naar een computerwinkel , waar nota bene zijn neef werkt , dan op weg naar de zee , hier een mooier uitzicht dan het stukje dat ik zelf gevonden had , net voor zonsondergang terug naar de stad , naar de moskee , het is een gelovige mens en ik mag mee , de reisgidsen zeggen steeds een moskee niet te bezoeken tijdens het gebed maar nu krijg ik de kans dit toch te doen , enkele 10tallen mannen zitten er , de imam zegt het gebed voor , een jonge man herhaalt dit door een microfoon waarna de groep mannen dit ook nog eens doet , hoop en al duurt het een kwartier , dit voor 2 gebeden want sjiieten gaan maar 3 keer ter moskee ipv 5 keer zoals soennis , en nemen s morgens en s avonds 2 gebeden na elkaar , zo komen ze ook aan 5

daarna wordt het iets bangelijker , hij neemt me mee naar een andere plek , een gebouw te velde met veel volk in en rond , enkel mannen , in het gebouw zit vooraan een imam een voordracht te houden die regelmatig wordt onderbroken door geroep en reacties van de mannen uit de zaal , op het eind gaat de doos met papieren zakdoekjes rond die de huilende mannen gretig gebruiken , ik vermoed een sessie te hebben bijgewoond waar de marteldood van imam houssein wordt geevoceerd , en de zaak wordt opgenomen op video met ook ondergetekende waarschijnlijk erop , daarna gaan de lichten in de zaal uit en neemt iemand anders het woord , ik heb ondertussen duidelijk proberen te maken dat ik doodmoe ben en we vertrekken , terug bij hem thuis kan er nog niet direct geslapen worden , het is 11 uur en het avondmaal wordt geserveerd : rijst en kip en yoghurt , dus de vragen van daarnet waren eigenlijk bedoeld om me uit te horen en te weten te komen wat ze moesten klaarmaken voor mij 

na het avondmaal haalt hij enkele dekens te voorschijn die hij uitspreid in de kamer , 1 voor hem en 1 voor mij , dat wordt dus samen slapen , de gast wordt nooit alleen gelaten


vrijdag 23/5 beshahr

bij het vertrek deze morgen rijdt mijn gastheer me voorop , na enkele 100den meters stopt hij echter , bij een bakkerij waar hij me nog wat voorraad koopt : drank , koekjes , nootjes en alsof dat nog niet genoeg is geeft hij me zelfs nog geld , dat weiger ik , ik wuif mijn handen heen en weer , neen dat kan ik absoluut niet aanvaarden , maar hij propt het me in de handen ,

hij rijdt me verder voor naar het laatste ronde punt dat het einde/begin van de steden in iran kenmerkt , stopt een laatste maal , 3 kussen tot afscheid van deze zeeer bijzondere man en ervaring

het blijft mooi weer en warm , over vlakke wegen naar beshahr , zonder verdere gebeurtenissen , het kan niet altijd zijn zoals gisteren


zaterdag 24/5 fasel abad (?)

doel van de dag is gorgan , net voor ik er aankom rij ik lek , doe navraag in de stad naar hotel maar het is me te duur en er gaat niets van de prijs af dus rij ik verder zonder te weten waar ik uit ga komen , uiteindelijk kom ik bij een park dat er uitnodigen uitziet , rij naar de ingang en informeer of ik er mijn tent kan zetten en dat mag

nu kort intermezzo : een dagje uit voor een iraanse familie ziet er als volgt uit : ga naar een park , zet er tent op , eet drink slaap en vertrek 's avonds weer
einde intermezzo

dus , als het donker begint te worden vragen ze me om te vertrekken , maar waar kan ik dan overnachten ? niet in het park wordt me duidelijk gemaakt , waar dan wel ? , in het park staat een huisje waar de parkwachters overnachten en daar mag ik mij bij installeren , het is al snel duidelijk dat deze mensen ook tot de hardere lijn behoren , khomeini aan de muur en op tv , tegen usa vk frankrijk en duitsland , pro hezbollah maar tegen al qaeida , het vk is slecht maar man u is ok , chelsae dan weer niet want die hebben een joodse trainer , allemaal zeer verwarrend , ze vragen of de chador een goed gebruik is , en 1 van de parkwachters trekt vervolgens zijn t-shirt omhoog , 'lopen de vrouwen bij jullie zo rond ?' ,
qua verkeerde beeldvorming kan dat wel tellen , op hun moeilijkste vragen maak ik me ervan af door mijn schouders wat te verheffen , ze worden zelf moe van hun gevraag en dan kan ik alsnog naar dromenland


zondag 25/5 minu dasht

opstaan met de komst van de ochtendploeg van het park , wordt aan iedereen voorgesteld en kan dan vertrekken

in aliabad nogmaals lek gereden , weer de achterband , die heeft het dan ook het hardst te verduren , opnieuw onderweg , zon , warm lichtjes heuvelend , enkele km voor bestemming stopt nogmaals een wagen , ditmaal is het een schoolhoofd , ik rij achter hem aan naar zijn school , een internaat voor jongens tussen 7 en 9 , en daar krijg ik eten aangeboden , hij laat me daar achter want hij moet nog naar de unief , hij geeft daar ook nog les , bij terugkomst vraagt hij naar mijn verdere plannen , wel er is een hotel in minu dasht , dus daar wou ik naar toe
dat kan zegt hij , maar je kan ook meekomen naar mijn huis , na enkele keren weigeren en opnieuw aanbieden (dat hoort wel zo) ga ik met hem mee , hij rijdt me voor naar zijn huis , wat watermeloen eten , douchen ,

daarna rijdt ook hij me rond door de stad en omgeving , eerst naar de 'jungle' van golestan daarna terug naar de stad en tonen waar familie en vrienden wonen en werken , 1 van die vrienden is kapper en ik ben al enkele dagen ongeschoren , dus vraagt hij ... en krijg ik een knip en scheerbeurt , nu kan ik weer op straat : mijn frou-frou is terug in orde , finaal naar een restaurant (moeder de vrouw had geen goesting om te koken voor de gast?) en dan naar huis waar nog een andere vriend , ook leraar , ons opwacht , hij fietst geregeld en wil mijn verhaal horen , dat mondt uit in een intervieuw opgenomen op zijn gsm

24-06-2008 om 00:00 geschreven door helder