Tegen tienen verzamelden 60 GR-stappers aan de Leiekaai in Waasten. Stipt 10 uur gaf Tochtleider Bernard Goos zijn inleiding en daarna waren we meteen weg. Twee bruggen over: eerst de brug over de oude Leiearm en daarna de brug over de gekanaliseerde Leie. We zoeken het jaagpad op en genieten van de rust langs het water. Aan de overkant zien we de enorme diepvries en bedrijfsgebouwen van Frietfabriek Clarebout: je riekt de frieten! Plots ontdekken we al de kerktoren van Deûlémont en wat verder volgen we de Deûle die precies belangrijker is dan de Leie. We maken een lus in de richting van le Quesnoy-sur-Deûle, keren terug naar de Deûle, steken die over naar het plezierhaventje van Frelinghien voor we middagpauze. Het is lekker gezellig warm op het terras van de friterie.
Na de boterhammetjes stappen we op een smal pad naar en op de D949. We komen aan een veldweg maar het pad ligt onder de hoge netels, dus maar op de rand van het veld.250 m verder duiken we toch in een groene tunnel. Een autoluw weggetje leidt naar La Houlette met een monument voor de Trein van Loos die op 1 september 1994 meer dan 1200 verzetslieden naar de nazikampen voerde. Slechts 130 keerden terug. Vlakbij woont een verzamelaar van curiosa. Ondertussen stappen we op d eGR 121B en komen toe in Frelinghien. De kerktoren valt op en bij het Monument voor de Gesneuvelden zijn er gedenkplaten voor de slachtoffers van de gevechten in Noord-Afrika, 1914-18, 1940-44 en van Indochina. We steken de Leie weer over en kolmen in het gehuchtje Le Touquet van Ploegsteert. Vlakbij liggen de huidige kleiputten van de Steenbakkerij van Ploegsteert maar wij stappen langs oude putten omgetoverd in vredige vijvers. We stappen verder op de oude spoorwegbedding Komen-Arementiers, eerst onverhard, daarna verhard. Hier fietst la Wallonië Picarde. We komen voorbij aan het Monument voor Sgt Charles, Rangiwawhgia Sciascia uit Koputaroa die hier stierf op 31 juli 1917, een kleine 2 maand na de Mijnenslag van Mesen. We blijven nog een tijd op het fietspad, dwarsen de hoofdweg in Waasten en zoeken een eind verder weer de Oude Leiearm op. We keren terug naar het centrum maar komen eerst voorbij de monding van de Douve. Onder de brug door en we zijn weer aan de Leiekaai.
We praten nog even na bij een biertje op het terras van of binnen in La Bascule waar bazin Anita ons met open armen ontvangt. Santé. Met dank aan tochtleider Bernard Goos voor de goede voorbereiding en leiding.
De hemel was veel belovend toen de GR-bus in Ieper vertrok, richting Hazebrouck, St-Omer, Thérouanne en Dennebroeucq. Na de ochtendkoffie in Estaminet Chez Marianne vertrokken we met de zon in het gezicht. Even op asfalt om over de jonge Leie te stappen en dan rechtsaf een veldweg die klom naar de D 104. Al snel stapten we door het kleine Vincly. Overal, op elke kam stonden er ontelbare windturbines: leve de GRoene stroom! Een nieuwe veldweg leidde de klim in door de helling van Mont de la Fontaine naar een hoogte van 180 m. We bleven op die hoogte tot aan de kapel Notre Dame du Bon Voyage. en bijna 3 km licht-dalende veldweg compenseerde de 500 m verharde D 92. Zo kwamen we in Bomy in de vallei van de Laquette. Een fraai dorpsplein, een sympathiek kerkje en een café met zonneterras, vooraan en in de tuin voor de middagpauze: meer moet dan niet zijn.
We stapten nu aan de andere kant van het dorpsplein, kwamen voor bij het Château de Bomy, gebouwd door de Markies van Trazegnies in een mooi park. De asfaltweg klom door het Bois de Bomy en aan het kerkhof sloegen we rechtsaf en klomeen door het Bois des Moines: van 109 naar 162 m. We bleven op de hoogte van de Mont Cuhem en genoten van een prachtig panorama: de terrils van Béthune en zelfs die van Loos-en-Gohelle kwamen in zicht. We daalden af naar het kleine Cuhem. We verlieten de D 159 en via de Mont Roger kwamen aan de kruising van de GR 127 met de GRP Tour de la Lys. Een holle weg in 't groen leidde naar Fléchin voor de namiddagpauze op het dorpsplein Een prachtige grasweg daalde af naar le Puits sans Fond: een klein beekje Voorbij het bruggetje gingen we de helling op en een lange grasweg bracht ons tot bij Febvin-Palfart. Op het kerkhof staat een Memoriam Marocain met daarbij een aantal Marrokaanse zerkjes. De bus voerde de kortetochters naar het eindcafé in Nédonchel Die van de lange tocht zaten al op het terras te genieten van een wel verdiend biertje.
Met dank aan Dani Nolf voor de gedegen voorbereiding.
3 september 2015: GR-Donderdagtocht Roquetoire GRP Tour de la Lys
Op donderdag 3 september verzamelden ruim 40 GR-stappers op de parkings rond de kerk van Roquetoire.Een kijkje in de Sint-Michielskerk was de moeite waard. Tochtleider Jaak Perneel schetste het verloop van de dag en weg waren we langs het La Vallée-pad. Het platteland was één en al rust. Voorbij La Becque en La Melde klommen we langzaam uit de groene beekvallei. Op de hoogte stapten we dicht bij de scheiding van 2 departementen. De kerk van Blaringhem staat in de Nord. We daalden af naar het Canal de Neufossé om zo stilaan Aire-sur-la-Lys te bereiken: tijd voor de middagpauze in open lucht of in een cafeetje.
Na de middag bezochten we eerst de indrukwekkende Eglise Saint-Pierre (er is hier nog wat werk aan!!!!!) en trokken daarna door het centrum van de stad: mooie Grote Markt met Stadhuis en Belfort, Porte de Beaulieu. Voorbij Moulin-le-Comte stappen we ongehinderd op de oever van de Leie. Bij een stenen brug verlaten we de Streek-GR Tour de la Lys en wandelen we richting Glomenghem de vallei uit. In Warmes krijgen we nog een extralusje voorgeschoteld in het valleitje van de Liauwette. Meestal onverhard. Een groene tunnel (graspad met hoge hagen) brengt ons weer in de buurt. Zo komen we weer in Roquetoire. Tijd voor wat napraten bij een pint uit de streek: Anosteke.
Met dank aan Jaak Perneel voor de gedegen voorbereiding en tochtleiding.
29 en 30 augustus 2015: 8ste Rando zonder GRenzen in De Palingbeek
Het laatste weekend van augustus ging de 28ste Rando zonder GRenzen, het wandelweekend met de Franse vrienden, door in het Provinciedomein De Palingbeek. Dit natuurgebied van meer dan 200 ha is een ideaal wandelgebied, er komen immers 4 GR-paden voorbij: De GR 5A Zuid komt van Kemmel en loopt naar Menen, de GR 128 komt ook van Kemmel en trekt naar Roeselare, de GR 131 komt van Diksmuide en sluit aan op de GR 128 in het domein en tenslotte de geel-rode Streek-GR Heuvelland is een grote lus tussen De Palingbeek en Cassel. Voldoende mogelijkheden dus voor 2 dagen wandelplezier. Het weer beloofde alle goeds! Ik mocht 2 dagen de groep van 50 Franse en Vlaamse GR-stappers op sleeptouw nemen
Zaterdag: 21 km. Bezoekerscentrum - Kanaaloever - the Bluff - Kanaaloever - Vierlingen - Caterpillar - Hill 60 - Zwarte Leen - Groenenburgbos - Hill 62 (middagpauze aan Sanctuary Wood Museum) - Hooge Crater - Drieblotenbos - Passendaleveld - Groenenburgbos - Papenelst - Ligweide - Astrolab - Bezoekerscentrum
Gezellig samenzijn: aperitief - (ter plaatse) gerookte zalm - beenhesp met groentjes - bezoek aan Astrolab - dessert -....
Zondag: 21 km. Bezoekercentrum - Kanaaloever - Hedge Row Cemetery plus 3 andere begraafplaatsen - Zillebeke - Vijver - Verdronken Weide - Vestingen - Menenpoort - Rijselpoort (middagpauze in Klein Rijsel) - Vestingen - Bijlanderpad - Kanaaloever - Molenbos - Bezoekerscentrum
Afscheidsdrink!
Het is een schitterende Rando geweest, een om in te kaderen. Voor onze Franse vrienden was het Provinciedomein De Palingbeek een echte 'découverte'. Volgend jaar zijn wij bij hen te gast....
Praktisch geen foto's gemaakt. Vandaar dat ik voor één keer verwijs naar de mooie reeks van José Millecam. Waarvoor grote dank! . Ga naar http://blog.seniorennet.be/josemillecam/ en geniet!
Zondag 28 juni 2015: Met SMY op bezoek in Vimy, Notre Dame de Lorette en Arras.
Al kwart over acht stonden de 22 ingeschrevenen voor de Daguitstap naar Vimy, Notre Dame de Lorette en Arras van de Stichting Marguerite Yourcenar op de afspraak aan de kerk van Loker. Plus de gids: Jan Yperman uit...Ieper. Er werd gecarpoold: met 6 auto's konden we allemaal vertrekken. Eerste halte was het Canadian Memorial van Vimy. Toen we aankwamen, baadde het monument al in de zon. Onze gids schetste eerst het verloop van de Slag van Vimy en daarna gingen we het monument van dichtbij bewonderen. Ook de omgeving met de vele terrils is prachtig. Daarna gingen we nog naar het Bezoekerscentrum. In 1917 wordt er een nieuw geopend.
Na Vimy reden we naar de volgende hoogte aan de andere kant van de A26, de Colline de Lorette voor het bezoek aan de Nécropole nationale. Op 11 november 2014 opende President Hollande het nieuwe Anneau de la Mémoire. Het is mooi geïntegreerd in het landschap. het is een soort gaanderij met borden met daarop, alfabetisch, de namen van 579.606 mensen (soldaten en burgers) die gestorven zijn in 1914-1918 op het grondgebied van de 2 departementen Nord en Pas-de-Calais. Mensen van 40 verschillende nationaliteiten waaronder een goeie 2.000 Belgen. Bijna iedereen keek of zijn eigen familienaam er nergens tussen stond. En jawel... Louagie en Provoost... Daarna gingen we naar de crypte in de Lantaarntoren en bezochten we ook de Basiliek. Ondertussen was het half een en tijd voor de lunch in Resto Abri des Visiteurs. Het eten was lekker, de wijn ook en de bediening vrij vlot. Toen kwam nog de taart en de koffie. het was leuk om zien hoe de taart in porties werd verdeeld: snel en heel netjes.
Na de lunch reden we door naar Arras op zon een 15 km. Onderweg zagen we heel wat begraafplaatsen onder meer een Duitse met allemaal kruisjes. Vlot reden we het centrum binnen en waren heel verbaasd toen we aan de verkeerslichten rechts opdraaiden naar...de Grand-Place, de tweeling van de Place des Héros: samen 155 gevels in dezelfde stijl. Indrukwekkend. We wandelden dan door het centrum langs de Mons Pietatis, de Abdijkerk Sint-Vaast, de Académie tot aan het Belfort en Stadhuis op de Place des Héros. Met een plaatselijke gids bezochten we les Boves: een labyrint van gangen, 12 meter onder de Place. Het was opletten om je hoofd niet te stoten.... Daarna was het tijd voor een terras. Eens onze dorst gelest gingen we onze auto's opzoeken en trokken we huiswaarts. Het was en prachtige daguitstap: ideaal weer, een toffe groep, veel boeiende monumenten en een beslagen gids.
Zondag 21 juni 2015: Boulogne-sur-Mer - Echinghen: GRP Ceinture de Boulogne
In Roeselare, Ieper en Veurne stapten 49 GR-vrouwen en mannen de bus op voor een Zondagtocht van Bopulogne-sur-Mer naar Echinghen langs de GR de Pays Ceinture de Boulogne. Na de koffie in Le Breugel vertrokken we met de wit-rode GR 120 langs de viskramen op de Quai Gambetta en via de achterkant van Nausikäa kwamen we uit op het strand. Via een smal trapje klommen we op de falaise. Het Sentier des Douaniers is vrij toegankelijk en bracht ons naar de Pointe de la Crèche. Zicht op Digue Carnot met vuurtoren en Digue Nord. We genoten van de terugblik op Boulogne en van het zicht op Wimereux. Ratelaar en Klaprozen konden ons bekoren. Bij het binnenkomen van Wimereux wisselden we de GR 120 voor de geel-rood gemarkeerde GRde Pays Ceinture de Boulogne. We staken de spoorweg over en daalden af naar het piepkleine Auvringhen. We stapten nu langs de muur van het kasteeldomein Lozembrune en kwamen zo in Wimille. Aan het einde van het dorp stapten we voor de eerste keer onde de autoweg A16 'L'Européenne'. Het leuke pad verwijderde zich steeds meer van de autoweg en zocht de nabijheid op van het riviertje Denacre. Heerlijk stappen langs de resten van een watermolen, de kasteelhoeve Biauville met duiventoren, een echte waterval bij L'Espagnerie en een kasteel en nog een hoeve met toren. Boeiende flora met hondsroos, spekwortel en...kamperfoelie. Een hazelmuis genoot er ook van.Via een grote konijnenpijp onder autoweg (meer moet dat niet zijn voor de continuïteit van de wandelpaden) kwamen we in Wicardenne, aan de rand van St-Martin-Boulogne voor de middagpauze in Café Le Wicardenne.
Na de boterhammen liepen we langs een Karmelietenklooster en dan weer door een konijnenpijp onder de autoweg. We daalden af naar het valleitje van de Ruisseau de la Cluse, klommen en met een haakse bocht weer naar beneden. Die van de lange tocht maakten hier een ommetje langs La Watine. De korte tocht stapte meteen onder de N42 langs de Ferme Bedouâtre. We zagen de Mont Lambert al liggen maar eerst gingen we nog even de andere kant op. We genoten van het zicht op de ruïne van de Moulin L'Abbé. We daalden af naar de Ruisseau de Badhuit en begonnen aan de klim naar Mont Lambert: hoogteverschil van 80 m. De top van de Mont Lambert met antennes en bunkers is 189 m hoog, ligt vlakbij de autoweg en is niet toegankelijk. We moesten nog eenmaal over en eenmaal onder de A16. Dan begon de afdaling naar Echinghen: descente rapide (van 134 naar 17 m) in een holle weg. Onderweg kregen we zicht op het Viaduc d' Echinghen (uit 1996/1998) dat de vallei van de Ruisseau de Belle Isle overspant : 1300 m lang en 110 m boven de vallei.We kwamen uit pardoes in het dorp vlak bij onze bus. We konden nog nagenieten op het terras in de tuin van het Restaurant Aux Amis de Stef in Echinghen.
Met dank aan Dani Nolf voor de degelijke voorbereiding.
20 juni 2015: Opening Gedachtenistuin in Westouter
Op 20 juni 2015, Wereldvluchtelingendag, werd om 17 u de Gedachtenistuin Vluchtelingen officieel geopend in Westouter. De tuin is een stille plek in de natuur, vlak aan de Sulferbergbeek, op een goeie 300 m van de kerk. De Elfnovembergroep met in het bijzonder Marieke Demeester en Jan Hardeman, nam het initiatief om een Gedachtenistuin aan te leggen om niet te vergeten dat zoveel mensen kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen zijn van Vluchtelingen. De tuin, het werk van vrijwilligers Michel, Jef, Piet en Geert, mag gezien zijn!
Op de lokkende tonen van een doedelzak kwamen de genodigden aan. Ondertussen had het gelegenheidskoor, samengesteld uit leden van de Heuvellandse koren van Westouter, Loker-Kemmel en Wijtschate, zich opgesteld. Marieke Demeester leidde de opening in. Jean-Claude Walle uit Ploegsteert verwelkomde de Franstaligen uit Henegouwen en Frankrijk. Piet Chielens van het IFF-Museum in Ieper, schetste de historische context én het belang van zo een Gedachtenistuin: we mogen het leed van gewone mensen in oorlogstijd niet vergeten. En het is van alle tijden. Ook nu! Burgemeester Lewyllie haalde in zijn toespraak zijn eigen familiegeschiedenis aan: vier grootouders waren vluchtelingen. Het koor zong twee liederen 'Het Klaaglied van de Vrouwen ' en 'Nooit brengt een Oorlog Vrede' uit het gelijknamige Volksspel dat de Elfnovembergroep opvoerde in de tweede helft van de jaren 70. Daarna las Konrad Lux een eigen gedicht voor en J-Claude Walle een gedicht van Emile Verhaeren.
Dichter des Vaderlands 2014-2015 Charles Ducal lichtte het Gedicht 'Vluchtelingen' toe dat hij schreef voor Wereldvluchtelingendag 2015 in opdracht van de krant De Morgen. Het is een aangrijpend gedicht, brandend actueel. Fort Europa verloochent zijn eigen idealen van vrijheid en gastvrijheid. Daarna onthulde hij het bord met het gedicht: de blijvende aanwezigheid van dit gedicht is een aansporing tot meer menselijkheid. Het lint, groen van de Hoop, werd geknipt door de Burgemeester in aanwezigheid van de heer Commissaris-Generaal voor de Herdenking van de Groote Oorlog Paul Breyne en van de Voorzitster en Bestuursleden van de Elfnovembergroep.
Dan ging iedereen naar het Dorpshuis Utendoale om het glas te heffen op deze prachtige realisatie. Echt een aanwinst voor Westouter!!
4 juni 2015: GR-Donderdagtocht Notre Dame de Lorette: GR 127
De heentocht naar Notre Dame de Lorette was er een met hindernissen: verschillende files maakten dat verscheidene deelnemers niet tegen 10 uur op de afspraak waren. Geen nood, het was prachtig weer, we konden nog even wachten.... Het was ongeveer half elf toen Tochtleider Michel zijn inleiding gaf en de groep kon vertrekken. We stapten tussen Lantaarntoren en de Basiliek naar het nieuwe Monument (2014): Anneau de Mémoire . Op de muren van deze ovalen ring staan 600.000 namen. Van bij dat monument heb je een uitzonderlijk zicht op de streek. De ruïne van Mont St Eloi waar we naartoe stappen, trekt de aandacht. We dalen de heuvel af en veel onverharde wegen leiden ons tegen de middag naar de ruïne van de oude abdij. We picknickten onder de bomen want het café is helaas ... te koop. De torens waren ideale mikpunten in WOI en werden aan flarden geschoten. De hoeve van de abdij was een bezoekje waard.
Na de middag trokken we richting Souchez. We stapten heen en terug naar het Canadian National Vimy Memorial. Om Vimy Ridge werd zwaar gevochten. Het Memorial is indrukwekkend en de ligging schitterend. Je moet het gezien hebben. Onderweg passeerden we het Canadees Kerkhof van Givenchy-en-Gohelle. We stapten door Souchez en liepen aan de voet van de heuvel naar Ablain St-Nazaire waar ook hoer de ruïne van de kerk indruk maakt. We klommen dan weer de heuvel op en bereikten het eindpunt van onze tocht. We genoten nog na van een lokaal bier, Page 24 of Chti, op een zonnige terras.
Met dank aan tochtleider Michel Vandeweghe voor de goede leiding en de gedegen voorbereiding.
24 en 25 mei 2015: GR-Pinksterweekend 'Vallei van de Somme'
Rond 9.30 waren alle 31 deelnemers al aangekomen op de parking van het Bezoekerscentrum van het Thiepval Memorial. Op zaterdag verkenden we de streek tussen Bapaume en Albert. Tussen 1 juli en 17 november 2016 schoof het front acht kilometer op en 1.300.000 mannen sneuvelden, raakten gewond, werden gevangen genomen of verdwenen. Kwart voor tien vertrok de groep door het piepkleine dorp en aan het plaatselijk kerkhof sloegen we de eerste veldweg in. Boven op de kam ontdekten we de vallei van de Ancre. We daalden af naar het gehucht Saint-Pierre-Divion, staken de Ancre en de spoorweg over richting Hamel. Het was genieten van de open ruimte: van overal zie het Thiepval Memorial!! Her en der verspreid in het landschap liggen Britse begraafplaatsen, alle even netjes onderhouden en bebloemd. Op vraag van de gastvrouw van Ocean Villa Tea Rooms in Auchonvillers houden we de voormiddag kort. De naam komt van de manier waarom de Engelsen de naam van het dorp uitspreken. Het is gezellig picknicken in de tuin. En we krijgen een gratis museumbezoek er boven op. Na de middag brengt een prachtige veldweg ons tot bij het Newfoundland Memorial Park in Beaumont-Hamel. Het park is uniek omdat het zowel het Britse loopgravenstelsel als het Duitse heeft bewaard. Newfoundland maakte toen geen deel uit van Canada maar was een Dominion in het Gemenebest. Het symbool van het park is de Kariboe (= een eland) die uitkijkt over het slagveld in de richting van de Duitse linies. Er staan 5 kariboes in Europa: in Kortrijk, hier in Beaumont-Hamel, in Gueudecourt bij Bapaume, in Monchy-le-Preux bij Arras (zie de GR-Zondagtocht van 26 april 15) en in Masnières bij Cambrai. In het park liggen ook 3 Britse begraafplaatsen en het Memorial voor de 21ste Highland Division. We stappen opnieuw in open veld, helling op, helling af en ontdekken een veld inkarnaatklaver dat aan iedereen een 'whaw' ontlokt. Je moet het gezien hebben, zo ongelooflijk mooi!!!!! We steken weer de spoorweg en de Ancre over en stappen nu door een bos richting Authuille. We nemen er nog een lus bij langs het Bois de la Haie en ontdekken enkele begraafplaatsen. Donkere wolken dreigen maar het blijft gelukkig droog. Een laatste veldweg leidt nu rechtstreeks naar het Thiepval Memorial. De bijnaam 'Menenpoort van de Somme' is niet overdreven want 73.000 namen zijn hier in de muren gegrift van soldaten die geen graf hebben. Je krijgt zicht op een dubbele begraafplaats: Franse kruisjes en Britse zerkjes. En dat in een prachtig decor. Rust zacht! Zo komen we weer aan het Bezoekerscentrum.
We rijden van Thiepval naar Amiens, hoofdplaats van het Departement van de Somme (80), en logeren in de Jeugdherberg. Na het avondeten trekken een heel deel naar de binnenstad.
Zondag rijden we naar Villers-Bretonneux, even ten oosten van Amiens. De zon schijnt al: het wordt beslist een zonnige dag! We zijn snel het dorp uit en zien al van ver het Australian Memorial liggen. Jammer genoeg staakt de batterij van mijn fototoestel dan de strijd. Naast tientallen zerken houdt het Memorial de herinnering aan 10.773 Australische soldaten die geen graf hebben. Van boven op de toren geniet je van een schitterend zicht op de omgeving. Corbie lijkt binnen handbereik. Maar we spelen zigzag op de helling en dalen richting Hamelet. Voorbij het dorp stappen we langs de Somme, stroomafwaarts. We volgen de GR 124, voorbij de indrukwekkende kerk tot op het centrale plein van Corbie waar we welkom zijn op het terras van Le Ruby. Na de middag keren we terug naar de Somme en volgen ze verder stroomafwaarts. Vlak voor Aubigny verlaten we de oever van de Somme en voorbij een grote plas trekken we het open veld in. Verschillende veldwegen brengen ons tot bij een bosje voor een korte pauze in de ...schaduw. We stappen dan verder tot tegen een spoorlijn die we volgen tot in het centrum van Villers-Bretonneux. We spoelen het stof door in Le Point d'arrêt. Ongelooflijk hoe snel het weekend weer voorbij was.
Met dank aan de prima voorbereiding door Johan en Marleen Van Malderen-Deprins
7 mei 2015: GR-Donderdagwandeling in D'Hoppe-Vloesberg
Toen we naar D'Hoppe reden, dachten we aan De Kwaremont van Gerard Vermeersch: "Waar men gaat langs Vlaamse wegen, komt men wegomleggingen tegen." Uiteindelijk waren we een kwartier voor tijd op de afspraak aan Chalet Gérard. Het gehucht D'Hoppe was jarenlang berucht omwille van een stort dat toen de nationale pers haalde. Tochtleider Dani Nolf verwelkomde zo een 70-tal stappers voor een tocht van 23 km in het noordelijke deel van het Parc Naturel du Pays des Collines (niet te vertalen als Heuvelland!!). We trokken meteen het Pottelbergbos in, eerst op een golvend pad, daarna in dalende lijn naar een mooie kapel vlak bij het gehucht Queneau. We staken de weg naar Vloesberg over en een rechte veldweg bracht ons naar en over de N57 naar Vloeberg voor een ommetje naar de Kapel van Padraye en de Moulin du Tordoir. De molen was heel zeker een bezoek waard. De geschiedenis ervan kun je aflezen op de foto van het infobord. We keerden dan op onze stappen terug: ondertussen hadden we al door dat we ook op het Sentier de l'étrange waren... Een klim in een holle weg, een haakse bocht, even op de kam lopen, een bosrand volgen, nog een haakse bocht en dan geleidelijk afdalen op een prachtige veldweg in de richting van Vloesberg. Een betegeld pad bracht ons in het centrum van Vloesberg. Wat verder vonden we onze stek voor de middagpauze: La Maison des Plantes Médicinales met museum en kruidentuin.
Na de blonde Quintine bij de boterhammetjes trokken we opnieuw verder met de GR 123. We klommen in een holle weg, maakten een lus rond La Potterée waar de Kelten reeds potten bakten, zo kwamen we in Le Mont. Na een piepklein stukje over de taalgrens dalen we af naar de vallei van de Ter Kleppebeek. We zien hier de voorste gelederen van de groep klimmen in zigzag naar de rand van het Livierenbos. We steken de Chaussée Brunehaut over en klimmen op een smal pad tussen haag en weiland naar de rand van het bos op de Mont de Rodes. We daalden af in het Brakelbos maar een onbruikbaar pad deed ons uitwijken aan de andere kant van de prikkeldraad. Een laatste klim leidde ons terug naar de kapel van D'Hoppe waar we vertrokken waren.
We konden napraten bij een Quintine (de brouwerij is in Ellezelles) of wat anders op het terras of in de gelagzaal van Chalet Gérard. Het was een vijfsterrenwandeling bij prima wandelweer. Met dank aan tochtleider Dani.
Zondag 3 mei 2015: 3de GR-Wandeling Ten Vrede Keiem-Vladslo
Niettegenstaande de mindere weersvooruitzichten verzamelden 45 GR-stappers aan de voor- of achterkant van de kerk in Keiem.Stipt om10.00 u en na een korte inleiding trok ik de groep op gang. Aan het einde van de bebouwde kom ligt de Belgische Militaire Begraafplaats. Er liggen 628 gesneuvelden waarvan meer dan de helft niet zijn geïdentificeerd. Velen behoorden tot het 8ste en 13de Linieregiment. Op 18 en 19 oktober 1914 ging Keiem tweemaal over in Duitse handen. Toen trokken de Belgen zich terug naar de IJzer en bliezen de Tervatebrug op. DE begraafplaats werd ingewijd op 12 juli 1925. Er ligt ook één gesneuvelde uit de Tweede Wereldoorlog. We stapten een mooie dreef in naast het kerkhof, voorbij een boerderij: met dank voor de toelating. De Moerestraat bracht ons naar de Brugse Heerweg en wat later dwarsten we de Wijnendalestraat. Via de wit-rode GR 131 kwamen we kopslag twaalf uur aan in Vladslo waar we welkom waren voor de middagpauze in Eetkaffee De Smesse.
We verlieten het dorp langs een smal, kronkelend pad en bereikten zo de Gentweg. Ter hoogte van de Wikkelaar staken de opnieuw de Wijnendalestraat over. Een ommetje op onverhard en we kamen uit in de Houtlandstraat vlak bij de Duitse Militaire Begraafplaats. De eerste Duitsers werden al in het Praatbos begraven in oktober 14. Het leger installeerde er ook een verpleegpost waar heel wat gewonden overleden waardoor de begraafplaats groeide en tegen het einde van de oorlog meer dan 3000 doeden telde. In de jaren 1956-58 werden de meer dan 100 kleine Duitse begraafplaatsen herleid tot 4: Hooglede, Langemark, Menen en Vladslo. Sedertdien liggen er meer dan 22.000 gesneuvelden. Op de arduinen grafstenen staan telkens 20 namen.hier en daar staan er basalten kruisjes, telkens per twee. Achteraan, tegen de haag, staat Het Treurend Ouderpaar van Käthe Kollwitz-Schmidt (1867-1945). De twee beelden werden eerst geplaatst op de voormalige begraafplaats aan het Roggeveld in Esen, in aanwezigheid van de kunstenares. Ze maakte die als eerbetoon aan haar zoon 18-jarige Peter die hier in de buurt sneuvelde op 23 oktober 1914. Op de arduinen tegel vlak voor de vaderfiguur staat de naam van Peter Kollwitz. Het originele grafkruisje van peter wordt bewaard in het In Flanders Fields Museum in Ieper. Op de begraafplaats heerst er stilte en rust. Willem Vermandere maakte er een lied over : "In 't Praetbos buiten Vladslo, van God en mens verlaten ligt de jonge Peter Kollwitz in een massagraf van soldaten en ik ken geen vrediger wereld, van roerloze bomen, geen schoner kathedrale om te bidden en te dromen." Aan de overkant van de straat ligt nu de Praatboshoeve, gebouwd door de Duitsers als mess voor de officieren. We trokken het bos en kwamen voorbij enkele Duitse relicten. Hier en daar staan gedichten opgesteld. We kwamen weer uit op de Brugse Heerweg maar vonden snel een schitterende veldweg tussen twee koolzaadvelden: de Praetweg. Net toen we de Kuiperstraat insloegen, begon het te regenen. Maar de vlaag was over toen we het Dischhof passeerden, een bio-kaasmakerij, bekend van het Keiems Bloempje en nog veel meer. Een beetje verder sloegen we nog een dreef in naar een boerderij waar we gastvrij het erf mochten kruisen. Zo kwamen we uit in de Keiemdorpsstraat en rechtsaf naar de kerk. In het zaaltje van Café Sint-Hubert konden we nog napraten bij een lekkerglas bier, een koffie of een thee.
De GR-bus reed vlot naar Lécluse waar men zich al opmaakte voor de Foire au Cresson. Vandaag was de wit-rode GR 121 onze leidraad. Na de ochtendkoffie in Au Petit Caporal konden die van de lange tocht en de individuelen meteen starten. De stappers van de korte toch 21werden nog doorgevoerd naar Sailly-en-Ostrevent. Bij het verlaten van het dorp stapten we over Le Trinquise en zochten meteen de open ruimte op. De koolzaadvelden trokken de aandacht. Lager bij de grond trokken traag de limaçons voorbij: prachtig die slakkenhuizen. Kort voor de autoweg A26 sloegen we rechtsaf en de mooie veldweg leidde naar Les Bonnettes: een tumulus met 6 menhirs, 5000 jaar geschiedenis op een kleine plek. We staken de autoweg over en een rechte, rustige veldweg bracht ons in Boiry-Notre-Dame. Heel mooi dorpsplein. Een nieuwe rustige veldweg liep nu recht naar Monchy-le Preux. Hier was de Groote Oorlog duidelijk voelbaar in het dorp. De Canadese kariboe (eland bij de Zweden) houdt de wacht. Na de middagpauze stapten we voorbij een drietal Britse begraafplaatsen en kwamen in de vallei van de Scarpe, kort voor Fampoux. Toen begon het te regenen. Na een klein halfuurtje ging de vlaag over in wat gemiezer. We volgden de linkeroever tot bij een sluis op de gekanaliseerde Scarpe. We veranderden van oever en stapten door tot in St-Laurent-Blangy: heerlijk wandelen langs het water... Voorbij Blangy kwamen de eerste gebouwen van Arras in het vizier. Wat verder verlieten we de GR 121. Bij een watertoren sloegen we linksaf en trokken het centrum van Arras binnen. We genoten van de majestueuze Abdij van Sint-Vaast. Als nel kwamen we uit aan de Place de Heros die samen met de Grand Place een unieke architecturale tweeling vormt. Een waardig einde van een prachtige GR-tocht.
5 maart 2015: GR-Donderdagtocht Peuplingues: GR 128
Op een zonnige donderdag verzamelden ca 60 Gr-stappers aan de Brasserie Campagnarde in Peuplinges voor een luswandeling van 23.5 km in het prachtige landschap vlak bij de Côte d'Opale. We liepen het dorp uit en waren snel op de GR 128 en in open landschap. Bij de omheining van het station van de Eurostar schetste tochtleider Dani Nolf het verloop van deze 'bergentocht' zo dicht bij de zee: er stonden ons zo een 600 m hoogteverschil te wachten. We klommen van 33 m naar 54 en we kregen zicht op Calais. We sloegen links af en liepen op een crête. We genoten van het zicht op Sangatte en de witte kliffen van Dover. Iedereen liep er welgezind bij!!! We klommen naar de Mont Vasseur (102 m). Het pad bleef nu wat horizontaal en we ontdekten le Fond Pignon: een plas omringd door een wal van aarde uit de tunnel. We passeerden de 148 m en trokken de Noires Mottes in: een paar weken te vroeg voor de bloei van de sleedoorn maar de gele gaspeldoorn stond wel al in bloei. We lieten de Mont d'Hubert met antenne (151 m) links liggen en zochten de obelisk op van Cap Blanc-Nez. Infoborden vertelden de oorlogsgeschiedenis van deze beschermde site. Een prachtige afdaling leidde naar Escalles waar we welkom waren vooraan in het hotel-restaurant L'Escalle.
Na de middag begon het serieuze klimwerk. We verlieten Escalles op35 m en klommen in één rechte lijn, eerst nog wat verhard, dan niet meer, naar de Mont de Sombre op 162 m. Tochtleider Dani was in een creatieve dag en vond de afdaling naar Hervelinghen (51 m). We dwarsten de D244 en klommen nu naar de Mont de Couple. Bij een wegwijzer van de GR 145/Via Francigena sloegen we links af voor de slotklim. Op 163 m stonden we bij een oriëntatietafel en was het zicht overweldigend. We daalden op nieuw naar Hervelinghen maar nu langs een ander pad. Het was heerlijk stappen in dit sublieme landschap. Beneden hielden we een korte pauze bij de Mât des Pendus. We klommen uit het dal tussen de 146 en 154 m en vonden een schitterende veldweg richting Peuplingues. Tijd om na te praten bij een welverdiende pint of picon.
Met dank aan tochtleider Dani voor deze schitterende wandeling in een uniek decor.
8 februari 2015: Diest-Zoutleeuw: Streek-GR Hageland
Door de vele zieken en het vroege vertrekuur (???) was deze keer de bezetting van de bus niet optimaal. Maar niet getreurd want het was prima wandelweer en een mooie streek. Na de ochtendkoffie in Café De Zwaan aan de rand van Diest waren we al snel weg uit de stad en klommen we meteen naar de Kloosterberg (57 m) en genoten van het zicht op Diest. Een holle weg verder wisselden we de GR 5/512 voor de geel-rode Streek-GR Hageland, in gezelschap van de Via Monastica, een van de pelgrimswegen naar Compostela. De fruitbomen werden van langsom talrijker. We klommen naar het windmolenpark op de Blakenberg en staken de autosnelweg over. Nu stapten langs de gebouwen van de Wijnhoeve Kluisberg: 12.000 wijnstokken van Müller Thurgau,, Pinot Gris, Kerner, Pinot Blanc, Chardonnay en Lemberger. Dan volgde het hoogste punt van de voormiddag: Rijnrodeberg met 80 m. We stapten langs de Liefkesrode Hoeve en door het Molenbos. Kortenaken kwam zo in zicht. Tijd voor de middagpauze na 11 km in het gezellige café Oud Cortenaeken.
Wij van de korte tocht (20 km)werden doorgevoerd naar de kerk van Ransberg. Die van de lange tocht legden de 26 km helemaal te voet af. Voorbij het kasteeldomein A Speculo waren we volop tussen de fruitbomen. We staken de weg naar Budingen over. Daarna ging het landschap stilaan over in beemden. We staken de Grote Gete over en de 's Hertogengracht. Zo kwamen we in het piepkleine gehucht Bos met het mooie kerkje. Enkele beemden verder kwam Zoutleeuw in zicht. Aan de Verbrande Brug naderden we de stadsrand. We steken nog de Kleine Gete over en komen uit op de Grote Markt. We genieten van de historische gebouwen, jammer dat de Sint-Leonarduskerk niet open was om de Sacramentstoren te bewonderen maar dat doen we dan maar volgend jaar bij de start van de volgende etappe. In De Twee Leeuwkes genoten we van een plaatselijk bier én van de match KVK tegen Club op een groot scherm.
Met dank aan de prima voorbereiding van Geert Dujardin, tochtleider van de lange tocht.
60 GR-stappers waren present voor de tweede Donderdagtocht van het jaar in Westouter. Met de wit-rode GR 5A Zuid en de geel-rode Streek-GR Heuvelland stapten we van het ene natuurgebied naar het andere en van de ene' berg' naar de andere. Stipt tien uur trok tochtleider Piet Hardeman de kleurrijke groep op gang. Met een ommetje door de meersen zochten we eerst het Kotjepiepersbos en het Hellegat op. We bezochten de nieuwe site van de Speelberg Kosmos. Wie de site nog niet gezien had, was onder de indruk van de nieuwe realisatie voor de jeugd. Van de Rodeberg naar de Sulferberg is maar een sprong. Het Natuurpuntgebied De Sulferberg is 18 ha groot en ligt tussen de Sulferbergbeek en de Brandersbeek. Knuppelpaden loodsen ons door de drassige en kwetsbare plekken. Op naar de Goeberg: 83 m boven mee maar met een prachtig zicht 360° in het rond. Volgt meteen het Natuurpuntgebied De Scherpenberg. We steken de weg naar De Klijte over en lopen rond de Scherpenberg om te genieten van het bekende ANB-keteldal aan de achterkant van de Scherpenberg. We zakken af naar het centrum van Loker voor de middagpauze waar we welkom zijn in De Heksenstoel. De soep is er heerlijk maar er staan ook veel flesjes Orval op de tafels.
Na de boterhammetjes of het slaatje stappen we voorbij de voet van de Baneberg en trekken het ANB-gebied De Douvevallei in: een lappendeken van bosjes en natte (zeker in de ze periode van het jaar) weilanden die nu een grote graasblok vormen voor de Bazadaise koeien. We steken de Schomminkelstraat over voor deel twee van de Douvevallei. Net voorbij de grootste knotboom van Vlaanderen, stroomt de Douve die de grens vormt met Frankrijk. We steken de Douve over en klimmen op Franse bodem. Nu gaat het richting de Zwarteberg. Voorbij het Frans-Britse kerkhof trekken we het Grote Bos in van het Parc Yourcenar. We genieten van het zicht op Sint-Jans-Cappel en Méteren... Het kasteel van de familie Cleenewerck de Crayencour waar de kleine Marguerite 9 zomers verbleef, werd gebombardeerd in de lente van1918. Op de plaats van de vroegere stallingen en garages werd in de jaren 20 een nieuwe villa gebouwd, nu Residentie voor Europese schrijvers. We verlaten de Zwarteberg met zicht op de Katsberg. We steken weer de grens over en stappen door het Natuurpuntgebied De Broekelzen. We dwarsen de flank van de Rodeberg aan de voet van een van de wijngaarden van Entre-deux-Monts. We dalen af naar het dorp en lopen nog even in de Gedachtenistuin van de Elfnovembergroep. In 1918 waren er 2.000 vluchtelingen gelogeerd bij de eigen bevolking van zo een 1100 inwoners. Met het lenteoffensief van de Kemmelberg in 1918 moest iedereen weer op de vlucht, richting Frankrijk. tegen de zomer van dit jaar worden de definitieve borden met de vluchtroutes aangebracht. Even verder zijn we weer aan de kerk en is de kring gesloten. Tijd om na te praten bij een koffie of een goed glas bier in Eethuis Sint-Hubertus.
De foto's van deze reeks zijn van Gerard Druwé, onze onvermoeibare stapper en fotograaf. Waarvoor onze GRootste dank!
Zondag 11 januari 2015: GR-Winterweekend Naamse Condroz Dag 2
Tegen 8.00 u was iedereen al in de eetzaal van het Domaine de Mozet. Na het ontbijt kregen we het lunchpakket en pakten we de koffers in de auto's. We verplaatsen ons naar Evrehailles, nabij Spontin voor de tweede wandeldag. GR 125/126 en GR 575 waren de basis van deze wandellus. We vertrokken aan de kerk van Evrehailles en eens het dorp uit, begon de lange afdaling op een rotsig pad, eerst aan de bosrand, dan in een smalle vallei naar Bauche. Hier stroomt de Bocq die uitmondt in de Maas in Yvoir. Op een zijarm ontdekten we een mooi gerestaureerde watermolen met een prachtig rad. We staken de Bocq over tot we de vroegere spoorlijn van Yvoir naar Ciney bereikten. Deze lijn heeft de langste spoorwegtunnels van het land. In 1940 gebruikte Hitler deze tunnels als schuilplaats voor zijn persoonlijke trein. We trekken het Bois des Loges in en het klimt stevig. Plots staan we bij een minikanaaltje in 3 delen. We klimmen rustig verder tot het gehucht Herleuvaux, aan de rand van Durnal. We stappen door het Bois sur la Ville en dalen onder een takkentunnel (moet mooi zijn als de sleedoorn bloeit in april) op een stenig pad naar de kerk van Crupet. Een ommetje langs de kitscherige grot van St-Antonius van Padua (maar je moet er door gewandeld hebben!) en we stonden aan Le Pachis waar we welkom waren voor de middagpauze.
Na de middag begonnen we zowaar met een kleine afdaling, staken het beekje Crupet over en een pittig klimmetje leidde naar en over de weg Crupet - Mont Godinne. Een mooie veldweg liep naar het Kasteel van Ronchinne, nu het Hôtel de la Poste. Het kasteel is de vroegere verblijfplaats van Prinses Clémentine, de derde dochter van Koning Leopold II. We doorkruisten het hele domein van 44 ha. We stapten even op de pas vernoemde weg en daalden rechts af: hier ploeterden we door het meest slijkerige, zompige stuk van het hele weekend. Vlakbij ligt de pas in 1949 ontdekte Trou Bernard met een diepte van 140 m, de diepste put van het land. Aan Tri de Mont staken de weg naar Ivoi over en klommen verder tot aan de bosrand met prachtige rij beuken. We daalden af in een groen tunnelpad naar Mont: dit gebied met veel grotten is een paradijs voor speleologen. We trekken het Bois de Godinne in met een fikse klim. Boven op het plateau stappen we verder door het bos, voorbij de bekende eik Chêne à l'Image. Voorbij de Ferme de Tricointe daalt een rotsig pad vrij snel naar La Gayolle, nabij de spoorlijn naar Yvoir. We komen voorbij de ingang van een marmer- en steengroeve en de asfaltweg klimt. In de eerste bocht slaan we rechts af, snijden twee bochten van de weg af en klimmen verder. Eerst in korte lacets tot bij een pompstation en dan recht toe recht aan naar boven: 139 m hoogteverschil! Daar genieten we van een mooi zicht op de steengroeve. We stappen nog even door het bos , komen in open veld en zien de eerste huizen van Evrehailles. De kring is gesloten. Voor een gezellige babbel rijden we naar het café de la Place in Purnode, vlak bij de Brasserie du Bocq van het bekende Gauloise Blonde (en nog andere lekkere bieren).
Het is een schitterend weekend geweest. De twee wandellussen komen uit de topo 'Randonnées en Bouclé dans la Province de Namur' van onze Waalse zusterorganisatie SGR (nrs 1 en 2). Johan was een prima tochtleider en Marleen zorgde voor de vrouwelijke toets. Bedankt allebei voor het vele werk van de gedegen voorbereiding!
Zaterdag 10 januari 2015: Winterweekend Naamse Condroz Dag 1
We vertrekken thuis om 6.45u en het is 12 graden warm, en dat voor januari! 2 uur later staan we aan het Domaine de Mozet, onze verblijfplaats in Mozet. Bij de koffie wordt er mekaar Nieuwjaar gewenst: een goed gezondheid en veel stapgenot. Omdat ze geen café onderweg is, rijden we eerst naar Strud, een 7 km verderop zodat we voor de middagpauze in onze verblijfplaats terecht kunnen. Na de traditionele groepsfoto trekt tochtleider Johan de groep op gang. De klimmende asfaltweg gaat al snel over in een veldweg en we trekken het bos in. Door de vele regen van de voorbije dagen liggen de paden er glad bij en aan modder ontbreekt het niet. We dalen af naar het gehucht Strouvia. En meteen tussen de huizen op een smal en glad pad steil klimmen. We komen uit op een weg die daalt naar Goyet, bekend om de prehistorische grotten. Mooi kasteel met vele torens. Door Goyet stroomt de Samson. Verschillende mooie huizen en het OCMW-rusthuis wordt gerestaureerd. Na een fikse klim in de rue Bois-la-Haut volgt een mooi bosparcours. Daarna klimmen we eerst langs de bosrand en daarna door de weiland naar een mooie hoeve. Wat verder zoeken we op Mozet op en onze verblijfplaats. De picknick smaakt. En het is droog gebleven tot nu toe. Maar wat zegt de buienradar?...
Niet veel goeds en de raincovers verschijnen op de rugzakken. We verlaten Mozet richting Limoy maar op een kruispunt van veldwegen slaan we links af. We dalen af naar de ruisseau de Tronquoy en komen voorbij een merkwaardig kunstwerk. We steken de weg naar Wierde over en klimmen pittig naar Mont Sainte Marie: een romaanse toren en een gotisch koor. De beuk tussen toren en koor werd vernield in 1710. We stappen nu in een boog rond het Domaine d'Arville van de Graaf de Liedekerke. De paden zijn modderig en het is soms ploeteren. We komen uit in Faulx-les-Tombes: tijd voor de traditionele jenever. We klimmen door weiland met boven op de heuvel de Staart van de Draak. Als we Haut-Bois naderen, botsen we op nog een kunstwerk 'Vier Seizoenen'. Het GR-koor zingt 'Des Winters als het regent ' onder de bezielende leiding van dirigent René. Nog een schitterende veldweg en een paar asfaltwegen verder komen we in de bewoonde wereld. Strud ligt vlakbij. We zijn juist goed aangekomen als er een hevig bui losbarst maar dan zijn we al onderweg met de auto naar Mozet. Einde van de eerste wandeldag.
Na een verkwikkende douche en een sober avondmaal genieten we nog na van een Ciney blonde of een Rochefort brune...De ene gaat al vroeger gaan slapen dan de andere. Bonne nuit! Sweet dreams!
Donerdagtocht 8 januari 2015: De duinen van de Côte d'Opale: GR 120
Al om 9.00 kwamen de GR-stappers 'druppelsgewijs' toe op de parking aan de grens in Adinkerke voor de eerste donderdagtocht van het jaar. De weersberichten voorspelden al een paar dagen niet veel goeds. Om 9.30 u lichtte tochtleider Jaak Perneel de dagtocht toe: een verkenning van de prachtige duinengebieden aan de Côte d'Opale: La Dune du Perroquet en la Dune du Calvaire tussen de grens en Bray-Dunes (samen 250 ha), la Dune Marchand (110 ha) tussen Bray-Dunes en Zuydcoote en la Dune Dewulf (205 ha) tussen Zuydcoote en Leffrincoucke. Leidraad waren het wit-rood van de GR 120 'Littoral' en de knooppunten van het grensoverschrijdende wandelnet Westkust.
Ruim 40 stappers trokken op het Grenspad het Westhoeknatuurgebied in en zochten het strand op. Het was laag water en het strand was onmetelijk breed. Meteen voorbij de camping verlieten we het strand voor een trip door de duinen van Perroquet. Kort daarna begon het te regenen, adieu de unieke vergezichten. Gelukkig was er veel kleur in de paraplu's en de poncho's. Het was pittig stappen in het zand, duin op, duin af: aan de zeekant zijn de duinen hoger. We kwamen uit aan de wandeldijk van Bray-Dunes-Plage: er lag overal veel zand. Voorbij de leestafel met de tekst van 'Le Baiser', een chanson van Alain Souchon. Dan kwam la Dune Marchand aan de beurt. Zo kwam het strand van Zuydcoote in zicht. We bleven op het strand tot in Leffrincoucke: het was keilastig stappen op het strand. Onderweg brokstukken van de vele bunkers van de Batterie de Leffrincoucke. Bij iedere stap zakte je in het zand, mul of nat, bij de waterlijn of niet. De wind in het gezicht maakte het ons niet gemakkelijker. Tijd voor de middagstop (we hadden dan al 12.5 km op de teller) in Au Sablon: het was er knus maar overal natte raincovers, poncho's, jassen... Maar de soep was lekker en de Grim blonde' van het vat lekker.
Het namiddaggedeelte was korter en vlakker. We stapten opnieuw door de Dune Dewulf, dan opnieuw een stukje strand tot aan de Zuydcoote. Wat een verschil met de voormiddag: er bleef nog een smal strookje strand over.Daar voorbij zochten we de polderkant op van la Dune Marchand, dwarsten Bray-Dunes dicht bij de oude spoorlijn. De tochtleider volgde nu een eigen parcours langs la Dune du Calvaire met het Calvaire des Marins en la Dune du Perroquet met op- en neer zandpaadjes. Uiteindelijk kwamen we uit aan de oude verlaten spoorlijn De Panne-Duinkerke en zo geraakten we aan de startplaats. In de Val d'Or smaakte de picon heerlijk bij het napraten over deze heel mooie, natte maar lastige duinentocht.
Zondag 14 december 2014: GR-Bustocht Meise - Asse-ter-Heide
Met 54 zijn de West-Vlaamse GR-stappers voor de laatste GR-tocht van 2014: van Meise/Ossel naar Asse-ter-Heide op de Streek-GR Groene Gordel in Vlaams-Brabant. We genieten van de koffie in Café Ossel-Star in Ossel. Hier vertrekken de stappers van de korte tocht. Die van de lange tocht worden nog doorgevoerd naar Meise waar ze starten aan de Plantentuin. De Sint-Jan-de-Doperkerk van Ossel heeft een zandstenen westertoren uit ca. 1300. Het is nog wat mistig bij de start. Er zijn hier veel van die tractorwegen: twee betonstroken met gras tussenin. Juist voor de GR-Wandelboom zijn de jagers actief. We wisselen geel-rood voor wit-rood: de Streek-GR Groene Gordel loopt nu gemeenschappelijk, eerst met de GR 126 en dan met de GR 128. We klimmen langzaam naar de Brusselse steenweg aan de rand van Brussegem. Op de Steenberg chique landhuizen en een oriëntatietafel maar de mist is een beetje spelbreker. We dalen af naar Mollem voor een vroege middagpauze. De Sint-Stefanuskerk is gebouwd in 1753 door de abdij van Affligem. Wij eten onze picknick in café Trapkes Op tegenover de kerk.
We zijn vlug door Mollem en voorbij het kerkhof slaan we rechtsaf. Een smal pad achter de tuinen leidt ons naar en door de Beekvallei. We steken de spoorlijn Brussel-Dendermonde over en zijn in het gehucht Vrijlegem. Nu zoeken we het Paardenbos op: we zijn weer volop in de open ruimte. Het GR-pad volgt de bosrand en een smal, glibberig pad tussen twee weideafsluitingen leidt naar Paddenbroeken. Een brede veldweg leidt voorbij een grote serre naar de rand van Mazenzele. Een smal sintelpad loopt uit op de Dries. Wat verder verlaten we even de GR voor een zonnebad aan de kerk van Mazenzele. We keren even op onze stappen terug en steken de Steenweg (N47 Brussel-Dendermonde) over. Het GR-pad is even onderbroken in een verkaveling in aanleg. Maar we laten ons niet doen. Tijd om het Kravaalbos op te zoeken. Het bos van 80 ha, een restant van het vroegere Kolenwoud, ligt op de grens met Oost-Vlaanderen. Na een hoek van 90° bij een weiland dalen we af door het bladerloze bos. Beneden schakelen we weer over op geel-rood en klimmen lichtjes met de Dorpveld weg uit het bos. We verlaten de Streek-GR en zoeken het café "3 voor 1 frank" in Asse-ter-Heide op waar we kunnen napraten bij een pint over het voorbije GR-wandeljaar en Stapdag 740.
Met dank aan Johan Van Malderen voor de goede voorbereiding.
