...en de zevende dag wilde God rusten maar hij moest met de Vizsla gaan wandelen Dag iedereen,
mijn naam is Elliot en ik woon in Sint-Pieters-Leeuw ( bij Brussel). Mijn hobbies zijn wandelen, konijnen opjagen en putten graven. Mijn beroep is eten en veel en dichtbij mijn bazen zijn. Daarom noemen ze mij hun velcro-hond, maar eigenlijk ben ik een Vizsla oftewel een hongaarse jachthond. Vanaf nu ga ik hier trachten mijn avonturen neer te poten. Omdat mijn bazen er zo over gezeurd hebben mogen ze af en toe ook eens iets neerpennen, maar dan enkel in het rood. Daar ik de chef ben van dit blog mag ik alle andere kleuren gebruiken. Om mijn verhaal volledig te maken moet ik met mijn tijdsmachine wel even terug naar het verleden. Tot 28 juni 2005. Toen werd ik geboren in Puurs (bij Mechelen), en wat daarna volgde kun je hieronder lezen.
Tot slot: nu en dan frutsel ik ook aan mijn website: http: //users.skynet.be/elliotenco
Tot weldra,
Elliot, the Vizsla
19-01-2006 om 18:36 geschreven door Elliot, the Vizsla
20-01-2006
Hier ben ik dan
Beginnen bij het begin. De start. Ik hoor je al vragen: ben je geboren? Ik ga hier niet rond de soepbeentjes draaien: ja, zeker en vast. Pas op, ik heb het gezien van horen zeggen want ik was er wel bij maar mijn ogen waren nog dicht. Niet alleen ik maakte die 28° juni 2005 mijn opwachting, maar ook Eefje en Enja - mijn 2 zussen- en Ensor, Pitsur en Emax, mijn broers. In Puurs liepen ook nog Nele, Jasper en Marte - onze speelvrienden - rond plus 2 heel grote mensen: Annemie en Bob. Een vrolijke bende, een plezante tijd: veel spelen, eten en slapen, en van katten was er nog geen sprake. Nu en dan begon er bezoek te komen. Ook voor mij. Drie grote mensen, ik was wel net aan het slapen maar ik trok toch eens een half oog open ( zie foto). Ik wist toen niet dat die mensen me 4 weken later zouden komen halen om bij hen te gaan wonen. Eerst moest mijn mama Babs me echter nog van alles leren: deftig eten, zich gedragen, spelen zonder de anderen pijn te doen, allez zo van alles waarvoor mensen jarenlang naar de universiteit gaan. Dat ze mij kozen was eigenlijk maar normaal. Alhoewel ik sliep zullen ze wel onmiddellijk gezien hebben dat ik de knapste en slimste was. Het was dus geen toeval dat ik in Sint-Pieters-Leeuw belandde.
Het was toeval dat Elliot bij ons terechtkwam. In eerste instantie zochten we een kortharige, vriendelijke ,,loper". Jan Terweduwe, de gekende vogel- en hondenspecialist uit de Kerkhofstraat in Sint-Martens-Lennik waar trouwens ook Zeppos de Boxer woont, had het onmiddellijk over een Vizsla maar stelde dat die in België niet zo makkelijk te vinden zou zijn . Daardoor ,,bestelden" we een Pincher maar dat lukte net niet: we waren derde in de rij voor de mannetjes en er waren er maar twee. Opnieuw op zoektocht en eind juli ging het plots vlug en kwam de Vizsla opnieuw in beeld. Kontakt met Annemie en Bob, naar Puurs om naar een bende slapende puppies te kijjken en Tim koos er die met het groene bandje, de molligste van de bende, uit. Hij noemde toen Enzo, later werd dat Elliot. Daarna was het ongeduldig wachten op 23 augustus.......
