We zitten in een gezellige gite met houtkachel. We waren even te vroeg en stonden op straat te wachten. Er stopte een auto, de burgemeester, die wist te vertellen dat mevrouw zo kwam. Ze was nog aan 't helpen in de feestzaal. Om acht uur kookt ze voor ons. We dachten dat we hier zelf moesten koken. Daarom kocht ik in Sezanne kant en klare spaghetti en paella in een zakje. Arie en Mariska deden dat dan ook maar. Nu sleuren we dus alle drie een halve kilo extra mee. Misschien komt het verder op de route wel eens van pas. Morgen naar Troyes, nog eens een stempel van een kathedraal.
We moesten deze morgen voor 9 uur buiten want onze gastheer had 50 jaar geleden meegevochten in de oorlog in Algerije (verplichte legerdienst) en vandaag was het een ceremonie om de wapenstilstand te herdenken. Ik heb ze zien vertrekken. Zij met haar mooiste kleren aan en hij met eretekens op zijn jas en een vlag in de hand. Omdat we maar om half zes mogen toekomen in Savieres zitten we onze tijd wat te verdoen in een café in Mery sur Seine. Ik kwam hier Arie en Mariska tegen want cafés zijn hier zeldzaam.
De route is vandaag heel aangenaam. Meer dan 20 km langs een kanaal dat niet meer gebruikt wordt. De natuur is volop bezig alles weer in te palmen, omgevallen bomen, dicht struikgewas... maar wel een comfortabel pad. Het lijkt of mijn benen op automatische piloot staan. Ze stappen steeds maar verder zonder dat ik ze moet bevelen. Ik heb mijn stappen niet geteld maar mijn smartphone doet dat wel. Ik heb er al meer dan een half miljoen. Het is fris vandaag maar gelukkig wel droog.
Vandaag stapte ik bijna de hele dag langs een niet meer gebruikte spoorlijn, comfortabel pad, geen hellingen en toch in de natuur. Mijn picknick at ik op een houten dwarsligger die er wat proper uit zag. Zoiets doe je anders nooit.
Morgen zijn we 21 maart maar het was vandaag weer een echte lentedag. De voorbije dagen zag ik al bosanemonen, speenkruid, klein hoefblad en een sleutelbloem. De vlier heeft al blaadjes en veel struiken zullen volgen. Dan vraag ik me af hoe het met mijn tuin gesteld is. Voor de eerste keer ga ik de lente daar niet zien ontluiken.
Vanavond slaap ik met Arie en Mariska op dezelfde kamer bij een gastgezin. We hebben wel allemaal een afzonderlijk bed. Om 19.30 eten. Benieuwd wat de pot schaft.
Verpleegsters uit verschillende landen wisselen ervaringen uit. Nooit gedacht dat ik nog eens ooit tolk zou zijn. Ik heb vaak gedacht aan de jaren dat mijn vader in Kempenerf verbleef. Ook hier menen ze het heel goed met de oudjes.
Vanavond ben ik op een uitgelezen plaats. Het bejaardentehuis van François de Sales in Sezanne heeft twee kamers voor pelgrims. Omdat Arie en Mariska hier ook wilde slapen hebben ze nog een matras op de grond gelegd voor de derde persoon. De zuster die ons rondleidde vond dat de vrouwen in een bed mochten slapen. Het is hier echt een gezellige bedoening. Om 7 uur mogen we mee eten met de oudjes. Ik vind het ook geweldig dat ze hier een hond hebben. Die loopt overal rond, gaat in de zetel liggen, mag in de tuin crossen... Hij doet wat hij wil, vertelde een bewoner mij toen hij niet bij haar wilde komen.
We waren hier net op tijd om Anne nog te zien. Anne is een Nederlandse pelgrim waarvan we overal in gastenboekjes berichtjes lazen. Je weet dat er nog mensen op stap zijn maar je weet niet of je ze zal ontmoeten. Spijtig dat ze problemen heeft met de voeten. Daarom stapte Ria alleen verder en wordt zij met de auto tot bij Ria gebracht.
Het was vandaag bewolkt en er was een koude noorderwind, gelukkig weer in de rug en het bleef droog. Het parcours was heel afwisselend, bossen, open landschappen en ook weer wijngaarden. Toen ik tussen een bos en een weiland liep heb ik een das gezien. Dat is voor het eerst in mijn leven. Een geweldig moment. Spijtig dat het nogal nevelig was en hij zat ook een eindje van me af. Dus heb ik geen scherpe foto kunnen maken. Morgen weer wat zon maar daarna regen? Dat is lang geleden.
Ik werk nu op de computer van een cafe-restaurant waar ik vannacht blijf slapen. Eenvoudig, wat verouderd, maar gezellig. Er zitten mannen te kaarten. En aan de toog zitten Arie en Mariska. Die hebben vandaag 30 km gestapt en daarmee hebben ze me weer ingehaald na hun rustdag in Reims. Prettig weerzien truwens.
Ze hebben hier wel geen wifi. Gelukkig dat je een simpele blog van op elke computer kan aanvullen. Mijn puntje op de kaart heb ik wel met roaming gezet. Ik heb daarbij opgemerkt dat ik zo wat ter hoogte van Parijs ben. Als ik nog ooit langs Parijs kom zal ik denken: 'Zo ver stapte ik ooit te voet.'
Het was vandaag weer een mooie wandeldag, gemakkelijk parcours, weinig modder. Weer veel zon, maar gelukkig ook een windje dat voor wat verkoeling zorgde. Morgen zou het gaan regenen. De natuur zou dat hier wel kunnen gebruiken.
Het eerste stuk van de dag zag ik weer niemand. Je kan hier twee tot drie uur stappen zonder iemand tegen te komen. Dichter bij Baye waren er al eens mensen die een babbeltje wilden doen. Zoals de opa met twee kindjes die vroeg waar ik ging slapen. En er was ook een werkman die vroeg of ik een foto van hem wilde maken.. De meeste mensen weten wat een schelp aan je rugzak betekent.
Dag 16 Epernay - Montmort-Lucy 22 km 354 km van huis
Weer een dag met veel zon, en altijd in je gezicht als je naar het zuiden stapt. Een mooie afwisselende route, eerst door de wijngaarden maar later ook veel bossen. Onderweg wel nergens bevoorrading, geen café te zien. Behalve dan in het begin maar toen had ik nog geen dorst.
Het logement voor deze nacht is weer wat anders. Ik overnacht op een hoeve. (paarden) Er is een gite en ook een accomodatie voor grote groepen en zelfs feesten. Maar de pelgrims slapen in een deel van de woning en krijgen een warme maaltijd. Het was lekker. De uitbaatster vertelde dat ze altijd de pelgrimpas vraagt want dat er ook 'valse' pelgrims zijn. Die laten hun auto een eindje verder staan en hangen een rugzak op voor een goedkoop bed. Omdat de hoeve afgelegen ligt kwam de gastvrouw me oppikken aan het gemeentehuis. Het was raar om nog eens in een auto te zitten. Morgen ga ik die 3 km wel stappen want ik kan maar tot Baye. Normaal dacht ik te slapen in een vroegere abdij maar daar zijn werken aan de gang. Als ik Baye oversla zou ik meer dan 30 km moeten doen. Dat toch maar liever niet. Morgen dus heel relax.
Ik heb echt geluk met het weer. Heerlijk wandelweer. Het ging nochtans regenen, volgens de mevrouw van de cave in Rilly. En dus heb ik vaak gekeken of er geen wolken kwamen. Ze wilde ook weten of ik veel telefoneerde naar mijn man. Waarop ik antwoordde dat ik elke avond een berichtje liet, met alles OK. Dat is goed, zei ze, dan weet hij dat je niet bent opgegeten door wolven. En ze voegde er nog aan toe, morgen moet je door het woud. Dus liep ik daar vandaag een beetje zoals roodkapje. Maar ik hoorde alleen de vogels. Ik zag onderweg wel infoborden en er blijken wolven te zijn. Maar er stond ook bij dat ze van de mensen weg gaan. Modder was er ook weer, een klein stukje, maar ik zakte er wel diep in. Gelukkig kwam ik daarna aan een vijver waar ik mijn bottines ontmodderd heb. Want nu ben ik weer in een eenvoudig hotel in Epernay. De route loopt eigenlijk niet door de stad maar ik wilde nog wel eens een warme maaltijd. Gisteren was het dus enkel noodrantsoen. Een logement met kookgelegenheid is handig als er winkels in de buurt zijn. Maar op zondag was alles dicht in Rilly. Eigenlijk heb ik daar geslapen in de vertrekken van de seizoenarbeiders. Het sanitair was heel primitief. De eetzaal bestond uit schragen en houten banken. Er hing een reglement omhoog, amai zo streng. Een plukker verdient 9,5 euro per uur, min nog wat kosten. Ik zag vandaag heel veel wijngaarden en enorm veel champagne huizen. Maar ik zal dat beeld van de huisvesting van de plukkers niet licht vergeten. Ik ga nu genieten van mijn hotelkamer.
Dag 14 Reims - Rilly la Montage 12 km 310 km van huis
Even wat minder kilometers. Ik had gisteren weer wat last in mijn scheenbeen en het was koud vandaag. Gelukkig bleef het droog en had ik de wind in de rug. Mijn been is weer beter en mijn kleine teen doet ook weer goed mee. Het was trouwens een mooi parcours tussen de wijngaarden.
Ik slaap nu voor 15 euro op een gastenkamer boven een champagnecave. De gite was bezet en daarom mag ik hier verblijven. Morgen om 8 uur ga ik lawaai horen als het werkvolk vertrekt naar de wijngaarden. Als ik het dorp in wil mag ik maar 1 trap afdalen want als ik lager ga kom ik in de cave. Maar in het dorp is niets te beleven. Het café is dicht. Ik ga me in de microgolfoven een oplossoepje maken en mijn stokbrood opeten.
Morgen weer door de bossen en de hoogtelijnen liggen dicht bij elkaar op de stafkaartjes...
