Uit een onderzoek van het tijdschrift Klasse blijkt dat de Vlaamse jongeren moeite heeft met holebis. Een op vijf jongens heeft er problemen mee om met een homo of lesbienne gezien te worden. Een op tien vindt seks met iemand van hetzelfde geslacht vies. Tot slot, een op vijf jongeren vinden dat holebis niet dezelfde rechten en plichten mogen hebben als heteros.
De cijfers spreken voor zich: de Vlaamse jeugd lijdt anno 2009 nog steeds aan homofobie. We moeten dit echter in een breder kader bekijken en vaststellen dat Vlaanderen blijft worstelen met een diverse samenleving. Een samenleving waar naast autochtonen, ook holebis, allochtonen en andersgelovigen hun plaats hebben. De resultaten van deze studie liggen immers in de lijn van andere studies die aantonen dat mensen die verschillen van de mainstream in onze samenleving niet altijd met open armen ontvangen worden.
Nochtans moet onze samenleving een omgeving zijn waarin iedereen - ongeacht zijn etniciteit, geslacht, seksuele geaardheid of geloofsovertuiging het recht heeft om een toekomst op te bouwen. En dit met voldoende respect voor de eigenheid van de persoon in kwestie. Iedereen heeft het recht om op een gelijkwaardige manier behandeld te worden.
Antwerpen kan, zoals op vele domeinen, Vlaanderen de weg tonen en het goede voorbeeld geven. Onze metropool staat zowel nationaal als internationaal bekend voor haar gastvrijheid ten aanzien van holebis. In Antwerpen woont er niet alleen een grote groep holebis, onze stad is ook gastheer voor evenementen zoals Navigaytion en de World Outgames in 2013. Deze evenementen leveren economische impulsen voor onze stad maar zetten bovenal Antwerpen opnieuw op de kaart als een open en gastvrije stad waar iedereen een toekomst kan opbouwen.
De vaststelling dat de Vlaamse jeugd moeite heeft met holebis moet beleidsmakers ertoe aanzetten extra inspanningen te leveren om dit ongedaan te maken. En dit hoeft niet steevast gepaard te gaan met quotas of een pamper-beleid. Evenementen die diversiteit in de kijker zetten, helpen ons al een eind op weg. Een vaak gehoorde kritiek is dat een aparte organisatie voor doelgroepen de discriminatie juist versterkt in plaats van afbouwt. Niets is minder waar! Door een apart sportevenement, zoals de World Outgames bijvoorbeeld, gebruik je sport als een kapstok om homoseksualiteit maatschappelijk aanvaard te krijgen.
Want vergis u niet: er is nog een lange weg te gaan. Op 2 april 2009 was er een stemming in het Europees parlement over een antidiscriminatierichtlijn, en dit om discriminatie op basis van leeftijd, geslacht, handicap en seksuele geaardheid tegen te gaan. De richtlijn werd goedgekeurd, maar een aanzienlijke groep - 226 Europarlementsleden - stemden tegen. Ook heel wat van onze beleidsmakers hebben de knop nog niet volledig omgedraaid. Denk maar aan CD&V-voorzitter Marianne Thyssen die tegen de richtlijn stemde.
De afgelopen jaren toonde Guy Verhofstadt op federaal vlak, als Eerste Minister van België, ons de juiste weg. Op regionaal en stedelijk vlak zet Antwerpen de bakens. Ook andere steden en gemeenten in ons land moeten het Antwerps voorbeeld volgen en zich als een open en verdraagzame stad opstellen. In een diverse samenleving - waar ook allochtonen, homos en andersgelovigen zich thuis voelen - is er meer ruimte voor openheid, vooruitgang en creativiteit. Een open samenleving is een broedplaats voor meningen die afwijken van de middelmaat. Het biedt meer ruimte voor vooruitgang in plaats van starheid en status quo. Wij kiezen dan ook resoluut voor een samenleving waarin elke persoon, ondanks zijn achtergrond, de kansen krijgt om zijn of haar toekomst gestalte te geven.
Pinar Dogan (13e plaats Open VLD Vlaams Parlement)
Hicham El Mzairh (11de plaats Open VLD Vlaams Parlement)
Davy Brocatus (6de plaats effectief Open VLD - Europese Lijst)
