De kans is nu heel groot dat we vrijdag, 29 februari, naar Addis vertrekken. 100% zekerheid hebben we nog niet, maar dat is tamelijk normaal in een adoptieprocedure
Inge vertelde dat we vanavond of morgen het fotootje van onze Moseo mogen verwachten. AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA! Juist! Zo voel ik me nu!
Het is net acht uur 's avonds. Avond genoeg, Inge. Kom maar op met die foto!
Mijn verstand zegt me dat het pas morgen wordt, maar de rest van mij wil het vandaag nog niet opgeven.
Vandaag heb ik al zoveel mogelijk klanten en leveranciers ingelicht. De eerste boze reacties kwamen er jammer genoeg ook. Boos omdat hun bestelling niet binnen de drie dagen binnen zal zijn. Tja, als zelfstandige zonder vervangers heb je geen keuze.
Maar dat schud ik graag allemaal van mijn schouders. We willen héél erg graag naar Moseo toe.
De kans is erg groot dat we 28 of 29 februari mogen vertrekken naar onze Moseo! We staan versteld van de versnelling der gebeurtenissen en schieten behoorlijk in de stress! Moseo, we komen er aan, zoon!
Ik krijg de 27ste Jan Terlouw op bezoek. Dat hoef ik net niet uit handen te geven. Toch ook wel fijn, na zes maanden bellen en mailen rond een auteursbezoek
Vol spanning kijken we uit naar de ontmoeting met onze jongste zoon. Bij ROH denken ze dat we in de eerste of tweede week van maart zullen kunnen vertrekken. Het kan ons niet snel genoeg gaan!
Ondertussen ligt er al een klein aankomstlijstje bij Cocinella, in de Zwarte Zusterstraat in Aalst. Er staan vooral dingen op die we in Ethiopië al nodig hebben. De kans is dus groot dat we ons de meeste zaken zelf aanschaffen.
Gisteren vroeg ik aan Inge van ROH waar de tehuizen momenteel behoefte aan hebben. Ze hebben vooral nood aan medicatie, schriften, potloden, kleurboeken, stiften, scherpers.... Wie iets in wil zamelen, of thuis nog goed materiaal heeft liggen, mag dat altijd naar Woeste Willem brengen! (Pontstraat 4 in Aalst). We nemen het graag allemaal mee (in de mate van het mogelijke en de toegelaten kilo's, natuurlijk)! Ook gaan we nog eens bij de Aalsterse apotheken langs, om te vragen of ze niks te geef hebben. Stalen van pijnstillers enzovoort.
We hebben de naam van onze jongste nog niet op de blog gezet. Dat doe ik bij deze:
MOSEO
Een foto komt er niet op deze blog. Dat vinden we té openbaar voor onze kinderen.
Eindelijk! Vandaag kwam het verlossende mailtje van Ray of Hope! De rechter heeft een positief vonnis geveld!
Wat zijn we enorm blij dat de vijf weken wachttijd voor afreizen eindelijk ingaan. En ja, ik besef heel goed dat er nog veel meer kinken in de kabel kunnen komen. Maar daar wil ik even niet over nadenken. Dat snappen jullie vast ;)
Vandaag kregen we een mailtje van ROH. Zoals verwacht werd ons dossier vandaag niet behandeld. De mysterieuze politieman is nog niet gevonden.
Maandag moet mijnheer Bruk, samen met iemand van het MOC, opnieuw voor de rechter verschijnen. We hopen vurig dat er dan eindelijk een positieve draai in het verhaal komt!
't Is gek, dat een mens opeens blij kan zijn met een bagatel! De volgende zitting is dus op maandag. En ik sprong een gat in de lucht omwille van het feit dat dat binnen drie dagen al is. Deze kinderhand is vandaag dus gauw gevuld.
Het einde is nog lang niet in zicht Gisteren hoorden we van ROH dat er een probleem is met de documenten van onze zoon. Blijkbaar is er ergens één papier (één van de vele) waarop staat dat hij een meisje is. Eén lettertje, of één kruisje op de verkeerde plek!
De rechter wil ons dossier pas in behandeling nemen als de man die de fout gemaakt heeft die ook weer rechtzet. Maar die man is blijkbaar spoorloos. En niemand anders mag dat document veranderen.
Het is te zot voor woorden! Gek worden we hiervan! Voorlopig is ons venteke dus nog niet thuis.
Wie af en toe een kaarsje brandt, mag er nu eentje voor ons branden. En wie goeie connecties heeft in Addis, mag die NU gaan gebruiken!
Gisteren hadden we onze reisvoorbereiding. Halverwege de avond kreeg Erika bericht van Bruk: Onze court date is niet doorgegaan. Er zaten blijkbaar nieuwe mensen bij MOWA, en die hadden geen idee wat ze moesten aanvangen met de dossiers.
Dikke pech, dus
En nu is het wachten op 25 januari. Nieuwe dag, nieuwe kansen.
Groetjes,
Joke snipverkouden en zelfs met een gescheurde rib door overmatig hoesten!
Deze week mogen we de court date verwachten. We duimen dat alles volgens planning verloopt! Nog drie keer slapen (en nogmaals, ik tel niet ) en onze kleine man hoort officieel bij ons.
Aan Inge, Fien en Erika: We willen gerust meereizen met de groep die begin februari vertrekt, hoor! Geen probleem. De prikken zijn in orde, de reispas is binnen, de koffers staan nog net niet gepakt. Laat het maar weten, wij zijn er klaar voor!
Gisteren ontdekte ik nog iets leuks! Tijdens het surfen vond ik onze eigen Ethiopië-blog terug als genomineerde bij de Bwards (de blog-awards). Dus wie ook eens wil surfen en voor ons stemmen, het mag altijd
Tjonge, jonge. Het wordt nu toch erg! Ik zit echt op hete kolen.
En na volgende week zal het wachten heus niet minder zwaar worden. Maar een waarschijnlijke datum van vertrek horen, is me ook al veel waard.
Als de rechtbank in Addis volgens planning werkt, zijn we volgende week rond deze tijd de officiële ouders van ons smurfke!
Ondertussen probeer ik me in mijn winkel ( www.bloggen.be/woestewillem ) recht te houden. Hard werken kan af en toe mijn gedachten verzetten
Bovendien heb ik een blog toegevoegd! Al jaren schrijf ik voor verschillende instanties, uitgeverijen en tijdschriften. Dat heb ik nu in COPYWRITING WOEST gegoten. ( www.bloggen.be/copywriting_woest ) Ik hoop dat heel wat klanten (klein én groot) de weg naar Copywriting Woest zullen vinden. Men zegge het voort!
Binnen 11 dagen mogen we eindelijk naar onze reisvoorbereiding. Niet dat ik zit te tellen, hoor! Uhum
Ondertussen hebben we een prachtige (en vooral handige) baby ergo carrier gekocht (zie www.knusjes.be ) Het is een blauwe met camel geworden. Onze jongste zal al 15 maanden zijn, wanneer we hem mogen ophalen. Onze draagzak is er dan ook eentje tot 18 kilo!
Van Hilde, Danny en Dongyang kregen we een prachtige knuffel cadeau. Bedankt luitjes! Die gaat zeker mee met het vliegtuig!
Ondertussen vervelen we ons niet. Er wordt duchtig geklust!
Maar stilaan is hét moment gekomen. Andere (oud)wachtenden (her)kennen dat moment vast wel: MIJN GEDULD IS OP! Juist! Dat moment dus. Vol spanning kijken we uit naar onze reisvoorbereiding. Waarschijnlijk horen we daar hoeveel weken we nog bij die 11 dagen moeten tellen.
Maandag mochten we naar het UZ in Gent. Ik had een afspraak gemaakt bij een dokter van de Travel Clinic. Daar zaten we dan, tussen een boel stoere en minder stoere backpackers.
Drie prikken later (jaja, mijn Tetanus moest herhaald worden, Hep A en B kreeg ik ook, net als Gele Koorts) stonden we weer buiten. Han moest maar één prikje. Hij was voor de andere inentingen al eerder onder handen genomen door de huisarts.
Nu is het woensdag, is mijn linkerarm nog wat stijf en voel ik me behoorlijk grieperig. Alles voor de goed zaak
COURT DATE!!! We kregen deze week ook een mailtje van ROH! Onze Court Date staat gepland op 17 januari. Op diezelfde dag worden we ook in Berlare verwacht voor de reisvoorbereiding.
Hoi hoi! De toewijzingen stromen eindelijk binnen!
Na een hemeltergend lange wachttijd schijnt er eventjes geen einde te komen aan de blije berichten.
Hoeveel gezinnen het goeie nieuws gekregen hebben, weten we niet precies. Niet iedereen deelt dat de wereld mee via de wondere wereld van het internet.
Maar er is sprake van 2 babyjongens en 5 (VIJF!) babymeisjes. Ook een kleuter en een ouder meisje hebben nu al de harten van hun nieuwbakken ouders veroverd.
En wij? Wij staan op 5 voor een klein jongetje. Als we goed geteld hebben tenminste.
Er wordt in de wandelgangen gefluisterd dat er nog toewijzingen op komst zijn. Vijf jongetjes? Het klinkt te mooi om waar te zijn! Maar je weet maar nooit....
En het is nog niet eens onze beurt. Nog lang niet, zelfs!
De toewijzingen zouden voor september zijn. Niet dus. Oktober dan maar. Maar oktober is lang, hé
Deze week worden ze echt verwacht. We hopen vurig een paar plaatsen op te schuiven.
Onze documenten liggen in Ethiopië, dus daar kan het ook al niet aan liggen.
Aangezien kleine broer nog niet direct op komst is, troosten we ons een beetje met prinses Arabella. De pop bij dit prachtige prentenboek kwam vorige week mijn winkel binnen. Ik heb er al veel wachtenden blij mee gemaakt
Gisteren was het zover. We mochten naar VOORBEREIDING II van Ray of Hope.
De avond begon om 19 uur. We waren een beetje te laat, maar nog lang niet de laatste.
Uiteindelijk bleken we met vier koppels uitgenodigd te zijn.
Fien vertelde ons nog eens hoe de procedure in elkaar zit, zowel bij ons als in Ethiopië. Het meeste hadden we ook al op intake en op de avond met mijnheer Bruk gehoord.
Er werd ook een video getoond. Dat vonden we heel boeiend, ook al was de video al in 1999 opgenomen.
Fien wilde helemaal niets loslaten over eventuele toewijzingen. Oh, oh, wat wordt het weer spannend voor een heleboel mensen! Voor ons ook, want we willen nu eindelijk toch weer eens wat opschuiven op de wachtlijst!
Om mezelf wat op te vrolijken, luister ik heel veel naar de cd's van Putumayo. Als je op het fotootje klikt, ontdek je wat er allemaal in deze schitterende reeks is verschenen.
En via Woeste Willem, in de Pontstraat 4 in Aalst, is al dat fraais ook te bestellen (als het niet in voorraad is).
Veel gebeurt er niet, momenteel. Niet in onze adoptieprocedure tenminste.
We staan met onze voorkeur op de achtste plaats. Da's fijn! Maar verder kunnen we er niet veel van zeggen.
In juli heb ik in mijn boekhandel een BoeFweek gehad. BoeF staat voor Boekenforum voor kinderen. Samen schrijven we, in een korte week tijd (5 ochtenden) een boek! 't Was weer leuk! De foto die bij dit stukje staat is een kleine impressie. Anja (volwassene op de foto) is niet alleen vrijwilliger in WOESTE WILLEM, maar ook een toffe vriendin. Bedankt voor alle hulp, Anja!
Volgende week, op 28 augustus, is er een informatie-avond met mijnheer Bruk, de contactpersoon van Ray of Hope in Ethiopië. Bedankt Els, voor het babysitten op die avond (al zijn Nathan en Yun natuurlijk geen baby's meer, met hun bijna 8 en bijna 6 jaar :) ) Hierdoor kunnen Han en ik samen naar de info-avond in Deurne.
Het schooljaar nadert met rasse schreden! Nathan en Yun hebben er zin in. Eigenlijk willen ze ALLES nieuw, maar daar steken we toch een stokje voor. Nathan gaat naar het tweede leerjaar, Yun naar het eerste! Spannend, spannend!
Wie op school met de Kameleonbieb-methode werkt (uitgeverij Die Keure) en toevallig in het vierde leerjaar staat (of een kind in het vierde heeft): Voor het eerst heb ik een leesboekje geschreven voor deze uitgeverij. Kijk, en dat vind ik dan ook superspannend :)
Het is weer lang geleden dat ik onze blog heb aangevuld. 't Is eigenlijk een beetje zelfbescherming: Heel fanatiek bezig zijn met onze procedure maakt me nog ongeduldiger dan ik al ben
Maar nu vind ik het toch hoog tijd om te vertellen waar we zitten.
Onze documenten zijn compleet. Volgende week brengen we alles naar onze notaris. Na legalisatie kunnen we dan weer naar Ray of Hope. Daar wordt nagekeken of alles correct verzameld en gelegaliseerd is.
Ons verslag, da's een verhaal apart: We staan al sinds eind februari op de wachtlijst van ROH, maar het openbaar ministerie heeft pas vorige week de tijd gevonden om iets aan ons verslag te doen. Nu begrijp ik wel dat adoptie voor de rechtbanken geen prioriteit heeft. Maar de wet zegt dat het openbaar ministerie zijn werk moet doen binnen de twee maanden na uitspraak. We zijn nu bijna vier maanden verder. Tjonge, leuk is anders
Enfin, beter laat dan nooit.
Er zijn in de voorbije maanden ook een aantal toewijzingen geweest. Met onze voorkeur staan we op nummer 11 (algemene lijst 76, maar van de 75 gezinnen voor ons hebben er 12 al een toewijzing en staan vijf gezinnen op stop).
En ook al komt ons kleintje er nog lang niet aan, toch groeit ons ongeduld.
Hallo allemaal,
