Onze Moseo heeft zijn eerste losse stapjes gezet. Wat zijn we trots!
Ik moest wel even slikken toen ik het hoorde. Moseo gaat nog niet naar de onthaalmoeder. Han werkt minder, en ik neem Moseo een dag per week mee naar Woeste Willem. En precies op de dag dat hij voor het eerst een uurtje door een zus wordt opgevangen, gaat hij stappen. WOOOEOEOEOEOOOOEOEH!
't Zijn nog heel voorzichtige stapjes. Hij geeft zichzelf er fantastisch veel applaus voor
Binnenkort gaat hij op dinsdagen naar de onthaalmoeder. Hij kent haar al een beetje en ziet het zelf overduidelijk wel zitten. Fijn vinden we dat!
Zes juni wordt ons Mosje geopereerd. Dat is minder Hij heeft een bilaterale liesbreuk. We hopen dat hij maar één nachtje in het ziekenhuis moet blijven. En natuurlijk blijf ik bij hem. Stevige verpleegster die mij buiten wil krijgen
Onze Moseo is nu al meer dan een maand thuis. En wat een heerlijk manneke is het! We zijn verschrikkelijk blij met hem.
Het schrokkerige eten is voorbij, en heel kieskeurig laat hij nu wél zijn korstjes liggen
Het onderzoek bij het tropisch instituut verliep behoorlijk traumatiserend. Drie mensen hebben in totaal drie kwartier (!!!) in zijn armpjes zitten prikken. Zonder resultaat dan nog. Ons ventje was natuurlijk histerisch (en wij begingen net geen moord!).
We mogen nu in Aalst herbeginnen, maar willen het eerst rustig aan doen. Even geen schorten in zijn buurt, dankuwel!
Het is alsof Moseo altijd al bij ons is geweest. Hij hoort hier, en is thuis, zo simpel is dat.
Tja, mijn familie heeft de fotootjes van onze Moseo al op grote schaal rondgestuurd. Dus zet ik hem ook maar even op onze blog, zodat alle meelevende meelezers mee kunnen genieten.
Gisteren werd ik gebeld door een vriendelijke mevrouw van Kontiki Travel in Gent. Ze vroeg naar welk mailadres ze onze tickets mocht doorsturen? Tickets? Stond dan al vast wanneer we nu echt weg mogen? Ja hoor! De tickets staan geboekt op vrijdag, 29 februari! We vertrekken om 20.40 uur en landen de volgende ochtend in Addis. JOEPIEIEIEIEIEIEIEIEIEIEIEIEIJEEEEEEEE!!!!!
We hopen vandaag binnen een week onze Moseo eindelijk voor het eerst te zien.
Een fotootje hebben we nog steeds niet. Maar die vliegtuigtickets maken veel goed. Errrrrrrug veel
Groetjes, Joke
PS We komen op Zaventem aan op 7 maart, om 7.15 uur! Iets voor de vroege vogels dus.
De kans is nu heel groot dat we vrijdag, 29 februari, naar Addis vertrekken. 100% zekerheid hebben we nog niet, maar dat is tamelijk normaal in een adoptieprocedure
Inge vertelde dat we vanavond of morgen het fotootje van onze Moseo mogen verwachten. AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA! Juist! Zo voel ik me nu!
Het is net acht uur 's avonds. Avond genoeg, Inge. Kom maar op met die foto!
Mijn verstand zegt me dat het pas morgen wordt, maar de rest van mij wil het vandaag nog niet opgeven.
Vandaag heb ik al zoveel mogelijk klanten en leveranciers ingelicht. De eerste boze reacties kwamen er jammer genoeg ook. Boos omdat hun bestelling niet binnen de drie dagen binnen zal zijn. Tja, als zelfstandige zonder vervangers heb je geen keuze.
Maar dat schud ik graag allemaal van mijn schouders. We willen héél erg graag naar Moseo toe.
De kans is erg groot dat we 28 of 29 februari mogen vertrekken naar onze Moseo! We staan versteld van de versnelling der gebeurtenissen en schieten behoorlijk in de stress! Moseo, we komen er aan, zoon!
Ik krijg de 27ste Jan Terlouw op bezoek. Dat hoef ik net niet uit handen te geven. Toch ook wel fijn, na zes maanden bellen en mailen rond een auteursbezoek
Vol spanning kijken we uit naar de ontmoeting met onze jongste zoon. Bij ROH denken ze dat we in de eerste of tweede week van maart zullen kunnen vertrekken. Het kan ons niet snel genoeg gaan!
Ondertussen ligt er al een klein aankomstlijstje bij Cocinella, in de Zwarte Zusterstraat in Aalst. Er staan vooral dingen op die we in Ethiopië al nodig hebben. De kans is dus groot dat we ons de meeste zaken zelf aanschaffen.
Gisteren vroeg ik aan Inge van ROH waar de tehuizen momenteel behoefte aan hebben. Ze hebben vooral nood aan medicatie, schriften, potloden, kleurboeken, stiften, scherpers.... Wie iets in wil zamelen, of thuis nog goed materiaal heeft liggen, mag dat altijd naar Woeste Willem brengen! (Pontstraat 4 in Aalst). We nemen het graag allemaal mee (in de mate van het mogelijke en de toegelaten kilo's, natuurlijk)! Ook gaan we nog eens bij de Aalsterse apotheken langs, om te vragen of ze niks te geef hebben. Stalen van pijnstillers enzovoort.
We hebben de naam van onze jongste nog niet op de blog gezet. Dat doe ik bij deze:
MOSEO
Een foto komt er niet op deze blog. Dat vinden we té openbaar voor onze kinderen.
Eindelijk! Vandaag kwam het verlossende mailtje van Ray of Hope! De rechter heeft een positief vonnis geveld!
Wat zijn we enorm blij dat de vijf weken wachttijd voor afreizen eindelijk ingaan. En ja, ik besef heel goed dat er nog veel meer kinken in de kabel kunnen komen. Maar daar wil ik even niet over nadenken. Dat snappen jullie vast ;)
Vandaag kregen we een mailtje van ROH. Zoals verwacht werd ons dossier vandaag niet behandeld. De mysterieuze politieman is nog niet gevonden.
Maandag moet mijnheer Bruk, samen met iemand van het MOC, opnieuw voor de rechter verschijnen. We hopen vurig dat er dan eindelijk een positieve draai in het verhaal komt!
't Is gek, dat een mens opeens blij kan zijn met een bagatel! De volgende zitting is dus op maandag. En ik sprong een gat in de lucht omwille van het feit dat dat binnen drie dagen al is. Deze kinderhand is vandaag dus gauw gevuld.
Het einde is nog lang niet in zicht Gisteren hoorden we van ROH dat er een probleem is met de documenten van onze zoon. Blijkbaar is er ergens één papier (één van de vele) waarop staat dat hij een meisje is. Eén lettertje, of één kruisje op de verkeerde plek!
De rechter wil ons dossier pas in behandeling nemen als de man die de fout gemaakt heeft die ook weer rechtzet. Maar die man is blijkbaar spoorloos. En niemand anders mag dat document veranderen.
Het is te zot voor woorden! Gek worden we hiervan! Voorlopig is ons venteke dus nog niet thuis.
Wie af en toe een kaarsje brandt, mag er nu eentje voor ons branden. En wie goeie connecties heeft in Addis, mag die NU gaan gebruiken!
Gisteren hadden we onze reisvoorbereiding. Halverwege de avond kreeg Erika bericht van Bruk: Onze court date is niet doorgegaan. Er zaten blijkbaar nieuwe mensen bij MOWA, en die hadden geen idee wat ze moesten aanvangen met de dossiers.
Dikke pech, dus
En nu is het wachten op 25 januari. Nieuwe dag, nieuwe kansen.
Groetjes,
Joke snipverkouden en zelfs met een gescheurde rib door overmatig hoesten!
Deze week mogen we de court date verwachten. We duimen dat alles volgens planning verloopt! Nog drie keer slapen (en nogmaals, ik tel niet ) en onze kleine man hoort officieel bij ons.
Aan Inge, Fien en Erika: We willen gerust meereizen met de groep die begin februari vertrekt, hoor! Geen probleem. De prikken zijn in orde, de reispas is binnen, de koffers staan nog net niet gepakt. Laat het maar weten, wij zijn er klaar voor!
Gisteren ontdekte ik nog iets leuks! Tijdens het surfen vond ik onze eigen Ethiopië-blog terug als genomineerde bij de Bwards (de blog-awards). Dus wie ook eens wil surfen en voor ons stemmen, het mag altijd
Tjonge, jonge. Het wordt nu toch erg! Ik zit echt op hete kolen.
En na volgende week zal het wachten heus niet minder zwaar worden. Maar een waarschijnlijke datum van vertrek horen, is me ook al veel waard.
Als de rechtbank in Addis volgens planning werkt, zijn we volgende week rond deze tijd de officiële ouders van ons smurfke!
Ondertussen probeer ik me in mijn winkel ( www.bloggen.be/woestewillem ) recht te houden. Hard werken kan af en toe mijn gedachten verzetten
Bovendien heb ik een blog toegevoegd! Al jaren schrijf ik voor verschillende instanties, uitgeverijen en tijdschriften. Dat heb ik nu in COPYWRITING WOEST gegoten. ( www.bloggen.be/copywriting_woest ) Ik hoop dat heel wat klanten (klein én groot) de weg naar Copywriting Woest zullen vinden. Men zegge het voort!
Binnen 11 dagen mogen we eindelijk naar onze reisvoorbereiding. Niet dat ik zit te tellen, hoor! Uhum
Ondertussen hebben we een prachtige (en vooral handige) baby ergo carrier gekocht (zie www.knusjes.be ) Het is een blauwe met camel geworden. Onze jongste zal al 15 maanden zijn, wanneer we hem mogen ophalen. Onze draagzak is er dan ook eentje tot 18 kilo!
Van Hilde, Danny en Dongyang kregen we een prachtige knuffel cadeau. Bedankt luitjes! Die gaat zeker mee met het vliegtuig!
Ondertussen vervelen we ons niet. Er wordt duchtig geklust!
Maar stilaan is hét moment gekomen. Andere (oud)wachtenden (her)kennen dat moment vast wel: MIJN GEDULD IS OP! Juist! Dat moment dus. Vol spanning kijken we uit naar onze reisvoorbereiding. Waarschijnlijk horen we daar hoeveel weken we nog bij die 11 dagen moeten tellen.
Maandag mochten we naar het UZ in Gent. Ik had een afspraak gemaakt bij een dokter van de Travel Clinic. Daar zaten we dan, tussen een boel stoere en minder stoere backpackers.
Drie prikken later (jaja, mijn Tetanus moest herhaald worden, Hep A en B kreeg ik ook, net als Gele Koorts) stonden we weer buiten. Han moest maar één prikje. Hij was voor de andere inentingen al eerder onder handen genomen door de huisarts.
Nu is het woensdag, is mijn linkerarm nog wat stijf en voel ik me behoorlijk grieperig. Alles voor de goed zaak
COURT DATE!!! We kregen deze week ook een mailtje van ROH! Onze Court Date staat gepland op 17 januari. Op diezelfde dag worden we ook in Berlare verwacht voor de reisvoorbereiding.
Hoi hoi! De toewijzingen stromen eindelijk binnen!
Na een hemeltergend lange wachttijd schijnt er eventjes geen einde te komen aan de blije berichten.
Hoeveel gezinnen het goeie nieuws gekregen hebben, weten we niet precies. Niet iedereen deelt dat de wereld mee via de wondere wereld van het internet.
Maar er is sprake van 2 babyjongens en 5 (VIJF!) babymeisjes. Ook een kleuter en een ouder meisje hebben nu al de harten van hun nieuwbakken ouders veroverd.
En wij? Wij staan op 5 voor een klein jongetje. Als we goed geteld hebben tenminste.
Er wordt in de wandelgangen gefluisterd dat er nog toewijzingen op komst zijn. Vijf jongetjes? Het klinkt te mooi om waar te zijn! Maar je weet maar nooit....
En het is nog niet eens onze beurt. Nog lang niet, zelfs!
De toewijzingen zouden voor september zijn. Niet dus. Oktober dan maar. Maar oktober is lang, hé
Deze week worden ze echt verwacht. We hopen vurig een paar plaatsen op te schuiven.
Onze documenten liggen in Ethiopië, dus daar kan het ook al niet aan liggen.
Aangezien kleine broer nog niet direct op komst is, troosten we ons een beetje met prinses Arabella. De pop bij dit prachtige prentenboek kwam vorige week mijn winkel binnen. Ik heb er al veel wachtenden blij mee gemaakt
Hallo allemaal,
