Vlaams minister-president Bourgeois (N-VA) fluit Zwalmse meerderheid terug in het dossier van het schoolgebouw in Nederzwalm

Geert Bourgeois, Vlaams minister-president en Vlaams minister van Onroerend Erfgoed, heeft de voormalige gemeenteschool in Nederzwalm voorlopig beschermd als monument. Dit betekent dat er een openbaar onderzoek dient opgestart. De Vrienden van de Zwalmse dorpen verzetten zich eveneens met alle middelen tegen een afbraak van dit historisch schoolgebouw. “De voormalige jongensschool in Nederzwalm is een bijzonder goed voorbeeld van een traditionele plattelandsschool uit de vroege jaren ’20. Ze herinnert ons aan het rijke verleden en de lange weg van ons onderwijs in Vlaanderen.”, aldus minister-president Geert Bourgeois.

De voormalige gemeentelijke jongensschool in de Schoolstraat in Nederzwalm is in 1921 in opdracht van het gemeentebestuur gebouwd. De nieuwe gebouwen vervingen het bestaande, verouderde schoolcomplex uit 1871. Het schooldomein werd aanzienlijk uitgebreid om het volledig bouwprogramma te kunnen realiseren. Architect Jules Colpaert (1881-1975) tekende een schoolgebouw met drie ruime klassen, een statige onderwijzerswoning, een ommuurde speelplaats met sanitair blok en een overdekte speelplaats. De bouw van een nieuwe, ruimere gemeenteschool was een logisch gevolg van het toenemend aantal leerlingen door de invoering van de leerplicht in 1914. Zowel meisjes als jongens kregen onderwijs tot de leeftijd van veertien jaar. De nieuwe wet schreef bovendien de invoering van een vierde graad voor, waardoor leerlingen tussen twaalf en veertien jaar een betere beroepsvoorbereidende vorming kregen. Hiertoe werden aparte werkklassen ingericht. De nieuwe gemeenteschool in Nederzwalm is een van de eerste gemeentescholen met zo’n aparte werkklas. De schoolsite in de Schoolstraat in Nederzwalm bleef bijna volledig bewaard, inclusief de originele klasinterieurs. Enkel de onderwijzerswoning die op de klassen aansloot werd inmiddels gesloopt.

Procedure

Na de voorlopige bescherming dient  het gemeentebestuur een openbaar onderzoek te organiseren. Op die manier heeft iedereen de kans om opmerkingen of bezwaren kenbaar te maken bij de gemeente. Binnen negen maanden beslist minister-president Geert Bourgeois over een definitieve bescherming.

Zwalmse meerderheid wil afbraak

De gemeente plant inderdaad op die plaats een parking met pick-nick tafels, speeltuig, laadpaal en ondergrondse glasbollen. Dit liet coalitiepartner CD&V Plus enkele weken terug als volgt weten. “De redenering van het gemeentebestuur om op die plaats een parking aan te leggen is gestoeld op de volgende overwegingen: Er is een project dat al jarenlang bezig is, en bijna gerealiseerd is om een pad aan te leggen naar de Neerwelden scheldemeersen om natuur- en recreatiewandelingen mogelijk te maken. Die plaats is het startpunt van die wandelroute. Er komen op middellange termijn in Nederzwalm nog een 40-tal wooneenheden bij, waardoor de druk op de mobiliteit en de parkeergelegenheden nog verder zal toenemen. Als er in de kerk een activiteit als nevenbestemming gepland wordt, is er nu al een parkeer probleem. De verenigingen die nu gebruik maken van het schoolgebouw, krijgen elders onderdak. De gemeente ondersteunt ten volle het initiatief van de Scouts en Chiro om op de sportsite van Munkzwalm een nieuw, aangepast en hedendaags lokaal voor de jeugdbewegingen op te richten. De andere verenigingen kunnen in het nagelnieuwe gemeenschapscentrum op dezelfde site terecht. Hoe sympathiek het ook mag klinken, wij kunnen, vanuit het gemeentebestuur, van Zwalm geen Bokrijk maken. Bij de keuzes die wij als bestuur maken, moeten wij rekening houden met de kostprijs van de gebouwen, het onderhoud, de verwarming, de uitbating en het aantal uren per week dat betalende of niet-betalende gebruikers er gebruik van maken. In overeenstemming met de ‘betonstop’ van de Vlaamse Regering, streeft Zwalm ook naar een verdichting van het ruimtegebruik. Dit betekent: meer wooneenheden op dezelfde oppervlakte. Gemeenschappelijke parkeergelegenheid voorzien is een element dat helpt om de doelstellingen van de betonstop te halen. Door toedoen van allerlei beperkingen in het structuurplan Vlaanderen en Oost-Vlaanderen, is het aantrekken van nieuwe bewoners, en de passende woongelegenheid voorzien, ongeveer de enige manier om Zwalm op termijn leefbaar te houden. Dus alles bij het oude laten is geen optie.”

Krijgt zeker een vervolg!!!!

Zondag gingen de wielervrienden van WTC Ysebaert van start voor hun eerste rit.

Historiek

Onder impuls van Geert Hoefman, Tom Van den Bossche en nog een paar mensen werd er op donderdagavond samen gekomen om een ritje te maken met de fiets. Aangezien de dames de woensdag reden, kozen ze ervoor om donderdag te rijden. Algauw werd dit opgemerkt door nog enkel fietsers. Zij sloten zich mee aan en vormden al een klein groepje. Door het goede weer besloten zij uiteindelijk ook op zondag te rijden. Na een paar uitstappen sprak Geert Hoefman Jean-Pierre Meulenijzer aan om te vragen of hij interesse had om met een volgwagen de rijders te volgen. Jean-Pierre kon geen "nee" zeggen en de zaak was snel beklonken. Nico Vanderhaeghen stelde met veel plezier zijn camionette ter beschikking om te dienen als volgwagen. Iets wat wel praktisch is als je te kampen krijgt met pech. Het is niet echt leuk om naar huis te moeten bellen om te vragen om je in één of ander onbekend dorp te komen halen. Zo begon Jean-Pierre elke donderdag en zondag achter de rijders te volgen met de volgwagen van Nico. Nico liet de volgwagen volledig schilderen met het embleem van de wielerclub en ook binnenin werd er plaats gemaakt om fietsen in te kunnen herstellen. Na een paar maanden gereden te hebben in groep werd er gesproken over het oprichten van een club(je) om in 2015 van start te gaan. Dat werd positief onthaalt. Er werd een lijst opgehangen in café Ysebaert voor de eventueel geïnteresseerden. Uiteindelijk werd de groep uitgebreid tot 18 personen. Zij die kwamen meefietsen toonden veel interesse om zich aan te sluiten bij de club (die nog niet bestond). Na iedere rit kwamen er veel renners nog binnen bij Jurgen en Kelly waar er werd genoten van een heerlijke pint (en een boterhammetje met hesp of kaas of Americain). Zo groeide het ledenbestand zienderogen en algauw werd er door een groepje van 6 mensen bijeen gekomen om het bestuur te vormen en de club officieel op te richten: Nico Vanderhaeghen (voorzitter), Tom Van den Bossche (secretaris), Geert Hoefman (bestuurslid), Jean-Pierre Meulenijzer (Penningmeester), Eric De Sloover (bestuurslid) en Luc Minnaert (bestuurslid). Tom nam het initiatief op zich om uit te kijken naar een mooie outfit voor iedereen. Zo polste hij bij een 4-tal merken, waarbij de keuze uiteindelijk viel op 'Doltcini sportswear'. De kleuren van de club werden vastgesteld op zwart en wit.

Peter en leden

Er werd ook gedacht aan een peter voor de club en deze is niet minder dan Kenny De Ketele. In maart 2015 werd er gestart met een dertigtal leden. Vandaag in 2018 zijn er al meer dan vijftig leden. Zondag ll. werd er gestart met een 42-tal leden.

WTC Ter Linde zal het nieuwe wielertoeristenseizoen 2018 aanvatten in een volledig nieuwe fietsuitrusting. Deze nieuwe kledij werd zondag voorgesteld bij de firma Sadones op het Brakels industrieterrein.

Geschiedenis Ontstaan

In de jaren 70 maalden Etienne Mincke en Marc Verbeurgt op zondagmorgen elk hun kilometers af met de koersfiets. Na hun fietstocht ontmoetten ze elkaar in ‘Café Labrieze’ aan het Lindeplein te Brakel. Iedere zondag kwamen zij daar nog andere fietsliefhebbers tegen en in de tweede helft van 1976 groepeerden zij zich. Meteen was WTC Ter Linde geboren met als voorzitter Etienne Mincke, secretaris Marc Verbeurgt en mecanicien, tevens uitbater met Lieve van het clublokaal, Elly De Geeter. Op het einde van 1976 bestond de club al uit 17 aktieve leden. Evolutie Nadat WTC Ter Linde was opgericht, werd er gezocht naar een sponsor die bereid was een financiële bijdrage te leveren om onder andere de fietskledij te bekostigen. De heer Frans Imbo, zaakvoerder van Imbo keukens uit Brakel, stelde zich meteen kandidaat en in een mum van tijd beschikte ieder lid over een volledig trainingspak met bijbehorende koerstrui. Hieronder zit u de persvoorstelling van de nieuwe uitrusting. Eind jaren ’70 waren er meerdere clubs uit de regio lid van het Verbond van Zuid-Oost Vlaanderen waardoor WTC Ter Linde begin 1979 ook lid werd van dit verbond. Binnen maar ook buiten dit verbond nam Ter Linde ondertussen deel aan verschillende gewestelijke regelmatigheidsproeven, wisselbekerproeven en klassiekers waardoor bij de bestuursleden het idee rijpte om ook zelf zo een jaarlijkse rally in te richten. In mei 1980 was het zover en namen een 300-tal deelnemers de groepsstart aan het lokaal voor een tocht van een 70-tal kilometer. Dit betekende het begin van de Brakelse Lenterit’. Ondertussen was Rudy Van Wijmeersch reeds sedert enkele jaren onze rangen komen vervoegen. Alhoewel Imbo er nog niet aan dacht om met het sponsorschap te kappen, kwam Rudy in 1982 met het voorstel op de proppen om hun naam op onze koerstruien te laten prijken. Met de instemming van de heer Imbo werd de oranje kleur van de kledij ingewisseld voor de blauwe van Bierhandel Georges Van Wijmeersch en Zoon uit Sint-Martens-Lierde. Om de 4 à 5 jaar werd er ons door Bierhandel Van Wijmeersch steeds een nieuwe wieleruitrusting ter beschikking gesteld. Van het oorspronkelijk egaal blauwe tenue werd er in de loop der jaren overgegaan naar meer trendy kledij. De hoofdkleuren werden rood en geel zoals u op onderstaande foto uit 1995 van de nieuwe wieleruitrusting ziet. Ondertussen evolueerde Ter Linde ook en was het in 1992 één van de pioniers om de vertrouwde groepsstarten in te ruilen voor een formule met vrije start. Er werd een gespreid startuur ingevoerd en iedere deelnemer kon volgens eigen tempo in ons heuvelachtig landschap het uitgepijlde parcours afleggen. Dit systeem is ondertussen overal ingeburgerd. Een wielerseizoen bij WTC Ter Linde begint op de eerste zondag van maart en eindigt op de laatste zondag van september. Om de conditie tijdens de overige maanden op peil te houden werd er naar een alternatief gezocht. Begin jaren negentig manifesteerde er zich op wielergebied een nieuw fenomeen : de mountainbike. Eind 1992 sloten Pascal en Kristof Mincke zich aan bij een bevriende mountainbikeclub uit Geraardsbergen. Na het vertellen van hun wedervaren aan de andere leden, voelden sommigen zich geroepen om ook hun geluk in deze discipline te beproeven. In april 1996 reden enkele leden de BLOSO mountaibikeroutes in Brakel in. Dit viel zo in de smaak dat wij in het najaar overgingen tot het inrichten van onze eigen ‘Tocht der Flandriens’. Deze organisatie was met haar 358 deelnemers meteen een schot in de roos en wordt nog jaarlijks georganiseerd onder de naam ‘Flandrienrit’. Na 16 jaar sponsorschap van de heer Van Wijmeersch werd in 1998 de fakkel doorgegeven aan de firma Algemene Bouwwerken Sadones te Brakel. De rode huiskleur van de firma Sadones die ook de hoofdkleur van de truien vormt werd al snel een begrip in fietsmiddens. De firma Sadones zorgt dan ook op regelmatige basis voor nieuwe uitrustingen.  Tussen 2003 en 2008 werd de oppervlakte zelfs uitzonderlijk gedeeld met een tweede hoofdsponsor, de firma Buydens (dak- en zinkwerken) zoals u op onderstaande foto ziet. In 1999 werd de club opgesplitst in 2 categorieën: de Elite en de Masters. Begin 2001 aangevuld met de categorie mountainbike. Ook de ‘Brakelse Lenterit’ werd in 2003 opgesplitst in een mountainbike en een cyclo gedeelte toen Ter Linde organisator werd in het regelmatigheidscriterium ‘Trofee de Beiaard’ (of ‘Ronde van de Denderstreek’ zoals dit criterium toen nog heette). Doorheen de jaren groeide Ter Linde uit tot een zeer gewaardeerde organisator binnen de Trofee de Beiaard met twee gevarieerde en kwaliteitsvolle organisaties die bijna 2000 fietsliefhebbers naar Opbrakel lokken. Dat we ondertussen regelmatig prijzen wegkapen in onze clubcategorie binnen dit regelmatigheidscriterium is natuurlijk een leuke bonus. Ondertussen bleef de tijd natuurlijk niet stilstaan voor de trouwe bestuursleden zodat in 2014 voorzitter Etienne Mincke en schatbewaarder André Labie hun functie voor opvolging openstelden. Bij Etienne was dit zelfs na 38 jaar ononderbroken voorzitterschap terwijl ook André een lid van het eerste uur is. Om het groeiend aantal taken die het in goeie banen leiden van een wielertoeristenclub met zich meebrengt het hoofd te bieden, werd voor het eerst de functie van ondervoorzitter toegevoegd. Na de nodige stemrondes blijkt trouwens dat enkele appels binnen het nieuwe bestuur niet ver van de boom zijn gevallen. .

Het heden Ondertussen zijn we dik 40 jaar verder en is Ter Linde nog steeds very alive en very much kicking! Dat deze termen geen holle woorden zijn, bewijzen onze succesvolle jaarlijkse organisaties: de Lenterit en de Flandrienrit. In totaal zijn van beiden samen zelfs al meer dan zestig edities georganiseerd. Ter Linde kan rekenen op een stabiele basis voor de wekelijkse ritten vanuit het vertrouwde clublokaal café Labrieze met een paar vaste volgwagens en de vaste kledijsponsor de firma Sadones die ons voor het fietsseizoen 2018 voor de vierde maal reeds een nieuwe fietsuitrusting bezorgd heeft. De rode Sadones truien van Ter Linde zijn ondertussen een begrip in de ruime regio maar worden de voorbije jaren ook in het buitenland steeds vaker opgemerkt. De voorbije jaren reden namelijk leden van de elite groep ondermeer in Frankrijk, Italië, Spanje, Oostenrijk en Zwitserland vele bekende en minder bekende cols naar boven in marathontochten met klinkende namen zoals: Dolomietenmarathon, La Canibale, Grandfondo Pantani, Tansalp mountainbiketocht... Tijdens deze uitstappen werden ondermeer kleppers als Stelvio, Mortirolo, Passo di Giau, Mont-Ventoux, Alpe-D'Huez, Col de la Bonette, Col de La Croix de Fer, Col du Glandon... bedwongen. Als voorbereiding op deze monsterritten gaat een delegatie zelfs op stage naar Calpe. Al blijft plezier ook tijdens de zwaardere ritten en uitstappen voorop staan. Maar ook degenen die in België blijven vervelen zich niet want behalve de wekelijkse ritten biedt Ter Linde regelmatig iets meer aan zoals: • Deelnames aan valiezen koersen, spel zonder grenzen te Brakel (alle edities zelfs), Brakel dorp van de Ronde, de kerstmarkt, de 6-uren karting... • Afvaardigingen op koersen op rollen voor het goede doel • Familieuitstappen naar Monschau (Duitsland), Beekse Bergen (Nederland), Grotten van Han, Bobbejaanland, Noordzee, Brouwerij Rodenbach, Dagblad Het Volk, Bellewaerde, Watervallen van Coo, Brouwerij Hoegaarden, Abdij Maredsous... • De verrassings- en/of themarit om het seizoen af te sluiten • Een eigen clubblad Demarreurke • Een spetterend kampioenenfeest dat steeds tot in de hééél vroege uurtjes duurt En nog zoveel meer!

Bestuur Het bestuur bestaat uit vz Pascal Mincke, ondervoorzitter: Peter Hietbrink, secretaris: Kristof Mincke en schatbewaarder: David Vancauwenberge