Dat de weekends van Zvc Portas elk jaar opnieuw een vaste stek krijgen in één of ander blaadje of website, mag allang niet meer verwonderen....
Dat af en toe een "secound opinion" wordt ingebracht, dat verrast nu en dan...
Hieronder vindt u het resuktaat van 2 tevreden weekendgangers:
Dierbare Portasci,
Traditiegetrouw
probeer ik daags na het al even traditionele Portasweekend mijn eigen verslagje
neer te pennen.
De
werkomstandigheden hadden er dit keer voor gezorgd dat ik vermoeid en zonder
veel voorbereiding aan de start kwam van wat een jaarlijks hoogtepunt moest
worden.
Het water en
de schitterende omgeving van Péronnes, nooit van gehoord en in vogelvlucht
verdomme maar 29 kms van Ronse verwijderd, zorgden onmiddellijk voor de nodige
rust. Het zalige weertje en het welkomstaperitief deden de rest.
Het musicalkwisje was
voor elk wat wils en zal vooral Barbara bij blijven. Mooi zo. 99 Luftballons.
Tears in heaven.
De
ontgoocheling dat mijn volledig uitgeschreven thesis over het parcours, het
verblijf en de activiteiten tijdens dit weekend, slechts één kaartje opgeleverd
had (en ons uiteindelijk de overwinning kostte) werd weggewerkt door het
schitterende optreden van Mega-Joske, Toby, en Conny-Mindy en weggespoeld door
een heerlijk Duvelke.
Een vrij vroege en weinig gestoorde nachtrust -- ik heb mij leren
afschermen van de capriolen van onzen Dany (Hoe komt hij toch aan die hoge
telefoonrekening?) -- zorgde ervoor dat voor het eerst in vele jaren de morning
after echt doenbaar was. Het organiserend kwartet had ook dit jaar aan mijn
wensen voldaan. Man, man, een geocachken! Gelukkig zat mijn trekking-GPS nog in
de wagen en kon ik mijn lusten botvieren op Fab...., euhh op het kompas, de
waypoints, de oosterlengtes en noorderbreedtes....
Met Stefaan, Eric en een over-enthousiaste
Fabien in het team hadden we enkel wat (terechte) moeite met het eerste
waypoint. Ik moest mijn gadget nog ontdekken en de kaart, nou ja, het kerkhof
lag aan de verkeerde kant van de weg. Fabien trok ondertussen terug richting
Ronse, maar besefte gelukkig tijdig het zinloze van haar ontsnappingspoging. We
rijgden de waypoints aan elkaar en vonden al snel een subliem picnic-plaatske.
Vlak voor de kalkovens aan de oevers tegenover het kerkje van Vaulx, met zicht
op het kasteel van de Princes de Ligne. Magisch. Deze kalkovens werden
gerestaureerd en ondertussen vinden er tentoonstellingen en concerten in plaats.
Daar kan onze Joris nog een puntje aan zuigen.
Fabien genoot ondertussen OP HAAR VERJAARDAG
zienderogen van de charmes van 3 gentlemen, en probeerde voor ons een
scheepslift te versieren -- of heet bootstop anders?
Met het target op slechts 600 meter zouden we
dit varkentje snel wassen. Echter deze nieuwe kalkovens bleken een oord van
verderf: blikjes, flesjes, heroïnespuitjes, vuilzakken, isomo maakten er een
echte vuilnisbelt van. Daartussen moest ergens onze schat liggen. De gps gaf het
op tussen de bomen en de ruïnes en we probeerden op basis van de hints de hele
site te onderzoeken. Fabien zag hier al snel de nutteloosheid der dingen van in
en vulde haar tijd met aangename dromen, wellicht van 3 gentlemen in sixpack en
met gespierde torso...
Op basis van de kaart probeerden we de schat opnieuw te situeren. We
hadden er wellicht al opgestaan, maar eindelijk was het GOTCHA!!! Dit is de kick
van het geocachen! Nu was het onze beurt om Yves en Marc voor de gek te houden.
We zouden doen alsof de vijfde ster verloren was! De valstrik was geslaagd, al
was daar ene Nathalie die nooit geloofde dat haar schatje voortijdig zou
opgegeven hebben ...
Het avondfeest was een 'voltreffer'. Nathalie ontplofte met een shock,
maar gelukkig zonder veel erg, bleek achteraf. Stefan zorgde in zijn gekende
stijl voor waterpret. Kortom, iedereen toonde zich van zijn beste zijde! Wie
durfde er ooit aan twijfelen dat Portas de 5 sterren zou
halen??????
Een
nieuwe, nooit geziene, vrij rustige nacht leidde ons naar de zondagochtend, waar
onze jongst gehuwde een romantische stunt probeerde uit te halen met een kadobon
voor een zak cement bij Baticentre! Nou...
De wandeling door het natuurgebied in de
buurt van Peronnes was een welgekomen afwisseling en 's middags werd onze
fysica-kennis op de proef gesteld in het Sluiscomplex van Péronnes. Tussendoor
legden we de basis voor een leven na ZVC Portas: CPC Portas. Het Chinees
Poepersclubke van Portas!
Mont-Saint-Aubert tenslotte bezorgde onze kids nog een mooie afsluiter,
voor de volwassenen werd het nog een picnicpintje met zicht op Frankrijk. Mooi.
Daarna werden we verscheurd tussen moederdagbezoeken / feesten met KSK / nog een
pintje drinken met de organisatoren / Oscar gaan ophalen / .... Spijtig, maar
dat zal nu eenmaal altijd het lot zijn van de afsluitende zondagnamiddag.
Kortom, het weekend
bezorgde mij 'my cup of tea' : vrienden, een beetje rust, dropping, speurtocht,
lekker eten, lekker drinken, ontspanning...'.
Yves, Sinda, Marc en Patse, hartelijk dank
daarvoor
Wat dachten jullie dat ik vandaag gedaan heb? Jawel, een
geocachken in het muziekbos!
Ouwe, getrouwe pennenlikker,
Dirk
en nog:
De eerste keer vergeet
je nooit
Het
s-portas-gevoel is bij ons ook doorgedrongen na een formidabel weekend
niettegenstaande de valiezen holderdebolder (comme dhabitude
) in elkaar
gepropt werden en we vol vraagtekens vertrokken.
Prachtige
omgeving, mooie ontvangst en heerlijk aperitief terwijl we wachtten op de
fietsers. Goed zo jongens!
Onze
gastheren: Lieven en Mieke maakten indruk: het gebouw netjes; héééééééél veel
stapelbedden met porper beddengoed, heerlijke maaltijd en we voelden dat het
goed was.
Yves
houdt vast stembandknobbels over aan de eerste kwisavond (jaja, volgend jaar
die head-set meenemen..). Het laaiend enthousiasme van de verschillende
ploegen - de moeilijke en gemakkeijker
moeilijke vragen, de optredens waar verliefde blikken heen en weer flitsten (99
luftballons..), de borsten uit de veel te kleine BHs die uit hun voegen
barstten, tennissers die niet weten dat er uit een badmintonracket geen
gitaarmuziek kàn komen, piraten die het onderste uit de kan haalden om toch maar
te scoren (niet dus..) en Mega Mindy(ik hou mijn hart vast voor die bevalling;
zag er niet te gezond uit) die in alle eevoud de titel wegkaapte waren de
aanleiding voor bier, bier en nog eens bier. Trol (brol), Duvel, wittekes,
wijn, alles moest eraan geloven. (Onze pubers hielden zich wijselijk op de
achtergrond en genoten op hun manier
flinke kindjes!)
De
nachtrust werd met de de nog nodige animo ingezet, zowel in de meisjes- (ik
wist niets af van Sinda haar zevenkous-gehalte hihi) als in de jongenskamer.
(Danny met zijn telefonitis..)
De
verwrongen gezichten bij het ochtendgloren en de veel te weinig uren slaap
konden niemand verhinderen om alles op alles te zetten om een 5-sterren ploeg
te worden. Stefaan ging op zoek naar een ploegske die zich even wou in de
outfit van portas showen, Sylvie mocht
een knalbarbecue verzorgen, Joris
kreeg de opdracht van vlot tot vlot te sjotten, Helga creëerde een wolk van een
bloementapijt en Dirk werd met een openbaring voor mezelf belast: de geo-cache.
De
puike organisatie (zelfs een ijsfrakske voor ons aperitiefke) zorgde alweer
voor prachtige momenten die 1 voor 1 door onze cameraman werden vastgelegd.
Zouden we het halen
?
En
attendent worden enkelen onder ons ingeleid in het Chinees poepen. Het moet
gezegd: alweer hilarische momenten. JOOOOOOOOOH (de eerste keer dat ik won
).
Ondertussen klonken edele gezangen in de gangen (oh my God..) ter voorbereiding
van het Portaslied.
Met
veel geluk en wat ongeluk (ai ai Nathalie) kregen we amuse-geulekes met kroet,
aanschouwden we een prachtig bloementapijt en geurde het naar een heerlijke
maaltijd.
Sfeerbeelden
alom en tranen met tuiten toen Stefaan vol opluchting in zijn kano zat maar
binnen de 2 seconden kopje onder ging. Zijn gezicht leek een beetje op dat van
Yves en Marc toen ze dankzij hun tips, bij de vondst van de cache vaststelden
dat de autosleutel van Dirk al in de schatkist stak en ze dus om de tuin werden
geleid
De 5
sterren zijn binnen!!!!!!!
Bier en
bier, te weinig slaap, halloweengezichten de volgende ochtend en nog een mooi programma
voor de boeg: een rivierwandleing waar reigernesten
deel van uitmaken, nog een poepke bij het aperitief (Chinees hé), spaghetti,
opkuis en een inleiding in de wereld van de fysica met het bezoek aan de Sluis.
Wat
daarna nog gebeurd is (de laatste loodjes bier, bier en bier
?) laten we aan
jullie over.
We
voelden dat het goed was!
Bedankt
organisatoren,
Bedankt
deelnemers die we nog niet kenden en nu wel, en hoe! (van mijn schoonbroer wist
ik al dat hij niet ophoudt met zeveren
)
Bedankt
portas!
JOOOOOOOOOOOH
Fabien
en Joris
|
