Het was een veeg teken: om 2 na 5 stond Zvc Portas met slechts 4 man op het veld!

Weliswaar maakten Joris en Wim VH nog hun opwachting maar ook de bezetting voorspelde weinig goeds. Stef was immers zeker van zijn ploeg tot onze gastspeler Bart het één uur voor de wedstrijd liet afweten. Marc zag het niet echt zitten en hield het bij coachen, want kwam rechtstreeks van ‘zijn werk in den Basket’ (Den tap van Marc was ooit een Flash-titel!!). Voor het eerst in lange tijd speelden we met zijn zessen…

Eric kwam terug uit blessure, maar mocht al na 15 minuten alle reserves uit de kas halen: Yves kreeg een oplawaai van een ‘kiekensbil’ en Eric was er aan voor de moeite: hij mocht opdraven voor (bijna) de rest van de match. Het gevolg dààrvan was dat Joris alleen als voorspeler kwam te staan en dat zal Wim dan weer geweten hebben: Dirk en Eric wilden Joris in deze zware taak maar al te graag bijstaan en maakten dan ook de meeste goals voor Portas. Achteraan mocht Wim het daardoor vaak alleen opknappen…  Die ene keer dat hij toch mee vooran het spel wilde bepalen schoot zowaar zijn enkel uit de kom!!

En de Beloften wisten het! Ze waren al lang uit op sportieve revanche en grepen hun kans. Temeer daar wij met onze vierde (of vijfde?) keeper speelden.  Stef deed zijn best -want die jonge gasten schoten op doel als een machinegeweer- en verontschuldigde zich na afloop voor de 9 doelpunten die bij toestond. De zalvende woorden van Joris (“ Aan die éne kon je echt niets doen !! ”) maakten de pil slikbaar…. Wat humor al niet vermag...

Maar ook wij schoten geregeld op doel, zij het tot 5 keer toe op paal en deklat… Als die hadden…. En als dat…. Hoe het ook zij: we verloren de wedstrijd uiteindelijk met 7-9. 

De Beloften speelden goed… Maar we geven het hen nu al op een blaadje: onze Dirk in trefzekerder doen, geen gekwetsten, 7 spelers, en als onze eerste keeper niet naar de koers moet kijken…, en als …, en als…, dan nemen we vast en zeker (sportieve) weerwraak !  

Groeten, Yves