In mijn opleiding tot coach, opvolger van ons aller René, wou ik voor mezelf eens de match Portas – Clochardkies analyseren. Toen de voorzitter merkte dat ik een papierke bijhad, schoof hij het verslag in mijn pen!

Ik repliceerde nog: jamaar, ik ga op zere tenen trappen. Geen nood, zei de voorzitter, deze ploeg is mentaal ijzersterk!

De match zelf, daar zag ik niets van, ik zat immers streepjes te trekken. Ik liet mij door coach Marc vertellen, dat de einduitslag 10-6 was in ons voordeel. Dat we 2 tegengoals kregen door DF, dekkingsfouten, en 4 door balverlies.

Guido was Guido niet, te zenuwachtig om zijn vorige prestatie te evenaren. Bewijs : 2 tegengoals door balverlies.

Jan was alomtegenwoordig, getuige de cijfers. Hij haalt de meeste streepjes, zij het niet altijd in de beste kolom. Wat meer eenvoud in zijn spel en het wordt een hele grote!

Wim Ve verdedigt beresterk, maar heeft nog te weinig Portas-automatismen.

Stef zwoegde om het spel van de tegenstander te breken, creëerde voor zichzelf enkele kansen en trof de deklat.

Yves was in goede doen en en recupereerde heel veel ballen. Dat een voorspeler ook balverlies lijdt is de logica zelve.

Bart verving de gekwetste koning van de assists op sublieme wijze, maar blijkt voor een voorspeler toch maar weinig ballen te recupereren.

Wim Vdh was zeer goed bezig, verloor omzeggens geen bal, creëerde gevaar en was doeltreffend, maar waar bleven zijn assists? Hij zat trouwens veel op de bank, toen bleek dat zijn score goed was!!

De ploeganalyse: ons spel bleef lang ondermaats. De cijfers liegen er niet om. We kwamen er moeilijk uit. Het meeste balverlies werd in de verdediging geleden, omdat onze voorlinie niet aanspeelbaar was?, omdat onze verdedigers het zichzelf te moeilijk maakten?, omdat de tegenstander goed verdedigde?. Een tegenstander van dat zwakke fysieke kaliber moet je uitspelen door eenvoudig de bal rond te tikken en hen te laten lopen. En niet proberen te forceren. Kijk maar naar onze tweede helft.

De cijfers dan maar: