|
Heel typerend aan het Portasgebeuren is het innoverende. Inderdaad zoals ze aanstaande zaterdag de rit van de gouverneur hebben in Zulte, werd gisteren in Portascikringen de rit van de voorzitter boven het doopvont gehouden.
Naar aanleiding van de RvV voor wielertoeristen en vertrekkende vanuit de afdeling wielrennen van Portas ( WTC Portas) met als hoofdanimator ene genaamde Philippo, werd maanden geleden onze sympatieke voorzitter bij manier van spreken " zijn hoofd zot gemaakt".Stefan zou inderdaad, weliswaar onder begeleiding van de harde WTC Portas kern, de 75km rijden.Eigen aan onze voorzitter ging de voorbije maanden zijn motivatie met veel vallen en opstaan. Dit vertaalde zich in "ja-neen" situaties nochtans meer eigen aan vrouwen dan aan mannen. Vandaar last-minute afzeggingen voor trainingsritten, twijfels,liever fietsen met ene genaamde Isabelle dan met ons enz.......Het was inderdaad niet altijd gemakkelijk voor mentor Philippo. Maar einde goed alles goed, enkele beslissende positieve testen op de Vlaamse heuvels gaven de doorslag( misschien waren het ook wel de Westvleterens door Philippo in een vlaag van paniek en met behulp van Nico op het menu gezet van de receptie achteraf) en zaterdag 4 april verzamelden 9 enthousiastelingen ten huize Verhellen. Ook dit onderdeel van het gebeuren en organisatie van het vervoer van de fietsen ging typerend aan Portas gepaard met de nodige hoeveelheid e-mails.
Met de nodige morele steun vanuit de ZVC Portas kern ( kampioenengroet van de Avelgemse Adelaar, een vergelijking baseball RvVfietsen die, mijn inziens, niet opgaat, de foto van een weekend/RvV helling, de raad van naar ons lichaam te luisteren desondanks het feit dat ons lichaam al lang naar ons niet meer luistert) zetten 8 flandriens en 1 flandrienne koers Meerbeke. De sfeer zat er tijdes de auto/camionette rit al vroeg in of was het misschien een opkomende nervositeit?Onze voorzitter wisselde inderdaad een gedurig tateren af met enkel momenten van ingehouden concentratie. Desondanks de drukte vonden onze voertuigen een veilig onderkomen in het doodlopende "Portas"straatje. Even was er paniek toen bij het uitladen een enorme blaas ontdekt werd op de mtbband van Fabien. Joris trok wit van schrik waarschijnlijk meer voor Fabiens reactie of waren het toch de resten van een verkoudheid dewelke zijn deelname vooraf twijfelachtig maakten.Uiteindelijk verloren we relatief weinig tijd door het nog moeten inschrijven van Joris en Fabien.
De eerste kms werden wij vooral gedreven door onze RODE RIDDER:?: ( het verhaal van de rode lap en de stier).Een koppositie die onze schepen achteraf nooit meer zou kunnen waarmaken geremd waarschijnlijk door het advies van enkele Portasci om zijn outfit te laten aftrekken naar oranje of was het de raad zijn fiets achter te laten op het rond punt van Brakel en daar te verwisselen voor een modernere versie.
Enfin de betrokkenheid van de Portasleden bleek heel groot te zijn daar ondanks de grote verschillen in getraindheid, intrinsiek talent, klasse, ...... iedereen in mekaars buurt bleef desondanks de zware natuurlijke obstakels die wij onderweg voorgeschoteld kregen: niet in het minst kasseien ( vandaar het regelmatig scheefzakken van onze voorzitter zijn dubbele beglazing), hellingen, enz.
Een penale boete hing ons eveneens boven het hoofd. De plasdrang van onze voorzitter:evil: was daarvan de aanleiding. In volle drukte ( wisselplaats 75/140 km)vond "président" het nodig een plaspauze in te lassen achterna gezeten door vaste begeleider Nico, een heel fijn pincetje in de hand, voor het geval hij iets moest helpen vasthouden.
Na een taktisch manoeuver van begeleider Nico, op wiens advies onze voorzitter aan de voet van ten Bosse vlug enkele 100en meters "steelde", kwamen de eerste tekenen van aftakeling onder vorm van krampen. Het kan natuurlijk het geweten zijn dat hem parten speelde of was het toch het underdogspelletje dat kwam bovendrijven. De meningen zijn hierover verdeeld, feit is dat de coachingcapaciteiten ( zoals we van hem gewoon zijn in Boeckhaege met Sylvie) van Nico maakten hier het verschil en "président zette dapper door.
Flexibel als we zijn gooiden begeleiders Philippo, Nico en ondergetekende vlug het roer om en pasten we vliegensvlug een nieuwe strategie toe om onze Stefan veilig over de meet te krijgen.Ondertussen stoomde locomotief Patrick rustig door alsof het peanuts was, nauw in het oog gehouden zoals het later zou blijken door Yves. Zelfs Michel verloor er tijdens de toch wel niet geringe inspanning zijn eeuwige smile niet bij.Het was natuurlijk ook het aanschouwen van de aerodynamische houding van onze voorzitter op de fiets die een glimlach uitlokte.Ontluikend was ook het besef dat Fabien niets maar dan ook niets voor zich uit kan zien en zeker geen andere fietsers.
Niets staat stil en zo kwamen we toch wel met enige angst in het hart aan de voet van het grootste obstakel van de dag: de Muur.Président zijn bril zakte van pure "antratie" steeds verder weg op zijn neus, zijn zwarte collants stevig wapperend in de wind.In momenten als deze staan we versteld van de kracht van het verbale.Al of niet met opkomende krampen( dit blijft een eeuwige controverse) werd onze voorzitter op zijn kanariegeel ros letterlijk de Muur op geroepen ( wist niet dat ik zoveel natuurlijke autoriteit had) om onder applaus van de andere Portasci de Kapelberg boven te komen.Nu nog de Bosberg.
De logica gebied ons van te veronderstellen dat wie de Muur boven kan ook de Bosberg aankan. Echter niet zonder onze Stefan gerekend.Natuurlijk zijn we al het een en het ander onlogische van hem gewoon ( rf. zijn keepersexploten,verslaggeving op zaterdagnamiddag) maar toch. Na amper 20 meter op de Bosberg wou hij inderdaad de pijp aan maarten geven. Deze maal niet zonder de waard gerekend, dewelke hem door een professionele kinégreep de nodige steun gaf tot de top vandeze laatste helling. Of er nu getrokken of geduwd werd laten we in het midden. Het belangrijkste is dat de top bereikt werd zonder voet aan de grond te zetten en dat de eindstreep in Meerbeke voor het grijpen lag.
Die laatste kilometers werden door onze snelrijders Yves en Patrick nog eens aangewend om hun duivels te ontbinden zelfs tot ontsteltenis van meerdere niet-Portas deelnemers.
Het overschrijden van de meest klassieke aller eindstrepen was MAGIC en lokte bij de 9 flandriens/portasci de nodige emoties en positieve gevoelens los en niet in het minst: ONZE VOORZITTER:-D HEEFT HET GEHAALD!!!!!!
Zelfs het jeanettegevoel bij 3 onder ons ebte plots weg.
De nieuwe ervaring van kop doen bij ondergetekende maakte het feest enkel maar compleet.
Eens terug werden wij door Nico en Sylvie in hun snackbar uitvoerig getrakteerd op de lekkerste rode (vanwaar terug dat woord?) spaghetti ooit en maakte Philippo meer dan zijn beloften waar door de Westvleeteren uitvoerig te laten vloeien.
Vermits de after-party toch iets langer heeft geduurd dan het sporten zelf, een reputatie Portaswaardig, laat ik aan een derde de eer die uitspattingen uitvoerig te beschrijven. De anekdotes waren zo veelvuldig dat niet eerder dan 17 u. de Boeckhage werd verlaten en na een koffietussenstop bij ondergetekende werd de avond heel gezellig afgesloten ten huize Yves en Sinda met de nodige natjes en droogjes( ja inderdaad de bak Westvleeeeeeteren was nog niet leeg).Joris de afleveringstermijn voor 3 fietsen is toch wel heel lang.
Een voldane wieltjeszuiger
Wim Verhellen
|
