Verdoeme, ik had het kunnen weten. Een reeks tips had ons naar het Noorden van Gent gebracht. Ergens tussen Lokeren en Dendermonde. Een laatste inval, de stokpaardjes ... 't Ros Beiaard ... 70 kilometer. Yes Dendermonde!
Even gegoogeld : groepsverblijven Dendermonde. Ja probeer maar eens....
En je komt terecht bij de Boskabanne! De houten kabanne had echter geen enkel verband met de getoonde foto's, de ijzeren kooi, de gang, het parasollekesterras...
En bovendien had Jean-Marc een print van fietsnet.be. Knooppunt 24 knal in Lokeren. Verwarring op de spits gedreven.
We moeten dit blijven doen, zand in de ogen strooien...
 Een BR , beruchte Ronsenaar, wachtte ons op boven de Kruissens en reikte een enveloppe aan met de volgende knooppunten van onze route. Durfden noch Eric, noch Wim het aan om deze helletocht met ons aan te vangen?Zelfs Chris was er, verrassing, want herinneringen aan vorige fietstochten leerden ons dat Chris eerder geschikt is voor een ligfiets!Kwart na vijf konden de fietsers vertrekken, uitgezwaaid door Fabien, Conny, Josefien en den Daniel! 70 kilometer voor de boeg aan 25 per uur kon tellen...We gingen amper vooruit de Hoogberg.... naar beneden. De noorderwind sneerde. Was dit een heruitgave van Gent-Wevelgem? We leerden alvast in waaiers rijden. De knooppunten verrasten ons toen we plots de Scheldebrug (Liefmans) over moesten naar de stuurboordzijde. Had de organisatie ons dit al voor gedaan? Die kaai ligt er barslecht bij! Dany schakelde als een volleerde Sven Nys en trok zijn dérailleur met brute kracht aan flarden. Eerste flandrien moest er aan geloven. Die andere flandrien, de kei van Kaster, had zijn kat gestuurd, nog helemaal depressief na zijn vorige afgang richting Retranchement, is hij in een latere fase aan de drugs en de alcohol geraakt, en kreeg hij zijn sportief bestaan nooit meer op de rails. Chocomelkskes? Baileys in een Inexfleske ja!We zetten een derny op kop tegen de wind en als volleerde pistiers ging een deel van de groep achter ons brommerke rijden. Het plan mislukte en we bleven op een gemiddelde van 26 km/h rondrijden. De ploegentijdrit had meer succes en al ras bereikten we de brug van Nederzwalm waar we de Schelde verlieten. De bochtenrijke wegen van de golvende Zwalmstreek werden ons voor de wielen geschoven tot we Melsen bereikten. Intussen had Stefan een bocht gemist en was rechtdoor gegaan, het vers geduvelde land van de boer binnen. Hier kroop het eerste foutje in het scenario van onze organisatoren. Ofwel zaten wij voor op ons tijdsschema ofwel was de boer 5 minuten te laat, maar Stefan was nog maar net op de been, of de boer stortte zijn aal op de plaats van de val. O ironie van het noodlot. Toen begon de hel. Hier kon Parijs-Roubaix zelfs niet aan tippen. De ene kei , na de andere kassei en een volgende put verrasten ons 15 km lang. Verdomme Wim! Onze gemiddelde snelheid daalde ver beneden de 20 km per uur, want we mochten niet lek rijden.... wat natuurlijk toch gebeurde. Stefan werd uit de shit, euh, nee nood geholpen door zijn mekaniekers Yves en Jean-Marc. Intussen bekeken we het plannetje opnieuw. 18u. Moesten we nu nog naar Lokeren???? Plots werd de ontdekking gedaan dat Laarne ook een knooppunt 24 had en Laarne had ook een slot. Een snelle eindspurt met 6 volwassen mannen die de weg vroegen aan een jonge deerne (goed he, dames!) bracht ons aan het kasteel van Laarne, een laatste veldweg later stond Eric ons op te wachten aan de oprit van de Boskabanne. Mijn eerste 55 fietskilometers van het jaar zaten er op. Puur op suikers, niets op conditie. De goesting keerde terug.
Een uit zijn verband gerukt Kasteelbiertje uit Ingelmunster werd ons onthaal. Of was slot ... kasteel de link?Een rustige gezellige avond met apero-time (stilaan een vast onderdeel van alle Portasweekends), een barbecue (stilaan een vast ....) en een zangstonde met Dany's schippersklavier rond het kampvuur (stilaan .... ). Wij danken alle Portasci voor de warmte die hun houtblokken ons gegeven hadden. En ik die dacht (en hoopte fout te zijn) dat we daaruit een paardenkop gingen moeten kappen !Het werd fris en slapenstijd. Ik had de kamer van Dany geloot en vreesde... maar hoorde zelfs niet dat hij kwam slapen. Brave Dany.
De ochtend daarop was onze jaarlijkse haan weer van de partij. Vernieuwend voor dit weekend en mag voor mijn part gerust een traditie worden, dan moeten we geen kleren meer meenemen : de uitdeling van de fleeces! Great, niet opzichtig en bruikbaar voor alle soorten activiteiten. Merciekes Barbara.
We zouden naar Gent trekken, alwaar ik vaststelde dat zaterdag een bankholiday was en de bankparking dus niet toegankelijk was. Kleren die vuil mochten worden, deo, zweet???? We stapten het Belfort binnen en onze Gentse stadsmedewerker wist ons te zeggen dat de oudste schermclub van België hier gevestigd was. Heel leuke ervaring die initiatie. Maître a dit marché, rompé, bonne avant, bonne arrière, fendez-vous ... Toppie.
Ook het picnicje in het parkje voor de markthal in hartje Gent was top. De mokkabon, de moochiebar en Pierino genoten van deze extra toeristen. Normaal passeer ik hier in kostuum, jaloers neerkijkend op de neergevlooide studenten en toeristen. Nu was het even andersom.
We moesten, of all places, deze mooie stad verlaten voor een bezoek aan Wetteren, wilde men ons een thuisgevoel bezorgen?Arsène Goedertier en Deedee verzorgden het onthaal voor een queeste naar het verdwenen paneel, de rechtvaardige rechters. Een chevrolet, Louis Bruguet, Parijs 1934 vervolledigden het verhaal. Nadat we Lam Gods schotelwater en lekkere vlaai geproefd hadden, andere teams op kerkhoven en in stadhuizen op een dwaalspoor gezet hadden en de weg van de minste inspanning afgelegd hadden, mocht ons team in de Kerk op zoek naar het paneel.
Onder het Laatste avondmaal, in de middelste beuk (fagus), onder St-Gertrudis, en achter 2 scharnieren in een donkere ruimte.... vonden we ..... een foto van een andere zoektocht die ons al weer naar andere foto's in de kerk leidde en zo de kerk uit naar het stadhuis, waar we opnieuw andere tips vonden en de laptops van alle ambtenaren, geboortelijsten, administratieve documenten.... maar geen paneel.
Een ander team had verder gezocht achter de foto (letterlijk) en gevonden. Well done.
We genoten van Omerkes, Duvelkes en ........... chocomelkskes op het terras van het dorpscafé van Wetteren. Het tweede rondje was er iets teveel aan, niet voor den alcohol, want nu werden er zelfs zakken chips en repen chocola besteld. O Portas wer best du bleben?
Maar voor de kou. Wie een verkoudheid opgedaan heeft, dankt die aan dit tweede rondje.
Terug naar Groenstraat Laarne, geen Boskabanne te vinden. Bleek het Groenstraat Wetteren te zijn, waar we te laat aankwamen en de spaghetti al te dampen stond. Lekker, vooral die speciaal door Chris voor Wim bereid. Een kenner, die Chris!
Op het moment dat de meesten dachten, de dag zit erop, werden we naar de kelder gehaald voor de supersnelle kwis!
Geen verbeterwerk: onderwijsefficiëntie! Giscorrectie: onderwijssarcasme!
Een leuk kwisje met een paar toppers als Barbara, Tistje en Bram toonden zich van hun beste zijde. Nathalie en ikzelf gingen de strijd aan in de culinaire ronde. De strijd eindigde in een mooie overwinning van het team Bram. Iedereen blij dat de activiteit intens, leuk, verrassend was en plots werd het even on-portas. Te wijten aan de opkomst van alles wat i is? (iPad, iPhone). Te wijten aan onze leeftijd? Te wijten aan een drukke agenda? Een groot deel van de groep was om 23u al naar de bedstee. Vreemd. Misschien moeten we in alle komende weekends een pampermoment voorzien, waarbij iedereen vroeg de bedstee kan opzoeken om wat extra-energie op te doen? Met een achttal bleven we over voor een rondje chinees poepen. Sinds Péronnes en Joris'komst, ook een jaarlijkse traditie geworden. Wie schrijft, die blijft, bevestigde Joris het spreekwoord.
Toen ik wat later ging slapen, hoorde ik niemand snurken. Dat bleef zo, toen ook ik sliep.
Op Paaszondag werden we gewekt door onze bospoepende paashazen. De kinderen werden het bos in gestuurd na de eierworp en ondertussen bevredigden de konijnen (met staart van voor) onze vrouwen EN mannen, allez ze sprongen toch op elke slapende deerne.
Fantastisch ontbijt. Dany scherp zetten voor 11 mei!
Arsène Goederbier verscheen ten tonele met ceedee en deed een verschrikkelijke aankondiging dat het paneel opnieuw verdwenen was. Goede truc om de youngsters van Portas even zoet te houden!
Op zondagvoormiddag deden we een mooie Fiertelheksenwandeling en genoten van lekkere Filliers. Met een zak snoep ik de hand voelde ik mij net de rattenvanger van Hameln met een horde kids achter mij aan. Gelukkig wisten sommige volwassenen toen nog niet wat in Helga's karretje zat.
Wim Vdh bleef intussen als een goede huisvader thuis om vaat, was en strijk te doen. Nadat hij ook nog enkele auto's gewassen had, bleef er net geen tijd genoeg om de douches te ontstoppen. Spijtig.
We kregen weeral warm eten en warme hondjes om ons klaar te maken voor een sportieve namiddag. De Taichi oefening was weggevallen en vervangen door een sportief onderonsje kickervoetbal. Live! Hoewel Wim Ve steeds de benen gesloten hield, kreeg hij toch 4 goals door de benen, oekanda? Eerst Joris, dan Dany, tenslotte Brenda ontpopten zich als topper, maar de enige echte match- en tornooiwinnaar werd uiteindelijk Christine, die haar tanden eerst stuk beet op de tegenstander, en uiteindelijk toch nog een tandje bijstak om de finale te winnen!
 
Nadat vooral de dames zich gestort hadden op de karaktertrekjes en zo de Chinese horoscoop trachtten op te lossen, stortte Wim zich in het Sumo-worstelen op Chris, werd professioneel met een judomaneuver naar de kant gehaald en viel op zijn .... Aaaaaaaaaaaaaaaaa.
Chris had wel voor zekerheid gekozen. Wim was minstens 3 maand ouder, woog 25 kg meer, kapotte schouder, ijzeren spil in de nek. Makkelijk zo! Koele rode-oortjes-Nathalie trok de arm van Wim uit het Sumo-pak Aaaaaaaaaaaaaaaaaaa en daardoor weer in de kom en Wim vertrok naar het UZ voor foto's en ...
Een mooie traditie in het Portasgebeuren. Wie is volgend jaar kandidaat?
Intussen bereidden onze organisatoren een heus chinatown voor, meeneemchinees Rebecca was van de partij, en we konden kiezen tussen nummertjes 40a, 50 of 60 met lijst of flietjes...
Het prachtig azuurblauw aperitief en de vijver voor ons stonden intussen op Facebook. Wordt het 15de Portasweekend een virtueel weekend?
Prachtige avond, waarin ook nog eens de start gegeven werd aan een nieuwe volwaardige portastraditie. Wisselbeker C cup Chinees poepen.
Zus Hilde Vandenhoucke had model gestaan en een prachttrofee zou uitgereikt worden. Op 2 dames na was bijna iedereen betrokken. Dit spelletje is heus niet moeilijk, hoor, dames. Tistje bewees het door net de finale niet te halen. In dit tornooi bleek verdediging de beste aanval te zijn. Mekaar duvelen, een hak zetten, aanvallen is uit den boze. Dan eindigen 5 spelers met minder dan 10, en dat is in dit concept not done. Enkel Stefan kon uit onze eerste tafel de voorrondes overwinnen en werd groot kanshebber genoemd voor de finale. Hij droomde al van de grote borsten. Deze stress overmande hem en Joris bevestigde zijn verdedigende talent (waar hebben we dat nog gezien? Nergens, fluistert iemand!) , en mocht de c cup van zijn zus meenemen naar tstadhuis. Incest in Portas is nu niet ver meer af.
 Zondagnacht. We hadden door de afwezigheidvan Wim wel meer aperitief genoten, maar werden daar nu voor afgestraft. Wim moest op zijn rug slapen, zette zijn brommertje in gang en hield niet op voor 6 uur 's ochtends, Dany tsilpte als een uit het nest gevallen vogeltje.Dat een lekker ontbijt ook uit restjes kan bestaan, bewees de maandagochtend.Dat je uit een Portasweekend ook lessen kon trekken bewees Tistje. Hij dacht elk chipske bij het ronddelen te moeten voorproeven (zoals destijds bij de Romeinen) en toonde daarna zo bijzonder veel goesting om het kaartspel te winnen, dat hij er een indigestie aan over hield. Die ochtend keerde hij zich een paar keer in zijn gr.... euh zetel. Arsène en dvd, intussen, verschenen te tonele en gaven een vrij "kryptische" omschrijving van het opnieuw gestolen paneel. Hij was daarbij vergeten dat onze oudste kids niet van gisteren zijn en kreeg zijn paneel terug nog voor zijn toespraak gedaan was. Tistje was blijven liggen. De opkuis liep van een leien dakje, zoals het water gisteren van de keldermuur liep! We genoten nog van een wandelingetje met heel veel herinneringen aan dit en vorige weekends.Intussen was ook het nieuwe kwintet bekend dat het fameuze 15de Portasweekend zal organiseren. Stefan, Christine, Wim, Sylvie, Stefaan Jullie zullen een tandje moeten bijsteken om van het 15de een topweekend te maken! (of heb ik deze beeldspraak al gebruikt, aandachtige lezer?). Dit wordt een mooie combinatie trouwens, waarbij Christine voor Wim het vlees kan voorsnijden en Wim voor Christine de stukjes kan voorkauwen.De zon bleef van de partij in 't Prullenbos en de afgeslankte groep genoot op het terras nog van een prachtmiddag. Dank aan Caroline, Helga, Eric, Wim voor de huiselijke en aangename sfeer, de toffe activiteiten, de 14de vernieuwing, de kordate leiding, de tips, kortom het fantastische weekend. Voor de 14de keer zal het opnieuw de annalen ingaan als een moeilijk te overtreffen weekend. Jullie hebben mijn stem op de verkiezingen! De uitdaging voor het kwintet zal groot zijn. Niet voor niets wordt dit het 15de weekend. Westerlo, here we come. Enfin.Voilà, het traditionele weekendverslag, of mijn manier om het "Portas-zwarte-gat" te verdringen.
(nvdr: bedankt voor het mooie verslagJE, Dirk  )
|
