|
Het samenstellen van een Portas-ploeg voor deze wedstrijd was niet evident; een 8-tal mails, sms-en en/of telefoons kregen een negatief antwoord.
Zat de schrik voor de tegenstander, met toch 2 spelers die vroeger opvielen in tweede klasse in hun rangen, er al in?
Kwetsuren, werk, politieke interventies, andere wedstrijd, vakantie,
maakten het me moeilijk.
We vonden uiteindelijk toch 7 spelers. De grote vraag was wie zou scoren als onze topscorer niet kon meespelen?
De ongerustheid sloeg al rap over in lichte paniek toen we na nog geen 20 minuten al dolgetikt waren en tegen een achterstand van 0-4 aankeken.
Toen stond VDH op, uiteraard niet Wim en ook niet Joris, maar wel Robbe. Hij schotelde mij met een mooie assist de 1-4 voor en zelf zorgde hij nog voor de rust voor een minder blamerende 2-4.
Spijtig dat onze coach niet zag hoe we de eerste 20 minuten van de tweede helft eens zonder kleerscheuren rond kwamen.
Meer nog, opnieuw Robbe scoorde de 3-4 en zelfs de gelijkmaker.
We geloofden onze ogen niet. Gebeurde dit echt?
Op 3 minuten van het einde trokken we met 4 in de aanval tegen nog 1 verdediger en de doelman maar we wrongen deze mogelijkheid de nek om.
Het zou ons zuur opbreken. Eén minuut later zorgde een plotse windstoot voor de vijfde (nu lucky) treffer van onze tegenstander en een minuutje later dropten ze er nog ééntje bij: 4-6 eindstand.
Een verdiende overwinning voor een goed voetballende tegenstander maar we hebben goed meegespeeld en ervoor gevochten.
Bedankt aan Chris, Wim V, Joris, Jean Marc, Robbe en Filip.
(en met dank aan Eric voor het verslagje.)
|
