Ik voelde me wat bleekjes deze morgen en ben
naar de dokter gegaan.
Hij schreef me het volgende
voor;
Behandeling tegen opkomende
ongemakken.
Formule 1:1,2mg anti-stress,1,2mg
anti-diarree,1,2mg anti-depressiva.
Formule2: 5mg vriendschap,5mg levensblijheid,1,2mg devotie,2,2mg bewegingsleer,5mg groepsgevoel
Ik heb hem gezegd dat ik die medicatie niet
nodig heb want dat ik een PORTAS-lid ben.
"Ik heb het begrepen",zei mijn
dokter
Een Portasweekend -- het moge overduidelijk zijn
-- is medicatie 2, pure ontstressing. Uitkijken naar een weekendje uit en dan
samen met vrienden genieten en bewegen, helemaal weg van de dagdagelijkse sleur.
Het groepsgevoel, want wie krijgt een groep zo zot om op de kiosk van Zichem
"Ien Ronse ees dat iet" te brengen, is "the topping on the ice".
Geluk.
Zang en lach, beweging en rust, vrienden en de
groep. Leo Bormans zou ons in zijn boek "Happiness" kunnen
beschrijven.
En of we lachten? De verschijning van OLV van
Wittentak, het onthaal door Bernard en Vera, de gedichten van onze proost, de
toneelstukken van onontgonnen talenten, de topspinboerengolf van Joris... het
deed deugd. We doen nu voor de 12de keer een poging om het weekend te
beschrijven, zodat we in 2025 nog eens de revue kunnen laten passeren.
Het geluk lachte ons al toe op Wittentak. OLV van
Wittentak verscheen aan ons en had een mooie tekst voorbereid. Ik herbeleefde
menig noveen en begon spontaan te zingen. Een eerste keer.
Waar men eens die blanke blaren
Op den eiktak kon
ontwaren,
Stond uw beeld, o wondre Maagd,
Naar Zuid-Vlaandrens Volk te
wenken,
Om het uw genâ te schenken
Bij den eed' len Wittentak....
Lieve vrouw van Wittentak
OLV had voor broeder Dirk een opdracht
in petto, waar hij op dat eigenste moment enorm tegen opzag, maar waarvan hij
achteraf, en jullie ook hopelijk, met volle teugen van genoot. Dat de kinderen
spontaan naar dit bidmoment kwamen vragen, getuigt van hun en onze devotie. Zou
ik die peerdenpaternoster echt uit het hoofd leren?
OLV steeg weer ten hemel en onze GPSsen
stuurden ons doorheen alle vrijdagavondfiles vrij gemakkelijk naar Zichem,
alwaar de organisatie ons, verdoken opgesteld, opwachtte. Zouden die gehoorzame
Portasci, kou lijdend, op de kiosk blijven wachten? Of zouden ze zich tegoed
doen aan Gildebierkes en andere lokale totentrekkers in de Zichemse Volksbond?
Dat dit een rethorische vraag was, zal
de lezer van de 11 vorige verslagen meteen door hebben.
Het Zichemse aperitief kwam weldra en we
werden naar de Abdij van Averbode gegidst. Man, man, wat een prachtlocatie, wat
een binnenplein. Bernard en Vera wachtten ons op, helemaal in oervlaamse
klederdracht. Mance en Stance. Een fantastisch welkomlied, kak al hier, kak al
doer, deed ons beseffen dat dit weekend qua culinaria opnieuw onovertroffen zou
worden. Als je zo aan een weekend kan beginnen, mag er veel mislopen.
Maar dat gebeurde niet.
Het uitgestalde breughelmaal overtrof
onze stoutste verwachtingen. Ons culinair duo had weer alle bio-boertjes van 't
land bezocht om van heinde en verre lekkere hapjes aan te brengen. Mijn
voorliefde voor rauwe hesp zou ik mij die nacht nog betreuren.
De spiritueel-religieuze inbreng van Wim
zou op vrijdag een eerste hoogtepunt kennen. Film! De witte uit de jaren '60. De
lof der traaaaaaaaaaaaaagheid werd gespeeld. Hoe konden hier 3 miljoen kijkers
met volle verstand blijven naar kijken? De opdrachten voor zaterdag werden
uitgedeeld en onmiddellijk doken 4 regisseurs in spe in hun teksten.
Strebers!
De repetitie van vrijdagavond ontaardde
in een Vlaamse cantus, doorspekt met Ierse Wild Rovers. Wij zijn de mannekes van
plezier, Ronse dat is boven, Ronse dat is boven! Zo, dat hebben we dit jaar ook
weer gehad. Een groep heeft dit nodig. Merci Dany. (Groeps)Zingen maakt
gelukkig.
Dan maakte Chris zijn eerste Portasnacht
mee! (Wees gerust, Chris, voor Katia was het ook de eerste keer, hoor).
Oordopjes, nooit van gehoord. Dan maar het gesnurk van de zware mannen
getrotseerd. Ik vleide mij in alle stilte in de hoek van de kids neer en sliep,
tot ik dorstig moest gaan plassen om halfvijf en Jean-Marc en Dany mij
onmiddellijk met licht en geluid begeleidden. Sliepen die nu nog niet?
De ochtend kwam al te snel, maar werd
gecompenseerd door één lekkere douche en een schitterend ontbijt. Broeder Dirk
bracht de eerste gebeden, waarvan een korte bloemlezing:
Laat ons bidden voor degene die de nacht
voor de dag nemen, want zij zullen het licht zien!
Laat ons bidden voor onze kinderen van
wie het beeld dat ze van hun ouders hebben, na dit weekend alweer een flinke
deuk zal gekregen hebben.
Laat ons bidden voor de Portasci die
deze week weer biestchies zullen hebben.
Laat ons bidden voor de lekdreef van H
en C, want zij zullen blauw zien.
Het regende, maar niemand kloeg en
iedereen was gelukkig. Monnik Vincent kwam met een zwaai aangewandeld alsof hij
te bedevaart ging, maar bleek dan geen monnik te zijn, maar een reguliere
kanunnik van de orde van Prémontré. Een gezellige meneer die ons wegwijs maakte
in het leven en de geplogendheden van monniken, broeders, paters en kanunniken.
We leerden er dat Portas eigenlijk een abdij is (eten maken en verkopen om zelf
op stap te kunnen gaan) en dat bezoekers altijd welkom zijn.
Bezoekers brengen altijd vreugde aan,
is't niet bij 't komen, 't is bij 't
gaan.
De rondleiding was overweldigend en nam
onze repetitie voor de PortasHarmonie in beslag. Terwijl schreef ik de
peerdenpaternoster.
De picnic was binnen, maar daarom niet
minder geslaagd. Weer een aantal schitterende vondsten van B&V (waarom geen
B&B openhouden?). De bloedworsten met uienconfituur en de witte pensen...
mmm overheerlijk. We maakten ons klaar voor een regenachtige namiddag op de
tandems, maar God verhoorde onze gebeden en de hemel klaarde op. Misschien
hadden we ook beter gebeden om geen pech te kennen onderweg. We fietsten
uiteindelijk een 30tal kilometer over 2uur en 8 minuten. 2uur en 7 minuten
hielden we halt. Bijna vergaten we te genieten van het prachtige parcours
doorheen de Kempense bossen. Plots bekroop me een déjà-vu, toen ik Barbara een
duwtje in de rug mocht geven. (Bekruipen is misschien een foute woordkeuze?)
Haar "nog, nog, nog" klonk helemaal anders dan de "nog, nog, nog" van Wim vorig
jaar op weg naar Retranchement...
Gelukkig hielden de ijsventers in de
Lekdreef (Abdijstraat) hun kraampjes langer open dan voorzien, en konden we
genieten van schitterende kwaliteitsijsjes. Merci Fabien! Hier kom ik ooit
terug.
Sommige lekdreven waren zo op de proef gesteld dat hun eigenaressen
besloten de laatste paar 100 meter te voet af te leggen. Sylvie, nochtans
"geviseerd" de laatste weken, was blijkbaar serieus "gehard" en hield het uit
tot de laatste meter.
Tijd voor repetitie, alweer, dit keer
voor het volkstoneel. Wanneer kunnen we eindelijk Chinees p...? Maar behalve het
team van Yves en Erik, (stre...), genoot iedereen liever van de volksdeuntjes
van Dany tijdens alweer een schitterend aperitief. De combinatie
komkommer-haring zal mij bijblijven enne ... moeten er nog vogelnestjes zijn?
Fantastische koetong met volksvlaamse semoule de blé en vanilleflan met
speculoos werden op tafel getoverd.
Daarna was er eindelijk tijd voor
volkstoptoneel. De kwis van Wim zal voor een andere keer zijn, de antwoorden
(1134, Luc Philips en Zonnestraal) bewaar ik alvast in mijn
Portasmap.
Tistje Duran speelde een glansrol : jong
en oud vadertje Valentijn. Nathalie speelde de meest levensechte rol van
de avond. De hitsige stieren en koeien van Nesten Claes stalen de show. Wannes
bood dan weer aan Moeders Stance en Stiene en vooral hete Nette het genoegen dat
zij nooit meer zullen smaken. Ze mochten hem naar hartelust uitkafferen. En
Maudje volgt later zeker papa Wim op in een glansrol in VTV. De Wims, tenslotte
bezegelden de 11 voorbije weekends in een "Witte" vertolking met Leffe. Caroline
als zatte Nathalie en (aap) Chris als Wim D speelden de rol van hun leven.
Lachen geblazen.
De cantus met volksliederen besloot menig
Portasavond en deed dit ook nu weer. Deze nacht was iets langer, maar Chris en
weer Dany hadden toch wel meer meegemaakt dan ondergetekende.
De I-pad van Dany
(de eerste keer dat dit woord in een portasverslag voorkomt) registreerde het
gesnurk van Helga. Toen een paar van onze devote helden terugkeerden van een
ochtendwake en Yves vertrok om zijn eerste Portas-weekend-minuten te missen,
werd alweer een schitterend ontbijt geserveerd. B&V recupereerden alle
restjes en maakten er heerlijke hapjes van. We moesten klaar zijn voor het
"overjaars scoutisme" van Joris. Maar ik wou buiten zijn en schreef mij
onmiddellijk in op het boerengolfen. Slappe lach toen Joris aan Warre een
staaltje van zijn kunnen wou tonen en tot 2x toe met veel topspin een boom trof
op anderhalve meter. We kwamen niet meer bij...
Chris en Dany voerden enkele comedy capers-stukje
op (net als bij de start van het fietsen trouwens). Chris, intussen onze oudste,
blijft een vlegel van 13 ...
Voor het afscheid trokken we naar intussen "onze"
kiosk in Zichem. We speelden er de "tune" van de heren van Zichem en Ien Ronse
ees dat iet voor wel duizend man en één trouwe aanhanger, en maakten alweer veel
leute.
Op naar Scherpenheuvel. In verbeterde friettent Christusoog kregen we
voor geen geld een lekkere soep en een smakelijke kip voorgeschoteld. Hoe
Christus dit dessert tolereerde, is mij een raadsel. Maar niet getreurd. Dit
was de perfecte plek voor de afsluitende gebeden van broeder Dirk, voor de
dankwoordjes en kadootjes van de voorzitter, voor de dank aan Bernard en Vera
(tot volgend jaar?) en voor de aanduiding van de nieuwe organisatoren. Merci
Maité, Quentin, Jean-Marc, Brenda, Chris en Katia. We verwachten ook van jullie
een dertiende en nieuwe insteek.
De nieuwigheden van 2012 op een rijtje:
de abdij
de spiritueel religieuze insteek
muziek door Harmonie Portas
volkstoneel
het weer.
Merci Joris, Fabien, Wim en Barbara. 't Was alweer
geslaagd.
Maar wat jullie, de volgende fabulous 4 er ook van
maken. Het kan niet stuk, want deze groep maakt van alle weekends toppers.
Graag besluit ik dan ook met de laatste verzen van
de Portaspaternoster:
We maken minder goals, 't doet
zeer,
maar vriendschap, des te
meer!
Uw dienaar
Broeder Dirk
