ZVC PORTAS - CHIRO 10-6 rust:2-4 5 spelers met elk een excuus behalve yves:den enen kwam uit zijn bed(had nacht),den anderen had 75 km gefietst,nog iemand anders had 7- uren in den tuin gewerkt maar had als linksback wel 4 longen en den 5-den was al heel de week ziek na zijn overwinning in de verkiezingen... chiro was sterker dan andere jaren gemiddelde leeftijd van de ploegen was "ouders tegen zonen",denk ik eerste helft kansen bij de vleet voor portas maar doelman chiro pakt alles en de goalie van portas moest enkel de ballen uit zijn netten vissen.... wel een "enig" doelpunt van yves rond het middenplein........verre worp doelman chiro,yves onderschept met het hoofd en net onder de lat binnen
tweede helft
ne zekere "dimitri"van de chiro kwam bij ons spelen en direct was het 4-4 de rest was mooi om te zien van uit de goal:1-tijd voetbal,goeie organisatie(daar zorgde uwen schonen voor) en vooral de eerste overwinning in Ronse
ZVC PORTAS - WITWIT+versterking 7-16
Het verleden begint zich tegen Portas te keren. Elke tegenstander probeert revanche te nemen en versterkt zijn kern meer dan behoorlijk. Zaterdag speelden we o.a. Steven Wieleman, Lieven Bogaert en vooral Carl Deviaene. Een leuke ervaring op zich natuurlijk maar niet als je al te ferm het onderspit moet delven. Waar is het eentijdsvoetbal gebleven? Het en bloc verdedigen? Het gepast uitkomen? De verdedigende inzet? Het geduldig maar snel rondtikken van de bal? Het scorend vermogen? Waar zijn de Portas-automatismen? Laten we die allemaal achterwege als de tegenstander beter is en als we onze sterke wapens juist het hardst nodig hebben?
Het was zwoegen, het bleef lang gesloten en we hadden met een verre lob op de paal heel wat onkans in het begin van de match, tot 4-6 aan de rust, waar wij nog hadden moeten voorstaan. Maar dan begon onze lijdensweg pas goed. Het begin van de tweede helft was rampzalig en onmiddellijk stond het 4-9. We probeerden nog wat goed te maken, maar WitWit zette zijn zwakste veldschakel in doel en die begon nu toch wel alles te pakken, zeker. De einduitslag was overdreven, en we kregen in de tweede helft een koekje van Portasdeeg te verwerken: snel eentijds-countervoetbal aan 90% afgewerkt. We zagen sterren.
ZVC PORTAS - VOETBALLERS T.PARK 4-9
Tegen deze selectie van 't Park, met Piet, Denis, Bernard, Gregory, Benoit en Jean-Pascal (waaronder Verswijver en Flamant), waren we net niet opgewassen. Lange tijd bleef het echter gesloten en 0-0, maar de tegenstander liet ons geen enkele opening. Toen onze gevreesde tegenaanvallen dan ook nog tegen een paal, een buik, een rug of een bil strandden, leek het wel alsof het dit keer niet mocht zijn. Bovendien ligt het spel van die mannen ons niet. Ze blijven maar rondtikken. Wij daarentegen zoeken iets te snel de diepte. Toen we ook slapper begonnen te verdedigen (groot veld, hoor!), maakten zij het verschil. En daar waar we in het verleden tijdens de tweede helft nog iets konden rechtzetten, misten we nu de spelers die fysisch alsnog het verschil kunnen maken. Een aantal spelers is dit seizoen nog niet "ingespeeld". Te sterke tegenstanders vanaf de eerste match. Laat ons dan ook niet dramatisch doen, als we tegen zulk een tegenstander de boot ingaan.
ZVC PORTAS - LOCAL UNIQUE 5-5
3 basisspelers zaten al stikkapot voor de match. Geert had er net al weer een dagje zwoegen aan zijnen bouw opzitten. Piet kwam net terug van een dag en nacht teambuilding. Ikzelf had een match met de veteranen in de benen en een dagje zwoegen op den Donk. Dany en Stefan waren gelukkig zo fit als een hoentje en Nicolas (eerste helft) en Melvin (tweede helft) gunden ons af en toe een klein beetje rust. Wim V bracht het aantal spelers van LU op 6.
Na 20' was het nog steeds 0-0. Een gesloten match, zoals verwacht, maar ook en vooral te weinig scherpte en frisheid voor doel. Bovendien was van automatismen weinig of geen sprake. Zelfs onze beruchte tegenaanvallen strandden meestal met een verre bal op doel, omdat de fysieke scherpte ontbrak om er iets moois van te maken. En toen ging het net zoals 14 dagen geleden gelijkopgaand tot het na een uurtje uiteindelijk 5-5. Niemand had het verschil kunnen maken, niemand had er ook recht op. Bij ons scoorde elkeen één keer, op Melvin na, die zijn eerste officiële Portasminuten in een spannend duel bekroond zag met een assist aan Stefan, die mooi aan de eerste paal binnenprikte.
Geslaagde revanche dus, al kon dit ternauwernood een echte Portasmatch genoemd worden. Daarvoor waren er net iets te weinig Portasci op en naast het veld.
ZVC PORTAS - TENNIS PARK 15-12
Of zoiets, als alle goals opgeteld worden, maar in naakte punten was de balans iets minder positief. Maar niet getreurd, want dit was vriendschappelijk met inzet van alle eigenste Portasci, zonder versterking, op glad gras, bovendien minifoot en tegen een meute jonge wolven. Daarom ook dat we op de vraag van Local Unique om volgende week ook mini te spelen, resoluut nee antwoordden. Op zaterdag zijn wij zaalvoetballers. Het was een mooie namiddag. Wim maakte zijn jaarlijkse comeback en beleefde na de match een nostalgisch moment, alleen met zichzelf in de kleedkamers. Mogen wij hopen dat zijn pols het vervolg van zijn seizoen niet verknalt? Eric speelde op vrijwel alle plaatsen en scoorde en bewees daardoor zijn polyvalentie op gras. Yves werd topscorer van de namiddag en is het miniën blijkbaar niet verleerd. Dany maakte er een training van voor als ie uit zijn goal moet komen. Stefaan heeft niet veel matchen nodig om opnieuw in het ritme te geraken. Stefan beschermde zijn goal met lijf en leden, maar de tegenstander zocht en vond zijn zwakste kant. Jan speelde zijn geblokkeerde knie los en zweette als vanouds. Nicolas was in het eerste uur een kwelduivel voor de verdedigers en ik had last van de warmte. Een bijna traditionele discussie over fout of geen fout, contact of geen contact tenslotte vergalde iemands avond, en daardoor ook de mijne. Nooit meer scheidsrechter, dus. En liever ook nooit meer bemiddelaar. De dames amuseerden zich ondertussen te pletter in hun matchke beachvolley, giechelden tot aan de Carrefour, en hadden blijkbaar maar wat graag ook wat tennismannen in hun buurt. De snoodaards! O ja, de ploeg met Sinda had overduidelijk gewonnen. Want Nathalie was kwaad op zichzelf dat ze altijd buiten sloeg. Onze kids tenslotte werden begeleid door een Vlaams toptrainer en konden van 17u tot na middernacht tennissen dat het een lieve lust was. Om 01u00 wilden sommige ouders naar huis. "Nu al????", ging het in koor. De beenhesp was schitterend, de frietjes minder, maar goed bedoeld, en de drank rijkelijk. Met ons dessert tenslotte verrasten we en kweekten een goodwill dat het geen naam had. We compenseerden het gratis voetbalterrein, de gratis tennisterreinen, de begeleiding, het zacht prijske voor de barbecue en bleven met 130 mooi onder het afgesproken budget van 150 per externe activiteit. Een plus over bijna heel de lijn, dus. En toen we met Bin Kleve 's anderendaaags het stadstornooitje wonnen van Noord-Afrika, onder luid gesupporter van, jawel, Nathalie, kon ook mijn weekend niet meer stuk. Een massage van de pijnlijke spieren (geen 3x7 meer) rondde alles mooi af.
ZVC PORTAS - MASTIN 10-8
De kop is eraf! En op wat voor een manier! Een match waar we met zijn allen naar uitgekeken hadden. Het begin van seizoen 7, denken we. Na een door omstandigheden, ropeskippers en zo, te korte opwarming, brachten Flament en co de match op gang. Jan deed duidelijk met spijt in het hart zijn best voor de tegenstander, maar had deze maidenmatch liever met ons meegespeeld.
Het matchbegin was erg gesloten, met 2 goed georganiseerde verdedigingen en weinig rijpe doelkansen. We hielden het op een 3-3 aan de rust. Ook de tweede helft bleef erg spannend. Nooit kreeg een ploeg meer dan één goaltje verschil op het bord en we gingen zo door tot 8-8. Aan beide kanten waren het enkel de verdedigers die de ruimte kregen en konden benutten. Onze voorhoede vocht, keerde terug, trok gaten, woog op de verdediging, legde ballen achteruit, want er wachtte een muur. Als er dan al een kansje was, misten we uiteraard een beetje scherpte. Eerste match nietwaar. Achterin profiteerde ik links van de ruimte die de Mastin-aanvallers in hun rug lieten en toen mijn pijp zo goed als uit was, kon Eric gensters slaan op rechts. Eric is duidelijk weer de oude, infiltrerende rechtsback, verlost van de selectiedruk die er jaren lang voor die plek heerste. In de laatste 10 minuten tenslotte maakten we het verschil. Collectief sterk, voor de goal beheerst en perfect de counter spelend maakten we er 10-8 van. En toen stond ie paraat onze (reserve-)goalie: Guido pakte 2 gemaakte goals en pakte aldus de 3 punten voor zijn Portas!!!!!!!!!!
