Vanochtend even rustig genoten ... Het was wat druilerig, maar de jongens gingen toch even zwemmen Wij lazen een boekje en surften wat op het net.
Tegen half een vertrokken we naar de boma, waar we de picknick gereserveerd hadden. Een beetje later was die er. Broodjes, fruit, water en een snack, heel leuk. Na het eten vertrokken we voor een lange wandeling door het fynbos en langs het strand. Ik denk dat we zo'n 8 km gewandeld hebben. Kindjes amuseerden zich met zoeken naar sporen, vinden van dieren en vooral veel plezier maken. Ze deden het prima, want het was een inspannende wandeling met klimmen en dalen, door de takken (we zijn een pak schrammen rijker ...).
Bram ging telkens in de duinen op zoek naar de paaltjes met de wegwijzers. Op het strand raapten we de allermooiste schelpen in exotische kleuren, torentjes, Bert vond zelfs een koraal! Hopelijk raken ze allemaal heelhuids in België ...
Om drie uur zouden we gaan paardrijden. Na de formaliteiten kregen we een toque en een paard. Voor Mattijs de tamste, want hij zou alleen rijden. We evrtrokken voor een tocht van bijna twee uur, door de duinen, het fynbos, de riviermonding en langs het strand. Een onvergetelijke ervaring. Alleen gpjad ik een paard met een mind of its own ... Wie had ook anders verwacht voor mij haha! Iedereen reed netjes in de rij, maar die van mij had daar geen zin in, hij ging altijd lopen waar hij dat zelf wilde. Tegen het einde had hij er duidelijk genoeg van. Hij snokte met zijn hoofd en had geen zin meer om ook maar iets te doen wat ik wilde. Toen hij de andere paarden thuis zag, maakte hij zich klaar om te galopperen. Ik voelde hoe hij zich helemaal opspande, nog nooit ben ik zo bang geweest, echt, dat geef ik gerust toe. De gids haastte zich naar me toe en nam mijn paard mee. Pfff was ik blij daar af te mogen.
Maar al mijn manvolk heeft het prima gedaan. Voor hen was het een ervaring of a lifetime! Voor herhaling vatbaar ... Maar ik blijf liever met beide voeten op de grond Foto's zijn prachtig, maar daarvoor moeten jullie wachten tot we weer thuis zijn.
En nu maken we ons klaar voor het nieuwsjaarsdiner, een traditionele Zuid-Afrikaanse potjieskos (stoofvlees dus).
Wat een verschil met het uitzocht van gisteren. Grijs en druilerig toen, stralende zon nu! Na een heerlijk ontbijt gingen we erop uit voor een wandeling door de duinen, 6.5 km. We waren nog niet goed en wel vertrokken langs het blauwe pad, of er stoof al een paard uit de struiken. Die lopen hier gewoon vrij rond over het domein. Deze lodge is echt een plek op ons lijf geschreven! Lekker gemoedelijk, een leuke sfeer, iedereen ontspannen en het eten is lekker. Meer hebben we niet nodig.
Fantastische uitzichten, heerlijk wandelen, we zagen prachtige bloemen en heel rare, enorme geelgroene sprinkhanen. De kinderen amuseerden zich enorm, we vonden nog heel wat andere diertjes en wat volgens ons voetsporen van een wrattenzwijn waren. Typische momenten bij de zee, rennen en spelen, springen over de golven ... We vonden de mooiste schelpen ooit en heel wat zeeslakken en kwallen.
In de verte zagen we de regen al komen, dus gingen we snel door met de wandeling. Over de enorme duin naar boven klimmen was pittig Boven was het uitzicht echter heel de moeite! Het moet ongelofelijk zijn om hier te wonen. Het jonge koppel dat eigenaar is van deze lodge, bezit ook dit hele gebied, met een privéstrand van 3,5 km ... Plots kwam een man op ons toegesneld, die zei dat we voorzichtig moesten zijn, ze jaagden op een bushpig, ons wrattenzwijn dus. We hebben het niet gezien (vonden de kinderen ergens wel een beetje jammer).
ik had mijn sjaal rond mijn hoofd geknoopt, als een echte Gi Jane (haha) en zo trokken we geheel in stijl door het fynbos. Het was echt een heel fijne wandeling, zelfs al moesten we toch nog even schuilen voor een plensbui. Maar met zo'n uitzicht blijf je met plezier even staan. De terugweg ging over een heel smal hangbruggetje. We hebben dan wel geen Monkeyland gedaan, dit hebben we dan toch maar gehad.
Voor vanmiddag hebben we een picknick besteld, die naar ons lievelingsplekje gebracht wordt. Daarna gaan we horsebackriden, jawel, allemaal, ook de kinderen op hun eigen paard! Ik ben benieuwd ...
Eindelijk tijd om te relaxen, in Oyster Bay Lodge, weg van de bewoonde wereld, langs een rode dirt road vol holen. Het rode stof keuipt werkelijk overal, tot in alle kieren van de auto. Maar wat een ligging en wat een uitzicht. Alleen jammer dat het al de hele dag stortregent. Ik had zoveel leuks gepland, met als topper Monkeyland en de hangbrug over de rivier. Heel jammer maar we hebben alles moeten annuleren Dan maar in een ruk door naar hier.
Omdat het internet nogal haperde in Buffelsdrift, heb ik wat telegramstijl gebruikt en de berichtjes ingekort om ze toch maar toegevoegd te krijgen. Even een update dus.
Maandag zijn we uit De Kloof in Swellendam vertrokken. Heel chic restaurant, nier echt voor ons. Zo was er geen buffet maar moest je je ontbijt bestellen, dus telkens als je een broodje wilde, moest je dat vragen. Eigenlijk niet zo leuk, al was het wel lekker. Niets aan te merken op het jotel, ze wassen er zelfs je auto 's ochtends, maar niet voor herhaling vatbaar. Die avond nog een slang gezien bij het hotel. Het restaurant wsar we aten, was een schot in de roos. Lekker eten en Afrikaanse lidjes gezongen door de Afeikaanse opdiensters (in het Xhosa, een kliktaal, geen idee hoe,ze dat doen midden in een woord).
Voor vertrek naar Buffelsdrift maakten we een ommetje langs Marloth NR, prachtig uitzicht op de Langebergen. Bij Suurbraak wilde ik graag de watervallen zien, maar dat bleek maar een heel raar dorpje te zijn. Heel,vervallen allemaal, met sjofele mensen en kindjes op blote voeten, al zwaait iedereen naar elkaar. De koeien liepen er gewoon over de weg, leuk om te zien, maar we hadden echt geen tijd om veel te zoeken naar de watervallen, als we op tijd wilden zijn voor de safari die avond. We hielden het dus maar voor bekeken.
De 14 km lange Tradouwpas was imposant, kippenvel!! Een van de mooiste die we gezien hebben (en dat zijn er wat). Wat een werk moet dit geweest zij om de pas tweehonderd jaar geleden in de rotsen uit te hakken. Wanneer we geconfronteed worden met de widsheid van het landschap, bedenken we altijd weer dat de eerste kolonisten die naar hier kwamen, toch ferme mensen met veel moed geweest moeten zijn ... En wat een voorrecht dat wij in deze prachtige omgeving kunnen zijn!
De iconische, bijna loodrechte R62 voerde ons door de kleine Kroo, een dor landschap met een rode kleur (in tegenstelling tot de gele gloed van de landbouwgebieden rond Swellendam). Op het internet had ik gelezen over Ronnie's Sex Shop, dit is een pub, maar de vrienden van Ronnie schilderden er voor de grap 'sex' bij. Dit is een eigen leven gaan leiden en intussen is Ronnie een echte toeristische trekpleister geworden. Een fotomomentje dus. Het is bloedheet in de Karoo, een verzengende 32 graden, zodra je uit de auto stapt, voel je de zon op je vel branden. Een truitje dragen voor mij (zweten ), maar met die verbrande schouders wil ik geen risico's nemen (is intussen al heel wat beter).
Bij Barrydale werden we door de politie tegengehouden voor een routinecontrole. De weg komt langs heel wat natuurparkzn. Langs de vaan staan borden met welke dieren je kunt zien. Goed voor een tijdje afleiding op de achterbank. Het grote bleke dier dat we gezien hebben, is nog altijd niet geïdentificeerd haha ...
Een pick-up heet in het Afrikaans een bakkie, deze auto's nemen vaak lifters mee die hier overal langs de weg met geld staan te zwaaien. De begroeiing in deze streek is heel dor. Je ziet hier van die vreemde vetplanten, grote ananassen noemt Mattijs ze. Vanochtend hoorde ik van de ranger hoe de plant heet, maar ik ben het vergeten. Het lijkt op aloë vera, maar het is iets anders. Wie me kan helpen, mag dat zeker doen!
Voor Calitzdorp namen we de vreselijk slingerende Huisrivierpas (high risk area, at your own risk). Net voor Oudtshoorn zagen we links de red stone hills, vreemde rode rotsen. Het gesteente is hier ook rood (in tegenstelling tot de voorbije dagen, toen het vooral geel was).
En dan waren we in Buffelsdrift. Zalig, ons eerste game reserve. Even teleurstelling toen we hoorden dat hier 'slechts' drie van de big five zitten. Voor de duidelijkheid: dat zijn leeuw, buffel, neushoorn (zwarte), olifant en luipaard. Hier geen leeuwen en luipaarden.
Jef, weet jij het verschil tussen een witte en een zwarte neushoorn? Ik schrijf het hier alvast neer, maar probeer het eens op te zoeken. De witte neushoorn heeft een platte muil omdat hij graast, de zwarte heeft een spitse muil omdat hij blaadjes eet. Daaraan herken je ook de kak (de ranger prutst erin en weet welke neushoorn er geweest is). Onze ranger vertelde ook een heel tof verhaal over waarom de nijlpaarden altijd in een struik kakken, volledig verzonnen, maar wel heel leuk:
lan geleden leefden de nijlpaarden alleen in het water, waar ze alle vis opaten. De leeuwenkoning was daar niet blij mee en verplichtte de dieren om aan land te komen en geen vis meer te eten, maar planten. Dat deden ze, maar na een paar dagen kregen ze last van hun vel. Ze wilden terug naar het water. De leeuwenkoning liet dat toe, maar vertrouwde hen niet helemaal. Ze mochten overdag in het ater, maar moesten 's avonds aan land gaan gras eten. Voor ze terug naar het water gingen, moesten ze in een struik kakken, zodat de leeuwenkoning pverdag kon controleren of ze alleen gras hadden gegeten
Buffelsdrift dan. We schreven in voor de safari van 5 uur die avond en 7 uur de volgende ochtend. Na een lichte lunch met roosterloek (gewoon geroosterde broodjes) en een duik in het zwembad stonden we een kwartiertje voor tijd netjes bij de truck, zenuwen gespannen. Vanaf ons privéterras bij het water zagen we al onze eerste dieren aan de overkant, gnoes (witstaartgnoes), springbokjes (nationale antilope) en heel wat vogeltjes, hoe mooier hoe beter.
De safari begon meteen goed met vier nijlpaarden, wat hadden we geluk! Webleven even staan voor wat foto's. Het is een leuke groep, we zijn met tien. De verrekijkers worden gewoon doorgegeven en iedereen is even enthousiast en wijst overal dieren aan. De dieren die we zagen, kunnen jullie in een vorig berichtje lezen. Heel geslaagd dus en we zagen twee van de big 5 (de neushoorn wel van veraf en het is een witte, maar wie maalt daarom). De babyzebra die bij de mama dronk, was een onvergetelijk moment!! Bram was heel blij met de niala, die wilde hij graag zien, nu enkel nog de koedoe.
Weetje voor Jef ;-) de springbok is aangepast aan deze hete omgeving, het wit van eijn buikje reflecteert overdag de zon en zorgt voor verfrissing, 's Avonds gaat hij liggen en plooit zijn pootjes over zijn buik, de zwarte streep op zijn lijfje trekt dan de warmte aan.
We zagen ook iets heel tofs. Hier is wel degelijk begroeiing, maar alweer aangepast. De ranger stopte bij een voor ons dorre plek, goot wat water op de grond en plots verschenen overal groene strepen (waar het water was gegoten). Deze plantjes nemen heel kort al het water in zich op en sluiten zich dan weer. Alweer een aah-moment ... We beleven en zien hier zoveel dat ik het allemaal moet opschrijven, 's avonds weten we gewoon niet meer wat we die ochtend hebben beleefd. die avond zagen we twee niala's gewoon op het terrein lopen. Dit is een free roaming park van 3000 ha, dus de dieren mogen pveral in en over en tussen leuk voor de jongens (al hadden ze bij het slapengaan wel wat schrik voor de neushoorn).
Hoe idyllisch en mooi het overdag was, zo'n horro was het 's nachts. Die domme ganzen stoppen geen moment met snateren. Telkens wanneer je ingedommeld was, waren ze daar weer. We hebben amper geslapen, zucht. Voordeel was wel dat we om iets na vijven vanochtend op ons privéterras de zon zochten opkomen. Onbeschrijfelijk! We zagen ook een kudde rennende gnoes aan de overkanten een blesbok (lijkt op de bontebok).
Alweer een schitterende safari, de dieren lees je ook in een ander berichtje. De giraffen waren voor mij een hoogtepunt, we zagen er zoveel en van zo dichtbij. Er stak er een gwoon de weg over. Waaaaw! De babyniala's en babygnoes waren een fantastisch zicht De grijsbok was volgens mij een klifspringer, want hij had kaarsrechte hoorntjes en dat heeft een grijsbok (of een reebokje) niet. Bram vond de kudde buffels, we moesten muisstil zijn want dit zijn gevaarlijke dieren. We reden er heel dicht bij en zetten dan de motor af. Vijf enthousiaste jongetjes stilhouden lukte maar net haha. Imposant was het, ze liepen ons op twee meter afstand voorbij, keken ons even aan en deden dan gewoon verder. De oudste had enorme hoorns, een wonder dat die zij. Hoofd nog recht kan houden. Op de terugweg zagen we nog een keer de giraffen, altijd weer genieten en prachtfoto's getrokken van heel dichtbij. Tot slot werden we npg onverwacht getreakteerd op een familie stokstaartjes, die in en uit de gaatjes in de grond schoten. Er was zelfs een baby bij!! Heel grappige foto getrokken, vraag het zeker als we weer thuis zijn. Echte lion king scènes (alweer).
Vandaag hadden we een lange weg voor de boeg naar Oyster Bay, met onderweg heel veel leuke activiteit. Jammer genoeg kregen we bij George regen en die is sindsdien niet meer gestopt. Struisvogelboerderijen, dat wel, en een stukje van de spoorweg van de choo tsjoe, de laatste echte stoomtrein. De grote brug en het treintje zagen we echter niet. Bij Outeniqua deden we de pas en zagen we veel hopvelden. Het Dolphin lookout point bij Wilderness was gehuld in mist, geen dolfijnen dus. Ook van het lake disteict zagen we weinig tot niets. Bij Swartvlei wel veel vogels, maar niet de verwachte flamingo's. Het is hier heel groen, dus we hadden wel al kunnne verwachten dat het zou regenen. bij Knysna, heel toeristisch met cafés, bars en winkeltjes, stonden we lang in de file. Op de belangrijkste punten staan hier point duty's om het verkeer te regelen, maar veel helpt dat niet (oo, al stond de ene dame erbij te dansen). Bij Plettenberg stopte de regen even, lange file naar Keurboom, geen zeemeuwenkolonie gezien, alweer een misser op de lijst. Het was er ijskoud, maar we zijn toch een keer op het strand geweest. Het Tsitsikmamma park was ook al njet. Monkeyland moesten we ook al aan ons voorbij late gaan, net als Knysna elephant park, birds of eden en radical raptors. In de striemende regen hebben deze activiteiten weinig zin. En het zou zo een mooie dag geworden zijn. In plaats daarvan sliep de achterbank ...
Bij de afslag naar het hotel stipte het met regenen ... Voor even ... Over de dirt road (met rood stof) over 24 km naar de eindbestemming. Onderweg nog een paar keer hele kudden van honderden koeien laten oversteken, al was de hoeder zo vriendelijk om ze tegen te houden. Door de stront, door plassen, in het stof, holen en gaten ...
Maar we zijn er! Het zag er wat raar uit bij aankomst, maar eens binnen bleek het heel aangenaam. Heel vriendelijke mensen, een mooie omgeving, dus we zullen hier wel kunnen ontspannen ... Er is heel wat te doen op het terrein, je hoort morgen wel wat het geworden is. Misschien gaan we nog wel doen wat we vandaag wilden doen, hier 70% kans op regen en daar 'slechts' 30%. Vanavond eten hier en verder niksen ...
Idyllisch gisteren. Horror vannacht snaterende eenden, dieren rond de tent, niet geslapen zonsopgang vanaf terras bij water, vijf uur, prachtige kudde rennende gnoes en drinkende blesbok
vanochtend safari mama en baby niala, papa niala gnoes met baby's twe mama zebra, twee baby zebra, een papa, kaapse zebra 1 grijsbok met dank aan mattijs maongoose mega veel giraffen , schitterend, indrukwekkend, ook kleintjes en van heel dicht, op de weg kudde van 9 biffeks, steken de weg over, drenaline, gevaarlijk dier, muisstil zijn hele kolonie stokstaartjes in gaten in de geond, in en uit, schiiterend, lion king tafereel, ook baby van 2 dagen oud
prachtsafari!!! nu eten en dan naar oyster bay
hopelijk inetrnetaansluiting tot dit bericht verstuurd is
Snel voor ik van het net gegoiid word heet, meer dan dertig graden
swellendam langebergen, schitterend suurbraak waterval was njet, sjofel dorpje dus olgekeerd, dirt roads, iedereen zwaait, kindjes blote voeten tradouwpas adembenemend !!! Foto volgen, R324, schikderachtig imposante, prachtige pas dan R62 kleine karoo bij barrydale gestopt routinecontrole politie
gisteren slang in hotel gezien
voor natuurpark staan boden langs de weg met dieren die je kunt zien veel koeien en schapen ook struisvogels en groot bleek dier
heel dor net mijn tuin na de zomer heel anders dan swellendam red stone hills voor oudtshoorn gezien
vanaf terras resto een gnoe en veel vogeltjes schitterende game lodge!! van hiisje 4 witstaartgnoes, springbokjes
op safari giraffen !!! Witte neushoorn in de verte waaaaaw vier nijlpaarden drie niala's, mannetje en vrouwtjes springbojjes natuurlijk gesone gnoe en witstaartgnoe babyzebra drinkend bij mama, schitterend!! impala's op het terrein bij de tenten
roosterkoek gegegetn morgen ochtend nog eens om zeven uur op safari
en nu snel op verzenden en hopelojk dat de aansluiting het tot dan houdt
Enkele losse impressies, als ik ze niet noteer, vergeet ik ze
Kaapstad en Stellenbosch waren vooral zwart, veel blanken heb ik er niet gezien. Swellendam daarentegen is hoofdzakelijk blank.
bontebokjes de Boeren jaagden heel sterk op deze dieren, waardoor er maar 22 meer over waren. Toen werd beslist om ze in een reservaat samen te zetten, zonder natuurlijke vijanden. Dat lukte zo goed dat ze intussen met 'eer dan 2000 zijn en het Bontebok NP opgericht werd om een deeltje van deze kudde in onder te brengen. Het is een heel elegante antilope, vooral door dat donkerbruin dat heel mooi consmtrasteert met het wit. Je ziet ze al van ver staan.
Bram en Bert zijn prima wildzoekers, de kleinste stipjes zien ze. Bert vond vandaag de zebra's, Bram de elandantilope. Mattijs zag de struisvogels. Het erhaal van Hans en de kangoeroe vertel ik thuis wel!
Ons hotel is poepsjiek, veel té voor onze normen. Vanochtend werd onze auto gewassen, dat was wel nodig na de rit in de Paarlse bergen, hin zag rood van het stof. Maar na de dirt roads van vandaag kan ik begrijpen dat ze deze service aanbieden. Onze auto is vuil!! we hebben een waterbed, zachte kussens, een open haard waar je in kunt zitten terwijl hij brandt. Echt fantastisch. Het is trouwens een geklasseerd gebouw met authe tieke elementen, echt heel mooi. Google eens op De Kloof in Swellendam.
het hele land (of toch wat wij ervan gezien hebben) is heel mooi en verzorgd. Nergens zul je rommel op straat zien liggen, behalve op sommige parkeerplaatsen rond de vuilbakken, maar dat komt door de bavianen, hebben we een paar dagen geleden gezien. De inwoners zijn ook heel trots op hun land. Vanavond kregen we een prachtige serenade, in het restaurant, een lofzang door een zwatprte vrouw op haar thuisland. Maar vooral va, het eerste lied, door de kokkin in het Xhosa (kliktaal) gezongen, kreeg ik kippenvel ...
De kust langs Agulhas wordt ook wel het scheepskerkhof genoemd o'dat hier zoveel schepen zinken. Afulhas ko't van het Porttugees, de 'kaap van de naalden', omdat het kolpas van de Portugese zeevaarders hier voor het eerst het echte noorden aantoonden en geen last hadden van het magnetisme. Aan deze kust komen de Indische en de Atlantische Oceaan samen.
De dirt roads waren een hele belevenis. We reden ongeveer 80/uur. Voor Hans was het een uitdaging, de auto had de neiging uit te glijden over de kiezels en het grond. Hij voelde hem echt slieren. Alle auto's veroorzaakten enorme stofwolken, waardoor je niet meer kon ziejn. De wegen lopen hier gewoon over de landerijen van de boerderijen. Er zit een rooster in de grond, zodat de koeien niet kunnenontsnappen (zoals in de NP's). Dan rijd je langs een mooie oude boerderij (met scholderachtige namen), echt heel bijzonder. Het uitzicht is telkens adembenemend. Vandaag maakten we meer dan eens mee dat we naar boven reden en daar opeens een fenomenaal vergezicht kregen, of dat we niet wisten naar welke kant we moesten, pas toen we helemaal boven waren. Als ik het zo opschrijf, klinkt het heel banaal, maar dat was het absoluut niet. Het was om kippenvel te krijgen, zoveel indruk maakte het.
overal langs de weg lopen zwarten, geen idee waar ze naartoe gaan. Zomaar langs de snelweg of de nationale wegen. Een beetj egvaarlijk toch. Soms liften ze en steke pn dan geld uit, zodat je ziet dat ze kunnen betalen. Toen we gisteren bin het tankstation stopten, kwamen kindjes bedelen bij ond. Bert had het daar moeilijk mee.
Swellendam is na Kaapstad en Stellenbosch de derde oudste stad van het land. Het is heel gezellig, met een brede hoofdstraat waar nog kerstverlichtong hangt en veel groen, een leuke kerk, een toffe sfeer. Kortom, aangenaam om te verblijven.
sorry voor de tikfouten, het is al laat en we zijn moe ...
War een orachtige dag hebben we gehad vandaag. Onze hoofden zitten vol indrukken en ervaringen, dit was een dag om nooit te vergeten. ga zitten en geniet van dit lange relaas. Vera, geef Jef papier en balpen en laat hem alle dieren noteren die we gezien hebben, het waren er vreselijk veel en dan heb ik ze nog niet allemaal opgeschreven.
We keken vanochtend vanuit ons waterbed naar buiten en het regende niet, de kans op neerslag was nochtans 60%. beter kon de dag niet beginnen. We kregen een lekker ontbijtje met ei, broodjes en havermout, vers fruit en beleg en vertrokken.
We wilden als eerste naar Heuningberg bij Bredasdorp, een natuurpark. De baan erheen voerde ons langs eindeloze landerijen, over heuvels waarbij je op de top de weg tot aan de einder rechtdoor ziet lopen ... We lieten de kinderen kiezen tussen dit of het Shipwreck Museum en ze kozen voor natuur (ik blij). Het was even zoeken, ik vroeg uiteindelijk de weg aan de man van het tankstation. Heel wat zwarten hebben trouwens gouden tanden of gouden randjes aan hun tanden. Bij aankomst bleek het parkje gesloten op zondag, jammer.
gisteren hebben we in het Np een Afrikaanse buizerd gezien. Vandaag heel veel paradijskraanvogels (nationale vogel), helmparelhoenders zomaar langs de weg (donzige donkere bollen met witte stippen en een blauwe kop), nijlganzen, een Australische ibis ...
De regels bij een kruispunt zijn heel simpel, iedereen stopt en de eerste die aankwam, mag eerst door. In de praktijk is het echter niet zo eenduidig ;-)
Volgende halte dus, via Struisbaai naar Cape Agulhas, het zuidelijkste punt van het continent. Het is warm, 24 graden, maar er zijn veel wolken. Helaas ben ik verbrand snif snif. We maakten een wandeling van 3 km door het NP, een prachtige tocht. Ik zocht voor elk vn de jongens een speciale, volmaakte witte steen op het keienstrand uit. Ik hoop dat ze die goed bewaren, ze waren er in elk geval heel blij mee.
Ieder van ons hd zo zijn eigen verlangen voor we vertrokken. Bram wilde de cheetahs zien, Mattijs de pinguïns, voor Broert was dat het punt waar de oceanen samenkomen en dan daar een flesje zand vullen. Hij heeft ten volle van zijn moment kunnen genieten, ik was heel blij om hem bezig te zien.
Mattijs wilde nog een keer naar boven in de vuurtoren, een ongelofelijk steile klim langs een ladder, door een klein gat, maar zo de moeite boven!
we aten iets in een tof eethuisje en zagen een heleboel vogeltjes in de mooiste kleuren, geel met zwart, rood, oranje, prachtig. Ook een enorme salamander met een blauwe kop!
we reden vervolgens naar Arniston via een echte dirt road (in totaal maar liefst 150 km). Dwars door boerderijen ... Dit is het Afrika dat je ziet als je je ogen dicht doet ... Puur genieten ...
We wilden naar Waenhuiskrans, naar de grot, maar moesten daarvoor een eind over het zand rijden en dat zag Hans niet zitten. We beslisten om meteen naar De Hoop NR te gaan. De weg vinden bleek alweer niet eenvoudig, maar een aardige Boer af ons aanwijzingen half in het Engelsen half in het Afrikaans, maar we vonden het wel. Op onze beurt hielpen wij een ander koppel aan de juiste weg naar Agulhas.
in het natuurpark zagen we elandantilopen, Kaapse zebra's, bontebokken, antiloopjes, struisvogels, roofvogels in de bomen, muizen, eenden, een nijlgans die vlak boven ons vloog. We reden over een vreselijk baantje naar Koppie Alleen, een prachtige duin (helaas enkel voor vakantiegngers). Nu ik het zo opschrijf, voel je niet half hoe indrukwekkend dit wel was, het landschap is eindeloos, dieren vliegen gewoon boven onze hoofden, ik kan het niet in woorden vatten ... De foto's zullen het wel laten zien. Terug buiten zagen we tussen de schapen een ontsnapte zebra
We reden langs dezelfde dirt road verder naar Malagas, waar wede veerboot namen. Die wordt nog met de hand bediend, de jongens mochten mee trekken. De weg leidde dwars door boerderijen en langs adembenemende weggetjes en fenomenale landschappen. Dit moet je zien om het te voelen ... Een ervaring die we nooit meer vergeten. Midden op de weg zat een troepje eenden (geen idee welke) dat zich weghaastte en tussen de prikkeldraad bleef hangen of overkop ging. Hilariteit op de achterbank! An de recherkant vlogen twee Australische ibissen langs ons heen, net een scene uit de Lion King
Weer thuis, met onze hoofden nog vol van wat we vandaag meemaakten, bleek onze kok in het ziekenhuis te liggen met een brandwonde. Er is voor ons gereserveerd bij een restaurantje met African night met eten en muziek. Benieuwd! Gisteren at ik al bobootie en de anderen hebben al Afrikaans wild gegete. Wat zal het straks zijn?
Morgen naar Buffelsdrift voor een safari naar de Big 5 !
Opstaan met een stralende zon, hoe kan je dag beter beginnen? bij het ontbijt kwamen ze herhaaldelijk ons kamernummer vragen en uiteindeijk kwam een van de supervisor heel ostentatief naar onze bevindingen vragen, vooral in verband met de pizza (remember, we hadden geen fooi gegeven). Ook gisteren moesten we anderhalf uur wachten op ons eten, maar het gerecht was wel om duimen en vingers af te likken. Hij wilde deze vervelende ervaring graag compenseren, maar we vertrokken toch en eigenlijk zij we toch wel heel tevreden over Spier Hotel.
Het is gisteren dan toch nog laat geworden, hoewel ik graag op tijd in bed wilde zitten omdat we een lange dag voor de boeg hadden. Er was filmavond en de jongens hebben vrienden met wie ze graag wilden kijken, dus ach ...
vanochtend dus stralende zon, maar dat betrok al snel ... We volgden de mooiste route van Zuid-Afrika, de R 44 van Somerset naar Hermanus, de Whale Route en inderdaad, het was prachtig. Bij Gordon's Bay stopten we even voor een fotomoment, maar het waaide zo hard dat mijn zonnebril op de grond vloog en wegrolde, gelukkig bleef hij haken, anders was ik hem zeker kwijt! Een prachtig spektakel, de hoog opspattende golven en de nevel die wegwaaide door de harde wind, net alsof de golven haar hadden We konden ernaar blijven en blijven kijken ...
Voorbij Rooiels begon het te regen, de Koeëlberg (of Kogelberg) ging schuil onder een dreigend wolkendek, maar dat heeft zeker ook wel iets. We reden door tot in Betty's Bay, waar we een pinguïnkolonie bezochten. Echt de moeite, maar wat was het KOUD! het stadhpje is genoemd naar Betty, de dochter van de gouverneur die het oprichtte. De zee was nog steeds woest, wat mooie foto's opleverde! Hier werden de walvissen aan land gesleept en gedood, het pad lag er nog steeds.
Op weg naar Hermanus reden we over de Botrivier, daar voorbij wisselde het landschap heel snel en werd uiteindelijk redelijk landelijk met grmaaide velden en zachte glooiingen. Voor Hermanus stonden we heel lang in de file. Het regende nog steeds, dus we kozen ervoor om het Fernkloof Cliff Path niet te doen, met spijt in het hart want we konden zo al zien dat het heel mooi was.
Voorbij Stanford namen we de ellenlange, rechte R326, lngs heel wat landbouwgebieden. Genieten, genieten ... We zagen zwermen vogels (vraag me niet welke) en roofvogels. bij Riviersonderend aten we een snelle hap in een tankstation en dan ging het in rechte lijn naar Swellendam, onze eindbestemming en een aardig dorpje.
We reden eerst naar het kleinste Np van het land, Bontebok. Deze dieren waren met uitsterven bedreigd en worden hier nu beschermd. We zagen er enorm veel, fantastisch!! Het landschap was adembenemend, ook al wilde de zon niet echt lee. We kekekn onze ogen uit. Uiteindelijk scoorden we drie op vier, we zagen bontebokken, reebokken en zelfs een hartebeest. Dat wilde ik zo graag, maar we moesten wachten tot vlak bij de uitgang. Met dank aan Bram die hem op laatste moment nog spotte xxx
En nu dringend iets gaan eten, voor we in ons waterbed kruipen
Opgestaan met een stralende zon en een heerlijke 20 graden, dat wordt een prachtige dag! Ik checkte met het onthaal even onze bestemmingen vandaag. Op internet was melding gemaakt van veiligheidsrisoco's bij het Bird Sanctuary in Paarl, maar toen ik dat vertelde, begon de man hard te lachen. Dat hoorde hij voor het eerst ... Van het Paarl NP en van Butterfly World wist hij niets. Ach we zouden het zelf wel vinden. Ik heb de reis heel goed voorbereid
Onze eerste halte vandaag was dus Butterfly World, een fantastisch vlinderpark. We reden erheen langs de wij route en zagen heel wat wine estates, met bekende namen als Kanonkop en Strydom of met grappige namen als Nietvoorbij of Vergenoeg. In het vlinderpark keken we onze ogen uit. Er zaten natuurlijk prachtige vlinders, maar ook slangen, spinnen, vissen, hagedissen, een kameleon en een gecko, de kinderen keken hun ogen uit!
Dan naar het Paarl Mountain NP, een ongelofelijke weg langs okerkleurige grindpaden, omhoog langs de bergen, met een fenomenaal uitzicht. Achter elke bocht wilden we wel stoppen! Hans zijn rijvaardigheden werden danig op de proef gesteld, we raakten amper aan 20/uur en de baan zat vol putten ... Maar we voelden ons nu echt wel in de outback! De slagboom bij de ingang van het park werd manueel bediend, ocharme die man die hem naar boven moest duwen! Het was intussen al een warme 28 graden en er stond wat wind, die de temperatuur draaglijk maakte. Bij de eerste rots stopten we om de benen even te strekken en naar boven te klimmen, gewoon op de afgeronde rots! Een leuke ervaring! Dit is naast Uluru trouwens de enige dagzomende granietrots ter wereld (wat dat ook mag zijn Een uitgelezen moment voor een paar mooie panoramafoto's ... De tweede rots deden we niet, die was nog veel steiler en je moest je omhoog trekken aan een leuning. Dat was voor Mattijs niet geschikt, jammer genoeg.
Op naar het Paarl Bird Sanctuary, langs een niet zo mooie buurt. Ik begreep meteen de opmerking over de veiligheidsrisoco's. Het vogelreservaat bleek ook gesloten vandaag. Terug naar Paarl dan maar, echt geen aangename stad. Veel haveloze zwarten in onverzorgde wijken en een niet zo aangenaam gevoel. We bleven er maar rondjes rijden. Neen, Paarl stond ons niet aan. Uiteindelijk vonden we de weg naar onze laatste bestelling, de Dutoitkloofpas. Alweer een route waarvoor geen woorden zijn, dwars door de Wemmershoek Mountains en met uitzicht op Klein Drakenstein. Opeens liep er een baviaan zomaar midden op straat. We keerden langs dezelfde weg terug en keken uit of we hem nog een keer zouden zien. Hij was er nog en hij had zijn hele familie meegebracht! We parkeerden en maakten wat foto's, uit de bosjes langs de kant van de weg kwamen er nog meer, ook kleintjes. Toen we achterom keken, zagen we er nog een paar grote aangelopen komen, midden op de weg! Heel grappig en een leuke afleiding voor de kinderen.
We reden als laatste halte nog even langs Oom Samie se Winkel, google maar eens! Hilarisch!! Een pakje biltong, wat snoep en een zakje massala waren onze buit. Na een lange rit hebben de jongens een duik in het zwembad echt verdiend. Op een klein akkefietje vanochtend na hebben ze zich weer voorbeeldig gedragen. Een snelle hap en dan naar het zwembad! Hans en ik verhuisden met onze fles wijn en fles spuitwater mee. Heerlijk niksen in de zon kan toch zo'n deugd doen! Morgen hebben we een lange rit voor de boeg: van Stellenbosch via Betty's Bay en de pinguïns naar Hermanus en dan door naar Swellendam, waar we een self drive doen in het kleinste NP van het land, Bontebok NP.
nu gaan we een wandleing maken op dit grote wij domein, Spier Estate, en dan wat eten zodat we op tijd in bed kunnen om morgen op tijd te kunnen vertrekken.
Omdat ik gisteren zonder pardon van het wifinetwerk gegooid werd, heb ik de rest van ons verhaal met Kerst niet kunnen vertellen ...
Ik weet dat we het jaarlijkse kerstfeest met de familie hebben gemist, maar voor de gezichtjes van de jongens gisteren geef ik met plezier tien keer Kerst op! Bij aankomst kregen we instructies over hoe we met de dieren moeten omgaan, altijd op 1 knie zitten, nooit langs voren benaderen, stevig strelen met de haarrichting mee ... dan een desinfecterende gel op de handen en de zolen van onze schoenen in een badje en we mochten naar binnen. Mattijs mocht niet bij de kleintjes, vooral een van de wijfjes was gek op kindjes en zou te wild worden. De grote lag heel rustig te slapen, de kleintjes waren veel actiever. Opeens kreeg een van hen Mattijs in het oog achter het hek. Ze sprong van de kist waarop ze zat en liep naar hem toe, ze spinde als een kat (en was dus blij om hem te zien), voor hem bleef ze staan kijken. Ze toonde zelfs haar tanden aan Mattijs!
Het centrum kweekt ook honden die ze aan de boerderijen geven om dcheetahs op een afstand te houden, zodat de boeren de dieren niet meer doodschieten. Bram had duizenden vragen en kreeg overal een antwoord op.
Terug naar huis ging het steeds harder regenen en werd het heel koud. Bram bleef zwemmen tot het echt zo hrd goot dat ik bet genoeg vond. Maar hij keerde zelf al terug, flinke jongen ...
Dit is een hotel naar mijn hart. Bioproducten in de badkamer en op ons bord, heerlijk genieten! De verozrgingsproducten zij ook allemaal biologisch en ruiken heerlijk. Ik denk dat ik er een paar uit de badkamer in de valies stop morgen. 's Avonds heb ik de jongens lekker gemasseerd en zij mij, genieten ...
So far so good, maar dan was het tijd voor het kerstdiner. Dat zou een ontgoocheling van begin tot einde worden. Er was totaal geen kerstsfeer. De bediening had weliswaar een kerstmuts op, maar verder ontbrak iedere verwijzing naar kerst. Het begon al met de reservering van onze tafel die ze niet meer vonden. We moesten vier minuten wachten, de jongens speelden intussen een paar liedjes op de piano en kregen daarvoor luid applaus van de andere gasten. Een leuk moment voor hen.
Het eten bestond uit buffet, geen speciaal kerstmenu of zo. De kinderen bestelden een pizza en wij namen buffet. Toen bleek dat ze Bert gewoon vergeten waren. Na herhaaldelijk aandringen kregen we de bevestiging dat de pizza onderweg was, maar dat bleef eindeloos duren. Ik stapte dan maar op de eerste de beste man in pak af en 'eiste' dat mijn zoon zijn eten kreeg, dat van ons was al op en Bram en Mattijs waren al gaan voetballen. De pizza kwam uiteindelijk, met de belofte dat we hem niet hoefden te betalen.
Het dessertbuffet was onbestaande ... Toen de rekening kwam, stond de fles wijn er niet op. We besloten om die er alsnog bij te zetten, maar geen fooi te geven. Normaal geef je hier standaard 10% van de rekening. Daar was de manager niet blij mee, maar ik vond het niet kunnen dat onze kerstavond zo verknoeid was.
Vandaag niks dan goed over het restaurant. Heerlijk ontbijt, heel veel keuze, vriendelijke mensen en geen enkele vergetelheid. Ook vanmiddag bij thuiskomst iets gegeten en ook nu weer niks dan goeds. Omdat we geen wijnproeverij hebben gedaan in Stellenbosch, mochten we hier twee wijnen proeven en de beste namen we voor bij het eten. Heerlijke witte wijn van Spier, een aanrader!
Van op het terras, in een zalig hotel, met ons eigen tuintje, met een glas wijn van het estate in de hand wensen wij jullie allemaal een prachtige kerst!
De ochtend begon wat in mineur met Bert die bijna moest overgeven. Gelukkig heb ik pilletjes meeen na wat toast van de lieve dame in het hotel ging het al wat beter met hem. Er hingen heel lage wolken, maar vol goede moed gingen we op weg naar Stellenbosch. Af en toe klaarde het wel wat op en was het vrij zonnig, maar het waaide de hele dag heel hard. Ik wilde graag een foto van de omgeving nemen, maar het zand striemde zo hard tegen mijn benen dat ik weer in de auto vluchtte ... Gelukkig zijn er nog prachtige fotomomenten gekomen!
Eerst ging het naar cheetah outreach, voor een onbetaalbaar kerstkado voor de kinderen, een encounter met een volwassen cheetahmannetje en twee kleine wijfjes. Er zijn geen woorden voor om deze ervaring te beschrijving, de foto's spreken voor zich ... We mochten er in totaal een halfuur bij. Alleen Mattijs was te klein voor de baby's, maar dat vond hij niet heel erg. de geldautomaat werkte niet, de kaarten werden geweigerd, dus moesten we naar het winkelcentrum om geld af te halen. Literally accross the road, zei ze, maar het was toch wel even omrijden.
Na het eten namen we een mooie route naar het schilderachtige dorpje Franschhoek. De weg was inderdaad heel erg mooi! Het dorpje zelf leek heel aangenaam, maar het is vandaag Kerstdag, dus het was er uitgestorven ... jammer. met rgen onderweg terug naar ons hotel, Spier Wine Estate, een heel mooi wijndomein van 1692. Vanavond hebben we gereserveerd voor het kerstdiner en nu liggen er twee in het zwembad.
Intussen checkt Hans de weersvoorspellingen en die lijken toch goed voor morgen Stellenbosch! Joepie!
Ook vandaag weer lang uitgeslapen, 't is te zeggen, mijn huisgenoten, ik was al wakker om zes uur. Maar ik ben lekker nog wat blijven liggen. Tijdens het ontbijt even overlegd wat we die dag zouden doen. Er hing een dichte mist over de Tafelberg, maar we gingen toch even kijken. Jammer genoeg geen goed idee, maar we stonden wel bijna boven. De mist is trouwens de hele dag blijven hangen ...
Ik wilde dan graag Bo-Kaap even binnen maar Hans vond het eigenlijk niet echt een goed idee. We hadden de tip,gekregen in het hotel om geen waardevolle dingen mee te nemen. Hij wilde dan ook liever iets anders doen. Het werd het Kasteel De Goede Hoop. Het was even zoeken naar de ingang, we belandden zelfs in een 'enge' wijk in d buurt van het station, waar we allemaal zo snel mogelijk weer uit weg wilden, maar uiteindelijk vonden we het wel. Het bleek een goed alternatief voor de Tafelberg, de jongens hebben zich geamuseerd!
Tegen 12.30 uur moesten we aan de clock tower in het Waterfront zijn om in te schepen naar Robbeneiland. Dat lukte prima, alleen moesten we snel snel een hapje eten, want we zouden pas tegen vier uur terug zijn (dat werd uiteindelijk vijf uur). De rest mocht gelukkig mee in een doosje, Bert en Mattijs aten het rustig verder op de boot op. Onderweg leek het wel een safari, we zagen dolfijnen (!), zeehonden en allerlei vogels, waaronder de zeldzame oyster catcher, een zwart vogeltje met een rode bek!
Robbeneiland zelf vond ik wel indrukwekkend, het werkte echt op me in. Bij de anderen (zeker bij de kinderen) was dat minder omdat zij het Engels heel moeilijk begrepen (de medereizigers konden het precies niet helemaal appreciëren dat ik vertaalde). we hoordn veel verhalen van twee mensen die hier jaren gevangen hebben gezeten, zagen een groot blok en ook de cel van Nelson Mandela, gevangene 466/64. Heen was met de bus, terug te voet. Het spetterde zelfs een beetje (de reis zou anders niet geslaagd zijn voor ons).
We namen de Kruger heen en de Sea Princess terug, die ging heel wat sneller ... Wat was het koud onderweg op het water!
Terug in het Waterfront speelden we toerist en gingen we in het reuzerad, waar we een extra rondje kregen, leuk! De sfeer was er echt een van vakantie! Muziekbandjes, optredens en een heel leuke sfeer. We aten iets in een aangenaam restaurant. Hans, Bram en Bert kozen voor 'game', een spies van koedoe, impala, gnoe en struisvogel, allemaal even lekker. Vandaag waren de kleine Billietjes in een prima bui, fantastisch dus, en dat bleef ongeveer de hele dag duren ...
Terug thuis lag er voor ieder een kerstsok met lekkers op bed, maar die houden we voor morgen. Bram en Bert gingen nog even zwemmen en kropen daarna lekker in het warme bad bij Mattijs. Nu liggen ze uitgeteld in de zetel. De valiezen zijn gepakt, klaar om morgen naar Stellenbosch te gaan!
Ook voor de kinderen is dit een onvergetelijke reis en een verrijking! Ze zijn enorm geïnteresseerd in het land en de bevolking. Gisteren toen we bij het hotel kwamen, stond Bert alweer met de lakei te praten Vooral het Afrikaans intrigeert hen.
Mattijs wilde weten waarom wij wel hun taal spreken (Engels dus), maar zij niet die van ons. Bert vraagt altijd aan de mensen of ze Afrikaans zijn of Afrikaans spreken, zo ook aan de zwarte dame die ons gisteren bediende. Ik heb de jongens dan maar kort de geschiedenis van Zuid-Afrika verteld en waarom zwarten nooit Afrikanen kunnen zijn in de Zuid-Afrikaanse betekenis van het woord.
Gisteren kochten we ook een zakje biltong, iedereen vond het lekker maar ik ben er niet zo voor.
Vanmiddag een tripje naar Robbeneiland en morgen het hoogtepunt voor Bram (maar ook voor ons), een bezoek aan Cheetah Outreach, waar gewonde cheetahs verzorgd worden en in de mate van het mogelijke weer vrijgelaten worden.
Vanochtend lekker lang geslapen, we hadden geen wekker gezet, dat hadden we wel nodig na een lange vliegreis gisteren! Pas tegen acht uur hoorden we de eerste voetjes op de trap. Die voetjes zaten trouwens in grappige stoffen slippers die bij ieders bed staan (waarop elke ochtend een nogastukje ligt, leuk bij thuiskomst). Het ontbijt aten we buiten op, in een stralende zon! Het is eens iets anders in december. Voor Hans en Bram omelet met gerookte zalm, voor Bert omelet met spek en voor Mattijs en mij havermout. En vooral veeeeeel fruit ...
vandaag stond een mooie rondrit langs het Kaapse schiereiland op het programma. De kindjes hadden er precies wat minder zin in want het eerste halfuur waren er nogal wat spanningen op de achterbank. Gelukkig is dat nadien helemaal goed gekomen (al is te zot ook weer niet helemaal wat we wilden).
We begonnen langs de kustweg, de weg uit Kaapstad, Victoria Drive. Best mooi, maar nogal 'stads' voorlopig. Het moet wel ongelofelijk zijn om hier te wonen. Boven de Tafelberg zagen we massa's parapentes naar beneden glijden. We hebben ook al uitgevonden dat het verkleinwoord 'je' in het Afrikaans' tjie' is, waarop Mattijs grapte 'hatjie'.
Onderweg zijn we vaak gestopt, in plaatsjes met grappige namen zoals Bakoven. De omgeving is ronduit schitterend, al hangt er wel wat mist. Zou je dat ooit gewoon worden? Een statige bergketen met een sliert mist rond de top (je ziet de bergen trouwens overal, waar je ook bent, de stad ligt als een U rond het Tafelgebergte geplooid), een schattig dorpje in de baai en een gouden strand ervoor ... Wij kregen er in elk geval laar geen genoeg van!
Net voor Houtbaai reden we af naar het World of Birds and Monkeys Park, het grootste vogelreservaat van Afrika en het op een na grootste ter wereld. Het was echt heel mooi, maar jammer genoeg geen foto's met de iPad, dus het is wachten tot thuis om de prachtige vogels te zien. Ze worden naar hier gebracht met verwondingen, om te herstellen, maar ook nog niet uitgebroede eieren komen naar hier. De vogels die we zagen, waren om ter mooist, echt, een heel leuke uitstap (en wij oe-den en aa-den even hard mee).
Dan volgde volgens de reisgids een prachtig stukje weg, Chapman's Peak Drive, met Chapman's Peak als hoogste punt. De weg was inderdaad heel mooi, jammer genoeg waren alle uitkijkpunten bezet, dus geen foto van de weg langs de rotsen. Maar de herinnering hebben we wel. De peak zelf was niet bijzonder. Had er niemand opgestaan met de handen in de lucht, we hadden hem zelfs gemist. De mist rond de bergtop viel wat neer, wat het boven koud en nat maakte.
We zagen onderweg ook enkele sloppenwijken, confronterend ...
Langs dezelfde mooie weg ging het door naar Simon's Town, een heel gezellig dorpje. We aten er in een tof eethuisje, het was overheerlijk, we hebben de jongens nog nooit met zo veel smaak zien smullen! Daarna nog even een wandeling naar de pier en dan op naar de pinguïns van Boulders Beach, voor Mattijs het beste moment van de dag. Hij kijkt er al weken naar uit.
En hij werd niet ontgoocheld! Zoals altijd was de parking gratis, de wachter vroeg enkel een 'free donation'. De toegangsprijs voor de diertjes zelf was ook niet veel (zoals alles hier eigenlijk). Hop, naar de wandeling. Het was al bij al niet druk en we zagen ongelofelijk veel pinguïns! Mattijs had voor op het vliegtuig een kleine transformer gekregen die hij daar jammer genoeg naar beneden liet vallen. Gelukkig konden we hem aan het lachen maken door te grappen dat een van de pinguïns zou denken dat hin dit rare ei kon uitbroeden, maar zou schrikken als het autootje plots zou transformeren. We volgden ook nog een keer het pad waar niemand liep, een halve meter achter Mattijs schoot een klipdassie het pad over, het struikgewas in.
de weg liep verder naar het Table Mountain National Park. Overal stonden waarschuwingen voor agressieve bavianen, dus we keken goed uit of we ze niet zagen. In het park zelf zagen we meteen een paar struisvogels staan en wat verderop een groepje bavianen met kleintjes.
We bereikten de vuurtoren, parkeerden de wagen en gingen met de 'flying dutchman' omhoog. De bestuurders zongen en dansen onderweg, fantastisch! Iedereen is hier trouwrns heel joviaal en vriendelijk! Onveilig voelen we ons absoluut niet. de vuurtoren was natuurlijk heel toeristisch, oo, wij trokken een foto met niks dan zee (en Antarctica) achter ons. De wandeling naar beneden was, alweer, heel mooi. De jongens haddn nog styeds energie te over en deden de afstand volgens mij twee keer. Intussen vonden ze een eigen taal uit en droeg Bram zijn broertje toen die pijn aan zijn voet kreeg.
Laatste stop was het bord, het bewijs dat we op het meest zuidwestelijke punt van het land stonden. Het was inmiddels al zes uur, dus gewoon een foto en weg. Nu recht naar huis. Kaapse zebra's (die enkel in dit park leven) hebben we jammer genoeg niet gezien.
We reden langs de Ou Kaapse weg, een schilderachtige route dwars door het schiereiland. In Tolkia reden we toch de snelweg op en pas tegen half 8 waren we in het hotel.
Het was een prachtige dag met enorm veel indrukken die gewoon niet op te schrijven zijn ... de Tafelberg morgen zal niet lukken wegens te veel mist. Misschien Groot Constantia (en lekker uistlapen).
We hebben een heel tof hotel, met drie badkamers en drie kamers met tweepersoonsbed! Op het dak een zwembad en skybar (wel veel wind). Bij elk bed horen een kamerjas en stoffen slippers, Bram en Bert lopen daar nu mee rond en willen ze meedoen naar huis
Bij aankomst aan het hotel rijd je de auto voor en staan een paar zwarte lakeien je op te wachten (daar heb ik het nog steeds moeilijk mee, net als in Sri Lanka). Mannen in een prachtig kostuum met hoge hoed. Je geeft je sleutels af en ze rijden je auto naar binnen. Als je hem weer nodig hebt, bel je even naar de receptie en een paar minuten later liggen de sleutels klaar en staat de auto buiten.
Toen we gisteren aankwamen, werden we officeel welkom geheten in het hotel. De lakei sloeg met een grote stok op de gong, riep onze naam luid af en het personeel applaudisseerde Heel raar maar wel grappig ...
Kaapstad doet me heel erg denken aan Australië, hier hangt een sfeer van en badplaats, het lijkt wel alsof het strand aan de andere kant van de weg ligt. Het accent lijkt ook Australisch (en de zwarten zijn moeilijk te verstaan).
Gisteren op weg naar huis zagen we de wijk Bo-Kaap, erg mooi met veel kleurrijke huisjes. Dit is de oude zwarte wijk en ze raden je af om daarin te gaan (maar ik zou het wel willen doen).
de kindjes maken nu met veel plezier het kadootje dat ze kregen, een doosje van Lego Technic ... en dan intbijten en weg, naar het Kaapse schiereiland. Ook de jongens hebben nog steeds niet het gevoel dat ze in Zuid-Afrika zijn, maar dat zal straks ongetwijfeld wel komen.
We gaan onder meer naar Boulders Beach, google maar eens en begin al te watertanden!
Om klokslag elf uur stond de chauffeur voor de deur om ons naar Zaventem te brengen! Een klein uurtje later waren we er, ruim op tijd want de eerste vlucht, naar Cairo, zounpas om drie uur vertrekken. Even wachten tot Thai Airways afsloot en dan kon Egypt Air open, waar wij dan een van de eersten waren. Inchecken ging heel vlot, we hadden thuis al de zetels gereserveerd, dus meer dan valiezen afgeven was het niet.
We kregen al honger, dus liepen we bij Exki binnen voor een lekkere, gezonde en biologische maaltijd, krachten opdoen voor de lange reis die we voor ons hebben. De douane en de security gingen ook weer verdacht vlot, het was bijzonder rustig op de luchthaven. op weg naar onze gate zagen we het al ... Een halfuur vertraging en we hadden maar twee uur om onze aansluiting naar Johannesburg te halen. gelukkig heeft Hans een app gedownload waarmee hij alle vliegtuigen en hun routes kon bekijken, ook die van Egypt Air, die op dat moment nog boven Duitsland hing. Een halfuur? Ik dacht het niet ... De kinderen bleven er heel rustig onder, wat het voor ons ook heel aangenaam maakte! Uiteindelijk vertrokken we met een goed uur vertraging, maar we waren op weg en dat alleen al zorgde voor de nodige kriebels in de buik bij mijn jonge reisgezelschapje.
De vlucht verliep zonder problemen, al vond ik het nogal wat rommelen, geen echte turbulentie, maar rustig kon je het ook niet noemen. Het eten was lekker en het werd door iedereen gretig opgesmikkeld! Slapen zat er nog niet in, het werd dus wat op de tablet spelen (waarbij ik herhaaldelijk eraan herinnerde om de batterij te sparen voor de nog lange reis).
We kwamen aan met een uurtje vertraging, tegen negen uur. Onze vlucht naar Jo'burg ging om elf uur. Van het vliegtuig ging het naar de bus, die ons naar de terminal bracht. Sociale Bert knoopte meteen een gesprekje aan in het Engels met een man uit Tanzania, over hoe het is om daar te leven, wat hij zoals eet en hoe het daar zit met de nationale parken. Echt tof om te zien hoe,hij dat doet, hij slaat er maar wat uit in het Engels, schaamt zich helemaal niet en doet dat eigenlijk best goed. Geen idee waar hij dat heeft geleerd.
Onze tweede vlucht had, hoe kon het ook anders, vertraging, maar dat gaf ons wat tijd om rustig naar de gate te gaan. De sfeer in Cairo was meteen heel anders dan in Zaventem, overal moslims, Arabisch, gebeden ... Je voelt je meteen in reisstemming! deze keer zaten we niet naast elkaar. Hans en Mattijs zaten samen aan het raam, Bert aan de andere kant van de gang, Bram achter hem en ik achter Hans. Maar na heel wat gedoe door enkele grote Afrikaanse families die toch bij elkaar wilden zitten, kwam Bram naast mij terecht.
De nacht was niet goed, Bram sliep al nog voor we goed en wel waren opgestegen en ik denk Bert en Mattijs ook, maar Hans en ik niet. Ik was bang dat ik last zou krijgen van mij rug dus meer dan af en toe war dommelen heb ik niet gedaan. Opeens werden we opgeschrikt door het turbulentie-alarm, maar dat bleek eigenlijk heel goed mee te vallen. Nog een keer avondmaal en ontbijt en veel te laat kwamen we in Jo'burg aan. Daar werd het echt rennen om de laatste vlucht, naar Kaapstad, te halen. Eerst een ebola-formulier invullen en dan temperatuur laten meten. All clear en we mochten door naar de douane. Omdat we hierna een domestic flight nemen, moeten we het land officieel vinnen komen en onze bagage ophalen om die nadien weer te laten inchecken. Dat lukte allemaal net op tijd, de vlucht was al aan het boarden. Leuke verrassing was dat onze zitjes al vastgelegd bleken (dat konden we niet vooraf thuis doen). Zo zaten we toch nog allemaal bij elkaar! het uitzocht bij aankomst in Kaapstad was fantastisch!!
Deze vlucht vertrok netjes op tijd en om elf uur kwamen we aan in Kaapstad. Het moet bij ons allemaal nog wat bezinken, dat we aan de andere kant van de wereld zitten ... Huurauto ophalen en wennen aan het links rijden. Hans stak in het begin wel een paar keer de ruitenwissers aan in plaats van de pinkers Maar we zijn er!
omdat Hans en Bram op de laatste vlucht sliepen, hadden ze nog niet gegeten. Ons hotel blijkt in een hippe straat te liggen met veel eethuisjes. We stapten lukraak iets binnen en dat bleek ene heel toffe plek te zijn. Het smaakte hen!
vandaag stond een bezoek a de nationale plantentui Kirstenbosch op het programma! Onze kamer was nog niet klaar, dus kleedden we ons om in de changing room en vertrokken we. De tuin was echt prachtig, de canopy tree walk (of boomslang in het Afrikaans) was fantastisch! Volgens Mattijs wel te kort. Jammer dat de protea's uitgebloeid waren, ik had ze graag gezien. we beslisten om naar de Tafelberg te rijden omdat we woensdag waarschijnlijk te weinig tijd zullen hebben. Het bleek er echter zo druk en er was nergens parkeerplaats, dat we gewoon terugkeerden. Maar we hebben hem toch maar van heel dichtbij gezien. Indrukwekkend!
dan maar terug naar het hotel, met slapende kindjes op de achterbank. Nu genieten we van een fris glas vers fruitsap en een hersenloos spelletje op de ipad maar het is ze gegund, ze hebben de lange reis van zomaar even 25 uur heel aangenaam gemaakt voor ons. Vanavond eten we hier en gaan we op tijd slapen.
Vergeet niet dat het hier een uurtje later is! Straks de rit voor morgen langs het Kaapse schiereiland uitstippelen.
Dan maar in een ruk door naar hier.
