Nu zit ik in de cel, maar ik
weet dat het mijn eigen fout is. Nu begin ik na te denken over wat ik allemaal
gedaan heb en ik weet dat ik fouten heb gemaakt. Wie weet vind ik ooit nog de
weg terug richting Franka en komt alles terug goed. Ik sluit mijn ogen en zie
maar één beeld voor mij, Jem. Ik mis hem zo, ik heb alleen nooit mijn verdriet
durven tonen en delen. Maar nu ik hier alleen zit, begon ik te wenen. Het luchtte
op. Ik dacht aan Jem dat nog als klein kindje in mijn armen lag en begon nog
harder te wenen. Ik mistte hem zo hard. Ik bedenk mij dat Jem nog zon mooie toekomst
voor ogen had, hij had zelfs een pracht van een meisje dat hij heel graag zag. Maar
toch moeten de beste altijd als eerste gaan. Ik dacht aan alle leuke herinneringen
met Jem. Want Jem was dan wel maar mijn stiefzoon, ik beschouwde hem als mijn
eigen zoon. Ik legde me neer op het bed en met nog altijd de leuke
herinneringen in mijn gedachten verscheen er toch een kleine lach op mijn
gezicht. Eindelijk kon ik beginnen te rouwen.
Sanne stond aan de deur. Ze zei
dat ze geld nodig had. Waarom komt ze bij mij bedelen om geld? Ze zei dat ze
zwanger was. Nee, dat kon niet. Ze zei dat ze al een testje gedaan had en dat
het dus zeker was dat ze zwanger was. Ik schrok me echt een bult. Sanne wou het
kindje weg doen daarom dat ze het geld nodig had. Maar ik wil dat absoluut
niet. Ik wil dat kindje houden misschien kunnen zelfs Franka en ik dat kindje
adopteren, dan heeft Sanne geen last meer van dat kindje. Aangezien dit wel een
moeilijke situatie was, stelde Sanne voor om iets te gaan eten zodat we dit
rustig konden bespreken. Maar eens aan tafel waren we eerder aan het spreken
waarom Jem juist Sanne als vriendin had en wat Jem zo speciaal vond aan Sanne.
Sanne vertelde dat Jem elke keer zei dat ze de langste wimpers had van heel
Amsterdam. Nu ik met haar alleen aan een tafel zit begon ik spontaan op dat
detail te letten en het klopte ook. Daarna vertelde Sanne me waarom ze het met
me seks wou hebben. Ze zei dat ik het dicht bij Jem stond als vader. Ik durfde
het haar niet te vertellen dat ik niet de echte vader was van Jem het zo haar
zo hard kwetsen. Want voor haar zou dat betekenen dat een wild vreemde man
haar ontmaagd heeft.
Ik schrok me op het kerkhof
toen ik Sanne tegen kwam. Ze had blijkbaar gehoord van Franka dat er vandaag
een steen ging komen op het graf van Jem. Maar nadat ik met Sanne seks hebben
gehad op graf van Jem, is haar terug zien toch maar vreemd en het geeft me een
vreemd gevoel. Ze stapten samen richting het graf en daar zag ik Sanne even
hurken om een witte roos op het graf te leggen. Ik had een raar gevoel in mijn
maag en wist niet goed wat zeggen of hoe ik moest reageren. Toen ze terug recht
stond zei ik hoe we het graf gingen versieren en het enige wat ze deed is
knikken met haar hoofd. Opeens begon het te bliksemen en Sanne schrok op. Ik schrok
van haar reactie. De bliksem was boven ons hoofd en Sanne zocht mijn armen op. Ze
had bang en ze wou dat ik haar beschermde. Het enige waar ik aan kon denken
toen ik de warmte van haar huid terug voelde is aan het moment dat we seks
hadden.
Ik werd gek toen Franka me
wakker maakte en zei dat er twee agenten voor de deur stonden. Er moest iets
gebeurd zijn met Jem, dat kon niet anders. Ik deed vlug iets aan en haastte me
naar beneden. De politieagenten en Franka zaten reeds aan tafel, ik zette me
naast Franka. Toen opende de hel voor mij. De politieagenten zeiden dat Jem was
doodgeschoten maar dat Sanne niets voorhad en dat Franka en ik het lichaam zouden
moeten gaan identificeren. We vertrokken onmiddellijk. Toen we binnen kwamen en
hem zagen wou Franka het niet geloven dat het Jem was, ze zocht allerlei
excuses om aan te tonen dat dit Jem niet was. Ik hoorde Franka wel dingen
zeggen maar het drong niet tot me door. Het enige wat door mijn hoofd spookte is
hoe dat dit voorval is kunnen gebeuren. Ik begreep het maar niet dat Jem zomaar
was doodgeschoten omdat hij die gek met dat wapen probeerde tegen te houden.
Jem was niet mijn echte zoon maar ik had zoveel verdriet maar dat wou ik niet
tonen. Toen kregen we Sanne te zien. Ze was in shock en kapot van verdriet zoals
we allemaal waren. Ik hoopte dat ik de tijd nog kon terug draaien en dat ik Jem
nooit dat geld had gegeven waardoor hij naar de Disco was kunnen gaan.
Ze hadden de dader gevonden.
Een zekere Marius H., een jongen die maar 16 jaar is. Waarom was deze jongen zo
gek in zijn hoofd om met een wapen rond te schieten en Jem dood te schieten. We
gingen naar een vooronderzoek, waar we voorbereid werden op het onderzoek. Maar
toen kreeg ik opeens de straf te horen. De dader ging maximaal twee jaar celstraf
krijgen terwijl ik mijn stiefzoon kwijt ben voor heel mijn leven. Ik kon me
niet meer in bedwang houden dus vloog ik uit tegen de man. Ik zei dat de dader
levenslang moest krijgen maar dat ging niet volgens de procedure zeiden ze. Van
binnen stond ik in vuur en vlam, ik kon me gewoon niet meer houden van de
woede. Ik rende naar buiten en zette me in de auto. Ik moest daar tot rust
komen. Ik dacht aan de leuke herinneringen die ik had met Jem, ik voelde me
opeens benauwd. Ik deed het raampje open en wanneer ik me beter voelde reed ik weg.
