Het is maandagmorgen en ik mag eventjes spijbelen op het werk. Seffens ga ik naar het ziekenhuis op consultatie. Naar aanleiding van borstkanker ,neem ik nu al 9 jaar medicatie.En zoals het altijd is:hoe groter het onheil is dat moet bekampt worden,hoe meer bijwerkingen heeft het medicijn.In mijn geval :spier-en gewrichtspijnen. t Is te zeggen ,ik vermoed dat toch,en daarom deze consultatie.Hoeveel schade is er al aangericht? Ik ben nu dus nuchter.Vond vanmorgen niks behoorlijk om aan te trekken ,omdat ik sinds vorige zomer 8 kg ben bijgekomen .Maar ik werk eraan.Mezelf aanvaarden ,op dit moment ,zoals iknu ben ,is moeilijk,maar nodig.Je moet altijd vanuit het nu vertrekken.Per slot van rekening,wat ik nu ben ,heb ik gisteren gedacht.En ja ,ik vond vanmorgen toch wel +puntjes.Dus ik vertrek met het idee:zo ben ik en ik mag er zijn.Ik hoop maar dat de dokter seffens niet zegt:ja,mevrouw ,maar u zou toch wat moeten vermageren.Ik zal mij moeten inhouden om te antwoorden:echt waar?dat ik daar nog niet aan gedacht heb!
