Na het horen van dertien ondervragingen en veel nadenken, wordt alles een duidelijker voor me. Het was de moeilijkste misdaad dat ik moest oplossen maar uiteindelijk is het me toch gelukt. Ik heb nu door dat alle passagier logen over identiteit, ze hebben namelijk allemaal te familie Amrstong gekend (ofwel waren ze vrienden, ofwel familie, ofwel werkten ze voor hen).Ik heb ook door dat er niet één moordenaar was ook niet twee, maar ze zijn allemaal de moordenaar. En nog een andere misdaad opgelost door de bekende Belgische detective, Hercule Poirot.
Na het onderzoeken van de kamer, hebben we (dokter Constantine, meneer Bouc en ikzelf) enkele bewijstukken gevonden maar ook een brief, die verbrand werd. Ik heb toch een stukje kunnen reconstrueren. De echte identiteit van meneer Ratchett was Cassetti, een man die enkele jaren geleden een kind had vermoord (Daisy Amstrong). Ik heb ook besloten om alle passagier te ondervragen. Ik ben er zeker van dat de moordenaar(s) in de trein zit.
Deze ochtend werd ik wakker met een schokkende verrassing. We hebben het lichaam van meneer Ratchett gevonden. We vonden op het lichaam 12 steekwonden, de ene dieper dan de andere, waarschijnlijk waren er 2 moordenaars. Het raam was open, maar wat ik niet versta is hoe de moordenaar(s) uit de kamer zijn gegaan aangezien de slot van binnen dicht was. En ik geloof ook niet dat hij/zij langs het raam is gegaan. Ik heb dus besloten om deze moord op te lossen.
Ik vind het nog steeds raar dat deze trein vol is, maar de het vreemste is zijn de mensen. De ene lijkt me wat vriendelijker dan de andere, maar toch heb ik het gevoel dat er iets niet klopt. Vannacht werd ik vaak wakker geworden door een gil. Later hoorde ik iemand meerdere keren bellen maar uiteindelijk kwam iemand toch komen kijken wat het probleem was. Er werd ook op mijn deur gekolpt. Eenmaal ik opstond en de door opendeed, was er niemand in de gang. Het enige wat ik zag was een stukje van een rode badjas die van een vrouw die net op de hoek ging. Ik heb een slecht voorgevoel...
Na lange tijd heb ik de moord in Syrië kunnen oplossen en wou graag naar Istanboel gaan voor een beetje vakantie. Maar jammer genoeg kreeg ik een telegram die me vertelde dat ik terug naar Londen moest gaan. Heb ik dus besloten om de Orient-Express te nemen en boekte direct een kamer in de eerste klasse. 's Avonds, voor dat ik vertrok, ging ik snel iets eten in het restaurant en ik kwam mijn vriend Meneer Bouc tegen! Dat was lang geleden en hij vertelde me dat hij dezelfde trein ging nemen. Dit was echt een meevallertje. Jammer genoeg toen ik op de trein was vertelde de treinbestuurder dat er geen plaats meer voor me was, gelukkig heeft mijn vriend toch een kamer voor me kunnen regelen. Het verwonderd me wel dat de trein volzet is terwijl normaal gezien niemand de trein neemt in deze tijd van het jaar...
