Kazachstan is een land in Azië en grenst aan Rusland, China, Kirgizië, Oezbekistan, Turkmenistan en de Kaspische Zee. Het grondgebied ten westen van de rivier de Oeral wordt tot Europa gerekend. ( Bron Wikipedia )
Eindelijk is het zover, Zhenya is in België! Toen we haar afhaalden in het weeshuis van Almaty, voelden we al direct een hechte band met elkaar. Zhenya is een heel rustig en verlegen meisje, ze speelt graag met blokken en toen we haar rechtop zette, kon ze al volledig zelfstandig blijven zitten! Hopelijk zal ze snel aangepast zijn aan België, om ons daarbij te helpen zouden we vriendelijk willen vragen aan familie en vrienden om een 6-tal weekjes te wachten met jullie bezoekjes, zodat het hechtingsproces zonder problemen verloopt. We houden jullie op de hoogte!
Tijdens het werken rond adoptie en het opzoeken van informatie, kwam de volgende vraag Wordt een geadopteerd kind vaak geconfronteerd met racisme? bij ons boven. Wij stelden ons deze vraag omdat racisme vandaag de dag enorm vaak voorkomt en we ons afvroegen of ook de familieleden van het adoptiekind zich racistisch opstellen tegenover het kind.
Het valt op dat geadopteerde kinderen vaak met racisme te maken krijgen,vaak is dit op de straat of op school, maar over racisme binnenin het gezin vinden we niet veel informatie.We weten dat deze racistische opmerking voornamelijk komen van vreemden. Racisme en discriminatie hebben natuurlijk negatieve gevolgen voor het adoptiekind. In de jaren 70 werd er een onderzoek gedaan naar hoe adoptiekinderen zich voelen in hun adoptieland. Uit het onderzoek bleek dat er dubbel zoveel zelfmoordgevallen waren onder de adoptiekinderen dan bij diegenen die bij hun biologische ouders woonden. Kinderen die van een andere origine zijn en met hun biologische ouders in een ander land wonen, hebben minder last van suicidale neigingen. Dit komt omdat ze een veilige thuishaven hebben waar de ouders dezelfde ervaringen (kunnen) ervaren. Bij een adoptiegezin is dit anders omdat de ouders zich wel kunnen inleven in de situatie van het kind, maar omdat ze zelf nooit in contact zijn gekomen met racisme, kunnen ze niet precies weten hoe het kind zich voelt. Er zijn cursussen die deze ouders kunnen volgen om met deze problemen om te gaan. Natuurlijk is dit nog altijd niet genoeg, maar het is al een start. Om echt te kunnen ervaren wat je kind doormaakt zou je uiteraard eens naar het land van afkomst kunnen gaan, omdat daar de situatie omgekeerd is. Maar vaak willen adoptieouders dit niet doen, uit vrees dat ze hun kind zullen kwijtraken en omdat het niet gelukkig meer zal zijn in het adoptieland.
Wanneer ouders van een adoptiekindje in de periode na de thuiskomst merken dat hun kind geconfronteerd wordt met racisme, dan kunnen zij hier dus enkele maatregelen tegen nemen. Maar het blijft een gevoelig onderwerp, racisme op zich is al erg genoeg. Het beste wat je voor je adoptiekind kan doen, is er zijn voor hem/haar, als ze ouderlijke aandacht nodig heeft.
Dit verhaal heeft bij ons verschillende emoties naar boven gebracht, we vinden het vooral droevig wat zo'n weeskindje allemaal moet doormaken. Wij wensen dit geen enkel kind toe! Het verhaal staat metafoor voor de weg die een weeskind vaak moet afleggen:
* De kapiteins op de eerste boot staan metafoor voor de biologische ouders. De eerste boot is een veilige, warme omgeving, maar deze "kapseisd".
* De tweede boot moet het weeshuis voorstellen. Het kind heeft moeite om aan de nieuwe kapitein te hechten, maar na een tijdje vertrouwd het kind de tweede kapitein. Maar ook dit schipt kapseisd.
*De derde en laatste boot, zijn uiteraard de adoptieouders. Deze boot geeft een stevige indruk met twee vriendelijke kapiteins. Het kind is erg wantrouwend na de traumatitiserende gebeurtenissen die het heeft doorgemaakt.
Het verhaal beschrijft dus de gemengde gevoelens die plaatsvinden bij een adoptie: de blije adoptieouders die niet kunnen wachten tot ze hun adoptiekindje in hun armen kunnen houden, t.o.v het adoptiekind dat erg wantrouwend is en denkt dat het weer maar een 'tijdelijke opvang' zal zijn.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken met Google
Zoeken in blog
Over mijzelf
Ik ben Brenda &Tom, en gebruik soms ook wel de schuilnaam brenda en tom.
Ik ben een man en woon in (België) en mijn beroep is student.
Ik ben geboren op 31/07/1992 en ben nu dus 32 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo, voor een schoolopdracht moesten wij deze blog aanmaken.
Eindelijk is het zover, Zhenya is in België!
Dit verhaal heeft bij ons verschillende emoties naar boven gebracht, we vinden het vooral droevig wat zo'n weeskindje allemaal 
