Ik leerde nieuwe mensen kennen tijdens de donkere tijden in het dorp. Een leraar die welbekend was in het dorp, nam mij vaak mee naar zijn woning als hij me zag werken op het veld. Hij woonde samen met zijn vrouw en dochter. Zij zorgden er vaak voor dat ik geen honger leed. Op een dag kwamen we erachter dat ik eigenlijk de dochter ben van de leraars broer. Zijn vrouw en hij werden mijn adoptieouders. Toen ik introk bij hen, mocht ik mij inschrijven op school. Ik werd dag in, dag uit gepest op school en werd vooral 'negerin' genoemd. In Cambodja gelde de regel: als je donker bent, ben je dom. Ik was donker, dus ik was dom! Althans, dat is wat zij zeiden. Ik leerde eigenlijk heel snel en ik was leergierig. Het gepest deed mij geen pijn meer want ik werd eraan gewend. Af en toe ging ik nog bij grootvader logeren omdat hij dat eiste. Wanneer ik bleef slapen bij hem, greep hij zijn kans om mij te betasten. Tijdens die periode werd ik voor de eerste keer verkracht... ik zie het nog voor me alsof het gisteren was. De man die mij verkrachtte, deed dat omdat hij nog geld schuldig was van grootvader. Ik was daar de dupe van, kan je het je voorstellen? Dat was ook de eerste keer dat ik een zelfmoordpoging heb gepleegd. Alsof dat allemaal nog niet genoeg was: grootvader huwelijkte mij uit! Ik wist niet met wie ik ging trouwen, of liever met wie ik MOEST trouwen. Op mijn 'huwelijksdag' leerde ik mijn man kennen. Hij leek op grootvader. Ik kreeg een pak slaag van hem voor alles wat ik verkeerd en alles wat ik deed, was verkeerd volgens hem...
Hallo lezers Ik ben Somaly. Ik ben geboren in Cambodja, maar woon sinds 1993 in Frankrijk met mijn Franse prins. Momenteel ben ik op reis om de wereld mijn verhaal te vertellen, vandaar de titel van mijn blog Alleen tegen de wereld. Ik heb als kind heel veel meegemaakt, ik heb gevochten om te blijven leven en ik heb geleerd hoe je moest blijven leven. Ik heb besloten om mijn verhaal ook te delen op het internet, met als doel besef te kunnen kweken bij vrouwen die mishandeld worden en hen te laten inzien dat het leven dat zij leven, niet normaal is. Als kind werd ik opgevoed door mijn grootvader, of eerder door mijn pooier. Mijn grootvader was niet mijn echte, biologische grootvader, maar in Cambodja worden alle oudere mannen 'grootvader' genoemd als teken van eerbied. Mijn ouders verdwenen toen ik nog erg jong was. Ik heb geleerd hoe ik kon overleven met hetgeen ik had, ik had geen onderdak en geen maaltijden. Ik sliep in het bos en at wat ik vond op de grond of in de lucht. Aangezien mijn huid donkerder is dan de anderen en aangezien ik heel mager was als kind, werd ik overal nageroepen en beledigd. Het ideale schoonheidsbeeld in Cambodja was: 'hoe blanker en molliger, hoe mooier'. Ik was dus het tegenovergestelde van dat. Er was slechts één man die mij behandelde hoe het moest. Ik had vertrouwen in hem en in zijn vrouw, tot op de dag dat hij mij vertelde over een grootvader die een beter leven voor mij had. Ik geloofde hem. Tot op de dag van vandaag weet ik niet of hij wist wat grootvaders bedoeling was of niet. Samen met grootvader verhuisde ik naar het dorp. Ik dacht dat ik naar school kon gaan en een normaal leven kon gaan leiden, maar het tegendeel werd mij bewezen sinds de eerste dag. De nachtmerrie begon. Ik moest alles doen voor grootvader, ik moest schoonmaken en koken. Het enige wat telde voor hem, was geld. Ik moest geld verdienen om dat dan aan grootvader te kunnen geven. Hoe ik dat geld verdiende, maakte voor hem niets uit. Erger nog, hij verplichtte mij seks te hebben met mannen om nog meer geld te kunnen verdienen. Wat ik heb meegemaakt, is heftig. Met mijn verhaal te verkondigen aan de wereld, hoop ik de meisjes te kunnen redden die nog vastzitten in de nachtmerrie van Cambodja.
