Aanvankelijk had ik geen affiniteit met het onderwijs. Eind juni 2005 had ik een professionele bachelor bedrijfsmanagement op zak. Toch ben ik in februari 2006 begonnen met een GPB-opleiding, om les te kunnen geven. De reden hiervoor is dat het bedrijfsleven mij niet kon bieden wat ik daarvan verwacht had. Ik stapte in maart 2006 tevens het Vlaamse onderwijslandschap binnen. Niettemin moest ik dit na minder dan een jaar al snel weer verlaten aangezien er geen vaste werkzekerheid te bieden was. Toen ik wegens de economische crisis mijn ontslag kreeg in september 2008 heb ik dan ook niet getwijfeld om mij in te schrijven voor de richting Opleidings- en onderwijswetenschappen aan de Universiteit Antwerpen. Ik zou mij sowieso inschrijven voor het voltijdse schakelprogramma, om dit eventueel te combineren met een halftijdse lesopdracht. Aangezien je als interim niet op voorhand weet wanneer en voor hoelang je werk hebt, was ik ook van plan om mij in te schrijven voor het voltijdse masterprogramma.
Zo ver zijn we nu. Het schakelprogramma ligt reeds achter mij en ik combineer deze studie dus met tijdelijke interim-opdrachten als deze zich voordoen. Uiteraard is het ook weer prettig om student te zijn. Je leert er veel mensen kennen en ook het gevoel om (deels) als student te leven, geeft je weer genoeg energie om er volop tegenaan te gaan. Zelf, doe ik deze richting omdat ik later graag over meer keuzemogelijkheden wil beschikken. En nu maar hopen dat alles in orde komt en dat ik dit jaar kan afstuderen als master in de opleidings- en onderwijswetenschappen.
|
